WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Etapa 8: Dénia - Xorret de Catí. Costa Blanca Interior, 165 km
De rit van gisteren was übersaai, tot de finale. We keken naar twee koplopers, waarvan een van de twee na een tijd liet lopen en we vervolgens gedwongen moesten kijken naar Ander Okamika die in z'n eentje zinloos op kop reed. Hij werd ruim op tijd ingerekend en daarna konden we gaan toewerken naar de sprint, maar voor we gingen sprinten konden we nog rekenen op een paar valpartijen. Enorm voorspelbaar. Een supermakkelijke rit, niemand heeft inspanningen hoeven te leveren, dan gaat het in de finale eigenlijk altijd mis. We zagen meerdere valpartijen, eigenlijk iedere keer met dezelfde oorzaak. Even het achterwiel van je voorganger aantikken en daar ga je. Kwestie van nerveus gedoe, kwestie van concentratieverlies, ongetwijfeld soms ook een kwestie van onkunde. Bij een van die valpartijen lag Thymen Arensman, hij lag er slecht bij en hij moest uiteindelijk de koers verlaten. Het draaide deze Vuelta nog niet zo lekker, maar dit is wel een heel bitter einde. Volgende keer maar niet meer op vijf kilometer van het eind plaatsnemen in de trein van Alpecin, het is allemaal zo onnodig. Doe lekker rustig aan, de Vuelta ga je toch niet winnen. Maar goed, de finale werd voorspelbaar genoeg ontsierd door een paar valpartijen, waarna we met smart aan het wachten waren op de laatste bocht van de rit. Op 350 meter van het eind nog een scherpe bocht naar links, daar kon het wel eens helemaal misgaan. In de praktijk viel het mee, er werd niet gevallen. Toch ging het wel een beetje mis, enkele jongens kwamen niet helemaal lekker uit de bocht en Groves zag gevangen achter een van die jongens. Na de bocht was er nog maar weinig tijd en ruimte over om plaatsen goed te maken, je moest vooraan door die bocht. En blijkbaar kon je het beste de binnenkant pakken. Dat deed Geoffrey Soupe, die eigenlijk de Vuelta niet eens zou rijden. Hij verving de geblesseerde Vuillermoz, die in de Ronde van de l'Ain een Hoogerlandje deed en in het prikkeldraad kukelde. Soupe had hier niet moeten zijn, maar nu hij er toch was besloot hij dan maar een paar keer de sprint aan te trekken voor Van Gestel. Dat leverde Van Gestel al een paar mooie ereplaatsen op, maar tijdens deze sprint was er van Van Gestel geen sprake. Maar Soupe zat wel voorin, dus besloot hij maar eens voor eigen succes gegaan. Hij kwam vlot door de bocht en accelereerde meteen vanuit de bocht. Hij pakte een mooie voorsprong op de rest, en de rest stoof hem pas na de finish voorbij. Geen Groves, die zat vast en werd slechts vijfde. Wel bijna Orluis Aular, de Venezolaan van Caja Rural had kunnen winnen als hij niet werd gedwarsboomd door uitgerekend een ploeggenoot. Een saaie rit met een lelijke finale dankzij al die valpartijen, en daarna een ontzettend verrassende winnaar. Geoffrey Soupe is al sinds 2010 prof en in die jaren heeft hij zich vooral laten zien als sterke lead-out en betrouwbare knecht. Hij reed bijna nooit voor zichzelf, pas dit jaar, op 35-jarige leeftijd, boekte hij zijn eerste profzeges. In het begin van het jaar won hij twee ritten en het eindklassement in La Tropicale Amissa Bongo, in Gabon boekte hij zijn eerste profzeges. Dat was voor zijn doen al een ongekend succes, maar nu voegt hij er gewoon een ritzege in een grote ronde aan toe. Amai, jawadde. Een man die altijd in dienst rijdt gun je wel een succesje, maar jeetje, het zegt ook wel veel over het niveau deze Vuelta. En het zegt iets over de parcoursbouwers, deze bocht kon ook echt weer niet. Na deze sprintrit die gewonnen werd door een lead-out gaan we door naar het tweede weekend van de Vuelta. We krijgen zowel op zaterdag als zondag een aankomst bergop te zien, het wordt weer typisch Vuelta. Te beginnen met een rit die zal eindigen op Xorret de Catí, het wordt lang wachten op de muur aan het eind.
De eerste rit van het tweede weekend gaat van start in Dénia, een gemeente, vissersplaats en badplaats aan de Costa Blanca, ten noorden van Benidorm. Dénia telt bijna 43.000 vaste inwoners, maar Dénia heeft ook een heleboel tijdelijke inwoners. In Dénia overwinteren veel Nederlanders en in de zomer is het een populaire vakantiebestemming. Langs de boulevard vindt men winkels, restaurants en een markt. Ook zijn er brede stranden (o.a. playa de Marines). Nabij de boulevard bevinden zich twee jachthavens. Ook vertrekt vanaf hier de boot naar de Balearen (Ibiza, Mallorca en Menorca). Niet alleen Nederlanders overwinteren hier graag, Dénia is een van de vaste locaties waar wielerploegen hun seizoen komen voorbereiden. In het begin van het jaar trainen in het zonnetje, dat doet men graag aan de Costa Blanca. Kan hier zijn, of in een van de omliggende steden. Dénia is de afgelopen jaren nog wat populairder geworden dankzij Syncrosfera, het hotel van Alexandr Kolobnev. De voormalig prof verbleef zelf ook regelmatig in deze omgeving en hij kwam op het idee om een hoogtehotel te beginnen. Een hotel met hoogtekamers, waar je een hoogtestage kunt simuleren. Het bleek een gat in de markt te zijn, want zo hoef je niet meer naar de Teide voor een hoogtestage. Ginder op Tenerife schijnt het nogal saai te zijn, je kunt er daadwerkelijk alleen maar fietsen en verder niets. Dankzij Kolobnev kunnen de renners nu ook op 'hoogtestage' in Dénia, aan de zeer gezellige Costa Blanca. Als we tenminste geloven in het effect van een hoogtekamer. Een van de vaste klanten is Mathieu van der Poel, je zou dan bijna beginnen te vermoeden dat het werkt. Ook Evenepoel zou vaak in deze buurt verblijven, maar dit feitje gaat waarschijnlijk ruimschoots ingekopt worden door de commentatoren. Syncrosfera ligt overigens wat meer in het binnenland van Dénia, bij het plaatsje Pedreguer. Wel het grondgebied van de gemeente, telt dus. Net buiten het grondgebied van de gemeente: Jávea. Daar komt ene Juan Ayuso vandaan. Hij is bijna thuis, toch leuk. In Dénia was de Vuelta één keer eerder voor een vertrek, in de Vuelta van het jaar 1990. Toen ging er een rit van start die zou aankomen in Murcia, de regio waar we morgen naartoe gaan. In Dénia komt de Volta a la Comunitat Valenciana sporadisch langs, zo won Tony Martin hier in 2017 nog een tijdrit. Er zijn bewijzen van menselijke bewoning in het gebied gedurende de prehistorie en er zijn aanzienlijke Iberische ruïnes op de heuvels in de buurt van Dénia. Gedurende de geschiedenis is zo'n beetje iedere groepering hier wel gepasseerd, terwijl de badplaats na de Tweede Wereldoorlog een luxe verblijfplaats vormde voor gevluchte nazi's dankzij de bescherming van Franco. Toen een toevluchtsoord voor foute types, nu een toevluchtsoord voor wielrenners. De stad beschikt over een aantal bezienswaardigheden, waaronder het lokale kasteel. Het kasteel van Dénia is een 12e-eeuwse Moorse burcht. Vanaf de top van dit kasteel is er een prachtig panorama over de stad en de Middellandse Zee. Bij dit kasteel een archeologisch museum met voorwerpen uit de vroegste geschiedenis van Dénia. Er is de 16e-eeuwse scheepswerf 'Les Drassanes' bij de haven (gerenoveerd in de 18e eeuw), volgens Wikipedia ook de moeite. En dan heb je nog de 16e-eeuwse 'Torre Del Gerro', een wachttoren 5 km ten zuiden van de stad, die onderdeel vormde van de verdediging tegen de Barbarijse zeerovers, terwijl het Ayuntamiento de Dénia een stadhuis in een neoclassicistische bouwstijl is. In de omgeving van Dénia kom je het massief van Montgó tegen, terwijl je in het oude centrum op twee historische kerken botst, die van San Antonio en de Iglesia de la Asunción. Willem Ruis overleed ooit in deze stad die ooit vooral floreerde als vissersdorpje. De beste plek om een foto te nemen lijkt de lokale haven te zijn.
De renners gaan van start in de haven van Dénia, na een uitgebreid rondje door de stad gaan ze tussen de blokkendozen langs de kust officieel van start op een brede weg. De eerste pakweg 14 kilometer van deze etappe zal het volledig vlak zijn, terwijl we van dorp naar dorp fietsen over wegen die redelijk wat rotondes kennen. Over het algemeen zijn de wegen breed, maar we komen onder meer in Setla een hoop rotondes tegen en met een op hol geslagen peloton waar iedereen wel onderdeel zal willen uitmaken van de vlucht van de dag kan het nog best hectisch worden. De doortocht in Setla is toevallig vrij smal, om het nog even wat lastiger te maken, al wordt het buiten het dorp weer snel breed. Na nog wat rotondes rijden we vervolgens een tijd over een brede maar licht slingerende weg af langs Monte Pego, richting Pego. Deze weg is normaal voorzien van paaltjes, weer een extra element om een massale chute mogelijk te maken. Na een paar kilometer slingeren wordt de weg volledig recht en dan rijden we Pego binnen, waar de weg wat vals plat omhoog begint te lopen. De eerste klim officiële klim van de dag is aanstaande, maar vlak voor die klim begint loopt het al eventjes omhoog. Als we Pego bereiken komen we weer een aantal rotondes tegen, daarna slalommen de renners door het dorp en dan begint buiten Pego de Alto de Vall d'Ebo, een klim van de tweede categorie. De komende acht kilometer gaat het aan 5,7% omhoog, mensen met een olifantengeheugen zouden deze klim nog kunnen kennen van de Vuelta van 2016. Toen gingen we hier ook omhoog, tijdens een rit die zou eindigen op de Alto de Aitana. Lang geleden inmiddels, dus kan het geen kwaad om het geheugen wat op te frissen. De Alto de Vall d'Ebo is een redelijk regelmatige klim, er komt ergens tussendoor een steile strook aan 9% voorbij, maar het gaat toch vooral een aantal kilometer aan 6% omhoog, met wat kilometers aan 5% ter afwisseling. Een leuke eerste klim om een mooie kopgroep te laten ontstaan, dat dan weer wel. Al moeten we wel eerst het vlakke stuk van 14 kilometer en daarna een aantal vals platte kilometers zien te overbruggen. Zal niet echt een probleem zijn, aangezien iedereen weet dat dit weer een rit voor de vluchters is. Na 29 kilometer komen we boven op deze klim, de rennesr gaan nu iets meer dan drie kilometer dalen richting het dorpje Vall d'Ebo. De klim is best mooi, de renners rijden door een rotsachtige omgeving met wat groen tussendoor, bovendien is er zo nu en dan even een mooi uitzicht over de omgeving. In de verte is de zee te zien, ook nog eens. De natuur heeft hier goed z'n werk gedaan, een klein riviertje heeft een fraaie kloof weten te veroorzaken. We kunnen blijven genieten van de natuur, want de afdaling richting Vall de Ebo is niet zo heel lastig. Een tweetal bochtjes die daadwerkelijk de moeite lijken, maar verder moet het goed te doen zijn. Valt ook te hopen voor de renners, want langs de kant van de weg zijn er nogal wat blokken beton te vinden, aan vangrails doen ze hier niet. Na 32 kilometer komen de renners uit in Vall d'Ebo, ze beginnen hierna bijna meteen weer aan de volgende klim.
Of het tegenwoordig nog zo mooi is in La Vall d'Ebo durf ik niet te zeggen, blijkbaar vond hier vorig jaar een flinke bosbrand plaats, helaas een steeds vaker terugkerend fenomeen. In ieder geval, voorbij La Vall d'Ebo beginnen we aan een ongecategoriseerde klim. Richting de Alto de Alcalà de la Jovada gaat het bijna 11 kilometer aan 3% gemiddeld omhoog, wat ons niet veel wijzer maakt. Buiten Vall d'Ebo gaat het namelijk eerst een kilometer of vijf aan vijf procent omhoog, wat ook weer vrij weinig zegt. Tijdens dit eerste deel van deze klim komen we een kilometer tegen aan 7%, met een steile strook tot 16% in de buurt van de Cova del Rull. We fietsen langs een grot, eentje met stalagmieten, stalactieten en de hele reutemeteut. Daar zien de renners niks van, maar ze merken wel dat de brede weg hier eventjes bijna loodrecht omhoog gaat. Nadien vlakt het heel snel af. Na de eerste vijf kilometer van deze klim komen we niet heel veel meer tegen. Een kort afdalinkje, dan nog een steil strookje van een halve kilometer, een nieuwe afdalinkje en dan fietsen we in het dorpje Alcalà de la Jovada vals plat omhoog verder naar de top van deze klim die door de organisatie niet als zodanig wordt aangeduid. Een stevig slingerende en glooiende weg door een ruig landschap, veel knikjes op en af en vlakkere en steilere stroken die elkaar continu afwisselen, waardoor kijken naar een gemiddelde weinig nut heeft. We bereiken Alcalà de la Joveda en buiten dit dorpje slaan de renners linksaf, ze komen op een wat smaller weggetje terecht, in dalende lijn. Dit stukje afdaling duurt niet lang, na de eerste bocht begint de weg meteen weer omhoog te lopen. We zijn nu bij de voet van de volgende officiële klim, de Puerto de Tollos. Een korte klim van ongeveer vier kilometer, met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,6%. Een bijzonder onregelmatige klim, met enkele redelijk vlakke stukken en ook nog een kort stukje afdaling. De rest is steil, bijzonder steil. Veel stroken boven de 10%, met zelfs uitschieters richting 13%. In de Vuelta van 2016 reden we ook over deze klim, toen was het een klim van de tweede categorie. Nu is het nog maar een klim van de derde categorie, het soort dingetjes waarover ik me eindeloos kan verbazen. Enfin, de klim is in ieder geval lastiger dan het gemiddelde doet vermoeden. Na een kleine 50 kilometer komen de renners in de omgeving van het dorpje Tollos boven op deze klim, er volgt nu een afdaling richting dat dorp.
