Vergeetachtigheid/dementie

quote:

Op woensdag 24 april 2024 09:48 schreef Lingue het volgende:

Bij lastige gesprekken probeer ik ook het onderwerp te veranderen. Maar het onderwerp geld is bij haar wel een erg belangrijk onderwerp wat ze zeker niet zomaar loslaat. Dus over iets anders praten geeft ze antwoord maar grijpt ze toch terug op het eerdere onderwerp.

Mijn vader is ook erg op geld gericht nu, hij is is onrealistisch met geldzaken. Alles is nu te duur, wilde verzekeringen opzeggen bv. Hij was vroeger royaal (nam hele familie mee uit eten op een verjaardag) en nu is alles te duur. ook zit hij een hele avond op afschriften te turen, het lijkt wel of het niet binnenkomt.

Volgens mij komen geld gerelateerde onderwerpen vaker voor bij demente mensen.

quote:

Op woensdag 24 april 2024 10:30 schreef fietsmiep het volgende:

[..]
Mijn vader is ook erg op geld gericht nu, hij is is onrealistisch met geldzaken. Alles is nu te duur, wilde verzekeringen opzeggen bv. Hij was vroeger royaal (nam hele familie mee uit eten op een verjaardag) en nu is alles te duur.

Over geld leeft hij waarschijnlijk in het verleden. Toen muntjes nog echt wat waard waren. 20 jaar geleden betaalde je 50 of 75 cent voor een brood. Nu 2 euro. Tja, ik kan me voorstellen dat dat moeilijk te bevatten is.

Maar inderdaad, jouw vader was altijd erg makkelijk met geld. Uit eten gaan met de hele familie was meer regel dan uitzondering met een verjaardag.

Oh ja wat ook handig is, heb ik inmiddels voor beide ouders een soort volmacht voor medische- en bankzaken.
In Nederland regel je dat denk ik in een levenstestament. in Duitsland hebben wij bij de huisarts iets op papier laten zetten (kosten 100 euro pp, en is nog steeds niet uitgewerkt), en een patientenverfugung van internet https://www.bmj.de/Shared(...)=publicationFile&v=7
Deze laatste heb ik onlangs al gebruikt bij mijn moeder in het ZH. I.v.m de privacy mag je als belangenbehartiger niet zomaar de medici of andere instanties spreken.
Bij de bank hebben we ook volmachten geregeld, mijn vader en moeder stonden daar gelukkig beiden open voor. Tot nu toe doe ik alle bankzaken met hem samen, maar als dat niet meer lukt kan ik wachtwoorden voor mezllf aanvragen.

quote:

Op woensdag 24 april 2024 17:22 schreef fietsmiep het volgende:
Oh ja wat ook handig is, heb ik inmiddels voor beide ouders een soort volmacht voor medische- en bankzaken.
In Nederland regel je dat denk ik in een levenstestament. in Duitsland hebben wij bij de huisarts iets op papier laten zetten (kosten 100 euro pp, en is nog steeds niet uitgewerkt), en een patientenverfugung van internet https://www.bmj.de/Shared(...)=publicationFile&v=7
Deze laatste heb ik onlangs al gebruikt bij mijn moeder in het ZH. I.v.m de privacy mag je als belangenbehartiger niet zomaar de medici of andere instanties spreken.
Bij de bank hebben we ook volmachten geregeld, mijn vader en moeder stonden daar gelukkig beiden open voor. Tot nu toe doe ik alle bankzaken met hem samen, maar als dat niet meer lukt kan ik wachtwoorden voor mezllf aanvragen.

Een levenstestament gaat over medische zaken.

En algemene volmacht kan clausules hebben over wie in welke situaties financiële beslissingen mag nemen, zodat geen bewind, mentorschap of curatele aangevraagd hoeft te worden.

Die zijn beide notarieel.

quote:

Op woensdag 24 april 2024 22:14 schreef Lingue het volgende:
Herkennen jullie dat de mensen die dement raken geen benul meer van tijd en dag en maand enzo hebben?

Hoe gaan jullie ermee om?

Zeggen dat ze morgen medicatie moet slikken werkt niet. Want ze snapt de definitie van morgen niet meer. En als ze niet weer dat het vandaag 24 april is weet ze dus ook niet dat het morgen de 25ste is. Dus de afspraken in haar agenda of actielijstjes per dag helpen dan niet.

