OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Douchen doe ik in de ochtend als ze wakker is tegenwoordig. Na de ochtenvoeding mik ik haar in de wipstoel en ga douchen. Wanneer ik klaar ben met douchen is ze meestal net de wipstoel een beetje zat, dan verplaats ik haar naar de babygym en is dat meestal precies lang genoeg interessant dat ik me aan kan kleden en mijn haar doen enzo. Bevalt prima hier!quote:Op donderdag 19 januari 2023 17:48 schreef Lokasenna het volgende:
[..]
Misschien is het ook wel normaal maar toch vind ik het kut
Meestal wil ze ergens tussen 7 en 8 wel slapen en als ik dan met haar mee ga is het prima en blijft ze gewoon down voor de nacht, maar eigenlijk wil ik ook wel eens douchen en het huishouden doen en misschien nog eens ergens een kwartier aan mezelf toekomen.
Eventjes tijd helemaal voor mezelf heb ik dan die ene keer per dag dat ze een half uur in de wieg slaapt.
Herken wel dat ik het op zich fijn zou vinden weer iets meer avond terug te hebben.
Huishouden is drama hier trouwens, op het eerste gezicht lijkt het best oké maar de keuken is al heel lang niet meer echt schoongemaakt.
Huishouden is echt loslaten dat eerste half jaar, en minimaal drie maanden daarna ook. 
Tenminste, dat was bij mijn drukke en alerte baby. Die wilde tot 8 maanden alleen in de draagzak slapen overdag en bleef juist wakker als ik het huishouden ging doen. Dus ik moest letterlijk op een stoel gaan zitten, zodat ze in slaap kon vallen en een dut kon doen. Pas vanaf 9 maanden ging dat ietsje beter, maar dan moet je de hele tijd een tijgerende / kruipende baby in de gaten houden en die zijn best rap na verloop van tijd.
Nu bij 17 maanden kan ik echt weer wat doen in het huishouden en wil ze ook graag 'helpen' (stofzuigen / Swifferen / dweilen), maar we hebben sinds twee weken ook een hulp in de huishouding op woensdagochtend en dat is een zegen. Vraag me echt af waarom ik dat niet eerder gedaan heb. Moet natuurlijk ook wel binnen je financiële mogelijkheden passen.
Tenminste, dat was bij mijn drukke en alerte baby. Die wilde tot 8 maanden alleen in de draagzak slapen overdag en bleef juist wakker als ik het huishouden ging doen. Dus ik moest letterlijk op een stoel gaan zitten, zodat ze in slaap kon vallen en een dut kon doen. Pas vanaf 9 maanden ging dat ietsje beter, maar dan moet je de hele tijd een tijgerende / kruipende baby in de gaten houden en die zijn best rap na verloop van tijd. Nu bij 17 maanden kan ik echt weer wat doen in het huishouden en wil ze ook graag 'helpen' (stofzuigen / Swifferen / dweilen), maar we hebben sinds twee weken ook een hulp in de huishouding op woensdagochtend en dat is een zegen. Vraag me echt af waarom ik dat niet eerder gedaan heb. Moet natuurlijk ook wel binnen je financiële mogelijkheden passen.
Ik wil zo graag een hulp in de huishouding. 
Maar ben een scheiterd qua vreemden, dus weet niet waar/hoe ik een betrouwbaar iemand vind. Wil best iets anders laten om dat te kunnen bekostigen, want vond het toen ik nog geen baby had al zonde van mijn tijd.
Maar ben een scheiterd qua vreemden, dus weet niet waar/hoe ik een betrouwbaar iemand vind. Wil best iets anders laten om dat te kunnen bekostigen, want vond het toen ik nog geen baby had al zonde van mijn tijd.
Een hulp in de huishouding is het eerste waarnaar ik op zoek ga zodra we verhuisd zijn . Aan alleen wassen en stofzuigen (harige hond 
) heb ik al een dagtaak, aan echt schoonmaken kom ik vrijwel nooit toe. En ik word er strontchagrijnig van. En ik ben er niet goed in 
.
. Aan alleen wassen en stofzuigen (harige hond ) heb ik al een dagtaak, aan echt schoonmaken kom ik vrijwel nooit toe. En ik word er strontchagrijnig van. En ik ben er niet goed in .
