R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Helemaal niemand hier heeft gezegd dat die eens in de twee weken regeling redelijk is. Sterker nog, er wordt vooral geadviseerd vanuit een hoe zorg je dat je het belang van de kinderen voorop stelt en jezelf niet in je vingers snijdt.quote:Op donderdag 10 februari 2022 13:38 schreef Halcon het volgende:
[..]
Ja, dat weet ik. Daarom ook dat hij er niet iets in moet zetten wat hij niet wil met mondelingen toezeggingen van haar in de trant van "later zien we dan wel weer". Je moet er vanuitgaan dat het definitief is. Voorlopig is het in elk geval het document waar je het mee moet doen.
Ik zeg nergens dat hij de koppen tegen elkaar moet beuken. Integendeels zelfs. Ik zeg enkel dat hij zich niet moet laten ringeloren.
Hij is heel redelijk. Dat emotionele gedoe over die relatie moet hij achterwege laten, maar verder is hij heel erg redelijk. Zijn idee van 50/50 is dat ook. Haar idee niet. En meteen stoppen met mediation als iets niet naar d'r zin gaat, is ook niet heel redelijk en niet constructief.
Meneer denkt juist erg aan het belang van de kinderen. Mevrouw doet dat niet. Nogmaals: hoe zou mevrouw reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem zijn en om het weekend bij haar. En is zij dan onredelijk als zij dat absoluut niet wil?
Qua bespreken (dus nog niets vastgelegd) kan bv ook eens gepraat worden over hoe dingen in te vullen. Welke dagen, het hoeft bv niet de ene week hier en de andere week daar te zijn. Of dat bv 1 van de kinderen er is, er daarin afwisseling kan zijn.
Het halen en brengen naar afspraken kan ook verdeeld worden en meegenomen worden in waar is het gunstigste op dat moment om te zijn?
Het is belangrijk dat er inhoudelijk gepraat gaat worden, over invulling. Niet alleen maar over 50/50 of 85/15.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Je doet weer aannames. Wie weet is het niet puur alleen in haar voordeel dat ze dit voor heeft gesteld. Wie weet vinden de kinderen papa ook wat minder leuk na al die spanningen. Onterecht of niet, lijkt me wel een belangrijke factor.quote:
[..]
Goh, meneer staat op zijn strepen en is vervelend omdat hij 50/50 wil, maar die 85/15 die mevrouw voorstelt (ten gunste van haar) dat is dan allemaal maar prima en op basis daarvan moet meneer maar water bij de wijn doen.
Fout. Uitgangspunt is 50/50 als het kan. En dat kan het in dit geval blijkbaar. Dan is die 85/15, met meneer als veredelde part-time weekend oppas niet de norm of het uitgansount.
Hoe zou zij reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem gaan wonen en dat zij de kinderen om het weekend mag zien?
Tevens lijkt het me ook niet zo handig om vast te blijven houden aan dat 50/50 alleen het beste zou kunnen zijn. Ts heeft kennelijk laten zien dat hij het eerder niet zo belangrijk vond en zijn rol vooral als financieel ontzorgend zag. Tenminste, daar lag zijn focus en daar bleef het kennelijk ook, tot zij de stekker er uiteindelijk uittrok.
Als we het om zouden draaien en dat ophitsende gendergeleuter als back up voor haar zouden roepen, dan zouden we hem ook kunnen verwijten dat hij het doet om haar terug te pakken nu ze de relatie verbreekt. Hij heeft immers nooit terug willen schalen ondanks haar zorgen mbt kinderen (niet eens de financiën, maar dat past niet in het bitchy plaatje wat sommigen oh zo willen blijven schetsen). Waarom dan nu ineens wel en waarom is het nu ineens wel het beste voor de kinderen?
Al is een beetje relatief gezien het kennelijk ook al tijdens de relatie een dingetje was..quote:Hij onderneemt nota bene al stappen. Minder of geen zzp-werk, niet meer in het weekend, thuiswerken als de kinderen bij hem zijn. Haar plannetje lijkt vooral gebaseerd te zijn op 18 uur werken en de financiële voordelen. Valt dat weg, dan is het nog maar de vraag hoe ze het allemaal gaat draaien.
Mijn god, ga je lekker? Mij verwijten dat mijn nuance aanbrengen meteen schuld verwijten is en in een stap ga je door met jouw aanname dat zij wel een ander moet hebbenquote:[..]
Hij komt er met haar niet uit en zij staat op het standpunt dat de rechter het maar moet bepalen als hij niet akkoord gaat met haar (krankzinnige) voorstel. Uitgangspunt bij de rechter is ook 50/50, mits dat aantoonbaar geen goed plan is.
Je legt nu de schuld ook vrij eenzijdig bij hem neer. Een pannenkoek heeft echter twee kanten, hoe plat 'ie ook is. Zij heeft vermoedelijk een ander. Die opmerkingen die hij gemaakt heeft, worden misschien ook wel wat overdreven door haar. Heeft zij wel geprobeerd te communiceren over wat haar dwars zit? Het zal echt niet alleen bij hem liggen.
Als hij KO ligt lijkt het me ook een argument om de overgang niet een harde 50/50 te laten zijn. En wederom, niet alleen voor hem, maar ook voor de kinderen.quote:[..]
Je hoeft ook geen gelijk te krijgen voor wat betreft het einde van de relatie. Die is afgelopen en ik zou er vanuit gaan dat dat niet meer goed komt. Waarom zou hij dat ook moeten willen met iemand die hem nu af wil wimpelen als verkapte weekendoppas voor hun kinderen?
Volgens mij zijn we ondertussen al wel zo ver in Nederland dat we begrijpen dat 85/15 - behoudens uitzonderingen - niet het welzijn van de kinderen voorop is.
Meneer ligt nu uitgeteld in de hoek, omdat hij het moeilijk heeft met de hele situatie, maar hij moet zich absoluut niet laten ringeloren en KO laten meppen nu.
