R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nu het officieel is dat mijn angsten en sociale beperking in mijn jeugd niet voortkomen uit autisme maar uit jeugdtrauma ben ik benieuwd of anderen ook zoiets hebben meegemaakt.
Manieren waar mijn ouders mij mee hebben verpest:
1. Geweld. Grote mond? Klappen. Slechte cijfers? Tirade en klappen. Overvallen en fiets gestolen? Op sympathie kon ik niet rekenen want ik fietste in de avond. Wel op klappen.
2. Klein houden. Koken? Dat kan je niet. Toen ik een keer op mijn 13e een recept maakte raakte ik in de war, want er moesten meerdere dingen tegelijk gebeuren. Mijn moeder noemde me dom en ik kon er maar mee stoppen. Durfde pas weer te koken op mezelf.
Zelf met de bus ging ok, maar ik durfde niet alleen met de trein omdat mijn moeder me aanpraatte dat ik zou verdwalen, beroofd werd etc.
Pas op mijn 16 voor het eerst gereisd in mijn eentje. Met vrienden op vakantie mocht ook niet, want er zou wat ergs gebeuren .
3. Geld. Mijn ouders betaalden alles, maar ik had geen eigen geld en geen zeggenschap. Werken mocht ik niet, dan zouden ze mij het huis uittrappen en dat durfte ik niet als angstig kind. Dus vakanties met vrienden heb ik moeten missen.
Later moest ik ook verder gaan met de studie die ik had gekozen maar waar ik ongelukkig werd, anders zouden ze mij het huis uitkicken. En met een minimum jeugdloon zou ik het niet redden, ik kon niet eens koken.
4. Name calling. Mijn ouders vonden het niet erg dat ik uitging maar wel dat ik vriendjes had. Ik was een hoer en een slet. Dat ik op dates ging om zo ook eens naar de bios te kunnen (geen eigen geld) ontging ze.
5. Vrienden. Mijn moeder wilde geen vreemden in huis dus niemand mocht komen spelen. Ik mocht wel bij anderen mits ze goede cijfers haalden en hun ouders geen tokkies waren. Maar omdat ik zo verlegen was durfde ik geen kinderen aan te spreken en zonderde mij af. Toen de juf aangaf dat ik niet goed in de groep lag zei mijn moeder 'ze komt hier zodat ze naar het vwo kan, niet om vrienden te maken'.
Nouja, dat dus. Achteraf had ik ook dingen kunnen opzoeken,maar volwassen worden leek zo overweldigend en ik vond mezelf zo incapabel dat ik het niet deed.
Manieren waar mijn ouders mij mee hebben verpest:
1. Geweld. Grote mond? Klappen. Slechte cijfers? Tirade en klappen. Overvallen en fiets gestolen? Op sympathie kon ik niet rekenen want ik fietste in de avond. Wel op klappen.
2. Klein houden. Koken? Dat kan je niet. Toen ik een keer op mijn 13e een recept maakte raakte ik in de war, want er moesten meerdere dingen tegelijk gebeuren. Mijn moeder noemde me dom en ik kon er maar mee stoppen. Durfde pas weer te koken op mezelf.
Zelf met de bus ging ok, maar ik durfde niet alleen met de trein omdat mijn moeder me aanpraatte dat ik zou verdwalen, beroofd werd etc.
Pas op mijn 16 voor het eerst gereisd in mijn eentje. Met vrienden op vakantie mocht ook niet, want er zou wat ergs gebeuren .
3. Geld. Mijn ouders betaalden alles, maar ik had geen eigen geld en geen zeggenschap. Werken mocht ik niet, dan zouden ze mij het huis uittrappen en dat durfte ik niet als angstig kind. Dus vakanties met vrienden heb ik moeten missen.
Later moest ik ook verder gaan met de studie die ik had gekozen maar waar ik ongelukkig werd, anders zouden ze mij het huis uitkicken. En met een minimum jeugdloon zou ik het niet redden, ik kon niet eens koken.
4. Name calling. Mijn ouders vonden het niet erg dat ik uitging maar wel dat ik vriendjes had. Ik was een hoer en een slet. Dat ik op dates ging om zo ook eens naar de bios te kunnen (geen eigen geld) ontging ze.
5. Vrienden. Mijn moeder wilde geen vreemden in huis dus niemand mocht komen spelen. Ik mocht wel bij anderen mits ze goede cijfers haalden en hun ouders geen tokkies waren. Maar omdat ik zo verlegen was durfde ik geen kinderen aan te spreken en zonderde mij af. Toen de juf aangaf dat ik niet goed in de groep lag zei mijn moeder 'ze komt hier zodat ze naar het vwo kan, niet om vrienden te maken'.
