Zonder al teveel in de diepte te gaan, zie ik mezelf niet meer oud worden in Nederland. Geboren en getogen hier, op dit moment 35 jaar maar ik ben op een moment aangekomen dat ik binnen 3 jaar de stap wil gaan zetten om de spullen te pakken en te verkassen. Ik heb een buitenlandse vriendin die hier momenteel bijna 3 jaar woont. Zij is bezig met haar naturalisatie en zodra ze haar NL paspoort heeft, maakt dat de verhuizing naar een ander EU land natuurlijk veel makkelijker.
Maar waarheen. Dat is de grote vraag. Ik heb een woonhuis in Nederland die inmiddels flink veel winst opgeleverd heeft. Op dit moment dan. Het is natuurlijk even hoe dat over 2 ~ 3 jaar is, maar ik ga er stiekem vanuit dat de prijzen niet zakken. Hoe dan ook, dat is koffiedik kijken. Ik verwacht wanneer de tijd daar is, dat ik met ca. 100.000 euro in het land aankom. Dat moet voldoende zijn om twee jaar iets te huren, te leven en intussen naar werk te zoeken: want ik heb op dit moment geen remote baan die ik overal kan doen. Dat is overigens wel een optie om te gaan doen, ik ben immers werkzaam in de IT.
Reizen op de motor is mijn lust en leven, en heb inmiddels al aardig wat van de wereld mogen ontdekken op twee wielen. Ik besef me dan ook dat ik niet zomaar een land kan uitkiezen door blindelings m'n vingertop op de kaart te zetten. Natuurlijk moet je zo'n land meerdere malen bezocht hebben op diverse momenten. Maar je kunt natuurlijk wel een selectie maken aan de hand van wat eisen:
-Stipt op 1: De zorg moet goed zijn. Ik ben geboren met een aandoening waar ik maandelijks medicijnen á 5000 euro nodig heb. Verder totaal nergens last van, maar ik moet deze medicijnen wel krijgen. Dat moet dus vergoed worden, net zoals in Nederland
-Niet te ver van Nederland in verband met mijn ouders. Ik wil het liefst in de EU blijven
-Salaris versus leefkosten. Natuurlijk wil je die zo balans zo goed mogelijk, maar is nergens perfect. Daarom: ik geef niet om veel geld verdienen en een dikke spaarrekening te hebben. Het mag dus best een land zijn waar de lonen lager liggen, maar als je prima kunt leven met minimale dingen, vind ik het prima. Ik ben geen luxepaard
-Ik word depressief van lange, natte, sombere winters. Zoals gezegd houd ik van motorrijden, dus het liefst doe ik dat het hele jaar door (zoals ik in Nederland doe, maar lekker is anders). Maar seizoenen vind ik ook fijn. Iets om naar uit te kijken. Het gevoel dat niet het hele jaar hetzelfde is, zodat het jaar weer om is voor je het weet
-Ik ben een levensgenieter en geen werkpaard. Ik werk om te leven, niet andersom. Een samenleving waar men zich niet zo druk maakt past dus het best bij mij
-Ruimte & immigratiebeleid. Één van de redenen dat ik weg wil hier, is omdat het in mijn ogen vol is. Te vol voor mijn persoonlijkheid in elk geval. Ik heb door de jaren heen de mensen veranderen, zoals korte lontjes etc, wat denk ik hierdoor komt. Daarnaast, en ik wil benadrukken dat ik zéker geen racist ben (ik heb een buitenlandse vriendin), het immigratiebeleid. Ik zie onze cultuur door een specifieke groep verziekt worden
-Natuur. De rust. Jezelf onderdompelen in de natuur zonder iemand tegen te komen. Dol op. Wat kan ik nog meer zeggen?
-Ik haat regen. Dus UK/Schotland/Ierland/Noorse kust valt voor mij af
Waar ik zelf aan gedacht heb? Sowieso valt wonen op een eiland voor mij al af door mijn reislust. Als het even kan, wil ik redelijk centraal zitten om andere landen te bezoeken.
-Noorwegen/Zweden: prima werkcultuur volgens mij, ruimte, natuur, nette salarissen (ik ga er in dit voorbeeld even vanuit dat ik lokaal een baan moet vinden en geen remote job heb) en goede werk/privé balans. Maar: vaak lange, sombere winters. Als motorrijder is dat best "meh". Sneeuwscooteren kan wel een aardig alternatief zijn
Ik ben bang dat de winters mij niet blij gaan maken. Daarnaast is bijvoorbeeld Noorwegen dermate duur, dat je met je spaargeld dat je mee neemt daar ook sneller doorheen bent. Verder is Noorwegen geen EU-land dus moet je volgens mij binnen 3 maanden een baan hebben anders is het adios
-Finland: taal te moeilijk & Rusland naast de deur pas ik voor
-Denemarken: volgens mij prima te wonen, maar het landschap voor mij als motorrijder is mij te saai
-Zwitserland: ook zeker een optie. Maar Duits is niet mijn ding. Maar wie weet?
Tja, wat dan? Ik heb zitten kijken naar bijvoorbeeld Portugal. Veel zitten lezen op diverse platforms zoals Reddit. Het leven schijnt daar geweldig te zijn, met een hele grote kanttekening: mits je niet van een Portugees salaris moet rondkomen. Om hier fijn te leven, moet je dus een remote job bij een niet-Portugese werkgever hebben. Ik ben best bereid hier in te duiken.
Kroatïe ook prima te doen, maar zelfde euvel: het leven kost er voor ons als NL-er niet veel, maar als je afhankelijk bent van een Kroatisch loon, forget it. Bosnïë, mijn favoriete bestemming op de motor trekt mij ook enorm, maar daar is de economie nog veel erger. Heel Bosnië loopt leeg omdat men het ergens anders probeert. Er zijn geen banen.
Ik ben heel benieuwd naar jullie tips en bedankt dat jullie in mijn brainstormproject duiken!