Ik vind het eigenlijk wel een heel interessant en valide onderwerp, opvallend dat er zo weinig reacties op komen.
Ik ben best wel een schermverslaafde, maar ik ben in elk geval bewust onbekwaam dus de eerste stap is wel gemaakt. Ik probeer bijvoorbeeld op momenten dat ik met mijn kinderen iets doe wel mijn telefoon echt weg te houden. Ik vind het ook altijd tamelijk tenenkrommend als ik ouders zie die ergens zijn met hun kinderen en dan echt alleen maar op hun telefoon zitten. Niet af en toe even kijken, maar echt 2 uur onafgebroken in hun telefooncocon zitten.
Tegelijkertijd merk ik ook dat ik op momenten van "verveling" veel te snel dat ding pak. Het is echt conditionering hoor, een beetje vergelijkbaar met hoe ik vroeger sigaretten gebruikte toen ik nog rookte

Ik verlang wel eens terug naar de tijd dat die schermen nog een soort nice to have waren. Ik ben net oud genoeg dat ik dat nog zeer bewust heb meegemaakt. Toen ik 9 was kregen wij een computer met 128mb interne opslag zeg maar. Ik kreeg op mijn 11e mijn eerste tvtje, zo'n 14 inch beeldbuis. Maar pas toen de
smartphone z'n intrede deed werd het echt een probleem. En toen was het nog heel lang zo dat roaming / mobiel internet echt tandjesduur was dus dat gebruikte je niet. Nu is het al zo dan mijn kinderen een fittie gooien omdat ze in de auto geen WiFi hebben en daarom geen YouTube kunnen kijken (en dan lopen wij waarschijnlijk zelfs mijlenver achter op de technologie).
Anyway, ik probeer er echt heel bewust mee om te gaan maar tegelijk merk ik ook dat ik er constant in word gezogen. En mijn kinderen vinden dat ook echt niet leuk. Tegelijkertijd zijn ook zij al behoorlijk schermverslaafd. Het is een lastig dilemma.