Ik vind het het geld nu al waard. 15 euro per uur en drie uurtjes, maar het is voor mij al zo relaxed dat ik geen badkamer meer hoef te poetsen, bijvoorbeeld. Dat ging echt niet met een dreumes die constant in je nek loopt te hijgen en aandacht wil dan. En daar heb je 's avonds en in het weekend ook echt geen zin in. En als ze op bed ligt, wil ik ook even kunnen chillen en rustig kunnen eten zonder een babbelende dreumes.
Ik had een oproep via FB geplaatst en ik kreeg binnen 24 uur al drie berichtjes. Ik heb onze hulp gewoon uitgenodigd voor een bakje koffie om eerst even kennis te maken en dat beviel prima. Misschien ook fijn als je er juist in het begin bent als zij ook komt? Ze komt bij mij ook op mijn vrije dag, dan ben ik gewoon boven met dreumes als zij beneden aan het dweilen is (wij hebben onze woonkamer boven). En ik zit niet op m'n kont als ze er is, ik doe m'n was en de vaatwasser en weet ik het allemaal.
Ik had een oproep via FB geplaatst en ik kreeg binnen 24 uur al drie berichtjes. Ik heb onze hulp gewoon uitgenodigd voor een bakje koffie om eerst even kennis te maken en dat beviel prima. Misschien ook fijn als je er juist in het begin bent als zij ook komt? Ze komt bij mij ook op mijn vrije dag, dan ben ik gewoon boven met dreumes als zij beneden aan het dweilen is (wij hebben onze woonkamer boven). En ik zit niet op m'n kont als ze er is, ik doe m'n was en de vaatwasser en weet ik het allemaal.
Ik vind schoonmaken kalmerend en bevredigend, ik mis het wel een beetje, haha. Op werk tijdens de nachtdiensten een paar uur poetsen in absolute stilte was mijn favoriete besteding van werktijd.
Schoonmaken kan ik nog prima bijhouden. Zooi opruimen is lastiger en dan vooral spullen die niet direct nodig zijn en dan maar snel in een kast of op zolder worden gedumpt. Dat moet dan op een later moment worden uitgezocht en opgeruimd.
Heb nu wel eindelijk al het speelgoed van kleuter uitgezocht (wat normaal een klusje is voor de feestdagen) zodat de woonkamer binnenkort weer babyproof is want er komt steeds meer beweging in
Heb nu wel eindelijk al het speelgoed van kleuter uitgezocht (wat normaal een klusje is voor de feestdagen) zodat de woonkamer binnenkort weer babyproof is want er komt steeds meer beweging in
Ik heb ook een hulp in de huishouding. Super chill. Ik besteed mijn tijd graag aan mijn werk, mijn gezin en ontspanning. Zoals bij iedereen slokt dat al mijn tijd op, dus huishouden past er niet bij in het rijtje. Ik doe nooit “grote” klussen (badkamer, toilet, stofzuigen, bedden afhalen etc). De rest doe ik wel. Opruimen enzo, spullen van kind fixen, koken, de vaatwasser inruimen
Ik ga deze topicreeks verlate, onze Frummel is vandaag 1 jaar geworden
Niet dat ik hier heel erg veel mee postte, maar toch was het fijn om mee te lezen en bij vragen / frustraties / blijdschap toch zaken te kunnen delen. Iedereen bedankt dus En wellicht tot later bij het dreumestopic!
Please consider the environment before printing this post.
Op zaterdag 27 mei 2017 00:36 schreef d4v1d het volgende:
Kabuf is af en toe best een prima kerel.
Op zaterdag 27 mei 2017 00:36 schreef d4v1d het volgende:
Kabuf is af en toe best een prima kerel.
Na een tijdje wikken en wegen toch hier even ons verhaal, in de hoop op goedbedoelde adviezen hoe zo'n klein mensje begrepen kan worden .
Allereerst zijn mijn vrouw en ik gestopt met het lezen van bronnen op het internet op zogenaamde baby websites geschreven door mensen die veel boeken hebben gelezen en studies hebben gevolgd. Ik kan het woord 'regelmaat', 'voorspelbaarheid' en 'ritme' niet meer zien, en begrijp op dit moment ook echt niet hoe wij in staat zouden zijn een ritme aan te leren. Onze kleine is nu bijna 7 weken en trekt haar eigen plan. We hebben iets geprobeerd met vaste tijden, maar dat was vanaf moment 1 alleen maar frustratie.