De afdaling is kort maar krachtig, over een smalle weg gaat het steil omlaag. De renners komen ook een paar bochten tegen, dit wordt even opletten geblazen. Als de renners Tollos bereiken slaan ze linksaf en dan komen ze op een bredere weg terecht, hierna is het gevaar wel geweken. Even verderop slaan ze nog eens linksaf en dan is de korte afdaling van twee kilometer voorbij. De weg loopt nu juist weer twee kilometer omhoog, al is dat niet meer dan vals plat. Over een brede weg gaat het omhoog naar Facheca, terwijl we langs de kant van de weg een prachtig vergezicht zomaar cadeau krijgen. Eenmaal in Facheca slaan de renners linksaf en daarna gaan ze een aantal kilometer over een smalle weg fietsen. De weg voert in eerste instantie naar Quatretondeta, zes kilometer verderop. De weg loopt globaal gezien omlaag, soms stevig, soms vals plat. Tussendoor gaat het ook een paar keer kort omhoog, een beetje een hinderlijke weg om te beschrijven. De omgeving is grillig, de weg net zo. Op, af, links, rechts, klikkend door Streetview word ik zelf eigenlijk al duizelig van deze weg. Tot in Quatretondeta is het totale chaos, maar in dit dorpje wordt de weg breder en deze bredere weg volgen we een kleine tien kilometer tot in Benilloba. De weg loopt gemiddeld gezien vooral omlaag, maar ook nu komen we weer talloze knikjes omhoog tegen. We komen ook talloze haarspeldbochten tegen, terwijl het decor wederom imponerend is. Tussen een aantal haast witte rotsen door fietsen we over een paar smalle bruggetjes, maar verder is de weg lekker breed en daardoor is het stuk van de route voorbij Quatretondeta een stuk beter te doen. Na een tijd komen de renners uit in het dorpje Gorga, waar een paar drempels en rotondes te vinden zijn. Buiten het dorp loopt de brede weg zelfs een tijdje stevig omhoog, veel vlakke meters zijn er voorlopig niet bij. Het gaat zelfs 1,7 kilometer omhoog aan 5%, sow! En dan te bedenken dat er nog een vlak stukje tussendoor zit, de stijgende stukken zijn dus nog steiler dan je zou vermoeden. Verstopte klimmetjes tijdens deze rit, voor de gezelligheid. Na dit knikje omhoog dalen we kort af richting Benilloba, waar de renners voor ze aan de volgende gecategoriseerde klim gaan beginnen eerst nog een ander venijnig onding tegenkomen. We slaan vlak voor Benilloba rechtsaf, rijden door het dorp, slaan dan linksaf en dan gaat het een kleine twee kilometer aan 5% omhoog. Dat lijkt niet heel spannend, maar dit klimmetje is ook weer zo grillig als wat. Paar steile stroken, dan weer een vlak stukje, dan weer een paar meter omlaag, en dan richting de top om het af te sluiten een paar hectometer dik boven de 10%. Een opwarmertje voor de klim die na een afdaling van een halve kilometer gaat beginnen.
Dit korte afdalinkje is nog pittig ook, want het gaat dik boven de 10% omlaag. Scherpe bocht naar rechts erbij, maar na de volgende bocht naar links loopt de weg alweer omhoog. De renners beginnen aan de Puerto de Benifallim, een beklimming van de tweede categorie. De komende 9,5 kilometer loopt de weg gemiddeld aan 5% omhoog, maar beginnen doen we met een steile halve kilometer waarin het tijdelijk zelfs aan 16% omhoog gaat. Daarna volgen er een paar kilometer aan 3%, voor we in de buurt van het dorpje Benifallim weer een steile halve kilometer tegenkomen, we klimmen aan 12%. Na een kilometer aan 4% in het dorp slaan we buiten het dorp linksaf een iets smallere weg in en daarna gaat het drie kilometer aan bijna 7% omhoog, de klim wordt zowaar nog interessant ook. De wat smallere weg kent een hoop bochten, de omgeving is behoorlijk ruig. Al rijden we ook een tijd langs wat boomgaarden, kan allemaal hier. Verder richting de top komen we meer in de bossen terecht, waar het na de paar kilometer aan 7% afvlakt naar 4%, tot de top gaat het aan dat wat magere percentage omhoog. Na 82 kilometer, grofweg halverwege de rit, komen we boven op deze klim die dit jaar ook nog werd bedwongen in de Volta a la Comunitat Valenciana. Een klim die ook al eerder in de Vuelta voorkwam, in 2010 bijvoorbeeld. Al gingen we toen wel op een andere manier omhoog, van de andere kant. Na de klim volgt er een lange afdaling richting Xixona, de komende 15 kilometer gaat het voornamelijk omlaag. In eerste instantie dalen we op een vrij stevige manier af richting Torremanzanas. Vijf kilometer gaan we aan hoge percentages naar beneden, maar de weg is inmiddels enorm breed geworden. Daardoor stelt de afdaling gelijk niks meer voor, we komen überhaupt al niet veel bochten tegen maar de paar bochten die we tegenkomen zijn makkelijk te bedwingen dankzij de breedte van de weg. Voorbij Torremanzanas volgt er een kort knikje omhoog, waarna de weg nog een aantal kilometer wat meer vals plat verder omlaag loopt. De weg vals plat omlaag is wel bochtig, de renners komen zelfs een paar haarspeldbochten tegen, maar omdat het zo breed is en omdat het niet echt steil naar beneden gaat verwacht ik hier precies nul problemen. Lekker genieten van de omgeving, het is weer de moeite hier. Als we bijna in Xixona zijn loopt de weg een kilometertje omhoog, daarna loopt de weg nog een klein beetje vals plat omlaag tot we bij een rotonde uitkomen. Deze rotonde ligt aan de rand van Xixona, ook wel Jijona, een stad die bekend is vanwege de turrón, een soort nougat. Deze lekkernij is heel populair, maar de renners gaan beginnen aan een ander snoepje. De volgende klim komt er na een bocht naar rechts bij de rotonde meteen aan.
Voorbij Jijona beginnen de renners aan de Puerto de la Carrasqueta, om een of andere reden vind ik dat een mooie naam. Carrasqueta, hmm, waarschijnlijk omdat het Baskisch klinkt. De Puerto de la Carrasqueta is een beklimming van de tweede categorie, de komende 11 kilometer gaat het gemiddeld aan 4,6% omhoog. De Puerto de la Carrasqueta is geen onbekende klim, toen we in 2004, 2009 en 2010 naar Xorret de Cati gingen fietsten we in de finale van die etappes steevast over de Carrasqueta. Het was de vaste combinatie, en die combinatie keert nu weer terug. De Puerto de la Carrasqueta is verder wel zo ongeveer de saaiste klim op aarde, de renners rijden bijna continu over een gigantisch brede weg rechtdoor omhoog aan 5%. Een steilste strook aan 6%, steiler dan dat wordt dit ding de komende 11 kilometer niet. Een allesbehalve inspirerende klim, we verzamelen hier vooral hoogtemeters zonder dat we de verwachting mogen hebben dat iemand van belang hier al moet afhaken. De klim loopt grofweg zo: paar kilometer rechtdoor, kleine zone vol haarspeldbochten, en weer een paar kilometer rechtdoor. De omgeving is acceptabel, al wordt het richting de top pas echt de moeite waard. Fraai uitzicht over de omgeving, een mooie blik diep in de vallei. Jammer van de te lage hellingsgraad, deze rit is niet gemaakt om de koers van ver te laten ontploffen. Al heeft de organisatie nog wel iets bedacht waardoor de klassementsrenners mogelijk eerder wakker wroden. Na 110 kilometer bereiken de renners de top van La Carrasqueta, op de top ligt ook meteen de bonussprint van de dag. Bonificaties op meer dan 50 kilometer van de finish, het lijkt me een volstrekte vanzelfsprekendheid dat er op dit moment een grote kopgroep een riante voorsprong heeft en dat er totaal niet gesprint gaat worden voor die paar tellen. Maar goed, je kan het altijd proberen natuurlijk.
Bij het zoeken naar een leuk plaatje kwam ik vrij snel tot de conclusie dat de Puerto de la Carrasqueta een levensgevaarlijke klim is, er gebeuren hier blijkbaar om de haverklap ongelukken. Vooral motorrijders scheuren graag zo hard als ze kunnen over La Carrasqueta en dat gaat nog wel eens mis. Hopelijk loopt het met de renners beter af, na de klim beginnen ze aan een korte afdaling van vijf kilometer. De weg is ook aan de andere kant van de klim enorm breed, bovendien is het net zo gelijkmatig. Het ging continu aan 5% omhoog, het gaat ook continu aan 5% omlaag. De weg is breed, het gaat gelijkmatig omlaag, we komen geen enkele scherpe bocht tegen, dit lijkt op papier de simpelste afdaling ooit. Beneden komen de renners twee rotondes tegen, bij de tweede gaan ze naar links om vervolgens rechtdoor te rijden naar Ibi. We volgen zeven kilometer dezelfde weg, een weg die rechtdoor langs de snelweg loopt. Deze weg loopt in het begin twee kilometer vals plat omhoog, daarna loopt het een paar kilometer vals plat omlaag. Aan het eind van deze tocht langs de Autovia del Mediterrani komen we uit bij een rotonde, hier gaat het naar rechts en dan fietsen we na 124 kilometer Ibi binnen. Ibi is de Spaanse hoofdstad van het speelgoed, 40% van het speelgoed dat in Spanje wordt geproduceerd komt uit Ibi. In deze stad ging in de Vuelta van 2019 een rit van start, die rit zou eindigen in Alicante en daar won Sam Bennett in de sprint. Ibi is ook de geboorteplaats van een voormalig klant van de heer Fuentes, Ruben Plaza. Geen sympathieke jongen. Na de rotonde buiten Ibi rijden we rechtdoor het centrum binnen, dan volgt er na 124,5 kilometer de tussensprint van de dag, slaan we vervolgens rechtsaf, verlaten we Ibi en beginnen we direct aan de volgende klim. Het gaat buiten de stad 5,5 kilometer aan 4% omhoog naar de top van Venteta dels Cuernos, een ongecategoriseerde klim. Deze klim is vrij bochtig, maar maakt verder weinig indruk. In het begin gaat het even een halve kilometer aan 6% omhoog, even verderop komen we nog een kilometer aan 6% tegen, maar verder is het vooral veel vals plat, met tussendoor ook nog een klein stukje in dalende lijn.
In de buurt van de top van die ongecategoriseerde klimmetje ligt Pou del Barber, een waterput! Aardig gebouwtje wel, het lijkt nog eerder op een soort woning. Enfin, na dit klimmetje gaat het vier kilometer op een niet al te boeiende manier omlaag. Het gaat vooral rechtdoor over een brede weg, al komen we ook wel een paar wat scherpere bochten tegen. Maar die zouden dan ook weer makkelijk te navigeren moeten zijn, aangezien het niet erg steil omlaag gaat. Beneden slaan de renners bij een rotonde linksaf en daarna rijden ze meteen weer omhoog. Het gaat een halve kilometer aan 3% omhoog, dan volgt er een kilometer aan 5% en na nog een halve kilometer aan 3% zijn we ook weer boven op dit hupje. Hierna is het even een paar meter vlak, gaat het vervolgens een kilometer bijna onmerkbaar naar beneden en slaan we daar weer na linksaf een andere weg in. Na die bocht naar links begint de volgende ongecategoriseerde klim, het gaat bijna vijf kilometer omhoog naar de top van de Puerto de Canalís. Van die vijf kilometer is alleen de eerste kilometer enigszins interessant, we beginnen met een kilometer aan 5% en in het vervolg van dit klimmetje zien we vooral stroken vals plat, kleine stukjes in dalende lijn en wat stroken die daadwerkelijk vlak zijn. Klimmetjes genoeg vandaag, maar het draait allemaal om de laatste klim. Dit zijn allemaal losse flodders, amper de moeite van het noemen waard. Als we de top van de Puerto de Canalís bereiken volgt er een langere afdaling richting Onil. Het gaat een kleine zeven kilometer omlaag aan 5% gemiddeld, maar vooral in de eerste vijf kilometer van de afdaling gaat het geregeld aan een procent of zeven omlaag terwijl we een aantal haarspeldbochten tegenkomen. De weg is wel enorm breed en het asfalt zeer goed, daardoor kan ik me niet voorstellen dat iemand hier in de problemen komt. Eenmaal beneden in Onil rijden we rechtdoor het centrum binnen, waar bij een rotonde een bocht naar links volgt. Daarna rijden we over een brede en vlakke weg naar Castalla, een dorp met een kicken kasteel dat we op 10 kilometer van de finish bereiken. De weg naar Castalla is recht, op een viertal rotondes na. Die rotondes zijn enigszins hinderlijk, verder is de aanloop richting de slotklim vrij simpel. Eenmaal in Castalla komen we nog meer rotondes tegen, zodra de renners het centrum verlaten slaan ze bij een van die rotondes rechtsaf, bij de volgende gaat het naar links en dan beginnen ze aan een rechte tocht naar de voet van de slotklim.
Richting Xorret de Catí is het nog een kilometer of vier vlak, waarna op zeven kilometer van de finish de klim begint. Na een licht vals plat aanloopje beginnen we aan een beklimming van 3,9 kilometer aan 11,4%. We hebben er lang op moeten wachten, maar de rit gaat nu dan toch echt beginnen. De renners rijden over een smalle en redelijk slechte weg, die direct heel steil wordt. Voor de gezelligheid gaat het meteen aan 15% omhoog. De eerste echte kilometer van de klim stijgt aan 8,5% gemiddeld, met na die strook van 15% ook nog een stukje aan 12% verderop. In de tweede kilometer van de klim gaat het aan 11% gemiddeld omhoog, met uitschieters richting 21%. Op vijf kilometer van de streep en twee kilometer van de top wordt het pas echt leuk, dan gaat het omhoog aan 15,3% gemiddeld, met enkele stroken boven 20%. Zelfs een stuk aan 22%, meer Vuelta dan dat wordt het niet. Dat het hier aan 22% stijgt vinden de fans blijkbaar ook wel leuk, tijdens een van de vorige aankomsten op Xorret de Catí is dat op de weg gekalkt, om iedere renner die met zijn hoofd tussen zijn kader hangt nog even extra te pesten. Met een beetje geluk heeft het de tand des tijds doorstaan en staat het nog steeds op de weg. In de slotkilometer van de klim gaat het aan 11,3% gemiddeld omhoog, met ook nog een aantal stroken aan 18%. Na deze enorm zware klim komen de coureurs op drie kilometer van de streep boven, waarna een afdaling van twee kilometer volgt. In de eerste kilometer van deze korte afdaling gaat het niet bijzonder steil naar beneden en zijn er ook niet veel bochten. In de tweede kilometer gaat het wel wat steviger naar beneden, met ook nog een paar bochten. Een redelijk simpele naar rechts, daarna weer een makkelijke naar links, even verderop gevolgd door een wat scherpere naar rechts. Daarna gaat het rechtdoor tot de boog van de slotkilometer. In de laatste kilometer volgt er een nogal abrupte bocht naar rechts, waarna de weg ook weer voorzichtig wat omhoog begint te lopen. In de laatste kilometer krijgen de renners nog met vier bochten te maken, de laatste op amper 100 meter van de finish. Op een meter of 500 van de finish loopt de weg ook nog even kort naar beneden, waarna het in de laatste 200 meter weer vals plat omhoog loopt. Aangezien alles al uit elkaar is geslagen na de zware klim is deze finale meestal wel goed te doen, ondanks al die bochten. Na 165 kilometer bereiken we dan voor de zoveelste keer Xorret de Catí. Geinig dingetje: de profielen van de Vuelta waren vaak rampzalig, maar dit jaar zijn ze een stuk beter. Ik ben er inmiddels achter waarom, het profiel van de slotklim van vandaag is exact hetzelfde als dat van de altimetriasgoden. Beter goed gejat dan slecht verzonnen!
