Help mijn kind is slim! Hoe ga je om met hoogbegaafdheid? #6

quote:

Op woensdag 8 september 2021 17:37 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben niet voor niets onderwijskundige geworden: ook ik vind het moeilijk te verteren dat het niet beide zou kunnen. Dat kan in mijn ogen wel, maar dan niet via de route die nu vaak wordt genomen waarin orthopedagogen testen afnemen en veelal met op het individuele kind gerichte ondersteuningsmaatregelen komen. Ik denk dat de sleutel in de groep en in de didactiek ligt. Eén van de dingen die ik in m'n werk doe, is kleuterleerkrachten al daarbij helpen. Er gebeuren dan fantastische dingen! Het vraagt wel erg veel van leerkrachten, die zich bovendien vaak niet gesteund voelen door collega's.

Kun je hier voorbeelden van noemen?

quote:

Op woensdag 8 september 2021 15:06 schreef twist02 het volgende:

[..]
Maar is dit dan echt zó extreem tegenwoordig? Ik lees zulke uitspraken echt heel vaak, dat 'elk kind tegenwoordig wel een labeltje heeft', maar ik heb het idee dat het vooral zulke uitspraken zijn die exponentieel toenemen eigenlijk...

Ik geloof echt wel dat er veel meer kinderen met labeltjes zijn dan pak 'm beet 30 jaar geleden hoor. Maar dat geldt net zozeer voor medische aandoeningen, simpelweg omdat we nu veel meer kennis en middelen hebben.

Maar ik herken het beeld geloof ik niet zo dat er in elke klas van 30 leerlingen, 25 zijn die een labeltje hebben ofzo. Maar goed, mijn perceptie kan uiteraard ook niet representatief zijn hè.

Ik herken het ook niet. Ik ken meer ouders die over bovenstaande klagen, dan mensen die daadwerkelijk een kind met een label hebben.

Wat ik hier wel zie is dat kinderen geen labeltje hebben, maar dat de ouders wel dingen eisen.. Zoals extra lesjes zodat een kind een niveau hoger kan, of omdat een vriendinnetje dat ook krijgt, ofzo. Ouders zijn ook wat kritischer dan de ouders vroeger. Vroeger wist de leerkracht (of arts of politieagent) wel hoe het zat en namen de ouders het voor waar aan. Nu kijken de ouders verder, zien meer opties, en willen die dan ook. Dat is niet zozeer specifiek voor scholen, denk ik eigenlijk, meer een veranderende maatschappij.

Hier is het hele HB gebeuren grotendeels naar de externe plusklas geschoven. Die geeft ook extra schoolwerk mee voor de andere dagen en D heeft ook 1-op-1 lessen gehad onder schooltijd van zijn HB-juf.

In ons geval zit het kind nu sociaal echt op zijn plek. Ik had hem best een groep of 2 hoger kunnen hebben, of als ik de kleuterjuf volgde een klas lager(onderpresterend). Maar aangezien cognitie een ding zal blijven in dit systeem, kan ik beter mikken op het sociale deel. Dat zorgt dat hij nog wel naar school wil. Als dat omgedraaid was, denk ik dat hij uiteindelijk gestrand was, want het is een heel sociaal kind. Cognitie doen we zo goed als het kan erbij door die plusklas..

Hier geen labeltje, alleen een vermoeden. En dan merk je dus inderdaad dat er geen pluswerk is, dat leerkrachten het toch eerst zelf aan willen zien. Terwijl het kind met label wel meteen kan starten. Ik wik geen kritische ouder zijn of dingen eisen maar ik baal daar toch wel van. Er is elk jaar een overdracht, het zou duidelijkheid in zijn dossier moeten staan. Kind vindt groep 6 nu dus ook stom en saai.

D heeft hier ook geluk dat hij in combiklassen zit. Nu groep 7, maar zelfde leerkracht als vorig jaar en volgend jaar. Dan hoef je niet elke keer weer het verhaal uit te leggen. Kan me voorstellen dat het frustreert dat als iets bij de ene leerkracht werkt (pluswerk), de volgende lekker zijn eigen plan trekt..

quote:

Op donderdag 9 september 2021 10:20 schreef Deepfreeze het volgende:
Wat ik hier wel zie is dat kinderen geen labeltje hebben, maar dat de ouders wel dingen eisen.. Zoals extra lesjes zodat een kind een niveau hoger kan, of omdat een vriendinnetje dat ook krijgt, ofzo. Ouders zijn ook wat kritischer dan de ouders vroeger. Vroeger wist de leerkracht (of arts of politieagent) wel hoe het zat en namen de ouders het voor waar aan. Nu kijken de ouders verder, zien meer opties, en willen die dan ook. Dat is niet zozeer specifiek voor scholen, denk ik eigenlijk, meer een veranderende maatschappij.