Sinds enkele weken gaat mijn vrouw voorslapen, omdat onze nachten nog onvoorspelbaar zijn. Dus, rond 20:00 al naar bed. Ik hou onze kleine beneden tot de late avond fles, zodat mijn vrouw alvast 3-4 uur slaap te pakken heeft. Niet heel erg gezellig, maar misschien noodzakelijk?
Vanaf dat moment dat ik haar boven breng en ondertussen zelf ook hard toe ben aan slaap is het stuivertje gooien. Soms leg ik haar in de slaapzak en al rustig op bed en valt ze na wat gebrabbel en geluidjes in slaap. Andere momenten weigert ze alleen te slapen en begint ze na enkele minuten de boel al bij elkaar te schreeuwen.
Even laten huilen, troosten en laten liggen, troosten en rondlopen, speen in en uit, we hebben het allemaal al geprobeerd. Resultaat is dat één van ons haar eigenlijk maar bij zich neemt in bed of op de bank beneden. Dan valt ze wel in slaap, maar dan slaapt één van ons natuurlijk weer niet/beperkt. Haar in bed leggen wanneer ze bijna in slaap valt of al in slaap is gevallen, we tried. Helaas ruikt ze dat ze alleen ligt en binnen 10 minuten horen we haar ademhaling alweer oplopen tot de eerste kreetjes hoorbaar zijn.
Het kan gelukkig ook anders. Soms valt ze wel op het moment in slaap, en kunnen we met een onderbreking elke 3/3.5 uur voor een fles, haar prima terugleggen en beide weer slapen. Maar wat de truuc is, we hebben geen flauw idee..
Iedereen kan beamen natuurlijk dat zo'n verschuiving van ritme en gebroken nachten zijn tol eist. De lontjes worden korter, ik zie mijn vrouw minder (ik werk overdag, en na het avondeten gaat ze al bijna richting bed), en met deze aanpassingen in ons ritme is die kleine er soms nog niet eens mee geholpen.
Zo, dat is fijn om even van me af te praten. Mensen met goedbedoelde adviezen of bevestigingen dat dit erbij hoort zijn zeer welkom. Het is als nieuwe ouder echt zoeken naar houvast, en al die bronnen op internet met hoe een baby werkt geven meer verwarring en onzekerheid dan dat het iets goeds doet..
. Allereerst zijn mijn vrouw en ik gestopt met het lezen van bronnen op het internet op zogenaamde baby websites geschreven door mensen die veel boeken hebben gelezen en studies hebben gevolgd. Ik kan het woord 'regelmaat', 'voorspelbaarheid' en 'ritme' niet meer zien, en begrijp op dit moment ook echt niet hoe wij in staat zouden zijn een ritme aan te leren. Onze kleine is nu bijna 7 weken en trekt haar eigen plan. We hebben iets geprobeerd met vaste tijden, maar dat was vanaf moment 1 alleen maar frustratie.
Sinds enkele weken gaat mijn vrouw voorslapen, omdat onze nachten nog onvoorspelbaar zijn. Dus, rond 20:00 al naar bed. Ik hou onze kleine beneden tot de late avond fles, zodat mijn vrouw alvast 3-4 uur slaap te pakken heeft. Niet heel erg gezellig, maar misschien noodzakelijk?
Vanaf dat moment dat ik haar boven breng en ondertussen zelf ook hard toe ben aan slaap is het stuivertje gooien. Soms leg ik haar in de slaapzak en al rustig op bed en valt ze na wat gebrabbel en geluidjes in slaap. Andere momenten weigert ze alleen te slapen en begint ze na enkele minuten de boel al bij elkaar te schreeuwen.
Even laten huilen, troosten en laten liggen, troosten en rondlopen, speen in en uit, we hebben het allemaal al geprobeerd. Resultaat is dat één van ons haar eigenlijk maar bij zich neemt in bed of op de bank beneden. Dan valt ze wel in slaap, maar dan slaapt één van ons natuurlijk weer niet/beperkt. Haar in bed leggen wanneer ze bijna in slaap valt of al in slaap is gevallen, we tried. Helaas ruikt ze dat ze alleen ligt en binnen 10 minuten horen we haar ademhaling alweer oplopen tot de eerste kreetjes hoorbaar zijn.
