Ik vind het altijd interessant wanneer een artiest een nummer heeft waar verschillende versies van bestaan, waarin andere kwaliteiten van de compositie naar voren komen. Ik zal zelf een aantal voorbeelden noemen (misschien ook leuk als reacties een korte beschrijving/mening erbij kunnen geven)
The Knife - HeartbeatsPrachtig nummer van The Knife, de originele versie is gebaseerd op een heel catchy basriffje gespeeld op een 'sawtooth' synth, een hele sterke gesyncopeerde percussietrack en schuifelende beat, en een soort heel subtiel chorus-effect op de zang. Het heeft een bitterzoete, nostalgische sfeer:
Op hun live-album 'Silent Shout' spelen ze echter een heel andere versie, waarin de baslijn wordt vervangen door arpeggio's in een veel hoger toonbereik, de beat wordt vervangen door alleen een kick en een snare, en er ineens een hele andere, "in the ether"-achtige sfeer ontstaat, die steeds intenser wordt en tot een climax komt in de bridge.
Persoonlijk is de tweede mijn favoriet, maar ik vind de eerste ook erg goed.
Radiohead - VideotapeEen van Radiohead's mooiste nummers, met een 'memento mori'-tekst en dito sfeer, gebaseerd op een cadens van vier piano-akkoorden die halverwege worden aangevuld door allerlei ritmisch complexe, "jittery" patronen.
In een zeer geliefde live-versie (voordat In Rainbows uitkwam) speelt Radiohead een hele andere versie, waarin de hele band uiteindelijk meespeelt, de gitaar een veel prominentere rol krijgt, en alles veel energieker en "zonniger" klinkt. Er zitten ook passages in die in de studioversie helemaal niet voorkomen.
Iemand reageert onder de video, om het verschil te duiden:
quote:
Album version: my last day
This version: I’ll see another sunrise
Coil - Teenage LightningCoil staat er nogal om bekend dit bij meerdere nummers te doen, maar ik heb er even één uitgekozen. Een van de vroeger versies van Teenage Lightning is een soort experimentele, elektronische track gebaseerd op een bluesschema met een digitaal vervormde, psychedelische stem:
Op een veel later compilatiealbum staat "Teenage Lightning 2005", waarin een vibrafoon de hoofdrol vertolkt, de zang niet vervormd is, en er vrijwel geen percussie aanwezig is. Dit zorgt voor een hele andere, mysterieuze sfeer:
Reacties zeer welkom