quote:
Dat je aan alles kán twijfelen betekent niet dat je dat moet doen. Descartes stelde dat alles
valt te betwijfelen. Het is het kind dat eeuwig blijft vragen: "maar waarom dan?" Doorgevoerd naar het extreme kun je niet weten dat iets is zoals het lijkt. Alles wat je binnenkrijgt kan het werk zijn van een duivel die je alles laat hallucineren. Of in modernere termen. Je zou een stel hersens in een vat kunnen zijn, en alle zintuigelijke waarneming kan kunstmatig zijn. Het enige dat je uiteindelijk zeker weet is dat er iets is dat waarneemt. Iets dat denkt. Iets dat als enige bestaat.
quote:
Vanaf hier is het hoe ik Descartes begrijp. Ik ben niet goed belezen.Kennis en feiten zijn niet hetzelfde. Feiten zijn de bouwstenen van het beeld dat je van de wereld hebt gecreëerd. Kennis is de manier waarop je deze feiten op waarde schat, en uiteindelijk toepast.
quote:
Hij stelt dat het ermee begint dat je eerst overal aan twijfelt. Nou ja klinkt logisch, want dan gaan andere mensen nadenken en die komen misschien tot andere (of dezelfde) ideeën.
Maar als iets het startpunt van iets is dan moet er ook een eindpunt zijn. Dat er echt kennis is. Ik vraag hierbij dus of het echt mogelijk is om zeker te weten dat je 'kennis' hebt die klopt
Dat de betwijfeling van alles een/het startpunt is, betekent niet dat er een eindpunt is. Er zijn tal van starts zonder einde. Heel het punt van "Ik denk, dus ik besta", is dat het onmogelijk is om zeker te weten dat iets klopt. Het enige dat je zeker kunt weten is dat jijzelf bestaat. Je kunt het zien als een soort van extreem agnosticisme.