Nouja, dat dus. Achteraf had ik ook dingen kunnen opzoeken,maar volwassen worden leek zo overweldigend en ik vond mezelf zo incapabel dat ik het niet deed.
1. klein houden, zwakkere motoriek dus dat kan je niet en dan doen we maar geen moeite je bepaalde dingen te leren , ga maar lekker buiten spelen was het
2. Geld, we hadden het niet breed thuis maar geld werd aan andere dingen besteed dan aan kleding voor mij bijvoorbeeld
3. Sociaal, mijn ouders hadden weinig vrienden dus we kwamen bijna nergens
4. Aansturing: het veel zelf beslissen wat je wel en niet wilt was fijn maar als je bepaalde dingen niet deed die hoorde werd daar niks van gezegd of aangestuurd
2. Geld, we hadden het niet breed thuis maar geld werd aan andere dingen besteed dan aan kleding voor mij bijvoorbeeld
3. Sociaal, mijn ouders hadden weinig vrienden dus we kwamen bijna nergens
4. Aansturing: het veel zelf beslissen wat je wel en niet wilt was fijn maar als je bepaalde dingen niet deed die hoorde werd daar niks van gezegd of aangestuurd
Ze hebben mij niet verpest, integendeel! 
Ik heb heel veel geleerd van de onnodige klappen die ik kreeg, onnodig straf die volgde.
Ik heb geleerd dat aandacht aan je kinderen geven verder gaat dan alleen wat JIJ denkt wat zij nodig hebben!
Ik heb geleerd dat er meer is dan familie en dat je je vrienden kunt kiezen en je familie niet.
Ik heb geleerd dat geld minder belangrijk is dan je kinderen/vrienden/etc.
Natuurlijk geef ik mijn kinderen geen klappen zoals ik heb gehad, maar een opvoedkundige tik is niets mis mee!
Verder probeer ik goed te doen wat mijn ouders fout hebben gedaan.
Ik heb heel veel geleerd van de onnodige klappen die ik kreeg, onnodig straf die volgde.
Ik heb geleerd dat aandacht aan je kinderen geven verder gaat dan alleen wat JIJ denkt wat zij nodig hebben!
Ik heb geleerd dat er meer is dan familie en dat je je vrienden kunt kiezen en je familie niet.
Ik heb geleerd dat geld minder belangrijk is dan je kinderen/vrienden/etc.
Natuurlijk geef ik mijn kinderen geen klappen zoals ik heb gehad, maar een opvoedkundige tik is niets mis mee!
Verder probeer ik goed te doen wat mijn ouders fout hebben gedaan.
Just say hi!
Vervelend dat je zulke ouders had en dat je zo bent opgegroeid; dat kan best sporen achter laten ja.
Ik heb ook best wat meegemaakt (moeder met psychische problemen/zelfmoord, vader met losse handjes, pleeggezinnen, etc), maar als ik nu naar naar mezelf kijk kan ik niet goed inschatten wat ik aan hun te danken heb. Het helpt me sowieso niet om op die manier te denken. Het is nou eenmaal gebeurd en ik ben wie ik ben; of bepaalde dingen nou veroorzaakt zijn door trauma's of omdat ik bepaalde voorkeuren of eigenschappen altijd al gehad heb. Dingen waar ik ontevreden over ben; daar werk ik aan. Die verantwoordelijkheid ligt bij mijzelf; het geeft personen in mijn verleden enkel meer macht over mijn leven als ik de ''schuld'' van alle negatieve trekjes bij hun neer leg.
Waarmee ik overigens absoluut niet wil zeggen dat mensen niet mogen klagen, of dat ik dat zelf nooit heb gedaan (want dingen uit je verleden kunnen je ook gewoon echt verneuken). Voor mij persoonlijk helpt het alleen niet zo om daar heel erg bij stil te staan; zoals gezegd pak ik gewoon de dingen aan die me dwars zitten of die ik anders zou willen zien. Nu heb ik wel controle over mijn eigen leven, dus dan ga ik er mee aan de slag, meer kan je toch niet doen helaas. En ergens hebben die zaken me ook een hoop opgeleverd; ik weet hoe het niet moet en ik heb veel geleerd over mezelf; veel levenservaring op gedaan. Dat heeft ook voordelen en daar sta ik liever bij stil.
