Volwassen worden

Voor vrouwen is het volgens mij harder om 30 te worden dan voor mannen.
Ga gewoon weer gezellig borrelen met vriendinnen, terrasjes pakken, wat lunchen, beetje naar kerels kijken en onderling ongepaste opmerkingen maken enz.

Zelf ook een burn-out gehad, door een diep dal gegaan, genoeg kutdingen meegemaakt.
Gelukkig kan ik echt de dikste lol met m'n zoontje hebben!

Ja het leven is nou eenmaal saai. Maar om je verhuizing erbij te betrekken gaat wel wat te ver..

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:17 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
Klinkt allemaal vrij depri misschien, maar ik moet ook ongesteld worden, dus dit is sowieso niet het juiste moment..

Beter trek je een reep chocola open en ga je lekker op de bank liggen kijken naar een suffe film en probeer het morgen dan nog eens ofzo.

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:50 schreef angels_on_the_sideline het volgende:

[..]
Beter trek je een reep chocola open en ga je lekker op de bank liggen kijken naar een suffe film en probeer het morgen dan nog eens ofzo.

En als het morgen nog zo is neem je een proef abbo op With Love en kijk je zondag weer hoe je je voelt.

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:24 schreef ToT het volgende:
Voor vrouwen is het volgens mij harder om 30 te worden dan voor mannen.

Waarom? Omdat we dan uit de markt liggen?

Ik vond de jaren vanaf 30j net topjaren

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 19:22 schreef Lenny77 het volgende:

[..]
Waarom? Omdat we dan uit de markt liggen?

Ik vond de jaren vanaf 30j net topjaren

Kweenie, forever young enzo, stay young and pretty. (Althans de meer oppervlakkige figuren.)

Dit is wel deels herkenbaar voor mij.

Als je jong bent, heb je minder verantwoordelijkheden. Dat is wat je ziet als je naar de foto's kijkt van enkele jaren terug. Blijkbaar heb je een vrij onbezorgde periode van jongvolwassenheid gehad, waar je nu nog steeds een goed gevoel bij krijgt.

Ik denk dat je nu gewoon een rouwperiode beleeft, omdat je beseft dat de jeugd nu echt achter je ligt. Dat lijkt me ook een oorzaak van de burnout, naast de privéperikelen en dat je te hard van stapel bent gelopen met verantwoordelijkheden op je bordje leggen.

Gun jezelf de tijd om er weer bovenop te krabbelen, want je wilt niet weer in een burnout terechtkomen. En ga ook bedenken wat je wilt met de rest van je leven. Daarmee bedoel ik niet alleen ambities, maar ook uitzoeken wat je aan plezierige dingen en rust nodig hebt om te functioneren.

Die les ben ik zelf ook aan het leren. Gelukkig ben ik niet in een burnout terechtgekomen, maar ik merk wel dat mijn leven totaal beheerst wordt door verantwoordelijkheden en zorgen. Toen ik op oudjaar de vraag kreeg wat het leukste was van het afgelopen jaar, kon ik niets bedenken. Mijn goede voornemen was dus wel duidelijk: zorgen dat ik eind van dit jaar wel kan zeggen dat ik plezierige dingen heb gedaan.

23. 10 jaar geleden.
Als ik nu foto's van toen terug zie vind ik mezelf wel 'oud' geworden. Of nouja, nu zie ik in hoe een puppy ik toen nog was.
Probeer nu wel echt plezier te hebben. Het leven kan morgen zomaar anders zijn.

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 19:22 schreef Lenny77 het volgende:

[..]
Waarom? Omdat we dan uit de markt liggen?

Ik vond de jaren vanaf 30j net topjaren

Ik had totaal niet het idee dan 'uit de markt te liggen' of iets dergelijks (zou ook niet weten waarom, qua uiterlijk ook niet veel verschil met toen ik nog 20 was en ik ben sowieso niet 'op de markt'), maar ik vond 30 worden desondanks echt kut.

Misschien vind je hier nog bruikbare tips: R&P / Wie ervaart het ook zo dat het leven zo saai is?

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 19:25 schreef ToT het volgende:

[..]
Kweenie, forever young enzo, stay young and pretty. (Althans de meer oppervlakkige figuren.)

