[FOT SC] #426 /Zomer

quote:

Op vrijdag 22 oktober 2021 22:56 schreef Morrigan het volgende:

[..]
Is ook een beetje boven mijn budget.
Maar ik zou nog wel een meetzoeker willen hebben.

Wat @ultra_ivo al zegt, er zijn er nog genoeg over uit de 70's waaronder regelrechte juweeltjes die in hun tijd best wel prijzig waren en die je nu voor een relatieve habbekrats te pakken kunt krijgen.
Kijk ik even in mijn eigen collectie, dan zit daar een Olympus 35SP in, een meetzoeker van zo ongeveer de laatste generatie(ca 1974)*. In die laatste generaties meetzoekers zaten belichtingsautomaten waarop je destijds al aardig blind kon vertrouwen. De lensjes van die generatie waren optisch zo goed als wat je op een spiegelreflex kon kopen en daarmee kon je er bijzonder serieus beeld mee maken.

_{En met die generatie bedoel ik dus de meetzoekers die in die tijd qua prijs een stadium onder een spiegelreflex zaten. Vast aangebouwde lens, belichtingsautomaat en centraalsluiter. Ze waren er in heel veel smaken van alle grote merken}

Voor fotografie op straat heb je dan nog het fenomeen dat ze zo goed als geruisloos zijn. Scherpstellen met een meetzoeker gaat sneller dan met een manualfocus spiegelreflex en iets trager dan een AFlens van nu waarbij aangetekend dat je met een meetzoeker gegarandeerd de scherpte hebt liggen waar jij hem wilt hebben en dat je met AF van welke smaak dan ook nog steeds het risico hebt dat je AF-sensor iets ziet wat jij niet zo relevant vond en daarop dan gaat scherpstellen.

Met een beetje oefening ben je met zo'n meetzoeker dus echt razendsnel en onopvallend(ze zien er ook nog eens totaal niet 'intimiderend' uit) en toch kun je er bijzonder serieus beeld mee maken.

Om er naar en door te kijken zou je kunnen overwegen om 14 november naar Hilversum kunnen komen. Hoewel je er nooit garantie hebt wát er precies ligt krioelde het bij alle eerdere edities van de meetzoekercamera's in soorten en maten en prijzen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Ouwesok op 23-10-2021 11:16:33 ]

quote:

Op zaterdag 23 oktober 2021 11:33 schreef derLudolf het volgende:

[..]
Dat is ook wel een zonder hoor, buiten Japan werd door camera verkocht als Hasselblad X-Pan, beeldformaat van 24x65mm.

Fullframe is 24x36mm, dus je heen een panoramisch beeld.

Ik vond de X-pan en zijn Fuji-tweelingbroer ook prachtig en vanuit techniekoogpunt zijn ze dat nog steeds. Voor de heb vind ik ze dan weer wat minder interessant.
Zelfde geldt voor cilinderpanoramacamera's. Mijn Horizon202 is nog steeds een erg fraai stukje techniek. Kijk ik echter naar het gebruik, dan maak ik momenteel met minder moeite mooiere dingen met de panoramastand van mijn Sony's en zelfs met mijn telefoon maak ik beduidend eenvoudiger panorama's dan met de Horizon.
_{Alleen al om die film door je camera heen te frummelen, daarbij geen stof in de filmkamer te krijgen en aan het eind die film er ook weer heelhuids uit te krijgen is de eerste uitdaging. Die volle film onbeschadigd en onverknipt weer terug te krijgen is de tweede en er dan nog mooie output van te maken is je derde beproeving. Tussen de eerste en de tweede zit dan nog de hoofdbeproeving, het fotograferen met een cilindercamera. Wel leuk als je er de tijd voor hebt, mijn Horizon is zelfs wel eens mee het centrum van Amsterdam in geweest.}

Samenvatting: Een X-pan lijkt me leuk om eens een middagje een paar meter film doorheen te trekken maar niet iets om met regelmaat mee op pad te gaan.
Zelfde geldt eigenlijk voor de Japans Texaanse opvatting van zo'n X-Pan, de Fuji G617, hier een lekkermaakreview

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2021 11:14 schreef Morrigan het volgende:
Had een tijdje geleden een tweede Lomo camera (dit is de Cosmic Symbol) gekocht, omdat ik het toch leuk vind om met goedkope simpele camera's foto's te maken. En gisteren getest, omdat ik eerder geen tijd had.

Ben blij met het resultaat.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Geschoten met een ColorPlus.

Ziet er inderdaad prima uit.

