R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi,
Ik ben overspannen/burn-out als gevolg van thuiswerken. Inmiddels ben ik het werk -op kantoor- weer aan het opbouwen.
Ik loop helaas wel tegen wat dingen aan.
- Ten eerste: ik voel op werk niet goed aan waar mijn grenzen liggen. Dat heeft er al een paar keer in geresulteerd dat ik volledig uitgeblust ben na het werk. Of dat ik op de meest onhandige momenten spanningsklachten krijg (extreme duizeligheid, kramp in nek, spierzwakte) en onverhoopt naar huis moet. Ik kan moeilijk inschatten waar die spanningsklachten op dat moment opeens vandaan komen, meestal voel ik me daarvoor gewoon prima en heb ik dus het idee dat ik best even naar de winkel kan/een terrasje kan pakken/een stuk kan fietsen. Maar dat lukt dan dus niet.
- Ten tweede: ik weet niet goed hoe ik moet herstellen. Ik ben overspannen door het thuiszitten, maar ik raak ook overspannen als ik teveel buiten de deur doe. Dit maakt dat ik continu in een dilemma zit.
- Ten derde: ik voel me hier erg alleen in. Ik praat met een psycholoog, maar ik heb het idee dat hij niet zoveel verstand heeft van mijn type burn-out. Hij lijkt niet helemaal te begrijpen waar mijn klachten vandaan komen. In mijn omgeving ken ik ook niemand die in een soortgelijke situatie zit. Dat maakt ook dat ik moeite heb met de situatie te accepteren.
Zijn hier ervaringsdeskundigen of heeft iemand tips?
[ Bericht 5% gewijzigd door Koekjesbakker345 op 22-05-2022 13:27:14 ]
Ik ben overspannen/burn-out als gevolg van thuiswerken. Inmiddels ben ik het werk -op kantoor- weer aan het opbouwen.
Ik loop helaas wel tegen wat dingen aan.
- Ten eerste: ik voel op werk niet goed aan waar mijn grenzen liggen. Dat heeft er al een paar keer in geresulteerd dat ik volledig uitgeblust ben na het werk. Of dat ik op de meest onhandige momenten spanningsklachten krijg (extreme duizeligheid, kramp in nek, spierzwakte) en onverhoopt naar huis moet. Ik kan moeilijk inschatten waar die spanningsklachten op dat moment opeens vandaan komen, meestal voel ik me daarvoor gewoon prima en heb ik dus het idee dat ik best even naar de winkel kan/een terrasje kan pakken/een stuk kan fietsen. Maar dat lukt dan dus niet.
- Ten tweede: ik weet niet goed hoe ik moet herstellen. Ik ben overspannen door het thuiszitten, maar ik raak ook overspannen als ik teveel buiten de deur doe. Dit maakt dat ik continu in een dilemma zit.
- Ten derde: ik voel me hier erg alleen in. Ik praat met een psycholoog, maar ik heb het idee dat hij niet zoveel verstand heeft van mijn type burn-out. Hij lijkt niet helemaal te begrijpen waar mijn klachten vandaan komen. In mijn omgeving ken ik ook niemand die in een soortgelijke situatie zit. Dat maakt ook dat ik moeite heb met de situatie te accepteren.
Zijn hier ervaringsdeskundigen of heeft iemand tips?
[ Bericht 5% gewijzigd door Koekjesbakker345 op 22-05-2022 13:27:14 ]
Volgens mij kun je best tegen je psycholoog zeggen dat je het gevoel hebt dat het niet werkt, je moet samen toch een soort klik en vertrouwen hebben als je persoonlijke dingen deelt. Ga anders inderdaad eerst weer eens naar de huisarts, die weet gauw genoeg welke zorg het beste bij jou zou kunnen passen. Succes en sterkte!quote:
Ik heb zelf het gevoel dat ik dicht tegen overspannenheid aan zit en herken dat ook wel een aantal van de situaties die je schetst. De oorzaken kunnen verschillend zijn, maar bij mij speelt het een rol dat ik op het moment weinig plezier haal uit mijn taken (gedeeltelijk doordat de leukste teken even niet beschikbaar zijn en gedeeltelijk doordat ik mijzelf teveel druk op leg om de iets minder leuke taken in te korte tijd af te hebben).
Mijn baas en collegas ondersteunen mij, door te kijken of andere taken mogelijk zijn, maar ook door mij extra tijd te geven om even niet met werk bezig te zijn en door de druk te verminderen.