Wat is er mis met jong en knap willen blijven of daarop te vallen. Zoals ik ernaar kijk zijn het de mensen die geen knappe partner kunnen krijgen die uiterlijk als oppervlakkig gaan beschouwen uit zelfbescherming.. Bedoel ik niet jou specifiek mee.. maar uiterlijk is nou eenmaal gewoon belangrijk.. om dat af te doen als oppervlakkig vind ik altijd wat raar.. het is niet alsof een knappe meid niet ook slim kan zijn.

Je hebt gewoon liever een slimme meid die ook knap is dan een slimme meid die niet knap is..

Als je het goed aanpakt, kunnen jouw 30er jaren de beste zijn van jouw leven.

Leer vooral leiderschap te krijgen over jouw eigen leven. Dat jij zoveel mogelijk leeft volgens wat jij zelf belangrijk vindt en niet wat andere mensen zeggen wat jij moet doen.

Als je bijvoorbeeld graag succesvol wilt worden in het zakenleven, gaan geheid heel veel mensen jou waarschuwen dat geld niet gelukkig maakt, dat jij "jezelf moet worden", bla bla bla. Maar als dit jou levensperspectief geeft, moet je niet naar andere mensen luisteren, maar het gewoon doen. Je komt er uiteindelijk zelf wel achter of het echt is wat jij wilt of dat jij jouw perspectief moet bijstellen.

Hoe mensen op jou reageren, is wel een reflectie van hoe jij over jezelf denkt en hoe je in het leven staat. Als je altijd conflicten hebt met anderen en moeilijk vrienden maakt, klopt er iets niet. Het extreme andere uiterste is evenmin goed: als iedereen jou zo'n aardige jongen vindt en je hebt never nooit meningsverschillen met wie dan ook, klopt er ook iets niet. Ook hier geldt dat je op jouw gevoel moet afgaan. Je voelt je nu bijvoorbeeld niet helemaal gelukkig. Je kan niet voorkomen dat dat weleens gebeurt in jouw leven, want het hoort erbij. Het is wel een aanwijzing dat je iets anders moet gaan doen. Als je bijvoorbeeld fysiek altijd moe bent en futloos en je constateert bij jezelf dat jij nooit sport en niet voldoende gezond eet, weet je dat je je beter zal gaan voelen als jij jouw levensstijl aanpast.

Je zal idd op een andere manier jouw vrijetijd gaan beleven, maar dat hoeft niet persé saaier te zijn. In plaats van feesten en zuipen kan je ook een weekendje naar Parijs gaan of Londen, Berlijn, New York, whereever. Of je gaat een motor-rijbewijs halen. Je kan jezelf klussen en houtbewerking aanleren. Misschien ben je over een paar jaar gelukkig getrouwd met een leuke vrouw en word je vader. Dan kan je nog steeds een grote vriendenkring hebben, maar dan heb je het over meer volwassen onderwerpen met meer diepgang.

Het belangrijkste is dat jij je openstelt voor de mensen die jou inspireren en verrijking aan jouw leven kunnen geven en jezelf leert afsluiten voor mensen die jou belasten met negativiteit. Dat lukt alleen als je goed communiceert. Jouw boodschap naar anderen hoeft niet persé aardig te zijn, als het maar wel duidelijk is. Op YouTube etc is genoeg inspiratie te vinden.

Oh excuus ... ik dacht dat jij een man was

Nou ja, boodschap is dan nog steeds hetzelfde

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 21:03 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Oh excuus ... ik dacht dat jij een man was

Nou ja, boodschap is dan nog steeds hetzelfde

Hij moet ook ongesteld worden!

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 19:43 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
Misschien een betere vraag: wat doen jullie om plezier te hebben?

Uh whatever ik zin in heb? Doe eens gek en doe waar jij zin in hebt.

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 21:19 schreef ToT het volgende:

[..]
Hij moet ook ongesteld worden!

‘wij zijn ongesteld’

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 19:29 schreef lyolyrc het volgende:
Ik denk dat je nu gewoon een rouwperiode beleeft, omdat je beseft dat de jeugd nu echt achter je ligt.

Hele mooie post hoor, behalve dat ik mij niet zo herken in dit stukje. Rouwen doe je bij een verlies. Nou kan ik me voorstellen dat het verlies van je jeugd zwaar valt, maar wat ben je eigenlijk echt verloren dat dit een gevoel van rouw oplevert? De wat mindere verantwoordelijkheden en onbezonnenheid? Ja dat was soms lekker, maar er komt toch ook veel voor terug?

Om het positief om te draaien; de verantwoordelijkheid die je als volwassene mag en wil gaan dragen geeft je de alle teugels in handen om iets geweldigs van het leven te maken en je verder te ontwikkelen.