Hebben jullie daar tips voor?
Doorstrepen op een kalender begrijpt ze wel maar de uitvoering zit er niet in. En dat loopt na 2 dagen dus ook niet meer goed.

Ik dacht misschien een digitale klok die ook een kalender laat zien. Is dat wat?

Medicijnen op de rol, een tafelagenda naast de stoel met afspraken, een digitale kalenderklok recht voor de neus.

Maar op een gegeven moment werkt dat gewoon echt niet meer. Begrijpen lukt nog wel, maar de logica van de tijd is zoek.

Toen het door het slechte tijdsbesef met de medicatie mis ging, is de thuiszorg ingeschakeld om dat te verzorgen. Via het digitale dossiersysteem konden we (familie en thuiszorgmedewerkers) afstemmen op welke dagen/dagdelen ik dat kon overnemen.

Voor andere afspraken belde ik meestal de dag van tevoren nog, maar dan om aan te kondigen dat ik zou komen. De thuiszorg wist het dan ook weer via het digitale systeem en kon evt. helpen om haar erop voor te bereiden. Maar meestal waren het afspraken waarvoor ik ook kwam om erbij te zijn of met haar mee te gaan.

quote:

Op woensdag 24 april 2024 22:57 schreef Lingue het volgende:

[..]
Ja dat zeg je goed. De logica van tijd lijkt verdwenen.
Agenda hebben we al. En medicatie op rol gelukkig ook. Maar ook dan gaat het mis.

Ik ga de digitale klok in de groep gooien om hopelijk daar rust mee te creëeren. Zo lang dat kan.
K ik ga eens informeren naar dat systeem. Dat kan idd handig zijn voor alle hulp die we kunnen krijgen.

https://www.carenzorgt.nl/

Misschien kun je er ook met elkaar als mantelzorgers al gebruik van maken.

quote:

Op woensdag 24 april 2024 22:16 schreef Lingue het volgende:

[..]
Als iemand al te ver in de dementie zit mag een notaris ook geen levenstestament meer maken. Dan moet het via de kantonrechter.

Dat soort dingen moeten dus eigenlijk altijd vroeg al geregeld worden.

Daarom hebben wij dit tijdig geregeld. Bij de huisarts (in Duitsland kun je een medisch document bij de huisarts vastleggen) kregen beide ouders ook een soort geheugentest, de arts heeft geconstateerd dat beide op dat moment nog goed genoeg waren om dit vast te leggen.

Gisteren belde mijn moeder me: van harte gefeliciteerd met je verjaardag!

Dank je wel mam, maar ik ben niet jarig

(Haar zus was jarig, maar daar heeft ze geen contact mee - dat laatste wist ze dan weer wel.)

Mijn moeder begint ook alles te vergeten. De dagen haalt ze sowieso door elkaar, maar sinds haar pensioen komt ze ook nergens meer. Regelmaat heeft ze niet, dus wat voor dag het is interesseert haar ook niet meer. Ze slaapt wanneer haar uitkomt, ze eet wanneer haar uitkomt.
Veel dingen haalt ze door elkaar, en ik moet zeggen, ik irriteer me wel af en toe. Want ze wil ook nergens meer moeite voor doen. Op haar manier heeft ze het overal te druk voor terwijl ze meestal de hele dag bij huis zit.

quote:

Op vrijdag 26 april 2024 11:53 schreef Seeburg54 het volgende:
Mijn moeder begint ook alles te vergeten. De dagen haalt ze sowieso door elkaar, maar sinds haar pensioen komt ze ook nergens meer. Regelmaat heeft ze niet, dus wat voor dag het is interesseert haar ook niet meer. Ze slaapt wanneer haar uitkomt, ze eet wanneer haar uitkomt.
Veel dingen haalt ze door elkaar, en ik moet zeggen, ik irriteer me wel af en toe. Want ze wil ook nergens meer moeite voor doen. Op haar manier heeft ze het overal te druk voor terwijl ze meestal de hele dag bij huis zit.