Het kan gelukkig ook anders. Soms valt ze wel op het moment in slaap, en kunnen we met een onderbreking elke 3/3.5 uur voor een fles, haar prima terugleggen en beide weer slapen. Maar wat de truuc is, we hebben geen flauw idee..
Iedereen kan beamen natuurlijk dat zo'n verschuiving van ritme en gebroken nachten zijn tol eist. De lontjes worden korter, ik zie mijn vrouw minder (ik werk overdag, en na het avondeten gaat ze al bijna richting bed), en met deze aanpassingen in ons ritme is die kleine er soms nog niet eens mee geholpen.
Zo, dat is fijn om even van me af te praten. Mensen met goedbedoelde adviezen of bevestigingen dat dit erbij hoort zijn zeer welkom. Het is als nieuwe ouder echt zoeken naar houvast, en al die bronnen op internet met hoe een baby werkt geven meer verwarring en onzekerheid dan dat het iets goeds doet..
Het hoort erbij, je doet het goed, het is een fase, het wordt beter.
En dat is allemaal écht waar.
Mijn goedbedoelde advies is: ze zijn maar eventjes klein, volg vooral die behoefte nog even. Is dat bij jullie zijn, kijk dan eens naar de mogelijkheden om veilig samen te slapen (cosleeper bijvoorbeeld). Voor een baby is de wereld heel groot en eng na die 9 maanden in de kleine, veilige ruimte van mama's buik. Ze heeft jullie heel hard nodig om zich veilig te voelen en jullie kunnen die veiligheid bieden.
Wat zelf overeind blijven betreft: dat voorslapen is ongezellig, maar wel heel verstandig! En probeer - zeker als je de fles geeft - de nacht te verdelen, zodat je allebei iig een blokje van een uur of 4 kunt maken ergens. Dan heb je een keer REM-slaap en dat helpt echt.
Schroom ook niet om om hulp te vragen: die lieve vriendin die een keer een uurtje met de kleine kan gaan wandelen, zodat jullie kunnen slapen. Of een lieve opa, oma, broer, zus, tante... die een keertje wil komen logeren zodat jullie een nachtje kunnen bijtanken. Er zijn ook ouders die hun kindjes af en toe uit logeren brengen. Niet mijn manier, maar als dat jullie op de been houdt, probeer het dan te regelen.
Voor de rest: blijf vooral onthouden dat het een fase is en dat het overgaat. Acceptatie van slecht slapen was hier stap 1. Het gefrustreerd blijven proberen om het op te lossen en dan nog gefrustreerder raken, daar werd ik echt wanhopig van. En dus heeft mijn jongste het eerste half jaar alleen in de draagdoek en bovenop mij of zijn papa geslapen. In een eigen bed of zelfs in de cosleeper was helemaal niet slapen.
En dat is allemaal écht waar.
Mijn goedbedoelde advies is: ze zijn maar eventjes klein, volg vooral die behoefte nog even. Is dat bij jullie zijn, kijk dan eens naar de mogelijkheden om veilig samen te slapen (cosleeper bijvoorbeeld). Voor een baby is de wereld heel groot en eng na die 9 maanden in de kleine, veilige ruimte van mama's buik. Ze heeft jullie heel hard nodig om zich veilig te voelen en jullie kunnen die veiligheid bieden.
Wat zelf overeind blijven betreft: dat voorslapen is ongezellig, maar wel heel verstandig! En probeer - zeker als je de fles geeft - de nacht te verdelen, zodat je allebei iig een blokje van een uur of 4 kunt maken ergens. Dan heb je een keer REM-slaap en dat helpt echt.
Schroom ook niet om om hulp te vragen: die lieve vriendin die een keer een uurtje met de kleine kan gaan wandelen, zodat jullie kunnen slapen. Of een lieve opa, oma, broer, zus, tante... die een keertje wil komen logeren zodat jullie een nachtje kunnen bijtanken. Er zijn ook ouders die hun kindjes af en toe uit logeren brengen. Niet mijn manier, maar als dat jullie op de been houdt, probeer het dan te regelen.
