Afrikaans wielrennen #4

Dus, nog even over de derde rit. Een heftige rit voor Afrika, want praktisch al onze ambities konden mooi de ijskast in. Terwijl de rit nog sympathiek begon, met een kopgroep vol Afrikanen. Het was vooral Yoel Habteab die de aandacht op zich vestigde in die kopgroep, hij pakte de meeste bergpunten mee en een hoop sprintpuntjes, waardoor hij in meerdere klassementen aan de leiding zou komen te staan. Maar goed, het was een lastige rit, met heel wat werk op en af, en dus zou de vrij magere kopgroep, met daarin ook de Zuid-Afrikaan Geary, de Rwandees Etienne Tuyizere en de Oegandees Mugalu het niet lang volhouden. Een aardig eind van de finish werden ze bijgehaald door nota bene de gele trui, Einhorn ging in de aanval. Anticiperen, hij hoopte op die manier de lastige finale te overleven. Lukte niet, hij werd bijgehaald en kansloos gelost.



Over kansloos lossen gesproken, hij was niet de enige. Heel wat renners werden gelost, en van sommige namen vraag je je af hoe dat kan. Ik heb nog steeds niet alle antwoorden, maar een aantal antwoorden heb ik in ieder geval wel gevonden. Er lagen onderweg wat langere afdalingen in het parcours en tijdens een van die afdalingen viel het peloton in tweeën uiteen, een deel van de jongens die op grote achterstand binnenkwamen hebben het daar al verloren. Kan gebeuren in Rwanda, je moet altijd alert zijn. En je moet kunnen dalen. In een andere afdaling vond er een zware valpartij plaats, de foto's die op flickr te zien zijn vind ik niet al te fraai. Het slagveld wordt vrij expliciet in beeld gebracht, dat had niet direct gehoeven. Al weet ik nu wel meer. Onder meer Javi Serrano ging onderuit, hij eindigde in de forse regengoot die veel wegen hier hebben om al die tropische buien het hoofd te bieden. Geschaafd van top tot teen, hij noteerde een dag later een DNS. Even verderop lagen gebroederlijk samen in de bosjes Owen Cole en Colin Savioz. De fiets van Cole was in tweeën gebroken, het mag geen verrassing heten dat hij de finish niet haalde. Ook Savioz lag er niet fraai bij, maar hij zette zijn koers toch verder, al noteerde hij net als Serrano een DNS tijdens de vierde rit. Enkele foto's later zien we Nahom Zerai naast zijn fiets staan. Mogelijk ook gevallen, of slechts problemen met de fiets. Hoe dan ook, ik snap nu al beter waarom hij liefst 22 minuten verloor.



Bijltjesdag, niet alleen voor de Afrikanen. In een ogenschijnlijk niet al te lastige bochten gingen er een paar rechtdoor het skoekeloen in, en hier mag je het echt skoekeloen noemen. Misschien dat er buiten beeld nog wat meer renners bij betrokken waren, ik ben nog steeds op zoek naar een verklaring waarom KUDUS twee minuten verloor. Metkel Eyob heb ik inmiddels met verband rond zien rijden, die heeft dus ook ergens op de grond gelegen en die heeft dus een excuus om nu al uitgeschakeld te zijn. In ieder geval, de rit ging verder en in de finale was het William Junior Lecerf, die we blijkbaar Junior moeten noemen, die in de aanval ging. In een afdaling muisde hij er vanonder. Het ging vooral omlaag in de finale, dat was niet echt op de maat van mijn Afrikanen. Maar het ging ook nog een paar keer omhoog in die finale. Dat bood de tegenstand de gelegenheid om Lecerf weer in te rekenen. Polti zat vooraan met de Colombianen Restrepo en Gomez en het was Gomez die alles op alles zette om Restrepo naar zijn zevende ritzege in de Tour du Rwanda te brengen. Dat lukte alleen net niet helemaal, dus moest Restrepo zelf het laatste gat dichten. Dat lukte op anderhalve kilometer van de finish, waarna er gesprint werd. En in die sprint had Restrepo geen concurrentie, Joe Blackmore werd tweede en Pepijn Reinderink derde, dat zijn niet echt de rapste mannen van de wereld.



Restrepo profiteerde ook van parcourskennis, in 2020 won hij immers in dezelfde plaats. Hij wist dat er op amper 100 meter van het eind een bocht naar rechts volgde. Als eerste door die bocht en je wint, klaar. En zo geschiedde. Bij het zien van het finishfilmpje kijk ik altijd eerst hoeveel Afrikanen ik zie en tot mijn grote schrik zag ik alleen Aklilu Arefayne zitten. Sterk van Akile, maar ik mistte wel een paar namen. Waar was KUDUS? Waar was Yemane? Waar waren de Rwandezen? Nou, na het eerste groepje van 16 volgde een paar seconden later een tweede groepje, met daarin Moise Mugisha. Dat is dit jaar blijkbaar de beste Rwandees. Muhoza, de afgelopen twee jaar de beste Rwandees, is nergens te vinden. Niyonkuru, het aanstormende talent? Nou, zo hard stormt het niet. Op de 20e plaats zagen we Dawit Yemane, 15 seconden achter de winnaar. Typisch wel voor Dawit, die heeft in de laatste afdaling natuurlijk de slag gemist. Goede benen, maar de techniek blijft ondermaats. Wel verrassend: Yafiet Mulugeta zat bij Dawit. Eerstejaars belofte, pas net een paar dagen 19, maar voorlopig een van de beste Eritreeërs. Voorlopig doet hij het beter dan Eyob en KUDUS, zijn prestaties moeten we voorlopig aanmerken als een van de weinige lichtpuntjes voor Afrika. Verder worden we naar de vaantjes gereden. In aanloop naar het WK van 2025 had het Afrikaanse wielrennen gestaag moeten groeien, maar dit is de slechtste Tour du Rwanda vanuit Afrikaans oogpunt ooit. Voorlopig, wie weet worden we nog verrast. Al moeten we inmiddels wel al een paar harde conclusies trekken. Tijdens de derde rit werd Janvier Shyaka buiten tijd gereden. Een van de beste Rwandese junioren, hij hield het dus net drie dagen vol. Bizaye Tesfu Redae, waarvan ooit werd gedacht dat hij beter was dan Hagos Welay? Nou, die paar jaar zonder koers hebben hem blijkbaar geen goed gedaan. Hij werd 89e, op meer dan een half uur van de winnaar. In zijn gezelschap zat Hashimu Tuyizere, dat andere grote Rwandese talent. Al moeten we twijfelen of de woordencombinatie groot Rwandees talent een geldige is. WE hebben een groot probleem. Een glorieus afscheid voor Tsgabu Grmay? Ook al niet, die kwam samen met Eyob, Niyonkuru en Eritrees kampioen Awet Aman op bijna drie minuten van Restrepo binnen. Ai, ai, ai.



