Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2021 14:57:00 ]
Als tiener/adolescent merkte ik dat ik vaak het gevoel had er niet bij te horen of er toe doen voor de mensen met wie ik toentertijd om ging.
Werd op een gegeven moment meer een last dan een vriend. Aan zulke mensen heb je niks en kan je beter kwijt zijn.
Maar ik vraag me dus af of het aan mij ligt of dat die mensen echt fake zijn. Door een aantal zaken vertrouw ik mijn eigen intuïtie niet meer. Terwijl ik weet dat mijn intuïtie goed is, vaak al voordat andere mensen het doorhebben, had ik al een 'naar' gevoel bij een bepaald persoon terwijl anderen me dan voor gek verklaarden, en dan bleek achteraf dat die persoon echt naar was.quote:Op zondag 14 november 2021 15:02 schreef CoolGuy het volgende:
Ik herken het wel. Ik heb recent nog iemand afgestoten. Fake friends heb je niets aan en echte vriendschap is schaars, heel schaars. Maar vroeger wrong ik me ook in allerlei bochten, tegenwoordig zeg ik gewoon waar het op staat en als de ander dat niet bevalt, jammer dan.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2021 15:07:15 ]
Als dat zo is (dat kan alleen jij beantwoorden) dan is daar niet veel mis mee. Anderen kunnen ook bij jou aangeven wanneer ze iets in je gedrag storend vinden, je hoeft niet zelf continu voor anderen mee te denken hoe jouw gedrag op hen overkomt.quote:
of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Zo kan je op elke relatie wel een soort matrix toepassen (wel mee oppassen).
Verschilt per persoon maar ik snap wat jij bedoelt. In het afgelopen jaar heb ik ook bepaalde mensen op een afstand gehouden omdat hun gedrag mij irriteert. Veelal is het hetzelfde riedeltje wat je keer op op moet aanhoren of dat mensen aan het loeren zijn voor informatie om dat door te vertellen als gespreksonderwerp (familie die dat bijvoorbeeld soms deed).quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Herkenbaar. Niet zozeer het vertellen van iets vertrouwelijks maar ik had twee niffo's (neven) met wie ik heel goed omging totdat ik een keer vriendelijk een uitnodiging van hun om iets te gaan doen afsloeg. Ik gaf daar als reden bij dat ik iets met mijn ouders moest gaan doen. Dat werd door hun geïnterpreteerd dat ik niet met hun mocht omgaan van mijn ouders. Terwijl dat niet het geval was. Sindsdien heb ik ze altijd op afstand gehouden omdat ze dit doorvertelden in de familie. Het schijnt dat ze tegenover mijn ouders excuses hebben aangeboden maar tegen mij doen ze alsof er niks aan de hand is. Toch is de band die ik destijds met ze had in relatie tot hoe het nu is veranderd: ik hou ze liever op afstand omdat ik niet meer de behoefte heb om contact met ze te hebben.quote:
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Je merkt vanzelf wel hoe snel je met zo iemand te maken hebt en of je dat kan accepteren of niet. Het is de maatschappij dat ook een beetje zo is geworden. Sommige mensen vinden het (onbewust) leuk om met mensen hun gevoelens te spelen en handelen dan ook daar naar.quote:
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Ik denk dat, vooral op het vlak van daten en vriendschappen sluiten, dat je vanzelf wel aanvoelt of deze persoon 'redelijk' is om mee om te gaan. Als dat zo is dan kan je gaandeweg aan de hand van de ervaringen bepaalde normen en waarden die jij hanteert kenbaar maken.quote:
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
Soms heb je een bepaalde fase dat je afstand neemt van hoe je vroeger was/deed en wil je 'rust' op bepaalde vlakken.quote:
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
Overigens denk ik dat die balans op natuurlijke wijze wel zal komen bij jou, zoiets moet je niet afdwingen want dan ga je je meer zorgen maken.
Door bepaalde ervaringen kunnen mensen veranderen.quote:
[..]
Maar ik vraag me dus af of het aan mij ligt of dat die mensen echt fake zijn. Door een aantal zaken vertrouw ik mijn eigen intuïtie niet meer. Terwijl ik weet dat mijn intuïtie goed is, vaak al voordat andere mensen het doorhebben, had ik al een 'naar' gevoel bij een bepaald persoon terwijl anderen me dan voor gek verklaarden, en dan bleek achteraf dat die persoon echt naar was.
De heks was bijvoorbeeld iemand die vooruit dacht en goede vaardigheden had. Totdat ze door de ene vriend werd geslagen en door een andere vriend voor de gek werd gehouden. Toen veranderde ze in iemand die ten koste van anderen plezier wou maken wat haar in nog diepere problemen bracht. Nu is ze op een fase van haar leven waar ze al die ervaringen achter haar wilt laten en een studie wilt afronden, met haar huidige man wilt leven die haar steunt en al. Mensen veranderen afhankelijk van o.a. met wie ze omgaan.
100% dit.quote:
Ik herken het wel. Ik heb recent nog iemand afgestoten. Fake friends heb je niets aan en echte vriendschap is schaars, heel schaars. Maar vroeger wrong ik me ook in allerlei bochten, tegenwoordig zeg ik gewoon waar het op staat en als de ander dat niet bevalt, jammer dan.
Omring jezelf met mensen die je geen energie kosten, en dat zijn er, als het er echt op aankomt, maar weinig. Je verliest geen vriendsn, je komt er gewoon gaandeweg achter wie daadwerkelijk vrienden zijn.
In diverse topic geef je aan louter voor geld te willen neuken, dan wel prostitué te zijn. Ook in onderstaande qoute:quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
kom je niet al te serieus over.quote:
[..]
Klinkt veelbelovend keer neuken?
Leg ons eens uit hoe wij dit topic serieus moeten nemen onderwijl je alleen maar troll posts en topics spamt.
Nee. Probeer voor jezelf eens het verschil tussen KLB en R&P te bedenken. Kun je dat niet, praat dan niet tegen me.quote:Op zondag 14 november 2021 16:40 schreef Ynnad_Er het volgende:
[..]