Het uitgangspunt van 50/50 is natuurlijk het meest nobele, maar we weten helemaal niet of het in dit geval ook echt het beste zou zijn. En daar hebben we het inhoudelijk dus niet over, want we vinden het veel belangrijker om haar een op geldbelust kutwijf te noemen met een nieuwe partner. Ondertussen mag ts ook een gebrekkige ruggengraat verweten worden en zwakte, maar dat komt natuurlijk ook alleen door haar. Zolang hij nu die 50/50 er maar door heen krijgt, wordt hij vast de gelukkige winnaar die automagisch een goede verwerking heeft enzo.
TS, heb je het met je kinderen erover gehad hoe zij tegen de 50/50 of het weekendvoorstel aankijken? Hebben zij misschien redenen om (nog) niet 50/50 te willen nu?
Jij bent een vrouw en in dit soort topics worden alle vrouwen wel eens op één hoop gegooid (zoals andersom ook vaak zat gebeurt.)quote:
[..]
Ik heb in vrijwel iedere post al gezegd dat ik dat geen redeiljk voorstel vind en dat ik zijn 50/50 een goede insteek vind. Lees je wel waar je op reageert?
Volkomen onterecht en oneerlijk natuurlijk, niet alle vrouwen (en mannen) zijn hetzelfde.
Als mannen iemand anders hebben, dan blijft het vaak ook beperkt tot "buiten de deur neuken" en thuis de boel een beetje leefbaar houden voor de kinderen. Tenminste, da's wat ik vaak zie. Mannen zoeken dan ook vaak wel hun toevlucht in hun werk, onderneming of een hobby. Bij voorkeur een hobbyu waarbij ze vaak van huis zijn, zoals bijvoorbeeld fietsen, motorrijden.quote:
[..]
Mannen blijven juist meestal en gaan hun eigen ding doen, tenzij ze iemand anders hebben. Wat vrouwen ernstige emotionele verwaarlozing noemen, heet bij hun mannen "je zeurt" en "trut". Vrouwen gaan ook weg zonder dat er een ander is. Verreweg de meeste gevallen dat de vrouw een scheiding initieert, is dat vanwege die verwaarlozing, gecombineerd met lelijke ruzies.
Denk zelfs wel dat ook bij "verwaarlozing" vrouwen vaak een zetje nodig hebben om te vertrekken. Dat zetje is dan vaak ook iemand anders.
Vrouwen met kinderen die niet lekker in hun relatie zitten zijn ook een relatief makkelijke prooi natuurlijk voor andere mannen.
Volgens mij hebben alle vrouwen in dit topic gezegd dat om de week een weekend wel heel summier is en dat het voor het welzijn van de kinderen goed is om ook een goede band te hebben met hun vader, dus om hem vaker te zien dan dat.quote:Op donderdag 10 februari 2022 13:51 schreef Werkman het volgende:
[..]
Jij bent een vrouw en in dit soort topics worden alle vrouwen wel eens op één hoop gegooid (zoals andersom ook vaak zat gebeurt.)
Volkomen onterecht en oneerlijk natuurlijk, niet alle vrouwen (en mannen) zijn hetzelfde.
De vrouwen in dit topic worden op één hoop geveegd met de ex van TS en zij wordt afgeschilderd als een op geld beluste vreemdgaande bitch. Waarvoor helemaal geen bewijzen zijn.
Ik heb sterk het gevoel dat in dit topic de vrouwen veel objectiever en rationeler kijken naar wat goed zou zijn voor de kinderen en dat de mannen bezig zijn met een hetze tegen de ex.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Voor de volledigheid wil ik hier in goede orde nog wel eens de zaken herschikken;quote:
[..]
Er wordt door niemand gedaan alsof TS onredelijk is, maar er wordt onder andere door jou wel vanuit gegaan dat de moeder een bitch is en TS kaal wil plukken, een andere man heeft en vreemd is gegaan.
Niet constructief.
• Zij de keuze heeft gemaakt om geen relatietherapie aan te gaan
• Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
• Zij wil stoppen met de mediator, omdat haar keuzes niet worden ingewilligd. De enige keuze die ik maak, is een co-ouderschap.
• Zij dreigt met de gang naar de rechter om een beslissing af te dingen
• Zij de keuze maakt dat er op geen enkele manier communicatie mogelijk is om met elkaar te overleggen
• Zij heeft enkelzijdig de keuze gemaakt om de kinderen te vertellen dat we uit elkaar gaan. Hier heb ik op geen enkele manier inspraak in gehad. Dus kon er ook niet zijn voor de kinderen. Kon ze niet geruststellen. Kon niet de veilige hechting met ze aangaan.
• Zij heeft enkelzijdige de keuze gemaakt om de kinderen in te schrijven op haar nieuwe adres.
Natuurlijk ook zij heeft haar punten waarom ze deze keuze heeft gemaakt, de zaken die ik weet waarom zijn in grote lijnen de volgende;
• Ze had het gevoel altijd alles alleen te moeten doen met de kinderen. Dus ze voelde zich alleen in de relatie.
• Ik was teveel met mijn werk bezig, met andere woorden mijn werk was te belangrijk. Ze had liever gezien dat ik samen met haar activiteiten deed of vaker in ieder geval. Want dat ik niets deed, is natuurlijk ook zwart / wit. We hebben een fantastische vakantie gehad dit jaar in Italie (14 dagen) om als voorbeeld te nemen. Dus ja, ik was er in sommige gevallen ook wel.
• We hadden veel ruzies. Onderwerpen gingen met name over de opvattingen over mijn familie. Hoe mijn familie bepaalde dingen doet en deed. Ga hier verder niet benoemen wat, want dat draagt niets bij.
• Heb diverse, voor haar kwetsende, opmerkingen gemaakt. Bijvoorbeeld; dankzij mijn inzet kun je in dit huis wonen, jij werkt weinig, ik verdien veel meer dan jij. Dit heeft haar minderwaardig laten voelen ten opzichte van mij.