Mijn dertiger jaren zijn tot nu toe de beste van mijn leven en ik zie niet zo in waarom dat met 40+ of 50+ anders zou zijn. Ik heb een prima jeugd/(jong)volwassen tijd gehad, met ups en hele heftige downs, maar ik mis het niet. Het was ook een periode met -in mijn geval- meer onzekerheid en gehaastheid dan nu. Ik bereik nu meer persoonlijke doelen dan toen eigenlijk.

Je kunt natuurlijk je levensstijl omgooien. Niemand verplicht je om een eigen bedrijf te runnen, bijvoorbeeld. Dat geldt voor vele keuzes, huis, auto etc.

Je kunt kiezen voor meer vrijheid, kleiner wonen, minder materialisme en daardoor mogelijk ook meer zorgeloosheid, meer tijd voor sociale activiteiten, vakanties, etc.

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 22:24 schreef Koekjesbakker345 het volgende:

[..]
Mooie manier om ernaar te kijken. Ik denk inderdaad dat ik het nog te veel als een verlies zie en te weinig als iets anders moois dat ervoor in de plaats komt. Want het leven zoals ik het nu leef heeft ook echt wel z’n positieve kanten, ik voel ergens dat ik hier meer voor ‘gemaakt’ ben. Denk dat ik vooral moeite heb met de abrupte omslag; door die burn-out ben ik van het ene op het andere moment richting dit leven gepusht, waardoor ik niet echt afscheid heb kunnen nemen van m’n oude ik. Zou fijn zijn geweest als dat proces wat natuurlijker was gegaan.

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 22:28 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
Ben bijvoorbeeld ook ‘opeens’ vrienden kwijt en mijn relatie. Daar is tot nu toe nog weinig voor in de plaats gekomen, dus dat voelt momenteel wel als grote verliezen.

Dank je wel.

Ja, plotselinge veranderingen zijn wel lastiger om te accepteren dan iets dat geleidelijk of in een natuurlijk proces verandert. Veranderingen horen een beetje bij het leven, in diverse vormen, ondanks dat het verlies dan opeens heel groot is. In sommige gevallen geeft het ook kansen om ervan te leren en iets anders/beters te doen en dat is eigenlijk heel goed.

Voor wat betreft vrienden, ben ik er een aantal kwijt geraakt waar ik in een enkel geval ook spreek over heftige rouw (terwijl er niemand is overleden, maar je wel iemand mist), maar heb ik veel nieuwe fijne mensen leren kennen. Naast dat verlies leermomenten oplevert, stopt dat proces nooit en geeft het het leven wat meer kleur in positieve zin.

[ Bericht 1% gewijzigd door Justinn op 14-02-2024 22:51:00 ]

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:17 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
Ik keek oude foto's van de afgelopen 7 jaar terug en zag er overal zo gelukkig uit. Gewoon blij, gek, het leven niet al te serieus nemend. Inmiddels voelt alles zo saai en volwassen. Ik ben denk ik ook gewoon wat volwassener geworden - ik ben nu 30 en op de foto's die ik bekeek was ik 23-27. Een burn-out tussendoor helpt ook niet mee. Mijn hele leven is nu gericht op dingen 'voor elkaar krijgen': mijn eigen bedrijf runnen, balans vinden tussen werk en privé, met de nasleep van mijn burn-out omgaan, een moeilijke relatiebreuk verwerken, een stressvolle verhuizing. Het leven voelt zo stroperig, ofzo. Terwijl als ik die foto's terugzie, het erop lijkt dat ik toen gewoon maar wat deed en desondanks heel happy was. Dat zorgeloze karakter is verdwenen en dat vind ik best pijnlijk om te zien.

Vraag me ook meteen af wanneer de laatste keer was dat ik echt ergens hard om heb gelachen. Klinkt allemaal vrij depri misschien, maar ik moet ook ongesteld worden, dus dit is sowieso niet het juiste moment om foto's uit een zorgeloos leven terug te kijken

Maar ik vraag me wel af of mijn transformatie van de afgelopen jaren wel zo 'gezond' is. Aan de ene kant ben ik niet voor niets in die burn-out terechtgekomen; blijkbaar was ik toch ergens niet helemaal happy. Ik luister nu veel beter naar mijn behoeften en ben mijn leven dan ook in meerdere opzichten aan het veranderen. Maar het voelt allemaal zo serieus, zo niet-spontaan. Ik denk dat ik wel echt plezier in mijn leven mis. Ik ben ook tijdelijk gestopt met drinken, terwijl alcohol me - op de avonden zelf - altijd zoveel avontuur en gekkigheid bracht. Ik kon alleen de katers niet meer verdragen en mijn functioneren doordeweeks leed eronder.

