Yvette zit 13 jaar in de bijstand na een succesvolle studie

quote:

Yvette stopte met haar baan en zit inmiddels al 13 jaar in de bijstand: 'Ik wil een stukje van mezelf terug’
Hoewel Yvette Lowes (44) na haar studie meteen een baan vindt als ergotherapeut, komt ze acht jaar later toch in de bijstand terecht. Wanneer ze besluit een andere uitdaging te zoeken, lukt het haar jarenlang niet om aan de bak te komen. Wanhopig richt ze zich tot haar netwerk op LinkedIn.

quote:

Yvettes carrière gaat na haar studie ergotherapie vlot van start. In de eerste zes jaar werkt ze zich op tot ze een mooie functie heeft met een goed salaris. Ze is gelukkig, tot ze merkt dat ze na een drukke werkdag de slaap niet meer goed kan pakken. ,,Ik begon de problemen van cliënten mee naar huis te nemen. Ik kon het emotionele deel van het werk niet meer aan.”

Al snel weet ze zeker: ik moet hiermee stoppen. ,,Ik had destijds een tijdelijk contract bij een nieuwe werkgever en zei: verleng ‘m maar niet, ik heb even rust nodig.” Even van een WW-uitkering leven terwijl ze op zoek gaat naar een nieuwe uitdaging die beter bij haar past, voelt voor de twintiger acceptabel. Maar dan breekt de crisis uit, en verandert een selectieve zoektocht in wanhopig solliciteren op alles wat géén ergotherapie is. Maar ze komt nergens meer aan de bak. ,,En zo belandde ik in de bijstand.”

In de bijstand
In de jaren die daarop volgen, probeert Yvette van alles om aan een baan te komen. ,,Ik begon met vrijwilligerswerk bij een omroep. Vanuit daar volgde ik een opleiding tot camerajournalist, die vergoed werd door de sociale dienst.” Maar na enige tijd wordt Yvette van de opleiding gegooid. ,,Ik was niet goed genoeg, zeiden ze. Een betere onderbouwing kreeg ik niet.”

Ze komt weer thuis te zitten, nu met een sterk gevoel van faalangst. Een fietstaxi komt op haar pad, en maandenlang trapt ze zich letterlijk weer omhoog. Maar na verloop van tijd breekt het continu stand-by moeten staan haar op. ,,Ik had zoveel stress van mijn telefoon, die altijd maar over kon gaan, dat ik wederom geen oog dicht deed en in een slaapstoornis terechtkwam.”

Nog meer pogingen volgen. ,,Ik voerde netwerkgesprekken, probeerde vrijwilligersbanen en volgde trainingen. Dat laatste lag mij wel.” Trainingen geven als zzp’er maakt haar enthousiast, en even denkt ze haar roeping gevonden te hebben. ,,Maar toen werd ik zwanger – van een spermadonor, een gevalletje: nu of nooit – en kwam corona om de hoek kijken. Als alleenstaande moeder is het me nooit meer gelukt om dat weer op te pakken.”