TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
In het tiende seizoen van ‘Over Mijn Lijk’ ontmoet Tim Hofman vijf jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn en alles uit de laatste fase van hun leven proberen te halen. Ze sporten fanatiek, werken met veel plezier en vieren de liefde. Tim volgt Zoë, Jeffrey, Jegor, Eva en Maaike. Hoe gaan ze om met het feit dat hun leven niet lang meer duurt? Wat willen zij in ieder geval uit het leven halen? En welke dromen hebben ze?
Alle OML-ers in alfabetische volgorde:
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/catalogus/omlers
Alle OML-ers in alfabetische volgorde:
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/catalogus/omlers
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Ik kan het hebben van iemand zoals Jegor die zelf kanker heeft en met een soort tijdbom moet leven en in de onbekende tijd die hij heeft een acceptabel leven moet leiden.quote:Op donderdag 22 februari 2024 01:26 schreef Vingerhoedje het volgende:
[..]
Natuurlijk bedoelt hij niet dat kanker zo geweldig is en dat het een 'geluk' is dat hij het heeft. Hij staat nu gewoon positief in het leven, ten opzichte van ervoor, en ziet nu ook in dat ook al kanker het ergste is wat hij heeft meegemaakt in zijn leven, hij nu ook positieve punten ervan inziet. Dus dat hij Daisy heeft leren kennen door kanker, en Lev heeft doordat zijn situatie nu zo is. Dat betekent niet dat hij de kanker als een geschenk ziet.. integendeel. Maar hij ziet nu ook positieve kanten van de situatie, terwijl de situatie ansich helemaal klote is. Als je in deze situatie zit is het mooiste wat je kan hebben positieve kanten ervan inzien, aangezien het jaren alleen maar ellende is geweest. Dus nee, tuurlijk zien ze de ziekte niet als geschenk. Maar de ziekte is waarmee ze de rest van hun leven moeten dealen. Als je daar ook nog positieve kanten uit kan halen is dan toch helemaal fantastisch?
Je vergeet even dat de ziekte inmiddels iets is wat onderdeel is van hun leven. Dus als daaruit in je gedachten positieve dingen volgen, dan is dat het mooiste wat er is, en ben je als buitenstaander echt heel zuur om niet in te zien dat het een positieve gedachte is tov er een negatief ding van te maken.
Een Jeffrey ging er weer totaal anders mee om: kop in het zand en focus bijna uitsluitend op zijn gezin en dat zo goed mogelijk achterlaten (en daarbij misschien ongewild voorbijgaand aan dat zijn zoon hem de rest van zijn leven hem uitgemergeld en zwaar lijdend op zijn netvlies heeft staan).
Zoë en Eva gaven feesten bij wijze van bewust afscheid/vieren van het nog leven. Da's weer anders.
Mss uitgemergeld en lijdend, maar ook proberend zo lang mogelijk bij hen te blijven, en dat blijft óók hangen!
Dat laatste beeld is er één van velen. Als jij het ene jaar naar Duitsland op vakantie gaat en het jaar erop naar Frankrijk, dan vergeet je toch ook niet op slag alle beelden van Duitsland?
Ga er maar vanuit dat die foto van de rouwkaart in de woonkamer staat (samen met mss nog vele andere) en dat dat laatste beeld echt niet per sé het dominante beeld wordt.
Dat laatste beeld is er één van velen. Als jij het ene jaar naar Duitsland op vakantie gaat en het jaar erop naar Frankrijk, dan vergeet je toch ook niet op slag alle beelden van Duitsland?
Ga er maar vanuit dat die foto van de rouwkaart in de woonkamer staat (samen met mss nog vele andere) en dat dat laatste beeld echt niet per sé het dominante beeld wordt.
***
Nou he, dat beeld toen hij hoorde dat Jeffrey emotioneel werd op de begraafplaats en hij even om het hoekje keek.quote:
[..]
Inderdaad. Ik vond dat heel ontroerend om te zien, hoe iets alledaags ineens symbolisch werd. En m'n hart brak elke keer dat ik zijn zoon zag, die het allemaal stilletjes in zich opnam.
Heel goed dat zij al met een rouwtherapeut in gesprek zijn in deze fase.
