TS begint: ik hou zielsveel van mijn ouders maar we waren zeker vroeger absoluut geen perfecte match.
Mijn pa is nogal een perfectionist en mijn moeder is erg dominant. Geen fijne combinatie met nogal wat struggles en uiteindelijk zijn ze ook uit elkaar gegaan.
Zou zelf kiezen voor wat meer relaxte ouders en wat minder kijken naar anderen en status.
niemand is perfect
't zou natuurlijk fijn zijn als je perfecte ouders treft die 't heel goed met je voor hebben en alles mogelijk maken om jou wegwijs te maken in 't leven.
maar 't leven is maar zo kort, en alles gaat zo snel.
Dat is niet de strekking van dit topic.quote:Op woensdag 31 januari 2024 20:19 schreef halfway het volgende:
Draai het eens om? Zouden je ouders je weer als kind willen in een volgend leven?
Tony Beetsquote:Op woensdag 31 januari 2024 20:22 schreef PzKpfw het volgende:
[..]
Dat is niet de strekking van dit topic.
gold rush
dat is wel 'n goede papa volgens mij
Zulke diepe gesprekken hebben wij niet dus dat is een gok maar ik kan me ergens voorstellen dat ze het zich ook anders hadden voorgesteld.quote:
Draai het eens om? Zouden je ouders je weer als kind willen in een volgend leven?
Al staan ze er nu totaal anders in nu ze grootouders zijn dus wellicht is het voor hun ook wel een ontwikkelproces geweest dat ze meenemen naar een hypothetisch volgende leven?
[ Bericht 70% gewijzigd door Lenny77 op 31-01-2024 20:49:27 ]
Ik ken mijn moeder niet. Ze had geen zin om moeder te zijn en is weggegaan toen ik net een jaar oud was. Ze wil nu, nu ik zelf volwassen ben en kinderen heb, ineens wel contact. Clown.
Ben hierdoor opgegroeid bij mijn vader met een alcoholverslaving. Geloof oprecht dat hij altijd zijn best heeft gedaan, maar een goede jeugd heb ik niet gehad.
Tamelijk nutteloze bezigheid anders.
Dit. Maar ik zie nu dat je moeilijk anders bedoelt dan dat ik het doequote:
Ik heb terugkijkend wel wat gemist en nog steeds eigenlijk wel. Dus nee en dat doet me eigenlijk wel pijn om dat te zeggen. Ik had het graag anders gezien.
Ik had al als jong kind het gevoel dat ik geadopteerd was en dat mijn echte ouders me op een dag weer zouden komen ophalen. Ik keek vaak dromerig uit het raam, wachtend op dat moment...maar helaas. Even voor de duidelijkheid, ik ben niet geadopteerd.
Ook voelde ik geen enkele connectie met mijn twee broers en zus (nog steeds niet).
Als er een god zou bestaan, dan was het vast een grote grap om me in dat gezin geboren te laten worden.
Dat jij last hebt van hun gedrag komt ws door dat je los aan het komen ben. ( Tussen 25 en 30 jaar toevallig?)
Als jij meer relaxte ouders had gehad wil dat niet zeggen dat jij dan het zelfde kind was geweest. Jij bent grotendeels het product van hun gedrag. Dus bij ander gedrag had jij ook ander gedrag gehad.
Want dat zorgt er voor dat ik weer geboren word. Zonder mijn huidige ouders was er een ander persoon ontstaan en dat wil ik niet.
Ook zaken als je ouders, je familie, het land waarin je geboren bent en eigenlijk _alle_ omgevingsfactoren kun je zelf niet veranderen.
Maar uiteindelijk heb je wel de keuze om eraan te werken je huidige situatie te verbeteren ...
Gaan dromen over 'volgende levens' vind ik eerder nutteloos
Als het random andere ouders zijn zeker niet. De kans dat het slechter uitpakt is groter dan dat het beter uitpakt.
Mijn appelboom geeft de beste appels die hij kan en dat is goed zo.
Omgekeerd ben ik ook niet de zoon die hij had willen hebben, maar daar is 'ie inmiddels ook wel aan gewend.
[ Bericht 12% gewijzigd door Seeburg54 op 01-02-2024 18:19:34 ]
Makkelijk te beantwoorden gezien mijn vader mij doodleuk vertelde dat hij liever had gehad dat ik geaborteerd was geweestquote:
Draai het eens om? Zouden je ouders je weer als kind willen in een volgend leven?