Ik kan me de irritatie wel voorstellen. Ik had in het begin ook wel eens dat ik dacht ‘doe nou gewoon een beetje beter je best’. Maar als ik daar achteraf op terug kijk was dat een fase dat ik nog zocht naar andere verklaringen voor veranderingen in gedrag dan (beginnende) dementie.

quote:

Op vrijdag 26 april 2024 13:46 schreef Lienekien het volgende:

[..]
Ik kan me de irritatie wel voorstellen. Ik had in het begin ook wel eens dat ik dacht ‘doe nou gewoon een beetje beter je best’. Maar als ik daar achteraf op terug kijk was dat een fase dat ik nog zocht naar andere verklaringen voor veranderingen in gedrag dan (beginnende) dementie.

Het is ook wel machteloosheid. Mijn moeder woont nog zelfstandig, neemt zelf haar medicijnen in en doet op de fiets boodschappen. Aan de ene kant kan ze nog wel wat,maar het sluipt er nu toch langzaam in. En dat vind ik doodeng eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 26 april 2024 14:37 schreef Seeburg54 het volgende:

[..]
Het is ook wel machteloosheid. Mijn moeder woont nog zelfstandig, neemt zelf haar medicijnen in en doet op de fiets boodschappen. Aan de ene kant kan ze nog wel wat,maar het sluipt er nu toch langzaam in. En dat vind ik doodeng eigenlijk.

Je weet niet wat je te wachten staat. En voor een deel ben je ook zeker machteloos, want je kunt haar niet voortdurend in de gaten houden.

Zijn er nog anderen die je moeder na staan met wie je je zorgen kunt delen? Broers, zussen, andere familie, vrienden van je moeder?

quote:

Op vrijdag 26 april 2024 14:37 schreef Seeburg54 het volgende:

Het is ook wel machteloosheid. Mijn moeder woont nog zelfstandig, neemt zelf haar medicijnen in en doet op de fiets boodschappen. Aan de ene kant kan ze nog wel wat,maar het sluipt er nu toch langzaam in. En dat vind ik doodeng eigenlijk.

Dat is het ook. Er kan zoveel op je af komen waar je totaal niet op rekent. Maak eens een afspraak met de huisarts (evt. telefonisch) zodat die haar kan oproepen of opzoeken om te kijken wat hij/zij ervan vindt. Mijn moeders huisarts trok aan de bel en heeft de begeleiding in gang gezet. Daarna is het hele traject gaan lopen, dat straks in opname eindigt. In het begin kijken ze vooral naar wat je moeder nodig hebt - en wat jij nodig hebt - om zo normaal mogelijk te kunnen functioneren.

quote:

Op vrijdag 26 april 2024 15:03 schreef Lienekien het volgende:

[..]
Je weet niet wat je te wachten staat. En voor een deel ben je ook zeker machteloos, want je kunt haar niet voortdurend in de gaten houden.

Zijn er nog anderen die je moeder na staan met wie je je zorgen kunt delen? Broers, zussen, andere familie, vrienden van je moeder?

Nee, ik ben enig kind. Op een paar zussen van mijn moeder na is er verder niemand.
Op het moment valt het allemaal nog mee, maar ik voel wel aan dat er af en toe wat kleine dingen aan het veranderen zijn.
Ik hoop dat het bij wat vergeetachtigheid blijft voorlopig

quote:

Op vrijdag 26 april 2024 16:33 schreef Rewimo het volgende:

[..]
Dat is het ook. Er kan zoveel op je af komen waar je totaal niet op rekent. Maak eens een afspraak met de huisarts (evt. telefonisch) zodat die haar kan oproepen of opzoeken om te kijken wat hij/zij ervan vindt. Mijn moeders huisarts trok aan de bel en heeft de begeleiding in gang gezet. Daarna is het hele traject gaan lopen, dat straks in opname eindigt. In het begin kijken ze vooral naar wat je moeder nodig hebt - en wat jij nodig hebt - om zo normaal mogelijk te kunnen functioneren.

Ze heeft me wel volledig gemachtigd gelukkig. En als er iets aan de hand is ga ik altijd mee naar de huisarts. Ze heeft op heel veel momenten haar koppie er nog wel bij, maar langzaamaan sluipt het er wel in. Als de tijd daar is ga ik zeker met de huisarts overleggen.
Ze zijn alleen zo verdomde eigenwijs als ze oud worden.
Ik werk bij ouderen, wat dat betreft weet ik wat me staat te wachten.

