SPOILER
Welkom bij deze review van het spel Pro Cycling Manager 2022. Ik heb het spel al een aantal jaar niet meer gespeeld, dus was het lastig voor mij om opnieuw te beginnen. Vroeger vond ik het wel leuk om te proberen te winnen met de lastigste instellingen, maar nu ik na een paar jaar opnieuw ben begonnen heb ik gekozen voor de easy mode. Aangezien ik een Nederlander ben begon ik een carrière met het beste team van Nederland, Team Jumbo-Visma. Dit is natuurlijk een van de beste teams en dit gecombineerd met de makkelijkste instellingen zorgt ervoor dat ik de smaak snel te pakken kreeg. Al in de eerste klassiekers wist ik te winnen, ik liet Wout van Aert demarreren voor de Bosberg in de Omloop en ze zagen hem nooit meer terug, haha. Dat was voor mij het startsein om een oude truc uit te halen: in Parijs-Nice liet ik drie renners demarreren, fantastisch! Lukte ook nog, mooi dat je zulke geintjes ook in de nieuwste edities kunt blijven uithalen. Het hoofddoel van het jaar was natuurlijk de Tour, daar trok ik met een sterke ploeg naartoe. Met Vingegaard en Roglic zouden we Pogacar gaan slopen. Omdat Pogacar zelfs met de makkelijkste instellingen een geduchte tegenstander is haalde ik voor de Tour een andere truc uit, in de editor heb ik alle instellingen van alle renners op 99 gezet. Dat zou je valsspelen kunnen noemen, maarja, goed, ik heb het spel al een paar jaar niet meer gespeeld en ik wil wel winnen natuurlijk. Helaas voor mij is het spel vrij realistisch en dus verloor ik Roglic door een valpartij. Jammer, maar uiteindelijk had ik hem niet nodig. Door de stats te boosten van al mijn renners kon ik doen en laten waar ik zin in had, mooi man. Een paar keer maakte ik wat beginnersfouten en wonnen we niet, dat was wel stom van me. Maar verder ging het best lekker. In de bergen sloopte ik die Pogacar helemaal, echt genieten joh. De rest kwam op minuten binnen, haha, dit spel is echt leuk. Het is alleen wel saai om altijd je kopmannen te laten winnen, dus besloot ik voor de lol een knecht te laten winnen. Gewoon Christophe Laporte in de aanval sturen op een kilometer van het eind en dat hij dan wint, ook wel een klassieke truc natuurlijk. Mooi spel, kan het iedereen aanraden. Volgend jaar ga ik de instellingen misschien veranderen om het wat uitdagender te maken, maar deze Tour wil ik in ieder geval winnen afsluiten en dus ga ik de laatste twee ritten ook nog even winnen. Er komt nu een lange tijdrit aan. Ben eigenlijk vergeten op hoeveel procent ik de inspanning van de renners moet zetten, maar met deze instellingen maakt dat waarschijnlijk weinig uit. Ik zet het gewoon op 80% en dan worden we waarschijnlijk 1 t/m 5. Dat zou je saai kunnen vinden, maar ik vind het nu eenmaal leuk om te winnen.
De tijdrit gaat van start in Lacapelle-Marival, een klein dorpje met amper 1400 inwoners waar de Tour nog nooit eerder is geweest. Volgens france-voyage.com ligt Lacapelle-Marival in het departement Lot, in de oude streek Quercy. Charmant, wordt deze stad omgeven door de uitlopers van het Massif Central, het aanbieden van prachtige landschappen. Lacapelle-Marival ontleent zijn naam aan de Latijnse capella, wat betekent dat de kapel en Merivale term voor een rivier. Bewoond sinds de Romeinse tijd, de stad was in staat om te groeien door de eeuwen heen, dankzij de landbouwproductie. Vol charme, deze groot dorp betovert nog steeds bezoekers vandaag met zijn kasteel en de rijke middeleeuwse steegjes huizen in steen. Vroeger gelabeld Mooiste dorpen van Frankrijk, Lacapelle-Marival is rijk aan een belangrijk architecturaal erfgoed en recreatieve faciliteiten voor alle leeftijden. De warme en rustige sfeer maken het een ideale plek voor een gezinsvakantie of vrienden. Deze pagina bevat ook automatisch vertaalde informatie die, in vergelijking met de originele tekst, onduidelijk kan zijn. We hopen niettemin dat ook dit u zal helpen bij uw zoektocht naar informatie. En of het heeft geholpen! Er is zelfs nog meer: Zeer oude dorp, Lacapelle-Marival heeft behouden tot op heden een architecturaal en historisch erfgoed van de meest belangrijke. Geclassificeerd als een historisch monument, werd het kasteel Lacapelle-Marival gebouwd tussen de dertiende en zestiende eeuw door de familie van Cardaillac. Geopend in tours tussen juli en augustus, het gebouw blijkt nog steeds een vierkante toren met kantelen en een hoofdgebouw met mooie ronde torens. Gebouwd in de late zestiende eeuw, de kerk van de stad werd herbouwd in de negentiende eeuw. Het vindt plaats op een oude romaanse kapel van de twaalfde eeuw en heeft een prachtig schilderij van de achttiende eeuw die de Hemelvaart van de Maagd. Wandelend door de straten van de oude stad, ontdekken bezoekers een hal van de vijftiende eeuw, of de deur van de oude muren van het kasteel, de Arbol. Een beetje verder, in plaats van Laroque was de plaats van de winning van steen die werd gebruikt om het kasteel donjon van Lacapelle-Marival bouwen. De natuurlijke omgeving van Lacapelle-Marival is ook populair, vooral bij het meer en de wasserij, of zelfs hout Bordet en zijn vele wandelpaden, of de bron. De stad wordt ook doorkruist door de GR6 die gaat van Sainte-Foy-la-Grande in Saint-Paul-sur-Ubaye. Ik denk niet dat het mogelijk is om een lap tekst brakker te vertalen, werk aan de winkel voor france-voyage.com. De site biedt ook cursussen Frans aan, maar als die arrogante stokbroodswaffelaars me naar dat knoflookland van ze willen krijgen leren ze eerst maar zelf Nederlands godverdomme!! De Franstalige Wikipagina is overigens een kilometer lang, dat vind ik altijd wel knap als het over piepkleine dorpjes gaat. Onder meer de gemeentelijke financiën worden volledig geopenbaard, toewijding van de lokale tikverslaafde. Maarja, goed, middeleeuws dorpje dus, met een kasteeltje, een kerk, een poort en een markthal. Standaard, maar toch leuk. Oja, je kunt hier ook motorcrossen. ONZE Jeffrey Herlings heeft hier zelfs wel eens gewonnen. Al is gemotoriseerd veldrijden zeer zeker geen sport.