• In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond. Ook dat is ontstaan vanuit een ruzie, waarbij ook ik mezelf niet gehoord voelde of niet begrepen.
• Ze vond het erg dat er weinig ruimte was voor liefde, of in ieder geval te weinig. Nou kan ik je vertellen dat zij, toen we 4 jaar een relatie hadden, vreemd is gegaan (niet één keer maar meerdere keren in mijn eigen huis notabene). Langzamerhand heeft dat kunnen slijten maar ondanks dat is het nog steeds een kwetsbaar onderwerp. Hierdoor is er afstand ontstaan tussen ons waardoor er geen ruimte was voor liefde. Uiteindelijk heb ik haar dit vergeven en hebben we zelfs een gezond kind gekregen.
• Dat ik in sommige gevallen zat te gamen met mijn vrienden en dat zij dit schijtirritant vond. Want je kunt wel PlayStation'en maar niet met het gezin een ommetje maken.
• Het fitnessen deed ik ook nog, dat vond ze ook maar onzin. Want er was geen tijd, maar wel voor sport.
• Het voelde voor haar dat ik haar niet zag staan. Dat ik nooit een positieve opmerking maakte over haar en dat ze het gevoel had alleen de moeder te zijn van 3 kinderen.
• Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.
Dat is het wel in grote lijnen denk ik. Hopelijk heb je er nu een redelijk beeld bij.
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Hij snijdt zichzelf niet in de vingers als hij niet akkoord is met een krankzinnig voorstel van haar kant. Je snijdt jezelf in de vingers als je zelf krankzinnige voorstellen doet of als je dingen voorstelt en laat blijken dat het je niet om de kinderen te doen is, maar om de ander een hak te zetten.quote:
[..]
Helemaal niemand hier heeft gezegd dat die eens in de twee weken regeling redelijk is. Sterker nog, er wordt vooral geadviseerd vanuit een hoe zorg je dat je het belang van de kinderen voorop stelt en jezelf niet in je vingers snijdt.
Qua bespreken (dus nog niets vastgelegd) kan bv ook eens gepraat worden over hoe dingen in te vullen. Welke dagen, het hoeft bv niet de ene week hier en de andere week daar te zijn. Of dat bv 1 van de kinderen er is, er daarin afwisseling kan zijn.
Het halen en brengen naar afspraken kan ook verdeeld worden en meegenomen worden in waar is het gunstigste op dat moment om te zijn?
Het is belangrijk dat er inhoudelijk gepraat gaat worden, over invulling. Niet alleen maar over 50/50 of 85/15.
De praktische dingen zijn de praktische dingen. Denk dat je het eerst eerst moet worden over de grote lijnen. Daarna ga je kijken of zondagavond een handig wisselmoment, vrijdagavond is of maandag na school.
Daar kun je nog niet over praten als hij 50/50 wil (wat redelijk is) en zij nog in haar hoofd heeft dat hij om het weekend mag oppassen.
Als 50/50 de uitkomst is (en ik zie niet in waarom dat hier niet zo zou zijn), dan kun je voor de band met de kinderen en de duidelijkheid met de kinderen daar het beste zo snel mogelijk mee beginnen.
Een voordeel is ook wel dat de kinderen gewend zijn aan zijn huis en de omgeving daar, dat het dichtbij school is of zo.
Ik heb eerder sterk het gevoel dat de vrouwen in dit topic, met een enkele uitzondering, meneer week proberen te maken voor een voorstel waarbij heel wat water bij de wijn gaat doen, zodat het dichterbij haar idee komt dan wat anders.quote:
Ik heb sterk het gevoel dat in dit topic de vrouwen veel objectiever en rationeler kijken naar wat goed zou zijn voor de kinderen en dat de mannen bezig zijn met een hetze tegen de ex.
Ik ben van mening dat hij hier redelijk is en dat zij dat niet is.
Nop, dat is juist bij mannen het zetje. Een man die weggaat bij zijn gezin (85/15 regeling), gaat bijna 100% naar een ander. Een vrouw die (met haar kinderen) weggaat, heeft in veel gevallen geen ander.quote:
Denk zelfs wel dat ook bij "verwaarlozing" vrouwen vaak een zetje nodig hebben om te vertrekken. Dat zetje is dan vaak ook iemand anders.
Bron: klinisch psycholoog, gespecialiseerd in huwelijkstherapie. Ik verzin het allemaal niet zelf.
crap in = crap out
Wederom ga je voorbij aan dat zij het wel degelijk eerder aangekaart heeft en toen wel open had kunnen staan voor relatietherapie. Toen was hij kennelijk niet in staat om het belang van hun kinderen open te staan.quote:Op donderdag 10 februari 2022 13:41 schreef 2thmx het volgende:
[..]
In het welzijn van het kinderen is het om in een ongebroken gezin op te groeien. Een ouder die het belang van zijn/haar kinderen vooropstelt, wil dus coûte que coûte een scheiding voorkomen.
Relatietherapie had mogelijk verschil kunnen maken (dat weet je pas nadat je het geprobeerd hebt), maar TS’ ex was zelfs niet bereid om dit ook maar een kans te geven, omdat zij al een compleet ander toekomstbeeld voor zichzelf had uitgedacht.
Niet openlijk ruziën staat niet gelijk aan een veilige thuishaard. Ook dan kunnen spanningen e.d. voelbaar zijn.quote:[..]
Twee volwassenen kunnen er ook voor zorgen dat hun kinderen niet te veel meekrijgen van de ruzies. Nu wordt het hele leven van de kinderen overhoop gegooid en woont hun vader plots elders. En is TS aangewezen op toestemming van zijn ex om zijn eigen kinderen te ‘mogen’ zien.
Uit niets van het verhaal van TS is op te maken dat zijn ex ooit in een van haar keuzes het belang van haar kinderen voorop heeft gesteld. Haar eigenbelang daarentegen is bij elk van de keuzes stukken eenvoudiger aan te wijzen.