In diverse topic geef je aan louter voor geld te willen neuken, dan wel prostitué te zijn. Ook in onderstaande qoute:
[..]
kom je niet al te serieus over.
Leg ons eens uit hoe wij dit topic serieus moeten nemen onderwijl je alleen maar troll posts en topics spamt.
Word er wel geneukt als we dat verschil wel kunnen bedenken?quote:
[..]
Nee. Probeer voor jezelf eens het verschil tussen KLB en R&P te bedenken. Kun je dat niet, praat dan niet tegen me.
Het klinkt als een goede ontwikkeling maar ik zou het zelf ook wat minder kinderachtig aanpakken.
Heeft het nog nut om met sommige mensen het gesprek aan te gaan nadat meermaals dit soort gedrag vertoond is dan?quote:
Dus je ghost die vriendin zonder duidelijk te zijn maar, je vind het van een date een kinderachtig spelletje?
Het klinkt als een goede ontwikkeling maar ik zou het zelf ook wat minder kinderachtig aanpakken.
Dat je iemand ghost terwijl je date is heel anders, dan kun je prima een korte uitleg geven en dan houdoe zeggen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2021 17:24:41 ]
Ik wil je trouwens wel even meegeven dat ondanks dat er voor jou geen communicatie mogelijk is nadat je vertrouwen geschonden is, ik van mening ben dat je dit juist wel moet uitspreken. Dan weet de ander waar die aan toe is. Jij hoeft niets met hun antwoord te doen, maar wel met hoe je je ergens bij voelt. Al is het maar ter kennisgeving.quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
Zorgt er ook voor dat als je duidelijk je verhaal doet, ofwel aangeeft hier niet van gediend te zijn en zo geen verdere omgang wenst, mensen je ook niet tot in den treure blijven bellen, sms’en of appen.
Ze compleet negeren of (bijna) geen contact meer willen lijkt mij ook niet de juiste. De balans is volgens mij geen "geheimen" meer vertellen en wanneer ze je weer eens "omlaag" haalt gewoon zeggen dat je dat niet zo leuk vindt van haar. En verder "schijt" hebben.quote:
[..]
Heeft het nog nut om met sommige mensen het gesprek aan te gaan nadat meermaals dit soort gedrag vertoond is dan?
Ja, dat heeft zeker nut. Want het is het juiste pad.quote:
[..]
Heeft het nog nut om met sommige mensen het gesprek aan te gaan nadat meermaals dit soort gedrag vertoond is dan?
Dat je iemand ghost terwijl je date is heel anders, dan kun je prima een korte uitleg geven en dan houdoe zeggen.
Be tolerant with others and strict with yourself
Niet communiceren is wel je ding zo te lezen.quote:
[..]
Nee. Probeer voor jezelf eens het verschil tussen KLB en R&P te bedenken. Kun je dat niet, praat dan niet tegen me.
Als jij je stoort aan die vriendin zou ik dat juist kenbaar maken. Heb je in ieder geval duidelijk gemaakt hoe je erover denkt. Pas dan kan er mogelijk wat veranderen. Als het een echte vriendin is, dan kan je gewoon eerlijk zijn lijkt me.
Ik denk dat ze je wel zal begrijpen wanneer je zegt dat je dat niet leuk vindt van haar. Je hoeft daar niet verder over te gaan discussiëren.quote:
@:Rogue @:SonicVolcano @:ex even zonder te quoten, ik snap jullie punt. Maar ik voel me niet veilig genoeg bij haar om te communiceren dat ik er zo over denk. Ze kan nogal onvoorspelbaar reageren. En daarnaast denk ik persoonlijk dat het handiger is om dit dood te laten bloeden i.p.v. erover in discussie te gaan, want dan krijg ik meer narigheid dan dat ik het voor mezelf af kan sluiten.
Mensen zullen je altijd een keer weleens teleurstellen, want niemand is perfect. Maar als je ze allemaal laat doodbloeden zonder de reden tenminste aan te geven, zal je misschien niemand meer overhouden.
Prima bezig.quote:
@:Rogue @:SonicVolcano @:ex even zonder te quoten, ik snap jullie punt. Maar ik voel me niet veilig genoeg bij haar om te communiceren dat ik er zo over denk. Ze kan nogal onvoorspelbaar reageren. En daarnaast denk ik persoonlijk dat het handiger is om dit dood te laten bloeden i.p.v. erover in discussie te gaan, want dan krijg ik meer narigheid dan dat ik het voor mezelf af kan sluiten.
Je hebt ons Fok!kers dus niks te verliezen
Je zegt dat het kinderlijk is als mensen niet reageren op berichtjes bij het daten, maar tegelijkertijd zou je ook best kunnen zeggen dat het kinderlijk is om mensen te unfrienden of buiten te sluiten of hoe je dat wilt noemen als hun gedrag je niet aanstaat.quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
Een vriendschap is een relatie zoals elke andere relatie. In veel relaties zijn er momenten waarop we elkaar dingen aandoen die onprettig zijn, zoals bijvoorbeeld elkaar afvallen als er anderen bij zijn. Of iets wat ik heel erg vervelend vind bijvoorbeeld: mensen die altijd te laat komen op een afspraak!
Daarom denk ik dat het wel belangrijk is om dingen zoveel mogelijk uit te spreken naar elkaar toe. Vaak zou je dit soort situaties kunnen zijn als het resultaat van wederzijdse oneerlijkheid die zich heeft opgestapeld. Zo zeg jij mensen niet eerlijk wat je van hun gedrag vindt, maar sluit je ze liever meteen buiten. Die vriendin van jou die jou afvalt als er anderen bij zijn, die zegt misschien niet eerlijk tegen jou dat ze jouw gedrag irritant vindt. Maar misschien zeggen jullie allebei wel niet eerlijk tegen elkaar dat de vriendschap al wel een beetje voorbij is of dat jullie elkaar niet meer zo graag mogelijk. Meestal zitten er toch wat andere frustraties onder verborgen als je eerlijk bent en diep graaft. Dat kun je voorkomen door snel en direct dingen uit te spreken. En als mensen daar niet tegen kunnen dat je dingen eerlijk en direct zegt, dan merk je dat snel genoeg. En als ze er wel tegen kunnen, dan passen ze misschien hun gedrag aan en red je zo de vriendschap, als je dat graag wil.