De tijdrit gaat van start aan de rand van Lacapelle-Marival, op een donker weggetje tussen de bomen in. De start vindt plaats op een brede weg, dat is tijdens een tijdrit ook wel eens anders geweest. Na 100 meter komen we de eerste bocht tegen, eentje naar links, maar door die brede weg is dat een eenvoudige bocht. We volgen eigenlijk tot aan het tussenpunt, na 10,6 kilometer, continu dezelfde weg. Het is alleen geen rechte weg, en ook geen vlakke weg. Vrij direct na de start loopt het al een tijd wat vals plat omhoog, bijvoorbeeld. Na dit stukje vals plat is het eigenlijk een kilometer of drie zo goed als vlak, terwijl de weg vooral veel flauwe bochten kent. Met een heel peloton zou het misschien nog een vervelende weg zijn, maar in je eentje kom je niet direct heel veel bochten tegen die om briljante stuurmanskunst vragen. Er zijn er wel een paar waar je daadwerkelijk moet remmen en sturen, maar het valt goed mee. Na 3,5 kilometer zitten er een keer een drietal bochten kort achter elkaar, die zijn wat scherper, maarja, de brede weg gaat een uitkomst zijn. Na deze bochtenrijke fase gaat het zowaar een kleine kilometer vrijwel rechtdoor, waarna het opnieuw bochtig en ook glooiend wordt. Op het profielkaartje van de organisatie is dat niet te zien, maar het gaat hier in de komende anderhalve kilometer drie keer omhoog. Steeds een kort strookje in stijgende lijn, een paar vlakke meters en dan weer het volgende stuk omhoog. Het derde stukje zou het zwaarst moeten zijn, een half kilometertje aan 5%. Als m'n bronnen kloppen, weet je maar nooit. In deze fase dus ook weer heel wat bochten, maar nouja, brede weg dus en de snelheid zal momenteel iets lager liggen. Moet allemaal lukken, weinig grote gevaren. De weg blijft in de kilometers daarna bochtig, maar het is nu een kilometer of twee tamelijk vlak. Nog steeds niet helemaal, maar wel bijna. Nu al een slopend tijdritje, zo aan het eind van drie weken koers. Vlak voor we het dorpje Aynac gaan bereiken, waar na 10,6 kilometer de tussensprint zal volgen, gaan we afdalen. We rijden al de hele tijd over een bochtige weg door het bos en dat zal niet anders zijn als we naar beneden gaan. In drie kilometer tijd komen we 75 meter lager uit, het gaat dus vooral vals plat naar beneden, maar de snelheid zal nu een stuk hoger liggen. Dat maakt de bochten wat lastiger, al vallen de meeste bochten wel mee. Heel wat korte bochtjes wel, anderhalve kilometer voor de tussensprint komen we pas een aantal langere bochten tegen. Eerst eentje naar rechts en dan even verderop een ontzettend lang doorlopende bocht naar links. Daarna volgt er nog een wat scherpe bocht naar rechts, waarna we vervolgens Aynac binnenfietsen. Vlak voor het centrum nog een niet al te lastige bocht naar rechts en dan vlammen we rechtdoor in het centrum. In de lokale winkelstraat wordt vervolgens de eerste van drie tussentijden opgenomen. Ergens op de achtergrond staat een kasteel, dat zal wel een paar keer in beeld komen.
Toch al snel 10,6 kilometer afgewerkt, nog maar 30 kilometer te gaan. Vlak na de tussensprint slaan we scherp linksaf, we duiken een wat smallere weg in en rijden over een nog smallere brug. Deze weg volgen we tot aan het volgende tussenpunt, een kilometer of 11 verderop in Gramat. De weg na de bocht loopt grofweg twee kilometer vals plat omhoog, ik denk niet dat de renners daar direct heel veel van gaan merken. We fietsen niet meer door een bos maar juist door wat meer open terrein, hier kan de wind eventueel een rol spelen. De weg is dus wat smaller en kent wat bochten, wat vooral een interessante factor wordt na dat stuk vals plat omhoog. Na een vlakke en zowaar vrij rechte kilometer fietsen we langs een ander kasteel, het Château de Saignes. Een prima kasteeltje, maar het is vooral relevant dat de weg hierna een kleine drie kilometer licht naar beneden loopt. Anderhalve kilometer gaat het behoorlijk rechtdoor, op wat flauwe bochten na, maar in de laatste anderhalve kilometer voor we door het dorpje Bio fietsen komen de renners dan wel weer talloze bochten tegen. Een scherp bochtje naar rechts en dan direct daarna een bocht naar links, waar het dankzij een brug wat smaller wordt. Daarna gaat het even een paar hectometer rechtdoor, maar vervolgens komen we weer in dezelfde situatie terecht. Paar bochten achter elkaar, met een smalle passage erbij. Op zich allemaal niet zo spectaculair, maar omdat het heel licht naar beneden loopt zal de snelheid hier toch vrij hoog zijn en aangezien de weg niet superbreed is wordt het dan toch nog een beetje technisch. Het dorp Bio bereiken we na 17 kilometer, logisch. Een paar flauwe bochten hier, maar het gaat nu toch weer even vooral rechtdoor. De weg blijft relatief smal, wat alleen een issue kan zijn als je iemand wil inhalen. Het terrein blijft voorlopig landelijk, terwijl we nog vijf kilometer moeten fietsen vooraleer we het tweede tussenpunt bereiken. Over die vijf kilometer hoeven we eigenlijk niet zoveel te vertellen. Het gaat behoorlijk rechtdoor. Eigenlijk bijna geen enkele echte bocht, alleen wat flauw bochtenwerk. Vooral rechtdoor over een zo goed als vlakke weg, niets aan de hand. Het wordt pas leuk in Gramat, waar een rotonde ligt. Voorbij de rotonde loopt de weg een tijdje wat smerig vals plat omhoog richting het tweede tussenpunt, dat we na 22,1 kilometer bereiken.