Tevens vind ik het vrij naïef om uit te gaan dat ts zijn waarheid de enige waarheid zou zijn. Sowieso zit je met verschillende partijen die allemaal hun eigen beleving hebben, er is niet één waarheid. Juist vanuit dat uitgangspunt vind ik het ongelooflijk kwalijk hoe een aantal hier hun persoonlijke meningen op zitten te dringen aan iemand die natuurlijk aangedaan is door zo een situatie. Die emoties kunnen niet alleen kleuren hoe iemand hier post, het kan ook extra kwetsbaar maken voor opruiend geleuter vanuit één optiek. Dat is in mijn ogen wrijven in de vlek en contra-productief.
We gaan nooit weten of het zo had gekund, als ts eerder open had gestaan voor de ernst van wat zij aankaartte. Daar zijn ze beide bij geweest..quote:[..]
Nou, inderdaad: menig koppel kan hier onderling uitkomen, zonder tussenkomst van een rechter. Dit vereist wel dat beiden het belang van de kinderen vooropstellen, maar het is inmiddels wel evident dat TS’ ex hier niet toe bereid is.
Nog zo een al, die redelijk relatief is sinds dat pas mogelijk werd gemaakt toen zij klaar was met het proberen te fixen.quote:[..]
Je eerste vraag is niet aan de orde. TS lijkt al het belang van zijn kinderen voorop te stelen i.t.t. zijn ex. Je tweede vraag: TS geeft duidelijk aan dat hij graag 50/50 wil, dus dan moet hij er ook voor gaan en niet over zich heen laten walsen door zijn ex. Dat is ook in het belang van zijn kinderen, die het recht hebben om op te groeien mét een vader die een grote rol in hun leven speelt.
Ten tweede ga ook jij eraan voorbij dat er wel degelijk redenen kunnen zijn die 50/50 nu niet optimaal maken. Kinderen zijn niet per se gebaat bij een exacte 50/50. Ik heb eerder ook aangegeven hoe bijvoorbeeld de BSO een stukje continuïteit en neutraliteit kan geven. Dat zijn echt wel belangrijke invullingen van die 50/50 die een nuttige doorslag zouden kunnen geven. Als we het eens zijn dat ts en de kids daar gebaat bij zijn, begrijp ik niet waarom de focus daar maar niet opkomt..
Dat is een aanname van jou. Heb TS daar niks over horen zeggen. Als een kind van 10 niet of veel minder bij een ouder wil zijn, dan moet daar rekening mee worden gehouden uiteraard. Een kind van 5 kan dat niet echt bepalen.quote:
[..]
Je doet weer aannames. Wie weet is het niet puur alleen in haar voordeel dat ze dit voor heeft gesteld. Wie weet vinden de kinderen papa ook wat minder leuk na al die spanningen. Onterecht of niet, lijkt me wel een belangrijke factor.
Je doet nu aannames om haar voorstel te onderbouwen, terwijl ik juist uitga van 50/50 als uitgangspunt, omdat er eigenlijk niets is wat doet vermoeden dat dat hier niet zo zou moeten zijn.
Uiteindelijk zal er ook brood op de plank moeten komen. Met 18 uur werken kun je niet rondkomen en twee kinderen een goede toekomst geven.quote:Tevens lijkt het me ook niet zo handig om vast te blijven houden aan dat 50/50 alleen het beste zou kunnen zijn. Ts heeft kennelijk laten zien dat hij het eerder niet zo belangrijk vond en zijn rol vooral als financieel ontzorgend zag. Tenminste, daar lag zijn focus en daar bleef het kennelijk ook, tot zij de stekker er uiteindelijk uittrok.
De consensus is ondertussen wel dat 50/50 het beste is voor de kinderen. Die consensus is ontstaan door te kijken naar het belang en welzijn van kinderen. Niet omdat alles 50/50 gedeeld moet worden.quote:Als we het om zouden draaien en dat ophitsende gendergeleuter als back up voor haar zouden roepen, dan zouden we hem ook kunnen verwijten dat hij het doet om haar terug te pakken nu ze de relatie verbreekt. Hij heeft immers nooit terug willen schalen ondanks haar zorgen mbt kinderen (niet eens de financiën, maar dat past niet in het bitchy plaatje wat sommigen oh zo willen blijven schetsen). Waarom dan nu ineens wel en waarom is het nu ineens wel het beste voor de kinderen?
[..]
Feit is dat hij nu terug wil en kan schalen om meer tijd te besteden aan de kinderen. Dat is nodig ook, want met z'n tweetjes een gezin met twee kinderen draaien is andere koek dan dat in je eentje full-time te doen.
Hij neemt al stappen met het oog op de nieuwe situatie.quote:Al is een beetje relatief gezien het kennelijk ook al tijdens de relatie een dingetje was..
[..]
Dat sterke vermoeden komt nota bene vanuit TS. Dus ik zuig dat niet uit mijn doom of zo.quote:Mijn god, ga je lekker? Mij verwijten dat mijn nuance aanbrengen meteen schuld verwijten is en in een stap ga je door met jouw aanname dat zij wel een ander moet hebben
[..]
Neuh. Als hij de kinderen amper ziet of de kinderen worden door haar gebruikt om hem "terug te pakken" voor al dat zogenaamde leed dat hij haar aan heeft gedaan tijdens de relatie, dan gaat hij KO. Zijn de kinderen er, dan kan hij leuk tijd met de kinderen doorbrengen en zo. Dan is hij zo weer opgekrabbeld.quote:Als hij KO ligt lijkt het me ook een argument om de overgang niet een harde 50/50 te laten zijn. En wederom, niet alleen voor hem, maar ook voor de kinderen.