Het is natuurlijk niet altijd makkelijk om er iets van te zeggen. Maar uiteindelijk is het toch het beste, zeker als het vaak gebeurt en daardoor de spanning in de vriendschap oploopt.
Even een mandverhaal van mij.
Ongeveer 2 maanden geleden appte een studievriendin van mij. In die tijd gingen we veel met elkaar om, altijd gezellig enzo. Enfin, na onze studie zagen we elkaar niet meer ondanks ze niet ver van mij vandaan woonde. Ik had na de studie nog wel eens voorgesteld om wat te doen, maar dan reageerde ze niet of kwam er niks concreets van. Wel ben ik haar toevallig een paar keer tegen gekomen en dan was het gewoon even bijpraten waarbij ze altijd zei: laten we binnenkort afspreken
Ongeveer 2 maanden geleden appte ze mij uit het niets en stuurde ze een oude foto die ze van mij had en we raakten wat aan de praat. Ze stelde voor om af te spreken en ik vroeg of het der wat leek om bij mij te gaan dineren de volgende week, op een vrijdag. Ze ging ermee akkoord.
Een paar dagen later appte ze mij of ik een paar dagen eerder kon, op de maandag, want ze wilde vrijdag haar huis schoonmaken en het huishouden doen. Dat was een van haar weinige vrije dagen die week zei ze.
Mij maakte het niet veel uit welke dag, de maandag was ook prima. Zij nodigde mij uit om bij haar te gaan eten want ze had net een nieuw huisje en ze wilde dat graag laten zien enzo. Mij leek het ook leuk dus ik ging ermee akkoord.
Enfin ik was die maandag bij haar, het was oprecht gezellig, veel gelachen, 's avonds nog een stukje gelopen met der hond. 's Avonds ging ik weg en ik zei tegen haar: als het je toch nog tijd hebt vrijdag, je bent altijd welkom. Waarna ze eruit floept dat ze vrijdag een date had met iemand
Op het moment dat ze dat zei dacht ik er niet veel van, maar 5 min later op de terugweg naar huis dacht ik: vuile vieze kut
Ik moet zeggen dat ik teleurgesteld was in haar houding. Dat ze loog over waarom ze niet vrijdag met mij wilde afspreken. Dat ze niet het respect en tact had om daarover eerlijk te zijn. Mij had het werkelijk waar niets uitgemaakt of het nou vrijdag of maandag was. Als ze had gezegd: ''dexa, zou je ook maandag kunnen afspreken want ik wil vrijdag graag op een date'' had ik echt geen probleem gevonden en het der gegund.Bij thuiskomst heb ik direct haar nummer verwijderd. Ik dacht: deze chick zie ik misschien 1 keer in de 1 a 2 jaar en ik heb niet het gevoel dat ze oprecht naar mij is. Ik heb geen eens zin om de confrontatie met haar aan te gaan. Heb toevallig ook een nieuw nummer genomen (staat los van haar), maar mijn nieuwe nummer krijgt ze niet
Dit gaat over gedrag dat al periodes lang speelt. OP was slechts een voorbeeld van gedrag. Heb daarnaast genoeg vriendinnen die niet zulke dingen flikken en waar ik me wel fijn bij voel.quote:Op zondag 14 november 2021 17:46 schreef Rogue2.0 het volgende:
[..]
Ik denk dat ze je wel zal begrijpen wanneer je zegt dat je dat niet leuk vindt van haar. Je hoeft daar niet verder over te gaan discussiëren.
Mensen zullen je altijd een keer weleens teleurstellen, want niemand is perfect. Maar als je ze allemaal laat doodbloeden zonder de reden tenminste aan te geven, zal je misschien niemand meer overhouden.
Een keer meegemaakt dat ik op date was in de verkenningsfase. De meid zelf had door omstandigheden weinig sociale contacten. Ik vond haar gedrag voldoende genoeg om naar de volgende verkenningsfase te gaan, ook al had ik mijn twijfels. Maar het waren niet zulke twijfels dat ik de deur gelijk dicht gooide.quote:
@:naardegallemiezen
Even een mandverhaal van mij.
Ongeveer 2 maanden geleden appte een studievriendin van mij. In die tijd gingen we veel met elkaar om, altijd gezellig enzo. Enfin, na onze studie zagen we elkaar niet meer ondanks ze niet ver van mij vandaan woonde. Ik had na de studie nog wel eens voorgesteld om wat te doen, maar dan reageerde ze niet of kwam er niks concreets van. Wel ben ik haar toevallig een paar keer tegen gekomen en dan was het gewoon even bijpraten waarbij ze altijd zei: laten we binnenkort afspreken
Ongeveer 2 maanden geleden appte ze mij uit het niets en stuurde ze een oude foto die ze van mij had en we raakten wat aan de praat. Ze stelde voor om af te spreken en ik vroeg of het der wat leek om bij mij te gaan dineren de volgende week, op een vrijdag. Ze ging ermee akkoord.
Een paar dagen later appte ze mij of ik een paar dagen eerder kon, op de maandag, want ze wilde vrijdag haar huis schoonmaken en het huishouden doen. Dat was een van haar weinige vrije dagen die week zei ze.
Mij maakte het niet veel uit welke dag, de maandag was ook prima. Zij nodigde mij uit om bij haar te gaan eten want ze had net een nieuw huisje en ze wilde dat graag laten zien enzo. Mij leek het ook leuk dus ik ging ermee akkoord.