Ik heb ook best wat meegemaakt (moeder met psychische problemen/zelfmoord, vader met losse handjes, pleeggezinnen, etc), maar als ik nu naar naar mezelf kijk kan ik niet goed inschatten wat ik aan hun te danken heb. Het helpt me sowieso niet om op die manier te denken. Het is nou eenmaal gebeurd en ik ben wie ik ben; of bepaalde dingen nou veroorzaakt zijn door trauma's of omdat ik bepaalde voorkeuren of eigenschappen altijd al gehad heb. Dingen waar ik ontevreden over ben; daar werk ik aan. Die verantwoordelijkheid ligt bij mijzelf; het geeft personen in mijn verleden enkel meer macht over mijn leven als ik de ''schuld'' van alle negatieve trekjes bij hun neer leg.
Waarmee ik overigens absoluut niet wil zeggen dat mensen niet mogen klagen, of dat ik dat zelf nooit heb gedaan (want dingen uit je verleden kunnen je ook gewoon echt verneuken). Voor mij persoonlijk helpt het alleen niet zo om daar heel erg bij stil te staan; zoals gezegd pak ik gewoon de dingen aan die me dwars zitten of die ik anders zou willen zien. Nu heb ik wel controle over mijn eigen leven, dus dan ga ik er mee aan de slag, meer kan je toch niet doen helaas. En ergens hebben die zaken me ook een hoop opgeleverd; ik weet hoe het niet moet en ik heb veel geleerd over mezelf; veel levenservaring op gedaan. Dat heeft ook voordelen en daar sta ik liever bij stil.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Geen opvoeding, check
Alcoholistische vriend, check
Geen vakantie, check
Verkeerde voorbeeld, check
Geen steun bij onderwijs, check
Bijna volledige vrijheid vanaf een jaar of 5 a 6, check
Ondervoed, check
Alcohol misbruik vanaf 6 jaar, check
Drugs misbruik vanaf 14 jaar, check
Kleineren door malloot van een vriend, check
Geen vriendjes thuis, check
Armoede, check
Best wel fucked up dus qua jeugd maar functioneer prima in deze maatschappij. Ook al ben ik misschien niet heel sociaal maar dat is meer een keuze dan uit gebrek aan sociale vaardigheden.
Kan me overigens goed voorstellen dat zulke ervaringen traumatiserend zijn maar heb zelf geleerd om vooral vooruit te kijken. Soms ook uit zelfbescherming.
Alcoholistische vriend, check
Geen vakantie, check
Verkeerde voorbeeld, check
Geen steun bij onderwijs, check
Bijna volledige vrijheid vanaf een jaar of 5 a 6, check
Ondervoed, check
Alcohol misbruik vanaf 6 jaar, check
Drugs misbruik vanaf 14 jaar, check
Kleineren door malloot van een vriend, check
Geen vriendjes thuis, check
Armoede, check
Best wel fucked up dus qua jeugd maar functioneer prima in deze maatschappij. Ook al ben ik misschien niet heel sociaal maar dat is meer een keuze dan uit gebrek aan sociale vaardigheden.
Kan me overigens goed voorstellen dat zulke ervaringen traumatiserend zijn maar heb zelf geleerd om vooral vooruit te kijken. Soms ook uit zelfbescherming.
Niet per se verpest, maar mijn ouders - voornamelijk mijn vader - hebben me wel klein gehouden (mocht veel niet, veel pushen tot dingen die ik helemaal niet wilde, veel kleineren, veel schreeuwen voor ongewenst gedrag of huiswerk niet gemaakt/slechte cijfers) en daarmee behoorlijk onzeker gemaakt. Tel daar het VWO bij op, waar je dus to-taal niet voorbereid wordt op het echte leven (de werkvloer), wat ertoe heeft geleid dat ik met een paar jaar achterstand het werkelijke leven en de arbeidsmarkt in en op ging.
Als voorbeeld: het heeft jaren geduurd voordat ik ervan overtuigd raakte dat mijn mening en kennis er óók toe doen en dat je niet altijd uit hoeft te gaan van de zogenaamde wijsheid en kennis van ouderen; zij doen ook maar wat in de hoop dat dat het beste is. Nooit gedacht. Ik deed mijn bek dan ook nauwelijks open.
Inmiddels 30+ en aardig ingelopen, misschien zelfs wat te ver doorgeslagen de andere kant op, maar over het algemeen geen last meer van, dus uiteindelijk boeit het me niet. Ze hebben me ook veel goeds gebracht, gelukkig!