Er is niets geschreven wat daar niet op wijst. Daarom ga ik uit van dat uitgangspunt. We weten ook niet of zij wel zo'n goede moeder is bijvoorbeeld, maar daar lezen we niks over en dus nemen we dat niet mee in de discussie.quote:Het uitgangspunt van 50/50 is natuurlijk het meest nobele, maar we weten helemaal niet of het in dit geval ook echt het beste zou zijn. En daar hebben we het inhoudelijk dus niet over, want we vinden het veel belangrijker om haar een op geldbelust kutwijf te noemen met een nieuwe partner. Ondertussen mag ts ook een gebrekkige ruggengraat verweten worden en zwakte, maar dat komt natuurlijk ook alleen door haar. Zolang hij nu die 50/50 er maar door heen krijgt, wordt hij vast de gelukkige winnaar die automagisch een goede verwerking heeft enzo.
TS, heb je het met je kinderen erover gehad hoe zij tegen de 50/50 of het weekendvoorstel aankijken? Hebben zij misschien redenen om (nog) niet 50/50 te willen nu?
Je zit dan toch weer met de ouderwetse opvatting dat 'n moeder automatisch een hele goede ouder is en dat 'n vader dat via een opbouwplan eerst nog maar eens moet bewijzen.
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Ahhhh….
Dus het gaat niet zozeer over de ex die vanaf het begin afaan de kinderen naar zich toegetrokken heeft. Maar over een verandering in de situatie waardoor afspraken die er eigenlijk al waren op losse schroeven zijn komen te staan?
Ahhhh….
Dus het gaat niet zozeer over de ex die vanaf het begin afaan de kinderen naar zich toegetrokken heeft. Maar over een verandering in de situatie waardoor afspraken die er eigenlijk al waren op losse schroeven zijn komen te staan?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
“Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.”
Dan is duidelijk waarom de ex van TS zich (ook) hard opstelt.
Dan is duidelijk waarom de ex van TS zich (ook) hard opstelt.
The love you take is equal to the love you make.
Dan zou ze blij moeten zijn voor de kinderen dat het nu wel kan, omdat de vader van de kinderen daar moeite voor heeft gedaan.quote:
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Ahhhh….
Dus het gaat niet zozeer over de ex die vanaf het begin afaan de kinderen naar zich toegetrokken heeft. Maar over een verandering in de situatie waardoor afspraken die er eigenlijk al waren op losse schroeven zijn komen te staan?
Maar nee, dat is ze niet. De rechter zal er wel over oordelen.
Dit laat je achterwege:
Is dit redelijk? Is dit in het belang van de kinderen? Nee, dit is gewoon proberen wraak te nemen op hem.quote:Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
100% terecht dat ze is weggegaan.quote:
In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond.
crap in = crap out
Als TS een vrouw was geweest en de ex zou een zuipende hoerende profiterende vent zijn geweest zouden die rollen evengoed omgedraaid zijn hoor, dat heeft mijn ervaring op fora me nu wel geleerd. ☺️quote:
[..]
Ik heb sterk het gevoel dat in dit topic de vrouwen veel objectiever en rationeler kijken naar wat goed zou zijn voor de kinderen en dat de mannen bezig zijn met een hetze tegen de ex.
Redelijk en emoties mixen niet.
Vanwege een dichtgesmeten deur?quote:
[..]
100% terecht dat ze is weggegaan.
Beiden lijken idd erg emotioneel te zijn in dit gebeuren. De ts schrijft ook niet zulke mooie dingen over zichzelf.quote:
[..]
Dan zou ze blij moeten zijn voor de kinderen dat het nu wel kan, omdat de vader van de kinderen daar moeite voor heeft gedaan.
Maar nee, dat is ze niet. De rechter zal er wel over oordelen.
Dit laat je achterwege:
[..]
Is dit redelijk? Is dit in het belang van de kinderen? Nee, dit is gewoon proberen wraak te nemen op hem.
Respect trouwens ts dat je daar ook open en eerlijk over bent.
In een situatie die toch al erg emotioneel was, waar de gemoederen veelste hoog opgelopen zijn is nu ‘ineens’ een enorme verandering. Dat levert natuurlijk gedoe op.
Het is zaak om de gemoederen te kalmeren. Er neutrale hulp bij te halen.
Zij zal waarschijnlijk nu het gevoel hebben dat hij dit vooral doet om haar te raken. Bij de ts proef ik ook een beetje dat haar halsstarrigheid ook wat persoonlijk wordt genomen.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Vanwege dingen kapot maken "maar ik heb haar met geen vinger aangeraakt". Nee, maar ze was niet veilig.quote:
crap in = crap out
Ik lees hierin weinig redelijkheid van mevrouw. Lees vooral iemand die haar plannetje allang geleden heeft gemaakt en vervelend gaat doen als jij in de weg loopt bij het uitvoeren daarvan. Mediation is prima zolang er op wordt geschreven wat zij wil. Zo niet, dan dreigt ze met de gang naar de rechter. Dingen als "je mag de kinderen hebben wanneer het mij uitkomt" klinkt ook alsof ze de kinderen als haar eigendom beschouwt. Erg fout.quote:
[..]
Voor de volledigheid wil ik hier in goede orde nog wel eens de zaken herschikken;
• Zij de keuze heeft gemaakt om geen relatietherapie aan te gaan
• Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
• Zij wil stoppen met de mediator, omdat haar keuzes niet worden ingewilligd. De enige keuze die ik maak, is een co-ouderschap.
• Zij dreigt met de gang naar de rechter om een beslissing af te dingen
• Zij de keuze maakt dat er op geen enkele manier communicatie mogelijk is om met elkaar te overleggen
• Zij heeft enkelzijdig de keuze gemaakt om de kinderen te vertellen dat we uit elkaar gaan. Hier heb ik op geen enkele manier inspraak in gehad. Dus kon er ook niet zijn voor de kinderen. Kon ze niet geruststellen. Kon niet de veilige hechting met ze aangaan.
• Zij heeft enkelzijdige de keuze gemaakt om de kinderen in te schrijven op haar nieuwe adres.