Voor de rest: blijf vooral onthouden dat het een fase is en dat het overgaat. Acceptatie van slecht slapen was hier stap 1. Het gefrustreerd blijven proberen om het op te lossen en dan nog gefrustreerder raken, daar werd ik echt wanhopig van. En dus heeft mijn jongste het eerste half jaar alleen in de draagdoek en bovenop mij of zijn papa geslapen. In een eigen bed of zelfs in de cosleeper was helemaal niet slapen.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Heel herkenbaar allemaal. Als je denkt een manier of een ritme te hebben gevonden hebben ze weer wat nieuws geleerd.quote:
Zo, dat is fijn om even van me af te praten. Mensen met goedbedoelde adviezen of bevestigingen dat dit erbij hoort zijn zeer welkom. Het is als nieuwe ouder echt zoeken naar houvast, en al die bronnen op internet met hoe een baby werkt geven meer verwarring en onzekerheid dan dat het iets goeds doet..
Mijn ervaring: het wordt echt beter. Soms weer 1 stap terug wat vies tegenvalt om daarna weer 2 stappen vooruit te zetten.
6 weken was bij ons ook het hoogtepunt van de krampjes.
[ Bericht 3% gewijzigd door Elleska op 24-01-2023 11:52:41 ]
Dank hiervoor. Hoe gaan jij/jullie om met veilig slapen? Ofwel, hoe slaapt een kleine veilig bovenop papa of mama?quote:
Het hoort erbij, je doet het goed, het is een fase, het wordt beter.
En dat is allemaal écht waar.
Mijn goedbedoelde advies is: ze zijn maar eventjes klein, volg vooral die behoefte nog even. Is dat bij jullie zijn, kijk dan eens naar de mogelijkheden om veilig samen te slapen (cosleeper bijvoorbeeld). Voor een baby is de wereld heel groot en eng na die 9 maanden in de kleine, veilige ruimte van mama's buik. Ze heeft jullie heel hard nodig om zich veilig te voelen en jullie kunnen die veiligheid bieden.
Wat zelf overeind blijven betreft: dat voorslapen is ongezellig, maar wel heel verstandig! En probeer - zeker als je de fles geeft - de nacht te verdelen, zodat je allebei iig een blokje van een uur of 4 kunt maken ergens. Dan heb je een keer REM-slaap en dat helpt echt.
Schroom ook niet om om hulp te vragen: die lieve vriendin die een keer een uurtje met de kleine kan gaan wandelen, zodat jullie kunnen slapen. Of een lieve opa, oma, broer, zus, tante... die een keertje wil komen logeren zodat jullie een nachtje kunnen bijtanken. Er zijn ook ouders die hun kindjes af en toe uit logeren brengen. Niet mijn manier, maar als dat jullie op de been houdt, probeer het dan te regelen.
Voor de rest: blijf vooral onthouden dat het een fase is en dat het overgaat. Acceptatie van slecht slapen was hier stap 1. Het gefrustreerd blijven proberen om het op te lossen en dan nog gefrustreerder raken, daar werd ik echt wanhopig van. En dus heeft mijn jongste het eerste half jaar alleen in de draagdoek en bovenop mij of zijn papa geslapen. In een eigen bed of zelfs in de cosleeper was helemaal niet slapen.
Volgens richtlijnen, net hoe strict je ze neemt, kan ze van je af rollen tijdens de slaap en kunnen er ongelukken gebeuren. Dat houdt ons tegen waardoor ik of mijn vrouw maar wakker moet blijven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Vermecelli op 24-01-2023 12:05:39 ]
Ohh zo herkenbaar dit. Ik sluit me volledig bij Tink aan.
Online staan richtlijnen van veilig samen slapen door McKenna, hier houd ik me niet 100% maar wel grotendeels aan wanneer wij samen slapen.
Cosleeper was hier zeker wel een uitkomst, en nog steeds ga ik met onze 4 maanden oude baby mee naar boven. Nu hebben wij wel het geluk dat we regelmatig thuiswerken wanneer de ander thuis is met de kleine dus dan zie je elkaar ook nog wel, maar ik vond met name de eerste 3 maanden echt overleven. En dan hadden wij nog geluk met hoe de nachten gingen.