Eens even het roadbook vrij vertalen: De klim naar Xorret del Catí (leuk twistpunt, de ene keer is het del Catí en de volgende keer weer de Catí) is een icoon van de Vuelta met zes aankomsten op zijn steile flanken. In 2017 won Julian Alaphilippe vanuit de vlucht, het was de tweede Franse zege op Xorret de Catí. Curieus genoeg hebben hier tot nu toe alleen maar Fransen en Spanjaarden gewonnen. Xorret de Catí is een natuurgebied in de provincie Alicante, regio Valencia. Het hele jaar door komen er mensen richting Xorret de Catí, voor een wandeling in de natuur, een tochtje met de mountainbike, of om een van de steile bergwanden te beklimmen. Maar wij kennen we Xorret del Catí vooral vanwege de koers. Zes keer eerder kwam de Vuelta hier dus langs, voor het eerst in 1998. De betreurde José María Jiménez zou de eerste winnaar worden op Xorret del Catí en daardoor werd de klim ook meteen bijzonder populair. Het was een van de vier overwinningen van Chaba Jiménez in die Vuelta, uiteindelijk zou het zijn beste Ronde van Spanje blijken te zijn. Op Xorret del Catí komen we ook een monument tegen, opgedragen aan Jiménez en alle andere winnaars op de klim. Dit monument, een beeld van een fietser, weegt 300 kilo en in mei van dit jaar werd het gestolen. Knappe jongen die dat voor elkaar heeft gekregen. Enfin, de labiele wonderklimmer Jiménez heeft ook nog steeds de recordtijd op zijn naam staan, niemand ging ooit sneller omhoog dan Chava. In 2000 keerde de Vuelta terug naar Xorret del Catí. Het werd weer een Spaans feestje, met weer een Jiménez als winnaar. In plaats van José María gingen de bloemen nu naar Eladio, die Roberto Heras net te snel af was. Vier jaar later keerde de koers weer terug naar deze steile klim en weer ging de overwinning naar Eladio Jiménez. Wel op een iets andere manier, in plaats van Roberto Heras af te houden won hij het nu van Stuart O'Grady, Oscar Freire en Erik Zabel. Eladio was dus de beste van een kopgroep. In eerste instantie wilden de klassementsrenners zich nog wel tonen op Xorret del Catí, maar in de jaren daarna ging de zege steeds naar een vroege vluchter. Zo ook in 2009, toen de Vuelta na een onderbreking van vijf jaar terugkeerde naar deze berg. Dit leverde historische beelden op. Rein Taaramae leek lang op weg naar de ritzege, maar hij kwam zichzelf volledig tegen op de steile flanken van de klim. Hij ontplofte zoals nog nooit een renner ontplofte, hij blies zijn motor op een dusdanige manier op dat hij zelfs tot stilstand kwam. Hij kon niet meer verder en hij moest langs de kant van de weg een paar minuten bijkomen voor hij verder kon fietsen naar de finish. In plaats van eerste werd hij 111e, op bijna negen minuten van de winnaar. In de tussentijd had Gustavo Cesar Veloso geprofiteerd van de zelfoverschatting van Taaramae. Hij reed op eigen tempo omhoog, profiteerde nog even in het wiel van Marzano, en fladderde naar de dagzege. Heel veel scheelde dat overigens niet, de favorieten kwamen nog dichtbij. Na enkele jaren in de marge rondgereden te hebben brak Gustavo Cesar Veloso in 2008 door, toen hij de Ronde van Catalonië wist te winnen. Daarna lukte er alleen niet gek veel meer bij Cesar, tot de negende rit van de Vuelta van 2009. Op Xorret del Catí schitterde hij in dienst van het legendarische Xacobeo-Galicia. Na die overwinning verdween hij weer in de anonimiteit, tot Xacobeo-Galicia na een aantal schandalen ophield te bestaan, waarna hij op zoek moest naar een andere ploeg. Via Andalucia kwam hij terecht in het Portugese circuit en daar groeide hij uit tot een icoon van het Portugese wielrennen. Inmiddels gestopt, maar we zullen hem en zijn grijze haren nooit vergeten. Cesar Veloso werd de eerste niet-Jiménez die wist te winnen op Xorret del Catí, maar het bleef in ieder geval wel een Spaanse berg. Vandaar de ontploffende brommer van Taaramae waarschijnlijk, andere nationaliteiten mogen hier niet winnen. Hoewel, we hebben na een zegereeks van de Spanjaarden inmiddels een reeks van Fransen zien ontstaan. Na 2009 volgde er ook in 2010 een aankomst op Xorret de Catí en toen won David Moncoutié, de man die in die jaren altijd wel een vlucht succesvol wist af te ronden in de Vuelta. En passent pakte hij dan ook de bergtrui mee. Een rit winnen en ook de bergtrui mee naar huis nemen lukte hem vier jaar achter elkaar. In de Vuelta van 2010 koos hij de achtste rit uit om nog eens ten aanval te trekken. Dat lukte weer, hij reed op de slotklim van iedereen weg en zijn voorsprong kwam in de laatste kilometers niet meer in gevaar. Daarachter maakten de favorieten voor de eindzege er een harde strijd van. Een elitegroepje bleef over, met Joaquim Rodriguez, Vincenzo Nibali, Igor Anton, wijlen Xavi Tondo en Carlos Sastre. Op de streep bleven de eerste drie bij elkaar, waardoor Anton de leiderstrui overnam van Philippe Gilbert, die natuurlijk moest lossen op deze lastige klim. Daar was ik toen vrij content mee, nog meer dan de ontploffende brommer van Taaramae mijn primaire herinnering als het over Xorret de Catí gaat. Van de editie van 2017 kan ik me verder weinig herinneren. Weer won een vluchter, weer was het een Fransoos. Alaphilippe was de sterkste van een kopgroep, terwijl we de verschillen tussen de favorieten niet enorm zagen oplopen. Contador en Froome in dezelfde tijd, Nibali en Zakarin 17 seconden later binnen, 11 seconden daarna het volgende groepje, de verschillen blijven vaak redelijk beperkt op deze klim. Tussendoor won Wout Poels hier overigens ook een keer in de Volta a la Comunitat Valenciana, ook wel echt een klim voor hem.
In startplaats Dénia wordt het overdag 27 graden, terwijl er vooral in de ochtend kans is op regen. Gedurende de hele dag kan het nat zijn, maar vooral in de ochtend houden ze rekening met flinke plensbuien. Een beetje wind uit het zuiden, dan hebben we in het begin van de rit te maken zijwind, naarmate de rit vordert steeds meer met tegenwind. Zodra we ons verder naar het binnenland van Alicante begeven nemen de temperaturen af, in Ibi wordt het bijvoorbeeld maar 21 graden. Hier is er ook nog meer kans op regen, blijkbaar gaat het de godganse dag regenen in Ibi, met kans op onweer ook nog eens. Wind uit het zuiden/zuidoosten, in de omgeving van Ibi staat de wind dan een tijdje lekker in de rug, maar in de finale krijgen we dan juist weer opnieuw met tegenwind te maken. Tegenwind op de slotklim, het record van Chava Jiménez blijft nog even staan. Regen op de slotklim ook, en op alle andere klimmetjes vandaag. Dat gaat een lastige rit nog wat lastiger maken, ik noteer weer een paar extra valpartijen. In Castalla, aan de voet van Xorret de Catí, wordt het 22 graden, we noteren redelijk wat wind en 70% kans op natte voeten, als het daadwerkelijk bijna continu gaat regen wordt deze dag zwaarder dan gedacht. Beginnen doen de renners om 12:55, na een neutralisatie van een kwartier gaan ze vervolgens om 13:10 echt van start. De start van deze rit willen we zien, maarja, helaas. Eurosport 1 gaat weer om 14:30 live, Renaat en José zijn er om 15:50 pas weer bij. Missen we weer alle spanning en sensatie in het begin van de rit, matig. De aankomst wordt verwacht tussen 17:17 en 17:45, dat missen we in ieder geval niet.
Zeg je Xorret de Catí, dan zeg je vluchters. Vooral Spaanse en Franse vluchters, mag na zes aankomsten de onverbiddelijke conclusie zijn. Dit is de zwaarste van de twee ritten in het weekend, toch denk ik niet dat de klassementsrenners hier alles op alles gaan zetten om de vluchters binnen schot te houden. Ze gaan wachten op de echte bergritten, die volgende week pas komen. Op Xorret de Catí wordt het toch een secondenspel, hier ga je de Vuelta normaal gesproken niet op z'n kop zetten. Of het moet dankzij de regen wel lukken, maar in normale omstandigheden niet. Nee, ik denk dat we zoals altijd weer wat vluchters gaan zien, en dan hooguit een leuke strijd tussen de favorieten in de laatste twee kilometer van de klim. Meer hoef je van deze rit niet te verwachten. Het gevecht om in de vlucht van de dag terecht te komen gaat wel weer leuk zijn, maar dat zien we dan juist weer niet. Benieuwd of Groupama-FDJ het een beetje kan controleren en een acceptabele groep weg kan laten rijden, we zullen het via de ticker moeten vernemen. Zonde.
1. Bardet. Er wint immers altijd een Spanjaard of een Fransoos op Xorret de Catí. De laatste paar keer steeds een Fransoos, Bardet kan voor de hattrick gaan. Gezien zijn prestatie op Javalambre mogen we dat niet uitsluiten. Kuss en Lenny Martinez zullen nu niet van de partij zijn, daardoor kan Bardet nu misschien wel winnen.
2. Rodriguez. Staat wellicht wat te dicht in het klassement, en het zit niet in zijn aard om continu aan te blijven vallen, maar als we op zoek zijn naar een Spaanse kanshebber komen we toch vrij snel bij hem uit.
3. Castroviejo. Arensman uit koers, Thomas al op flinke achterstand, ik vind dat het tijd is om Castroviejo in de aanval te laten gaan. Kunnen we weer mooi genieten van zijn tactische onkunde, al die jaren als knecht hebben zijn koersinzicht aangetast en het is fascinerend om dat te zien.
4. Herrada. Jesus of José, in ieder geval weer een Herrada, het is nu eenmaal een Spaanse en Franse klim, dus dan noem je maar gewoon een paar Spanjaarden in Franse loondienst. Garantie op succes.
5. Vauquelin. Nog niet gezien deze Vuelta, maar dit wordt zijn dag, misschien. In ieder geval een Fransoos, dat helpt hier.
De rit van gisteren was übersaai, tot de finale. We keken naar twee koplopers, waarvan een van de twee na een tijd liet lopen en we vervolgens gedwongen moesten kijken naar Ander Okamika die in z'n eentje zinloos op kop reed. Hij werd ruim op tijd ingerekend en daarna konden we gaan toewerken naar de sprint, maar voor we gingen sprinten konden we nog rekenen op een paar valpartijen. Enorm voorspelbaar. Een supermakkelijke rit, niemand heeft inspanningen hoeven te leveren, dan gaat het in de finale eigenlijk altijd mis. We zagen meerdere valpartijen, eigenlijk iedere keer met dezelfde oorzaak. Even het achterwiel van je voorganger aantikken en daar ga je. Kwestie van nerveus gedoe, kwestie van concentratieverlies, ongetwijfeld soms ook een kwestie van onkunde. Bij een van die valpartijen lag Thymen Arensman, hij lag er slecht bij en hij moest uiteindelijk de koers verlaten. Het draaide deze Vuelta nog niet zo lekker, maar dit is wel een heel bitter einde. Volgende keer maar niet meer op vijf kilometer van het eind plaatsnemen in de trein van Alpecin, het is allemaal zo onnodig. Doe lekker rustig aan, de Vuelta ga je toch niet winnen. Maar goed, de finale werd voorspelbaar genoeg ontsierd door een paar valpartijen, waarna we met smart aan het wachten waren op de laatste bocht van de rit. Op 350 meter van het eind nog een scherpe bocht naar links, daar kon het wel eens helemaal misgaan. In de praktijk viel het mee, er werd niet gevallen. Toch ging het wel een beetje mis, enkele jongens kwamen niet helemaal lekker uit de bocht en Groves zag gevangen achter een van die jongens. Na de bocht was er nog maar weinig tijd en ruimte over om plaatsen goed te maken, je moest vooraan door die bocht. En blijkbaar kon je het beste de binnenkant pakken. Dat deed Geoffrey Soupe, die eigenlijk de Vuelta niet eens zou rijden. Hij verving de geblesseerde Vuillermoz, die in de Ronde van de l'Ain een Hoogerlandje deed en in het prikkeldraad kukelde. Soupe had hier niet moeten zijn, maar nu hij er toch was besloot hij dan maar een paar keer de sprint aan te trekken voor Van Gestel. Dat leverde Van Gestel al een paar mooie ereplaatsen op, maar tijdens deze sprint was er van Van Gestel geen sprake. Maar Soupe zat wel voorin, dus besloot hij maar eens voor eigen succes gegaan. Hij kwam vlot door de bocht en accelereerde meteen vanuit de bocht. Hij pakte een mooie voorsprong op de rest, en de rest stoof hem pas na de finish voorbij. Geen Groves, die zat vast en werd slechts vijfde. Wel bijna Orluis Aular, de Venezolaan van Caja Rural had kunnen winnen als hij niet werd gedwarsboomd door uitgerekend een ploeggenoot. Een saaie rit met een lelijke finale dankzij al die valpartijen, en daarna een ontzettend verrassende winnaar. Geoffrey Soupe is al sinds 2010 prof en in die jaren heeft hij zich vooral laten zien als sterke lead-out en betrouwbare knecht. Hij reed bijna nooit voor zichzelf, pas dit jaar, op 35-jarige leeftijd, boekte hij zijn eerste profzeges. In het begin van het jaar won hij twee ritten en het eindklassement in La Tropicale Amissa Bongo, in Gabon boekte hij zijn eerste profzeges. Dat was voor zijn doen al een ongekend succes, maar nu voegt hij er gewoon een ritzege in een grote ronde aan toe. Amai, jawadde. Een man die altijd in dienst rijdt gun je wel een succesje, maar jeetje, het zegt ook wel veel over het niveau deze Vuelta. En het zegt iets over de parcoursbouwers, deze bocht kon ook echt weer niet. Na deze sprintrit die gewonnen werd door een lead-out gaan we door naar het tweede weekend van de Vuelta. We krijgen zowel op zaterdag als zondag een aankomst bergop te zien, het wordt weer typisch Vuelta. Te beginnen met een rit die zal eindigen op Xorret de Catí, het wordt lang wachten op de muur aan het eind.
