quote:
Op zaterdag 30 oktober 2021 11:14 schreef Morrigan het volgende:Had een tijdje geleden een tweede Lomo camera (dit is de Cosmic Symbol) gekocht, omdat ik het toch leuk vind om met goedkope simpele camera's foto's te maken.

En gisteren getest, omdat ik eerder geen tijd had.
Ben blij met het resultaat.
[
afbeelding ]
[
afbeelding ]
Geschoten met een ColorPlus.

Ziet er inderdaad prima uit.
Wel apart dat onder dat Lomo-label er nu camera's uitkomen die vroeger nauwelijks serieus genomen werden en daarom voor zowat niks te koop waren.
Dat gold voor de Lubitel-2 en dat gold nog meer voor deze Smena Symbol die in de 70's in grote hoeveelheden in het westen verkocht werden om de clubkas van het voormalig oostblok te kunnen vullen met westerse valuta. (Dat was ook de reden waarom er hier zoveel Zenits en Praktica's werden gedumpt).
Op fotograficabeurzen zag je tot nog toe steeds de Smena's in de bak liggen met spullen die voor 3 tot 5 euro van eigenaar mochten wisselen en meestal lagen ze er aan het eind van de dag nog.
Die tijd kan wel eens voorbij zijn. Ooit lagen de goedkope oostblok-drielenzers daar ook in, tot het moment dat hun 'bubble bokeh' werd ontdekt. Als je nu een goeie Meyer Trioplan hebt is er altijd wel iemand voor te vinden die je er voor een paarhonderd euro's af wil helpen. Een re-issued Trioplan kost meer dan een snelle en vlijmscherpe allround zoom.
Onder dat Lomo-logo zijn die dingen ineens weer hip en hangt er een serieus prijskaartje aan, soms zelfs iets té serieus zoals bij de Lubitels het geval was.
Indertijd kocht je een Lubitel-2 voor zo'n veertig gulden (nog geen twintig euro) inclusief een leren tas die naar vijftig jaar communisme stonk.
En dan moet je eens kijken wat ie als hippe Lomo-tweeoog mocht opbrengenDe latere variant, de Lubitel 166 gaat nog idioter. Die was in de tijd waarin ie uitkwam nou niet direct bijzonder gewild en was qua prijs ongeveer gelijk aan de Lubitel-2
Die is dus nog steeds leverbaar voor heul veul geld Aan het aanbod door de jaren heen op fotograficabeurzen en andere verkoophoeken te oordelen zijn er van die Lubitels nog aardig wat verkocht en het moet dus nog wel mogelijk zijn om ze voor de bekende habbekrats tegen te komen en dan zijn ze voor wie de gok wil proberen best de moeite waard. Mits goed gebruikt* komt daar écht zeszes uit zoals zeszes bedoeld is.
Met een Lubitel die niks weegt betekent dat dat je vanaf statief fotografeert, hem nauwkeurig scherpstelt en de boel tot 11 diafragmeert zodat de T-22 triplet optimaal presteert. Daarbij goed lichtmeten en zo en je staat ervan te kijken wat er uit dat maffe ontwerp uit 1929 (Voigtländer Brilliant) nog allemaal tevoorschijn komt.
Soms is het jammer dat ik te weinig tijd heb, in andere gevallen beschermt het me tegen dingen. Zou ik de tijd ervoor hebben dan zou ik ook vol in de 'lomography' duiken, maar dan wel met de originele apparaten zoals dus die Lubitel en die Smena.
Van de Lomo's zit er naast een Lubitel-2 alleen een LC-A in mijn collectie die ik voor bitter weinig te pakken kreeg voor het hip werd. Ik kocht hem niet zozeer wegens 'hip' maar meer omdat ik zijn voorbeeld, de Cosina CX-1 al had, voor zijn tijd een waanzinnig compactcamera'tje, de LC-A is nét zo waanzinnig maar dan met een heel eigen karakter.