***
Dan begreep ik je verkeerd, en inderdaad dat ziek zijn en vooral doodgaan kwam hem slecht uit, Jeffrey moest en zou het huis zo netjes mogelijk achter laten. Zijn vader die de muren nog aan het sauzen was, terwijl de begrafenisondernemer er was en wilde weten wie er zou spreken op de uitvaart.quote:
[..]
Bedoelde meer dat hij het vooral erg onpraktisch lijkt te vinden allemaal, het komt helemaaaaal niet uit! Er moet gewerkt worden!
In zn verslagenheid dacht ik nog steeds die "ja jezus, moet dit nú?" te zien.
Heel triest om te zien en hieruit werd maar weer duidelijk dat je blijkbaar toch je grenzen verlegd als je ervoor staat.
Ik ga gaten graven! Want waar gaten zijn is hoop!
Dat hangt af van hoe de rouwverwerking verder gaat. Ik heb helaas wel wat mensen in mijn familie en verdere omgeving op deze manier uit zien checken met kinderen in de leeftijdscategorie van Jeffrey's kinderen waarbij vrij zwaar geschut ingezet heeft moeten worden qua hulpverlening.quote:Op donderdag 22 februari 2024 12:52 schreef BE het volgende:
Mss uitgemergeld en lijdend, maar ook proberend zo lang mogelijk bij hen te blijven, en dat blijft óók hangen!
Dat laatste beeld is er één van velen. Als jij het ene jaar naar Duitsland op vakantie gaat en het jaar erop naar Frankrijk, dan vergeet je toch ook niet op slag alle beelden van Duitsland?
Ga er maar vanuit dat die foto van de rouwkaart in de woonkamer staat (samen met mss nog vele andere) en dat dat laatste beeld echt niet per sé het dominante beeld wordt.
Mijn ene tante was een soort Jeffrey qua koppigheid en haar doodsstrijd is haar dochters (en de rest van de familie) altijd blijven achtervolgen. Mijn andere tante heeft hierdoor besloten om haar eindfase heel anders in te gaan. Helaas was hun kleine broertje, mijn oom, weer van het eerste soort (kop in het zand en letterlijk tot 24 uur voor zijn dood aan het regelen, toen wou hij het pas accepteren) waardoor we met zijn allen maar met name zijn vrouw en zoon zo terug het eerste trauma in zijn gezogen.
Dat wil niet zeggen dat dat hier ook gaat gebeuren en ik respecteer zijn focus op zijn familie ook echt, maar het is wel iets waar de vrouw van Jeffrey heel goed op moet letten denk ik.
Oh, dat is zelfs al in gang gezet dus. Inderdaad erg goed.quote:
[..]
Nou he, dat beeld toen hij hoorde dat Jeffrey emotioneel werd op de begraafplaats en hij even om het hoekje keek.
Heel goed dat zij al met een rouwtherapeut in gesprek zijn in deze fase.
Eva houdt er de moed goed in. Knap hoor voor zo'n jong meisje.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Moeilijke toespraak van de vrouw van Jeffrey. 
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Hoewel natuurlijk erg aangrijpend vond ik het toch een beetje een Tokkie uitvaart van Jeffrey. 
Ik houd persoonlijk echt totaal niet van dat vuurwerk, fakkels en staande ovaties langs de rouwstoet.
Maar goed, Jeffrey wilde het denk ik zo, dus goed dat ze het zo hebben gedaan.
Zielig voor de kindjes.
Ik houd persoonlijk echt totaal niet van dat vuurwerk, fakkels en staande ovaties langs de rouwstoet.
Maar goed, Jeffrey wilde het denk ik zo, dus goed dat ze het zo hebben gedaan.
Zielig voor de kindjes.
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith
Selamatan Zoë. Geloof en bijgeloof.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
En uitmelken...een podcast serie OmL vanaf nu te beluisteren. 
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Ik heb een klein stukje geluisterd en zo komt het niet over. De deelnemers vonden het ook fijn te doen en elkaar te ontmoetenquote:
En uitmelken...een podcast serie OmL vanaf nu te beluisteren.
We have far more in common than that which devides us..
Zoals elk seizoen een irritant persoon (Jeffrey), een superblij persoon (Eva) en een persoon die iedereen raak (Zoë). Meestal ook wel 1 iemand die nog een tijdje leeft, maar daarin hebben we dit jaar gelukkig als eerste Jegor en als voorlopige “winnares” Maaike.