Met veel pijnlijke constateringen op zak gingen we door naar de volgende rit. Een rit die integraal werd uitgezonden, dat was dan weer het positieve van de zaak. Konden we verder veel positieve dingen benoemen? Nou, niet echt. Altijd tegen Afrika.



Hij deed al een paar dagen zijn best, maar het is hem dan eindelijk gelukt. Junior heeft zijn rit te pakken. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. Het was een korte rit, met een explosief begin. In de eerste kilometers werd onder meer Froome in de aanval gespot, maar het was uiteindelijk Pierre Latour die in z'n eentje voorop kwam te rijden. De rit werd tot onze grote blijdschap uitgezonden, dus konden we genieten van een masterclass dalen van Pierre. Bergop reed hij een mooie voorsprong van anderhalve minuut bijeen op het peloton dat werd aangevoerd door Quick Step, bergaf verloor hij direct veel van zijn pluimen. En we konden heel goed zien waarom. De wegen in Rwanda zijn nochtans breed, maar voor Pierre waren ze alsnog niet breed genoeg. Hij ging overal weer eens als een amateur doorheen, al loop ik de kans dat ik nu amateurs beledig, want er zullen hobbyisten zijn die sneller een berg kunnen afdalen. De bochten lopen wellicht net iets anders dan de renners in Europa gewend zijn, maar alsnog, die bochtentechniek van Pierre, en vooral het steevast in de remmen knijpen, och man. Profrenner onwaardig. Desondanks hield Pierre lang stand, we bevonden ons in de laatste 30 kilometer van de rit voor de koers werd opengebroken.



Toen Pierre in het zichtveld van het peloton verscheen kozen er meerdere renners het hazenpad, maar het was de jonge Fransoos Brieuc Rolland die als enige wist weg te komen. Rolland knalde in een afdaling naar Latour toe en een paar seconden later reed Latour alweer een meter of honderd achter Rolland. Dat verschil in snelheid was tamelijk absurd, het moet weer een pijnlijke dag zijn geweest voor Latour. Hij heeft zichzelf ook nog eens onnodig voor lul gezet, hij had beter zijn krachten kunnen sparen voor de volgende rit. Enfin, Rolland brommerde lekker door en had op een gegeven moment een voorsprong van bijna een halve minuut. De stukken in dalende lijn hielpen hem, maar aan het eind moest er ook nog geklommen worden. Quick Step werd behoorlijk onder druk gezet, maar ze hielden de boel toch onder controle. Toen we in de slotkilometers aankwamen op de laatste klim regende het weer eens aanvallen in het peloton, maar niemand kwam echt weg. Wel werd Rolland in het zicht van de haven ingerekend, waarna er een sprintje volgde. Weer een uitgedunde sprint. Ditmaal lieten de jongens van Quick Step zich niet verrassen door Restrepo. Lecerf ging aan met Reinderink in het wiel, die liet, ondanks het feit dat hij de gele trui droeg, mooi het gat vallen voor zijn ploeggenoot en de rest kwam er niet meer overheen. Lecerf kwam terug naar Rwanda om wraak te nemen en daar is hij voorlopig behoorlijk goed mee bezig.



Weer geen Afrikaans succes, dat is dan weer buitengewoon jammer. Onderweg konden we wel nog genieten van Yoel Habteab die het een paar keer opnam tegen Lennert Teugels, het ging dan om sprintjes voor de bergpunten. In de finale zag ik KUDUS ook nog een keer een move maken, maar het leidde tot niets. KUDUS werd in de sprint 8e, wat bij mij de vraag oproept wat er tijdens die verduivelde derde rit in hemelsnaam is gebeurd. Een valpartij? Pech? Of gewoon niet goed genoeg? Maar waarom zat hij er dan vandaag wel weer bij? Hinderlijk is het hoe dan ook, want hij was natuurlijk bij uitstek de Afrikaanse kandidaat om dit rondje te winnen. Ons lot ligt nu volledig in handen van Aklilu Arefayne, die ditmaal 10e werd, maar Aklilu gaat tijdens die tijdrit natuurlijk een enorme oplawaai krijgen, en als dat niet het geval zou zijn dan verliest hij op Mont Kigali nog wel een hoop tijd. Oftewel, we gaan dit jaar de Tour du Rwanda niet winnen. Moise Mugisha toonde zich in ieder geval weer de beste Rwandees, terwijl Dawit Yemane een stevige steek liet vallen. Hij kwam binnen in een groepje met Metkel Eyob en Yafiet Mulugeta, op een halve minuut van het groepje Lecerf. Samuel Niyonkuru verloor dan weer een minuut, Eric Muhoza verloor er zelfs bijna vier. Nee, dit is niet het jaar van de Afrikanen. We zien de gekende namen, we zien dat de tegenstand niet veel beter is dan andere jaren, maar de prestaties zijn een stuk minder. Tijd voor kamervragen. Of gewoon op z'n Afrikaans: iedereen eruit.