Maar OT: nee. Ik heb met mijn vader geen contact meer en de relatie met mijn moeder is wel okey als we allebei niet te lang bij elkaar zijn
Ik heb me regelmatig afgevraagd in mijn leven of het liefde was of plicht naar mij. De relatie met mijn moeder is mooi beschreven in dit liedje als iemand geïnteresseerd is of hetzelfde ervaart.
Mijn moeder is een vrouw die naar mijn idee alles wel doet en zegt uit liefde maar door haar eigen trauma totaal alles verkeerd brengt en doet. Ik zie wel dat ze het beste bedoeld maar het komt er zo vaak zo ontzettend naar uit.
En ik zie ook absoluut dat ze altijd haar best heeft gedaan voor mij en ook alles uit liefde doet. Daarom zou ik later zeker voor haar zorgen als het ooit moet maar niet voor mijn vader
waarom moet je iets vinden over de opvoeding door je ouders ... anders zal het toch niet worden?quote:
De vraag is natuurlijk bedoeld om te vertellen wat je wel en niet waardeert aan de opvoeding door je ouders, niet of je gelooft in reïncarnatie.
zoals ik al aangeef komt de gedachtegang over 'veranderen van je ouders' eerder over als een negatieve zucht naar een slachtofferschap... alsof alles beter zou worden als je de perfecte ouders zou hebben.
met een snufje 'voorbestemdheid' en 'predestinatie... alsof mensen bepaalde ouders voor een bepaald leven voorbestemd zijn
Dat is weinig behulpzaam, juist voor mensen die mogelijk wel vanuit een achterstand in het leven beginnen is het des te belangrijker erop te concentreren dat je juist zelf je eigen toekomst beter kunt maken, los ervan of je de meest perfecte ouders had of niet..
ouders zullen altijd sommige dingen goed doen en soms kun je ook van negatieve ervaringen juist veel leren.
Je draaft soms wel een beetje door. Het zou toch best interessant zijn om van anderen eens te horen wat ze goede aspecten van hun opvoeding vonden en wat er misschien beter of anders kon?quote:
[..]
waarom moet je iets vinden over de opvoeding door je ouders ... anders zal het toch niet worden?
zoals ik al aangeef komt de gedachtegang over 'veranderen van je ouders' eerder over als een negatieve zucht naar een slachtofferschap... alsof alles beter zou worden als je de perfecte ouders zou hebben.
met een snufje 'voorbestemdheid' en 'predestinatie... alsof mensen bepaalde ouders voor een bepaald leven voorbestemd zijn
Dat is weinig behulpzaam, juist voor mensen die mogelijk wel vanuit een achterstand in het leven beginnen is het des te belangrijker erop te concentreren dat je juist zelf je eigen toekomst beter kunt maken, los ervan of je de meest perfecte ouders had of niet..
ouders zullen altijd sommige dingen goed doen en soms kun je ook van negatieve ervaringen juist veel leren.
dat kan jij best vinden... ik doe dat niet en leg ook uit hoe ik daarover denk (ik mag hopen dat het uitspreken van hoe je denkt niet beperkt is tot bepaalde meningen).quote:
[..]
Je draaft soms wel een beetje door. Het zou toch best interessant zijn om van anderen eens te horen wat ze goede aspecten van hun opvoeding vonden en wat er misschien beter of anders kon?
Het inspelen op zulke gedachten van 'mijn ouders waren fout en ik kan dat allemaal verbeteren' nutteloos en eerder contraproductief is.
Ook dat het helemaal niet zo fout is dat je niet altijd ouders hebben die leuk en aardig zijn, maar soms ook stevige tegenspraak geven en over een hoop dingen een andere mening zijn
Je neemt met zo’n reactie al een voorschot op wat je denkt dat mensen zouden melden over hun ouders. Een vrij eenzijdige insteek, namelijk dat mensen hun ouders waarschijnlijk verwijten gaan maken en ze van bepaalde zaken de schuld gaan geven.quote:
[..]
dat kan jij best vinden... ik doe dat niet en leg ook uit hoe ik daarover denk (ik mag hopen dat het uitspreken van hoe je denkt niet beperkt is tot bepaalde meningen).
Het inspelen op zulke gedachten van 'mijn ouders waren fout en ik kan dat allemaal verbeteren' nutteloos en eerder contraproductief is.
Ook dat het helemaal niet zo fout is dat je niet altijd ouders hebben die leuk en aardig zijn, maar soms ook stevige tegenspraak geven en over een hoop dingen een andere mening zijn
Herkenbaar. Ik had als kind een hele theorie dat ik als baby door buitenaardse wezens op de aarde was gedropt om proef te draaien ofzo. En als ik het "goed" had gedaan kwam mijn echte familie me wel weer ophalen in hun ruimteschipquote:
Nee absoluut niet.