Wel apart dat onder dat Lomo-label er nu camera's uitkomen die vroeger nauwelijks serieus genomen werden en daarom voor zowat niks te koop waren.
Dat gold voor de Lubitel-2 en dat gold nog meer voor deze Smena Symbol die in de 70's in grote hoeveelheden in het westen verkocht werden om de clubkas van het voormalig oostblok te kunnen vullen met westerse valuta. (Dat was ook de reden waarom er hier zoveel Zenits en Praktica's werden gedumpt).

Op fotograficabeurzen zag je tot nog toe steeds de Smena's in de bak liggen met spullen die voor 3 tot 5 euro van eigenaar mochten wisselen en meestal lagen ze er aan het eind van de dag nog.
Die tijd kan wel eens voorbij zijn. Ooit lagen de goedkope oostblok-drielenzers daar ook in, tot het moment dat hun 'bubble bokeh' werd ontdekt. Als je nu een goeie Meyer Trioplan hebt is er altijd wel iemand voor te vinden die je er voor een paarhonderd euro's af wil helpen. Een re-issued Trioplan kost meer dan een snelle en vlijmscherpe allround zoom.

Onder dat Lomo-logo zijn die dingen ineens weer hip en hangt er een serieus prijskaartje aan, soms zelfs iets té serieus zoals bij de Lubitels het geval was.
Indertijd kocht je een Lubitel-2 voor zo'n veertig gulden (nog geen twintig euro) inclusief een leren tas die naar vijftig jaar communisme stonk.
En dan moet je eens kijken wat ie als hippe Lomo-tweeoog mocht opbrengen

De latere variant, de Lubitel 166 gaat nog idioter. Die was in de tijd waarin ie uitkwam nou niet direct bijzonder gewild en was qua prijs ongeveer gelijk aan de Lubitel-2
Die is dus nog steeds leverbaar voor heul veul geld

Aan het aanbod door de jaren heen op fotograficabeurzen en andere verkoophoeken te oordelen zijn er van die Lubitels nog aardig wat verkocht en het moet dus nog wel mogelijk zijn om ze voor de bekende habbekrats tegen te komen en dan zijn ze voor wie de gok wil proberen best de moeite waard. Mits goed gebruikt* komt daar écht zeszes uit zoals zeszes bedoeld is.
Met een Lubitel die niks weegt betekent dat dat je vanaf statief fotografeert, hem nauwkeurig scherpstelt en de boel tot 11 diafragmeert zodat de T-22 triplet optimaal presteert. Daarbij goed lichtmeten en zo en je staat ervan te kijken wat er uit dat maffe ontwerp uit 1929 (Voigtländer Brilliant) nog allemaal tevoorschijn komt.

Soms is het jammer dat ik te weinig tijd heb, in andere gevallen beschermt het me tegen dingen. Zou ik de tijd ervoor hebben dan zou ik ook vol in de 'lomography' duiken, maar dan wel met de originele apparaten zoals dus die Lubitel en die Smena.
_{Van de Lomo's zit er naast een Lubitel-2 alleen een LC-A in mijn collectie die ik voor bitter weinig te pakken kreeg voor het hip werd. Ik kocht hem niet zozeer wegens 'hip' maar meer omdat ik zijn voorbeeld, de Cosina CX-1 al had, voor zijn tijd een waanzinnig compactcamera'tje, de LC-A is nét zo waanzinnig maar dan met een heel eigen karakter.}

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2021 19:29 schreef derLudolf het volgende:
Ik heb juist geen analoge camera gekocht vandaag. Heb een 6D voor een leuk prijsje opgedaan.

Daar ga je wel blij van worden denk ik

Ik heb zo ongeveer de hoop erop gevestigd dat, nadat de A7-IV deze week werd aangekondigd en binnenkort ook daadwerkelijk verkocht gaat worden, de voorganger in prijs gaat zakken tot 'aangename proporties'.
Die ontwikkeling zag je bij de voorgaande A7's ook gebeuren en de III heeft wel zo ongeveer alles wat ik in een camera wil zien.
Wordt nog even geduld doen dus en dat is wel te doen, mijn huidige A7 kan nog heel goed mee. Reden om een III te willen hebben zijn zijn hybride AF en zijn stablisator(leuk bij oude lenzen) plus het feit dat ie beduidend stiller is dan mijn oer-A7 die voor een ding zonder spiegel best wel een hoop herrie maakt.