Daarnaast heb ik een coach om regelmatig over mijn problemen te praten en uit te zoeken wat de dieper liggende oorzaak is. Ik heb een goede klik met de coach (en de coach met mij), wat ook belangrijk is om je zelf bloot te kunnen geven om achter de oorzaak te komen.
Andere opties die ik aangeboden heb gekregen (maar nog niet gebruikt) zijn:
- de bedrijfsarts,
- huisarts (en via hem een gespecialiseerde praktijkondersteuner)
- psycholoog.
Omdat mij de gesprekken met mij coach effectief zijn en ik op wil passen met verschillende trajecten door elkaar heen te doen heb ik van die andere opties nog geen gebruik gemaakt.
Mijn baas en collegas ondersteunen mij, door te kijken of andere taken mogelijk zijn, maar ook door mij extra tijd te geven om even niet met werk bezig te zijn en door de druk te verminderen.
Daarnaast heb ik een coach om regelmatig over mijn problemen te praten en uit te zoeken wat de dieper liggende oorzaak is. Ik heb een goede klik met de coach (en de coach met mij), wat ook belangrijk is om je zelf bloot te kunnen geven om achter de oorzaak te komen.
Andere opties die ik aangeboden heb gekregen (maar nog niet gebruikt) zijn:
- de bedrijfsarts,
- huisarts (en via hem een gespecialiseerde praktijkondersteuner)
- psycholoog.
Omdat mij de gesprekken met mij coach effectief zijn en ik op wil passen met verschillende trajecten door elkaar heen te doen heb ik van die andere opties nog geen gebruik gemaakt.
Klinkt alsof je geen burn-out hebt maar een angststoornis.
Ik heb hetzelfde gehad zoals jij omschrijft 2 jaar geleden. Dagenlang met paniekaanvallen op de bank gelegen, had niet gedacht dat mentale problemen zoveel lichamelijk kunnen uiten.
Mijn probleem was dat ik tijdens de eerste lockdown mezelf telkens in een angstige staat bracht door te veel nieuws te lezen. Elk uur zat ik wel te kijken of corona erger werd en welke maatregelen etc. Door deze angstige staat werd ik bang voor de meest simpele dingen, zoals naar de supermarkt gaan. Die angststaat kost veel energie en daarom was ik ook zo moe.
Ik heb hulp gevraagd bij de huisarts en na een aantal gesprekken met praktijkondersteuner werd het al veel minder. Na een aantal maanden redelijk hersteld en nu twee jaar laten kan ik zeggen dat ik vrijwel nergens last meer van heb. Ik doe weer alles zoals voorheen zonder irrationele angst.
Voor mij waren de oplossingen:
- bewust worden van gedachten door gedachte schema te gebruiken. Ik ben zelf verantwoordelijk voor de angstgedachtes en daardoor ook voor de paniekaanvallen. Leer wat je onderbewust echt denkt. Challenge jezelf of je rationeel/bevorderend nadenkt of niet. Leren dat het je niet overkomt maar dat je het jezelf aandoet heeft mij het meeste geholpen.
- afstand nemen van te veel angst-prikkels. In het begin voor nieuws alleen jeugdjournaal gekeken en nu beperk ik het nieuws lezen tot een keer per dag in een bepaalde tijdsruimte. Ga niet mee in het verhaal dat overal een crisis is want onder de streep hebben we een heel goed leven.
- juist weer gaan werken, meer onder de mensen gaan zelfs als de overheid met alle goede bedoelingen zegt dat je dat niet moet doen. Je eigen gezondheid gaat voor. In het begin is het kut maar je moet er doorheen om weer beter te worden. Als je een paniekaanval heb probeer dat te accepteren en uitzitten i.p.v. te vluchten.
- gezond eten/drinken
Veel succes met je herstel
Ik heb hetzelfde gehad zoals jij omschrijft 2 jaar geleden. Dagenlang met paniekaanvallen op de bank gelegen, had niet gedacht dat mentale problemen zoveel lichamelijk kunnen uiten.
Mijn probleem was dat ik tijdens de eerste lockdown mezelf telkens in een angstige staat bracht door te veel nieuws te lezen. Elk uur zat ik wel te kijken of corona erger werd en welke maatregelen etc. Door deze angstige staat werd ik bang voor de meest simpele dingen, zoals naar de supermarkt gaan. Die angststaat kost veel energie en daarom was ik ook zo moe.