Ik had al als jong kind het gevoel dat ik geadopteerd was en dat mijn echte ouders me op een dag weer zouden komen ophalen. Ik keek vaak dromerig uit het raam, wachtend op dat moment...maar helaas. Even voor de duidelijkheid, ik ben niet geadopteerd.
Ook voelde ik geen enkele connectie met mijn twee broers en zus (nog steeds niet).
Als er een god zou bestaan, dan was het vast een grote grap om me in dat gezin geboren te laten worden.
Hoe waren jou ouders? Heb je een moeilijke jeugd gehad?quote:
[..]
dat kan jij best vinden... ik doe dat niet en leg ook uit hoe ik daarover denk (ik mag hopen dat het uitspreken van hoe je denkt niet beperkt is tot bepaalde meningen).
Het inspelen op zulke gedachten van 'mijn ouders waren fout en ik kan dat allemaal verbeteren' nutteloos en eerder contraproductief is.
Ook dat het helemaal niet zo fout is dat je niet altijd ouders hebben die leuk en aardig zijn, maar soms ook stevige tegenspraak geven en over een hoop dingen een andere mening zijn
Dit geldt natuurlijk alleen maar als je 'normale' ouders hebt gehad. Tegenspraak, discussie, zelfs domme fouten maken hoort bij het ouderschap. De perfecte ouder bestaat niet.quote:
[..]
dat kan jij best vinden... ik doe dat niet en leg ook uit hoe ik daarover denk (ik mag hopen dat het uitspreken van hoe je denkt niet beperkt is tot bepaalde meningen).
Het inspelen op zulke gedachten van 'mijn ouders waren fout en ik kan dat allemaal verbeteren' nutteloos en eerder contraproductief is.
Ook dat het helemaal niet zo fout is dat je niet altijd ouders hebben die leuk en aardig zijn, maar soms ook stevige tegenspraak geven en over een hoop dingen een andere mening zijn
Echter, als je ouders je letterlijk mishandeld hebben, je tot bloedens toe slaag hebt gehad, misbruik of wat dan ook...
Dan denk je er misschien toch iets minder rooskleurig of realistisch over?
Wat geen garantie is dat je het zelf allemaal zoveel beter zal doen trouwens, maar dan denk je toch iets minder met weemoed aan je jeugdjaren terug.
Waarom?
Ik heb geen makkelijke jeugd gehad, bepaald niet.
Ik heb er echter wel veel van geleerd.
En ik leer nog steeds eevan, het heeft me sterk gemaakt en gemaakt tot wie ik nu ben.
😂😂 ik had als kind echt wel veel fantasie maar dit is next level. Het geeft in iedergeval wel goed aan dat je je niet thuis voelde in je gezin.quote:
[..]
Herkenbaar. Ik had als kind een hele theorie dat ik als baby door buitenaardse wezens op de aarde was gedropt om proef te draaien ofzo. En als ik het "goed" had gedaan kwam mijn echte familie me wel weer ophalen in hun ruimteschip
Is dat ooit nog goed gekomen?
Bij mij niet. Geen ruzie ofzo maar totaal geen behoefte om met ze om te gaan. Eén broer zie ik 3x per jaar oppervlakkig. Andere broer en zus heb ik al 18 jaar niet meer gezien. Vader al vanaf jong kind niet meer gezien. Mijn moeder zie ik wel regelmatig want woont om de hoek. Maar contact is niet heel warm.
Maar ik zit er ook niet mee. Ik heb een fijne vriendengroep en die hebben mij geadopteerd als "zus".
Edit: ik lees nu bij en zie je uitleg.
Andersom ben ik zeer waarschijnlijk ook niet waar ze op hadden gehoopt. Geen kerkganger, dat sowieso al.
In een volgend leven mogen ze wmb wat meer middenin de maatschappij staan (of op z'n minst beter aanvoelen wat daar speelt), en wat losser en opener zijn ten opzichte van van alles.
[ Bericht 13% gewijzigd door Eightyone op 02-02-2024 11:04:33 ]
Dan heb je het niet van een vreemdquote:
Hahaha, absoluut niet. Een junk vader en borderline narcist moeder. Kan wel wat beters kiezen.
Mijn moeder.... ik heb op zich vaak gezellig contact met haar en houd ook echt wel veel van haar, dus daarom vind ik het eigenlijk ontzettend rot om te zeggen... maar nee... dan had ik toch wel liever een andere moeder gehad denk ik...
Leuk gedicht voor dit topic:
quote:They fuck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.
But they were fucked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another’s throats.
Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out as early as you can,
And don’t have any kids yourself.
Zoon?! Je profiel (roze lijn naast je posts op de mobiele lay out) geeft aan dat je een vrouw bent..quote:
Mijn vader was niet een vader zoals ik had gewild, maar op zijn manier de beste vader die hij kon zijn. Een appelboom geeft geen peren.
Mijn appelboom geeft de beste appels die hij kan en dat is goed zo.
Omgekeerd ben ik ook niet de zoon die hij had willen hebben, maar daar is 'ie inmiddels ook wel aan gewend.
Hrb je een foutje gemaakt bij het invullen van je profiel? Of ben je inmiddels een vrouw?
Haar vader had kennelijk liever een zoon gehad.quote:
[..]
Zoon?! Je profiel (roze lijn naast je posts op de mobiele lay out) geeft aan dat je een vrouw bent..
Hrb je een foutje gemaakt bij het invullen van je profiel? Of ben je inmiddels een vrouw?
Ah, dat zou ook kunnen inderdaad. Had ik ff niet door. Thanks!quote:
[..]
Haar vader had kennelijk liever een zoon gehad.
Waarom stel je deze vraag en wat vormt het nut voor jou om deze vraag te beantwoorden?quote:
weer je ouders zouden zijn?
TS begint: ik hou zielsveel van mijn ouders maar we waren zeker vroeger absoluut geen perfecte match.
Mijn pa is nogal een perfectionist en mijn moeder is erg dominant. Geen fijne combinatie met nogal wat struggles en uiteindelijk zijn ze ook uit elkaar gegaan.
Zou zelf kiezen voor wat meer relaxte ouders en wat minder kijken naar anderen en status.
quote:
[..]
Dit geldt natuurlijk alleen maar als je 'normale' ouders hebt gehad. Tegenspraak, discussie, zelfs domme fouten maken hoort bij het ouderschap. De perfecte ouder bestaat niet.
Echter, als je ouders je letterlijk mishandeld hebben, je tot bloedens toe slaag hebt gehad, misbruik of wat dan ook...
Dan denk je er misschien toch iets minder rooskleurig of realistisch over?
Wat geen garantie is dat je het zelf allemaal zoveel beter zal doen trouwens, maar dan denk je toch iets minder met weemoed aan je jeugdjaren terug.
Ik heb zelf een hele lieve moeder, maar ook een vader die misbruik bij mij heeft gepleegd, dus dit topic riep ook allerlei emoties bij mij op.
er waren wel verbeterpunten, maar zou ze zo weer kiezen
Mijn moeder is een geweldig mens maar ook met de nodige littekens, dit heeft haar nooit weerhouden om alles voor mij en mn zus te doen, soms wellicht iets te beschermend.
En toch denk ik dat ik ze beide weer zou kiezen... t blijven toch mn ouders...
Ga je zelf ook nog antwoorden op de vraag van TS of ga je alleen maar commentaar op anderen hebben?quote:
[..]
Je draaft soms wel een beetje door. Het zou toch best interessant zijn om van anderen eens te horen wat ze goede aspecten van hun opvoeding vonden en wat er misschien beter of anders kon?
Mijn vader absoluut nee!
In een ander topic beschreef ik al dat mijn vader op mijn eerste verjaardag vertrok en eigenlijk daarvoor al niet thuis was. Mijn moeder heeft de halve DSM doorgenomen.
Perfecte jeugd neuh, zou ik het anders willen neuh.
Ik heb al heel jong geleerd dat je zelf de slingers moet ophangen, wil je een leuk feestje hebben.
Ik denk dat ik vroeg rijp was daardoor, had weinig met leeftijdsgenoten.
Ik heb het nu leuk met vrouw en 2 draken. Mijn vader nooit meer gesproken, mijn moeder nu 8 jaar dood. Na mijn pubertijd kwamen mijn moeder en ik dichter naar elkaar. Nu kan ik ook wel terug denken aan wat er wel leuk was aan mijn jeugd. Want hoewel mijn moeder vaak heftig reageerde, en druk met zichzelf bezig was om overeind te blijven hadden we het ook best goed. Ik heb nog steeds een geweldige 'stief' vader.
Nu probeer ik een eerlijke beetje strenge vader te zijn. Ik hoop dat ze later terug denken aan de verhalen die ik vertel, de weetjes die ik ze mee geef. De tijd die ik voor ze vrij maak. Het stoeien, het lego'en, de vakanties etc. En niet dat ik soms wat loop te mopperen, omdat ik dan wat overprikkeld ben.
Probeer ook eens te kijken naar hoe je ouder is geworden wie die is.
