R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2021 14:57:00 ]
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2021 14:57:00 ]
Ik herken het wel... Was vroeger meer een pleaser en wilde vaak geaccepteerd worden door anderen. Wat niet meer dan normaal is.
Als tiener/adolescent merkte ik dat ik vaak het gevoel had er niet bij te horen of er toe doen voor de mensen met wie ik toentertijd om ging.
Als tiener/adolescent merkte ik dat ik vaak het gevoel had er niet bij te horen of er toe doen voor de mensen met wie ik toentertijd om ging.
Drop alle kutmensen uit je leven. Liever 3 goede vrienden dan 10 waar je niks aan hebt.
Intel Pentium 4 2.4GHz HT (Northwood, 130nm, 512KB L2, 800MHz FSB)
Intel Extreme Graphics 2 (64MB allocated)
1GB DDR 400MHz CL2 or 3
Maxtor DiamondMax Plus 10 160GB IDE
Intel Extreme Graphics 2 (64MB allocated)
1GB DDR 400MHz CL2 or 3
Maxtor DiamondMax Plus 10 160GB IDE
Ik herken het wel. Ik heb recent nog iemand afgestoten. Fake friends heb je niets aan en echte vriendschap is schaars, heel schaars. Maar vroeger wrong ik me ook in allerlei bochten, tegenwoordig zeg ik gewoon waar het op staat en als de ander dat niet bevalt, jammer dan.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik herkent het ook. Paar weken geleden een collega waarmee ik ook bevriend raakte buiten werktijd om contact mee verbroken.
Werd op een gegeven moment meer een last dan een vriend. Aan zulke mensen heb je niks en kan je beter kwijt zijn.
Werd op een gegeven moment meer een last dan een vriend. Aan zulke mensen heb je niks en kan je beter kwijt zijn.
Maar ik vraag me dus af of het aan mij ligt of dat die mensen echt fake zijn. Door een aantal zaken vertrouw ik mijn eigen intuïtie niet meer. Terwijl ik weet dat mijn intuïtie goed is, vaak al voordat andere mensen het doorhebben, had ik al een 'naar' gevoel bij een bepaald persoon terwijl anderen me dan voor gek verklaarden, en dan bleek achteraf dat die persoon echt naar was.quote:Op zondag 14 november 2021 15:02 schreef CoolGuy het volgende:
Ik herken het wel. Ik heb recent nog iemand afgestoten. Fake friends heb je niets aan en echte vriendschap is schaars, heel schaars. Maar vroeger wrong ik me ook in allerlei bochten, tegenwoordig zeg ik gewoon waar het op staat en als de ander dat niet bevalt, jammer dan.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2021 15:07:15 ]
Even in algemene termen gesproken is het niet vreemd dat na verloop van tijd relaties uitfaseren dan wel consolideren en nieuwe ontstaan. Ervaar ik zelf ook en in enkele gevallen ligt dit ook meer aan mij dan aan 'die ander'.
Zo kan je op elke relatie wel een soort matrix toepassen (wel mee oppassen).
Als dat zo is (dat kan alleen jij beantwoorden) dan is daar niet veel mis mee. Anderen kunnen ook bij jou aangeven wanneer ze iets in je gedrag storend vinden, je hoeft niet zelf continu voor anderen mee te denken hoe jouw gedrag op hen overkomt.quote:
of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Zo kan je op elke relatie wel een soort matrix toepassen (wel mee oppassen).
Verschilt per persoon maar ik snap wat jij bedoelt. In het afgelopen jaar heb ik ook bepaalde mensen op een afstand gehouden omdat hun gedrag mij irriteert. Veelal is het hetzelfde riedeltje wat je keer op op moet aanhoren of dat mensen aan het loeren zijn voor informatie om dat door te vertellen als gespreksonderwerp (familie die dat bijvoorbeeld soms deed).quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Herkenbaar. Niet zozeer het vertellen van iets vertrouwelijks maar ik had twee niffo's (neven) met wie ik heel goed omging totdat ik een keer vriendelijk een uitnodiging van hun om iets te gaan doen afsloeg. Ik gaf daar als reden bij dat ik iets met mijn ouders moest gaan doen. Dat werd door hun geïnterpreteerd dat ik niet met hun mocht omgaan van mijn ouders. Terwijl dat niet het geval was. Sindsdien heb ik ze altijd op afstand gehouden omdat ze dit doorvertelden in de familie. Het schijnt dat ze tegenover mijn ouders excuses hebben aangeboden maar tegen mij doen ze alsof er niks aan de hand is. Toch is de band die ik destijds met ze had in relatie tot hoe het nu is veranderd: ik hou ze liever op afstand omdat ik niet meer de behoefte heb om contact met ze te hebben.quote:
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Je merkt vanzelf wel hoe snel je met zo iemand te maken hebt en of je dat kan accepteren of niet. Het is de maatschappij dat ook een beetje zo is geworden. Sommige mensen vinden het (onbewust) leuk om met mensen hun gevoelens te spelen en handelen dan ook daar naar.quote:
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Ik denk dat, vooral op het vlak van daten en vriendschappen sluiten, dat je vanzelf wel aanvoelt of deze persoon 'redelijk' is om mee om te gaan. Als dat zo is dan kan je gaandeweg aan de hand van de ervaringen bepaalde normen en waarden die jij hanteert kenbaar maken.quote:
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
Soms heb je een bepaalde fase dat je afstand neemt van hoe je vroeger was/deed en wil je 'rust' op bepaalde vlakken.quote:
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
Overigens denk ik dat die balans op natuurlijke wijze wel zal komen bij jou, zoiets moet je niet afdwingen want dan ga je je meer zorgen maken.