Ik heb hulp gevraagd bij de huisarts en na een aantal gesprekken met praktijkondersteuner werd het al veel minder. Na een aantal maanden redelijk hersteld en nu twee jaar laten kan ik zeggen dat ik vrijwel nergens last meer van heb. Ik doe weer alles zoals voorheen zonder irrationele angst.
Voor mij waren de oplossingen:
- bewust worden van gedachten door gedachte schema te gebruiken. Ik ben zelf verantwoordelijk voor de angstgedachtes en daardoor ook voor de paniekaanvallen. Leer wat je onderbewust echt denkt. Challenge jezelf of je rationeel/bevorderend nadenkt of niet. Leren dat het je niet overkomt maar dat je het jezelf aandoet heeft mij het meeste geholpen.
- afstand nemen van te veel angst-prikkels. In het begin voor nieuws alleen jeugdjournaal gekeken en nu beperk ik het nieuws lezen tot een keer per dag in een bepaalde tijdsruimte. Ga niet mee in het verhaal dat overal een crisis is want onder de streep hebben we een heel goed leven.
- juist weer gaan werken, meer onder de mensen gaan zelfs als de overheid met alle goede bedoelingen zegt dat je dat niet moet doen. Je eigen gezondheid gaat voor. In het begin is het kut maar je moet er doorheen om weer beter te worden. Als je een paniekaanval heb probeer dat te accepteren en uitzitten i.p.v. te vluchten.
- gezond eten/drinken
Veel succes met je herstel
"An idiot admires complexity, while a genius appreciates simplicity" - Terry A. Davis
Ik heb ook maandenlang geen plezier meer gehaald uit mijn werk, ik wist alleen niet dat dat de klachten kon geven die ik nu heb. Daarom heb ik al die maanden geen extra ondernemen. Nu spijt van natuurlijk.quote:Op vrijdag 20 mei 2022 16:10 schreef simonblue het volgende:
Ik heb zelf het gevoel dat ik dicht tegen overspannenheid aan zit en herken dat ook wel een aantal van de situaties die je schetst. De oorzaken kunnen verschillend zijn, maar bij mij speelt het een rol dat ik op het moment weinig plezier haal uit mijn taken (gedeeltelijk doordat de leukste teken even niet beschikbaar zijn en gedeeltelijk doordat ik mijzelf teveel druk op leg om de iets minder leuke taken in te korte tijd af te hebben).
Mijn baas en collegas ondersteunen mij, door te kijken of andere taken mogelijk zijn, maar ook door mij extra tijd te geven om even niet met werk bezig te zijn en door de druk te verminderen.
Daarnaast heb ik een coach om regelmatig over mijn problemen te praten en uit te zoeken wat de dieper liggende oorzaak is. Ik heb een goede klik met de coach (en de coach met mij), wat ook belangrijk is om je zelf bloot te kunnen geven om achter de oorzaak te komen.
Andere opties die ik aangeboden heb gekregen (maar nog niet gebruikt) zijn:
- de bedrijfsarts,
- huisarts (en via hem een gespecialiseerde praktijkondersteuner)
- psycholoog.
Omdat mij de gesprekken met mij coach effectief zijn en ik op wil passen met verschillende trajecten door elkaar heen te doen heb ik van die andere opties nog geen gebruik gemaakt.
Dan zou ik kijken om een andere psycholoog als je het gevoel hebt dat je niet verder komt bij de huidige.quote:
[..]
Ja die verwees me door naar de psycholoog
Uitvinder van de biersmiley.
Kun je ook een angststoornis hebben zonder dat je die angst bewust voelt? Want ik ben niet bang om naar buiten te gaan, ik wíl juist dingen doen, maar de spanningsklachten overvallen me op die momenten vaak. Daarom denk ik dat het meer naar overspannen/overprikkeling neigt...quote:
Klinkt alsof je geen burn-out hebt maar een angststoornis.
Ik heb hetzelfde gehad zoals jij omschrijft 2 jaar geleden. Dagenlang met paniekaanvallen op de bank gelegen, had niet gedacht dat mentale problemen zoveel lichamelijk kunnen uiten.