De eerste rit van het tweede weekend gaat van start in Dénia, een gemeente, vissersplaats en badplaats aan de Costa Blanca, ten noorden van Benidorm. Dénia telt bijna 43.000 vaste inwoners, maar Dénia heeft ook een heleboel tijdelijke inwoners. In Dénia overwinteren veel Nederlanders en in de zomer is het een populaire vakantiebestemming. Langs de boulevard vindt men winkels, restaurants en een markt. Ook zijn er brede stranden (o.a. playa de Marines). Nabij de boulevard bevinden zich twee jachthavens. Ook vertrekt vanaf hier de boot naar de Balearen (Ibiza, Mallorca en Menorca). Niet alleen Nederlanders overwinteren hier graag, Dénia is een van de vaste locaties waar wielerploegen hun seizoen komen voorbereiden. In het begin van het jaar trainen in het zonnetje, dat doet men graag aan de Costa Blanca. Kan hier zijn, of in een van de omliggende steden. Dénia is de afgelopen jaren nog wat populairder geworden dankzij Syncrosfera, het hotel van Alexandr Kolobnev. De voormalig prof verbleef zelf ook regelmatig in deze omgeving en hij kwam op het idee om een hoogtehotel te beginnen. Een hotel met hoogtekamers, waar je een hoogtestage kunt simuleren. Het bleek een gat in de markt te zijn, want zo hoef je niet meer naar de Teide voor een hoogtestage. Ginder op Tenerife schijnt het nogal saai te zijn, je kunt er daadwerkelijk alleen maar fietsen en verder niets. Dankzij Kolobnev kunnen de renners nu ook op 'hoogtestage' in Dénia, aan de zeer gezellige Costa Blanca. Als we tenminste geloven in het effect van een hoogtekamer. Een van de vaste klanten is Mathieu van der Poel, je zou dan bijna beginnen te vermoeden dat het werkt. Ook Evenepoel zou vaak in deze buurt verblijven, maar dit feitje gaat waarschijnlijk ruimschoots ingekopt worden door de commentatoren. Syncrosfera ligt overigens wat meer in het binnenland van Dénia, bij het plaatsje Pedreguer. Wel het grondgebied van de gemeente, telt dus. Net buiten het grondgebied van de gemeente: Jávea. Daar komt ene Juan Ayuso vandaan. Hij is bijna thuis, toch leuk. In Dénia was de Vuelta één keer eerder voor een vertrek, in de Vuelta van het jaar 1990. Toen ging er een rit van start die zou aankomen in Murcia, de regio waar we morgen naartoe gaan. In Dénia komt de Volta a la Comunitat Valenciana sporadisch langs, zo won Tony Martin hier in 2017 nog een tijdrit. Er zijn bewijzen van menselijke bewoning in het gebied gedurende de prehistorie en er zijn aanzienlijke Iberische ruïnes op de heuvels in de buurt van Dénia. Gedurende de geschiedenis is zo'n beetje iedere groepering hier wel gepasseerd, terwijl de badplaats na de Tweede Wereldoorlog een luxe verblijfplaats vormde voor gevluchte nazi's dankzij de bescherming van Franco. Toen een toevluchtsoord voor foute types, nu een toevluchtsoord voor wielrenners. De stad beschikt over een aantal bezienswaardigheden, waaronder het lokale kasteel. Het kasteel van Dénia is een 12e-eeuwse Moorse burcht. Vanaf de top van dit kasteel is er een prachtig panorama over de stad en de Middellandse Zee. Bij dit kasteel een archeologisch museum met voorwerpen uit de vroegste geschiedenis van Dénia. Er is de 16e-eeuwse scheepswerf 'Les Drassanes' bij de haven (gerenoveerd in de 18e eeuw), volgens Wikipedia ook de moeite. En dan heb je nog de 16e-eeuwse 'Torre Del Gerro', een wachttoren 5 km ten zuiden van de stad, die onderdeel vormde van de verdediging tegen de Barbarijse zeerovers, terwijl het Ayuntamiento de Dénia een stadhuis in een neoclassicistische bouwstijl is. In de omgeving van Dénia kom je het massief van Montgó tegen, terwijl je in het oude centrum op twee historische kerken botst, die van San Antonio en de Iglesia de la Asunción. Willem Ruis overleed ooit in deze stad die ooit vooral floreerde als vissersdorpje. De beste plek om een foto te nemen lijkt de lokale haven te zijn.
De renners gaan van start in de haven van Dénia, na een uitgebreid rondje door de stad gaan ze tussen de blokkendozen langs de kust officieel van start op een brede weg. De eerste pakweg 14 kilometer van deze etappe zal het volledig vlak zijn, terwijl we van dorp naar dorp fietsen over wegen die redelijk wat rotondes kennen. Over het algemeen zijn de wegen breed, maar we komen onder meer in Setla een hoop rotondes tegen en met een op hol geslagen peloton waar iedereen wel onderdeel zal willen uitmaken van de vlucht van de dag kan het nog best hectisch worden. De doortocht in Setla is toevallig vrij smal, om het nog even wat lastiger te maken, al wordt het buiten het dorp weer snel breed. Na nog wat rotondes rijden we vervolgens een tijd over een brede maar licht slingerende weg af langs Monte Pego, richting Pego. Deze weg is normaal voorzien van paaltjes, weer een extra element om een massale chute mogelijk te maken. Na een paar kilometer slingeren wordt de weg volledig recht en dan rijden we Pego binnen, waar de weg wat vals plat omhoog begint te lopen. De eerste klim officiële klim van de dag is aanstaande, maar vlak voor die klim begint loopt het al eventjes omhoog. Als we Pego bereiken komen we weer een aantal rotondes tegen, daarna slalommen de renners door het dorp en dan begint buiten Pego de Alto de Vall d'Ebo, een klim van de tweede categorie. De komende acht kilometer gaat het aan 5,7% omhoog, mensen met een olifantengeheugen zouden deze klim nog kunnen kennen van de Vuelta van 2016. Toen gingen we hier ook omhoog, tijdens een rit die zou eindigen op de Alto de Aitana. Lang geleden inmiddels, dus kan het geen kwaad om het geheugen wat op te frissen. De Alto de Vall d'Ebo is een redelijk regelmatige klim, er komt ergens tussendoor een steile strook aan 9% voorbij, maar het gaat toch vooral een aantal kilometer aan 6% omhoog, met wat kilometers aan 5% ter afwisseling. Een leuke eerste klim om een mooie kopgroep te laten ontstaan, dat dan weer wel. Al moeten we wel eerst het vlakke stuk van 14 kilometer en daarna een aantal vals platte kilometers zien te overbruggen. Zal niet echt een probleem zijn, aangezien iedereen weet dat dit weer een rit voor de vluchters is. Na 29 kilometer komen we boven op deze klim, de rennesr gaan nu iets meer dan drie kilometer dalen richting het dorpje Vall d'Ebo. De klim is best mooi, de renners rijden door een rotsachtige omgeving met wat groen tussendoor, bovendien is er zo nu en dan even een mooi uitzicht over de omgeving. In de verte is de zee te zien, ook nog eens. De natuur heeft hier goed z'n werk gedaan, een klein riviertje heeft een fraaie kloof weten te veroorzaken. We kunnen blijven genieten van de natuur, want de afdaling richting Vall de Ebo is niet zo heel lastig. Een tweetal bochtjes die daadwerkelijk de moeite lijken, maar verder moet het goed te doen zijn. Valt ook te hopen voor de renners, want langs de kant van de weg zijn er nogal wat blokken beton te vinden, aan vangrails doen ze hier niet. Na 32 kilometer komen de renners uit in Vall d'Ebo, ze beginnen hierna bijna meteen weer aan de volgende klim.
Of het tegenwoordig nog zo mooi is in La Vall d'Ebo durf ik niet te zeggen, blijkbaar vond hier vorig jaar een flinke bosbrand plaats, helaas een steeds vaker terugkerend fenomeen. In ieder geval, voorbij La Vall d'Ebo beginnen we aan een ongecategoriseerde klim. Richting de Alto de Alcalà de la Jovada gaat het bijna 11 kilometer aan 3% gemiddeld omhoog, wat ons niet veel wijzer maakt. Buiten Vall d'Ebo gaat het namelijk eerst een kilometer of vijf aan vijf procent omhoog, wat ook weer vrij weinig zegt. Tijdens dit eerste deel van deze klim komen we een kilometer tegen aan 7%, met een steile strook tot 16% in de buurt van de Cova del Rull. We fietsen langs een grot, eentje met stalagmieten, stalactieten en de hele reutemeteut. Daar zien de renners niks van, maar ze merken wel dat de brede weg hier eventjes bijna loodrecht omhoog gaat. Nadien vlakt het heel snel af. Na de eerste vijf kilometer van deze klim komen we niet heel veel meer tegen. Een kort afdalinkje, dan nog een steil strookje van een halve kilometer, een nieuwe afdalinkje en dan fietsen we in het dorpje Alcalà de la Jovada vals plat omhoog verder naar de top van deze klim die door de organisatie niet als zodanig wordt aangeduid. Een stevig slingerende en glooiende weg door een ruig landschap, veel knikjes op en af en vlakkere en steilere stroken die elkaar continu afwisselen, waardoor kijken naar een gemiddelde weinig nut heeft. We bereiken Alcalà de la Joveda en buiten dit dorpje slaan de renners linksaf, ze komen op een wat smaller weggetje terecht, in dalende lijn. Dit stukje afdaling duurt niet lang, na de eerste bocht begint de weg meteen weer omhoog te lopen. We zijn nu bij de voet van de volgende officiële klim, de Puerto de Tollos. Een korte klim van ongeveer vier kilometer, met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,6%. Een bijzonder onregelmatige klim, met enkele redelijk vlakke stukken en ook nog een kort stukje afdaling. De rest is steil, bijzonder steil. Veel stroken boven de 10%, met zelfs uitschieters richting 13%. In de Vuelta van 2016 reden we ook over deze klim, toen was het een klim van de tweede categorie. Nu is het nog maar een klim van de derde categorie, het soort dingetjes waarover ik me eindeloos kan verbazen. Enfin, de klim is in ieder geval lastiger dan het gemiddelde doet vermoeden. Na een kleine 50 kilometer komen de renners in de omgeving van het dorpje Tollos boven op deze klim, er volgt nu een afdaling richting dat dorp.
De afdaling is kort maar krachtig, over een smalle weg gaat het steil omlaag. De renners komen ook een paar bochten tegen, dit wordt even opletten geblazen. Als de renners Tollos bereiken slaan ze linksaf en dan komen ze op een bredere weg terecht, hierna is het gevaar wel geweken. Even verderop slaan ze nog eens linksaf en dan is de korte afdaling van twee kilometer voorbij. De weg loopt nu juist weer twee kilometer omhoog, al is dat niet meer dan vals plat. Over een brede weg gaat het omhoog naar Facheca, terwijl we langs de kant van de weg een prachtig vergezicht zomaar cadeau krijgen. Eenmaal in Facheca slaan de renners linksaf en daarna gaan ze een aantal kilometer over een smalle weg fietsen. De weg voert in eerste instantie naar Quatretondeta, zes kilometer verderop. De weg loopt globaal gezien omlaag, soms stevig, soms vals plat. Tussendoor gaat het ook een paar keer kort omhoog, een beetje een hinderlijke weg om te beschrijven. De omgeving is grillig, de weg net zo. Op, af, links, rechts, klikkend door Streetview word ik zelf eigenlijk al duizelig van deze weg. Tot in Quatretondeta is het totale chaos, maar in dit dorpje wordt de weg breder en deze bredere weg volgen we een kleine tien kilometer tot in Benilloba. De weg loopt gemiddeld gezien vooral omlaag, maar ook nu komen we weer talloze knikjes omhoog tegen. We komen ook talloze haarspeldbochten tegen, terwijl het decor wederom imponerend is. Tussen een aantal haast witte rotsen door fietsen we over een paar smalle bruggetjes, maar verder is de weg lekker breed en daardoor is het stuk van de route voorbij Quatretondeta een stuk beter te doen. Na een tijd komen de renners uit in het dorpje Gorga, waar een paar drempels en rotondes te vinden zijn. Buiten het dorp loopt de brede weg zelfs een tijdje stevig omhoog, veel vlakke meters zijn er voorlopig niet bij. Het gaat zelfs 1,7 kilometer omhoog aan 5%, sow! En dan te bedenken dat er nog een vlak stukje tussendoor zit, de stijgende stukken zijn dus nog steiler dan je zou vermoeden. Verstopte klimmetjes tijdens deze rit, voor de gezelligheid. Na dit knikje omhoog dalen we kort af richting Benilloba, waar de renners voor ze aan de volgende gecategoriseerde klim gaan beginnen eerst nog een ander venijnig onding tegenkomen. We slaan vlak voor Benilloba rechtsaf, rijden door het dorp, slaan dan linksaf en dan gaat het een kleine twee kilometer aan 5% omhoog. Dat lijkt niet heel spannend, maar dit klimmetje is ook weer zo grillig als wat. Paar steile stroken, dan weer een vlak stukje, dan weer een paar meter omlaag, en dan richting de top om het af te sluiten een paar hectometer dik boven de 10%. Een opwarmertje voor de klim die na een afdaling van een halve kilometer gaat beginnen.
Dit korte afdalinkje is nog pittig ook, want het gaat dik boven de 10% omlaag. Scherpe bocht naar rechts erbij, maar na de volgende bocht naar links loopt de weg alweer omhoog. De renners beginnen aan de Puerto de Benifallim, een beklimming van de tweede categorie. De komende 9,5 kilometer loopt de weg gemiddeld aan 5% omhoog, maar beginnen doen we met een steile halve kilometer waarin het tijdelijk zelfs aan 16% omhoog gaat. Daarna volgen er een paar kilometer aan 3%, voor we in de buurt van het dorpje Benifallim weer een steile halve kilometer tegenkomen, we klimmen aan 12%. Na een kilometer aan 4% in het dorp slaan we buiten het dorp linksaf een iets smallere weg in en daarna gaat het drie kilometer aan bijna 7% omhoog, de klim wordt zowaar nog interessant ook. De wat smallere weg kent een hoop bochten, de omgeving is behoorlijk ruig. Al rijden we ook een tijd langs wat boomgaarden, kan allemaal hier. Verder richting de top komen we meer in de bossen terecht, waar het na de paar kilometer aan 7% afvlakt naar 4%, tot de top gaat het aan dat wat magere percentage omhoog. Na 82 kilometer, grofweg halverwege de rit, komen we boven op deze klim die dit jaar ook nog werd bedwongen in de Volta a la Comunitat Valenciana. Een klim die ook al eerder in de Vuelta voorkwam, in 2010 bijvoorbeeld. Al gingen we toen wel op een andere manier omhoog, van de andere kant. Na de klim volgt er een lange afdaling richting Xixona, de komende 15 kilometer gaat het voornamelijk omlaag. In eerste instantie dalen we op een vrij stevige manier af richting Torremanzanas. Vijf kilometer gaan we aan hoge percentages naar beneden, maar de weg is inmiddels enorm breed geworden. Daardoor stelt de afdaling gelijk niks meer voor, we komen überhaupt al niet veel bochten tegen maar de paar bochten die we tegenkomen zijn makkelijk te bedwingen dankzij de breedte van de weg. Voorbij Torremanzanas volgt er een kort knikje omhoog, waarna de weg nog een aantal kilometer wat meer vals plat verder omlaag loopt. De weg vals plat omlaag is wel bochtig, de renners komen zelfs een paar haarspeldbochten tegen, maar omdat het zo breed is en omdat het niet echt steil naar beneden gaat verwacht ik hier precies nul problemen. Lekker genieten van de omgeving, het is weer de moeite hier. Als we bijna in Xixona zijn loopt de weg een kilometertje omhoog, daarna loopt de weg nog een klein beetje vals plat omlaag tot we bij een rotonde uitkomen. Deze rotonde ligt aan de rand van Xixona, ook wel Jijona, een stad die bekend is vanwege de turrón, een soort nougat. Deze lekkernij is heel populair, maar de renners gaan beginnen aan een ander snoepje. De volgende klim komt er na een bocht naar rechts bij de rotonde meteen aan.