We zijn over de helft van de tijdrit, na het opnemen van de tweede tussentijd volgt een afdaling van een halve kilometer over een brede weg die wel is voorzien van een paar bochten, met name een lange naar links. Direct na dit afdalinkje beginnen we aan een oplopend stuk van anderhalve kilometer, op de eerste meters na niets meer dan vals plat. Buiten Gramat rijden de renners over een spoorbrug en direct daarna slaan ze rechtsaf, we bereiken dan weer een iets smallere weg die behoorlijk bochtig is. In het begin loopt het dus wat vals plat omhoog en zal dat weinig invloed hebben, maar in de kilometers hierna gaat het wat op en af en dus is een goede verkenning geen overbodige luxe. Al volgt er na de bochtige aanvangsfase van deze weg ook een strook van een dikke twee kilometer zonder serieuze bocht, het kan dus ook gewoon makkelijk zijn. Een grotendeels beschutte weg, de wind is een factor waar we niet continu rekening mee hoeven te houden. Na een fase met wat meer bochten gaat het vervolgens nog eens twee kilometer wat vals plat omhoog, al stelt het allemaal weinig voor in vergelijking met hetgeen we in de laatste paar kilometer van de tijdrit gaan zien. Halverwege deze weg, die een kleine negen kilometer lang is, komen we een keer een scherpe bocht naar links en dan meteen eentje naar rechts tegen, met een paar meter later nog een keer dezelfde bochtencombinatie. Dit zijn de bochten waar je wat tijd kunt pakken op de concurrentie, buiten dat denk ik dat de jongens hier toch voornamelijk rechtdoor gaan beuken op de grote plaat. Twee kilometer voor het derde en laatste tussenpunt loopt de weg weer wat zoetjes aan naar beneden en in die fase komen we ook nog eens twee bochten tegen kort achter elkaar waar je even moet sturen. Daarna gaat het eigenlijk op een vrij makkelijke manier verder tot in Couzou, waar na 32,6 kilometer het derde tussenpunt ligt. Wel een beetje een wat verouderde weg hier, maar ik denk zomaar dat hier een nieuwe laag asfalt ligt. Als dat zo is valt er verder weinig op aan te merken. Couzou is overigens een piepklein boerendorpje waar weinig valt te beleven, dus snorren we even een opvallend gebouwtje in de omgeving op, het Château de La Pannonie. Stelt geen reet voor, maar je moet wat.
In Couzou liggen wat flauwe bochtjes, maar ook de passage in dit dorpje stelt weinig voor. We komen na meer dan 30 kilometer tijdrit nu pas uit bij het écht interessante deel van de etappe, men heeft alle spanning en sensatie in het slot gepropt. Nog acht kilometer te gaan, acht kilometers waarin het op en af zal gaan. In en rond Couzou is het na het tussenpunt een kilometer vlak, daarna beginnen we aan een afdaling van anderhalve kilometer. Deze afdaling begint met twee bochten naar rechts, de tweede is iets scherper. Daarna volgt er een wat langere bocht naar links, maar dat is geen probleem. Het gaat vervolgens even rechtdoor, waarna we vlak voor we beneden zijn eerst rechtsaf slaan en dan wat scherper linksaf. Nog zo'n zelfde bochtencombinatie, maar dan makkelijker, volgt, waarna we beneden zijn. Het is even een paar meter vlak, maar heel snel beginnen we aan de Côte de Malgès. Een klimmetje van 1,6 kilometer aan 4,7%, normaliter zou dat niet spannend zijn, maar na meer dan 30 kilometer aan tijdrit kan zo'n klimmetje hard aankomen. Vooral omdat het in het begin vrij steil is, in de eerste 400 meter gaat het aan 7% omhoog. Een omslag, na vooral veel vlak werk en een afdalinkje op voorhand. Het restant van de klim is minder zwaar, het gaat een meter of 600 aan 4 à 5% omhoog, met tussendoor wel nog een stukje van 100 meter aan 7%. Na een redelijk serieuze kilometer klimmen bollen we in de resterende meters wat vals plat rechtdoor uit naar de top. De top van deze Côte de Malgès, ook wel de Côte de Couzou, bereiken we na 36,7 kilometer, op exact vier kilometer van de finish. In de buurt van dit klimmetje vinden we wat dolmen, een hunebed, weet je wel. Sick.
Direct na dit klimmetje beginnen we aan een afdaling van twee kilometer richting het schilderachtige Rocamadour. De afdaling begint makkelijk, het loopt wat vals plat naar beneden, maar een meter of 400 later komen we een scherpe bocht naar rechts tegen. Na deze bocht loopt het weer een meter of 400 vrij rechtdoor, waarna de volgende scherpe bocht naar rechts op het parcours ligt. De weg is hier relatief smal, dat maakt het wat lastiger. Het gaat nu ook wat steviger naar beneden, terwijl de bochten zich gaan opstapelen. Drie keer achter elkaar komen we een bocht naar links en dan eentje naar rechts tegen, de afdaling is kort maar krachtig. Na die derde combinatie kijken we vol tegen het in de rotsen uitgehakte Rocamadour aan. Tijd om te genieten hebben we nog niet, want het gaat nog wat verder omlaag. Het loopt iets langer wat meer rechtdoor, het laatste deel van dit afdalinkje valt mee. Beneden rijden we over een iets smallere brug en daarna slaan we bijna direct scherp rechtsaf. In de bocht begint de weg al omhoog te lopen, we beginnen aan de Côte de l'Hospitalet. Deze klim is 1,5 kilometer lang, gemiddeld gaat het aan 7,8% omhoog. Een knallend, spetterend eindstuk. Na de bocht naar rechts volgt meteen een steile haarspeldbocht naar links, we klimmen gelijk een halve kilometer aan meer dan 7%. Rechtdoor rijden we vervolgens een stadspoort tegemoet, daar fietsen we vervolgens doorheen en dan volgt een haarspeldbocht naar rechts. Het zwaarste gedeelte van dit klimmetje wacht op ons, het gaat een halve kilometer omhoog aan meer dan 8%. We betreden de slotkilometer en in die slotkilometer blijft het lastig. We rijden weg van Rocamadour, maar komen op 500 meter van het eind een haarspeldbocht naar links tegen, waarna we ons ineens in een donkere tunnel bevinden. Die tunnel is slechts 30 meter lang, maar toch. Voorbij die tunnel loopt de weg nog een aantal meter omhoog aan een procent of zes, waarna we op 300 meter van de finish de relatieve vlakte bereiken. In de laatste paar meter van de tijdrit gaat het nog wat vals plat omhoog, maar de steile pentes zijn voorbij. Wel is het slot op een andere manier vervelend, op 200 meter van het eind draaien we naar links en op 130 meter van het eind volgt nog een scherpe bocht naar rechts. Vervolgens rijden we rechtdoor de finish tegemoet en zit na 40,7 kilometer de langste tijdrit sinds 2014 er weer op.