Door bepaalde ervaringen kunnen mensen veranderen.quote:
[..]
Maar ik vraag me dus af of het aan mij ligt of dat die mensen echt fake zijn. Door een aantal zaken vertrouw ik mijn eigen intuïtie niet meer. Terwijl ik weet dat mijn intuïtie goed is, vaak al voordat andere mensen het doorhebben, had ik al een 'naar' gevoel bij een bepaald persoon terwijl anderen me dan voor gek verklaarden, en dan bleek achteraf dat die persoon echt naar was.
De heks was bijvoorbeeld iemand die vooruit dacht en goede vaardigheden had. Totdat ze door de ene vriend werd geslagen en door een andere vriend voor de gek werd gehouden. Toen veranderde ze in iemand die ten koste van anderen plezier wou maken wat haar in nog diepere problemen bracht. Nu is ze op een fase van haar leven waar ze al die ervaringen achter haar wilt laten en een studie wilt afronden, met haar huidige man wilt leven die haar steunt en al. Mensen veranderen afhankelijk van o.a. met wie ze omgaan.
100% dit.quote:
Ik herken het wel. Ik heb recent nog iemand afgestoten. Fake friends heb je niets aan en echte vriendschap is schaars, heel schaars. Maar vroeger wrong ik me ook in allerlei bochten, tegenwoordig zeg ik gewoon waar het op staat en als de ander dat niet bevalt, jammer dan.
[b]Op dinsdag 11 oktober 2011 23:06 schreef zwartemarktplaats het volgende:[/b]
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
Zie het zo TS. Echte vrienden hoef je niks uit te leggen, want die gaan automatisch al uit van het positieve, fake vrienden moet je aan het uitleggen blijven omdat ze alles naar het negatieve draaien.
Omring jezelf met mensen die je geen energie kosten, en dat zijn er, als het er echt op aankomt, maar weinig. Je verliest geen vriendsn, je komt er gewoon gaandeweg achter wie daadwerkelijk vrienden zijn.
Omring jezelf met mensen die je geen energie kosten, en dat zijn er, als het er echt op aankomt, maar weinig. Je verliest geen vriendsn, je komt er gewoon gaandeweg achter wie daadwerkelijk vrienden zijn.
Breitling - Instruments for Professionals
In diverse topic geef je aan louter voor geld te willen neuken, dan wel prostitué te zijn. Ook in onderstaande qoute:quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
kom je niet al te serieus over.quote:
[..]
Klinkt veelbelovend keer neuken?
Leg ons eens uit hoe wij dit topic serieus moeten nemen onderwijl je alleen maar troll posts en topics spamt.
Ook in moeilijke tijden.
Nee. Probeer voor jezelf eens het verschil tussen KLB en R&P te bedenken. Kun je dat niet, praat dan niet tegen me.quote:Op zondag 14 november 2021 16:40 schreef Ynnad_Er het volgende:
[..]
In diverse topic geef je aan louter voor geld te willen neuken, dan wel prostitué te zijn. Ook in onderstaande qoute:
[..]
kom je niet al te serieus over.
Leg ons eens uit hoe wij dit topic serieus moeten nemen onderwijl je alleen maar troll posts en topics spamt.
Word er wel geneukt als we dat verschil wel kunnen bedenken?quote:
[..]
Nee. Probeer voor jezelf eens het verschil tussen KLB en R&P te bedenken. Kun je dat niet, praat dan niet tegen me.
[b]Op dinsdag 11 oktober 2011 23:06 schreef zwartemarktplaats het volgende:[/b]
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
Dus je ghost die vriendin zonder duidelijk te zijn maar, je vind het van een date een kinderachtig spelletje?
Het klinkt als een goede ontwikkeling maar ik zou het zelf ook wat minder kinderachtig aanpakken.
Het klinkt als een goede ontwikkeling maar ik zou het zelf ook wat minder kinderachtig aanpakken.