Natuurlijk ook zij heeft haar punten waarom ze deze keuze heeft gemaakt, de zaken die ik weet waarom zijn in grote lijnen de volgende;
• Ze had het gevoel altijd alles alleen te moeten doen met de kinderen. Dus ze voelde zich alleen in de relatie.
• Ik was teveel met mijn werk bezig, met andere woorden mijn werk was te belangrijk. Ze had liever gezien dat ik samen met haar activiteiten deed of vaker in ieder geval. Want dat ik niets deed, is natuurlijk ook zwart / wit. We hebben een fantastische vakantie gehad dit jaar in Italie (14 dagen) om als voorbeeld te nemen. Dus ja, ik was er in sommige gevallen ook wel.
• We hadden veel ruzies. Onderwerpen gingen met name over de opvattingen over mijn familie. Hoe mijn familie bepaalde dingen doet en deed. Ga hier verder niet benoemen wat, want dat draagt niets bij.
• Heb diverse, voor haar kwetsende, opmerkingen gemaakt. Bijvoorbeeld; dankzij mijn inzet kun je in dit huis wonen, jij werkt weinig, ik verdien veel meer dan jij. Dit heeft haar minderwaardig laten voelen ten opzichte van mij.
• In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond. Ook dat is ontstaan vanuit een ruzie, waarbij ook ik mezelf niet gehoord voelde of niet begrepen.
• Ze vond het erg dat er weinig ruimte was voor liefde, of in ieder geval te weinig. Nou kan ik je vertellen dat zij, toen we 4 jaar een relatie hadden, vreemd is gegaan (niet één keer maar meerdere keren in mijn eigen huis notabene). Langzamerhand heeft dat kunnen slijten maar ondanks dat is het nog steeds een kwetsbaar onderwerp. Hierdoor is er afstand ontstaan tussen ons waardoor er geen ruimte was voor liefde. Uiteindelijk heb ik haar dit vergeven en hebben we zelfs een gezond kind gekregen.
• Dat ik in sommige gevallen zat te gamen met mijn vrienden en dat zij dit schijtirritant vond. Want je kunt wel PlayStation'en maar niet met het gezin een ommetje maken.
• Het fitnessen deed ik ook nog, dat vond ze ook maar onzin. Want er was geen tijd, maar wel voor sport.
• Het voelde voor haar dat ik haar niet zag staan. Dat ik nooit een positieve opmerking maakte over haar en dat ze het gevoel had alleen de moeder te zijn van 3 kinderen.
• Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.
Dat is het wel in grote lijnen denk ik. Hopelijk heb je er nu een redelijk beeld bij.
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Denk dat ze zich redelijk machteloos heeft gevoeld in de relatie en dat ze nu haar macht wil laten geleden om meneer terug te pakken.
Blijkbaar ook al eens vreemdgegaan. Daarna is het wel weer goedgekomen, maar nooit echt helemaal.
Over of je te weinig tijd aan haar hebt besteed, is lastig om er iets over te zeggen. Ik was er niet bij. Ervaring is wel dat sommige vrouwen erg claimerig zijn qua tijd. Sommige mannen overdrijven natuurlijk ook wel doordat het soms lijkt alsof ze werkelijk alles aangrijpen om maar niet thuis te hoeven zijn.
Voor de discussie over wat goed is voor de kinderen ook allemaal niet zo relevant die relatieperikelen. Dingen als "ik maak je kapot", mag je denken, maar zeg je beter niet. Werkt altijd tegen je.
Mijn vriendin gooit ook weleens een afstandsbediening kapot. Daarna is het dan ook wel klaar. Persoonlijk heb ik liever dat ze even iets banaals vernielt dan dat iets dagen door blijft etteren.quote:
[..]
Vanwege dingen kapot maken "maar ik heb haar met geen vinger aangeraakt". Nee, maar ze was niet veilig.
Allemaal aannames. De enige feiten: zij verbrak de relatie en weigerde resoluut therapie.quote:
[..]
Wederom ga je voorbij aan dat zij het wel degelijk eerder aangekaart heeft en toen wel open had kunnen staan voor relatietherapie. Toen was hij kennelijk niet in staat om het belang van hun kinderen open te staan.
Leven met ‘spanningen’ in huis versus je vader die plots niet meer thuis woont en je moeder die aan een nieuw leven (met nieuwe partner) werkt. Goh, welk van die twee zou een grotere/slechtere impact op kinderen hebbenquote:Niet openlijk ruziën staat niet gelijk aan een veilige thuishaard. Ook dan kunnen spanningen e.d. voelbaar zijn.
. Stop er dan mee en begin meer empathie te tonen voor de situatie van TS en zijn kinderen die recht hebben op een stabiel gezinsleven, inclusief vader.quote:Tevens vind ik het vrij naïef om uit te gaan dat ts zijn waarheid de enige waarheid zou zijn. Sowieso zit je met verschillende partijen die allemaal hun eigen beleving hebben, er is niet één waarheid. Juist vanuit dat uitgangspunt vind ik het ongelooflijk kwalijk hoe een aantal hier hun persoonlijke meningen op zitten te dringen aan iemand die natuurlijk aangedaan is door zo een situatie. Die emoties kunnen niet alleen kleuren hoe iemand hier post, het kan ook extra kwetsbaar maken voor opruiend geleuter vanuit één optiek. Dat is in mijn ogen wrijven in de vlek en contra-productief.
Wat? Dit gaat over de 85/15- vs. 50/50-regeling. Of TS in het verleden wel of niet genoeg openstond voor haar hartenkreten is hierbij volkomen irrelevant.quote:We gaan nooit weten of het zo had gekund, als ts eerder open had gestaan voor de ernst van wat zij aankaartte. Daar zijn ze beide bij geweest..