Mijn probleem was dat ik tijdens de eerste lockdown mezelf telkens in een angstige staat bracht door te veel nieuws te lezen. Elk uur zat ik wel te kijken of corona erger werd en welke maatregelen etc. Door deze angstige staat werd ik bang voor de meest simpele dingen, zoals naar de supermarkt gaan. Die angststaat kost veel energie en daarom was ik ook zo moe.
Ik heb hulp gevraagd bij de huisarts en na een aantal gesprekken met praktijkondersteuner werd het al veel minder. Na een aantal maanden redelijk hersteld en nu twee jaar laten kan ik zeggen dat ik vrijwel nergens last meer van heb. Ik doe weer alles zoals voorheen zonder irrationele angst.
Voor mij waren de oplossingen:
- bewust worden van gedachten door gedachte schema te gebruiken. Ik ben zelf verantwoordelijk voor de angstgedachtes en daardoor ook voor de paniekaanvallen. Leer wat je onderbewust echt denkt. Challenge jezelf of je rationeel/bevorderend nadenkt of niet. Leren dat het je niet overkomt maar dat je het jezelf aandoet heeft mij het meeste geholpen.
- afstand nemen van te veel angst-prikkels. In het begin voor nieuws alleen jeugdjournaal gekeken en nu beperk ik het nieuws lezen tot een keer per dag in een bepaalde tijdsruimte. Ga niet mee in het verhaal dat overal een crisis is want onder de streep hebben we een heel goed leven.
- juist weer gaan werken, meer onder de mensen gaan zelfs als de overheid met alle goede bedoelingen zegt dat je dat niet moet doen. Je eigen gezondheid gaat voor. In het begin is het kut maar je moet er doorheen om weer beter te worden. Als je een paniekaanval heb probeer dat te accepteren en uitzitten i.p.v. te vluchten.
- gezond eten/drinken
Veel succes met je herstel
Het lijkt me niet dat je in paniek kunt raken zonder dat je daarvoor bewust of onbewust gedachten hebt die leiden tot die aanval. In het begin ontkende ik dat ik angst had want dat was niet stoer ofzo. Kan voor jou anders zijn natuurlijk. Aangezien je veel thuis hebt gewerkt en nu opeens onder de mensen bent lijkt het me dat je overprikkelt raakt door angst en niet overwerkt ben.quote:
[..]
Kun je ook een angststoornis hebben zonder dat je die angst bewust voelt? Want ik ben niet bang om naar buiten te gaan, ik wíl juist dingen doen, maar de spanningsklachten overvallen me op die momenten vaak. Daarom denk ik dat het meer naar overspannen/overprikkeling neigt...
Tenzij je echt zomaar een paniekaanval krijgt zonder dat je ook maar enige angstige gedachten hebt zoals 'wat als x gebeurt', dan lijkt het me iets voor je psycholoog om die neurologische defect op te lossen.
In mijn geval heb ik mezelf telkens vragen moeten stellen om erachter te komen welke gedachten mij tot die angststaat bracht want dat had ik voorheen niet door, ik ontkende dat er een probleem was totdat de symptomen te erg waren.
"An idiot admires complexity, while a genius appreciates simplicity" - Terry A. Davis
Ga dan in elk geval terug naar je huisarts, die kent jou én jouw problematiek en je naar de juiste hulpverlening sturen. Juist in dit verhaal is het soms even uitproberen welke hulpverlener jou het beste kan helpen.quote:
[..]
Kun je ook een angststoornis hebben zonder dat je die angst bewust voelt? Want ik ben niet bang om naar buiten te gaan, ik wíl juist dingen doen, maar de spanningsklachten overvallen me op die momenten vaak. Daarom denk ik dat het meer naar overspannen/overprikkeling neigt...
Ik zit sinds 2 maanden ongeveer in het zelfde schuitje en ben ook uitgevallen omdat ik niet meer kon functioneren door de klachten. Bij een burn out kan je ook zeker last hebben van paniekaanvallen. Je brein en lichaam zijn zo uitgeput van het "aan" staan waardoor elke prikkel als gevaar binnenkomt waardoor je random paniekaanvallen krijgt ook al doe je een blokje om.