De finish ligt voor het eerst in de Tourgeschiedenis in het fabuleuze Rocamadour. Een palats waar ik niet enthousiast genoeg over kan zijn, het is hier meer dan schitterend. Even wat droge kost: Rocamadour of Roc-Amadour is een stad in Frankrijk, in het Centraal Massief, departement Lot. De stad is ook een goed bezochte bedevaartsplaats. De stad is gebouwd op een rots midden in de Causse de Gramat, een uitgestrekt kalksteenplateau en onderdeel van de Causses du Quercy. Boven op de rots ligt een burcht. Via een slingerend pad (of een lift voor de mindervaliden) kan men het heiligdom bereiken, een reeks van kapellen met fresco's en een kerk. Via een trap, waarin vele fossielen van mariene herkomst zichtbaar zijn, komt men onderaan de berg. Daar ligt het zeer toeristische stadje met zijn nauwe straatjes. Dit gedeelte van de stad slaan we helaas over, we rijden via de brede weg omhoog, eigenlijk in een boog om alle pracht heen. De naam van deze heilige plaats is van het Occitaanse 'roc amator'; de rots van Amadour. Deze rots is in de vroege middeleeuwen uitgekozen door Sint-Amadour als woonplaats. Sint-Amadour leidde een kluizenaarsbestaan en wordt in een legende geïdentificeerd met Zacheüs, een leerling van Jezus. In de 12e eeuw werd het lichaam van Sint-Amadour nog geheel intact aangetroffen in een tombe in de bergwand. Het lichaam werd in de kapel gelegd waar men vervolgens op zijn wederopstanding wachtte, die echter niet kwam. Later is het lichaam door de protestanten tijdens een van de vele godsdienstoorlogen verbrand. Naast de tombe van Sint-Amadour is de Zwarte Madonna van Rocamadour een belangrijke reden voor een pelgrimsbezoek. Zelfs gekroonde hoofden kwamen naar Rocamadour op bezoek, onder wie koning Lodewijk de Heilige en Hendrik III van Engeland, die in Rocamadour op wonderbaarlijke wijze genezen zou zijn van een ziekte. Het heiligdom van Rocamadour vormde tegelijk een belangrijke etappeplaats op de weg van Noord-Europa naar Santiago de Compostella. Leuk verhaal, maar ze kwamen hier gewoon voor de pracht en praal. Tussen de stad en de burcht in liggen blijkbaar zeven heiligdommen aan de Parvis des Églises, te bereiken via een trap met 223 treden of met een lift. Als we alle gebouwen moeten opnoemen die de moeite waard zijn ben ik volgende week nog bezig, maar we kunnen bijvoorbeeld de Porte du Figuier noemen, een poort uit de 13e eeuw, of de Basiliek de Chapelle Notre-Dame, een zogenaamde wonderkapel. Sowieso stikt het hier van de kapelletjes en de kerkjes, maar er is ook een kicken buitenmuur, meerdere poortjes, smalle straatjes, het complete burchtpakket. En dus allerlei gebouwen uitgehakt in de rotsen, absoluut een van mijn favoriete rubrieken. Chateautje erbij, godsallemachtig, hoe kan het dat de Tour hier nog nooit is geweest? Een andere koers was hier wel al eens, de Route d'Occitanie. Dat was in 2020, er zou hier een rit eindigen. De rit die hier eindigde bevatte dezelfde klim, al sloeg men toen vlak voor de finish nog een smaller en steiler straatje in. De man die nooit goed is in de Tour maar wel in alle andere Franse koersen won, niemand minder dan Benoit Cosnefroy. Hij versloeg Bauke Mollema, Thibaut Pinot en Egan Bernal, ik geef het je te doen. Naast alle bovengrondse schoonheid valt er in Rocamadour ook ondergronds het een en ander aan te treffen, niet ver van de finish vinden we de Grotte des Merveilles, een grot waar men prehistorische wandschilderingen heeft aangetroffen. In het stadje is ook een zwaard te bezichtigen dat volgens de overlevering Durendal zou zijn, het zwaard van Roeland. Stukje Chanson de Roland.
Er wonen maar 640 mensen in Rocamadour, maar die mensen hebben wel het geluk in een van de mooiste plekjes van Frankrijk te wonen. Al is het natuurlijk wel een stevig nadeel dat de stad uitpuilt van de toeristen, wat na vandaag alleen maar erger zal worden. De wereld zal kennismaken met de schoonheid van Rocamadour en dat zal niet ongemerkt voorbij gaan. Ze hebben hier overigens hun eigen luchtballonfestijn, lekker met z'n allen manoeuvreren door die smalle kloof, enge shit lijkt mij. De tijdrit gaat om 13:05 van start, roze lantaarn Caleb Ewan staat als eerste aan het vertrek. Het is een lange tijdrit, dus heeft men besloten de renners om de anderhalve minuut te laten vertrekken. Vooral om 14:05 moeten we even opletten, dan gaat Filippo Ganna namelijk van start. Zijn zit in de hotseat kan vrij lang duren, want Küng begint er pas om 15:50 aan en Wout om 16:16. Tegen die tijd vertrekken de renners overigens om de twee minuten, stiekem toch een voordeeltje voor Ganna. Kijkend naar het weer lijkt het er sterk op dat het weer een warme dag gaat worden, maar niet té warm. Tussen de 27 en 29 graden, dat is te doen. Een beetje wind uit het noorden, noordwesten, veel stelt dat niet voor. Het zou ook de hele middag hetzelfde moeten blijven, wat natuurlijk mooi meegenomen is. Gelijke omstandigheden voor iedereen, lijkt het op. Door de windrichting hebben we gedurende de tijdrit wel vooral met tegenwind te maken, al is het parcours voor een groot deel beschut. Adam Yates begint om 16:42 als nummer 10 aan zijn opdracht, een aantal minuten later is Jonas Vingegaard de laatste die vertrekt, om 17:00. De organisatie verwacht dat hij om 17:49 aan de finish verschijnt, men schat dus in dat deze tijdrit van bijna 41 kilometer 49 minuten gaat duren.
Daar kunnen we wel iets mee. Als je zelf zou gokken, wat denk je dan dat de winnende tijd is? Voor degene die het dichtst in de buurt komt ligt er een abonnementje te wachten, harstikke leuk toch? Dat kan de pijn verzachten. De pijn die ontstaat omdat we het eerste uur van de tijdrit naar Jan en Bobbie moeten luisteren. Alleen Eurosport 1 is meteen om 13:05 op de afspraak, de NOS en Sporza zijn er pas om respectievelijk 14:05 en 14:20 bij. De NOS start als Ganna vertrekt, dat is dan nog wel timing. Finish wordt dus rond 17:49 verwacht, lange dag.
Welkom bij het clubkampioenschap van Team Jumbo-Visma. Vandaag werken we tijdens het clubkampioenschap de tijdrit af. Het is een open kampioenschap, dus doen er allerlei figuranten mee, maar de verwachting is dat de leden van Team Jumbo-Visma met de prijzen gaan lopen. Het heeft er wel alle schijn van dat het een spannende strijd gaat worden, want alle clubleden zijn in bloedvorm. Op het spel staan een aantal gele tompoucen, we gaan snel de favorieten eens doornemen.
1. Van Aert. Wout van Aert staat bekend als de beste tijdrijder van Team Jumbo-Visma. Toch kan hij op een goede dag wel eens geklopt worden door Tom Dumoulin, maar die staat in de file op de Brienenoordburg en moet helaas verstek laten gaan. Ook Primoz Roglic is normaal een geduchte concurrent, maar die heeft helaas een paar gebroken wervels en kan dus niet meedoen. Gezien de meest recente tijdritten die Van Aert reed is de verwachting dat hij de snelste gaat zijn en dat hij dus met die felbegeerde tompoucen aan de haal gaat. Die mag hij lekker in zijn betonnen bakkes gooien. Ik denk overigens met een winnende tijd van 45 minuten, de organisatie onderschat de kwaliteiten van Wout van Fukushima.