Enfin ik was die maandag bij haar, het was oprecht gezellig, veel gelachen, 's avonds nog een stukje gelopen met der hond. 's Avonds ging ik weg en ik zei tegen haar: als het je toch nog tijd hebt vrijdag, je bent altijd welkom. Waarna ze eruit floept dat ze vrijdag een date had met iemand
Op het moment dat ze dat zei dacht ik er niet veel van, maar 5 min later op de terugweg naar huis dacht ik: vuile vieze kut
Bij thuiskomst heb ik direct haar nummer verwijderd. Ik dacht: deze chick zie ik misschien 1 keer in de 1 a 2 jaar en ik heb niet het gevoel dat ze oprecht naar mij is. Ik heb geen eens zin om de confrontatie met haar aan te gaan. Heb toevallig ook een nieuw nummer genomen (staat los van haar), maar mijn nieuwe nummer krijgt ze niet
Echter was zij van mening dat het beter was om er een punt achter te zetten want ze twijfelde. Ook verklapte ze dat ze over twee dagen een date met een andere jongen had omdat ze al had besloten niet verder de verkenningsfase met mij in te willen. Nou, prima dan. Dan is het voor mij ook gelijk klaar.
Krijg ik de volgende dag een telefoontje: ze had zich bedacht en wilde 100% voor mij gaan. Ze werd 'onder druk gezet' door haar moeder, wie ze alles vertelde, om bij twijfel gelijk te stoppen. Ik had echter hier geen zin in want eerst zegt ze nee, dan is het ja maar ondertussen gaat ze wel op date met een andere jongen. Nou, dat wou ze wel afzeggen. Ik heb maar gezegd dat ze met die andere jongen moest gaan daten want ik weet hoe het voelt als je voor de gek gehouden wordt. Gelukkig nooit meer wat van gehoord. Gemiste kans voor mij maar zij had zoveel problemen nog niet verwerkt waarbij de vraag of ze wel klaar was voor een relatie niet echt overtuigend werd beantwoord.
Ooit meegemaakt dat ik via via op date ging met een meid. Op de eerste date gaf ze gelijk aan dat ze door haar ouders en vriendinnen werd gepusht om met mij verder te leven en niet met haar vriend die een slechte invloed op haar heeft. Op mijn vraag wat ze daar zelf van vond antwoordde ze dat ze liever met haar huidige vriend verder wou. Nou, toen was het gesprek gelijk klaar.
Doet mij denken aan een date die jaren geleden had. Eerste date was heel gezellig en toen ik haar een paar dagen later vroeg of ze nog een keer wilde afspreken zei ze letterlijk "jaaa.. ik vond het heel gezellig maar ik heb nog twee dates. Ik wil eerst zien hoe deze verlopen".quote:
[..]
Een keer meegemaakt dat ik op date was in de verkenningsfase. De meid zelf had door omstandigheden weinig sociale contacten. Ik vond haar gedrag voldoende genoeg om naar de volgende verkenningsfase te gaan, ook al had ik mijn twijfels. Maar het waren niet zulke twijfels dat ik de deur gelijk dicht gooide.
Echter was zij van mening dat het beter was om er een punt achter te zetten want ze twijfelde. Ook verklapte ze dat ze over twee dagen een date met een andere jongen had omdat ze al had besloten niet verder de verkenningsfase met mij in te willen. Nou, prima dan. Dan is het voor mij ook gelijk klaar.
Krijg ik de volgende dag een telefoontje: ze had zich bedacht en wilde 100% voor mij gaan. Ze werd 'onder druk gezet' door haar moeder, wie ze alles vertelde, om bij twijfel gelijk te stoppen. Ik had echter hier geen zin in want eerst zegt ze nee, dan is het ja maar ondertussen gaat ze wel op date met een andere jongen. Nou, dat wou ze wel afzeggen. Ik heb maar gezegd dat ze met die andere jongen moest gaan daten want ik weet hoe het voelt als je voor de gek gehouden wordt. Gelukkig nooit meer wat van gehoord. Gemiste kans voor mij maar zij had zoveel problemen nog niet verwerkt waarbij de vraag of ze wel klaar was voor een relatie niet echt overtuigend werd beantwoord.
Ooit meegemaakt dat ik via via op date ging met een meid. Op de eerste date gaf ze gelijk aan dat ze door haar ouders en vriendinnen werd gepusht om met mij verder te leven en niet met haar vriend die een slechte invloed op haar heeft. Op mijn vraag wat ze daar zelf van vond antwoordde ze dat ze liever met haar huidige vriend verder wou. Nou, toen was het gesprek gelijk klaar.
Ik ben toch niet iemand die je op de reservebank drukt en bij te pas en on te pas kan gebruiken. Doei zeg.
Je intuïtie zit vaak goed, niet altijd. Dat je minder tolerantie voor negativiteit en neppe mensen kunt opbrengen lijkt me juist een goede ontwikkeling. En dat dat onwennig voelt of leidt tot twijfel is logisch en eigenlijk ook alleen maar goed, dat is inherent aan een verandering.quote:
[..]
Maar ik vraag me dus af of het aan mij ligt of dat die mensen echt fake zijn. Door een aantal zaken vertrouw ik mijn eigen intuïtie niet meer. Terwijl ik weet dat mijn intuïtie goed is, vaak al voordat andere mensen het doorhebben, had ik al een 'naar' gevoel bij een bepaald persoon terwijl anderen me dan voor gek verklaarden, en dan bleek achteraf dat die persoon echt naar was.
Ik weet niet of het zozeer lamlendige mensen zijn, stokj. Sommige mensen weten precies wat ze moeten zeggen of doen om een ander pijn te doen, en ja, dat is dan expres en niet per ongeluk (met name wanneer het meerdere keren is). Ik wil niet direct spreken van ‘narcisten’ of andere cluster B figuren maar het zijn wel vaak van dit soort types waar ik meer dan mijn buik vol van heb (en sommige die ik ken zijn ook daadwerkelijk ermee gediagnosticeerd).quote:
Ik denk dat mensen die serieus zijn in het leven allergisch worden voor lamlendige mensen die het niet zo nou nemen met communicatieve vaardigheden of zich in andermans schoenen kunnen plaatsen. En dat is jammer. Maar dat maakt het leven ook uitdagender.
Omdat ik altijd overtuigd ben van het goede in mensen en vaak 2e, 3e of zelfs 100e kansen geef, heeft dit mij in de loop van de jaren meer dan nodig was pijn en schade gedaan. Maar ik ben er moe van, ik wil niet meer. Ik kan het niet meer tolereren.
