Co Stompé (61) was nog trambestuurder in Amsterdam, toen hij als topdarter de halve finale van het WK haalde in 2000. Tegenwoordig is hij analist tijdens de grote darttoernooien op tv, geeft hij door het hele land heen demonstraties en… Werkt hij op Schiphol. „Ik sta bijna onder de vliegtuigen”, zegt The Matchstick, die met zijn erelijst in deze tijd een vette portemonnee zou hebben gehad. „Dan had ik er lekker bij gezeten, maar dat hebben Cruijff, Suurbier, Neeskens en al die gasten ook meegemaakt. Er moeten pioniers zijn.”
Ter vergelijk: Stompé verdiende 11.000 pond als halvefinalist. Hij zag onlangs de 16-jarige Luke Littler („Hij redde de smoel van het WK”) een ton opstrijken voor dezelfde prestatie. Als verliezend finalist greep hij naast een half miljoen pond, maar streek hij wel nog een tonnetje op…
„Als Raymond (van Barneveld, red.) in deze tijd zijn piek had gekend, was ’ie multimiljonair geweest”, zegt Stompé over de vijfvoudig wereldkampioen, op de bank van zijn hoekhuis in Lelystad, omgeven door schitterende natuur.
Nooit gebaald
„Of ik er zelf van baal? Nee, dat heb ik ook nooit gehad”, zegt hij. „Ik had er meer uit kunnen halen, dus dan moet je achteraf ook niet lopen zeuren. Wat ik nu heb, vind ik ook prima. Maar ik zat twee dagen na die halve finale gewoon weer op de tram. Kreeg ik gratis een gesneden krentenbrood bij het bakkertje op het eindpunt, waar ik altijd mijn broodjes haalde. Raymond was toen al zo groot, die kreeg een keer een jacuzzi.” Lachend: „Zo zit de wereld in elkaar, dat gaat nooit naar de mensen die geen geld hebben.”
Na dat WK-succes kwam er tot 2003, toen hij stopte als trambestuurder, nog wel eens een trammetje te laat. „Toen had je die strippenkaart nog en moest ik daar natuurlijk handtekeningen op zetten als ze bij me langskwamen”, zegt Stompé. „Dan kwam het wel eens voor dat je in de vertraging raakte. Dat kreeg ik van hogerhand dan wel te horen.
1000 gulden voor een demo
’Wij betalen je rekeningen’, was het dan. ’Nee, dat doen die mensen’, zei ik dan. Ik kreeg 1000 gulden voor een demo en 150 gulden voor een dienst. Ik wilde het heel graag blijven doen, hoor. Dan betaalde ik een collega wel eens 200 gulden om m’n dienst over te nemen. Maar daar kwamen ze achter en waren ze ook niet blij mee. Dan moet je afscheid nemen.”
Stompé won in het vervolg onder meer de finale van het German Darts Open van de legendarische Phil Taylor (2008) en werd samen met ’Barney’ wereldkampioen tijdens het landentoernooi (2010). Nu dart hij vooral nog voor de mensen. „Lekker wat dollen en anekdotes vertellen, wedstrijdjes gooien tegen de mensen; je komt altijd op een feestje, nooit op een begrafenis”, zegt hij met Amsterdamse tongval, over de enige pijlen die hij nog gooit sinds zijn ’comeback’ onlangs op een soort ’senioren-WK’.
Lekker ouwehoeren
Lachend: „Ik dacht eerst dat ik nog vier maanden kon trainen voor het toernooi, daar was ineens nog anderhalve week van over. Eenmaal daar zat ik lekker te ouwehoeren met al die oude bekenden en een biertje erbij, toen ik te horen kreeg binnen vijf minuten dat podium op te moeten. Dat werkt niet. Ik heb geen ambitie gehad ooit terug te keren. Als ik ergens klaar mee ben, is het klaar.”
Dat gebeurde niet wat Schiphol betreft. „Ik kreeg de kans daar drie maanden iemand te helpen met een projectje en zit er nu drieënhalf jaar”, aldus Stompé. „Ik zit in de afbouw. Van slopen tot boren. Dat bevalt me hartstikke goed, joh. Als zzp’er kan ik zelf m’n tijd indelen. Komende week werk ik twee nachtdiensten. Er is altijd reuring op Schiphol en zo blijf ik lekker fit. Ik ben nooit te beroerd geweest om te werken voor m’n geld.”