Als voorbeeld: het heeft jaren geduurd voordat ik ervan overtuigd raakte dat mijn mening en kennis er óók toe doen en dat je niet altijd uit hoeft te gaan van de zogenaamde wijsheid en kennis van ouderen; zij doen ook maar wat in de hoop dat dat het beste is. Nooit gedacht. Ik deed mijn bek dan ook nauwelijks open.
Inmiddels 30+ en aardig ingelopen, misschien zelfs wat te ver doorgeslagen de andere kant op, maar over het algemeen geen last meer van, dus uiteindelijk boeit het me niet. Ze hebben me ook veel goeds gebracht, gelukkig!
Hoe zijn zulke wereldvreemde schijtouders ontstaan vraag ik me af. Hoe hebben ze elkaar ontmoet en hoe waren ze zelf ooit jong vraag ik me dan af. 
Verder kan ik zo niks bedenken. Gewoonten van mijn ouders die me niet bevallen heb ik niet overgenomen.
Verder kan ik zo niks bedenken. Gewoonten van mijn ouders die me niet bevallen heb ik niet overgenomen.
In mijn geval durf ik te stellen dat met name mijn vader ook wat rare ouders had. Plus puber cq jong volwassen zijn in de oorlog heeft ook geen positieve bijdrage geleverd aan mijn ouders.quote:Op woensdag 8 maart 2023 18:07 schreef Hexagon het volgende:
Hoe zijn zulke wereldvreemde schijtouders ontstaan vraag ik me af. Hoe hebben ze elkaar ontmoet en hoe waren ze zelf ooit jong vraag ik me dan af.
Verder kan ik zo niks bedenken. Gewoonten van mijn ouders die me niet bevallen heb ik niet overgenomen.
Ik vind dat ik geestelijk verwaarloosd ben. Pa altijd aan het werk en moeders had eigenlijk niet zoveel zin in kinderen. Gewoon niet de aandacht krijgen die je als kind mag verwachten maar wel weer zeer hoge verwachtingen over school en toekomst die ik weer niet waar kon maken hetgeen veel spanning heeft opgeleverd.
Het enige dat ik mijn ouders wel eens verweten heb is dat we toen ik 14 was gingen verhuizen. Op die leeftijd echt niet tof en vond ook maar moeizaam aansluiting op de middelbare school in een nieuwe woonplaats. Zeker omdat ik het toch al een hele benauwde omgeving vond als wat excentriek persoon zijnde. Dat was best wel een eenzame tijd van vooral genegeerd worden.
Al ging het in de vijfde van de havo al beter en ben ik in mijn studententijd gewoon verder gegaan waar ik voor die tijd was gebleven. Dus het heeft geen schade nagelaten.
En achteraf terugkijkend denk ik dat dingen die ik deed in die periode om het dragelijk te maken me ook wel wat geleerd hebben waar ik later profijt van heb gehad.
Dus geen hard feelings meer over.
Al ging het in de vijfde van de havo al beter en ben ik in mijn studententijd gewoon verder gegaan waar ik voor die tijd was gebleven. Dus het heeft geen schade nagelaten.
En achteraf terugkijkend denk ik dat dingen die ik deed in die periode om het dragelijk te maken me ook wel wat geleerd hebben waar ik later profijt van heb gehad.
Dus geen hard feelings meer over.
Ik noem het niet verpest, omdat ik niet zo denk en in wrok om wil zien.
Ze hebben wel in dingen die ze wel en niet gedaan hebben een grote invloed op mijn ontwikkeling gehad.
Mijn biologische vader was alcoholist en ik paste daardoor waarschijnlijk (heb het hem nooit zelf kunnen vragen) niet in zijn wijze en opvatting leven.
Zijn relatie met m'n moeder was o.a. daardoor explosief waardoor mijn moeder kort na mijn geboorte met mij bij hem wegging. Binnen een jaar liep ze tegen mijn stiefvader aan en trouwde ze met die man. Die nam mij aan en heeft voor mij dus ook verantwoordelijkheid genomen, daarom zal ik zijn achternaam altijd met respect blijven dragen en ben ik blij voor hem dat door mijn zoontje de familienaam wordt voortgezet.