Voorbij Jijona beginnen de renners aan de Puerto de la Carrasqueta, om een of andere reden vind ik dat een mooie naam. Carrasqueta, hmm, waarschijnlijk omdat het Baskisch klinkt. De Puerto de la Carrasqueta is een beklimming van de tweede categorie, de komende 11 kilometer gaat het gemiddeld aan 4,6% omhoog. De Puerto de la Carrasqueta is geen onbekende klim, toen we in 2004, 2009 en 2010 naar Xorret de Cati gingen fietsten we in de finale van die etappes steevast over de Carrasqueta. Het was de vaste combinatie, en die combinatie keert nu weer terug. De Puerto de la Carrasqueta is verder wel zo ongeveer de saaiste klim op aarde, de renners rijden bijna continu over een gigantisch brede weg rechtdoor omhoog aan 5%. Een steilste strook aan 6%, steiler dan dat wordt dit ding de komende 11 kilometer niet. Een allesbehalve inspirerende klim, we verzamelen hier vooral hoogtemeters zonder dat we de verwachting mogen hebben dat iemand van belang hier al moet afhaken. De klim loopt grofweg zo: paar kilometer rechtdoor, kleine zone vol haarspeldbochten, en weer een paar kilometer rechtdoor. De omgeving is acceptabel, al wordt het richting de top pas echt de moeite waard. Fraai uitzicht over de omgeving, een mooie blik diep in de vallei. Jammer van de te lage hellingsgraad, deze rit is niet gemaakt om de koers van ver te laten ontploffen. Al heeft de organisatie nog wel iets bedacht waardoor de klassementsrenners mogelijk eerder wakker wroden. Na 110 kilometer bereiken de renners de top van La Carrasqueta, op de top ligt ook meteen de bonussprint van de dag. Bonificaties op meer dan 50 kilometer van de finish, het lijkt me een volstrekte vanzelfsprekendheid dat er op dit moment een grote kopgroep een riante voorsprong heeft en dat er totaal niet gesprint gaat worden voor die paar tellen. Maar goed, je kan het altijd proberen natuurlijk.
Bij het zoeken naar een leuk plaatje kwam ik vrij snel tot de conclusie dat de Puerto de la Carrasqueta een levensgevaarlijke klim is, er gebeuren hier blijkbaar om de haverklap ongelukken. Vooral motorrijders scheuren graag zo hard als ze kunnen over La Carrasqueta en dat gaat nog wel eens mis. Hopelijk loopt het met de renners beter af, na de klim beginnen ze aan een korte afdaling van vijf kilometer. De weg is ook aan de andere kant van de klim enorm breed, bovendien is het net zo gelijkmatig. Het ging continu aan 5% omhoog, het gaat ook continu aan 5% omlaag. De weg is breed, het gaat gelijkmatig omlaag, we komen geen enkele scherpe bocht tegen, dit lijkt op papier de simpelste afdaling ooit. Beneden komen de renners twee rotondes tegen, bij de tweede gaan ze naar links om vervolgens rechtdoor te rijden naar Ibi. We volgen zeven kilometer dezelfde weg, een weg die rechtdoor langs de snelweg loopt. Deze weg loopt in het begin twee kilometer vals plat omhoog, daarna loopt het een paar kilometer vals plat omlaag. Aan het eind van deze tocht langs de Autovia del Mediterrani komen we uit bij een rotonde, hier gaat het naar rechts en dan fietsen we na 124 kilometer Ibi binnen. Ibi is de Spaanse hoofdstad van het speelgoed, 40% van het speelgoed dat in Spanje wordt geproduceerd komt uit Ibi. In deze stad ging in de Vuelta van 2019 een rit van start, die rit zou eindigen in Alicante en daar won Sam Bennett in de sprint. Ibi is ook de geboorteplaats van een voormalig klant van de heer Fuentes, Ruben Plaza. Geen sympathieke jongen. Na de rotonde buiten Ibi rijden we rechtdoor het centrum binnen, dan volgt er na 124,5 kilometer de tussensprint van de dag, slaan we vervolgens rechtsaf, verlaten we Ibi en beginnen we direct aan de volgende klim. Het gaat buiten de stad 5,5 kilometer aan 4% omhoog naar de top van Venteta dels Cuernos, een ongecategoriseerde klim. Deze klim is vrij bochtig, maar maakt verder weinig indruk. In het begin gaat het even een halve kilometer aan 6% omhoog, even verderop komen we nog een kilometer aan 6% tegen, maar verder is het vooral veel vals plat, met tussendoor ook nog een klein stukje in dalende lijn.
In de buurt van de top van die ongecategoriseerde klimmetje ligt Pou del Barber, een waterput! Aardig gebouwtje wel, het lijkt nog eerder op een soort woning. Enfin, na dit klimmetje gaat het vier kilometer op een niet al te boeiende manier omlaag. Het gaat vooral rechtdoor over een brede weg, al komen we ook wel een paar wat scherpere bochten tegen. Maar die zouden dan ook weer makkelijk te navigeren moeten zijn, aangezien het niet erg steil omlaag gaat. Beneden slaan de renners bij een rotonde linksaf en daarna rijden ze meteen weer omhoog. Het gaat een halve kilometer aan 3% omhoog, dan volgt er een kilometer aan 5% en na nog een halve kilometer aan 3% zijn we ook weer boven op dit hupje. Hierna is het even een paar meter vlak, gaat het vervolgens een kilometer bijna onmerkbaar naar beneden en slaan we daar weer na linksaf een andere weg in. Na die bocht naar links begint de volgende ongecategoriseerde klim, het gaat bijna vijf kilometer omhoog naar de top van de Puerto de Canalís. Van die vijf kilometer is alleen de eerste kilometer enigszins interessant, we beginnen met een kilometer aan 5% en in het vervolg van dit klimmetje zien we vooral stroken vals plat, kleine stukjes in dalende lijn en wat stroken die daadwerkelijk vlak zijn. Klimmetjes genoeg vandaag, maar het draait allemaal om de laatste klim. Dit zijn allemaal losse flodders, amper de moeite van het noemen waard. Als we de top van de Puerto de Canalís bereiken volgt er een langere afdaling richting Onil. Het gaat een kleine zeven kilometer omlaag aan 5% gemiddeld, maar vooral in de eerste vijf kilometer van de afdaling gaat het geregeld aan een procent of zeven omlaag terwijl we een aantal haarspeldbochten tegenkomen. De weg is wel enorm breed en het asfalt zeer goed, daardoor kan ik me niet voorstellen dat iemand hier in de problemen komt. Eenmaal beneden in Onil rijden we rechtdoor het centrum binnen, waar bij een rotonde een bocht naar links volgt. Daarna rijden we over een brede en vlakke weg naar Castalla, een dorp met een kicken kasteel dat we op 10 kilometer van de finish bereiken. De weg naar Castalla is recht, op een viertal rotondes na. Die rotondes zijn enigszins hinderlijk, verder is de aanloop richting de slotklim vrij simpel. Eenmaal in Castalla komen we nog meer rotondes tegen, zodra de renners het centrum verlaten slaan ze bij een van die rotondes rechtsaf, bij de volgende gaat het naar links en dan beginnen ze aan een rechte tocht naar de voet van de slotklim.
Richting Xorret de Catí is het nog een kilometer of vier vlak, waarna op zeven kilometer van de finish de klim begint. Na een licht vals plat aanloopje beginnen we aan een beklimming van 3,9 kilometer aan 11,4%. We hebben er lang op moeten wachten, maar de rit gaat nu dan toch echt beginnen. De renners rijden over een smalle en redelijk slechte weg, die direct heel steil wordt. Voor de gezelligheid gaat het meteen aan 15% omhoog. De eerste echte kilometer van de klim stijgt aan 8,5% gemiddeld, met na die strook van 15% ook nog een stukje aan 12% verderop. In de tweede kilometer van de klim gaat het aan 11% gemiddeld omhoog, met uitschieters richting 21%. Op vijf kilometer van de streep en twee kilometer van de top wordt het pas echt leuk, dan gaat het omhoog aan 15,3% gemiddeld, met enkele stroken boven 20%. Zelfs een stuk aan 22%, meer Vuelta dan dat wordt het niet. Dat het hier aan 22% stijgt vinden de fans blijkbaar ook wel leuk, tijdens een van de vorige aankomsten op Xorret de Catí is dat op de weg gekalkt, om iedere renner die met zijn hoofd tussen zijn kader hangt nog even extra te pesten. Met een beetje geluk heeft het de tand des tijds doorstaan en staat het nog steeds op de weg. In de slotkilometer van de klim gaat het aan 11,3% gemiddeld omhoog, met ook nog een aantal stroken aan 18%. Na deze enorm zware klim komen de coureurs op drie kilometer van de streep boven, waarna een afdaling van twee kilometer volgt. In de eerste kilometer van deze korte afdaling gaat het niet bijzonder steil naar beneden en zijn er ook niet veel bochten. In de tweede kilometer gaat het wel wat steviger naar beneden, met ook nog een paar bochten. Een redelijk simpele naar rechts, daarna weer een makkelijke naar links, even verderop gevolgd door een wat scherpere naar rechts. Daarna gaat het rechtdoor tot de boog van de slotkilometer. In de laatste kilometer volgt er een nogal abrupte bocht naar rechts, waarna de weg ook weer voorzichtig wat omhoog begint te lopen. In de laatste kilometer krijgen de renners nog met vier bochten te maken, de laatste op amper 100 meter van de finish. Op een meter of 500 van de finish loopt de weg ook nog even kort naar beneden, waarna het in de laatste 200 meter weer vals plat omhoog loopt. Aangezien alles al uit elkaar is geslagen na de zware klim is deze finale meestal wel goed te doen, ondanks al die bochten. Na 165 kilometer bereiken we dan voor de zoveelste keer Xorret de Catí. Geinig dingetje: de profielen van de Vuelta waren vaak rampzalig, maar dit jaar zijn ze een stuk beter. Ik ben er inmiddels achter waarom, het profiel van de slotklim van vandaag is exact hetzelfde als dat van de altimetriasgoden. Beter goed gejat dan slecht verzonnen!
Eens even het roadbook vrij vertalen: De klim naar Xorret del Catí (leuk twistpunt, de ene keer is het del Catí en de volgende keer weer de Catí) is een icoon van de Vuelta met zes aankomsten op zijn steile flanken. In 2017 won Julian Alaphilippe vanuit de vlucht, het was de tweede Franse zege op Xorret de Catí. Curieus genoeg hebben hier tot nu toe alleen maar Fransen en Spanjaarden gewonnen. Xorret de Catí is een natuurgebied in de provincie Alicante, regio Valencia. Het hele jaar door komen er mensen richting Xorret de Catí, voor een wandeling in de natuur, een tochtje met de mountainbike, of om een van de steile bergwanden te beklimmen. Maar wij kennen we Xorret del Catí vooral vanwege de koers. Zes keer eerder kwam de Vuelta hier dus langs, voor het eerst in 1998. De betreurde José María Jiménez zou de eerste winnaar worden op Xorret del Catí en daardoor werd de klim ook meteen bijzonder populair. Het was een van de vier overwinningen van Chaba Jiménez in die Vuelta, uiteindelijk zou het zijn beste Ronde van Spanje blijken te zijn. Op Xorret del Catí komen we ook een monument tegen, opgedragen aan Jiménez en alle andere winnaars op de klim. Dit monument, een beeld van een fietser, weegt 300 kilo en in mei van dit jaar werd het gestolen. Knappe jongen die dat voor elkaar heeft gekregen. Enfin, de labiele wonderklimmer Jiménez heeft ook nog steeds de recordtijd op zijn naam staan, niemand ging ooit sneller omhoog dan Chava. In 2000 keerde de Vuelta terug naar Xorret del Catí. Het werd weer een Spaans feestje, met weer een Jiménez als winnaar. In plaats van José María gingen de bloemen nu naar Eladio, die Roberto Heras net te snel af was. Vier jaar later keerde de koers weer terug naar deze steile klim en weer ging de overwinning naar Eladio Jiménez. Wel op een iets andere manier, in plaats van Roberto Heras af te houden won hij het nu van Stuart O'Grady, Oscar Freire en Erik Zabel. Eladio was dus de beste van een kopgroep. In eerste instantie wilden de klassementsrenners zich nog wel tonen op Xorret del Catí, maar in de jaren daarna ging de zege steeds naar een vroege vluchter. Zo ook in 2009, toen de Vuelta na een onderbreking van vijf jaar terugkeerde naar deze berg. Dit leverde historische beelden op. Rein Taaramae leek lang op weg naar de ritzege, maar hij kwam zichzelf volledig tegen op de steile flanken van de klim. Hij ontplofte zoals nog nooit een renner ontplofte, hij blies zijn motor op een dusdanige manier op dat hij zelfs tot stilstand kwam. Hij kon niet meer verder en hij moest langs de kant van de weg een paar minuten bijkomen voor hij verder kon fietsen naar de finish. In plaats van eerste werd hij 111e, op bijna negen minuten van de winnaar. In de tussentijd had Gustavo Cesar Veloso geprofiteerd van de zelfoverschatting van Taaramae. Hij reed op eigen tempo omhoog, profiteerde nog even in het wiel van Marzano, en fladderde naar de dagzege. Heel veel scheelde dat overigens niet, de favorieten kwamen nog dichtbij. Na enkele jaren in de marge rondgereden te hebben brak Gustavo Cesar Veloso in 2008 door, toen hij de Ronde van Catalonië wist te winnen. Daarna lukte er alleen niet gek veel meer bij Cesar, tot de negende rit van de Vuelta van 2009. Op Xorret del Catí schitterde hij in dienst van het legendarische Xacobeo-Galicia. Na die overwinning verdween hij weer in de anonimiteit, tot Xacobeo-Galicia na een aantal schandalen ophield te bestaan, waarna hij op zoek moest naar een andere ploeg. Via Andalucia kwam hij terecht in het Portugese circuit en daar groeide hij uit tot een icoon van het Portugese wielrennen. Inmiddels gestopt, maar we zullen hem en zijn grijze haren nooit vergeten. Cesar Veloso werd de eerste niet-Jiménez die wist te winnen op Xorret del Catí, maar het bleef in ieder geval wel een Spaanse berg. Vandaar de ontploffende brommer van Taaramae waarschijnlijk, andere nationaliteiten mogen hier niet winnen. Hoewel, we hebben na een zegereeks van de Spanjaarden inmiddels een reeks van Fransen zien ontstaan. Na 2009 volgde er ook in 2010 een aankomst op Xorret de Catí en toen won David Moncoutié, de man die in die jaren altijd wel een vlucht succesvol wist af te ronden in de Vuelta. En passent pakte hij dan ook de bergtrui mee. Een rit winnen en ook de bergtrui mee naar huis nemen lukte hem vier jaar achter elkaar. In de Vuelta van 2010 koos hij de achtste rit uit om nog eens ten aanval te trekken. Dat lukte weer, hij reed op de slotklim van iedereen weg en zijn voorsprong kwam in de laatste kilometers niet meer in gevaar. Daarachter maakten de favorieten voor de eindzege er een harde strijd van. Een elitegroepje bleef over, met Joaquim Rodriguez, Vincenzo Nibali, Igor Anton, wijlen Xavi Tondo en Carlos Sastre. Op de streep bleven de eerste drie bij elkaar, waardoor Anton de leiderstrui overnam van Philippe Gilbert, die natuurlijk moest lossen op deze lastige klim. Daar was ik toen vrij content mee, nog meer dan de ontploffende brommer van Taaramae mijn primaire herinnering als het over Xorret de Catí gaat. Van de editie van 2017 kan ik me verder weinig herinneren. Weer won een vluchter, weer was het een Fransoos. Alaphilippe was de sterkste van een kopgroep, terwijl we de verschillen tussen de favorieten niet enorm zagen oplopen. Contador en Froome in dezelfde tijd, Nibali en Zakarin 17 seconden later binnen, 11 seconden daarna het volgende groepje, de verschillen blijven vaak redelijk beperkt op deze klim. Tussendoor won Wout Poels hier overigens ook een keer in de Volta a la Comunitat Valenciana, ook wel echt een klim voor hem.