2. Vingegaard. Jonas is ook een extreem goede tijdrijder, maar het lukt hem steeds niet echt om sneller te zijn dan Van Aert. Vorig jaar was hij in de afsluitende tijdrit een halve minuut langzamer, in de eerste tijdrit van deze Tour was hij tien tellen langzamer. Op een goede dag kan Jonas met de Frits van Eerd-trofee gaan lopen, maar waarschijnlijker is dat hij genoegen moet nemen met een filiaal vol zilvervisjes.
3. Laporte. Zonder valpartij had Christophe Laporte de eerste tijdrit van deze Tour zomaar kunnen winnen, en dus moeten we tijdens deze tijdrit ook ernstig rekening met hem houden. Op het rommelmateriaal van Cofidis kon hij al een aardige tijdrit rijden, met de cirkelvormige wielen van Jumbo is hij helemaal op de brommer. Als hij ditmaal op de fiets blijft zitten gaan Van Aert en Vingegaard zich moeten reppen. Zo'n clubkampioenschap is geen evidente zaak, er staat veel prestige op het spel. Toch zal Laporte uiteindelijk het onderspit delven. Hij krijgt een zak smakeloze croissantjes van 20 cent per stuk cadeau.
4. Van Hooydonck. Tijdens de eerste tijdrit was Van Hooydonck liefst twee seconden sneller dan Tiesj Benoot, dit wordt misschien wel de spannendste strijd van dit clubkampioenschap. Voor de nummer vier en vijf staat er misschien minder op het spel, maar het is wel van belang dat er gas wordt gegeven om de figuranten daadwerkelijk te laten figureren. De hoofdrol mogen ze niet opeisen, dat zou funest zijn voor het imago van de club. De nummer zes mag een dagje gaan spiegelen in de zilvervisjesfranchise van de tweede, dus Nathan en Tiesj zijn safe. Arme Sepp.
5. Benoot. Zoals we van Tiesj gewend zijn vist hij altijd achter het net. Heel Jumbo wint een rit, maar Tiesj niet. Ook in deze tijdrit komt hij er niet aan te pas, gelukkig is er dan nog Sepp zodat hij niet laatste wordt. Volgend jaar moet hij via de Jumbo foodcoach app nog wat meer producten van het huismerk van Jumbo laten aanrukken, dan is ook voor hem de dominantie nabij.
Die laatste zin van Lance is zo goed.quote:
Hein Verbruggen had het kunnen beamen.
Hein, wat een paljas was dat.quote:Op zaterdag 23 juli 2022 21:17 schreef Toby56 het volgende:
[..]
Die laatste zin van Lance is zo goed.
Hein Verbruggen had het kunnen beamen.
Ik weet het niet.quote:
De grootste paljas die ik me uit die (veel langere) epo-periode herinner, was de altijd vrolijke Cees Priem.
Dit is de eerste keer deze Tour dat er kritische vragen worden gesteld, de rest van de tijd kruipen ze met z'n allen in z'n reet.quote:Op zaterdag 23 juli 2022 21:20 schreef heywoodu het volgende:
Nou ja, áls je wel daadwerkelijk gewoon binnen de regels acteert, wat natuurlijk ook gewoon kan, is het wel onmogelijk frustrerend als je door alles en iedereen gewantrouwd wordt als het geweldig goed gaat en er tig keer naar gevraagd wordt. In dat geval wel een begrijpelijke reactie van Van Aert.
Waarschijnlijk is dat ook meteen het probleem, Woutje is niet meer gediend van kritische vraagjes na alle lovende woorden.
Klopt.quote:
Nou ja, áls je wel daadwerkelijk gewoon binnen de regels acteert, wat natuurlijk ook gewoon kan, is het wel onmogelijk frustrerend als je door alles en iedereen gewantrouwd wordt als het geweldig goed gaat en er tig keer naar gevraagd wordt. In dat geval wel een begrijpelijke reactie van Van Aert.
De vragen zijn niet onbegrijpelijk.
De reacties ook niet.
Ik heb, ondanks alles, een hele leuke en onderhoudende Tour gezien.
En, zoals al eerder gezegd, ik zie over 10 jaar wel of ik bij de neus ben genomen.
Tommy Simpson is ooit als held gestorven.
En Floyd Landis was een groot komiek.
Als Floyd de avond vooraf Brugse Zot had gedronken, dan was-ie nog 10 minuten harder gegaan.
Nog steeds een van de mooiste etappes ooit, dis Floyd toen won met 5 minuten voorsprongquote:
[..]
Klopt.
De vragen zijn niet onbegrijpelijk.
De reacties ook niet.
Ik heb, ondanks alles, een hele leuke en onderhoudende Tour gezien.
En, zoals al eerder gezegd, ik zie over 10 jaar wel of ik bij de neus ben genomen.
Tommy Simpson is ooit als held gestorven.
En Floyd Landis was een groot komiek.
Als Floyd de avond vooraf Brugse Zot had gedronken, dan was-ie nog 10 minuten harder gegaan.
En nog steeds knap dat hij alleen positief werd bevonden op testosteron
Daarnaast, journalisten hebben er een stuk minder moeite mee als het sujet in kwestie een Oost-Europese nationaliteit kent zoals bijvoorbeeld, ehm, Sloveens.quote:
[..]
Dit is de eerste keer deze Tour dat er kritische vragen worden gesteld, de rest van de tijd kruipen ze met z'n allen in z'n reet.
Waarschijnlijk is dat ook meteen het probleem, Woutje is niet meer gediend van kritische vraagjes na alle lovende woorden.
Het feit dat WvA een flamboyante, populaire en overall sterke personality is, betekent niet dat hij gevrijwaard is van vragen die hij wat minder leuk vindt om te beantwoorden.
Ik ben van een iets oudere generatie.quote:
[..]
Nog steeds een van de mooiste etappes ooit, dis Floyd toen won met 5 minuten voorsprong
En nog steeds knap dat hij alleen positief werd bevonden op testosteron
Toen ik Floyd bezig zag, moest ik denken aan Lucien Van Impe in de Pyreneeënrit naar Saint-Loury-Soulan (Pla d'Adet) 1976. Solo over de Portillon, Peyresourde en Pla d'Adet. Zoetemelk op 3 1/2 minuut, de rest nog veel verder naar achteren.
Zoals Jacques Goddet, toenmalig vice-directeur, uitriep: "Incroyable!"
Schaatsen is hartstikke schoon man.quote:
Stel dat er wel gedoped wordt, dan moet jumbo bijna wel iets hebben dat de andere ploegen nog niet gebruiken. Waar zouden we aan moeten denken? Microdoseringen of vooral gerommel met attesten? Of zou de thorax overgewaaid zijn uit het schaatsen?
