R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb geen goede relatie met mijn vader, al 20 jaar, sinds het overlijden van mijn moeder, gaat het met horten en stoten.
Afgelopen week is het weer tot een confrontatie gekomen, en heb ik hem laten weten dat ik niet naar zijn verjaardag kom op zondag. En mijn kinderen dan ook niet. Ben er even helemaal klaar mee.
Hij woont niet vlakbij, anders had ik de kinderen wel langs gebracht.
Waar ik een beetje mee zit is dat de kinderen nog van niks weten. Wat kan ik nu het beste zeggen? Ik denk toch iets verzinnen want wil ze niet meeslepen in een ruzie. Of het goed komt weet ik niet maar de kinderen moeten gewoon hun opa kunnen zien, daar doe ik niet moeilijk over. Ze zijn 10 en 15 jaar. Heeft er iemand tips?
Afgelopen week is het weer tot een confrontatie gekomen, en heb ik hem laten weten dat ik niet naar zijn verjaardag kom op zondag. En mijn kinderen dan ook niet. Ben er even helemaal klaar mee.
Hij woont niet vlakbij, anders had ik de kinderen wel langs gebracht.
Waar ik een beetje mee zit is dat de kinderen nog van niks weten. Wat kan ik nu het beste zeggen? Ik denk toch iets verzinnen want wil ze niet meeslepen in een ruzie. Of het goed komt weet ik niet maar de kinderen moeten gewoon hun opa kunnen zien, daar doe ik niet moeilijk over. Ze zijn 10 en 15 jaar. Heeft er iemand tips?
Wie dit leest is een lezer van dit
Precies wat ik ook dachtquote:Op vrijdag 3 mei 2024 08:01 schreef maily het volgende:
Kunnen ze zelf met de trein?
Of wil je alleen "wat zal ik ze vertellen?"-tips?
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Ik denk dat je het beste eerlijk kunt zijn ...
Ze zullen best wel iets aan jou gemerkt hebben ook deze week.
En sterkte
Ze zullen best wel iets aan jou gemerkt hebben ook deze week.
En sterkte
Eens. Liegen is nooit een goed idee. En kinderen van 10 en 15 snappen het concept "ruzie met je ouder(s)" ook prima lijkt me.quote:
Ik denk dat je het beste eerlijk kunt zijn ...
Ze zullen best wel iets aan jou gemerkt hebben ook deze week.
En sterkte
Je hoeft verder ook helemaal niet niet in te gaan op de reden vd ruzie (en dat zou ik ook zeker niet doen). "Ik heb ruzie met opa en ga niet naar zijn verjaardag. Als jullie graag naar zijn verjaardag willen gaan dan kunnen jullie samen met het OV."
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Wat maily zegt. Eerlijk zijn. Leg uit wat er aan de hand is en welke gevolgen dat heeft. In dit geval niet naar zijn verjaardag.
Inderdaad niet leuk of makkelijk, maar het is nou ook niet zo dat jij je kinder hiermee dramatisch traumatiseert.
Inderdaad niet leuk of makkelijk, maar het is nou ook niet zo dat jij je kinder hiermee dramatisch traumatiseert.
Thanks voor de tips! De trein is idd een optie, ik zal het straks eens met ze bespreken.
Wie dit leest is een lezer van dit
Het allerbeste is om er met je vader uit te komen. Niet as zondag maar op termijn
The End Times are wild
Dat gaat niet gebeuren denk ik. Hij is geen vader voor me. Hij heeft geen interesse in mijn leven en is vooral met zichzelf bezig. En dat doet pijn.quote:Op vrijdag 3 mei 2024 08:39 schreef LXIV het volgende:
Het allerbeste is om er met je vader uit te komen. Niet as zondag maar op termijn
Hij weet volgens mij niet eens wat voor werk ik nu doe.
M’n oudste zoon heeft wel een gemeenschappelijke hobby met hem: in de tuin bezig zijn. Maar naar de jongste kijkt hij ook niet om.
Mijn vader kan maanden niks laten horen en als ik hem zie hebben we elkaar nog niks te vertellen.
Tegen mijn zus is hij precies zo, met mijn broertje heeft hij wat meer een band.
Het is gewoon een hele vreemde man.
Wie dit leest is een lezer van dit
Misschien houd hij toch van je.quote:
[..]
Dat gaat niet gebeuren denk ik. Hij is geen vader voor me. Hij heeft geen interesse in mijn leven en is vooral met zichzelf bezig. En dat doet pijn.