Ik ben zelf niet perfect maar zou nooit opzettelijk/herhaaldelijk mensen bewust pijn doen voor mijn eigen gewin.
Huh wat!? Wat maakt het nou uit waarom ze vrijdag niet af wilde spreken!? De werkelijke reden heeft toch helemaal niks met jou te maken!? Ze schaamde zich gewoon een beetje dat ze een date had. De meeste mensen vinden het niet zo fijn om dat te vertellen.quote:
@:naardegallemiezen
Even een mandverhaal van mij.
Ongeveer 2 maanden geleden appte een studievriendin van mij. In die tijd gingen we veel met elkaar om, altijd gezellig enzo. Enfin, na onze studie zagen we elkaar niet meer ondanks ze niet ver van mij vandaan woonde. Ik had na de studie nog wel eens voorgesteld om wat te doen, maar dan reageerde ze niet of kwam er niks concreets van. Wel ben ik haar toevallig een paar keer tegen gekomen en dan was het gewoon even bijpraten waarbij ze altijd zei: laten we binnenkort afspreken
Ongeveer 2 maanden geleden appte ze mij uit het niets en stuurde ze een oude foto die ze van mij had en we raakten wat aan de praat. Ze stelde voor om af te spreken en ik vroeg of het der wat leek om bij mij te gaan dineren de volgende week, op een vrijdag. Ze ging ermee akkoord.
Een paar dagen later appte ze mij of ik een paar dagen eerder kon, op de maandag, want ze wilde vrijdag haar huis schoonmaken en het huishouden doen. Dat was een van haar weinige vrije dagen die week zei ze.
Mij maakte het niet veel uit welke dag, de maandag was ook prima. Zij nodigde mij uit om bij haar te gaan eten want ze had net een nieuw huisje en ze wilde dat graag laten zien enzo. Mij leek het ook leuk dus ik ging ermee akkoord.
Enfin ik was die maandag bij haar, het was oprecht gezellig, veel gelachen, 's avonds nog een stukje gelopen met der hond. 's Avonds ging ik weg en ik zei tegen haar: als het je toch nog tijd hebt vrijdag, je bent altijd welkom. Waarna ze eruit floept dat ze vrijdag een date had met iemand
Op het moment dat ze dat zei dacht ik er niet veel van, maar 5 min later op de terugweg naar huis dacht ik: vuile vieze kut
Bij thuiskomst heb ik direct haar nummer verwijderd. Ik dacht: deze chick zie ik misschien 1 keer in de 1 a 2 jaar en ik heb niet het gevoel dat ze oprecht naar mij is. Ik heb geen eens zin om de confrontatie met haar aan te gaan. Heb toevallig ook een nieuw nummer genomen (staat los van haar), maar mijn nieuwe nummer krijgt ze niet
[ Bericht 0% gewijzigd door Puntenjager op 15-11-2021 02:17:42 ]
Je mag best daarin best wel je grenzen aangeven, denk ook niet dat een ander daarin meteen gekwetst wordt. Jouw tijd is ook heel wat waard, laat een ander dat dan ook waarderen!quote:
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Niet iedereen zal daar in eerste instantie blij mee zijn maar aan de andere kant zullen echte vrienden je daardoor juist ook wel respecteren
Laat je eigen zelf vooral ook niet te veel invullen door wat andere mensen willen of vinden, doe je eigen ding.Grenzen aangeven is niet per se dat je koud hoeft te zijn ofzo.
Neppe vrienden hou ik aan op een laag pitje, dus ik bel of app ze nooit.
Goede vrienden zijn altijd welkom bij mij.
Het kan zijn dat je maar 2 vrienden overhoudt dan, maar is dat erg?
Waarom vind je dit vervelend?quote:
@:naardegallemiezen
Even een mandverhaal van mij.
Ongeveer 2 maanden geleden appte een studievriendin van mij. In die tijd gingen we veel met elkaar om, altijd gezellig enzo. Enfin, na onze studie zagen we elkaar niet meer ondanks ze niet ver van mij vandaan woonde. Ik had na de studie nog wel eens voorgesteld om wat te doen, maar dan reageerde ze niet of kwam er niks concreets van. Wel ben ik haar toevallig een paar keer tegen gekomen en dan was het gewoon even bijpraten waarbij ze altijd zei: laten we binnenkort afspreken
Ongeveer 2 maanden geleden appte ze mij uit het niets en stuurde ze een oude foto die ze van mij had en we raakten wat aan de praat. Ze stelde voor om af te spreken en ik vroeg of het der wat leek om bij mij te gaan dineren de volgende week, op een vrijdag. Ze ging ermee akkoord.
Een paar dagen later appte ze mij of ik een paar dagen eerder kon, op de maandag, want ze wilde vrijdag haar huis schoonmaken en het huishouden doen. Dat was een van haar weinige vrije dagen die week zei ze.
Mij maakte het niet veel uit welke dag, de maandag was ook prima. Zij nodigde mij uit om bij haar te gaan eten want ze had net een nieuw huisje en ze wilde dat graag laten zien enzo. Mij leek het ook leuk dus ik ging ermee akkoord.
Enfin ik was die maandag bij haar, het was oprecht gezellig, veel gelachen, 's avonds nog een stukje gelopen met der hond. 's Avonds ging ik weg en ik zei tegen haar: als het je toch nog tijd hebt vrijdag, je bent altijd welkom. Waarna ze eruit floept dat ze vrijdag een date had met iemand
Op het moment dat ze dat zei dacht ik er niet veel van, maar 5 min later op de terugweg naar huis dacht ik: vuile vieze kut
Bij thuiskomst heb ik direct haar nummer verwijderd. Ik dacht: deze chick zie ik misschien 1 keer in de 1 a 2 jaar en ik heb niet het gevoel dat ze oprecht naar mij is. Ik heb geen eens zin om de confrontatie met haar aan te gaan. Heb toevallig ook een nieuw nummer genomen (staat los van haar), maar mijn nieuwe nummer krijgt ze niet
Mijn 'agressie' of hoe je het dan ook wilt noemen in deze komt voort uit het langdurig niet aangeven van eigen grenzen of voor mezelf opkomen. Ik liet vaak maar over me heen lopen, omdat ik banger ben voor het oordeel van een ander dan dat ik er zelf op lange termijn aan kapot ga. En dat is wel een groot leerpunt voor mezelf.quote:
[..]