Oké, Rintje Ritsma.quote:
Schoon, na een Sanex-bad met Marianne Timmer.quote:
Nou en of. Al de jaren van Armstrong waren geweldige TdfS. Echt genoten in optima forma. Mooie ouwe tijden.quote:
[..]
Leuk? De Armstrong-jaren?
(buiten 2003 dan)
Dagen vrij nemen en dan er echt vanaf minuut één tot de allerlaatste minuut puur genieten.
Op VHS banden hele etappes opgenomen en later terug kijken. Héérlijk.
Hoe beroerd ook voor ze, die Fransen leven nog steeds alsof ze met de trainingsschema's en voedingspatronen van Thévenet en Hinault de Tour kunnen winnen. (Thévenet dopeerde trouwens ook wel eens, en kon ook enorme hoeveelheden Bourgondische wijn verzwelgen. En als je Pinot heet... nou, dan lust je hem ook wel.)quote:
Maar als je dan een interview met Sinkeldam leest dat ze bij FDJ eigenlijk niets met voeding doen dan is dat ook wel een teken dat er veel verschil tussen de ploegen zit. Als dat voor voeding geldt zal dat ook wel voor andere zaken zijn zoals windtunnel, speciale pakken, etc.
Het is blijkbaar graag een verongelijkt volkje, want ze gaan er onverdroten mee door. Zodat ze tot in eewigheid kunnen spreken van "deux vitesses."
Hier nog een diehard Armstrong fan. Altijd fijn die bluf die Lance altijd met zich meedroeg.quote:
[..]
Diehard Armstrong fan. De renner dan, de persoon is een lamlul.
Maar de mutantjes in die jaren waren gewoon amusant. Plus dat ik als 1 van de weinigen waarschijnlijk wel kon genieten van de US Postal en Discovery hegemonie.
Als persoon vond ik hem overigens wel relaxed.
Ik vond hem niet zo sympathiek, veel minder sympa bijvoorbeeld dan LeMond of Hampsten, en ik voel me zeer zeker door Lance bij de neus genomen, maar dat hij, naarmate het boegeroep in intensiteit toenam steeds harder ging fietsen, vond ik destijds echt geweldig. Ik zat hem dan gewoon aan te moedigen voor de buis.quote:
[..]
Nou en of. Al de jaren van Armstrong waren geweldige TdfS. Echt genoten in optima forma. Mooie ouwe tijden.
Dagen vrij nemen en dan er echt vanaf minuut één tot de allerlaatste minuut puur genieten.
Op VHS banden hele etappes opgenomen en later terug kijken. Héérlijk.
FDJ heeft in het verleden meerdere windtunneltesten in Nederland gehad. En ook qua training heeft FDJ het uitstekend voor elkaar met prima uitslagen over het algemeen, zeker dit jaar. Paar podiums in de voorjaarsklassiekers en dan wat ritzeges in de Giro plus nu een top-5 in de Tour.quote:
Maar als je dan een interview met Sinkeldam leest dat ze bij FDJ eigenlijk niets met voeding doen dan is dat ook wel een teken dat er veel verschil tussen de ploegen zit. Als dat voor voeding geldt zal dat ook wel voor andere zaken zijn zoals windtunnel, speciale pakken, etc.
📊⏲️Largest time-difference between 🟡🇫🇷TdF-winner and #⃣10 in the GC (since 2000, original results):
25:43 - 🇫🇷'22 (after 20 stages)
22:54 - 🇫🇷'04
22:38 - 🇫🇷'01
21:15 - 🇫🇷'14
19:15 - 🇫🇷'03
19:05 - 🇫🇷'02
18:34 - 🇫🇷'21
18:25 - 🇫🇷'00
💡thanks for reminding @SportFanaat93
Wie is dit?quote:
[..]
Ik hoop dat deze wint. Tjokvol doping.
[ afbeelding ]
Ik vraag dit voor een vriend ( @Viesdik )
Gewoon al die journalisten en renners vooraf gedrukte kaartjes geven met de meest clichématige vragen en statements ooit en die dan uitwisselen bij elk interview.
Alle gekheid op een stokje. Ik gun die Fransen het beste, en het zou niet verkeerd zijn als er weer eens een Fransman de Tour won. Per slot van rekening hebben we het idee van zo'n grote ronde aan de Fransen te danken.quote:
[..]
FDJ heeft in het verleden meerdere windtunneltesten in Nederland gehad. En ook qua training heeft FDJ het uitstekend voor elkaar met prima uitslagen over het algemeen, zeker dit jaar. Paar podiums in de voorjaarsklassiekers en dan wat ritzeges in de Giro plus nu een top-5 in de Tour.
Echter: dat Nederlanders voor een hoogtestage naar het buitenland gaan, dat kan ik me nog voorstellen.
Maar dat een oorspronkelijk wielerland als Frankrijk blijkbaar geen goede voorzieningen heeft om windtunneltesten te doen... ik weet het niet. En als ze die voorzieningen wel zouden hebben, dan kan ik me nauwelijks voorstellen dat zulke testen in Nederland goedkoper en beter te regelen zouden zijn.
Ik vrees toch echt dat veel van die Franse ploegen gewoon koppig (blijven) achterlopen bij de rest van de wielerwereld. En hoe gelukkig worden Franse renners in buitenlandse ploegen? Het is een vooroordeel, ik geef het toe, maar de meesten willen vast graag zsm weer terug naar Frankrijk, want er is geen hond in zo'n ploeg die (nog) Frans spreekt. En zelf spreken ze nog steeds erg slecht over de grens, die Fransen. Ze kunnen nog "yes" en "no" zeggen in een interview, en "I am so happy, and the team worked so hard", maar daar houdt het voor de meerderheid vaak wel mee op, zo vrees ik.
Maar nogmaals: een Franse Tourwinnaar, wat mij betreft zo snel mogelijk. Dan weten we tenminste zeker dat hij het puur heeft gedaan op viande, pain, vin et boursin.
[ Bericht 1% gewijzigd door Toby56 op 23-07-2022 22:15:53 ]
Die Armstrong-jaren waren gewoon kut, nul spankracht, behalve die keer dat Ullrich voor Bianchi reed. En zo'n hatelijke lul, Simeoni gaan terughalen etc. Froome was ook al zo'n dramaquote:
[..]
Hier nog een diehard Armstrong fan. Altijd fijn die bluf die Lance altijd met zich meedroeg.
Als persoon vond ik hem overigens wel relaxed.
Die clichématige vragen en statements worden toch al uitgewisseld?quote:Op zaterdag 23 juli 2022 22:03 schreef SaintOfKillers het volgende:
De klassieke dopingvragen zijn toch gewoon een zinloos toneelstukje? De renner gaat altijd bedrog ontkennen en met het klassieke "we werken hard" riedeltje komen. De journalist weet dat de renner dat gaat antwoorden. De renner weet dat de journalist weet dat de renner dat gaat antwoorden. Tijdsverkwisting voor iedereen.