Hij weet volgens mij niet eens wat voor werk ik nu doe.
M’n oudste zoon heeft wel een gemeenschappelijke hobby met hem: in de tuin bezig zijn. Maar naar de jongste kijkt hij ook niet om.
Mijn vader kan maanden niks laten horen en als ik hem zie hebben we elkaar nog niks te vertellen.
Tegen mijn zus is hij precies zo, met mijn broertje heeft hij wat meer een band.
Het is gewoon een hele vreemde man.
The End Times are wild
Maak je er niet te veel een dingetje van ? Ik heb het idee dat oudere mensen sowieso in hun eigen bubbel leven en het alleen wat doet als het om hun zelf gaat, ik zie dat zowel bij mijn eigen ouders als bij mijn schoonoudersquote:
[..]
Dat gaat niet gebeuren denk ik. Hij is geen vader voor me. Hij heeft geen interesse in mijn leven en is vooral met zichzelf bezig. En dat doet pijn.
Hij weet volgens mij niet eens wat voor werk ik nu doe.
M’n oudste zoon heeft wel een gemeenschappelijke hobby met hem: in de tuin bezig zijn. Maar naar de jongste kijkt hij ook niet om.
Mijn vader kan maanden niks laten horen en als ik hem zie hebben we elkaar nog niks te vertellen.
Tegen mijn zus is hij precies zo, met mijn broertje heeft hij wat meer een band.
Het is gewoon een hele vreemde man.
2 voorbeelden
Mijn vrouw breekt haar been, mijn eigen ouders zitten toevallig op dat moment hier vlakbij op de camping (ze wonen 1.5 uur rijden bij ons vandaan) en zeggen niet eens ‘als we wat voor jullie kunnen doen, laat het weten’
Mijn moeder ligt in het ziekenhuis in het buitenland, ik deel dat in de familieapp, reactie van mijn schoonouders : ‘wat naar voor je moeder 😖’ om vervolgens 2 minuten later: ‘gvd de kelder staat onder water’ te sturen
Even een kleine hypothese. Je geeft aan dat na het overlijden, althans naar ik begrijp, van jouw moeder de relatie met je vader slecht is.
Is het misschien zo dat hij moeite heeft (gehad) met hulp vragen of al dan niet open te communiceren over zijn gevoel of te vragen naar een ander ?
En vind jij het lastig om dat aan te geven of dat je dit doet maar dat het heel direct is waarmee hij dicht klapt en juist dan helemaal in zijn schulp kruipt ?
Een confrontatie heeft twee partijen en daarin is er iets niet goed gegaan. Zonder dat ik nu met een vinger ga wijzen wie er 'schuldig' is is het misschien handig om te gaan kijken of te herkennen op welk punt het misgaat. En onderwerp of een moment dat er frictie ontstaat en dat ontaard in onenigheid.
Ik denk en vermoed dat het best goed kan komen als er in alle openheid over gesproken kan worden. Wellicht dat je vader zich niet begrepen voelt of juist heel eenzaam nadat zijn vrouw is komen te overlijden. Want hoe heeft de familie hem gesteund of geholpen met het verwerken van ? Ik ben er natuurlijk niet bij geweest, maar dit zijn vragen die bij mij op komen.
Is het misschien zo dat hij moeite heeft (gehad) met hulp vragen of al dan niet open te communiceren over zijn gevoel of te vragen naar een ander ?
En vind jij het lastig om dat aan te geven of dat je dit doet maar dat het heel direct is waarmee hij dicht klapt en juist dan helemaal in zijn schulp kruipt ?
Een confrontatie heeft twee partijen en daarin is er iets niet goed gegaan. Zonder dat ik nu met een vinger ga wijzen wie er 'schuldig' is is het misschien handig om te gaan kijken of te herkennen op welk punt het misgaat. En onderwerp of een moment dat er frictie ontstaat en dat ontaard in onenigheid.
Ik denk en vermoed dat het best goed kan komen als er in alle openheid over gesproken kan worden. Wellicht dat je vader zich niet begrepen voelt of juist heel eenzaam nadat zijn vrouw is komen te overlijden. Want hoe heeft de familie hem gesteund of geholpen met het verwerken van ? Ik ben er natuurlijk niet bij geweest, maar dit zijn vragen die bij mij op komen.
Jouw band met jouw vader is jouw zaak.quote:
[..]
Dat gaat niet gebeuren denk ik. Hij is geen vader voor me. Hij heeft geen interesse in mijn leven en is vooral met zichzelf bezig. En dat doet pijn.