(Bovenstaand is mijn interpretatie en laat het heel duidelijk zijn dat ik niemand een ziekte of de dood gun!).
Maaike echt met veel plezier naar gekeken, die brieven verbranden vond ik echt heel mooi. Mijlpaal gehaald, brief weg. Hoop dat Maaike, maar natuurlijk ook Eva en Jegor, nog lang onder ons mogen blijven.
(Bovenstaand is mijn interpretatie en laat het heel duidelijk zijn dat ik niemand een ziekte of de dood gun!).
Maaike echt met veel plezier naar gekeken, die brieven verbranden vond ik echt heel mooi. Mijlpaal gehaald, brief weg. Hoop dat Maaike, maar natuurlijk ook Eva en Jegor, nog lang onder ons mogen blijven.
Uitmelken??quote:
En uitmelken...een podcast serie OmL vanaf nu te beluisteren.
Hoe vaak is er hier wel niet besproken dat men nieuwsgierig is naar hoe het met achterblijvers gaat? Lijkt me eerder voldoen aan een vraag.
Ik ga die podcast zeker beluisteren. Ik vind het niet echt uitmelken. Meer iets dat niet echt binnen het tv-format past, en waarvoor ook maar een specifiek publiek te porren is. Met een podcast kun je (nog) meer de diepte in.
Wat een mooi Indonesisch gebruik, dat Selamatan. Ik kende het niet en vind het heel indrukwekkend - en goed getimed. Mijn ervaring is dat hier in NL na een week of zes iedereen vindt dat je wel weer over kunt gaan tot de orde van de dag. Dan kickt juist de eenzaamheid in.
Wat een mooi Indonesisch gebruik, dat Selamatan. Ik kende het niet en vind het heel indrukwekkend - en goed getimed. Mijn ervaring is dat hier in NL na een week of zes iedereen vindt dat je wel weer over kunt gaan tot de orde van de dag. Dan kickt juist de eenzaamheid in.
Ja, dit is wel echt helemaal zijn stijl denk ikquote:
Hoewel natuurlijk erg aangrijpend vond ik het toch een beetje een Tokkie uitvaart van Jeffrey.
Ik houd persoonlijk echt totaal niet van dat vuurwerk, fakkels en staande ovaties langs de rouwstoet.
Maar goed, Jeffrey wilde het denk ik zo, dus goed dat ze het zo hebben gedaan.
Zielig voor de kindjes.
Het raakte mij dat zijn vrouw tijdens de speech vertelde dat "hun" nummer van de laatste weken "Grijs" heette en dat de lucht die dag zo grijs was en de regen zorgde voor donkere rook uit de fakkels (of hoe je ze noemt?) die ze aanstaken.
Eerst vond ik het sneu dat het zo'n slecht weer was dat het vuurwerk amper te zien was tegen die grijze lucht totdat ik haar speech hoorde en die foto van hem met zijn middelvinger opgestoken op die doodskist zag. Toen bedacht ik mij dat het eigenlijk heel passend en misschien wel een teken was van hem voor die grijze dag
So rest assured I have the key to every opening
To every wishing well that's deep enough to dream
I want to show you just how fascinating kissing is
When earth collides with all the space between
To every wishing well that's deep enough to dream
I want to show you just how fascinating kissing is
When earth collides with all the space between
Voor wie het 'leuk' vindt, de podcast staat ook op YouTube, ik vind dat toch altijd wel fijner kijken en luisteren:
Ik vind het in ieder geval wel interessant om wat meer achtergrond te krijgen.
Ik vind het in ieder geval wel interessant om wat meer achtergrond te krijgen.
Net gekeken en geluisterd. Mooi was het, voegt ook echt diepgang toe wat op tv echt niet mogelijk isquote:
Voor wie het 'leuk' vindt, de podcast staat ook op YouTube, ik vind dat toch altijd wel fijner kijken en luisteren:
Ik vind het in ieder geval wel interessant om wat meer achtergrond te krijgen.
We have far more in common than that which devides us..