In de achterhoede waren we getuige van een veldslag. Hamza Amari werd door Doug aan de kant geschoven. Hij noteerde een DNS, goed gezien van Doug dus. Hashimu Tuyizere, een van de grootste Rwandese talenten? OTL. Bizaye Tesfu Redae die door Robbie Hunter alsnog naar Europa is gehaald en die binnenkort in Kroatië zijn eerste Europese koers mag afwerken? DNF. Dit zijn geen signalen om ontzettend vrolijk van te worden. Ook de Oegandees Mugalu was niet op tijd binnen, net als Kiya Rogora, en dan nog wat Afrikanen. WE hebben het heel zwaar dit jaar. Een andere May Star kreeg dan weer een DSQ aan z'n broek, zo bar en boos als dit jaar heb ik het nog niet eerder meegemaakt. Gelukkig kunnen we Froome nog uitlachen, al hebben ze bij zijn eigen ploeg het ideale excuus al gevonden: hij rijdt nu in dienst van Blackmore en Kretschy. Vijf miljoen per jaar, maar dan heb je wel mooi een babysitter voor wat continentale boys. In het algemeen klassement zien we dat Pepijn Reinderink, met een hoofd als een wortelkanaalbehandeling, nog steeds aan de leiding gaat. Serieus, die jongen maakt niet de indruk dat hij de mooiste koers van het jaar aan het afhaspelen is. Een ernstig onfortuinlijke snoet.




Na vier ritten, halverwege de ronde, staan er liefst 16 renners in dezelfde tijd. Daar gaat na de volgende rit flink wat aan veranderen, want de tijdrit staat nu op het programma. De allesbepalende tijdrit, na deze rit weten we wie de Tour du Rwanda gaat winnen.



Als de helft van de koers achter de rug is gaan we iets geks doen. Na een ploegentijdrit aan het begin volgt nu een individuele opdracht tegen de klok. Nu hebben we in de Tour du Rwanda wel vaker een tijdrit gezien, maar dit is een heuse klimtijdrit van 13 kilometer. Ja, de man van de organisatie komt bij de Tour de l'Avenir vandaan. Ineens snap je hoe ze op dit idee zijn gekomen. Van Musanze gaat het naar Kinigi Kwita Izina, een schitterende naam. Een naam die wel meteen vragen oproept, dus slingeren we maar even Google aan. Van Musanze rijden we noordwaarts richting Kinigi, gelegen in het Parc National des volcans. In het noorden van Rwanda liggen al die vulkanen en tussen de vulkanen kom je de beroemde berggorilla's tegen. Een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Rwanda: boomers die naar gorilla's komen kijken. Kwita Izina is dan weer geen plaats, maar een heuse ceremonie. Ik gooi er even de teksten in van het Rwanda Development Board:

quote:

The Rwanda Development Board is pleased to announce that the 19th Kwita Izina Gorilla Naming Ceremony will be held on Friday, 1 September 2023.

This 2023 edition will take place on the foothills of Volcanoes National Park in Kinigi, Musanze District, joining the communities living around the home of the endangered mountain gorillas in the ultimate celebration of nature and conservation.

The ceremony will see the naming of 23 baby mountain gorillas born in the last 12 months. 374 baby gorillas have been named since the beginning of the naming ceremony first held in 2005.

This year’s namers, who will be unveiled closer to the day, include notable partners, conservationists, international and local personalities, dignitaries and friends of Rwanda.

The celebration will showcase Rwanda’s conservation efforts, including Rwanda’s successful low volume, high value approach to gorilla tourism that has enabled the gorilla population to thrive and provide better trekking experiences to visitors.

Current tourism figures show that Rwanda generated US$ 247 million in the first half of 2023, a 56% increase compared to US$ 158 million in the same period in 2022.

Jeetje, hier moet ik even van bijkomen. Babygorilla's krijgen niet zomaar een naam, nee, daar organiseren ze een heus evenement voor. En de plek waar dat jaarlijks plaatsvindt, daar klimmen we naartoe. Want ja, er gaat een klimtijdrit afgewerkt worden. Een tijdrit die vrij makkelijk begint, de eerste kilometers gaat het slechts aan 2,5% omhoog. Maar daarna wordt het leuk, in de laatste acht kilometer van de tijdrit gaat het gemiddeld aan 4,4% omhoog. Niet loodzwaar, eerder lopend, maar dat is eigenlijk precies wat je bij een klimtijdrit wil zien. De laatste kilometer is de zwaarste, aan het eind gaat het bijna aan 6% omhoog. Het is een tijdrit van slechts zes kilometer, maar hier gaat echt met heel veel tijd gesmeten worden. De Tour du Rwanda is altijd close, het is altijd een secondenspel, maar dankzij deze klimtijdrit zie ik dat dit jaar niet zomaar gebeuren. Hier kan Latour proberen een deel van zijn verloren kwartier goed te maken. Terwijl ik mijn Afrikanen nu al hoor huilen. Bring back Grandjean.



Nou, zeg het maar, jongens. Wie gaat er met de ritzege aan de haal? Op voorhand leek Latour me een van de favorieten, maar die heeft zichzelf geen dienst bewezen met zijn lange solo. Ten eerste heeft hij door die actie heel wat tijd verloren, en ten tweede heeft hij diep in zijn krachtenarsenaal moeten tasten. Ik had verwacht dat hij alles op deze rit zou zeggen, maar niet dus. Lecerf lijkt natuurlijk de topfavoriet, hij laat iedere dag zien dat hij goed is en dit moet hij ook wel kunnen. Gal Glivar heeft tot nu toe verstoppertje gespeeld, maar hij zit er wel nog gewoon goed bij. Wat kan Pepijn Reinderink? Niets, zou je denken, maarja, hij staat niet voor niets aan de leiding, toch? Kan het multitalent Blackmore ook al tijdrijden? Gaat Logan Currie verschroeiend uithalen? Kan Aklilu de schade beperken? Kortom, vragen genoeg. Ik ben bang dat Lecerf met een groot verschil gaat winnen en dat het boeken toe zal zijn na deze rit, maar toch, we gaan het toch maar weer volgen. Met wat mazzel wordt deze rit ook weer uitgezonden, dat zou schitterend zijn. Die uitzending was helemaal niet verkeerd, op het moment dat ik zelfs beelden vanuit de lucht zag wist ik niet wat me overkwam. En af en toe tijdsverschillen in beeld, die regelmatig werden ververst en ook nog vrij accuraat leken, jeetje. Het productieniveau is wat dat betreft een beetje omhoog gegaan, nu nog het niveau van de Afrikaanse renners. Wat dat betreft is de lol er wel een beetje af, maar ik ben er voor ze in goede en ook in slechte tijden. WE gaan morgen weer een hoop tijd verliezen, maar daarna gaan WE de resterende drie dagen met z'n allen in de aanval en pakken we op z'n minst nog een ritzege, ofzo!