Wat mijn vraag nu is: geen idee. Misschien zijn er mensen die dit herkennen? Hebben jullie tips om hiermee om te gaan?

Pro tip; de dozen Flugel zijn in de aanbieding bij de Gall&Gall.

en een tijdje een 18 jarige daten TS is vrouw

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 21:47 schreef Justinn het volgende:

[..]
Hele mooie post hoor, behalve dat ik mij niet zo herken in dit stukje. Rouwen doe je bij een verlies. Nou kan ik me voorstellen dat het verlies van je jeugd zwaar valt, maar wat ben je eigenlijk echt verloren dat dit een gevoel van rouw oplevert? De wat mindere verantwoordelijkheden en onbezonnenheid? Ja dat was soms lekker, maar er komt toch ook veel voor terug?

Om het positief om te draaien; de verantwoordelijkheid die je als volwassene mag en wil gaan dragen geeft je de alle teugels in handen om iets geweldigs van het leven te maken en je verder te ontwikkelen.

Mijn dertiger jaren zijn tot nu toe de beste van mijn leven en ik zie niet zo in waarom dat met 40+ of 50+ anders zou zijn. Ik heb een prima jeugd/(jong)volwassen tijd gehad, met ups en hele heftige downs, maar ik mis het niet. Het was ook een periode met -in mijn geval- meer onzekerheid en gehaastheid dan nu. Ik bereik nu meer persoonlijke doelen dan toen eigenlijk.

Ik kan me voorstellen dat je het een beetje zwaar aangezet vindt, als ik het over rouw heb. Het is uiteraard iets anders dan een geliefde verliezen door dood of een relatiebreuk. Maar bij de overgang van de ene naar de andere levensfase verlies je wel je oude ik. En als je dan te maken hebt met de hobbels die bij zo'n overgang horen, is het niet raar dat je met wat weemoed terugdenkt aan wat je had.

Ik ben het met je eens dat volwassenheid vooral ook kansen biedt: ik ben emotioneel stabieler, word vaker gevraagd om problemen op te lossen en dingen in de goede richting te sturen, maar stel mezelf ook steeds meer de vraag wat ik nog wil creëren. Kortom de huidige jas begint al weer een beetje krap te worden. Wat zal de nieuwe levensfase brengen?

Het klinkt als een vreselijke sleur, maar verantwoordelijkheden zijn er nu eenmaal. Ik zou er niet te zwaar aan tillen, maar gewoon met kleine stapjes ervaren of je je leven ook een andere wending kan geven. Zelf ben ik op een gegeven moment maar vrijwillig bij mensen gaan tuinieren en dat leverde met mentaal gezien een enorme opsteker op, gewoon met zoiets simpels. Het hoeft niet altijd hemelbestormend te zijn. Saai = ok

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:17 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
ik moet ook ongesteld worden

in dat geval zul je pas volwassenheid ervaren als je de menopauze achter de rug hebt

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 22:28 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
Ben bijvoorbeeld ook ‘opeens’ vrienden kwijt en mijn relatie. Daar is tot nu toe nog weinig voor in de plaats gekomen, dus dat voelt momenteel wel als grote verliezen.

Dat heeft op zich weinig te maken met leeftijd, maar meer dat je waarschijnlijk teveel hebt ingezet op je relatie ten koste van je vrienden en andere bezigheden. Valt die relatie dan weg, dan ontstaat er een hele grote leegte.

Poh "volwassen" zijn... naja waarom maken we daar eigenlijk een big deal over?

Ik maak met enige regelmaat de opmerking tegen mijn vrouw (naast dat ik ook vaak flauwe grappen maak, en ja die kan ze van me hebben) "boeiend, niemand die ons zegt hoe we dit moeten doen"

Met andere woorden, we bepalen zelf hoe we shit regelen en als het goed voelt dan doen we dat en zo niet, dan niet. Maak het vooral niet zwaarder dan nodig. Enerzijds is dat misschien heel "volwassen" anderzijds, je houdt je leven daarmee ook soort van luchtig. Je weet van tevoren vaak nooit 100% of je beslissingen de juiste zijn maar zolang je het leven een beetje met een bril bekijkt van, sometimes you win, sometimes you lose... dan accepteer je mogelijk ook makkelijker eventuele tegenslagen.

