Algemene Politieke Beschouwingen 2022 livetopic #8

quote:

Op donderdag 22 september 2022 00:18 schreef Akathisia het volgende:

[..]
Er is nationalisme in de zin dat er iets afgebakends moet bestaan wat de staatshoofden legitimeert (zonder lichaam geen hoofd), maar in hoeverre bleef er wat over van de cultuur? Ik weet niks van Roemenië en Albanië wdb, dus niet enkel een retorische vraag.

Dat was dus het vreemde. Ceaucescu liet gigantische spelen oprichten waarin de roemrijke historie van Roemenië gevierd werd, met Stefan Cel Mare, een middeleeuws vorst (!!!) als rolmodel en vader der natie, een beeld om na te volgen. Roemenië lag dan ook overhoop met de USSR want weigerde in 1968 mee te doen aan de invasie van Tsjechoslowakije, sprak zelfs van een aanval op een andere soevereine, socialistische staat. Ceaucescu had het sowieso, zeker in de jaren '80, constant over soevereiniteit. Verder moest Roemenië geheel self sufficient worden, autarkisch, werd geboortebeperking verboden (de Roemeense bevolking moest groeien) en verkocht Ceaucescu ongewenste elementen - Duitsers, Hongaren en Joden - aan Duitsland, Hongarije en Israël: een zuiver Roemenië moest er zijn. Roemeense taal, Roemeense geschiedenis en haar helden, Roemeense cultuur (van dans en muziek tot literatuur en film), alles stond het teken van het vieren van de natie. Tenslotte liet hij zich ook nog als soort keizer 'kronen', een nieuwe Stefan Cel Mare. Pure waanzin.

Aanrader:
Eenzelfde soort enge mix van nationalisme en communisme zag je in Polen (met nog een antisemitische actie in 1968, Polen moest immer zuiver blijven), in Albanië - waar Hoxha als Ceausescu te werk ging - en dus zelfs de DDR, waarin men werkelijk probeerde deze kunstmatige 20e eeuwse staat een 'roemrijk verleden' te bezorgen met diens eigen grote helden (Thomas Müntzer, bijvoorbeeld) en zelfs in 1974 overging tot het tekenen van een mandaat waarbij de breuk met het Westen definitief gemaakt werd: er waren twee Duitse staten. Uiteraard begon toen ook het verbod op het zingen van de tekst van het DDR volkslied, dat oorspronkelijk sprak over "Deutschland EINIG Vaterland"... dat paste niet in de nieuwe visie en dus werd het volkslied sindsdien een zuiver instrumentale aangelegenheid.

Het toont m.i. vooral aan dat je de identiteit en cultuur van een volk simpelweg niet kunt vernietigen, tenzij door fysieke uitroeiing, zie de Native Americans, de Joden tijdens de Holocaust, Armeense genocide etc. Een politieke ideologie zelf is daar simpelweg niet toe in staat. Als zelfs het zogenaamd internationalistisch communisme in werkelijk alle gevallen uiteindelijk degradeerde tot een bastaardvorm van revolutionair geblèr voor de bühne met een sterke nadruk op het eigene nog altijd in het hart, waardoor je dus communonationalisme krijgt, dan is een politieke ideologie an sich niet voldoende om een cultuur te vernietigen - tenzij, uiteraard, machtshebbers hun retoriek om zetten in daden van fysiek geweld om een cultuur daadwerkelijk te vernietigen. Communisten vernietigden echter liever niet hun eigen cultuur, dat blijkt uit voornoemde voorbeelden. Ze vernietigden vooral politieke dissidenten (die in bijvoorbeeld Roemenië wegens LANDVERRAAD nota bene werden vervolgd!).

Een tegenstrijdige puinhoop, dat is communisme... niet alleen m.b.t. gelijkheid, vrijheid en eerlijkheid (daarin faalde het overal miserabel), ook in diens kerngedachte aangaande 'internationalisering'. Geen enkele communistische staat heeft ooit diens eigen culturele identiteit 100% opgegeven ten dienste van het wereldproletariaat.