We missen Henok enorm. Dat had een. Mooi gevecht met Lecerf kunnen worden.

Zo, wat een strategie.

De tijdrit is inmiddels begonnen, maar het is natuurlijk wachten op de laatste renners voor het echt interessant wordt. Over een kwartier gaat Latour van start, dan moeten we opletten.

Jeetje, wat een bijzondere uitslag weer. Latour pakt de ritzege, ondanks zijn inspanningen van de dag ervoor. Je zou alleen zeggen dat hij zich gisteren beter alsnog in had kunnen houden, dan had hij ook nog een rol gespeeld in het klassement wellicht.

Lecerf amper een seconde sneller dan Blackmore, dat vind ik wel echt verrassend. Een of andere Kazach waar ik tot een paar dagen geleden nog nooit van had gehoord staat ook nog maar op zeven seconden, de ronde is nog niet voorbij.

Uiteraard wel een rampzalige tijdrit van Aklilu, Afrika hijst definitief de witte vlag. Pepijn Reinderink kan blijkbaar niet tijdrijden en ook echt weer een dramatische prestatie van KUDUS. Klap op klap.

quote:

Op donderdag 22 februari 2024 15:11 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Jeetje, wat een bijzondere uitslag weer. Latour pakt de ritzege, ondanks zijn inspanningen van de dag ervoor. Je zou alleen zeggen dat hij zich gisteren beter alsnog in had kunnen houden, dan had hij ook nog een rol gespeeld in het klassement wellicht.

Lecerf amper een seconde sneller dan Blackmore, dat vind ik wel echt verrassend. Een of andere Kazach waar ik tot een paar dagen geleden nog nooit van had gehoord staat ook nog maar op zeven seconden, de ronde is nog niet voorbij.

Uiteraard wel een rampzalige tijdrit van Aklilu, Afrika hijst definitief de witte vlag. Pepijn Reinderink kan blijkbaar niet tijdrijden en ook echt weer een dramatische prestatie van KUDUS. Klap op klap.

https://cdn.rba.co.rw/tv

WE ZIJN WEER LIVE

MONT KIGALI DIT MAG U NIET MISSEN

Bijzonder begin van de rit weer. Op de eerste klim van de dag begon Latour als een gek op kop te rijden, in dienst van ploeggenoot Doubey. Heel wat renners werden verrast en gelost, onder meer Lecerf kwam daardoor in een onaangename situatie terecht want al zijn ploeggenoten hebben de slag gemist.

Maarja, na een klim volgt er een afdaling. Na tien meter in dalende lijn kreeg Latour het voor elkaar om van de eerste plaats door te zakken naar de laatste plaats in het groepje, en weer een paar meter later moest hij de rest laten rijden. Dalen is nog steeds niet zijn ding, al heb ik een nóg slechtere daler ontdekt: Milan Donie. Dat jonkie van Lotto zat in het wiel van Latour, maar hij kon het wiel niet houden. Ai.

Na de afdaling is Latour overigens weer aangesloten bij de kopgroep, samen met Dawit Yemane en Awet Aman. Die waren ook goed mee met deze sterke kopgroep, maarja, dat dalen he...

Direct nadat hij is aangesloten ging Dawit in de aanval en wie springt er op het wiel? Junior Lecerf. Nergens voor nodig, Dawit staat ver achter. Lecerf is alleen en is zo nerveus dat hij op alles reageert, dat gaat nog een heel karwei worden om die gele trui te verdedigen.

Froome

KUDUS

Lecerf heeft een GROOT probleem.

Heeft Lecerf een GROOT probleem?

Heerlijke klim

Mijn beeld stopt elke 1,5 seconde.

quote:

Op vrijdag 23 februari 2024 12:13 schreef Steven184 het volgende:
Mijn beeld stopt elke 1,5 seconde.

Eritrea is op de afspraak in de YT chat

Gadver, Israel Erase-a-Nation wint

Blackmore pakt alles.

quote:

Op vrijdag 23 februari 2024 10:11 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
https://cdn.rba.co.rw/tv

WE ZIJN WEER LIVE

MONT KIGALI DIT MAG U NIET MISSEN

Dank, was genot

Ik bespeurde een klein verschil met de publieke belangstelling/beleving van de UAE Tour.

Toch nog in ieder geval iemand met een Afrikaans getinte achternaam.

Lecerf heeft zichzelf echt vakkundig gesloopt. Niet echt heel slim gereden.