Ik ben doorgestuurd naar ggz met verdenking op ptss, depressie/burn out. Hele lange wachtlijst dus tot die tijd loop ik bij een psychosomatische fysio. Aan her begin vond ik het allemaal wat zweverig maar het werkt wel. Omdat je zo uitgeput bent zijn juist de grenzen weten heel belangrijk, en alles kost energie, dus ook dat koffie drinken op terras, huishouden, wandelen. Doseren en een vast schema is belangrijk. Op een goede dag denk je dat je de wereld aankan en je wil dan natuurlijk dingen gaan doen, maar als je teveel gaat doen resulteert dit bij mij in een paniekaanval waardoor ik de volgende dag uitgeteld op de bank lig en eigenlijk weer van voor af aan moet beginnen. Het is een lang herstel proces waar je batterij die nu eigenlijk in de min staat weer opgeladen moet worden en dat kan zomaar een jaar duren.
Succes met je herstel
Ik ben doorgestuurd naar ggz met verdenking op ptss, depressie/burn out. Hele lange wachtlijst dus tot die tijd loop ik bij een psychosomatische fysio. Aan her begin vond ik het allemaal wat zweverig maar het werkt wel. Omdat je zo uitgeput bent zijn juist de grenzen weten heel belangrijk, en alles kost energie, dus ook dat koffie drinken op terras, huishouden, wandelen. Doseren en een vast schema is belangrijk. Op een goede dag denk je dat je de wereld aankan en je wil dan natuurlijk dingen gaan doen, maar als je teveel gaat doen resulteert dit bij mij in een paniekaanval waardoor ik de volgende dag uitgeteld op de bank lig en eigenlijk weer van voor af aan moet beginnen. Het is een lang herstel proces waar je batterij die nu eigenlijk in de min staat weer opgeladen moet worden en dat kan zomaar een jaar duren.
Succes met je herstel
Dank voor je reactie, heel herkenbaar allemaal. Ik heb afgelopen week ook weer een heftige paniekaanval gehad door teveel te willen doen en ben nu voor m'n gevoel weer een beetje terug bij af.quote:
Ik zit sinds 2 maanden ongeveer in het zelfde schuitje en ben ook uitgevallen omdat ik niet meer kon functioneren door de klachten. Bij een burn out kan je ook zeker last hebben van paniekaanvallen. Je brein en lichaam zijn zo uitgeput van het "aan" staan waardoor elke prikkel als gevaar binnenkomt waardoor je random paniekaanvallen krijgt ook al doe je een blokje om.
Ik ben doorgestuurd naar ggz met verdenking op ptss, depressie/burn out. Hele lange wachtlijst dus tot die tijd loop ik bij een psychosomatische fysio. Aan her begin vond ik het allemaal wat zweverig maar het werkt wel. Omdat je zo uitgeput bent zijn juist de grenzen weten heel belangrijk, en alles kost energie, dus ook dat koffie drinken op terras, huishouden, wandelen. Doseren en een vast schema is belangrijk. Op een goede dag denk je dat je de wereld aankan en je wil dan natuurlijk dingen gaan doen, maar als je teveel gaat doen resulteert dit bij mij in een paniekaanval waardoor ik de volgende dag uitgeteld op de bank lig en eigenlijk weer van voor af aan moet beginnen. Het is een lang herstel proces waar je batterij die nu eigenlijk in de min staat weer opgeladen moet worden en dat kan zomaar een jaar duren.
Succes met je herstel
Een psychomatische fysio klinkt heel fijn, ik stond sowieso op het punt om naar de fysio te stappen vanwege nek- en rugklachten maar dit klinkt nog beter. Ik ga maandag meteen bellen
Heb jij ook een burn-out door thuiswerken of ergens anders door?
Burnout is volgens mij langdurige overprikkeling. Je krijgt te veel stimulatie en te weinig rust dan. De enige oplossing is veel uitrusten en veel minder prikkels binnenkrijgen. Veel op je rug liggen, weinig inspanning, zelfs minder TV kijken.
Heel herkenbaar. En het is idd een langdurige overprikkeling van met name je brein, maar ook van je hele systeem ofwel lichaam. Als dat bijv. 90% van de tijd gaande is, ga je ook steeds meer piekeren en komt je brein niet meer tot rust. Vaak verslechterd je nachtrust dan ook nog eens en kom je in een vicieuze cirkel terecht.
Tot rust komen lukt niet meer, omdat je brein blijft malen. Dat is godsgruwelijk irritant. En eigenlijk ben je dan al veel te vaak over je grenzen heen gegaan. Maar dat merk je niet goed genoeg op, doch door het te blijven negeren, krijg je dus vanzelf paniekaanvallen.