Echter, de hele weg van opgroeien in dat gezin vanaf toen bestond uit financiële problemen, verwaarlozing van het huishouden, terugkerende psychische problemen bij mijn moeder, en een ongelukkig huwelijk waardoor ik een jaar in een pleeggezin geplaatst ben geweest en ik letterlijk alles zelf heb moeten bekostigen om te studeren en een eigen leven op te kunnen bouwen. Tussendoor mocht ik dan ook de volwassen verantwoordelijkheden van mijn stiefvader overnemen als er iets geregeld moest worden of kapot was in huis. En zelfs nadat ik allang uit huis was bleef het gezin inclusief halfzus bij problemen bij mij terugkomen.
Dit alles heeft me leeggetrokken, 2x een zware depressie opgeleverd en in karaktervorming blijvend getekend, voor ik enkele jaren terug besloot alle contacten te verbreken. Sindsdien ben ik eigenlijk pas echt volledig mijn eigen leven aan het leiden. Ik vergeef ze, maar er is teveel gebeurd, ik kan ze er niet meer bij hebben in mijn leven. Daar worstel ik soms erg mee vanuit een christelijke basis ("eerbiedig uw ouders) maar dat is wel wat het is.
En ik heb nu zelf een vrouw en een kind waar ik het beter kan, moet en wil doen; hen en mezelf ben ik verplicht km daar mijn energie op te richten.
Ze hebben wel in dingen die ze wel en niet gedaan hebben een grote invloed op mijn ontwikkeling gehad.
Mijn biologische vader was alcoholist en ik paste daardoor waarschijnlijk (heb het hem nooit zelf kunnen vragen) niet in zijn wijze en opvatting leven.
Zijn relatie met m'n moeder was o.a. daardoor explosief waardoor mijn moeder kort na mijn geboorte met mij bij hem wegging. Binnen een jaar liep ze tegen mijn stiefvader aan en trouwde ze met die man. Die nam mij aan en heeft voor mij dus ook verantwoordelijkheid genomen, daarom zal ik zijn achternaam altijd met respect blijven dragen en ben ik blij voor hem dat door mijn zoontje de familienaam wordt voortgezet.
Echter, de hele weg van opgroeien in dat gezin vanaf toen bestond uit financiële problemen, verwaarlozing van het huishouden, terugkerende psychische problemen bij mijn moeder, en een ongelukkig huwelijk waardoor ik een jaar in een pleeggezin geplaatst ben geweest en ik letterlijk alles zelf heb moeten bekostigen om te studeren en een eigen leven op te kunnen bouwen. Tussendoor mocht ik dan ook de volwassen verantwoordelijkheden van mijn stiefvader overnemen als er iets geregeld moest worden of kapot was in huis. En zelfs nadat ik allang uit huis was bleef het gezin inclusief halfzus bij problemen bij mij terugkomen.
Dit alles heeft me leeggetrokken, 2x een zware depressie opgeleverd en in karaktervorming blijvend getekend, voor ik enkele jaren terug besloot alle contacten te verbreken. Sindsdien ben ik eigenlijk pas echt volledig mijn eigen leven aan het leiden. Ik vergeef ze, maar er is teveel gebeurd, ik kan ze er niet meer bij hebben in mijn leven. Daar worstel ik soms erg mee vanuit een christelijke basis ("eerbiedig uw ouders) maar dat is wel wat het is.
En ik heb nu zelf een vrouw en een kind waar ik het beter kan, moet en wil doen; hen en mezelf ben ik verplicht km daar mijn energie op te richten.
Mijn ouders hebben ons goed opgevoed, ik mag zeker niet klagen.
Enige minpunt is, mijn vader is nooit echt aanwezig geweest in onze opvoeding en mijn moeder is juist iemand die zich overal druk om maakt. Veel ruzie hierdoor thuis, ook over de opvoeding. Gevolg: erg onzekere en teruggetrokken kinderen. En dan gepraised worden over hoe 'stil' wij als kinderen waren, zo fijn was dat.
Verneukt zelfbeeld en het gevoel in de wereld hebben dat je er eigenlijk niet mag zijn. Niet alleen ik, maar ook mijn broertjes en zusje. Onbewust op zoek naar bevestiging van anderen, met name partners. Hierdoor over je eigen grenzen gaan omdat je gewend bent om te pleasen.
Enige minpunt is, mijn vader is nooit echt aanwezig geweest in onze opvoeding en mijn moeder is juist iemand die zich overal druk om maakt. Veel ruzie hierdoor thuis, ook over de opvoeding. Gevolg: erg onzekere en teruggetrokken kinderen. En dan gepraised worden over hoe 'stil' wij als kinderen waren, zo fijn was dat.