Dit soort foto's blijven toch wel magnifiek. Het publiek was weer massaal op de afspraak tijdens de tijdrit van gisteren. Een slechte rit weer voor de Afrikanen, ik hoop dat we dit soort ongein in de toekomst niet meer gaan zien. Sowieso slaan tijdritten in deze koers nergens op, kijk alleen al maar naar het verschil in materiaal dat wordt gebruikt. Bij Soudal-Quick Step hadden ze alles meegenomen, van hun tijdritfietsen tot die malle sokhelmen. En de Afrikanen? Die rijden gewoon op hun normale fiets. Niet echt eerlijk, allemaal. Het was dan wel een klimtijdrit, maar wel eentje waar je flink in het voordeel was op een tijdritfiets, aangezien de klim een loper van jewelste was. Enfin, de onnavolgbare Pierre Latour won. Op een normale fiets, dat dan weer wel. Hij haalde flink uit, Lecerf werd tweede op meer dan een halve minuut. Maarja, Pierre had eerder al veel tijd verloren en dus maakte het voor het klassement weinig uit. Hij schoof een aantal plaatsen op, maar tijdens de rit die zou volgen liet hij meteen zien dat het klassement hem niet meer boeit. Nee, alle ballen werden bij Total gezet op de verrassende Doubey, die tijdens de tijdrit vijfde werd. De schade enorm beperkt, nogal een verrassing. Al vond ik het vooral verrassend dat Lecerf maar een secondje sneller was dan Blackmore en dat de volstrekt onbekende Kazach Dostiyev de week van zijn leven aan het meemaken is. Vorig jaar het einde niet eens gehaald in de Tour de l'Avenir, maar nu op weg om op het podium te eindigen van de Tour du Rwanda, godbetert. Random dingen die verder opvielen tijdens de tijdrit: Gal Glivar enorm tegenvallend. Hem zag ik als een van de topfavorieten, maar hij kwam er niet aan te pas. En ook vandaag zakte hij weg. Misschien niet goed voorbereid op de hoogte. Latour zegt dat hij samen met Total er alles aan heeft gedaan om te wennen aan de hoogte, ze zijn ook al enige tijd in Rwanda. Dat heeft in ieder geval z'n vruchten afgeworpen met de zege in de tijdrit, maar als het om het klassement gaat weten we dat ze het na de zesde rit niet meer gaan winnen. Chris Froome tussen een paar gasten uit Mauritius, schitterend. Yoel Habteab, drager van de bergtrui? OTL. Het is echt niet de ronde van Afrika, altijd tegen ons. Aklilu, Dawit en Merhawi verloren nog wat meer tijd, de tot dan toe beste Rwandees Moise Mugisha werd helemaal op een hoop gereden. Nee, een editie om snel te vergeten.



Vainquer Masengesho was nota bene de beste Rwandees na de tijdrit, maar enkele van zijn landgenoten vochten terug tijdens de zesde rit. Een rit die ik later nog even na ga bespreken, want er waren ontwikkelingen genoeg om het nog over te hebben. We wachten alleen nog even op de foto's en de klassementen. En de video's, wat zijn ze daar dit jaar traag mee, zeg. Meer livebeelden, dat is echt schitterend, maar de rest van de administratie loopt een beetje achter. De updates onderweg stellen niets meer voor, de tijdrit gisteren was totaal niet te volgen daardoor. De rit vandaag was wel te volgen, maar dan vooral omdat het werd uitgezonden. Als je het twitteracount had gevolgd was je niets wijzer geworden. Enfin, voor de volledigheid:

En de rit van morgen, de voorlaatste:

quote:

De voorlaatste etappe van de Tour du Rwanda is de langste van allemaal. Maar met 158 kilometer stelt het nog steeds niet heel veel voor. Het is een vrij magere route, als ik zo eerlijk mag zijn. Dit is een rit waar we vermoedelijk niet heel veel aan gaan hebben. Van start gaan we in Rukomo, een plaatsje waar de Tour du Rwanda volgens mij nog niet eerder is geweest. Een piepklein dorpje in het midden van het niets. Vanuit Rukomo dalen de renners af, dat begin kan nog wel eens voor wat breukjes gaan zorgen. Nadien volgt de zwaarste klim van de dag, waarna er een kilometer of 100 lang vrij weinig zal gebeuren. In de finale wordt het dan wel weer heuvelachtig, met afgaande op het profiel zelfs een zware aankomst heuvelop. Nouja, dat schijnt in de praktijk mee te vallen, in de laatste 3,5 kilometer gaat het aan 3,5% omhoog. Een sprintje heuvelop, waar heel wat man bij elkaar zullen blijven. De aankomst ligt in Kayonza, waar voormalig winnaar Joseph Areruya vandaan komt. Kayonza is overigens een district, ik maak ieder jaar de fout om alles stad of dorp te noemen, maar de meeste plaatsen die genoemd worden zijn eigenlijk districten. Waarom ze het altijd zo verwarrend voor me willen maken weet ik ook niet, maar goed, we finishen dus ergens in een plaats in het district Kayonza en in dat district ging in de Tour du Rwanda van 2017 een rit van start. Dat was het jaar dat Areruya won, mooi was die tijd. Wat dachten we toen nog dat Joseph de wereld ging veroveren, oh, wat een teleurstellingen hebben we moeten verwerken. Voor het eerst sinds 2021 is Areruya overigens wel weer eens aanwezig in de Tour du Rwanda, en dat terwijl er dus een rit gaat finishen in zijn eigen district! Een rit die wel weer gewonnen zal worden door veelvraat Restrepo, ik zie het zo al voor me.

Dit is het tegenovergestelde van leuk.

Altijd tegen mij.

Einhorn is wel een fenomeen.

Tijdens de zesde rit veroverde Joe Blackmore Mont Kigali, en waarschijnlijk veroverde hij de Tour du Rwanda als geheel. Wellicht niet de bekendste naam, maar wel een jongen die heel getalenteerd is. Alleen toonde hij dat talent tot nu toe vooral in andere disciplines, zoals mountainbiken en veldrijden. Vorig jaar kwam hij af en toe op de weg snuffelen en iedere keer reed hij dan de mooie ereplaatsen bijeen. Eigenlijk reed hij vorig jaar maar drie koersen. Hij werd zesde, hier, in de Tour du Rwanda, daarna nam hij in Polen deel aan een beloftenkoers waar hij negende werd en in de Tour de l'Avenir werd hij 12e. Weinig op de weg gereden, maar wel steeds met resultaat. Je zou verwachten dat enkele slimme ploegen hem daarna wel op de korrel zouden hebben, maar nee, die arme knul kwam bij de continentale ploeg van Israel terecht. Dat geeft in ieder geval aan dat hij waarschijnlijk de focus steeds meer op de weg gaat leggen, voorlopig met maximaal resultaat.