Dit is sowieso waar ja, ik denk ook dat bijv. artsen hier inderdaad ook veel vaker tegenaan lopen dan vroeger.

Wat je zegt over 'omdat een vriendinnetje dat ook krijgt' vind ik nog wel lastig trouwens. Tegen andere ouders op school vertel ik weinig over de extra dingen die onze Minion krijgt. Ten eerste omdat ik dan dus nog meer negatieve reacties verwacht zoals ik eerder zei, en ook omdat ik me voor kan stellen dat er dan opeens een hoop ouders bij de juffen aan de bel gaan trekken waarom hun kind dat niet krijgt (dat heb ik liever niet op m'n geweten ).

Maar da's natuurlijk een kwestie van tijd totdat zulke dingen op gaan vallen, zeker als ze bijv. regelmatig uit de klas is voor pluswerk/plusklas. Ik had het er vorig jaar al met de moeder van een vriendinnetje over, die vroeg hoe dat precies zat en hoe onze Minion in die plusklas gekomen was. Ik kan het ontzettend goed met haar vinden, dus heb uitgelegd dat het vooral school was die dat initiatief genomen hebben, maar zij heeft erg het gevoel tegen een muur aan te lopen als ze er op aanstuurt bij de juf (dat botert sowieso niet helemaal goed).
Dat is verder ook niet aan mij natuurlijk, maar ik vind dat wel lastig, omdat er toch een soort "waarom jouw kind wel en de mijne niet" sfeer ontstaat...

quote:

Op donderdag 9 september 2021 11:41 schreef twist02 het volgende:

[..]
Maar da's natuurlijk een kwestie van tijd totdat zulke dingen op gaan vallen, zeker als ze bijv. regelmatig uit de klas is voor pluswerk/plusklas.

Het is bij D op school wel anders denk ik. Omdat je al 3 groepen in een klas hebt, is er al veel meer gericht op kleine groepjes. Vorig jaar zaten er 6 HB kinderen (IQ getest) in die klas, die op 4 verschillende dagen naar de plusklas waren en dan na de lunch terugkwamen. Dit jaar zijn het er 4 of 5, maar dan ben je niet echt een uitzondering.

Ze waren tijdens Corona al aan het overwegen om de plusklas wel bij ons op school te gaan geven, aangezien ze een groot leverancier zijn.

Ik sprak wel een ouder die zich afvroeg waarom haar kind niet was geselecteerd, de hare was toch ook slim.. Ja, net als mijn oudste, is ze gewoon slim. Maar niet zover dat er extra hulp nodig zou zijn. Ze loopt niet vast gaat prima. Dat kan ik prima uitleggen omdat ik beide types slim heb..

quote:

Op donderdag 9 september 2021 11:48 schreef Deepfreeze het volgende:

[..]

Ik sprak wel een ouder die zich afvroeg waarom haar kind niet was geselecteerd, de hare was toch ook slim.. Ja, net als mijn oudste, is ze gewoon slim. Maar niet zover dat er extra hulp nodig zou zijn. Ze loopt niet vast gaat prima. Dat kan ik prima uitleggen omdat ik beide types slim heb..

Daar staat wel tegenover dat vooral bij meisjes er veel minder snel problemen optreden, omdat ze veel sneller geneigd zijn zich aan te passen. Ze leveren dan inderdaad geen probleem op, maar ze krijgen ook niet wat ze wel zouden kunnen gebruiken.

Maar goed, ik sta er meer in als @Claudia_x Ze heeft een hele fijne basisschooltijd gehad met veel vriendinnen en dat vind ik heel belangrijk. Dat ze dan cognitief niet is uitgedaagd zoals wellicht had gekund, vind ik dan minder erg.

quote:

Op donderdag 9 september 2021 11:53 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Daar staat wel tegenover dat vooral bij meisjes er veel minder snel problemen optreden, omdat ze veel sneller geneigd zijn zich aan te passen. Ze leveren dan inderdaad geen probleem op, maar ze krijgen ook niet wat ze wel zouden kunnen gebruiken.