Dat boekje heb ik me destijds helemaal het lazarus naar gezocht. Ik wist van het bestaan maar vond hem werkelijk nergens te koop.
Werken met 'versterkers' was in de 60's eigenlijk al een beetje achterhaald aan het raken, helemaal omdat de ontwikkelaren vanaf toen nogal van het nivellerende type waren waardoor je eigenlijk niets meer hoefde 'op te halen'.
_{Zeker als je met middenformaat werkt ben je eigenlijk helemaal niet zo blij meer met al dat nivelleren, ik gebruikte de meeste ontwikkelaren voor middenformaat een stuk straffer dan voor kleinbeeld. Alles voor de toonschaal}

Tevens begon zo rond die tijd het besef aan te treden dat sommige fotochemicaliën wel bijzonder giftig waren, zowel voor degene die het gebruikte als voor het milieu als het daarin terecht zou komen. Vanaf toen is ook de hang gekomen om fotochemie minder belastend voor laborant en buitenwereld te maken.

Het leukste donkerekamerboekje dat ik ooit in handen had was uit de tijd dat Agfa net Rodinal in de markt werd gezet. De ontwikkelaar op basis van para-aminofenol was destijds een radicale vernieuwing. Het boekje gaf het advies om er maar niet aan te beginnen omdat Rodinal waarschijnlijk geen lang leven beschoren zou zijn.
Ruim honderd jaar later is Rodinal één van de weinige ontwikkelaren die nog gewoon leverbaar is. Je kunt er letterlijk alles in ontwikkelen en hem, door met de verdunning te spelen voor elk gewenst karakter inzetten.
_{Zelfde geldt in mindere mate voor D76 van Kodak die in de geschiedenis ook al meerdere malen afgeschreven is en toch steeds weer bijzonder relevant bleek.}

Vorige zoekpogingen waren steeds in real life als er weer eens ergens oude fotoboeken te koop waren.

Drie minuten online zoeken, geheugen krabben en nog een keer zoeken en dan vind je zomaar iets leesbaars

Helemaal goed lijkt deze niet te werken, ik zie een aantal bladzijden niet. Het is in elk geval een beginnetje en op pdf neemt zo'n boek nog eens lekker weinig ruimte in ook.

[ Bericht 20% gewijzigd door Ouwesok op 30-10-2021 22:19:05 ]

Schiet me toch onder invloed van al die oude recepten weer een fraai oud verhaal te binnen.

Zo rond 1980 ging het verhaal dat het water van de Rijn zo vervuild was dat je er foto's in kon ontwikkelen. Het werd zelfs gedemonstreerd hoe er in een bak met Rijnwater een belicht stuk fotopapier werd gedompeld waarop dan ook een beeld zichtbaar werd. Niet zo mooi voluit als in je vertrouwde Neutol maar het stond er toch maar.
Het proefje werd vaak aangehaald als het over vervuiling van de rivieren ging.

Nou ben ik de laatste om te beweren dat het water in de rivieren destijds erg schoon was toen vissen soms nog bij vlagen massaal gingen rugzwemmen als er in Zwitserland weer eens iets uitschoot maar het proefje met de foto had wel een klein stukje zwendel in zich.

Rond 1980 waren de meeste fotopapieren van het soort met ingegoten ontwikkelstoffen, die materialen hadden ook de toevoeging 'Speed' in hun naam staan.
In principe gaven die papieren al een ontwikkeling als je ze in een vloeistof stopte waarin iets zat dat als activator dienst kon doen. Een lichte oplossing van huis-, tuin- en keukensoda maakte al iets van ontwikkeling mogelijk.
Het water van de Rijn zal dan ook licht alkalisch zijn geweest en dus kon het als activator dienst doen. Dat de ontwikkelstoffen in het papier zaten werd door de milieubeweging van destijds er voor het gemak maar even niet bij verteld en het verhaal klonk in het 1980 doemdenk-momentum zo goed dat eigenlijk niemand op het idee kwam om ze het eens met een vel Record-Rapid(een barytpapier zonder ontwikkelstoffen) te laten proberen waarmee ze nu nóg op de eerste sporen van beeld hadden staan wachten
_{het hele positiefproces is trouwens in de jaren ongemerkt een stuk milieuvriendelijker of liever minder vervuilend geworden. Deed je vroeger bijv. met één liter fixeer één vierkante meter papier, uiteindelijk haalde je uit diezelfde liter met gemak vijf vierkante meter waarbij de formule van het fixeer amper gewijzigd was, er zat alleen veel minder zilver in het papier. Met films zag je iets dergelijks wat vooral opviel omdat oudere negatieven waar nog veel zilver in zat veel voller leken dan die uit een moderne Tmax of Delta.
De milieuparagraaf was bij dat hele verhaal een mooie bijkomstigheid, primair had het meer met de prijs van zilver te maken.}