Mocht je instagram gebruiken, ik volg daar een aantal slaapcoaches die focussen op slapen in verbinding versus slaaptraining en ook veel tijd besteden aan het normaliseren van babyslaap. Was voor mij heel helpend, om te zien dat mijn baby eigenlijk precies deed waar ze biologisch gezien voor gemaakt is. Ik volg zelf slaapmoon, liefdevaneenmoeder.nl, thegentlekidd, studiododo.byliesl en the_nurturingkind waarbij die accounts niet allemaal een volledige focus op slaap hebben maar het komt wel bij allemaal langs. Valt het al op dat slapen hier ook een dingetje was?
Overdag was de draagzak trouwens een redding, maar dan slaap je alsnog zelf niet natuurlijk.
Online staan richtlijnen van veilig samen slapen door McKenna, hier houd ik me niet 100% maar wel grotendeels aan wanneer wij samen slapen.
Cosleeper was hier zeker wel een uitkomst, en nog steeds ga ik met onze 4 maanden oude baby mee naar boven. Nu hebben wij wel het geluk dat we regelmatig thuiswerken wanneer de ander thuis is met de kleine dus dan zie je elkaar ook nog wel, maar ik vond met name de eerste 3 maanden echt overleven. En dan hadden wij nog geluk met hoe de nachten gingen.
Mocht je instagram gebruiken, ik volg daar een aantal slaapcoaches die focussen op slapen in verbinding versus slaaptraining en ook veel tijd besteden aan het normaliseren van babyslaap. Was voor mij heel helpend, om te zien dat mijn baby eigenlijk precies deed waar ze biologisch gezien voor gemaakt is. Ik volg zelf slaapmoon, liefdevaneenmoeder.nl, thegentlekidd, studiododo.byliesl en the_nurturingkind waarbij die accounts niet allemaal een volledige focus op slaap hebben maar het komt wel bij allemaal langs. Valt het al op dat slapen hier ook een dingetje was?
Overdag was de draagzak trouwens een redding, maar dan slaap je alsnog zelf niet natuurlijk.
Als je die websites leest ga je al snel denken dat je een mislukt exemplaar hebt als die niet netjes om de 3 uur met een beleefd huiltje om eten vraagt, stipt na zijn 'wakkertijd' in slaap valt, geniet van tummy time en het klokje rond slaapt.
En er staat ook nooit dat baby's alles wat aanbevolen wordt voor hun veiligheid HATEN als ze nog zo klein zijn.
Alleen (nope) op hun rug (nope) in het ledikant (nope).
En er staat ook nooit dat baby's alles wat aanbevolen wordt voor hun veiligheid HATEN als ze nog zo klein zijn.
Alleen (nope) op hun rug (nope) in het ledikant (nope).
Ja precies. Ik vind het daarom ook zo bijzonder dat al die artikelen met een insteek worden geschreven waar een beginnende ouder (althans zo zie ik mezelf) nog totaal onzeker van wordt. Je wil inderdaad lezen dat het herkenbaar is wat je kind doet, het dus niet mislukt is en dat de betere/makkelijkere tijden op slaap-vlak vanzelf wel weer komen.quote:
Als je die websites leest ga je al snel denken dat je een mislukt exemplaar hebt als die niet netjes om de 3 uur met een beleefd huiltje om eten vraagt, stipt na zijn 'wakkertijd' in slaap valt, geniet van tummy time en het klokje rond slaapt.
En er staat ook nooit dat baby's alles wat aanbevolen wordt voor hun veiligheid HATEN als ze nog zo klein zijn.
Alleen (nope) op hun rug (nope) in het ledikant (nope).
Consultatiebureau ook, die raadde ons aan om na 2 weken al te beginnen met naar bed brengen om 19:00. Nou mooi, 3 avonden tot frustratie aan toe spenen terugstoppen en troosten, maar dat helpt allemaal toch niet.
Ik verwonder me wel vaker over het kennisniveau van het consultatiebureau.quote:
[..]
Ja precies. Ik vind het daarom ook zo bijzonder dat al die artikelen met een insteek worden geschreven waar een beginnende ouder (althans zo zie ik mezelf) nog totaal onzeker van wordt. Je wil inderdaad lezen dat het herkenbaar is wat je kind doet, het dus niet mislukt is en dat de betere/makkelijkere tijden op slaap-vlak vanzelf wel weer komen.