Mijn vader zou ik direct inruilen, voor iemand die wel verantwoordelijkheid neemt voor zijn kind.
Mijn vader is vooral afwezig, en niet betrokken. Heb er ook weinig contact mee. Ik zou wel willen weten hoe het is om een lieve, betrokken vader te hebben.
Enorme loyaliteit.
Ik durf niet eens te denken aan of ik liever iets anders had gehad.
SPOILERMijn ouders zijn niet de makkelijkste ouders. Vooral mijn moeder geeft me het gevoel nooit goed genoeg te zijn. Ik zou een boek kunnen schrijven hoe zij de wereld naar haar hand zet. Ze heeft zelf inmiddels ook twee boeken over haar leven geschreven. Ik heb ze niet gelezen. We kunnen niet bellen zonder dat zij begint te huilen en ik trek dat niet meer dus bellen we bijna niet. Ze is kil naar mij toe en ik ook naar haar. Mijn broer is een tijd terug verongelukt. Het lijkt wel of ze meer houdt van mijn schoonzus en nichtjes. Maar ondanks dat contact met haar altijd pijn doet is ze mijn moeder.
Mijn vader heeft wat autistische trekjes. En hoewel hij het niet echt uit, weet ik dat hij onvoorwaardelijk van me houdt, achter me staat en trots op me is. Hij heeft veel fouten gemaakt in het verleden en doet dat nog steeds. Niet altijd even betrouwbaar. Maar het blijft mijn vader.
Want iedereen met ouders heeft zelf ook een kinderwens natuurlijk.quote:
Ik wens alle millenials in dit topic veel geluk in hun ouderschap.
). Maar tegelijkertijd zo vast in hun normen en waarden, regels en gewoontes waarvan vooral m'n pa vond dat daar niet van afgeweken mocht/moet worden. Vooral vanaf rond m'n twintigste botste dat bijna volcontinu en was het vaak hommeles. Resumerend denk ik dat ze mijn ouders wederom mogen zijn, maar wel op een paar voorwaarden.
PS5 geven staat voor jou gelijk aan klaarstaan voor de kinderen?quote:
Mijn ouders zijn vreselijke boomers, maar wel hele lieve boomers. Hebben altijd voor ons klaargestaan (en nog steeds; randomly hun drie kinderen een PS5 geven bijvoorbeeld
Resumerend denk ik dat ze mijn ouders wederom mogen zijn, maar wel op een paar voorwaarden.
100% ja dus
Precies wat ik dacht. Materieel kwam ik ook ook weinig te kort maar ik herinner me geen ouders die er voor me waren.quote:
[..]
PS5 geven staat voor jou gelijk aan klaarstaan voor de kinderen?
Meer heb ik niet nodig!quote:
[..]
PS5 geven staat voor jou gelijk aan klaarstaan voor de kinderen?
Dit lijkt mij echt erg.quote:
Nee absoluut niet.
Ik had al als jong kind het gevoel dat ik geadopteerd was en dat mijn echte ouders me op een dag weer zouden komen ophalen. Ik keek vaak dromerig uit het raam, wachtend op dat moment...maar helaas. Even voor de duidelijkheid, ik ben niet geadopteerd.
Ook voelde ik geen enkele connectie met mijn twee broers en zus (nog steeds niet).
Als er een god zou bestaan, dan was het vast een grote grap om me in dat gezin geboren te laten worden.
Overigens zelf denk ik van wel. Erg fijne familie, niet perfect maar wie dat wel.
Herkenbaar. Ik had ook altijd het gevoel dat ik niet bij mijn gezin hoorde. Niet bij moeder, vader, stiefvader, zus en broertje.quote:
Nee absoluut niet.
Ik had al als jong kind het gevoel dat ik geadopteerd was en dat mijn echte ouders me op een dag weer zouden komen ophalen. Ik keek vaak dromerig uit het raam, wachtend op dat moment...maar helaas. Even voor de duidelijkheid, ik ben niet geadopteerd.
Ook voelde ik geen enkele connectie met mijn twee broers en zus (nog steeds niet).
Als er een god zou bestaan, dan was het vast een grote grap om me in dat gezin geboren te laten worden.
Ik was zo anders dan zij. En zag ze wel als gezin, maar dan zonder mij. Ik voelde me een buitenstaander, een alien, zoals in veel andere situaties in mijn leven (school, vrienden, sport, etc.).
Ik was afstandelijk, hield alles voor mezelf. Want de zeldzame keren dat ik steun, vertrouwen, begrip of geruststelling had gezocht kreeg ik die niet.