Iedereen doet eigenlijk maar wat zo bekijk ik het vaak, oprecht.... ook andere mensen hebben vaak de fuck geen idee waar ze mee bezig zijn

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:17 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
Ik keek oude foto's van de afgelopen 7 jaar terug en zag er overal zo gelukkig uit. Gewoon blij, gek, het leven niet al te serieus nemend. Inmiddels voelt alles zo saai en volwassen. Ik ben denk ik ook gewoon wat volwassener geworden - ik ben nu 30 en op de foto's die ik bekeek was ik 23-27. Een burn-out tussendoor helpt ook niet mee. Mijn hele leven is nu gericht op dingen 'voor elkaar krijgen': mijn eigen bedrijf runnen, balans vinden tussen werk en privé, met de nasleep van mijn burn-out omgaan, een moeilijke relatiebreuk verwerken, een stressvolle verhuizing. Het leven voelt zo stroperig, ofzo. Terwijl als ik die foto's terugzie, het erop lijkt dat ik toen gewoon maar wat deed en desondanks heel happy was. Dat zorgeloze karakter is verdwenen en dat vind ik best pijnlijk om te zien.

Vraag me ook meteen af wanneer de laatste keer was dat ik echt ergens hard om heb gelachen. Klinkt allemaal vrij depri misschien, maar ik moet ook ongesteld worden, dus dit is sowieso niet het juiste moment om foto's uit een zorgeloos leven terug te kijken

Maar ik vraag me wel af of mijn transformatie van de afgelopen jaren wel zo 'gezond' is. Aan de ene kant ben ik niet voor niets in die burn-out terechtgekomen; blijkbaar was ik toch ergens niet helemaal happy. Ik luister nu veel beter naar mijn behoeften en ben mijn leven dan ook in meerdere opzichten aan het veranderen. Maar het voelt allemaal zo serieus, zo niet-spontaan. Ik denk dat ik wel echt plezier in mijn leven mis. Ik ben ook tijdelijk gestopt met drinken, terwijl alcohol me - op de avonden zelf - altijd zoveel avontuur en gekkigheid bracht. Ik kon alleen de katers niet meer verdragen en mijn functioneren doordeweeks leed eronder.

Wat mijn vraag nu is: geen idee. Misschien zijn er mensen die dit herkennen? Hebben jullie tips om hiermee om te gaan?

Ik gun je hernieuwd geluk, laat ik daarmee beginnen. Ik herken een deel van wat je beschrijft. Ik ben zo'n 10 jaar ouder dan jij en heb nog steeds af en toe een ' weemoedig' (vergeef me dit woord) gevoel als ik foto's van 20 jaar geleden bekijk. Veel minder verantwoordelijkheden, prime time van je leven, vrienden die lege agenda's en dezelfde mindset hebben en altijd beschikbaar zijn. Een net wat frisser en jonger koppie. Nog geen idee hebben hoe en waar je je gaat settelen. Dat was echt een toffe tijd. Maar alsnog ben ik nu ook gelukkig, soms misschien zelfs een stuk gelukkiger dan toen. Alleen haal ik dat gevoel nu uit hele andere dingen. En dat kan ik pas sinds ik op een bepaalde manier geaccepteerd heb dat mijn jeugd echt afgelopen was.

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:17 schreef Koekjesbakker345 het volgende:

Wat mijn vraag nu is: geen idee. Misschien zijn er mensen die dit herkennen? Hebben jullie tips om hiermee om te gaan?

Ja, 90% herkenbaar (op de burn-out na), vreselijk suf en burgerlijk bestaan: je staat op, gaat naar je werk (of gaat aan het werk), je komt thuis, je doet thuis nog wat dingetjes en je gaat weer naar bed, wetende dat de volgende dag weer precies hetzelfde gaat zijn. Hooguit dat het weekend nog wat bijzonders brengt, maar veel vaker niet dan wel. Het epische is er wel vanaf. Alles gezien en meegemaakt.

Hoe vaak zit je wel niet met je vrienden te mijmeren over vroeger? Hoe vaak wordt het leven van vroeger wel niet opgerakeld? Dat iemand (in ons geval) he-le-maal de weg kwijt was van drie pillen op Defqon.1. Dat soort shit doet niemand meer als je écht volwassen bent; je bent verstandig geworden en denkt na, maar hebt daarmee je wilde haren wel verloren. Jammer genoeg.