Wat? TS zorgde voor voldoende inkomsten voor zijn gezin, dat is net zo goed in het belang van de kinderen. Heeft de ex van TS ooit voorgesteld om zelf voltijd te gaan werken, zodat er financiële ruimte is voor TS om minder te werken? Het zou haar geloofwaardigheid ten goede komen, maar ik betwijfel dat het ooit gebeurd is.quote:Nog zo een al, die redelijk relatief is sinds dat pas mogelijk werd gemaakt toen zij klaar was met het proberen te fixen.
TS blijft wonen in het huis waarin de kinderen zijn opgegroeid (én dat dichtbij hun school en vermoedelijk ook vriendjes staat). Als continuïteit in het belang van de kinderen vooropstaat, dan zou dit eerder moeten leiden tot meer dan 50% voor TS, niet voor zijn vrouw.quote:Ten tweede ga ook jij eraan voorbij dat er wel degelijk redenen kunnen zijn die 50/50 nu niet optimaal maken. Kinderen zijn niet per se gebaat bij een exacte 50/50. Ik heb eerder ook aangegeven hoe bijvoorbeeld de BSO een stukje continuïteit en neutraliteit kan geven. Dat zijn echt wel belangrijke invullingen van die 50/50 die een nuttige doorslag zouden kunnen geven. Als we het eens zijn dat ts en de kids daar gebaat bij zijn, begrijp ik niet waarom de focus daar maar niet opkomt..
TS lijkt ook een werkgever te hebben die zich flexibel opstelt, dus wellicht is meer dan 50% ook prima haalbaar voor TS.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 10-02-2022 14:29:48 ]
Ik begrijp wel waarom zij geen 50/50 wil.
Zoals ts in de openingspost zelf aangeeft bracht zij tijdens de relatie de meeste tijd door met de kinderen terwijl hij veel ging werken.
In een vechtscheiding en dat is dit, denk de partner in dit soort zaken "Eerst liet je mij er 80% van de tijd mee stikken en nu pas praat je over 50/50, val ff dood!"
Je kan er de klok op gelijk zetten.
Zoals ts in de openingspost zelf aangeeft bracht zij tijdens de relatie de meeste tijd door met de kinderen terwijl hij veel ging werken.
In een vechtscheiding en dat is dit, denk de partner in dit soort zaken "Eerst liet je mij er 80% van de tijd mee stikken en nu pas praat je over 50/50, val ff dood!"
Je kan er de klok op gelijk zetten.
Ja, TS is open en eerlijk. Vanaf het begin ook wel. Mede daarom sta ik er ook wel in zoals ik erin sta. Hij beseft in elk geval wat beter kan/moet en hij werkt daar ook aan. Dat vind ik erg positief.quote:
[..]
Beiden lijken idd erg emotioneel te zijn in dit gebeuren. De ts schrijft ook niet zulke mooie dingen over zichzelf.
Respect trouwens ts dat je daar ook open en eerlijk over bent.
In een situatie die toch al erg emotioneel was, waar de gemoederen veelste hoog opgelopen zijn is nu ‘ineens’ een enorme verandering. Dat levert natuurlijk gedoe op.
Het is zaak om de gemoederen te kalmeren. Er neutrale hulp bij te halen.
Zij zal waarschijnlijk nu het gevoel hebben dat hij dit vooral doet om haar te raken. Bij de ts proef ik ook een beetje dat haar halsstarrigheid ook wat persoonlijk wordt genomen.
Hij gaat minder werken om er meer voor de kinderen te zijn. Lijkt me alleen maar goed voor de kinderen. Dat mevrouw dat wil dwarsbomen, omdat hij tijdens de relatie liever met z'n vrienden zat te gamen dan met haar ging wandelen, vind ik onredelijk. Het gaat nu om de kinderen, onder die relatie staat een hele dikke streep.
Normaal gesproken is mediation daarvoor bij uitstek geschikt. Maar als mevrouw wegloopt als er niet langer precies wordt opgeschreven wat zij wil, dan wordt het een lastig verhaal.
Persoonlijk denk ik dat een gang naar de rechter niet te vermijden is. Meneer is vast niet de beste partner geweest voor mevrouw, maar daarmee is hij niet per definitie een slechte vader en mevrouw zal ook wel haar slechte kanten hebben. Bijvoorbeeld dat vreemdgaan. Nu is meneer ook afhankelijk van mevrouw wanneer hij de kinderen mag zien. Blijkbaar is dat alleen wanneer dat haar uitkomst. Daarom staat er het beste zo snel mogeliujk iets concreets op papier wat lijkt op 50-50. Als dat via mevrouw niet lukt, is de rechter de snelste weg.
Zij doet nu ook alles om hem te raken. Of beter gezegd: om een soort van wraak te nemen op hem. Hij is zo te lezen de grote boeman voor haar. Dankzij hem kon zij het leven leidde wat ze wilde. Nou, de komende jaren draait het even allemaal om haar zal ze bedacht hebben.
Niet sjiek, maar misschien wordt zo een uitspraak wel iets begrijpelijker als je bedenkt dat zij wellicht net als jij emotioneel, teleurgesteld en boos is. Oneerlijk, maar die machteloosheid die ze eerder al die tijd voelde, krijg je misschien nu zo terug..quote:
[..]
Voor de volledigheid wil ik hier in goede orde nog wel eens de zaken herschikken;
• Zij de keuze heeft gemaakt om geen relatietherapie aan te gaan
• Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
Sorry, maar jullie zijn beide halsstarrig voet bij stuk aan het houden. Als jij alleen co-ouderschap wil, wat je goed recht is natuurlijk, kun je niet alleen haar verwijten dat er geen communicatie meer mogelijk is. Jij wil immers net zo goed geen water bij de wijn meer doen, dus wat valt er dan nog te overleggen?quote:• Zij wil stoppen met de mediator, omdat haar keuzes niet worden ingewilligd. De enige keuze die ik maak, is een co-ouderschap.