In startplaats Dénia wordt het overdag 27 graden, terwijl er vooral in de ochtend kans is op regen. Gedurende de hele dag kan het nat zijn, maar vooral in de ochtend houden ze rekening met flinke plensbuien. Een beetje wind uit het zuiden, dan hebben we in het begin van de rit te maken zijwind, naarmate de rit vordert steeds meer met tegenwind. Zodra we ons verder naar het binnenland van Alicante begeven nemen de temperaturen af, in Ibi wordt het bijvoorbeeld maar 21 graden. Hier is er ook nog meer kans op regen, blijkbaar gaat het de godganse dag regenen in Ibi, met kans op onweer ook nog eens. Wind uit het zuiden/zuidoosten, in de omgeving van Ibi staat de wind dan een tijdje lekker in de rug, maar in de finale krijgen we dan juist weer opnieuw met tegenwind te maken. Tegenwind op de slotklim, het record van Chava Jiménez blijft nog even staan. Regen op de slotklim ook, en op alle andere klimmetjes vandaag. Dat gaat een lastige rit nog wat lastiger maken, ik noteer weer een paar extra valpartijen. In Castalla, aan de voet van Xorret de Catí, wordt het 22 graden, we noteren redelijk wat wind en 70% kans op natte voeten, als het daadwerkelijk bijna continu gaat regen wordt deze dag zwaarder dan gedacht. Beginnen doen de renners om 12:55, na een neutralisatie van een kwartier gaan ze vervolgens om 13:10 echt van start. De start van deze rit willen we zien, maarja, helaas. Eurosport 1 gaat weer om 14:30 live, Renaat en José zijn er om 15:50 pas weer bij. Missen we weer alle spanning en sensatie in het begin van de rit, matig. De aankomst wordt verwacht tussen 17:17 en 17:45, dat missen we in ieder geval niet.
Zeg je Xorret de Catí, dan zeg je vluchters. Vooral Spaanse en Franse vluchters, mag na zes aankomsten de onverbiddelijke conclusie zijn. Dit is de zwaarste van de twee ritten in het weekend, toch denk ik niet dat de klassementsrenners hier alles op alles gaan zetten om de vluchters binnen schot te houden. Ze gaan wachten op de echte bergritten, die volgende week pas komen. Op Xorret de Catí wordt het toch een secondenspel, hier ga je de Vuelta normaal gesproken niet op z'n kop zetten. Of het moet dankzij de regen wel lukken, maar in normale omstandigheden niet. Nee, ik denk dat we zoals altijd weer wat vluchters gaan zien, en dan hooguit een leuke strijd tussen de favorieten in de laatste twee kilometer van de klim. Meer hoef je van deze rit niet te verwachten. Het gevecht om in de vlucht van de dag terecht te komen gaat wel weer leuk zijn, maar dat zien we dan juist weer niet. Benieuwd of Groupama-FDJ het een beetje kan controleren en een acceptabele groep weg kan laten rijden, we zullen het via de ticker moeten vernemen. Zonde.
1. Bardet. Er wint immers altijd een Spanjaard of een Fransoos op Xorret de Catí. De laatste paar keer steeds een Fransoos, Bardet kan voor de hattrick gaan. Gezien zijn prestatie op Javalambre mogen we dat niet uitsluiten. Kuss en Lenny Martinez zullen nu niet van de partij zijn, daardoor kan Bardet nu misschien wel winnen.
2. Rodriguez. Staat wellicht wat te dicht in het klassement, en het zit niet in zijn aard om continu aan te blijven vallen, maar als we op zoek zijn naar een Spaanse kanshebber komen we toch vrij snel bij hem uit.
3. Castroviejo. Arensman uit koers, Thomas al op flinke achterstand, ik vind dat het tijd is om Castroviejo in de aanval te laten gaan. Kunnen we weer mooi genieten van zijn tactische onkunde, al die jaren als knecht hebben zijn koersinzicht aangetast en het is fascinerend om dat te zien.
4. Herrada. Jesus of José, in ieder geval weer een Herrada, het is nu eenmaal een Spaanse en Franse klim, dus dan noem je maar gewoon een paar Spanjaarden in Franse loondienst. Garantie op succes.
5. Vauquelin. Nog niet gezien deze Vuelta, maar dit wordt zijn dag, misschien. In ieder geval een Fransoos, dat helpt hier.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Ik hoop op Mollema vandaag 
Het leven is geen krentenbol...
Volg de pijlen.
I am the Lizard King. I can do anything.
Volg de pijlen.
I am the Lizard King. I can do anything.
Die bakt er echt helemaal niets meer van, zegt zelf trouwens ook dat die slecht in vorm is.quote:
Als Poels nu niet zo had aan lopen klampen donderdag was dit ook wel wat voor hem geweest.
Wat een erg leuke rubriek is, is hoe Nederlanders Xorret de Catí uit proberen te spreken. Dat lijkt meestal nergens op 
Xorret is al lastig en Catí vervalt meestal in Kaaatie.
Xorret is al lastig en Catí vervalt meestal in Kaaatie.
Ksorret de Kaatie, kan niet missen.quote:Op zaterdag 2 september 2023 10:05 schreef Faraday01 het volgende:
Wat een erg leuke rubriek is, is hoe Nederlanders Xorret de Catí uit proberen te spreken. Dat lijkt meestal nergens op
Xorret is al lastig en Catí vervalt meestal in Kaaatie.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Dit wordt leuk.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Klassementsrenners van INEOS die hard (Hart hahah) vallen wordt wel een standaard rubriek.
Froome, Thomas, Bernal, Hart, Thymen…
Froome, Thomas, Bernal, Hart, Thymen…
Don Pat slaat en zalft:
COLUMN. Patrick Lefevere: “Drie zieke renners en Jumbo dat ons de dag nadien van kilometer één onder druk zet: in hun plaats had ik hetzelfde gedaan”
“We zijn er afgelopen donderdag nog eens aan herinnerd: koers gaat van de ene witte lijn naar de andere en daar tussenin is alles gepermitteerd. Zolang je de handen aan het stuur houdt toch. Wij hadden een moeilijke dag en het peloton wist dat.”
“Drie van onze renners waren in de nacht van dinsdag op woensdag ziek geworden. Louis Vervaeke, James Knox en Andrea Bagioli kregen ’s nachts hevige buikpijn en hebben meer tijd op het toilet doorgebracht dan in hun bed. Meteen was het binnen de ploeg alle hens aan dek. Als zo’n ‘plaagje’ de ronde begint te doen, krijg het dan maar eens buiten.”
“Dokter Steven Bex is meteen aan de slag gegaan met de zieken en James Knox was er relatief snel bovenop. Maar Vervaeke en zeker Bagioli hadden woensdag een zeer lastige dag op de fiets. Drie keer heeft Bagioli zich onderweg aan de kant moeten zetten voor een sanitaire stop. Ploegleider Iljo Keisse is bij hen gebleven en hij vreesde eerlijk gezegd het ergste.”
“Radio peloton doet dan natuurlijk zijn werk: iedereen had onze ‘knechten’ gehurkt langs het parcours zien zitten. Benoît Vaugrenard, ploegleider bij het Franse Groupama-FDJ, vond het zelfs nodig om dat voor de camera te vertellen.”
“In ieder geval: donderdag hebben Jumbo-Visma en paar handlangers ons vanaf kilometer één onder druk gezet. Wat ik ook begrijp. In de koers gaat het erom om de zwakte van de tegenstander uit te buiten. Als ik eerlijk ben: in hun plaats had ik in de gegeven omstandigheden precies hetzelfde gedaan. Elke ploegleider die iets anders beweert, is aan het liegen.”
“Ik zat in een vergadering toen de rit zich donderdag ontvouwde, maar op mijn telefoon heb ik alles goed gevolgd. Roglic zette heel explosief aan op de slotklim en leek Remco ver terug te slaan. Toch heeft hij nadien meesterlijk de schade beperkt. In die mate dat hij de laatste kilometer zelfs sneller reed dan de Jumbo-tandem.”
“Door de bonusseconden die Remco onderweg heeft opgeraapt, staat hij nu nog altijd voor Jonas Vingegaard en Primoz Roglic in het klassement. Draai of keer het zoals je wilt: in het hoofd maakt dat toch een verschil. Je staat voor.”
“Ik vind dat onze ploeg zich bij al het Jumbo-geweld schitterend staande heeft gehouden. Ondanks zijn ziekte was Louis Vervaeke mee met de grote groep vluchters. Nadien kon hij zich ook nog leegrijden voor Remco op de slotklim. Maar de hele ploeg heeft in moeilijke omstandigheden het hoofd koel gehouden en de meubelen meer dan gered. Ik heb het op het kleine schermpje van gsm met veel plezier gade geslagen.”
“Als ik een parallel mag maken met de voorbije Renewi Tour: daar hadden we links en rechts ook wat zieken. Tim Merlier, Tim Declercq en Stan Vantricht hadden allemaal kleine gezondheidsproblemen. Maar daar zat de mot ook figuurlijk in de ploeg. Sorry, maar met de renners die wij daar aan de start hadden – ook nog Kasper Asgreen, Florian Sénéchal en Yves Lampaert – moeten we altijd ritten winnen en mee doen in het eindklassement. Niks ten nadele van Tim Wellens, maar onze ploeg was sterker dan die van hem.”
“Het was allemaal net niet: eerst Yves en Kasper in de tijdrit, daarna Tim Merlier die in de slotetappe moet lossen op een klimmetje waar Jasper Philipsen en Arnaud De Lie wel overleven. Voor mij gaat dat over fighting spirit. In de Renewi Tour hadden we die onvoldoende, in de Vuelta des te meer. De figuur Remco is daar niet vreemd aan. Die valt nogal spectaculair na zijn ritzege in Andorra, maar klaagt niet over de hoofd- en heuppijn die hij nadien echt wel heeft gehad. Zoals ik al driehonderdduizend keer heb gezegd: l’equipe est toujours à l’hauteur du leader.”
COLUMN. Patrick Lefevere: “Drie zieke renners en Jumbo dat ons de dag nadien van kilometer één onder druk zet: in hun plaats had ik hetzelfde gedaan”
“We zijn er afgelopen donderdag nog eens aan herinnerd: koers gaat van de ene witte lijn naar de andere en daar tussenin is alles gepermitteerd. Zolang je de handen aan het stuur houdt toch. Wij hadden een moeilijke dag en het peloton wist dat.”
“Drie van onze renners waren in de nacht van dinsdag op woensdag ziek geworden. Louis Vervaeke, James Knox en Andrea Bagioli kregen ’s nachts hevige buikpijn en hebben meer tijd op het toilet doorgebracht dan in hun bed. Meteen was het binnen de ploeg alle hens aan dek. Als zo’n ‘plaagje’ de ronde begint te doen, krijg het dan maar eens buiten.”
“Dokter Steven Bex is meteen aan de slag gegaan met de zieken en James Knox was er relatief snel bovenop. Maar Vervaeke en zeker Bagioli hadden woensdag een zeer lastige dag op de fiets. Drie keer heeft Bagioli zich onderweg aan de kant moeten zetten voor een sanitaire stop. Ploegleider Iljo Keisse is bij hen gebleven en hij vreesde eerlijk gezegd het ergste.”
“Radio peloton doet dan natuurlijk zijn werk: iedereen had onze ‘knechten’ gehurkt langs het parcours zien zitten. Benoît Vaugrenard, ploegleider bij het Franse Groupama-FDJ, vond het zelfs nodig om dat voor de camera te vertellen.”
“In ieder geval: donderdag hebben Jumbo-Visma en paar handlangers ons vanaf kilometer één onder druk gezet. Wat ik ook begrijp. In de koers gaat het erom om de zwakte van de tegenstander uit te buiten. Als ik eerlijk ben: in hun plaats had ik in de gegeven omstandigheden precies hetzelfde gedaan. Elke ploegleider die iets anders beweert, is aan het liegen.”
“Ik zat in een vergadering toen de rit zich donderdag ontvouwde, maar op mijn telefoon heb ik alles goed gevolgd. Roglic zette heel explosief aan op de slotklim en leek Remco ver terug te slaan. Toch heeft hij nadien meesterlijk de schade beperkt. In die mate dat hij de laatste kilometer zelfs sneller reed dan de Jumbo-tandem.”
“Door de bonusseconden die Remco onderweg heeft opgeraapt, staat hij nu nog altijd voor Jonas Vingegaard en Primoz Roglic in het klassement. Draai of keer het zoals je wilt: in het hoofd maakt dat toch een verschil. Je staat voor.”
“Ik vind dat onze ploeg zich bij al het Jumbo-geweld schitterend staande heeft gehouden. Ondanks zijn ziekte was Louis Vervaeke mee met de grote groep vluchters. Nadien kon hij zich ook nog leegrijden voor Remco op de slotklim. Maar de hele ploeg heeft in moeilijke omstandigheden het hoofd koel gehouden en de meubelen meer dan gered. Ik heb het op het kleine schermpje van gsm met veel plezier gade geslagen.”
“Als ik een parallel mag maken met de voorbije Renewi Tour: daar hadden we links en rechts ook wat zieken. Tim Merlier, Tim Declercq en Stan Vantricht hadden allemaal kleine gezondheidsproblemen. Maar daar zat de mot ook figuurlijk in de ploeg. Sorry, maar met de renners die wij daar aan de start hadden – ook nog Kasper Asgreen, Florian Sénéchal en Yves Lampaert – moeten we altijd ritten winnen en mee doen in het eindklassement. Niks ten nadele van Tim Wellens, maar onze ploeg was sterker dan die van hem.”
“Het was allemaal net niet: eerst Yves en Kasper in de tijdrit, daarna Tim Merlier die in de slotetappe moet lossen op een klimmetje waar Jasper Philipsen en Arnaud De Lie wel overleven. Voor mij gaat dat over fighting spirit. In de Renewi Tour hadden we die onvoldoende, in de Vuelta des te meer. De figuur Remco is daar niet vreemd aan. Die valt nogal spectaculair na zijn ritzege in Andorra, maar klaagt niet over de hoofd- en heuppijn die hij nadien echt wel heeft gehad. Zoals ik al driehonderdduizend keer heb gezegd: l’equipe est toujours à l’hauteur du leader.”
@Mani89quote:Bij het huisvuil gezet door Lotto Soudal, maar Steff Cras staat na één week Vuelta toch netjes vijfde in de stand: “Een zege zou de max zijn”
Steff Cras (27) staat na de zotte openingsweek van de Vuelta in de top vijf. Vóór Remco Evenepoel en Cian Uijtdebroeks. “Na de bruusk afgebroken Tour de France had ik dat nooit durven te hopen”, zegt de naar Herentals uitgeweken Westerlonaar. “Al krijg ik bij TotalEnergies wel de vrijheid en het vertrouwen om mijn eigen ding te doen.”
Het gaat de Franse Protourploeg van Jean-René Bernaudeau voor de wind. Dries Van Gestel crashte gisteren in de straten van Oliva, maar géén probleem, want zijn Franse ploegmaat Geoffrey Soupe nam vlotjes over met sprintwinst. En wat later liep Steff Cras zonder kleerscheuren binnen.
“Het was de bedoeling in het begin van de Vuelta zo hoog mogelijk in het klassement te blijven en daarna te proberen om de tweede of derde week mee te schuiven in de vlucht van de dag. Maar donderdag al zat ik in de juiste ontsnapping. Voor de moral alleen al was dat goed.”
Op twee paarden wedden is moeilijk. Is het wachten tot je uit de rangschikking wegglijdt vooraleer je vol op de ritzege kunt mikken? We krijgen nu twee ‘vieze’ weekendritten op rij.