Hij weet volgens mij niet eens wat voor werk ik nu doe.
M’n oudste zoon heeft wel een gemeenschappelijke hobby met hem: in de tuin bezig zijn. Maar naar de jongste kijkt hij ook niet om.
Mijn vader kan maanden niks laten horen en als ik hem zie hebben we elkaar nog niks te vertellen.
Tegen mijn zus is hij precies zo, met mijn broertje heeft hij wat meer een band.
Het is gewoon een hele vreemde man.
Ik vind wel dat je de band van je kinderen met hun opa echt actief moet faciliteren. Het is erg lastig voor tieners om dit helemaal zelfstandig te doen, ook als ze dat wel zouden willen. Ook al is het dus ver rijden, als een van je kinderen of beide aangeeft wel zondag naar die verjaardag te gaan, vind ik dat jij ze dat zo gemakkelijk mogelijk moet maken. Zelfs als dat betekent dat je ze erheen brengt, daar even wat voor jezelf gaat doen, en ze later weer ophaalt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het is natuurlijk prima om op je eigen voorwaarden contact met hem te hebben. Dat doet hij klaarblijkelijk ook met jou, dus waarom zou jij niet hetzelfde doen? Waarom zou je überhaupt naar een verjaardag moeten gaan? Misschien vind jij het wel fijner om in een andere setting of op een andere manier contact met hem te hebben.quote:
[..]
Dat gaat niet gebeuren denk ik. Hij is geen vader voor me. Hij heeft geen interesse in mijn leven en is vooral met zichzelf bezig. En dat doet pijn.
Hij weet volgens mij niet eens wat voor werk ik nu doe.
M’n oudste zoon heeft wel een gemeenschappelijke hobby met hem: in de tuin bezig zijn. Maar naar de jongste kijkt hij ook niet om.
Mijn vader kan maanden niks laten horen en als ik hem zie hebben we elkaar nog niks te vertellen.
Tegen mijn zus is hij precies zo, met mijn broertje heeft hij wat meer een band.
Het is gewoon een hele vreemde man.
En waarom moet de moeite vanuit jou komen? Kan hij bijvoorbeeld op een ander moment de kinderen niet ophalen voor een uitje in het kader van zijn verjaardag? Je oudste is ook nog eens oud genoeg om zelfstandig contact met opa te onderhouden.
Het is geen schande om aan jezelf te denken en grenzen op te werpen. Ik zou daar zelf met mijn kinderen over praten. Je zou bijvoorbeeld kunnen vragen wat voor relatie zij met hun opa willen en samen kunnen nadenken over hoe dat vorm te geven.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Daar denk ik wel wat anders over. Ik heb een moeizame relatie met mijn moeder gehad, die er zelf voor koos om aan de andere kant van het land te gaan wonen. In een bepaalde periode zocht ze actief contact met mijn kinderen, maar daarna liet ze dat versloffen. Voor mij is ze nooit een betrokken moeder geweest.quote:Op vrijdag 3 mei 2024 10:08 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Jouw band met jouw vader is jouw zaak.
Ik vind wel dat je de band van je kinderen met hun opa echt actief moet faciliteren. Het is erg lastig voor tieners om dit helemaal zelfstandig te doen, ook als ze dat wel zouden willen. Ook al is het dus ver rijden, als een van je kinderen of beide aangeeft wel zondag naar die verjaardag te gaan, vind ik dat jij ze dat zo gemakkelijk mogelijk moet maken. Zelfs als dat betekent dat je ze erheen brengt, daar even wat voor jezelf gaat doen, en ze later weer ophaalt.
Ik heb erg geworsteld met wat daarmee te doen. Voor de kinderen leek het me belangrijk om contact met oma te hebben. Voor mijn moeder leek het me belangrijk om contact met de kleinkinderen te hebben. Op een bepaald moment heb ik besloten dat mijn moeder daar zelf verantwoordelijkheid voor moest nemen en ik niet voor haar moest denken en handelen. Toen ben ik achterover gaan leunen en deed ik niet meer dan één keer per jaar foto's van de kinderen sturen. De kinderen hadden een hechte band met hun andere opa en oma en richtten zich daarop. Zij hebben er niet onder geleden; al gauw wisten ze niet beter. Voor mijn moeder vond ik het heel verdrietig, maar ik sta er nog steeds achter dat ik mezelf niet verantwoordelijk heb gemaakt voor haar geluk.