Gewoon al die journalisten en renners vooraf gedrukte kaartjes geven met de meest clichématige vragen en statements ooit en die dan uitwisselen bij elk interview.
Dan zou ik die vooraf gedrukte kaartjes maar laten. Die hebben we helemaal niet nodig. En je hebt er maar weer extra werk van.
Tijdverkwisting voor iedereen.
quote:NEDERLANDSE VLAG ACHTER TOURZEGE JONAS VINGEGAARD
quote:Het heeft liefst 42 jaar geduurd sinds T.I. Raleigh dat er opnieuw een Nederlandse wielerploeg in slaag om de Ronde van Frankrijk te winnen. Meer dan vier decennia hebben we moeten wachten voordat de gele trui weer onder Nederlandse regie de Champs Elysées opdraait. We hebben weer geel!
quote:De Nederlandse inbreng in dit Deense Tour-succes is ongekend groot en verdient alle credits. Onder een vrijwel complete Nederlandse begeleiding heeft Vingegaard zich van een onbekend talent van Team ColoQuick in vier jaar kunnen ontwikkelen tot een onaantastbare Tour-winnaar.
Jaaaaaaaaa! Allemaal, in de polonaise. Waar zijn de toetertjes en tompoezen?quote:Eerst mag, nee moet, Jumbo-Visma deze Tour-zege groots vieren. Wanneer Jonas Vingegaard op de Champs Elysées op de hoogste trede stapt, mogen we er zeker bij stilstaan dat dit ook een Nederlands succes is. Iedereen die de afgelopen jaren een bijdrage heeft geleverd aan de spectaculaire evolutie van het Nederlandse Jumbo-Visma verdient dat vette compliment zeker. De werknaam van de geel-zwarte wielerploeg is Team Oranje. Hoewel dit oranje nauwelijks zichtbaar is, is dit wel het kloppende hart van het team.
Het vaandel hoog! De rijen hecht gesloten!quote:
[..]
[..]
[..]
[..]
Jaaaaaaaaa! Allemaal, in de polonaise. Waar zijn de toetertjes en tompoezen?
Ik begreep daar niks van, maar ik heb ook geen idee wat the clinic is dus het wordt er niet duidelijker op voor mij.quote:
[..]
Wel handig om mee te lezen, dat gedoe met allerlei Twitteraccounts wordt er vrij duidelijk uitgelegd, dus ook degenen die niet elk accountje en podcastje volgen zijn dan weer op de hoogte
Franceli Corrales.quote:
[..]
Wie is dit?
Ik vraag dit voor een vriend ( @:viesdik )
Een absoluut toptalent uit Venezuela.
Helaas heeft, zoals hij heeft opgebiecht, JohnDDD zijn doping in haar gestopt.
Tourdeelname zit er op zeker niet in.
Ik had eerder dit jaar 1000 euro op haar Tourzege ingezet; die ben ik dus kwijt.SPOILER
Verdomme nog an toe.quote:
[..]
Het vaandel hoog! De rijen hecht gesloten!
Niks met voeding doen? Dat is wel echt absurd. Eten ze daar nog elke avond een biefstukje ofzo?quote:
Maar als je dan een interview met Sinkeldam leest dat ze bij FDJ eigenlijk niets met voeding doen dan is dat ook wel een teken dat er veel verschil tussen de ploegen zit. Als dat voor voeding geldt zal dat ook wel voor andere zaken zijn zoals windtunnel, speciale pakken, etc.
Die Franse ploegen zijn zo belachelijk en ouderwets. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de Italiaanse en Spaanse ploegen, die ook niets meer winnen. Dat komt toch door de taalbarrière. Vrijwel geen buitenlander zal in hun team willen koersen (want ze spreken alleen hun taal) en zij willen niet in andere teams koersen (want dan moeten ze opeens Engels gaan praten en krijgen ze niet hun al dente-pasta en bladerdeeg en whatever).
Jumbo durft als Nederlandse ploeg gewoon 1 Nederlander mee te nemen naar de Tour.
Het zou allicht handig zijn als je je zou verdiepen in de recente transferhistorie van FDJ voordat je eencellig op je toetsenbord begint te rammen.quote:
[..]
Niks met voeding doen? Dat is wel echt absurd. Eten ze daar nog elke avond een biefstukje ofzo?
Die Franse ploegen zijn zo belachelijk en ouderwets. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de Italiaanse en Spaanse ploegen, die ook niets meer winnen. Dat komt toch door de taalbarrière. Vrijwel geen buitenlander zal in hun team willen koersen (want ze spreken alleen hun taal) en zij willen niet in andere teams koersen (want dan moeten ze opeens Engels gaan praten en krijgen ze niet hun al dente-pasta en bladerdeeg en whatever).
Jumbo durft als Nederlandse ploeg gewoon 1 Nederlander mee te nemen naar de Tour.
Ik ga maar weer eens naar The Invasion Of The Body Snatchers kijken.
The Clinic is een soort subforum (zoals SPT en WLR op FOK!) op Cyclingnewsquote:
[..]
Ik begreep daar niks van, maar ik heb ook geen idee wat the clinic is dus het wordt er niet duidelijker op voor mij.
Op zich wel een mooi systeem om de reguliere topics vrij van cynisme te houden.quote:
[..]
The Clinic is een soort subforum (zoals SPT en WLR op FOK!) op Cyclingnews
Al is dit ook wel weer vermakelijk hier.
Ik heb cyclingnews altijd een belachelijk forum gevonden. Je mag het daar niet over politiek én niet over doping hebben, wat blijft er dan überhaupt over van een forum?quote:
[..]
Op zich wel een mooi systeem om de reguliere topics vrij van cynisme te houden.
Al is dit ook wel weer vermakelijk hier.
Nou ja, voor doping hebben ze toch The Clinic? Dat werkt toch prima als je de wedstrijdtopics vrij 'serieus' wil houden.quote:
[..]
Ik heb cyclingnews altijd een belachelijk forum gevonden. Je mag het daar niet over politiek én niet over doping hebben, wat blijft er dan überhaupt over van een forum?
Verder kijk ik daar alleen in de wedstrijdtopcis of de rennerstopics, dus over andere onderdelen kan ik niet oordelen. Als je in het algemene deel niet over politiek mag praten, dan is dat wel bijzonder ja.
Haha wie schrijft dit?quote:
[..]
[..]
[..]
[..]
Jaaaaaaaaa! Allemaal, in de polonaise. Waar zijn de toetertjes en tompoezen?