“Dat wel, maar met alles dat de komende veertien dagen volgt, gebeurt dat wel automatisch. En dan komen er nieuwe opportuniteiten. Met de zege van Soupe is de kop eraf.”
Hoe verklaar je dat je bij TotalEnergies wél tot ontbolstering komt en dat er zowel bij Katusha als bij Lotto Soudal altijd iets tegenzat?
“Bij Katusha leerde ik twee jaar heel veel bij. Ik kon rustig doorgroeien, maar dan had ik de pech dat de ploeg stopte. Bij TotalEnergies is het méér dan het vertrouwen alleen dat me in de juiste richting duwt. Voor de Tour kon ik me een maand lang perfect voorbereiden op Sierra Nevada. Na de Dauphiné ben ik nog een kleine twee weken naar Spanje getrokken. Vorig jaar moest ik altijd tussendoor koersen erbij nemen.”
Na één week Tour stond je ook netjes dertiende. Tot een toeschouwer je uit koers haalde. Heb je die kerel nog gehoord nadat je hem wat Kempense vloeken verkocht?
“Neen. Dat vind ik jammer. Ik was er een week niet goed van. De Vuelta stond dit keer eerst niet op het programma, maar na die val in de Tour gaven ze me carte blanche voor de rest van het seizoen. Blijven piekeren was zinloos. Ik heb me gelukkig kunnen herpakken voor deze Vuelta. Ik ben met mijn vrouw naar Estepona vertrokken. Dat is naast Marbella, waar mijn familie een flat heeft. Daar kan ik altijd terecht.”
Estepona begot. Waarom geen Calpe waar iedere coureur heen trekt?
“In één uur rijd ik naar een hoogte van 1.500 meter. Dat is de Peñas Blancas, waar Carapaz vorig jaar in de Vuelta won. Het is de enige plaats in Europa waar je ’s winters en ’s zomers een klim van twintig kilometer op kunt zonder dat er sneeuw ligt. Je komt daar geen coureur tegen. De wegen zijn top. Het leven naast de fiets is er ook anders. In Calpe is het in de winter redelijk dood. Ik zit bijna de helft van het jaar daar. Het is er ook een stukje warmer dan in Calpe, wat meegenomen is voor de Vuelta. Het klimaat is er super goed.”
Straf toch dat er voor jou geen plaats meer was bij Lotto Soudal en dat TotalEnergies je meteen het kopmanschap gaf.
“Al bij het eerste gesprek gaven ze me de kans om in ronden vol voor mezelf te gaan. Ik was nochtans graag bij Lotto. Ik had ook een goede relatie met ploegleider Kurt Van de Wouwer, maar de manager van toen (John Lelangue, red.) nam de beslissing dat ik niet kon blijven. Ook al had ik een goed seizoen achter de rug.”
“2020 en 2021 waren andere jaren. Door de pandemie was het ineens gedaan met koersen. Met alleen de Ronde van Polen trok ik naar de Tour. Ik viel in de eerste rit in Nice. Na acht dagen koers bleek dat ik twee rugwervels had gebroken. Mijn seizoen zat erop. In 2021 kreeg ik dan vroeg op het jaar Covid en sukkelde ermee tot de Vuelta. Waardoor ik eigenlijk twee jaar verloor. Vorig seizoen liep alles goed. In onder andere de Ronde van Romandië was ik elfde, maar dat bleek niet genoeg. In de Vuelta brak ik de tweede rit de elleboog. Wéér weg kans. Jammer dat het zo gelopen is.”
Op de Ronde van San Juan en die van Asturië na reed je dit jaar geen enkele rittenkoers uit. Word je niet ‘loco loco’ van al die tegenslagen en valpartijen die tot nog toe de rode draad van je carrière zijn?
“In Argentinië werd ik ziek. In de Tirreno had ik opnieuw Covid. In de Dauphiné brak ik bij een val de hand. Dankzij een speciale brace kon ik blijven trainen. En dan had je nog de Tour, waar die toeschouwer die op de weg stond en van geen wijken wou weten. Mijn knie was na die botsing helemaal ontploft. Ik kon dat gewricht niet meer plooien. Ook mijn enkel was zwaar geraakt. Heel mijn linkerzijde lag open. Ach, de Tour is een beetje te groot aan het worden. Ik heb ook het gevoel dat de Spaanse politie – in tegenstelling tot de gendarmerie – strenger optreedt tegen mensen die het niet te nauw nemen met de veiligheid.”
Hoe omschrijf je jezelf als type coureur? Je bent niet echt dé topklimmer.
“Regelmaat is mijn voornaamste troef. Deze Vuelta is een mooie kans, ook al omdat het deelnemersveld zwaarder is dan dat van de Tour. Het is een goede indicatie voor mezelf. We zien wel waar we uitkomen.”
Wat is het verschil tussen de echte topklassementsrenners en Steff Cras?
“De wetenschap en de ploeg achter de ronderenner. Teams als Ineos-Grenadiers, UAE Team Emirates en Jumbo-Visma zijn nog altijd een paar stappen voor. Hun voorbereiding is nog beter. Ik ben aangewezen op mezelf en mijn trainer, maar ik vind het leuk dat ik mijn eigen kans kan gaan. Over enkele jaren maak ik de balans op. Voel ik dat ik op mijn limiet zit, dan zal ik me niet te beroerd voelen om voor een échte leider te rijden.”
Steekt het niet dat je als zesdejaars bij de profs nog niet won?
“Tuurlijk. In de Tour du Jura werd ik teruggepakt op vijftig meter van de streep. Als je de Dauphiné, Tour en Vuelta rijdt, krijg je niet al te veel kansen. Een overwinning zou de max zijn.”
Maar Ief deed toch mee om de prijzen daar?quote:
;
“Als ik een parallel mag maken met de voorbije Renewi Tour: daar hadden we links en rechts ook wat zieken. Tim Merlier, Tim Declercq en Stan Vantricht hadden allemaal kleine gezondheidsproblemen. Maar daar zat de mot ook figuurlijk in de ploeg. Sorry, maar met de renners die wij daar aan de start hadden – ook nog Kasper Asgreen, Florian Sénéchal en Yves Lampaert – moeten we altijd ritten winnen en mee doen in het eindklassement. Niks ten nadele van Tim Wellens, maar onze ploeg was sterker dan die van hem.”
;
Wind extinguishes a candle and energizes fire
3e in het eindklassement ja (en nog een keer 3e in een rit, Merlier een keer 2e)quote:
[..]
Maar Ief deed toch mee om de prijzen daar?
Ook voor een goede Mollema zou dit denk ik net wat te zwaar zijn, of anders gezegd, tactiek speelt een te kleine rol.quote:
Er is een waanzinnig slechte kopgroep weg (Touze, Barrenetxea, De Gendt, Sanchez, Denz, JULIUS, Okamika, Bayer). Doe maar even terughalen.
Wat weet jij over Balderstone wat wij niet weten?quote:
Er is een waanzinnig slechte kopgroep weg (Touze, Barrenetxea, De Gendt, Sanchez, Denz, JULIUS, Okamika, Bayer). Doe maar even terughalen.
Als je zwart wil moet je tegenwoordig al dit soort namen pakken toch?quote:Op zaterdag 2 september 2023 13:20 schreef Slobeend het volgende:
[..]
Wat weet jij over Balderstone wat wij niet weten?
quote:
We zijn er afgelopen donderdag nog eens aan herinnerd: koers gaat van de ene witte lijn naar de andere
quote:Arkéa-Samsic achtervolgt
De - voor de gelegenheid - geelhemden hebben de slag gemist en leiden de achtervolging in het peloton. Al groeit de voorsprong van de 14 al wel richting de minuut.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Wat een afgrijselijke groep, hup Arkea.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Jumbo-Visma are now driving the bunch with a gap of 28''.
Arkea is gestopt of Jumbo met wilde plannen?
Arkea is gestopt of Jumbo met wilde plannen?
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Ineos was ook al aan het achtervolgen, wilden vast Jody in de kopgroep hebben. Maar de hele kopgroep gaat er aan op deze manierquote:
Kelderman demarreert straks en pakt 20 minuten terug. #droomplanquote:
Jumbo-Visma are now driving the bunch with a gap of 28''.
Arkea is gestopt of Jumbo met wilde plannen?
Testen of Soudal-QS is hersteld.quote:
Jumbo-Visma are now driving the bunch with a gap of 28''.
Arkea is gestopt of Jumbo met wilde plannen?
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Als Juan heel erg van zijn moeder houdt hebben de vluchters een probleem.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ach, Julius.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Alles weer bij elkaar.
Goede keuze om dit niet uit te zenden.
Goede keuze om dit niet uit te zenden.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Bergop vallen. 
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Derhalve typisch Patlefquote:
[..]
3e in het eindklassement ja (en nog een keer 3e in een rit, Merlier een keer 2e)
Wind extinguishes a candle and energizes fire
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Joao Almeida (UAE Team Emirates) calls for the medical car
Oei.
Oei.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Nog niet helemaal blijkbaar.quote:
Hagos mee! @:Rellende_Rotscholier
Oh, inmiddels wel.
We worden wereldkampioen.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Denk dat FDJ ze geen hele grote voorsprong geeft (en dan is het vast ook dichtbij genoeg als Jumbo of UAE nog plannen heeft voor de rit)quote:
Cristian Rodriguez mee als bestgeplaatste op 4 minuten. Benieuwd hoeveel ruimte die krijgt.
Deze groep is te groot om te worden gecontroleerd door FDJ.quote:
[..]
Denk dat FDJ ze geen hele grote voorsprong geeft (en dan is het vast ook dichtbij genoeg als Jumbo of UAE nog plannen heeft voor de rit)
Bij zo'n grote groep is wel altijd de vraag of er knechten zijn die zich leeg rijden. Die hadden ze donderdag wel, nu is dat de vraag (en dat de Gendt al zo ver weg rijdt, zegt ook wel wat)quote:
[..]
Deze groep is te groot om te worden gecontroleerd door FDJ.
Tsja, waar de rest energie bewaart voor laatste 20 a 30km rijdt Thomas zich nu al leeg en dan vraagt ie zich af waarom ie nooit meer in buurt van ereplaatsen komt.quote:
[..]
Bij zo'n grote groep is wel altijd de vraag of er knechten zijn die zich leeg rijden. Die hadden ze donderdag wel, nu is dat de vraag (en dat de Gendt al zo ver weg rijdt, zegt ook wel wat)
Hij kan beter op kop rijden voor Van Eetvelt of Moniquet.
Nee nee neequote:
Joao Almeida (UAE Team Emirates) calls for the medical car
Oei.
Wind extinguishes a candle and energizes fire
Ik tel 12 potentiele knechten, maar inderdaad alleen Rodriguez heeft belang bij een zo'n groot mogelijke voorsprong. Die heeft juist geen knechten mee.quote:
[..]
Bij zo'n grote groep is wel altijd de vraag of er knechten zijn die zich leeg rijden. Die hadden ze donderdag wel, nu is dat de vraag (en dat de Gendt al zo ver weg rijdt, zegt ook wel wat)
Ja, het is geen slimme actie, maar bedoelde dat ze blijkbaar niet met z'n allen vol aan het rijden zijn voor een grote voorsprongquote:
[..]
Tsja, waar de rest energie bewaart voor laatste 20 a 30km rijdt Thomas zich nu al leeg en dan vraagt ie zich af waarom ie nooit meer in buurt van ereplaatsen komt.
Hij kan beter op kop rijden voor Van Eetvelt of Moniquet.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Eindelijk echt live.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Jumbo op kop.
Vlasov helemaal achterin, zou ie weer ziek zijn?
Vlasov helemaal achterin, zou ie weer ziek zijn?
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
De wind speelt volgens mij zo z'n rol.quote:
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Ongetwijfeld, Spaans vlak en Spaans windluw in de open 'vlakte'quote:
[..]
De wind speelt volgens mij zo z'n rol.
Of ze willen proberen SQS er op dat klimmetje gedeeltelijk af te rijden.quote:
Is dit niet gewoon voorsprong gelijk houden ipv dichtrijden?
Dit jaar helaas geen tocht door dorre vlakten van Extremadura. Al is rest van Spanje tegenwoordig al dor genoeg
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Vlasov op z'n reservefiets, die is dus iets tegengekomen.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Deze Vuelta kan er nog wel mee dor dus?quote:
Dit jaar helaas geen tocht door dorre vlakten van Extremadura. Al is rest van Spanje tegenwoordig al dor genoeg
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Grupo Prodhomme
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Jay Vine schrijft een A4tje lang over zijn valpartij op Instagram en vraagt zij af of hij wel in het peloton huis hoort.
Dit klinkt een zekere TS hier niet vreemd in de oren.
Dit klinkt een zekere TS hier niet vreemd in de oren.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ik heb het antwoord wel voor Jay!quote:
Jay Vine schrijft een A4tje lang over zijn valpartij op Instagram en vraagt zij af of hij wel in het peloton huis hoort.
Dit klinkt een zekere TS hier niet vreemd in de oren.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Karsten analyseert dit geheel kritiekloos. Niet te doen.quote:
[..]
Ik heb het antwoord wel voor Jay!
The owls are not what they seem
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Kopgroep weer praktisch compleet.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
HAGOS
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
André!
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
RegieGoden
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Jezus regie 
Before I die, I’m going to eat a bag of unpopped popcorn. That should make the cremation a little more interesting.
We kunnen komende 2 weken beter gewoon einduitslag bekijken in plaats van live koers kijken want ze missen elke demarrage
Behalve Julius van den Berg haha.quote:
Kopgroep weer praktisch compleet.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
De vorige Vuelta, en die ervoor, en die daar weer voor.quote:
Is er ooit een ronde zo slecht in beeld gebracht als deze Vuelta?
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Mechanisch probleem, Steef zaait wel wat twijfel met z'n "dropped". Is al terug in het peloton.quote:
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ik zie een schone taak weggelegd voor @wimderon om het gouden koppel te wijzen op het feit dat het Hagos Welay is.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Nu.quote:
Benieuwd wanneer Gesink afgelost wordt door Tratnik/van Baarle
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Robbe Ghys keek alleen naar wiel van Kaden en zag niet dat treintje naar links ging.
Tsja, dan is het tijd voor zijwieltjes
Tsja, dan is het tijd voor zijwieltjes
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Hagos heeft zich laten ringeloren.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
De Cauwer vindt het alleen een fantastische vent omdat m chocola gaat sturen naar Arensman..quote:
Robbe Ghys keek alleen naar wiel van Kaden en zag niet dat treintje naar links ging.
Tsja, dan is het tijd voor zijwieltjes
Het wordt hoog tijd dat Jose van zijn pensioen gaat genieten.quote:
[..]
De Cauwer vindt het alleen een fantastische vent omdat m chocola gaat sturen naar Arensman..
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Hagos laat hier echt een gouden kans liggen, ik ga momenteel full Columbiafan.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Laura Messenger
- Jeroen
- Jeroen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ik zou Oier overigens adviseren om solo te gaan als hij het wil halen.
Altijd hetzelfde gezeik met dat Jumbo.
Altijd hetzelfde gezeik met dat Jumbo.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Jeroen is geneigd Toon Aerts te geloven, hahahaha.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
55 jaar, ik geloof dat nog steeds niet.quote:
Laura Messenger
- Jeroen
Toon zal wel beter slapen nu de babbelbelg geneigd is hem te geloven
In Oostmalle zien ze hem graag verschijnen in 24.
In Oostmalle zien ze hem graag verschijnen in 24.
Wtf, echt?quote:
[..]
55 jaar, ik geloof dat nog steeds niet.
