Ja, uiteindelijk trok Natnael Tesfatsion vrij makkelijk aan het langste eind. Op een lullig oplopend stukje in de laatste kilometers kletste hij Aklilu Arefayne uit het wiel en reed hij onbedreigd naar zijn eerste Eritrese titel. In 2022 was hij al dichtbij, maar toen liet hij de zege aan KUDUS, nu is hij dan voor het eerst Eritrees kampioen. Met dank aan Intermarche, mag worden gezegd. Het was een beetje een aparte koers, waarin uiteindelijk een vroege vluchter heeft gewonnen. De eerste kopgroep bevatte een mannetje of 10, met daarin Aklilu Arefayne, Mewael Girmay, Metkel Eyob en Natnael Tesfatsion. Dat die groep het wel eens kon gaan halen werd vrij snel duidelijk, want in het peloton ging natuurlijk iedereen naar Bini kijken, die eigenlijk niets kon doen omdat hij twee ploeggenoten vooraan had. Dat het Eritrese kampioenschap voor hem misschien wel de moeilijkste koers van het jaar is werd meteen weer duidelijk. In 2022 keek iedereen ook al naar hem en stapte hij uiteindelijk boos af, nu beschikte hij over twee ploeggenoten en dat had hem moeten helpen, maar dat bleek in de praktijk niet het geval te zijn. Op zich een leuke move om je twee ploeggenoten vooruit te sturen, maar die hadden natuurlijk meteen moeten stoppen zodra ze in de gaten hadden dat Natnael Tesfatsion was meegeslopen. In plaats daarvan reden ze de hele dag op kop terwijl Natu mooi in het wiel kon profiteren, niet echt heel handig.
Het kampioenschap wordt eigenlijk altijd verreden in hoofdstad Asmara, waar het lokale rondje er eigenlijk ook altijd hetzelfde uitziet. Op hoogte, glooiend. Klein klimmetje onderweg, met verder vooral veel korte stukjes op en af. Lijkt weinig voor te stellen, maar blijkt ieder jaar toch weer behoorlijk slopend te zijn. Ook dit jaar was het weer een afvallingskoers, na een tijd bleven er vier renners vooraan over en nadat Mewael Girmay en Metkel Eyob ook nog eens moesten lossen bleven Aklilu Arefayne en Natnael Tesfatsion over. In de tussentijd had Bini na meerdere pogingen dan toch uit het peloton weten te ontsnappen, met onder meer Amanuel, Henok en Merhawi KUDUS. Had het signaal kunnen zijn voor Aklilu om de benen stil te houden en het werk te laten aan Tesfatsion, maar nee, Akile bleef tot het eind mee ronddraaien. Sterker nog, hij leek zelfs meer en langere kopbeurten te doen. Een tactische disasterclass, mogen we zeggen. Aan het eind bleek wel hoeveel sterker Tesfatsion was, zeer leep en zeer sterk gereden. De terechte kampioen, al mag ik hopen dat ze bij Intermarche volgend jaar met een beter plan komen. Bij gebrek aan een officiële uitslag kom ik zelf maar met een top acht, wat er daarna allemaal nog binnendruppelde weet ik nog niet.
1. Natnael Tesfatsion
2. Aklilu Arefayne
3. Metkel Eyob
4. Mewael Girmay
5. Merhawi KUDUS
6. Biniam Girmay
7. Henok Mulubrhan
8. Amanuel Ghebreigzabhier
Bij de eerste acht vooral bekende namen dus. Mocht ook wel weer, nadat ze zich vorig jaar lieten verrassen door twee onbekende clubrenners. De eerste vier zijn jongens uit de vroege vlucht. Mewael Girmay werd nog bijgehaald door KUDUS, die dan op zijn beurt weer was weggesprongen uit de groep van Bini. Het sprintje om de vierde plaats werd glorieus gewonnen door Mewael, die echt op exact dezelfde manier sprint als Bini, dat was wel geestig om te zien. Bini zelf won het sprintje van Henok en Amanuel dan weer eenvoudig, maarja, dat ging dan wel slechts om de zesde plaats. De hele dag achter de feiten aan mogen rijden. Geen slechte benen, wel wat opvallende tactische keuzes. In ieder geval, Natnael Tesfatsion voor het eerst kampioen en dat is uiteraard wel een mooie kampioen. Dat hij zijn truitje maar vaak mag laten zien in Europa, al vrees ik er een beetje voor dat ze hem net zo'n tegenvallend vodje gaan geven als Amanuel al heeft gekregen als tijdritkampioen.
![F5RBKNQaQAAM3g0.jpg:large]()
Vergelijk dat maar eens met het tricot van een Skjelmose, lekker low effort.
![GQHlMwRWoAEcLmb?format=jpg&name=large]()
![GQIGtPjXgAAvKex?format=jpg&name=large]()
Het was ook wel mooi om de publieke belangstelling te zien, wielrennen leeft daar echt. Dat zie je ook aan het aantal deelnemers, er stonden sowieso minstens 100 renners aan het vertrek. Een aantal profs, een aantal renners van de bekendste Eritrese clubteams als Eritel en Asbeco, en dan ook nog een hoop random amateurs die vaak in kleding fietsen die is meegenomen door andere renners vanuit Europa. Renners in oude truitjes van Cofidis, Astana, Intermarche en noem het maar op. En ook een gozer die heel random rond heeft gereden in een truitje van BEAT, lekker man.