Ik zou er anders over denken als mijn kinderen al een hechte band hadden en die graag in stand wilden houden. Dan zou ik met de kinderen praten over hoe die relatie mogelijk te maken. En daar zou ik zelf ook graag een rol in spelen, maar niet op een manier die voor mij schadelijk is.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Waarom?quote:
Het allerbeste is om er met je vader uit te komen. Niet as zondag maar op termijn
Als het niet werkt tussen jou en je ouder.
Is dat niet iets waar je je maar elke keer overheen moet zetten.
Kiezen voor jezelf is ook een prima optie
Thinking is difficult, that’s why most people judge
Er speelt meer mee. De oudste zou nog eens gaan logeren bij opa en dat heeft hij al heel vaak afgezegd, nu ook weer op het laatste moment. Mijn oudste zoon heeft autisme en heeft behoefte aan duidelijkheid, hij draaide er een beetje omheen tegen m’n zoon en ik heb uiteindelijk zelf contact moeten opnemen en vragen wat nu de bedoeling is.quote:
[..]
Maak je er niet te veel een dingetje van ? Ik heb het idee dat oudere mensen sowieso in hun eigen bubbel leven en het alleen wat doet als het om hun zelf gaat, ik zie dat zowel bij mijn eigen ouders als bij mijn schoonouders
2 voorbeelden
Mijn vrouw breekt haar been, mijn eigen ouders zitten toevallig op dat moment hier vlakbij op de camping (ze wonen 1.5 uur rijden bij ons vandaan) en zeggen niet eens ‘als we wat voor jullie kunnen doen, laat het weten’
Mijn moeder ligt in het ziekenhuis in het buitenland, ik deel dat in de familieapp, reactie van mijn schoonouders : ‘wat naar voor je moeder 😖’ om vervolgens 2 minuten later: ‘gvd de kelder staat onder water’ te sturen
Ook heb ik sinds een jaar een kleine hond, ik kreeg te horen van hem dat die niet mee mag. Terwijl hij tot een paar maanden geleden zelf een hele grote hond had die altijd en overal mee moest, anders kwam hij niet. Ik vond dat ook niet altijd fijn in huis, maar vind het belangrijker mijn vader te zien.
Nu stelt hij weer allerlei voorwaarden. Dat stoort me en dan voel ik me afgewezen.
Wie dit leest is een lezer van dit
En ik vind het knap dat je je kinderen wel de band gunt en ze de mogelijkheid wil geven wel te gaan.
Zeker met je 15 jarige kun je prima het gesprek aan gaan, en uitleggen dat jouw probleem met zijn opa niet zijn probleem hoeft te zijn.
10 jaar zou ik het wat versimpelen
Zeker met je 15 jarige kun je prima het gesprek aan gaan, en uitleggen dat jouw probleem met zijn opa niet zijn probleem hoeft te zijn.
10 jaar zou ik het wat versimpelen
Thinking is difficult, that’s why most people judge
Dat begin ik nu langzamerhand ook te denken ja.quote:
[..]
Het is natuurlijk prima om op je eigen voorwaarden contact met hem te hebben. Dat doet hij klaarblijkelijk ook met jou, dus waarom zou jij niet hetzelfde doen? Waarom zou je überhaupt naar een verjaardag moeten gaan? Misschien vind jij het wel fijner om in een andere setting of op een andere manier contact met hem te hebben.
En waarom moet de moeite vanuit jou komen? Kan hij bijvoorbeeld op een ander moment de kinderen niet ophalen voor een uitje in het kader van zijn verjaardag? Je oudste is ook nog eens oud genoeg om zelfstandig contact met opa te onderhouden.
Het is geen schande om aan jezelf te denken en grenzen op te werpen. Ik zou daar zelf met mijn kinderen over praten. Je zou bijvoorbeeld kunnen vragen wat voor relatie zij met hun opa willen en samen kunnen nadenken over hoe dat vorm te geven.
Wie dit leest is een lezer van dit
Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat je een dagje naar een dierentuin of pretpark gaat en opa daarbij uitnodigt. Komt opa niet, ook goed. Dan hebben de kinderen alsnog plezier met jou. Komt opa wel, dan is dat een bonus voor de kinderen.quote:
[..]
Dat begin ik nu langzamerhand ook te denken ja.
Als ik naar mijn moeder ging, dan zaten we daar altijd in een kring met de tv op de achtergrond aan. Beklemmend vond ik dat. Dat was vrij eenvoudig te verhelpen door bijvoorbeeld in een lokaal café af te spreken of een uitje te organiseren.