Als puber begon ik op ze neer te kijken. Merkte ik hoe dom ze waren. Hoe typisch. Hoe mijn moeder loog en ons manipuleerde.
Mijn moeder heeft er moeite mee dat ik haar op afstand hou. Wilde eraan werken. Maar ik had daar geen enkele behoefte aan. Het was haar eigen schuld.
Maar als ik zelf terugkijk zou ik wel weer dezelfde ouders willen. Een goede mix van een strenge, wat afstandelijkere vader en een heel betrokken, supersociale moeder. Samen konden en kunnen ze de wereld aan. Ze vullen elkaar ook heel goed aan en dat zorgde voor een heel stabiel, gelukkig gezinsleven.
Ai, dat is nog een graadje erger dan bij mij.quote:
[..]
Herkenbaar. Ik had ook altijd het gevoel dat ik niet bij mijn gezin hoorde. Niet bij moeder, vader, stiefvader, zus en broertje.
Ik was zo anders dan zij. En zag ze wel als gezin, maar dan zonder mij. Ik voelde me een buitenstaander, een alien, zoals in veel andere situaties in mijn leven (school, vrienden, sport, etc.).
Ik was afstandelijk, hield alles voor mezelf. Want de zeldzame keren dat ik steun, vertrouwen, begrip of geruststelling had gezocht kreeg ik die niet.
Als puber begon ik op ze neer te kijken. Merkte ik hoe dom ze waren. Hoe typisch. Hoe mijn moeder loog en ons manipuleerde.
Mijn moeder heeft er moeite mee dat ik haar op afstand hou. Wilde eraan werken. Maar ik had daar geen enkele behoefte aan. Het was haar eigen schuld.
Ik voelde mij vooral een alien in hun cirkel/kring. Maar ik voelde mij wel altijd thuis op mijn werk/sport/vriendengroep.
Met mijn moeder heb ik best veel contact, ze woont namelijk op loopafstand. Het is een best mens, zit geen kwaad in en ik help haar regelmatig.
Maar er zit zoveel autisme/ADHD/bordeline/zwakbegaafdheid (of een combinatie daarvan) in ons gezin/familie, dat ik mij gewoon niet kan identificeren met ze. Ik heb al die aandoeningen niet,ben als enige hoogopgeleid en leef in welvaart. Zeker vergeleken met mijn broers,zus en moeder. Ik denk ook dat ze mij niet begrijpen net zoals ik hun niet begrijp.
Maar goed, ik heb er verder geen last van en heb mijn eigen fijne gezin en een fantastische vriendengroep die ik als familie beschouw.
Enkel voor mijn kinderen vind ik het jammer dat ze geen oom,tante of neefjes en nichtjes hebben. Mijn man is namelijk enig kind. Godzijdank hebben mijn broers en zus zich niet voortgepland. Ik denk dat ik als eerste jeugdzorg gebeld zou hebben.
Dacht dat jij een juffie wasquote:
Mijn vader was niet een vader zoals ik had gewild, maar op zijn manier de beste vader die hij kon zijn. Een appelboom geeft geen peren.
Mijn appelboom geeft de beste appels die hij kan en dat is goed zo.
Omgekeerd ben ik ook niet de zoon die hij had willen hebben, maar daar is 'ie inmiddels ook wel aan gewend.
Ja ik eigenlijk ookquote:
Op quote:
quote:
quote:
[..]
Haar vader had kennelijk liever een zoon gehad.
Oh op die fietsquote:
[..]
Haar vader had kennelijk liever een zoon gehad.
Kan daar met de pet niet bij
quote:
Draai het eens om? Zouden je ouders je weer als kind willen in een volgend leven?
Die moet pijn doen….
. Moet al bijna huilen bij de gedachte dat ze er op een dag niet meer zullen zijn 
.NEE. Zowel mijn zus, broer als ik zijn van mening dat onze ouders (m.n. mijn vader) onze jeugd heeft verpest, en daardoor een stempel op de rest van ons drieën levens heeft gedrukt. Beiden hadden een psychiatrische afwijking (angststoornis, depressie en 'n vorm van autisme met volstrek gebrek aan empathie)quote:
weer je ouders zouden zijn?
TS begint: ik hou zielsveel van mijn ouders maar we waren zeker vroeger absoluut geen perfecte match.
Mijn pa is nogal een perfectionist en mijn moeder is erg dominant. Geen fijne combinatie met nogal wat struggles en uiteindelijk zijn ze ook uit elkaar gegaan.
Zou zelf kiezen voor wat meer relaxte ouders en wat minder kijken naar anderen en status.