Ik zei het tegen mijn partner, wat dat betreft heeft Tim best geluk als presentator. Hij maakt op deze manier heel veel verschillende manier van afscheid nemen mee. Dat ervaren wij niet zo in ons leven, je gaat toch vaak automatisch om met mensen die op je lijken, ook qua afscheid nemen. Dat is echt waardevol om te ervaren denk ik.quote:
Ik ga die podcast zeker beluisteren. Ik vind het niet echt uitmelken. Meer iets dat niet echt binnen het tv-format past, en waarvoor ook maar een specifiek publiek te porren is. Met een podcast kun je (nog) meer de diepte in.
Wat een mooi Indonesisch gebruik, dat Selamatan. Ik kende het niet en vind het heel indrukwekkend - en goed getimed. Mijn ervaring is dat hier in NL na een week of zes iedereen vindt dat je wel weer over kunt gaan tot de orde van de dag. Dan kickt juist de eenzaamheid in.
Vond het een mooi gebruik, maar wel gek dat het bord waarvan opgeschept werd voor Zoë verder niet genuttigd werd. Dat had ik wel verwacht eigenlijk, maar wellicht is dat juist niet de bedoeling.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Slametanquote:
Vond het een mooi gebruik, maar wel gek dat het bord waarvan opgeschept werd voor Zoë verder niet genuttigd werd. Dat had ik wel verwacht eigenlijk, maar wellicht is dat juist niet de bedoeling.
Op Java wordt het aan de geesten geofferde eten bijvoorbeeld ook door de gasten gegeten; men gelooft dat de geesten eten van het aroma. In Suriname gebeurt dit niet. Men wil dat de geest langere tijd van het aroma kunnen genieten. Het geofferde eten blijft een nacht staan en wordt dan de volgende ochtend weggegooid.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Met verbazing reacties in vorige deel gelezen. Jeffrey is ook niet de persoon waar ik direct dagelijks mee om zou gaan, maar het is een gouden kerel. En als klussen je coping mechanisme is, so be it. Ik begreep dondersgoed waarom het huis zo belangrijk voor hem was.
Hij en Tim zijn voor mijn gevoel tegenpolen, maar ze hadden blijkbaar een heel goede klik.
Hij en Tim zijn voor mijn gevoel tegenpolen, maar ze hadden blijkbaar een heel goede klik.
Ik vond de uitvaart van Jeffrey juist mooi, zoals bijvoorbeeld zijn dochter rondrende en door haar moeder werd opgepakt, terwijl die vertelde dat het haar zwaar viel om er nu alleen voor te staan. Ze lijkt me een geweldige vrouw, een stille kracht. En och, zijn zoon die in deze aflevering dan toch huilde… Wat is het vreselijk als dit een gezin met jonge kinderen overkomt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb net de podcast beluisterd en ik vind het inderdaad een mooie toevoeging. Interessant om inderdaad net even iets dieper in te gaan op hoe iets voor iemand persoonlijk is en bijvoorbeeld de vader van Zoe, dat hij nu terugkijkt en inziet dat hij inderdaad in ontkenning was, dat is toch ook wel interessant. En dan het perspectief van een vader uit seizoen zeven, hoe die er dan nu, zeven jaar later in staat
***
Ik zal het nooit begrijpen waarom het zo belangrijk was voor hem. Tevens heb ik niets met hoe hij als persoon leefde en hoe hij bijvoorbeeld zo'n (in mijn ogen) stompzinnige kist liet maken. Ik vind dat hij echt aan alle kanten steken heeft laten vallen daarin en ik blijf erbij dat hij veel te ver is doorgegaan en daarmee zichzelf én zijn omgeving onnodig gekweld heeft.quote:
Met verbazing reacties in vorige deel gelezen. Jeffrey is ook niet de persoon waar ik direct dagelijks mee om zou gaan, maar het is een gouden kerel. En als klussen je coping mechanisme is, so be it. Ik begreep dondersgoed waarom het huis zo belangrijk voor hem was.
Hij en Tim zijn voor mijn gevoel tegenpolen, maar ze hadden blijkbaar een heel goede klik.
Maar let op, voor je over de flos gaat. Dit is mijn MENING en ik gunde hem absoluut deze ziekte en de dood niet. Alles behalve. Want hoewel hij heel ver vanaf mij als persoon staat en ik daardoor een andere kijk heb is het zijn goed recht geweest om het zo te doen. Als hij er vrede mee had dan is dat meer dan prima.
|
|