Wind extinguishes a candle and energizes fire
Zelfde naam, ander persoon.quote:
[..]
Ja, geboren in 1968 wordt beweert.
http://luc.devroye.org/fonts-30655.html
Citius, Altius, Fortius.
Ze moeten de Spaanse taal echt afschaffen.quote:
[..]
Zelfde naam, ander persoon.
http://luc.devroye.org/fonts-30655.html
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Jumbo boort hier Oier een ritzege door de neus, ik haat die ploeg.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Jumbo heeft alvast een van hun hometrainers waarop de renners na de etappes uitrijden, achter het podium gestald. Volgens de Deense TV2 (Reddit).
Veel vertrouwen of gewoon een staaltje professionaliteit/oog voor detail?
Veel vertrouwen of gewoon een staaltje professionaliteit/oog voor detail?
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ach, ja, G.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Doen ze toch altijd tegenwoordig?quote:
Jumbo heeft alvast een van hun hometrainers waarop de renners na de etappes uitrijden, achter het podium gestald. Volgens de Deense TV2 (Reddit).
Veel vertrouwen of gewoon een staaltje professionaliteit/oog voor detail?
Ook bij het podium?quote:
[..]
Doen ze toch altijd tegenwoordig?
Zou kunnen, maar ik lees het nu voor het eerst. Meestal houden ze die dingen bij hun eigen teambus en niet in het gebied achter het podium, maar kan het mis hebben.quote:
[..]
Doen ze toch altijd tegenwoordig?
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Kuss nog maar eens.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Hoppa Kuss
Tsja die is denk ik nu ook gewoon de beste
Tsja die is denk ik nu ook gewoon de beste
Before I die, I’m going to eat a bag of unpopped popcorn. That should make the cremation a little more interesting.
Kussje voor het slapen gaan dan maar.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Man man man hoe kan dit die Kuss. Bizar.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Het is pas zijn derde GT dit jaar.quote:
Man man man hoe kan dit die Kuss. Bizar.
Kuss als springplank voor Rogla. U leest het hier.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Op
Behoorlijk steile springplank op 20%quote:
Kuss als springplank voor Rogla. U leest het hier.
Of ze wachten tot Kuss terug isquote:Op zaterdag 2 september 2023 17:17 schreef Zwansen het volgende:
Roglic, Remco en Jonas toch wel redelijk aan elkaar gewaagd lijkt het.
Zou kunnen, heel hard gaat het niet aangezien Mas er ook nog bij zit.quote:
[..]
Of ze wachten tot Kuss terug is
Goed voor de koers, je zou voor minder.quote:
Hij is beter dan van de week, stelt een kwispelende Jeroen vast.
Was meer de hoop die sprak.quote:
[..]
Behoorlijk steile springplank op 20%
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Wachten tot Roglic zijn benen heeft
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Remco trekt mooi de sprint aan voor Roglagod.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Zie hem zomaar de sprint winnen.quote:
Remco die drie Sjumbo's naar de meet rijdt. Ok.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Hij juicht, jeetje.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Aardig jaquote:
Remco trekt mooi de sprint aan voor Roglagod.
Before I die, I’m going to eat a bag of unpopped popcorn. That should make the cremation a little more interesting.
Met dank aan de wederom fenomenale regie zien we RoglaGOD winnen.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Jozee verklaart hem maar meteen tot beste man in koers
Lekker zuipen, lekker dansen en daarna lekker neuken.
Morele winnaar.quote:
"Evenepoel is de beste man in koers"
Morele winnaar dusquote:
"Evenepoel is de beste man in koers"
Remco ligt er niet wakker vanquote:
Ritzege, leiderstrui en rev deed al t werk. Kan niet beter
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Wel sterkste prestatie vandaag van de klassementsmannen.quote:
Jozee verklaart hem maar meteen tot beste man in koers
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ik geloof dat Roglic goed in z'n vel zit, deze hele Vuelta voor zijn doen behoorlijk uitgelaten.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
.
Zat weinig anders op natuurlijkquote:
Remco die drie Sjumbo's naar de meet rijdt. Ok.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Lekker nutteloos. Zo staat ie nog steeds dicht in het klassement, of dat moet de opdracht van de ploeg zijn.quote:
Twan Poels 9e op 34 seconden jeetje
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Remkind Evenepeuter.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Cras weer keurig in de top 15 hahahHaahah.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Ze zullen de puntjes toch niet nodig hebben bij Bahrain? Sowieso begrijp ik nooit iets van zulke tactieken. Roepen dat je ritzeges wil en dan blijven plakken hele tijd.quote:
[..]
Lekker nutteloos. Zo staat ie nog steeds dicht in het klassement, of dat moet de opdracht van de ploeg zijn.
Ploegenklassement is ook altijd wel belangrijk bij de ploeg, maar als hij zijn doel voor de Vuelta niet veranderd is (alles voor een ritzege), is het een bijzondere keuzequote:
[..]
Lekker nutteloos. Zo staat ie nog steeds dicht in het klassement, of dat moet de opdracht van de ploeg zijn.
Volgende week met de etappes naar de Tourmalet en Belagua kan Jumbo veel meer spelen dan nu het geval is.quote:
Wel sterk opgelost door Evenepoel. Maar dit gaat een keer fout met 3 tegen 1.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Nice huh
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Cisse de Greef, Monfort en Seeldraeyers zijn fierquote:
Cras weer keurig in de top 15 hahahHaahah.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Was hard huh
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
It was hard huh.
Rogla.
Rogla.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Roglic krijgt toch een bier buik
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Nu ook al bij dit interview. Onherkenbaarquote:
Ik geloof dat Roglic goed in z'n vel zit, deze hele Vuelta voor zijn doen behoorlijk uitgelaten.
Waarbij je wel weet dat Roglic normaal gesproken profileert voor de ritzege. Had misschien kunnen gokken vanaf de top dat UAE en Jumbo elkaar wel terug zouden halen zodat hij enigszins kon herstellenquote:
Wel sterk opgelost door Evenepoel. Maar dit gaat een keer fout met 3 tegen 1.
Apart inderdaad.quote:
Wtf, waarom geen regenboogbandjes bij Costa?
Kroon had een theorie dat dat komt omdat z'n snelle pak misschien kapot is en er geen reservepak met regenboogbandjes voorradig was.quote:
Wtf, waarom geen regenboogbandjes bij Costa?
Qua explosiviteit is het deze Vuelta wel duidelijk minder dan in de Tour inderdaad. Maar ja, als hij op de langere beklimmingen wel z'n normale niveau haal, is dat verschil zo ingehaaldquote:
Geen gekke theorie.quote:
[..]
Kroon had een theorie dat dat komt omdat z'n snelle pak misschien kapot is en er geen reservepak met regenboogbandjes voorradig was.
Dat is een uitstekende eigenschap voor een topsporter.quote:
Remco kan gewoon niet zo goed tegen z'n verlies.
is ook geen talent dat je nodig hebt als topsporter, vind dat altijd zo'n gezeik. Hiert is trouwens een ontzettend zwakke transfer gebleken.quote:
Remco kan gewoon niet zo goed tegen z'n verlies.
Remco dacht dat er nog iemand voor hun reed en dat ze niet voor de eindwinst moesten sprinten?
Bitter pill to swallow.
Hard he.
Edit: Remco zei: ik wist niet waar de aankomstlijn lag.
Da's wat anders.
Bitter pill to swallow.
Hard he.
Edit: Remco zei: ik wist niet waar de aankomstlijn lag.
Da's wat anders.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Ze haalden die laatste vluchters toch al best vroeg bij. Als er dan nog iemand voor had gezeten, had die een enorme voorsprong moeten hebben op de rest van de kopgroep
quote:
Roglic oogt anders dan anders deze Vuela. Voelt als een act, maar kan aan mij liggen.
Waarom zou hij in godsnaam nu opeens aan een act beginnen?quote:
Jongons, dit is toch een act van Roglic?
Ja niet weten waar de eindstreep lag wellicht iets aannemelijker als frustratie, Roglic wist het schijnbaar ook niet precies.quote:
Ze haalden die laatste vluchters toch al best vroeg bij. Als er dan nog iemand voor had gezeten, had die een enorme voorsprong moeten hebben op de rest van de kopgroep
Ach ja, waarom zou je het ook voorbereiden he?
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Hij voelt zich bedreigd door Vingegaard en eist de hoogste plek op de apenrots op.quote:
[..]
[..]
Waarom zou hij in godsnaam nu opeens aan een act beginnen?
Maar oké, dit is wel vergezocht.
over wat voor act hebben jullie het in hemelsnaam?
je kunt acteren dat je slecht bent maar niet dat je de rit wint
je kunt acteren dat je slecht bent maar niet dat je de rit wint
Mja
Zijn blijheid John.quote:
over wat voor act hebben jullie het in hemelsnaam?
je kunt acteren dat je slecht bent maar niet dat je de rit wint
Het voelt inderdaad wel een tikkeltje geforceerd.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Kunnen de Belgen tegenwoordig zelfs geen bordjes lezen...quote:
[..]
Ja niet weten waar de eindstreep lag wellicht iets aannemelijker als frustratie, Roglic wist het schijnbaar ook niet precies.
Ach ja, waarom zou je het ook voorbereiden he?
Dan moet hij boos zijn op zichzelf. Evenepoel heeft toch het vervelende trekje dat hij vaak boos is..maar niet zo vaak op zichzelf. Dat mag hij wel veranderen...ook wel handig voor de gunfactor en voor wat vrienden in het peloton...quote:
Remco wist blijkbaar niet dat hij voor de eerste plaats sprintte?
Denkt dat Remco populairder is in het peloton dan de Jumbotsquote:
[..]
Dan moet hij boos zijn op zichzelf. Evenepoel heeft toch het vervelende trekje dat hij vaak boos is..maar niet zo vaak op zichzelf. Dat mag hij wel veranderen...ook wel handig voor de gunfactor en voor wat vrienden in het peloton...
Zou dan eerder zeggen dat hij na de afgelopen Dauphiné en Tour wel heeft gezien dat de Tour 2022 geen uitschieter was bij Vingegaard en hij zelf dat niveau niet meer aan kan tikken. En wat meer van de prestaties van nu geniet i.p.v. wat het betekent voor een volgende Tour?quote:
[..]
Hij voelt zich bedreigd door Vingegaard en eist de hoogste plek op de apenrots op.
Maar oké, dit is wel vergezocht.
Maar ook dat is wel vergezocht
Roglic heeft in alle grote rondes die hij uitreed ook een etappe gewonnen. In totaal nu al 18 etappes. Je zou voor minder.
Andersdenkend, Remco die het tempo zo hoog hield dat de Jumbo's niet de gewenste tactiek van om en om aanvallen konden uitvoeren.quote:
Remco die drie Sjumbo's naar de meet rijdt. Ok.
Tot jumbo op een dag (zou zelfs morgen al kunnen) heel SQS weg rijdt en dan om en om achter zijn rug op het vlakke gaat demarreren.quote:
[..]
Andersdenkend, Remco die het tempo zo hoog hield dat de Jumbo's niet de gewenste tactiek van om en om aanvallen konden uitvoeren.
Een nieuw interview met het gouden duo:
https://wielerrevue.nl/ar(...)eer-de-van-der-poel/
https://wielerrevue.nl/ar(...)r-de-van-der-poel/2/
https://wielerrevue.nl/ar(...)eer-de-van-der-poel/
https://wielerrevue.nl/ar(...)r-de-van-der-poel/2/
Als Evenepoel dan zelf de brommer aanzet, vliegen er ook wel genoeg Jumbo’s afquote:
[..]
Tot jumbo op een dag (zou zelfs morgen al kunnen) heel SQS weg rijdt en dan om en om achter zijn rug op het vlakke gaat demarreren.
Hij zal na dinsdag wel een flinke voorsprong hebben op Roglic en Vingegaard, maar waarschijnlijk staat Kuss er nog wel voor. Dan kun je ook niet blijven koersen als vandaag
En vorig jaar in de Vuelta ook een ritzege, terwijl hij de finish niet haalde. Dan heb je alleen de 2 Tours waar hij al vroeg crashte? Wel indrukwekkende statistiek jaquote:
Roglic heeft in alle grote rondes die hij uitreed ook een etappe gewonnen. In totaal nu al 18 etappes. Je zou voor minder.
Kuss rijdt wel achteruit in een tijdrit.quote:
[..]
Als Evenepoel dan zelf de brommer aanzet, vliegen er ook wel genoeg Jumbo’s af
Hij zal na dinsdag wel een flinke voorsprong hebben op Roglic en Vingegaard, maar waarschijnlijk staat Kuss er nog wel voor. Dan kun je ook niet blijven koersen als vandaag
Wind extinguishes a candle and energizes fire
Klopt, maar 2,5 minuut is best veel voor een tijdrit van 25 km.. maar als Evenepoel z'n vorm van de openingstijdrit in de Giro meeneemt, moet het wel kunnen ja.. maar ook dan blijft het wel een renner die hij niet zomaar kan laten rijdenquote:
[..]
Kuss rijdt wel achteruit in een tijdrit.
R.EV dacht dus inderdaad dat er nog een vluchter voor zat
https://www.ad.nl/vuelta/(...)t-verdomme~af5bc169/
https://www.ad.nl/vuelta/(...)t-verdomme~af5bc169/
Heeft Kuss ooit voluit gereden in een tijdrit in een grote ronde?quote:
[..]
Kuss rijdt wel achteruit in een tijdrit.
Jumbo kan volgende week gewoon om de beurt vroeg met de 3 mannen demarreren en Remco volledig stukslopen
Jumbo zal verlekkerd kijken naar etappe 13. Daar kan je heel wat mannetjes vooruitsturen en SQS oproken. Maar de vraag is inderdaad dan hoe goed Remco zelf is. Hij is niet vies van een solo uiteraard.quote:
[..]
Als Evenepoel dan zelf de brommer aanzet, vliegen er ook wel genoeg Jumbo’s af
Hij zal na dinsdag wel een flinke voorsprong hebben op Roglic en Vingegaard, maar waarschijnlijk staat Kuss er nog wel voor. Dan kun je ook niet blijven koersen als vandaag
Evenepoel zou zo'n 6.9 watt/kg gereden hebben (13 minuten). Dat zijn toch serieuze waardes. Vingegaard en Pogacar zaten in de Tour ook op die waardes bij beklimmingen van 20/25 minuten.
[ Bericht 30% gewijzigd door Dale__Cooper op 02-09-2023 23:38:49 ]
[ Bericht 30% gewijzigd door Dale__Cooper op 02-09-2023 23:38:49 ]
?quote:
Flinke wallen voor Remco. Dat hebben we ergens eerder gezien.
Als hij dan slim is kijkt hij naar UAE, die dat niet zomaar allemaal zullen laten gebeuren.quote:
Jumbo kan volgende week gewoon om de beurt vroeg met de 3 mannen demarreren en Remco volledig stukslopen
inb4 Vinjego zijn kunststuk uit de Tour herhaalt.quote:
[..]
Als Evenepoel dan zelf de brommer aanzet, vliegen er ook wel genoeg Jumbo’s af
Hij zal na dinsdag wel een flinke voorsprong hebben op Roglic en Vingegaard, maar waarschijnlijk staat Kuss er nog wel voor. Dan kun je ook niet blijven koersen als vandaag
Ja, dan komt het niet meer goedquote:
[..]
inb4 Vinjego zijn kunststuk uit de Tour herhaalt.
Maar denk dat z’n “normale” niveau de tijdrit in de Dauphine is
|
|