Voor Blackmore kon winnen moest er wel nog een hoop gebeuren. De zesde rit was kort, maar bijzonder explosief. Na een paar mislukte aanvalspogingen in de eerste kilometers van de etappe zagen we op de eerste klim van de dag een zeer serieuze kopgroep ontstaan. Latour begon als een gek op kop te rijden in dienst van zijn ploeggenoot Doubey en plotseling hielden we maar een renner of 16 over. Lecerf zat meteen geïsoleerd, al zijn ploeggenoten konden het hoge tempo niet aan. In principe was er toen voor Lecerf nog niet veel aan de hand, want hij zat waar hij moest zitten, maar hij toonde zich al snel veel te gretig. Of nerveus, net hoe je het wil noemen. De kopgroep reed een aardig eind weg van de rest, maar na de klim liep het in de soep. Er volgde een afdaling en in die afdaling werd Pierre Latour uiteraard meteen weer gelost. Die verzorgde in z'n eentje het tempo bergop, maar nu hij bergaf gelost werd en hij in de vlakke kilometers daarna niet vooraan te vinden was viel het stil. Dat bood hem dan wel weer de mogelijkheid om even later terug te keren, maar in de tussentijd zagen we allerlei demarrages. En Lecerf reageerde op zo ongeveer iedere demarrage. Dawit Yemane werd ook weer eens gelost bergaf, maar hij sloot aan en ging meteen in de aanval. De eerste die op zijn wiel zat was Lecerf. Waarom? Yemane was helemaal geen gevaar. Maar goed, Lecerf reageerde wel overal op en zo draaide hij zichzelf de nek om. Hij noemt de Tour du Rwanda zijn favoriete koers, waarschijnlijk wilde hij te graag zijn gele trui verdedigen. In ieder geval, even later kwam alles weer bij elkaar en we zagen de rest van de rit de ene na de andere groep wegrijden, maar alles kwam steeds opnieuw weer samen. Froome probeerde het nog een keer met een gozer uit Mauritius en de zwaar tegenvallende Eric Muhoza. Vorig jaar de beste Rwandees, dit jaar is het echt helemaal niets. Die poging strandde vrij snel, waarna we ook zo'n beetje voor het eerst Merhawi KUDUS in beeld zagen. Die reed toch nog eventjes mooi in de aanval, maar het leidde ook weer tot niets. Zijn niveau hier is onverklaarbaar laag, het is best wel teleurstellend allemaal.



Maar goed, ja, de rit werd live uitgezonden, dus we hebben allemaal kunnen zien wat er verder nog is gebeurd onderweg. In de finale reed er een groepje weg met daarin Blackmore en Lecerf kon niet mee. Hij zat bijna de hele dag alleen, reageerde op bijna alles en dat moest hij aan het eind cash betalen. De een na de ander reed van hem weg en hij moest continu blijven zitten. We zagen hem steeds verder in de achtergrond spartelen, al bleef hij nog wel een tijd dapper op kop rijden. Maar op een paar kilometer van de aankomst zakte hij er op de beroemde Muur van Kigali fameus doorheen. Terwijl andere renners nog over genoeg energie beschikten. Wie is toch in hemelsnaam die Kazach? Dostiyev reed eventjes naar voren toe, alsof het niets voorstelde. Dostiyev kent u wellicht van zijn 12e plaats in de Tour of Sakarya, of zijn negende plaats in Aziz Shusha. Of nouja, u kent hem dus helemaal niet. Ik had er echt nog nooit van gehoord, maar hij is bezig aan de beste week van zijn leven. Ook Nahom Zerai reed ineens vooraan rond. Ik heb nochtans de hele rit live gezien, maar ik snap nog steeds niet waar Nahom ineens vandaan kwam. Bijna alsof hij een stuk van het parcours had afgesneden. In het begin van de rit nog gelost, maar in de finale was hij er ineens. Hij probeerde op Mont Kigali zelfs nog een aanval te plaatsen, maar nee, dit is niet de ronde van de Afrikanen. Het waren de twee Colombianen van Polti die de boel probeerden te regelen. Uiteindelijk mocht Gomez op kop rijden voor Restrepo, maar die wist het niet af te maken. Hoewel Restrepo snel is heb je natuurlijk minder aan al die snelheid als je eindigt op een puist van boven de 10%. Blackmore is de betere klimmer en dus zette hij de boel naar zijn hand. De rit en het geel, een dubbelslag. De commentator noemde overigens dusdanig vaak de naam Polti dat Gomez dacht dat Restrepo had gewonnen, waardoor hij juichend over de streep kwam. Lullig. De verrassende Dostiyev werd derde, voor Nahom Zerai. Hij waagde een poging aan het eind, maar een vierde plaats is dus waar we het deze Tour du Rwanda mee moeten doen. In de finale zagen we dat Dawit Yemane nog de sprong probeerde te maken vanuit de achtervolgende groep. Even leek hij het gat nog te kunnen dichten, maar aan het eind verloor hij nog veel tijd. Hij bleef uit de greep van de groep achter hem, maar hij kwam totaal niet in de buurt van de ritzege. KUDUS sprong ook nog even mee, maar nee, die waaide weer terug. Eindigde nog wel net voor Lecerf, die strijdend ten onder ging. Bijna een minuut aan z'n broek, boeken toe. Doubey in zijn buurt, die leek onderweg met een goede aanval ook nog even kans te maken op de gele trui. Maar Doubey kan er geen reet van en kwam zichzelf dus ook tegen, logisch. Redelijk goede prestatie van Aklilu, als je me vooraf had verteld dat hij in dezelfde tijd als Lecerf zou eindigen had ik ervoor getekend. Als je er neutraal naar keek was het vast een mooie rit, maar als je niet neutraal bent valt het resultaat toch wat tegen. Het was wel de beste rit van de Afrikanen van deze ronde. WE reden zowaar in beeld, WE gingen zowaar in de aanval en WE waren warempel goed vertegenwoordigd vooraan. Maar niet goed genoeg. Een vierde plaats is mager. En het is ook mager dat een Eyob er niets van bakt, dik acht minuten aan de broek. De tot dan toe goed presterende Yafiet Mulugeta ging ook kopje onder. Eric Muhoza, Samuel Niyonkuru, Moise Mugisha, allemaal lachwekkend slecht. Wat doen die Rwandezen joh? Ieder jaar minder hard rijden, knap.