Ik ben alleen maar (vrij matig) actief op een paar muziekforums, maar politiek is, naar mijn ervaring, de dood voor menig sociaal platform dat eigenlijk een ander onderwerp dan politiek als hoofdthema heeft. Ik heb de sfeer zien verbeteren wanneer politiek als onderwerp werd 'geschrapt'.quote:
[..]
Nou ja, voor doping hebben ze toch The Clinic? Dat werkt toch prima als je de wedstrijdtopics vrij 'serieus' wil houden.
Verder kijk ik daar alleen in de wedstrijdtopcis of de rennerstopics, dus over andere onderdelen kan ik niet oordelen. Als je in het algemene deel niet over politiek mag praten, dan is dat wel bijzonder ja.
Ik vind het heel potsierlijk allemaal. Binnen de grenzen van het betamelijke moet je alles kunnen bespreken. Niet dat je de hele tijd aan het wikken en wegen bent of je post nog net geschikt is voor het algemene deel of net onder het kopje clinic valt, en dat je ook als mod continu aan het beoordelen bent of een post ergens wel of niet past. Echt heel vermoeiend. Wat je ook krijgt is dat het in die clinic éxtreem cynisch is, alles is daar doping, terwijl in het algemene deel alles rozengeur en maneschijn is.quote:
[..]
Nou ja, voor doping hebben ze toch The Clinic? Dat werkt toch prima als je de wedstrijdtopics vrij 'serieus' wil houden.
Verder kijk ik daar alleen in de wedstrijdtopcis of de rennerstopics, dus over andere onderdelen kan ik niet oordelen. Als je in het algemene deel niet over politiek mag praten, dan is dat wel bijzonder ja.
Ik ken dat forum niet, maar op een wieler- of sportforum lijkt doping me een legitiem onderwerp.quote:
[..]
Ik vind het heel potsierlijk allemaal. Binnen de grenzen van het betamelijke moet je alles kunnen bespreken. Niet dat je de hele tijd aan het wikken en wegen bent of je post nog net geschikt is voor het algemene deel of net onder het kopje clinic valt, en dat je ook als mod continu aan het beoordelen bent of een post ergens wel of niet past. Echt heel vermoeiend. Wat je ook krijgt is dat het in die clinic éxtreem cynisch is, alles is daar doping, terwijl in het algemene deel alles rozengeur en maneschijn is.
Ons knipperlichtquote:
https://www.wielerflits.n(...)ge-jonas-vingegaard/
(waarin ook nog gemeld wordt dat Ineos geïnteresseerd is in Roglic)
De analyse over Pogi die (wellicht te zelfverzekerd) tamelijk zinloos als een haas op rivaal Roglic reageerde, daar ben ik het nochtans wel mee eens.quote:
[..]
Ons knipperlicht
https://www.wielerflits.n(...)ge-jonas-vingegaard/
(waarin ook nog gemeld wordt dat Ineos geïnteresseerd is in Roglic)
Klopt, al wist hij op dat moment niet dat Roglic eigenlijk rondreed met z'n laatste krachten. Als Roglic weg was gekomen en daarna Wout hem had opgehaald, had Pogacar opeens 2 enorme concurrenten ipv 1,5..quote:
[..]
De analyse over Pogi die (wellicht te zelfverzekerd) tamelijk zinloos als een haas op rivaal Roglic reageerde, daar ben ik het nochtans wel mee eens.
[ Bericht 0% gewijzigd door Marcoss op 24-07-2022 00:18:49 ]
Zeker.quote:
[..]
Klopt, al wist hij op dat moment niet dat Roglic eigenlijk rondreed met z'n laatste krachten. Als Roglic weg was gekomen en daarna Wout hem had opgehaald, had Pogacar opeens 2 enorme concurrentie ipv 1,5..
Maar hij had toch beter 1 van z'n knechten (die er toen nog bij waren, als ik het mij goed herinner) het ophaalwerk kunnen laten doen.
Maar goed, achteraf praten.
Vingegaard is sowieso de verdiende winnaar.
Franse renners zullen misschien niet en masse naar het buitenland gaan maar het valt me op dat het Franse drietal van quick step goed op zijn plek zat (Cavagna, Senechal en Alaphillipe) of dat nog zo is moet maar blijken. Bardet gaat ook goed bij DSM ( blijkbaar vindt hij die aanpak goed werken omdat hij zelf gek werd van de druk die bij Ag2r op hem lag) en wat te denken van Laporte die tenminste nog een Franse etappe zege pakt. Ik ken behalve bardet met zijn croissant Engels eigenlijk maar een Franse renner die goed verstaanbaar over de grens spreekt: Lilian Calmejane. Die heeft rugby gespeeld in Engeland, klinkt een beetje als een Kanaaleilanderquote:
[..]
En hoe gelukkig worden Franse renners in buitenlandse ploegen? Het is een vooroordeel, ik geef het toe, maar de meesten willen vast graag zsm weer terug naar Frankrijk, want er is geen hond in zo'n ploeg die (nog) Frans spreekt. En zelf spreken ze nog steeds erg slecht over de grens, die Fransen. Ze kunnen nog "yes" en "no" zeggen in een interview, en "I am so happy, and the team worked so hard", maar daar houdt het voor de meerderheid vaak wel mee op, zo vrees ik...
Zijn tegenwoordig behoorlijk wat Franse renners hoor die prima Engels spreken, Sénéchal, Flip, Rolland, Thomas, Barguil en van der Poel om er een paar te noemen.quote:
[..] Ik ken behalve bardet met zijn croissant Engels eigenlijk maar een Franse renner die goed verstaanbaar over de grens spreekt: Lilian Calmejane. Die heeft rugby gespeeld in Engeland, klinkt een beetje als een Kanaaleilander
Wel jammer dat Calmejane niet echt zijn belofte heeft kunnen inlossen... vond het altijd een positieve aanvalslustige renner, maar op een gegeven moment stokte zijn ontwikkeling.quote:
[..]
Franse renners zullen misschien niet en masse naar het buitenland gaan maar het valt me op dat het Franse drietal van quick step goed op zijn plek zat (Cavagna, Senechal en Alaphillipe) of dat nog zo is moet maar blijken. Bardet gaat ook goed bij DSM ( blijkbaar vindt hij die aanpak goed werken omdat hij zelf gek werd van de druk die bij Ag2r op hem lag) en wat te denken van Laporte die tenminste nog een Franse etappe zege pakt. Ik ken behalve bardet met zijn croissant Engels eigenlijk maar een Franse renner die goed verstaanbaar over de grens spreekt: Lilian Calmejane. Die heeft rugby gespeeld in Engeland, klinkt een beetje als een Kanaaleilander
Ik geef ook toe dat mijn eerdere opmerkingen over 'de Franse toestand' enigszins generaliserend waren.quote:
[..]
Zijn tegenwoordig behoorlijk wat Franse renners hoor die prima Engels spreken, Sénéchal, Flip, Rolland, Thomas, Barguil en van der Poel om er een paar te noemen.