Mijn zus zei laatst: "ze hadden nooit moeten trouwen" (schuld van mijn zus, zij was op komst) en "als ik m'n moeder was geweest, was ik wel 10x van 'm gescheiden".
Allemaal waar. Als kinderen zongen we wel eens een lied over hen:
"blijf af, hou op, niet doen, kijk uit, pas op, schei uit"
Apart is dat je altijd eerst naar je eigen rol kijkt als kind en geneigd bent jezelf de schuld te geven. Terwijl je einde van de dag vrij letterlijk een product bent van de keuzes van je ouders.quote:
[..]
NEE. Zowel mijn zus, broer als ik zijn van mening dat onze ouders (m.n. mijn vader) aonze jeugd heeft verpest, en daardoor een stempel op de rest van ons drieen levens heeft gedrukt.
Mijn zus zei laatst: "ze hadden nooit moeten trouwen" (schuld van mijn zus, zij was op komst) en "als ik m'n moeder was geweest, was ik wel 10x van 'm gescheiden".
Allemaal waar.
Mijn vader zei na de scheiding dat hij nooit aan kinderen had moeten beginnen. Dat raakte wel even, tot je je bedenkt dat hij drie totaal verschillende kinderen heeft rondlopen.
Hij kon gewoon niet goed dealen met gedrag van kinderen.
Dat had m'n vader het meest met mijn broer, die het meest op hem lijkt, qua Asperger. Broer had een eetstoornis, waardoor ie geen groenten en aardappelen lustte. Gevolg: we aten week in week uit, bami, nasi afgewisseld met spaghetti.quote:
Hij kon gewoon niet goed dealen met gedrag van kinderen.
Op vakantie werd die eetstoornis manifest, dus gingen we op een gegeven moment helemaal niet op vakantie.
Bijzonder dat je dat hetzelfde hebt. De mijne is ook wel een (soort van) autistquote:
[..]
Dat had m'n vader het meest met mijn broer, die het meest op hem lijkt, qua Asperger. Broer had een eetstoornis, waardoor ie geen groenten en aardappelen lustte. Gevolg: we aten week in week uit, bami, nasi afgewisseld met spaghetti.
Op vakantie werd die eetstoornis manifest, dus gingen we op een gegeven moment helemaal niet op vakantie.
Geen asperger maar wel een echte bèta. Het is een intelligente man maar wel iemand die ook qua werk altijd heel erg in theoretische en wiskundige oplossingen redeneerde en minder op had/heeft met gevoelens.
Hij zei ook dat als hij vijf keer zei dat we iets niet mochten doen en het dan toch mis ging (wat eigenlijk inherent is aan ongeveer elk kind) hij daar compleet van flipte in zijn hoofd want hij had het GEZEGD.
Niet dat we veel geslagen zijn maar zijn woede-uitbarstingen waren redelijk explosief en bij vlagen ronduit beangstigend.
Klinkt alsof het thuis gezellig was vroeger.quote:
[..]
Bijzonder dat je dat hetzelfde hebt. De mijne is ook wel een (soort van) autist
Geen asperger maar wel een echte bèta. Het is een intelligente man maar wel iemand die ook qua werk altijd heel erg in theoretische en wiskundige oplossingen redeneerde en minder op had/heeft met gevoelens.
Hij zei ook dat als hij vijf keer zei dat we iets niet mochten doen en het dan toch mis ging (wat eigenlijk inherent is aan ongeveer elk kind) hij daar compleet van flipte in zijn hoofd want hij had het GEZEGD.
Niet dat we veel geslagen zijn maar zijn woede-uitbarstingen waren redelijk explosief en bij vlagen ronduit beangstigend.
Hele sterke ups en downs Zolang je niet al te lastig was werd het een prima vader die ook tijd en moeite in je investeerde. Ook geld was er in overvloed dus veel gereisd en prettig gewoond maar toch liep je altijd wel op je tenen.quote:
[..]
Klinkt alsof het thuis gezellig was vroeger.
Vandaar dat ik stelde dat ik een wat meer ontspannen ouders zou willen mochten we het overdoen.
Hier ook herkenbaar, ja. Rond m'n 20e werd ik opstandiger, als in ik kwam voor mezelf op, en dat veroorzaakte nog meer errors in zijn hoofd. Dan praatte hij zo een week niet meer met je, m'n moeder weer over de rooie dit dat.quote:
[..]
Hele sterke ups en downs Zolang je niet al te lastig was werd het een prima vader die ook tijd en moeite in je investeerde. Ook geld was er in overvloed dus veel gereisd en prettig gewoond maar toch liep je altijd wel op je tenen.