Na de machtsovername van Blackmore gingen we verder met de zevende rit, een relatief makkelijke rit. De langste van de ronde, maar niet de moeilijkste. Zeker na de zware zesde rit kon dit zomaar een rit voor de vluchters worden. De rit werd niet live uitgezonden, maar we hebben ook relatief weinig gemist. Het regende aanvallen in het eerste deel van de rit, maar geen enkele kopgroep kreeg de ruimte. Tot er een flopgroepje van drie ontstond, waar nog drie andere renners naartoe wisten te rijden. Die kregen ineens vier minuten en toen wist ik wel hoe laat het was. In de kopgroep geen enkele Afrikaan, uiteraard. Het is zo'n ronde. Iedereen weet dat dit een rit voor de vluchters is, maar je bent niet mee. Waanzinnig. De passiviteit van de Afrikanen is niet te harden, ze laten zich dit jaar echt naar de slachtbank rijden. Wel vooraan: Einhorn. Oh, god. Ook vooraan: Gal Glivar. Dat je voor een of andere Sloveen begint te juichen in de hoop dat in ieder geval die Einhorn niet wint. Paul Ourselin was ook van de partij, die probeerde in de slotfase nog aan te vallen. Lukte niet. En dus won Einhorn. Gal Glivar toverde geen konijn uit zijn hoge hoed, hij is voorlopig duidelijk nog niet de nieuwe Pogacar. Lorenz Van de Wynkele godbetert vormde de enige bedreiging voor Einhorn, maar hij was duidelijk niet bedreigend genoeg. Een tweede ritzege voor Einhorn, de derde voor Israel. Genocide loont.



Het peloton kwam in de slotfase nog vrij dicht, op 47 seconden van Einhorn wist Brieuc Rolland de sprint van het peloton te winnen. Een groot peloton, waar blijkbaar nog wel is gevallen. Onder meer Julien Simon kwam later binnen, maar werd toch nog in dezelfde tijd gezet. Dat is het qua verhaal wel, er was simpelweg geen verhaal. Een matige rit, dat kon je vooraf eigenlijk al zien. Een klimmetje van drie kilometer aan 3% aan het eind, dat is niet het terrein waar je het verschil gaat maken. Zeker niet als er daarna nog een zware rit volgt. Iedereen hield zich in voor de laatste rit, een rit waar het dan maar moet gaan gebeuren. Al verloren we wel nog wat meer renners. Pepijn Reinderink noteerde een DNS. Dat verklaart op zich wel waarom hij gisteren nergens te bekennen was, waarschijnlijk ziek geworden. Nog een OTL voor een Ethiopiër, waardoor ze nog maar één renner in koers hebben daar. De Wit-Rus van May Stars heeft het lang volgehouden, maar moest nu ook capituleren. Een DSQ, net als een van z'n ploeggenoten een paar dagen geleden. Knap werk. Maarja, een rit om het nooit meer over te hebben dus. De Afrikaantjes aan het slapen en een Israëliër gaat met de prijzen lopen. Grote klasse, maar dan dus precies niet.




Brengt ons bij de laatste rit, de laatste kans voor de Afrikanen om de eer te redden. En we krijgen nog een spannende strijd om de eindwinst. Dit is voorafgaand aan de slotrit de stand van zaken:



Blackmore gaat aan de leiding, maar heel comfortabel is die voorsprong nog niet. Met een slechte dag of met wat pech gaat de gele trui vliegen. En dan zou zomaar de Kazach Dostiyev kunnen winnen. Of Jhonatan Restrepo, die staat derde op 13 seconden. De rest lijkt me wel uitgeschakeld, Lecerf staat op 55 seconden en de rest op meer dan een minuut. Die gaan normaal gesproken niet meer in de buurt komen van de zege, of ze moeten in een goede vlucht terechtkomen, een vlucht die niet te controleren valt door Israel. Scheelt voor Blackmore dat hij kan rekenen op Kretschy, die is ook bezig aan een goede ronde. En ze hebben Froome nog achter de hand, HAHAHA. Dawit Yemane de beste Afrikaan op de 10e plaats, ik typ dit allemaal met het schaamrood op de kaken. Nu moet hoe dan ook de boel gered gaan worden. Met z'n allen massaal in de aanval, anders zwaait er wat. Het wordt hoe dan ook een interessante rit, want we gaan rondjes rijden over het WK-parcours van volgend jaar. Ik neem aan dat het uitgezonden wordt en die uitzending mag u dan onder geen beding missen. Dit is huiswerk.

quote:

De laatste rit van de Tour du Rwanda van bestaat uit een lange lus van 28 kilometer met daarin de gevreesde Mont Kigali en, onvermeld, de Muur van Kigali. Daarnaast bestaat het parcours uit een rondje van een dikke 15 kilometer rond het Kigali Convention Center, een nieuw rondje. Tenminste, nieuw voor zover ik het me kan heugen. In de Tour du Rwanda van 2022 kwam er wel een rit aan bij het Kigali Convention Center, maar we hebben nog niet zo'n rondje om dat gebouw heen afgewerkt. Hoe ziet dat rondje er dan precies uit? Nou, dat heb ik geprobeerd na te bootsen. Ik ben er ongeveer, mijn creatie komt uit op 15,7 kilometer terwijl het rondje blijkbaar 15,4 kilometer lang is. In ieder geval, een eerste indicatie:



Eerste indruk: ik ben geen fan. Het had heel simpel kunnen zijn. Ze hadden simpelweg het parcours van de laatste rit van de Tour du Rwanda van de afgelopen jaren kunnen overnemen. Een rondje met daarin steevast de Muur van Kigali en daarna de kasseiklim van Rebero. Een verschrikkelijk zwaar rondje, naar de smaak van de organisatie en wellicht de UCI misschien wel wat té zwaar. Voor Rwandese begrippen is dit een makkelijk rondje. Het eerste deel van het parcours stelt weinig voor. Vooral in dalende lijn over brede wegen, met een paar minimale hellinkjes tussendoor. Na een kilometer of zeven komt er een hupje van een halve kilometer aan een procent of drie, over een weg die momenteel nog onverhard is. Maar daar zal nu ongetwijfeld nieuw asfalt liggen te blinken. Na dit hupje bereiken de renners een brede weg en die weg loopt in totaal twee kilometer aan iets minder dan 4% omhoog richting het Convention Center. De eerste 700 meter gaat het aan 7% omhoog, daarna vlakt het af en gaat het vervolgens nog wat vals plat omhoog. Zodra we het Convention Center weer bereiken gaan we daar een rondje afwerken. Eerst dalen de renners af over een brede en behoorlijk rechte weg. Over deze weg ging men in de Tour du Rwanda van 2022 omhoog richting de finish, leverde een klimmetje van 900 meter aan 8% op. Nu gaat het over die weg omlaag, waarna de renners na een bocht van 180 graden naar links een kasseiklim bereiken. Het gaat een kilometer aan 6% omhoog over de steentjes van KN 14 Avenue. Heel wat straten van Kigali zijn van streetview voorzien, maar net op dit plekje laat streetview het een beetje afweten. Er is wel iemand die zelf beelden heeft gemaakt, maar de kwaliteit van zijn camera laat, mwah, te wensen over. Om een indicatie te krijgen van de kasseien kom je ongeveer uit bij dit schimmige beeld:



Er liggen steentjes, als je goed kijkt. Ze liggen er keurig bij, zoals bijna alle kasseien in de stad wellicht dat stempel niet eens verdienen. Alsnog, een kasseienklimmetje in het lokale rondje. Boven op dit klimmetje gaat het naar links, naar rechts en dan bereiken de renners een brede weg die wat verder vals plat omhoog blijft lopen tot aan de finish. Richting die finish gaat het in totaal bijna drie kilometer omhoog aan 4%, maar het venijn zit toch vooral in die eerste kilometer. Wel een buitengewoon lastige aankomst, omdat het dus continu verder omhoog blijft lopen.

De Muur van Kigali zit alleen in de lange lus. Die muur hoort natuurlijk thuis in de korte lus. Wat nu doorgaat als korte lus, de lus die waarschijnlijk het vaakst afgewerkt zal worden, is relatief simpel. Niet makkelijk, want dat bestaat niet in Kigali, maar van alle opties is het waarschijnlijk wel zo'n beetje de makkelijkste. Het rondje Muur van Kigali-Rebero was veel zwaarder geweest, en in de Ronde van Rwanda van vorig jaar reden we na de Muur van Kigali al eens op een steilere manier omhoog naar het Convention Center. Om nog maar te zwijgen over alle andere klimmetjes die je hier kunt vinden. Het wordt een zwaar parcours, daar kom je niet onderuit, maar minder loodzwaar dan het had kunnen zijn. Al is de simpele rekensom natuurlijk ook wel weer dat je met het parcours van de slotrit van de Ronde van Rwanda van volgend jaar in 90 kilometer aan bijna 2000 hoogtemeters komt. Aangezien een wegrit op het WK meer dan 200 kilometer lang is kom je, als je de boel een beetje gaat extrapoleren, al snel uit aan meer dan 4000 hoogtemeters, afhankelijk van de lengte van het parcours ga je zelfs de 5000 makkelijk halen. Heel erg zwaar, zeker ook nog eens in combinatie met de hoogte. We kunnen nu alvast gaan zien hoe de boel in amper 100 kilometer al volledig uit elkaar gereden zal worden.



Mooie rotonde op links, vlak voor de finishlijn. Maar goed dat de weg steeds een beetje omhoog blijft kruipen en dat het parcours zo zwaar is. De eierschaal is het Convention Center, blijkbaar het duurste gebouw van Afrika. Wellicht dat het daarom het centrale punt van het WK gaat worden. Het gebouw kan oplichten in allemaal kleurtjes, in 2025 maken we er een regenboog van. Volledigheidshalve ook nog even de lange lus trouwens:

Sindsdien hebben we geleerd dat de langere lus met daarin Mont Kigali en de Muur van Kigali onderdeel zal uitmaken van de finalelus op het WK. Ook daar ben ik bepaald geen fan van. De zware lus aan het eind van de koers? Wil je de boel gesloten houden, ofzo? Wil je Innsbruck-toestanden? Dat je twee lussen hebt is prima, maar de minder zware lus van de twee had aan het eind moeten zitten, als je het mij vraagt. Zeker op het WK. Nu tijdens deze rit vind ik het niet eens zo erg. Maar goed, tijdens deze rit moet je absoluut kijken, als het überhaupt uitgezonden worden. Een dikke anderhalf jaar voor het WK krijgen we een mooie sfeerimpressie aangeboden. Eerst twee rondjes over de korte lus en dan een afsluitende ronde over de lange lus. In die lange lus dus Mont Kigali van de zwaardere kant en daarna via de Muur van Kigali naar de finish, waarna we bij het onvermijdelijke Convention Center gaan weten wie de Tour du Rwanda van 2024 heeft gewonnen.

Wij feliciteren Blackmore alvast met de eindzege en we hopen dat Afrika volgend jaar wél op de afspraak is.

https://cdn.rba.co.rw/tv

Ik neem aan dat jullie al sinds de start aan het kijken zijn. Zo niet, dan zou ik de finale nog wel even meepikken. We zijn al begonnen aan Mont Kigali.