Vanmiddag maar weer eens in het Woldlakebos wezen kijken. Er vloog al wel het nodige aan libellen en juffers rond maar nog niet in de voor dat gebied gebruikelijke hoeveelheden.
Wat er vloog was ook bijzonder vliegerig en had kennelijk niet veel behoefte om te zitten of te hangen.
Dan maar vliegend en met smaragdlibellen is dat best goed te doen als ze met hun patrouillevlucht bezig zijn. Ze vliegen dan een vast patroontje door hun gebied waarbij ze op bepaalde plekken even stil blijven hangen en dan kun je ze vrij aardig hebben.
Ik deed het in dit geval met de A77-II met daarop good old Tamron 572D, de goedkope 70-300mm met die handige macroknop.
AF met die combi is zo goed als kansloos*, dus zet ik de camera op MF en stel hem vast op zo'n dertig centimeter boven het water scherp zodat ik in elk geval de libel makkelijk kan vinden en hem dan vrij snel in de scherpte kan hebben. Goed concentreren op het kopje van de libel want daar willen we scherpte hebben.
Krijg ik die libel dus in beeld dan is het draaien tot ik een scherp kopje zie en dan afvuren.
Dat gaat zomaar in één keer goed
Cordulia aenea by
Ouwesok, on Flickr
Lukt me dat ook nóg een keer

Cordulia aenea by
Ouwesok, on Flickr
Ja dus

Manual is het met focus peaking bij een smaragdlibel prima te doen, zodra het groene oog van de libel ineens rood wordt zit ie in de scherpte
Cordulia aenea by
Ouwesok, on Flickr
Cordulia aenea by
Ouwesok, on Flickr
*
De 572D heeft nog een beperkte serie contacten waardoor de camera minder effectief met de lens communiceert. Om scherp te stellen loopt de 572D dus zijn hele bereik door en dat duurt drie eeuwigheden. Bij een volgende poging neem ik maar eens de A005 mee. Die heeft een volle set contacten en die zou dus meteen moeten weten welke kant hij op moet voor scherpte.