Je mag best daarin best wel je grenzen aangeven, denk ook niet dat een ander daarin meteen gekwetst wordt. Jouw tijd is ook heel wat waard, laat een ander dat dan ook waarderen!
Niet iedereen zal daar in eerste instantie blij mee zijn maar aan de andere kant zullen echte vrienden je daardoor juist ook wel respecteren
Grenzen aangeven is niet per se dat je koud hoeft te zijn ofzo.
Vaak voelt 'nee' zeggen voor mij al alsof ik de grootste bitch op aarde ben.
Je gaat het nog steeds uit de weg. Laten doodbloeden is wat anders dan de confrontatie aangaan en echt voor jezelf opkomen.quote:
[..]
Mijn 'agressie' of hoe je het dan ook wilt noemen in deze komt voort uit het langdurig niet aangeven van eigen grenzen of voor mezelf opkomen. Ik liet vaak maar over me heen lopen, omdat ik banger ben voor het oordeel van een ander dan dat ik er zelf op lange termijn aan kapot ga. En dat is wel een groot leerpunt voor mezelf.
Vaak voelt 'nee' zeggen voor mij al alsof ik de grootste bitch op aarde ben.
Ja, dit. Die stap is moeilijk te maken, maar elke keer dat je dat niét doet is een keer dat je besluit dat wat de ander doet OK is voor jou.quote:
[..]
Je gaat het nog steeds uit de weg. Laten doodbloeden is wat anders dan de confrontatie aangaan en echt voor jezelf opkomen.
Ik moest dat ook leren, alleen voor mij is dat al jaren geleden en tegenwoordig gaat me dit erg makkelijk af. Misschien wel iets té makkelijk
quote:
[..]
Je gaat het nog steeds uit de weg. Laten doodbloeden is wat anders dan de confrontatie aangaan en echt voor jezelf opkomen.
Dat snap ik, maar voor mij is dit meer een issue van 'pick your battles'.quote:
[..]
Ja, dit. Die stap is moeilijk te maken, maar elke keer dat je dat niét doet is een keer dat je besluit dat wat de ander doet OK is voor jou.
Ik moest dat ook leren, alleen voor mij is dat al jaren geleden en tegenwoordig gaat me dit erg makkelijk af. Misschien wel iets té makkelijk
Natuurlijk speelt het ook mee dat ik van nature niet iemand ben die de confrontatie aangaat, maar ook omdat ik in dit geval denk, wat bereik ik er mee. Als ik mijn punt gemaakt heb is het leuk en aardig, maar ik denk niet dat ze dat aan gaat nemen/er iets aan gaat veranderen. Plus zoals ik in een vorige post al zei, ik weet niet hoe ze daarop gaat reageren. Ik heb gewoon geen zin in gezeik en ik denk dat het beter is op deze manier.
Het is ook geen eenmalig incident, maar een herhalend patroon van gedragingen bij deze persoon. Ik weet dat ze het ook bij anderen doet, dus ik vraag me af wat ik er mee bereik i.p.v. dat ik mezelf alleen maar ellende op de hals haal.
Wat je ermee bereikt is niet een reactie of whatever van háár. Het gaat om wat je er zelf van leert.quote:
[..]
[..]
Dat snap ik, maar voor mij is dit meer een issue van 'pick your battles'.
Natuurlijk speelt het ook mee dat ik van nature niet iemand ben die de confrontatie aangaat, maar ook omdat ik in dit geval denk, wat bereik ik er mee. Als ik mijn punt gemaakt heb is het leuk en aardig, maar ik denk niet dat ze dat aan gaat nemen/er iets aan gaat veranderen. Plus zoals ik in een vorige post al zei, ik weet niet hoe ze daarop gaat reageren. Ik heb gewoon geen zin in gezeik en ik denk dat het beter is op deze manier.
Het is ook geen eenmalig incident, maar een herhalend patroon van gedragingen bij deze persoon. Ik weet dat ze het ook bij anderen doet, dus ik vraag me af wat ik er mee bereik i.p.v. dat ik mezelf alleen maar ellende op de hals haal.
Wat je bereikt is dat je echt voor jezelf opkomt door tegen haar te zeggen dat je het niet leuk vindt als ze je zo behandelt. Dat geeft jou achteraf een beter gevoel over jezelf.quote:
[..]
[..]
Dat snap ik, maar voor mij is dit meer een issue van 'pick your battles'.
Natuurlijk speelt het ook mee dat ik van nature niet iemand ben die de confrontatie aangaat, maar ook omdat ik in dit geval denk, wat bereik ik er mee. Als ik mijn punt gemaakt heb is het leuk en aardig, maar ik denk niet dat ze dat aan gaat nemen/er iets aan gaat veranderen. Plus zoals ik in een vorige post al zei, ik weet niet hoe ze daarop gaat reageren. Ik heb gewoon geen zin in gezeik en ik denk dat het beter is op deze manier.
Het is ook geen eenmalig incident, maar een herhalend patroon van gedragingen bij deze persoon. Ik weet dat ze het ook bij anderen doet, dus ik vraag me af wat ik er mee bereik i.p.v. dat ik mezelf alleen maar ellende op de hals haal.
Nu kom je niet op voor jezelf. En je leert het ook niet als je er altijd voor kiest om de confrontatie te vermijden.
In het gunstigste geval schrikt ze zich trouwens de blubber omdat ze niet in de gaten had hoe kwetsend jij het vond.
In sommige gevallen kan ik iemand nog meer kansen geven maar als het om mijn gevoelens gaat dan ben ik daar wat minder coulant in. Dan zet ik gelijk een muur opquote:
[..]
Ik weet niet of het zozeer lamlendige mensen zijn, stokj. Sommige mensen weten precies wat ze moeten zeggen of doen om een ander pijn te doen, en ja, dat is dan expres en niet per ongeluk (met name wanneer het meerdere keren is). Ik wil niet direct spreken van ‘narcisten’ of andere cluster B figuren maar het zijn wel vaak van dit soort types waar ik meer dan mijn buik vol van heb (en sommige die ik ken zijn ook daadwerkelijk ermee gediagnosticeerd).