Ik heb afgelopen 10 jaar meerdere keren in soortgelijke (langdurige) situaties gezeten waarbij 'je' niet kon ontkomen aan bergen negatieve prikkels ofwel negatieve energie in je hoofd en dat sloopt een mens finaal.
Wat je het beste kunt proberen is afleiding zoeken, in alle rust... dus gaan wandelen in de natuur, liefst het bos. Groen doet een mens goed. En de zaken waarvan je weet dat ze je op negatieve wijze prikkels geven, proberen af te kappen. Prio1 is je te allen tijde veilig voelen. Dat kun je zelf proberen te creëren.
Goed en gezond eten, rust, regelmaat en reinheid
Sterkte ermee.
Tot rust komen lukt niet meer, omdat je brein blijft malen. Dat is godsgruwelijk irritant. En eigenlijk ben je dan al veel te vaak over je grenzen heen gegaan. Maar dat merk je niet goed genoeg op, doch door het te blijven negeren, krijg je dus vanzelf paniekaanvallen.
Ik heb afgelopen 10 jaar meerdere keren in soortgelijke (langdurige) situaties gezeten waarbij 'je' niet kon ontkomen aan bergen negatieve prikkels ofwel negatieve energie in je hoofd en dat sloopt een mens finaal.
Wat je het beste kunt proberen is afleiding zoeken, in alle rust... dus gaan wandelen in de natuur, liefst het bos. Groen doet een mens goed. En de zaken waarvan je weet dat ze je op negatieve wijze prikkels geven, proberen af te kappen. Prio1 is je te allen tijde veilig voelen. Dat kun je zelf proberen te creëren.
Goed en gezond eten, rust, regelmaat en reinheid
Sterkte ermee.
Ik heb geen burn-out door het thuiswerken. Mijn sector kon gewoon openblijven. Bij mij is het vooral het jaren negeren van de somatische klachten. Toch door blijven werken en op een gegeven moment kreeg ik een soort break down. Weekje ziekgemeld en daarna weer geprobeerd, na nog niet eens 2 uur weer precies hetzelfde. Toen geprobeerd 4 dagen thuiswerken en 1 dag kantoor maar merkte dat ik gewoon geen concentratie had. Zat als een zombie voor me uit te staren. Toen besloten tijd uit te trekken om mezelf te fixen want de koek was op. Werk nu ongeveer 2 uur per week en dat is eigenlijk al teveel hoewel ik er wel baad bij heb om even onder de mensen te zijn. Als je langs de huisarts gaat zal ik ook vragen of je bloed mag prikken. Bij mij was vitamine b12 en D ook erg laag waardoor je je ook niet heel best voelt.quote:
[..]
Dank voor je reactie, heel herkenbaar allemaal. Ik heb afgelopen week ook weer een heftige paniekaanval gehad door teveel te willen doen en ben nu voor m'n gevoel weer een beetje terug bij af.
Een psychomatische fysio klinkt heel fijn, ik stond sowieso op het punt om naar de fysio te stappen vanwege nek- en rugklachten maar dit klinkt nog beter. Ik ga maandag meteen bellen
Heb jij ook een burn-out door thuiswerken of ergens anders door?
Mijn dagschema is nu:
830 wekker
900 uiterlijk opstaan
Tot 1000 de tijd om te ontbijten en douchen etc
1000 half uur wandelen
1030 mindfulness oefeningen en nekoefeningen.
11 tot 12 huishouden
Daarna weer de oefeningen en daarna is het echt de kunst je grenzen te bewaken door rustig aan te doen, meestal ga ik lezen, zit ik op de bank muziek te luisteren of recepten te zoeken wat ik ga koken (koken is een beetje mijn getaway geworden na jaren op thuisbezorgd en kant en klare maaltijden te hebben geleefd). Verder in de tuin zitten en motorrijden. Veel meer kan ik helaas niet maar zit nu langzaam in de acceptatiefase.
Oh, en minimaliseer je cafeïne inname. Als je je zo futloos voelt is het heel verleidelijk om je vol te stouwen met koffie om een beetje energie te krijgen maar dat werkt averechts. Ik hou het nu maximaal bij 2 kopjes per dag.