Maar goed, ik sta er meer in als @:Claudia_x. Ze heeft een hele fijne basisschooltijd gehad met veel vriendinnen en dat vind ik heel belangrijk. Dat ze dan cognitief niet is uitgedaagd zoals wellicht had gekund, vind ik dan minder erg.

Klopt, dat zie je ook bij de plusklas dat het veel jongens zijn.
Dat was hier niet het geval. Ze had ook wel wat extra testen gehad (cito doortoetsen), maar ze zit gewoon echt lekker in haar vel en zit niet zo ver vooruit dat de plusklas een optie is.

Ik ben ook voor team sociaal. Maar dat moet wel lukken. Als dat ook lastig is, dan moet je iets anders verzinnen..

quote:

Op donderdag 9 september 2021 11:53 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Daar staat wel tegenover dat vooral bij meisjes er veel minder snel problemen optreden, omdat ze veel sneller geneigd zijn zich aan te passen. Ze leveren dan inderdaad geen probleem op, maar ze krijgen ook niet wat ze wel zouden kunnen gebruiken.

Maar goed, ik sta er meer in als @:Claudia_x Ze heeft een hele fijne basisschooltijd gehad met veel vriendinnen en dat vind ik heel belangrijk. Dat ze dan cognitief niet is uitgedaagd zoals wellicht had gekund, vind ik dan minder erg.

Maar het dikgedrukte zegt dan toch ook genoeg? Ik denk dat er maar weinig ouders zouden zijn die hier problemen mee zouden hebben.

Het ging er -volgens mij- juist om dat er dus ook kinderen zijn die (totaal) geen fijne basisschooltijd hebben,
(onder andere) omdat ze niet voldoende uitgedaagd worden. Dan maakt het weinig uit of je kind 0 of 100 vrienden heeft; blijkbaar is dat niet altijd voldoende om er dus een fijne basisschooltijd van te maken.

Persoonlijk denk ik dat je het één niet belangrijker kunt vinden als het ander. Cognitief voldoende* uitgedaagd worden en sociaal op je plek zitten zijn volgens mij twee totaal verschillende behoeftes waaraan voldaan moet worden. Ik denk niet dat je vol kunt inzetten op het ene om daarmee het ander te compenseren.
Net als dat je fysiek behoefte hebt aan zowel zuurstof als voedsel; alle zuurstof in de wereld gaat je niet redden als je onvoldoende te eten hebt.

_{* 'Voldoende' betekent dus niet per se altijd op het toppen van je kunnen, maar daadwerkelijk 'voldoende' om het leuk/interessant genoeg te houden.}

Dat vind ik dus wel lastig op dit moment... N is net begonnen in groep 3, dus ze zijn nu letters aan het leren. Die kent ze allang, maar ik geloof dat ze het nu nog wel prima vind om gewoon te doen wat de rest doet. En het is in de eerste weken ook al best vermoeiend om allemaal nieuwe kinderen te leren kennen. Voorlopig is er dus geen probleem.
Daarnaast is ze sowieso geen studiebol, het is niet zo dat ze de hele tijd sommetjes doet en leest. Deels misschien door faalangst, want ze doet alleen dingen waarvan ze vindt dat ze er goed in is, en deels omdat ze liever andere dingen doet.
Nu vind IK het dus zonde dat ze niet uitgedaagd wordt en ze er niet meer uithaalt, want ik ben (en was) als kind dus wel een enorme studiebol die probeerde goede cijfers te halen. Anderzijds had ik weinig vriendinnen, en N heeft die wel, dus wat is er dan beter? En wanneer moet je dan iets doen, als er een probleem is, of moet je proberen problemen voor te zijn?
Volgende week hebben we in elk geval een gesprek met de juf over wat te doen.