Omdat ik altijd overtuigd ben van het goede in mensen en vaak 2e, 3e of zelfs 100e kansen geef, heeft dit mij in de loop van de jaren meer dan nodig was pijn en schade gedaan. Maar ik ben er moe van, ik wil niet meer. Ik kan het niet meer tolereren.
Ik ben zelf niet perfect maar zou nooit opzettelijk/herhaaldelijk mensen bewust pijn doen voor mijn eigen gewin.
Precies. Zo was er een meid op het werk die 5 jaar ouder dan mij was en opeens heel erg aan mij ging plakken (meid van de administratie). Op een gegeven nodigde zij mij uit bij haar thuis om te eten wat ik af had geslagen. Ik kon het vanuit mijn functie niet maken om op deze manier privé met iemand om te gaan. Na mijn zoveelste weigering om ergens wat te gaan eten begon ze erover of ik wel gevoelens voor haar had. Ik gaf toen gelijk aan dat dat niet het geval was, ik vond het leuk om op vriendschappelijke basis wat te gaan doen maar relatie niet. Ik scheen haar onzeker te maken want ze wou een antwoord want er zaten nog drie anderen te wachten of zij haar nieuwe vriendje konden worden. Nou, met dit antwoord kreeg ze alle ruimte om de andere drie vriendjes uit te testen.quote:
[..]
Doet mij denken aan een date die jaren geleden had. Eerste date was heel gezellig en toen ik haar een paar dagen later vroeg of ze nog een keer wilde afspreken zei ze letterlijk "jaaa.. ik vond het heel gezellig maar ik heb nog twee dates. Ik wil eerst zien hoe deze verlopen".
Ik ben toch niet iemand die je op de reservebank drukt en bij te pas en on te pas kan gebruiken. Doei zeg.
Uiteindelijk was het met die drie vriendjes niks geworden, ging ze als troost op vakantie en nam ze vanuit daar een jonge analfabeet mee die ze hier Nederlands heeft geleerd, net als lezen en schrijven...samen hebben ze een kind.
Spreek je erover uit wat het met je doet als iemand het doet. En geef aan dat het voor jou een grens is, dan laat je aan diegene over wat die er verder mee doet. Maar jij hoort er dan geen last van te hebben.quote:
[..]
Omdat ik altijd overtuigd ben van het goede in mensen en vaak 2e, 3e of zelfs 100e kansen geef, heeft dit mij in de loop van de jaren meer dan nodig was pijn en schade gedaan. Maar ik ben er moe van, ik wil niet meer. Ik kan het niet meer tolereren.
Zo heb ik dat ook met een groot deel van de familie gedaan. Het gevolg bij mij is wel dat als we elkaar ooit zien dat we alleen groeten maar verder geen gespreksstof hebben. Ikzelf voel niks om met hun over iets te praten. Ik denk dat deze muur er al 10 jaar is.
Herkenbaarheid en je doet er goed aan hoor. Hoe ouder je wordt hoe meer bepaalde vriendschappen sowieso gaan verwateren en dan doe je er goed aan om kritisch te kijken nu naar vriendschappen en kijkt waar je zelf wat aan hebt. Je moet elkaar kunnen vertrouwen en ze moeten jou ook wat bieden. Uiteindelijk levert je alleen maar verplichtingen op, die je achteraf zal zien als verspeelde tijd.quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
Als mensen een grap van je maken dan is daar iets van zeggen het meest logische wmb .
Gewoon ghosten idd.quote:
Dit is niet 'pick your battles'.maar gewoon niets meer laten horen
Als mensen een grap van je maken dan is daar iets van zeggen het meest logische wmb .
Dat vind ik juist laf bij een goede vriendinquote:
Op Als je er tegenop ziet om naar een bekende te gaan (zoals bij TS) zal het vast geen (goede) vriend(in) (meer) zijnquote:Op dinsdag 16 november 2021 13:59 schreef puzziepie het volgende:
Dat vind ik juist laf bij een goede vriendin
[ Bericht 0% gewijzigd door Nine. op 16-11-2021 14:09:22 ]
Ook weer zo misschienquote:Op dinsdag 16 november 2021 14:03 schreef Nine. het volgende:
[..]
Als je er tegenop ziet om naar een bekende te zijn (zoals bij TS) zal het vast geen (goede) vriend(in) (meer) zijn
Je bent in aan het vullen over je vriendin hoe ze zal reageren als je haar aanspreekt over haar gedrag.quote:
[..]
Heeft het nog nut om met sommige mensen het gesprek aan te gaan nadat meermaals dit soort gedrag vertoond is dan?
Dat je iemand ghost terwijl je date is heel anders, dan kun je prima een korte uitleg geven en dan houdoe zeggen.
Je weet niet hoe ze gaat reageren. Als je het goed aanpakt, kun je zeker je grenzen en wensen op een nette manier uitspraken naar haar.
Maar dat doe je niet, in plaats daarvan ga je haar negeren en je aan haar ergeren.
Passieve agressie heet dat ook wel. Denk niet dat je daar gelukkiger van wordt.
Is dat zo?quote:
Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar.
Op mij komt het een beetje 'laf' over als je dat niet gewoon rechttoe rechtaan zegt maar enkel zegt "nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet"
ben je soms bang van haar?
Ben niet bang, heb alleen geen zin in gemanipuleer of in gezeik (waarvan ik toch wel met zekerheid kan zeggen dat het er komt).quote:
[..]
Is dat zo?
Op mij komt het een beetje 'laf' over als je dat niet gewoon rechttoe rechtaan zegt maar enkel zegt "nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet"
ben je soms bang van haar?
Kan prima nog met haar omgaan maar heb geen zin om moeite in een uitleg of excuus te gaan steken. Bij mensen die een normaal constructief gesprek aan zouden kunnen gaan, zou ik dat wel doen. Of bij mensen waar ik nog hoop zou hebben dat het zou kunnen veranderen of waarmee ik het goed wil maken. Dat heb ik hier niet.