Nu moet ik ook zeggen dat ik denk dat het niet goed is om kinderen altijd te willen beschermen tegen negatieve ervaringen. Ze zullen ongetwijfeld vaker in hun leven worden teleurgesteld door mensen van die ze houden. Dit is een vroege kennismaking daarmee. Wat je voor ze kunt doen, is erover praten en ze laten zien hoe je ermee om kunt gaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb mijn vader gesteund toen mijn moeder overleden was, na een jaar kwam hij een vrouw tegen en werden wij, de kinderen langzaamaan op afstand gezet. Hij is echt niet eenzaam.quote:
Even een kleine hypothese. Je geeft aan dat na het overlijden, althans naar ik begrijp, van jouw moeder de relatie met je vader slecht is.
Is het misschien zo dat hij moeite heeft (gehad) met hulp vragen of al dan niet open te communiceren over zijn gevoel of te vragen naar een ander ?
En vind jij het lastig om dat aan te geven of dat je dit doet maar dat het heel direct is waarmee hij dicht klapt en juist dan helemaal in zijn schulp kruipt ?
Een confrontatie heeft twee partijen en daarin is er iets niet goed gegaan. Zonder dat ik nu met een vinger ga wijzen wie er 'schuldig' is is het misschien handig om te gaan kijken of te herkennen op welk punt het misgaat. En onderwerp of een moment dat er frictie ontstaat en dat ontaard in onenigheid.
Ik denk en vermoed dat het best goed kan komen als er in alle openheid over gesproken kan worden. Wellicht dat je vader zich niet begrepen voelt of juist heel eenzaam nadat zijn vrouw is komen te overlijden. Want hoe heeft de familie hem gesteund of geholpen met het verwerken van ? Ik ben er natuurlijk niet bij geweest, maar dit zijn vragen die bij mij op komen.
Hij geeft me eerder het gevoel dat ik te veel ben.
Wie dit leest is een lezer van dit
Ok, misvatting mijnerzijds. Sorry. Vervelende situatie voor je. Ik hoop dat er een positieve verandering in mag komen !quote:
[..]
Ik heb mijn vader gesteund toen mijn moeder overleden was, na een jaar kwam hij een vrouw tegen en werden wij, de kinderen langzaamaan op afstand gezet. Hij is echt niet eenzaam.
Hij geeft me eerder het gevoel dat ik te veel ben.
Lijkt me wel handig als TS eerst een keer samen met de kinderen met de trein gaat.quote:
Kunnen ze zelf met de trein?
Of wil je alleen "wat zal ik ze vertellen?"-tips?
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Ik bedoel dan ook expliciet de behoefte van de kinderen volgen. Niet die van de vader. Als (een van) de kinderen wel graag naar die verjaardag willen, zou ik dat zeker faciliteren. Vader is daarin inderdaad wat mij betreft ook geheel zelf verantwoordelijk. Ik zie dat ik dat niet duidelijk genoeg in mijn post heb gezegd.quote:
[..]
Daar denk ik wel wat anders over. Ik heb een moeizame relatie met mijn moeder gehad, die er zelf voor koos om aan de andere kant van het land te gaan wonen. In een bepaalde periode zocht ze actief contact met mijn kinderen, maar daarna liet ze dat versloffen. Voor mij is ze nooit een betrokken moeder geweest.
Ik heb erg geworsteld met wat daarmee te doen. Voor de kinderen leek het me belangrijk om contact met oma te hebben. Voor mijn moeder leek het me belangrijk om contact met de kleinkinderen te hebben. Op een bepaald moment heb ik besloten dat mijn moeder daar zelf verantwoordelijkheid voor moest nemen en ik niet voor haar moest denken en handelen. Toen ben ik achterover gaan leunen en deed ik niet meer dan één keer per jaar foto's van de kinderen sturen. De kinderen hadden een hechte band met hun andere opa en oma en richtten zich daarop. Zij hebben er niet onder geleden; al gauw wisten ze niet beter. Voor mijn moeder vond ik het heel verdrietig, maar ik sta er nog steeds achter dat ik mezelf niet verantwoordelijk heb gemaakt voor haar geluk.
Ik zou er anders over denken als mijn kinderen al een hechte band hadden en die graag in stand wilden houden. Dan zou ik met de kinderen praten over hoe die relatie mogelijk te maken. En daar zou ik zelf ook graag een rol in spelen, maar niet op een manier die voor mij schadelijk is.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
|
|