[ Bericht 10% gewijzigd door SilentHunterNL op 21-05-2022 14:24:27 ]
Tip: laat je schildklierwaarden controleren met bloedonderzoek. Mensen worden vaak verkeerd gediagnosticeerd met burn-out terwijl ze in feite een te trage of te snelle schildklier hebben. De symptomen lijken namelijk erg op elkaar (inclusief duizeligheid, verkrampte spieren en paniekaanvallen).
[ Bericht 4% gewijzigd door DutchBlend op 21-05-2022 14:53:05 ]
[ Bericht 4% gewijzigd door DutchBlend op 21-05-2022 14:53:05 ]
Pfff klinkt heftig. Vervelend zeg. Ik probeer zelf vast te houden aan de gedachte dat het een pijnlijke maar leerzame manier is om mezelf en mijn grenzen beter te leren kennen. Hoewel het bij mij dus niet echt door teveel werken is gekomen heb ik er ook wel een handje van om mijn grenzen te negeren, ook in mijn privéleven. Ik leefde eigenlijk al heel lang niet meer op de manier die ik wilde. Ik hoop dan ook dat ik hier als een beter en leuker mens uitkom.quote:Op zaterdag 21 mei 2022 14:12 schreef SilentHunterNL het volgende:
[..]
Ik heb geen burn-out door het thuiswerken. Mijn sector kon gewoon openblijven. Bij mij is het vooral het jaren negeren van de somatische klachten. Toch door blijven werken en op een gegeven moment kreeg ik een soort break down. Weekje ziekgemeld en daarna weer geprobeerd, na nog niet eens 2 uur weer precies hetzelfde. Toen geprobeerd 4 dagen thuiswerken en 1 dag kantoor maar merkte dat ik gewoon geen concentratie had. Zat als een zombie voor me uit te staren. Toen besloten tijd uit te trekken om mezelf te fixen want de koek was op. Werk nu ongeveer 2 uur per week en dat is eigenlijk al teveel hoewel ik er wel baad bij heb om even onder de mensen te zijn. Als je langs de huisarts gaat zal ik ook vragen of je bloed mag prikken. Bij mij was vitamine b12 en D ook erg laag waardoor je je ook niet heel best voelt.
Mijn dagschema is nu:
830 wekker
900 uiterlijk opstaan
Tot 1000 de tijd om te ontbijten en douchen etc
1000 half uur wandelen
1030 mindfulness oefeningen en nekoefeningen.
11 tot 12 huishouden
Daarna weer de oefeningen en daarna is het echt de kunst je grenzen te bewaken door rustig aan te doen, meestal ga ik lezen, zit ik op de bank muziek te luisteren of recepten te zoeken wat ik ga koken (koken is een beetje mijn getaway geworden na jaren op thuisbezorgd en kant en klare maaltijden te hebben geleefd). Verder in de tuin zitten en motorrijden. Veel meer kan ik helaas niet maar zit nu langzaam in de acceptatiefase.
Oh, en minimaliseer je cafeïne inname. Als je je zo futloos voelt is het heel verleidelijk om je vol te stouwen met koffie om een beetje energie te krijgen maar dat werkt averechts. Ik hou het nu maximaal bij 2 kopjes per dag.
Toevallig ben ik sinds vandaag ook met een dagschema gestart. Vooral op mijn vrije dagen was ik op zoek naar houvast omdat juist op die dagen de verleiding ontstaat om van alles te gaan ondernemen. Ik heb het idee dat het nu al werkt! Stond vanmorgen niet bepaald lekker op maar voel me nu rustig.
Caffeine drink ik sowieso nauwelijks meer. Ik merk dat ik er nu gevoeliger voor ben en er snel paniekerig van word. Als ik wel een kopje neem neem ik het in combinatie met 200mg l-theanine. Dat vermindert de stimulerende effecten van koffie (google maar eens). Dat helpt zeker, behalve op dagen dat ik weer teveel van mezelf vraag. Dan kan koffie me net over dat randje duwen --> paniekaanval
Dankjewelquote:
Heel herkenbaar. En het is idd een langdurige overprikkeling van met name je brein, maar ook van je hele systeem ofwel lichaam. Als dat bijv. 90% van de tijd gaande is, ga je ook steeds meer piekeren en komt je brein niet meer tot rust. Vaak verslechterd je nachtrust dan ook nog eens en kom je in een vicieuze cirkel terecht.