@Seeburg54 Dat is goed, de volmacht, het contact met de huisarts. Je weet dus de weg al.

Ik hoop met je mee dat de vergeetachtigheid nog lang beperkt blijkt.

quote:

Op vrijdag 26 april 2024 18:16 schreef Lingue het volgende:

[..]
Mijn tante woont ook nog steeds alleen. Maar het is met moeite houdbaar. Meeste mensen willen niet bij haar slapen dus de nachten is ze vooralsnog alleen. En weg wil ze ook niet.
We denken dat we voor nu even moeten doorbijten en deze periode haar nog zoveel mogelijk ruimte geven die ze wilt. Totdat het gewoon echt niet meer verantwoord is.

Ze heeft al paar keer midden in de nacht buiten gestaan. En mensen gebeld, waaronder mij. Alleen ik kan zo weinig betekenen van afstand. Ik zit 200km verderop.

Ze zegt wel eens dat ze bij mij wil komen wonen. Dat is dan wel weer lief en soort van schattig. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren.
Gelukkig geeft ze ook zo nu en dan aan dat ze naar een verzorgingstehuis wilt. En dan een wat luxere. Daar laten we haar langzaam aan wennen aan die keuzen.

Het blijft moeilijk en triest.

Mijn beide(!) ouders hebben alzheimer en zijn dement. Het begon 5 jaar geleden, toen ze me tijdens hun vakantie bellen omdat ze vastzaten op het vliegveld, want hun vliegtuig is weggevlogen (bleken ze bij verkeerde gate te zijn wachten).
Toen nog wat kleine incidenten (waaronder beschuldigingen dat de huishoudelijk hulp/thuiszorg hun onderbroeken hebben gestolen) en uiteindelijk toch maar afspraak met neuroloog kunnen regelen die Alzheimer constateerde.

Casemanager dementie aangesteld gekregen en intensiever thuiszorg geregeld toen bleek dat mijn vader met copd al 6 maanden zjn pufjes niet had genomen omdat die dat niet open kreeg (ik heb daar geen beeld van natuurlijk, die dingen neem je voor het slapen gaan en wakker worden).

afijn,in 3 jaar tijd zijn ze enorm achteruit gegaan dat er deze week eindelijk een inschrijving voor een verzorgingstehuis is geregeld (ze wilden al jaren niet gaan, maar nadat een paar weken geleden mijn vader ziek in bed lag met een griepje, en mijn moeder het concept "deur openen" niet meer weet, werken ze nu ook zelf mee).
nu wachten tot een kamer vrij komt (dat vind ik zo luguber klinken eigenlijk, want dan wacht je eigenljik tot iemand dood is, want dat is toch een eindstation).
Het is wel een opluchting eerlijk gezegd, ik heb de afgelopen jaren nooit met een gerust hart op vakantie kunnen gaan.

Bewindvoering en mentorschap was op aanraden van casemanager geregeld, maar ik heb er wel spijt van. hun financien regel ik al jaren, ook ver voor hun dementie. maar nu ik officieel bewindvoerder ben, moet ik jaarlijks een verantwoording opstellen. Heb dus zelf een boekhoudprogramma geflanst om hun bankmutaties te categoriseren.
Kost me (te) veel tijd, terwijl het geen toegevoegde waarde heeft eigenlijk.


*zij worden beide ook zeer negatief en zeggen al maanden al elke keer: "ben over een paar weken er toch niet meer".
Ik heb daarom, hoe cru het ook klinkt, al geaccepteerd dat mijn ouders eigenlijk al dood zijn. dus ik zal bij hun echt overlijden waarschijnlijk niet veel meer voelen dan opgelucht.

Mijn moeder is afgelopen oktober overleden, ze heeft nog twee jaar in een verzorgingstehuis geleefd. Al jarenlang eerder kwamen de eerste symptomen van dementie, administratie niet meer kunnen bijhouden, zichzelf verwaarlozen en vaak vallen.

https://www.dementie.nl/ervaringen-delen/forum

Ik heb veel gehad aan dit forum, allemaal lotgenoten.