• Zij dreigt met de gang naar de rechter om een beslissing af te dingen
• Zij de keuze maakt dat er op geen enkele manier communicatie mogelijk is om met elkaar te overleggen
De hechting is gelukkig niet alleen afhankelijk van dat moment. Heeft ze je verteld waarom ze het zo aangepakt heeft? Zat jij toen nog in de veronderstelling dat het goed zo kunnen komen misschien?quote:• Zij heeft enkelzijdig de keuze gemaakt om de kinderen te vertellen dat we uit elkaar gaan. Hier heb ik op geen enkele manier inspraak in gehad. Dus kon er ook niet zijn voor de kinderen. Kon ze niet geruststellen. Kon niet de veilige hechting met ze aangaan.
• Zij heeft enkelzijdige de keuze gemaakt om de kinderen in te schrijven op haar nieuwe adres.
Waar had je ze gerust over willen stellen trouwens?
Ik zou dat wel even met je advocaat overleggen wat betreft dat zonder toestemming inschrijven op haar nieuwe adres. Het kan een reden zijn dat ze de woning makkelijker heeft kunnen krijgen, iets wat ook in jouw voordeel is natuurlijk, maar dat zonder overleg met jou kan wel weer voor jou spreken zeg maar.
Het is fijn dat het toen wel goed ging, maar 14 dagen is wel een beetje karig op de rest van het jaar. Wanneer de sleur van alledag er is en je niet lekker ergens anders bent waar de dagelijkse beslommeringen zijn enzo. Klamp jezelf dus niet teveel vast aan dat het toen wel goed ging, want dat zegt niet zoveel over de haalbaarheid als je weer terug bent van vakantie.quote:Natuurlijk ook zij heeft haar punten waarom ze deze keuze heeft gemaakt, de zaken die ik weet waarom zijn in grote lijnen de volgende;
• Ze had het gevoel altijd alles alleen te moeten doen met de kinderen. Dus ze voelde zich alleen in de relatie.
• Ik was teveel met mijn werk bezig, met andere woorden mijn werk was te belangrijk. Ze had liever gezien dat ik samen met haar activiteiten deed of vaker in ieder geval. Want dat ik niets deed, is natuurlijk ook zwart / wit. We hebben een fantastische vakantie gehad dit jaar in Italie (14 dagen) om als voorbeeld te nemen. Dus ja, ik was er in sommige gevallen ook wel.
Sterker nog, het kan misschien juist het gevoel versterkt hebben dat het 'm niet meer ging worden. Juist omdat het op vakantie wel kon en thuis niet. Of dat ze toen al zo in haar verwerkingsproces zat dat het een soort stilte voor de storm was. Dat zien we wel vaker bij mensen, dat er een soort gelatenheid is omdat het praten niet zoveel zin meer lijkt te hebben en of er zo dan echt niet mee te leven valt. Niet mee te leven als in een liefdesrelatie bedoel ik dan en niet als in niet mee te leven, want tent uitvechten. Het gemis aan connectie wordt door de ogenschijnlijke harmonie niet opgelost. En juist dat onbegrip bij de partner kan iets zeggen over de compatibiliteit..
In hoeverre hebben de kinderen hier iets van mee gekregen denk je?quote:• We hadden veel ruzies. Onderwerpen gingen met name over de opvattingen over mijn familie. Hoe mijn familie bepaalde dingen doet en deed. Ga hier verder niet benoemen wat, want dat draagt niets bij.
• Heb diverse, voor haar kwetsende, opmerkingen gemaakt. Bijvoorbeeld; dankzij mijn inzet kun je in dit huis wonen, jij werkt weinig, ik verdien veel meer dan jij. Dit heeft haar minderwaardig laten voelen ten opzichte van mij.
• In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond. Ook dat is ontstaan vanuit een ruzie, waarbij ook ik mezelf niet gehoord voelde of niet begrepen.
Hebben jullie toen relatietherapie overwogen?quote:• Ze vond het erg dat er weinig ruimte was voor liefde, of in ieder geval te weinig. Nou kan ik je vertellen dat zij, toen we 4 jaar een relatie hadden, vreemd is gegaan (niet één keer maar meerdere keren in mijn eigen huis notabene). Langzamerhand heeft dat kunnen slijten maar ondanks dat is het nog steeds een kwetsbaar onderwerp. Hierdoor is er afstand ontstaan tussen ons waardoor er geen ruimte was voor liefde. Uiteindelijk heb ik haar dit vergeven en hebben we zelfs een gezond kind gekregen.
Je zegt dat jij haar vergeven hebt, maar hoe zit het met de oorzaak dat zij vreemdging? Hoe uitte jouw vergeving zich, afgezien van samen aan een kind beginnen?
Ik denk dat het begrijpelijk is dat je in je boosheid over procederen begint, maar dat het bovenop haar gevoel van zich niet gehoord en geliefd genoeg te voelen, ook niet heel raar is dat ze nu zelf ook liever het voor de rechter laat voorkomen..quote:• Dat ik in sommige gevallen zat te gamen met mijn vrienden en dat zij dit schijtirritant vond. Want je kunt wel PlayStation'en maar niet met het gezin een ommetje maken.
• Het fitnessen deed ik ook nog, dat vond ze ook maar onzin. Want er was geen tijd, maar wel voor sport.
• Het voelde voor haar dat ik haar niet zag staan. Dat ik nooit een positieve opmerking maakte over haar en dat ze het gevoel had alleen de moeder te zijn van 3 kinderen.
• Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.
Kleine kanttekening, het kunnen schuiven met je werkgever is fantastisch, maar het zegt vooral iets over de beschikbaarheid en niet zozeer over de invulling van het ouderschap zelf. Ik denk dat je gezien het trackrecord van het nodige afwezig zijn en niet zo ingaan op haar zorgen mbt kinderen in dat opzicht daar beter wel iets meer gaat laten zien dan alleen de werkaanpassing..quote:De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Fijn dat je daar begrip voor hebt, maar hoe uit je dat begrip? Hoe zou zij dat kunnen merken aan je?