Tot rust komen lukt niet meer, omdat je brein blijft malen. Dat is godsgruwelijk irritant. En eigenlijk ben je dan al veel te vaak over je grenzen heen gegaan. Maar dat merk je niet goed genoeg op, doch door het te blijven negeren, krijg je dus vanzelf paniekaanvallen.
Ik heb afgelopen 10 jaar meerdere keren in soortgelijke (langdurige) situaties gezeten waarbij 'je' niet kon ontkomen aan bergen negatieve prikkels ofwel negatieve energie in je hoofd en dat sloopt een mens finaal.
Wat je het beste kunt proberen is afleiding zoeken, in alle rust... dus gaan wandelen in de natuur, liefst het bos. Groen doet een mens goed. En de zaken waarvan je weet dat ze je op negatieve wijze prikkels geven, proberen af te kappen. Prio1 is je te allen tijde veilig voelen. Dat kun je zelf proberen te creëren.
Goed en gezond eten, rust, regelmaat en reinheid
Sterkte ermee.
De een raakt overprikkelt door teveel te werken, de ander door thuis werken (gebrek aan prikkels) en als je de drukte toch weer in gaat weten je hersenen niet meer wat ze aanmoeten met al die prikkels.quote:
[..]
Pfff klinkt heftig. Vervelend zeg. Ik probeer zelf vast te houden aan de gedachte dat het een pijnlijke maar leerzame manier is om mezelf en mijn grenzen beter te leren kennen. Hoewel het bij mij dus niet echt door teveel werken is gekomen heb ik er ook wel een handje van om mijn grenzen te negeren, ook in mijn privéleven. Ik leefde eigenlijk al heel lang niet meer op de manier die ik wilde. Ik hoop dan ook dat ik hier als een beter en leuker mens uitkom.
Toevallig ben ik sinds vandaag ook met een dagschema gestart. Vooral op mijn vrije dagen was ik op zoek naar houvast omdat juist op die dagen de verleiding ontstaat om van alles te gaan ondernemen. Ik heb het idee dat het nu al werkt! Stond vanmorgen niet bepaald lekker op maar voel me nu rustig.
Caffeine drink ik sowieso nauwelijks meer. Ik merk dat ik er nu gevoeliger voor ben en er snel paniekerig van word. Als ik wel een kopje neem neem ik het in combinatie met 200mg l-theanine. Dat vermindert de stimulerende effecten van koffie (google maar eens). Dat helpt zeker, behalve op dagen dat ik weer teveel van mezelf vraag. Dan kan koffie me net over dat randje duwen --> paniekaanval
Ik heb je andere topics ook gelezen en herken er veel in zoals de paniekaanvallen dissociatie/depersonalisatie etc. Weet niet hoe ver je in het traject bent maar zou je toch willen aanraden om met je POH te praten, die kan je evt weer doorsturen naar de GGZ. Het voelt nu waarschijnlijk als een diepe put maar het kan nog erger worden wanneer je toch teveel van jezelf blijft vragen en zonder handvatten van een professional wat aanmodder.
Ritme, voldoende slaap, goed eten en beweging is zoals iemand anders hier boven noemde toch wel het fundament van beter worden en het zal met pieken en dalen steeds iets beter gaan zolang je niet over de grens gaat.
Ik heb dit in een ver verleden ook wel eens gehad. Ik schreef op hoe ik me voelde en wat ik deed. Hierdoor heb ik geleerd de waarschuwings signalen in een vroeg stadium te herkennen. Sindsdien is het nooit meer uit de hand gelopen.
Zoveel mogelijk werk oppakken en daarnaast zoveel mogelijk buiten de deur doen en juist fysiek alle klussen aanpakken die er liggen (de tuin omspitten b.v.)
Door de afleiding ben je er zo weer bovenop. Succes
Door de afleiding ben je er zo weer bovenop. Succes
Vakman pur sang
Maar hoe doe ik dit als mijn lichaam gewoon ‘op’ is? Zelfs honderd meter lopen is al teveel. Ik word direct duizelig en wankel en krijg kortsluiting in m’n hoofd en moet dan terug naar huis.quote:
Zoveel mogelijk werk oppakken en daarnaast zoveel mogelijk buiten de deur doen en juist fysiek alle klussen aanpakken die er liggen (de tuin omspitten b.v.)
Door de afleiding ben je er zo weer bovenop. Succes
[ Bericht 3% gewijzigd door Koekjesbakker345 op 22-05-2022 13:29:29 ]
|
|