Consultatiebureau ook, die raadde ons aan om na 2 weken al te beginnen met naar bed brengen om 19:00. Nou mooi, 3 avonden tot frustratie aan toe spenen terugstoppen en troosten, maar dat helpt allemaal toch niet.
Nou bij deze; het is mega herkenbaar wat je kind doet, je kind is niet mislukt (sterker nog, evolutionair gezien heb je juist één van degene met de hoogste overlevingskans) en het wordt echt vanzelf wat makkelijker. Dat laatste kan je versnellen door je eigen mindset te veranderen. Feitelijk gezien zijn onze nachten slechter en gaat het overdag slapen maar een klein beetje beter dan de eerste drie maanden, maar doordat ik nu zelf anders in de race zit vind ik het niet meer (zo) zwaar.
eens wbt het consultatiebureauquote:
[..]
Ik verwonder me wel vaker over het kennisniveau van het consultatiebureau.
Nou bij deze; het is mega herkenbaar wat je kind doet, je kind is niet mislukt (sterker nog, evolutionair gezien heb je juist één van degene met de hoogste overlevingskans) en het wordt echt vanzelf wat makkelijker. Dat laatste kan je versnellen door je eigen mindset te veranderen. Feitelijk gezien zijn onze nachten slechter en gaat het overdag slapen maar een klein beetje beter dan de eerste drie maanden, maar doordat ik nu zelf anders in de race zit vind ik het niet meer (zo) zwaar.
soms vraag ik me af of de mensen die daar werken zelf ooit wel eens een baby hebben gehad.baby's zijn onvoorspelbaar, als je denkt dat je een manier gevonden hebt die werkt gaan ze ineens weer een ontwikkeling door waardoor het alweer voorbij is.
die eerste maanden zijn echt een beetje overleven soms, slaap pakken wanneer je dat pakken kan, inderdaad voorslapen, gebruik maken van anderen die even een rondje met de baby gaan wandelen oid zodat je gewoon even samen kunt zijn (of kunt slapen
).hier geen oplossingen, wij hebben af en toe nog nachten dat onze bijna eenjarige rond elf uur wakker wordt en dan uren gilt.. en als dat idd net op het punt is waarop je zelf aan je nacht wilt beginnen is dat killing en superfrustrerend.
het wordt beter
wees lief voor jezelf, jullie gaan je weg vinden hierin
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
En vergeet ook niet dat baby’s de eerste x aantal weken van hun leven nog helemaal geen dag- en nachtritme hebben he.
Rosie is vandaag tot 13 uur wennen bij het kdv, volgende week begin ik weer met werken en gaat ze echt.
Ik moest een beetje huilen.
Maar goed dat ik nog een diploma moet halen (zit in jaar 4 van 4), anders was ik in staat geweest om per direct ontslag te nemen denk ik, haha.
Ik moest een beetje huilen.
Maar goed dat ik nog een diploma moet halen (zit in jaar 4 van 4), anders was ik in staat geweest om per direct ontslag te nemen denk ik, haha.
Heel herkenbaar, normaal en wat betreft korte lontjes: je vrouw kan ook hormonaal nog een beetje wiebelig zijn na de bevalling. Wij hebben rond die periode weleens gehad dat man en ik ruzie/discussie hadden en dat we uiteindelijk allebei huilend op de bank zaten naast elkaar.quote:
Na een tijdje wikken en wegen toch hier even ons verhaal, in de hoop op goedbedoelde adviezen hoe zo'n klein mensje begrepen kan worden
Allereerst zijn mijn vrouw en ik gestopt met het lezen van bronnen op het internet op zogenaamde baby websites geschreven door mensen die veel boeken hebben gelezen en studies hebben gevolgd. Ik kan het woord 'regelmaat', 'voorspelbaarheid' en 'ritme' niet meer zien, en begrijp op dit moment ook echt niet hoe wij in staat zouden zijn een ritme aan te leren. Onze kleine is nu bijna 7 weken en trekt haar eigen plan. We hebben iets geprobeerd met vaste tijden, maar dat was vanaf moment 1 alleen maar frustratie.