The cake is a lie!
Heeft het nog nut om met sommige mensen het gesprek aan te gaan nadat meermaals dit soort gedrag vertoond is dan?quote:
Dus je ghost die vriendin zonder duidelijk te zijn maar, je vind het van een date een kinderachtig spelletje?
Het klinkt als een goede ontwikkeling maar ik zou het zelf ook wat minder kinderachtig aanpakken.
Dat je iemand ghost terwijl je date is heel anders, dan kun je prima een korte uitleg geven en dan houdoe zeggen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2021 17:24:41 ]
Ik wil je trouwens wel even meegeven dat ondanks dat er voor jou geen communicatie mogelijk is nadat je vertrouwen geschonden is, ik van mening ben dat je dit juist wel moet uitspreken. Dan weet de ander waar die aan toe is. Jij hoeft niets met hun antwoord te doen, maar wel met hoe je je ergens bij voelt. Al is het maar ter kennisgeving.quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
Zorgt er ook voor dat als je duidelijk je verhaal doet, ofwel aangeeft hier niet van gediend te zijn en zo geen verdere omgang wenst, mensen je ook niet tot in den treure blijven bellen, sms’en of appen.
[b]Op dinsdag 11 oktober 2011 23:06 schreef zwartemarktplaats het volgende:[/b]
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
Ze compleet negeren of (bijna) geen contact meer willen lijkt mij ook niet de juiste. De balans is volgens mij geen "geheimen" meer vertellen en wanneer ze je weer eens "omlaag" haalt gewoon zeggen dat je dat niet zo leuk vindt van haar. En verder "schijt" hebben.quote:
[..]
Heeft het nog nut om met sommige mensen het gesprek aan te gaan nadat meermaals dit soort gedrag vertoond is dan?
Ja, dat heeft zeker nut. Want het is het juiste pad.quote:
[..]
Heeft het nog nut om met sommige mensen het gesprek aan te gaan nadat meermaals dit soort gedrag vertoond is dan?
Dat je iemand ghost terwijl je date is heel anders, dan kun je prima een korte uitleg geven en dan houdoe zeggen.
Be tolerant with others and strict with yourself
The cake is a lie!
Niet communiceren is wel je ding zo te lezen.quote:
[..]
Nee. Probeer voor jezelf eens het verschil tussen KLB en R&P te bedenken. Kun je dat niet, praat dan niet tegen me.
Als jij je stoort aan die vriendin zou ik dat juist kenbaar maken. Heb je in ieder geval duidelijk gemaakt hoe je erover denkt. Pas dan kan er mogelijk wat veranderen. Als het een echte vriendin is, dan kan je gewoon eerlijk zijn lijkt me.
The ordinary teacher tells. The good teacher explains. The superior teacher demonstrates. The best teacher inspires.
@Rogue @SonicVolcano @ex even zonder te quoten, ik snap jullie punt. Maar ik voel me niet veilig genoeg bij haar om te communiceren dat ik er zo over denk. Ze kan nogal onvoorspelbaar reageren. En daarnaast denk ik persoonlijk dat het handiger is om dit dood te laten bloeden i.p.v. erover in discussie te gaan, want dan krijg ik meer narigheid dan dat ik het voor mezelf af kan sluiten.
Ik denk dat ze je wel zal begrijpen wanneer je zegt dat je dat niet leuk vindt van haar. Je hoeft daar niet verder over te gaan discussiëren.quote:
@:Rogue @:SonicVolcano @:ex even zonder te quoten, ik snap jullie punt. Maar ik voel me niet veilig genoeg bij haar om te communiceren dat ik er zo over denk. Ze kan nogal onvoorspelbaar reageren. En daarnaast denk ik persoonlijk dat het handiger is om dit dood te laten bloeden i.p.v. erover in discussie te gaan, want dan krijg ik meer narigheid dan dat ik het voor mezelf af kan sluiten.
Mensen zullen je altijd een keer weleens teleurstellen, want niemand is perfect. Maar als je ze allemaal laat doodbloeden zonder de reden tenminste aan te geven, zal je misschien niemand meer overhouden.
Prima bezig.quote:
@:Rogue @:SonicVolcano @:ex even zonder te quoten, ik snap jullie punt. Maar ik voel me niet veilig genoeg bij haar om te communiceren dat ik er zo over denk. Ze kan nogal onvoorspelbaar reageren. En daarnaast denk ik persoonlijk dat het handiger is om dit dood te laten bloeden i.p.v. erover in discussie te gaan, want dan krijg ik meer narigheid dan dat ik het voor mezelf af kan sluiten.