Verneukt zelfbeeld en het gevoel in de wereld hebben dat je er eigenlijk niet mag zijn. Niet alleen ik, maar ook mijn broertjes en zusje. Onbewust op zoek naar bevestiging van anderen, met name partners. Hierdoor over je eigen grenzen gaan omdat je gewend bent om te pleasen.
Oh wauw, ik heb er niet zo bij stil gestaan maar klein houden, controle met geld en geen vrienden mee mogen nemen was bij mij ook absoluut de standaard.
Verder had mijn moeder woede aanvallen, mijn vader kon mij dagen negeren of opeens verdwijnen, stiefvader had een drankprobleem en stiefmoeder vond ons beschamende bastaards. Was echt gezellig.
Verder had mijn moeder woede aanvallen, mijn vader kon mij dagen negeren of opeens verdwijnen, stiefvader had een drankprobleem en stiefmoeder vond ons beschamende bastaards. Was echt gezellig.
So rest assured I have the key to every opening
To every wishing well that's deep enough to dream
I want to show you just how fascinating kissing is
When earth collides with all the space between
To every wishing well that's deep enough to dream
I want to show you just how fascinating kissing is
When earth collides with all the space between
- Hier heb je nog een pro-tip: reageer ontopic of reageer niet -
[ Bericht 97% gewijzigd door CoolGuy op 09-03-2023 09:08:13 ]
[ Bericht 97% gewijzigd door CoolGuy op 09-03-2023 09:08:13 ]
Wil je mijn boot zien PTA / Mijn boot en de aanpassing die worden gedaan.
En terecht !quote:
Naar Nederland verhuizen heb ik ze jaren kwalijk genomen.
Aan het typen...
Wat houd je tegen om te emigreren?quote:
Naar Nederland verhuizen heb ik ze jaren kwalijk genomen.
Ô mon citoyens vous serez unis.
Narcistische ouderlangens geprojecteerd op 't kind.quote:Op woensdag 8 maart 2023 16:35 schreef SootSprite het volgende:
'ze komt hier zodat ze naar het vwo kan, niet om vrienden te maken'.
Eens kijken
Ze hebben mij niet verpest. Wel bepaalde dingen die ik anders doe bij mijn eigen kinderen, maar dat hou je altijd.
Wel ben ik ze dankbaar voor de iets te Christelijke opvoeding in mijn ogen, zodat ik weloverwogen vast kan stellen dat religie een debiel fenomeen is.
Wel ben ik ze dankbaar voor de iets te Christelijke opvoeding in mijn ogen, zodat ik weloverwogen vast kan stellen dat religie een debiel fenomeen is.
De vuilnisbelt van Napels lijkt je aantrekkelijker?quote:
Naar Nederland verhuizen heb ik ze jaren kwalijk genomen.
quote:
Wel ben ik ze dankbaar voor de iets te Christelijke opvoeding in mijn ogen, zodat ik weloverwogen vast kan stellen dat religie een debiel fenomeen is.
[ Bericht 19% gewijzigd door Eightyone op 09-03-2023 13:41:03 ]
Mijn ouders werden zo onuitstaanbaar (beschamende ruzies en bonje en plein public) wanneer ze weer eens gezopen hadden dat ik mijn hele leven geen fles heb aangeraakt.quote:
Ze hebben mij niet verpest. Wel bepaalde dingen die ik anders doe bij mijn eigen kinderen, maar dat hou je altijd.
Wel ben ik ze dankbaar voor de iets te Christelijke opvoeding in mijn ogen, zodat ik weloverwogen vast kan stellen dat religie een debiel fenomeen is.
Verder herken ik helaas wel het een en ander van het kleineren en kort houden, en huiselijk geweld speelde bij ons ook een rol. Heb nog een tijdje in een blijfvanmijnlijfhuis gezeten met m'n moeder toen ik klein was. Er werd daarna niet veel meer geslagen, maar er hing gewoon vrij regelmatig een broeierige kutsfeer thuis. Daar ging ik echt geen schoolvriendjes mee naartoe nemen, en uit school wilde ik altijd meteen naar huis om te checken of ze elkaar niet iets aangedaan hadden (met een slok op). Nu hebben ze de drank godzijdank afgezworen op latere leeftijd, maar toen was de schade al geleden, en daar zouden best wel 'ns een hechtingsstoornisje en wat sociale onkunde met het sluiten van vriendschappen op latere leeftijd uit voort gekomen kunnen zijn.
|
|