Sinds enkele weken gaat mijn vrouw voorslapen, omdat onze nachten nog onvoorspelbaar zijn. Dus, rond 20:00 al naar bed. Ik hou onze kleine beneden tot de late avond fles, zodat mijn vrouw alvast 3-4 uur slaap te pakken heeft. Niet heel erg gezellig, maar misschien noodzakelijk?
Vanaf dat moment dat ik haar boven breng en ondertussen zelf ook hard toe ben aan slaap is het stuivertje gooien. Soms leg ik haar in de slaapzak en al rustig op bed en valt ze na wat gebrabbel en geluidjes in slaap. Andere momenten weigert ze alleen te slapen en begint ze na enkele minuten de boel al bij elkaar te schreeuwen.
Even laten huilen, troosten en laten liggen, troosten en rondlopen, speen in en uit, we hebben het allemaal al geprobeerd. Resultaat is dat één van ons haar eigenlijk maar bij zich neemt in bed of op de bank beneden. Dan valt ze wel in slaap, maar dan slaapt één van ons natuurlijk weer niet/beperkt. Haar in bed leggen wanneer ze bijna in slaap valt of al in slaap is gevallen, we tried. Helaas ruikt ze dat ze alleen ligt en binnen 10 minuten horen we haar ademhaling alweer oplopen tot de eerste kreetjes hoorbaar zijn.
Het kan gelukkig ook anders. Soms valt ze wel op het moment in slaap, en kunnen we met een onderbreking elke 3/3.5 uur voor een fles, haar prima terugleggen en beide weer slapen. Maar wat de truuc is, we hebben geen flauw idee..
Iedereen kan beamen natuurlijk dat zo'n verschuiving van ritme en gebroken nachten zijn tol eist. De lontjes worden korter, ik zie mijn vrouw minder (ik werk overdag, en na het avondeten gaat ze al bijna richting bed), en met deze aanpassingen in ons ritme is die kleine er soms nog niet eens mee geholpen.
Zo, dat is fijn om even van me af te praten. Mensen met goedbedoelde adviezen of bevestigingen dat dit erbij hoort zijn zeer welkom. Het is als nieuwe ouder echt zoeken naar houvast, en al die bronnen op internet met hoe een baby werkt geven meer verwarring en onzekerheid dan dat het iets goeds doet..
Dat was nog nooit voorgekomen bij ons, we zijn allebei geen huilebalken. Het slapen in shifts is ook heel herkenbaar. Je dochter vertoont normaal gedrag voor haar leeftijd. Ze heeft geen ritme en wil bij jullie zijn. Ik heb daar maar 1 ultieme tip voor: ouderschapsverlof opnemen.
Echt, het is het overwegen waard
Dan kun je baby tenminste volgen in haar patronen. Ik heb mijn zoon bij die leeftijd nooit ritme geprobeerd bij te brengen. Ik probeer het nu pas halfhartig (hij is 15 maanden)
Eens met al gegeven reacties. Ik vond het ook heel heftig, maar achteraf heel normaal gedrag. Je wordt onzeker door dingen die je hoort / leest (slaapt je baby al door? ligt ze bij jullie? oh, daar had ik echt geen behoefte aan, hoor), maar echt, ene oor in en andere oor uit. Lastig als je er middenin zit, maar je leert ook meer schijt te hebben. Mijn dochter is nu ruim 17 maanden en sliep de eerste 8 maanden overdag alleen in de draagzak. Nadien accepteerde ze het ledikantje pas een beetje. Wij hadden een co-sleeper en dat was erg fijn. Ik kon haar zo pakken voor voeding / troost en soms bleef ze naast me liggen nadien volgens de Samen slapen-richtlijnen. Soms ging ze ook terug in haar co-sleeper, net wat ging. Sinds 3 maanden ligt ze boven op haar eigen slaapkamer, ze is dus met 14 maanden naar haar eigen kamer gegaan 's nachts. Ik moet nu nog iedere nacht uit bed (twee weken geleden heeft ze voor het eerst doorgeslapen, klokje rond), ja, dat is nog steeds kut, maar blijkbaar heeft ze me dan toch nog nodig. Wellicht houd ik het zelf in stand, ik geef nog steeds BV als ze dat wil, maar goed, mijn keuze en ik kan het nog niet loslaten.
Jullie doen het goed. En het wordt beter, echt!
Jullie doen het goed. En het wordt beter, echt!