Rond je dertigste zijn je doelen behaald: (school)diploma('s), eigen huisje, vrouwtje, kinderen, en dan......????

Net als jij heb ik daar rond m'n dertigste erg mee geworsteld. Eigenlijk vanzelf uitgekomen, niet echt wat voor hoeven doen, behalve acceptatie van dit lot. Wat ik ook wel een goede vond: eigenlijk moet je blij zijn dat het zo suf is en je leven verder bespaard blijft van allerlei drama's. Die tijd komt nooit meer terug! Het is wat het is.

Het is voor mij goed zo; af en toe lekker mijmeren over vroeger en verder genieten van m'n kinderen en de paar hobby's die nog overgebleven zijn. Die tijd komt immers ook nooit meer terug en om te voorkomen dat ik straks op m'n veertigste wéér aan het worstelen ben: "ja, op m'n 32e, dat was nog eens goud"

quote:

Op donderdag 15 februari 2024 15:45 schreef Koekjesbakker345 het volgende:

[..]
Ik ben vrienden verloren omdat bepaalde mensen er blijkbaar niet voor je zijn als je een moeilijke periode doormaakt. Ook dat is een pijnlijk besef van het 'volwassen worden' in mijn ogen. Al kun je het natuurlijk ook omdraaien: ik ben erachter gekomen op wie ik wel kan rekenen en die vriendschappen koester ik meer dan ooit.

Nou ja zoals ik ernaar kijk, als mensen er zijn voor je of niet maakt ze niet slecht. Is nou eenmaal hoe het soms is. Volwassen zijn wat dat stukje betreft is naar mijn idee om het te accepteren, niet meer naïef te zijn dat alles wat je verwacht zo is en daar gewoon goed mee om kan gaan voor jezelf.

Erachter komen op wie je kan bouwen en op wie niet is naar mijn idee geen teken van volwassenheid. Hoe je daarmee omgaat is een teken van volwassenheid wellicht

quote:

Op woensdag 14 februari 2024 18:17 schreef Koekjesbakker345 het volgende:

Wat mijn vraag nu is: geen idee. Misschien zijn er mensen die dit herkennen? Hebben jullie tips om hiermee om te gaan?

Is dit niet gewoon de norm dan

quote:

Ik ben ook tijdelijk gestopt met drinken

Ja daar ga je dus de fout in hè…

Ga gewoon cupcakes bakken met cannabis.

~80 mg per cupcake will do.

Is wel een beetje een problematisch dingetje om teveel in het verleden te hangen. Ik kan ook nog wel eens lachen om vroeger of een beetje melancholisch zijn wat dat betreft, maar ben ook niet rouwig dat die tijd achter me ligt. Overigens kan ik niet zeggen dat in nu aldoor zo serieus in het leven sta

Iedere fase in je leven heeft zijn charme lijkt me zo. Heb ook vaak het idee dat een hoop mensen vooral denken dat van alles zo serieus moet zijn, want ze zijn nu 'volwassen', maar aan die zogenaamde norm kun je gewoon schijt hebben natuurlijk. Doe lekker waar je zin in hebt.

quote:

Op donderdag 15 februari 2024 09:39 schreef dick_laurent het volgende:

Iedereen doet eigenlijk maar wat zo bekijk ik het vaak, oprecht.... ook andere mensen hebben vaak de fuck geen idee waar ze mee bezig zijn

Dit klopt als een bus

Grappig, dit heb ik nou niet echt. Ik heb m'n vroege 20'er jaren gevuld met zuipen, drugs en feesten. Erg leuk, maar uiteindelijk hou je daar pas echt een leeg gevoel aan over. Nu kijk in na m'n werk trash-tv met mijn partner, bouw ik plastic schaalmodellen en drink ik soms een speciaalbiertje. Klinkt veel minder flitsend, maar ik hou er wel een meer voldaan gevoel aan over. Zoek gewoon iets wat je voldoening geeft TS.

30 is echt nog heel jong, het leven begint pas bij 30 zeggen ze. Mijn twintigersjaren waren wel mijn leukste jaren met de meeste avonturen en bijzondere levenservaringen tot zover. Ik was ook op mijn piek in mijn twintigersjaren wat betreft uiterlijk en atletische vermogen. Ik had een sixpack en kon 105 kilo bankdrukken toen ik 24 was. Nu heb ik een bolle buik en ik ben verslaafd aan harddrugs nog steeds. C’est la vie.