Vandaar dat ik stelde dat ik een wat meer ontspannen ouders zou willen mochten we het overdoen.
Ze hadden meer momenten waarop het echte lieverds waren, maar dit soort rare bedoeningen kwamen ook veel te vaak voor.
Opstandigheid werd inderdaad niet getolereerdquote:
[..]
Hier ook herkenbaar, ja. Rond m'n 20e werd ik opstandiger, als in ik kwam voor mezelf op, en dat veroorzaakte nog meer errors in zijn hoofd. Dan praatte hij zo een week niet meer met je, m'n moeder weer over de rooie dit dat.
Ze hadden meer momenten waarop het echte lieverds waren, maar dit soort rare bedoeningen kwamen ook veel te vaak voor.
Het bizarre was dat ik dikwijls met hem clashte want weinig filter en altijd een weerwoord. Waar mijn broertje een stuk geraffineerder was en ik vaker slachtoffer was van zijn woede kreeg mijn broertje de volle laag toen ik de deur uit was. Daar heb ik destijds echt oprecht met verbazing naar gekeken omdat ik altijd dacht dat onze karakters simpelweg botsten. In retroperspectief had hij op die momenten gewoon iemand nodig als zondebok voor zijn falende huwelijk.
Bij ons was er ook geld in overvloed, maar er mocht niets uitgegeven worden. Iets met boerenzuinigheid (mijn vader heeft de crisis van de jaren '30 op een boerderij meegemaakt en later de oorlog).quote:
Zolang je niet al te lastig was werd het een prima vader die ook tijd en moeite in je investeerde. Ook geld was er in overvloed dus veel gereisd en prettig gewoond maar toch liep je altijd wel op je tenen.
Vandaar dat we niet verder kwamen dan Zuid Limburg op vakantie (3x, toen werd ie bang voor hondsdolheid), kleding van de C&A kregen en nergens geld voor kregen. Douchen met koud water ("het gaat over de meter") en zelfs wortelen die over waren, werden de volgende dag opgewarmd...
[ Bericht 1% gewijzigd door blomke op 14-02-2024 15:46:40 ]
Ja, zoiets vermoed ik ook. Mijn vader was ongelukkig met zichzelf en reageerde dat af op anderen.quote:
In retroperspectief had hij op die momenten gewoon iemand nodig als zondebok voor zijn falende huwelijk.
[ Bericht 3% gewijzigd door blomke op 14-02-2024 15:45:48 ]
Dit. Ze zijn m'n alles.quote:
Dit heb ik ook heel lang gehad, maar de laatste jaren is dat door verschillende dingen toch ietsje afgenomen....quote:
Ja. Beiden omdat enorme loyaliteit.
Enorme loyaliteit.
Ik durf niet eens te denken aan of ik liever iets anders had gehad.SPOILERMijn ouders zijn niet de makkelijkste ouders. Vooral mijn moeder geeft me het gevoel nooit goed genoeg te zijn. Ik zou een boek kunnen schrijven hoe zij de wereld naar haar hand zet. Ze heeft zelf inmiddels ook twee boeken over haar leven geschreven. Ik heb ze niet gelezen. We kunnen niet bellen zonder dat zij begint te huilen en ik trek dat niet meer dus bellen we bijna niet. Ze is kil naar mij toe en ik ook naar haar. Mijn broer is een tijd terug verongelukt. Het lijkt wel of ze meer houdt van mijn schoonzus en nichtjes. Maar ondanks dat contact met haar altijd pijn doet is ze mijn moeder.
Mijn vader heeft wat autistische trekjes. En hoewel hij het niet echt uit, weet ik dat hij onvoorwaardelijk van me houdt, achter me staat en trots op me is. Hij heeft veel fouten gemaakt in het verleden en doet dat nog steeds. Niet altijd even betrouwbaar. Maar het blijft mijn vader.
Mijn vader niet. Iets misbruik, verwaarlozing en mishandeling etc. Nare vent en ik ben blij dat hij dood is, ook al mag je dat niet zeggen.
quote:
Nee absoluut niet. Vraag me af wat ik in mijn vorige leven heb gedaan om dit te verdienen.
dikke knuffel...Mag je best zeggen, geldt ook voor de mijne. Geloof niet dat m'n moeder een traan heeft gelaten toen ie na 56 jaar huwelijk overleed. De laatste jaren zat ie dement in een verzorgingstehuis, heb 'm er 1x opgezocht, had er geen gevoel bij.quote:
Nare vent en ik ben blij dat hij dood is, ook al mag je dat niet zeggen.
Verpeste jeugd, voor alle 3.