Je hebt ons Fok!kers dus niks te verliezen
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Je zegt dat het kinderlijk is als mensen niet reageren op berichtjes bij het daten, maar tegelijkertijd zou je ook best kunnen zeggen dat het kinderlijk is om mensen te unfrienden of buiten te sluiten of hoe je dat wilt noemen als hun gedrag je niet aanstaat.quote:
De laatste tijd heb ik gewoon de energie en de zin niet meer om met bepaalde mensen om te gaan.
Nu vraag ik me af of het nou aan mij ligt, of dat er wel degelijk een objectiveerbare reden is.
Zo heb ik bijv. een vriendin van me, die als ik alleen met haar ben heel amicaal met me doet, maar zodra er anderen bij zijn dan kraakt ze me vaak 'als grapje' af ('jij komt altijd te laat', 'jij stresst altijd', 'echt typisch weer iets voor jou haha'). Ik vind het allemaal prima, kan veel hebben, maar de laatste keer ging het me echt te ver (iets dat ik haar in vertrouwen verteld had, en dat wist ze, ter sprake brengen waar anderen bij waren om zelf beter over te komen).
Nu elke keer als ze me appt, reageer ik nauwelijks of helemaal niet. Als ze iets van mij moet ben ik niet thuis. Voor mij is het een principekwestie. Beschadig je mijn vertrouwen, is het klaar. Geen zin ook om daarover te communiceren, want een ander zal toch altijd zeggen 'ja dat deed ik niet expres, ik wist dat helemaal niet.'
Ik heb ook familieleden waarmee ik een goede band heb, maar waarvoor ik als we leuke dingen doen ook veel betaal, ik rij ze overal naartoe, kunnen mij altijd appen als ze iets nodig hebben. Maar het is vice versa niet zo. Ik heb vaak ook het idee dat ik overal alleen voor sta, afgezien van mijn ouders dan.
Ook nu ik weer voorzichtig begin met daten heb ik helemaal geen behoefte aan mensen die nog kinderlijke dingen doen zoals niet reageren, spelletjes spelen, noem maar op. Als ik merk dat dat gebeurd, kap ik het makkelijk af, terwijl ik vroeger als een braaf hondje maar achter ze aan bleef huppelen en buitenproportioneel veel moeite deed.
Aan de ene kant brengt het rust, aan de andere kant word ik ook eenzaam (en ik vind eenzaam zijn helemaal niet erg, zou prima in mijn eentje kunnen leven, maar ik weet dat het niet gezond is).
Ik vraag me af of ik zelf te hard of te kritisch aan het worden ben, of dat ik gewoon eindelijk schijt heb gekregen aan wat anderen van me vinden/wat ze van me willen.
Ik wil geen hard of afgesloten persoon worden. Maar die balans vinden is moeilijk. Tegenwoordig lijkt het ook alsof geen enkel mens de basale regels van wederzijds respect, normale communicatie en normaal gedrag nog snapt. Tegelijkertijd vraag ik me ook af of ik juist niet degene ben die gek geworden is.
NB. Weet ook wel dat ik dit soort dingen vast ook zelf gedaan heb, en op mijn eigen manier vast ook op bepaalde gebieden 'toxic' ben. Echter heb ik nooit de basale dingen zoals wederzijds respect e.d. laten varen.
Een vriendschap is een relatie zoals elke andere relatie. In veel relaties zijn er momenten waarop we elkaar dingen aandoen die onprettig zijn, zoals bijvoorbeeld elkaar afvallen als er anderen bij zijn. Of iets wat ik heel erg vervelend vind bijvoorbeeld: mensen die altijd te laat komen op een afspraak!
Daarom denk ik dat het wel belangrijk is om dingen zoveel mogelijk uit te spreken naar elkaar toe. Vaak zou je dit soort situaties kunnen zijn als het resultaat van wederzijdse oneerlijkheid die zich heeft opgestapeld. Zo zeg jij mensen niet eerlijk wat je van hun gedrag vindt, maar sluit je ze liever meteen buiten. Die vriendin van jou die jou afvalt als er anderen bij zijn, die zegt misschien niet eerlijk tegen jou dat ze jouw gedrag irritant vindt. Maar misschien zeggen jullie allebei wel niet eerlijk tegen elkaar dat de vriendschap al wel een beetje voorbij is of dat jullie elkaar niet meer zo graag mogelijk. Meestal zitten er toch wat andere frustraties onder verborgen als je eerlijk bent en diep graaft. Dat kun je voorkomen door snel en direct dingen uit te spreken. En als mensen daar niet tegen kunnen dat je dingen eerlijk en direct zegt, dan merk je dat snel genoeg. En als ze er wel tegen kunnen, dan passen ze misschien hun gedrag aan en red je zo de vriendschap, als je dat graag wil.
Het is natuurlijk niet altijd makkelijk om er iets van te zeggen. Maar uiteindelijk is het toch het beste, zeker als het vaak gebeurt en daardoor de spanning in de vriendschap oploopt.
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
|
|