Ik ben en blijf nog steeds van mening dat het bij sommige type mensen beter is om het gewoon maar te laten.
Wat wil ik er overigens nog mee winnen dan? Dan zeggen jullie, je doet het voor jezelf. Als ik het echt voor mezelf zou doen, zou ik de confrontatie niet eens meer aan gaan, omdat er dan alleen maar meer gezeik van komt en daar heb ik helemaal geen trek in.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-11-2021 15:00:47 ]
je noemde het zelf 'het is klaar'....quote:
Ben niet bang, heb alleen geen zin in gemanipuleer of in gezeik (waarvan ik toch wel met zekerheid kan zeggen dat het er komt).
Kan prima nog met haar omgaan maar heb geen zin om moeite in een uitleg of excuus te gaan steken. Bij mensen die een normaal constructief gesprek aan zouden kunnen gaan, zou ik dat wel doen. Of bij mensen waar ik nog hoop zou hebben dat het zou kunnen veranderen of waarmee ik het goed wil maken.
Dat betwijfel ik een beetje, op mij komt het over alsof het eerder helemaal niet 'klaar' is, en je je er nog heel erg mee bezighoud en je druk maakt
Je blijft wegduiken en smoesjes bedenken om maar niet het gesprek aan te gaan.quote:
[..]
Ben niet bang, heb alleen geen zin in gemanipuleer of in gezeik (waarvan ik toch wel met zekerheid kan zeggen dat het er komt).
Kan prima nog met haar omgaan maar heb geen zin om moeite in een uitleg of excuus te gaan steken. Bij mensen die een normaal constructief gesprek aan zouden kunnen gaan, zou ik dat wel doen. Of bij mensen waar ik nog hoop zou hebben dat het zou kunnen veranderen of waarmee ik het goed wil maken. Dat heb ik hier niet.
Ik ben en blijf nog steeds van mening dat het bij sommige type mensen beter is om het gewoon maar te laten.
Wat wil ik er overigens nog mee winnen dan? Dan zeggen jullie, je doet het voor jezelf. Als ik het echt voor mezelf zou doen, zou ik de confrontatie niet eens meer aan gaan, omdat er dan alleen maar meer gezeik van komt en daar heb ik helemaal geen trek in.
Dit gaat je nog wel eens opbreken.
Dit breekt nu al op. Dit topic is daar een resultaat van.quote:
[..]
Je blijft wegduiken en smoesjes bedenken om maar niet het gesprek aan te gaan.
Dit gaat je nog wel eens opbreken.
Een gesprek niet aangaan is een beetje laf.quote:
[..]
Dit breekt nu al op. Dit topic is daar een resultaat van.
Ik denk dat het mij eerder op gaat breken als ik met alle mensen die mij ooit moedwillig kut behandeld hebben een gesprek aan zou moeten gaanquote:
[..]
Je blijft wegduiken en smoesjes bedenken om maar niet het gesprek aan te gaan.
Dit gaat je nog wel eens opbreken.
Zo heb ik bijvoorbeeld wel met mijn familieleden besproken hoe ik erover dacht. Dat heeft ook daadwerkelijk opgelucht en geleid tot een betere band.
Met mijn andere vriendinnen hoef ik dit soort dingen niet te bespreken, omdat zij simpelweg dit soort dingen niet doen, omdat het niet in hun karakter zit. En mocht het ooit wel voorkomen (lijkt me erg zeldzaam overigens), voel ik me ook meer op mijn gemak om het wel tegen ze te zeggen. Want zij reageren daar normaal op.
Dat is niet helemaal waar, want door niet te vertellen hoe je er over denkt blijft het nog door sluimeren. Diegene zoekt contact, denkt nog dat alles oké is en zo blijft het een terugkerend iets wat bij jou weer ruimte inneemt in je hoofd.quote:
[..]
Ben niet bang, heb alleen geen zin in gemanipuleer of in gezeik (waarvan ik toch wel met zekerheid kan zeggen dat het er komt).
Kan prima nog met haar omgaan maar heb geen zin om moeite in een uitleg of excuus te gaan steken. Bij mensen die een normaal constructief gesprek aan zouden kunnen gaan, zou ik dat wel doen. Of bij mensen waar ik nog hoop zou hebben dat het zou kunnen veranderen of waarmee ik het goed wil maken. Dat heb ik hier niet.
Ik ben en blijf nog steeds van mening dat het bij sommige type mensen beter is om het gewoon maar te laten.
Wat wil ik er overigens nog mee winnen dan? Dan zeggen jullie, je doet het voor jezelf. Als ik het echt voor mezelf zou doen, zou ik de confrontatie niet eens meer aan gaan, omdat er dan alleen maar meer gezeik van komt en daar heb ik helemaal geen trek in.
En moet jij weer half mooi weer gaan spelen terwijl je allang duidelijkheid hebt in je hoofd en geen zin hebt in acteren. Of wel, dan moet je het inderdaad gewoon laten.
Maar bij dit meisje zit het je al een hele tijd genoeg dwars dat je erover wil praten met ons. Dat zegt toch wel iets.quote:
[..]
Ik denk dat het mij eerder op gaat breken als ik met alle mensen die mij ooit moedwillig kut behandeld hebben een gesprek aan zou moeten gaan
Nee, ik noemde het als voorbeeld in mijn OP. Vervolgens is dat wat mensen eruit halen en vragen over (blijven) stellen.quote:
[..]
Maar bij dit meisje zit het je al een hele tijd genoeg dwars dat je erover wil praten met ons. Dat zegt toch wel iets.
Je OP overgelezen.quote:
[..]
Nee, ik noemde het als voorbeeld in mijn OP. Vervolgens is dat wat mensen eruit halen en vragen over (blijven) stellen.
In het algemeen: wanneer iemand geen goed gevoel geeft in je leven kun je gewoon doen wat jij denkt dat voor jou goed is. Dus nee, je bent dan niet te kritisch. Je mag best kiezen om dingen die jou negatieve gevoelens geven uit te bannen.
Dus luister en ga weg.