Cognitieve uitdaging klinkt als iets vrijblijvends waar je ook goed zonder kunt. Maar als je nooit leert om door een leerkuil te gaan dan kan dat later wel problemen opleveren. En dat is wat ik wil voorkomen. Het komt hem allemaal zo makkelijk aanwaaien maar hij weet niet hoe hij moet leren, als iets onverhoopt toch niet lukt, is het huis te klein. Met paniek en heel veel frustratie tot gevolg.

quote:

Op donderdag 9 september 2021 12:08 schreef twist02 het volgende:

[..]
Maar het dikgedrukte zegt dan toch ook genoeg? Ik denk dat er maar weinig ouders zouden zijn die hier problemen mee zouden hebben.

Het ging er -volgens mij- juist om dat er dus ook kinderen zijn die (totaal) geen fijne basisschooltijd hebben,
(onder andere) omdat ze niet voldoende uitgedaagd worden. Dan maakt het weinig uit of je kind 0 of 100 vrienden heeft; blijkbaar is dat niet altijd voldoende om er dus een fijne basisschooltijd van te maken.

Persoonlijk denk ik dat je het één niet belangrijker kunt vinden als het ander. Cognitief voldoende* uitgedaagd worden en sociaal op je plek zitten zijn volgens mij twee totaal verschillende behoeftes waaraan voldaan moet worden. Ik denk niet dat je vol kunt inzetten op het ene om daarmee het ander te compenseren.
Net als dat je fysiek behoefte hebt aan zowel zuurstof als voedsel; alle zuurstof in de wereld gaat je niet redden als je onvoldoende te eten hebt.

_{* 'Voldoende' betekent dus niet per se altijd op het toppen van je kunnen, maar daadwerkelijk 'voldoende' om het leuk/interessant genoeg te houden.}

Ik reageerde vooral op het stukje van Deepfreeze waarin ze vertelt over de moeder van een meisje waarvan de moeder denkt dat ze cognitief ook meer uitdaging zou kunnen gebruiken. Meisjes leveren nu eenmaal veel minder snel problemen op, omdat ze zich sneller aanpassen aan wat ze denken dat de omgeving van ze wil. Het feit dat ze geen problemen opleveren, betekent dus niet automatisch dat er geen ruimte zou zijn voor meer uitdaging en plusklassen. Dat is dus een van de nadelen van het huidige systeem: pas als ouders dringend erom vragen of een kind duidelijk problemen oplevert, wordt er actie ondernomen. Daarmee ga je dus voorbij aan een groep voornamelijk meisjes, maar dus sowieso de kinderen die zich aanpassen.

quote:

Op donderdag 9 september 2021 12:15 schreef SaskiaR het volgende:
Dat vind ik dus wel lastig op dit moment... N is net begonnen in groep 3, dus ze zijn nu letters aan het leren. Die kent ze allang, maar ik geloof dat ze het nu nog wel prima vind om gewoon te doen wat de rest doet. En het is in de eerste weken ook al best vermoeiend om allemaal nieuwe kinderen te leren kennen. Voorlopig is er dus geen probleem.
Daarnaast is ze sowieso geen studiebol, het is niet zo dat ze de hele tijd sommetjes doet en leest. Deels misschien door faalangst, want ze doet alleen dingen waarvan ze vindt dat ze er goed in is, en deels omdat ze liever andere dingen doet.
Nu vind IK het dus zonde dat ze niet uitgedaagd wordt en ze er niet meer uithaalt, want ik ben (en was) als kind dus wel een enorme studiebol die probeerde goede cijfers te halen. Anderzijds had ik weinig vriendinnen, en N heeft die wel, dus wat is er dan beter? En wanneer moet je dan iets doen, als er een probleem is, of moet je proberen problemen voor te zijn?
Volgende week hebben we in elk geval een gesprek met de juf over wat te doen.

Ik denk dat het vooral belangrijk is (maar da's waarschijnlijk niet eenvoudig) om erachter te komen of ze het inderdaad wel prima vindt zo en zelf misschien meer waarde hecht aan het sociale stuk, of dat ze zich gewoon aanpast.

In het eerste geval zit ze waarschijnlijk gewoon anders in elkaar dan jij. Dat is gevoelsmatig vooral voor jou lastig, maar zij vermaakt zich dan prima. In het tweede geval is er een groter potentieel probleem denk ik.

quote:

Op donderdag 9 september 2021 12:19 schreef Kyara het volgende:
Cognitieve uitdaging klinkt als iets vrijblijvends waar je ook goed zonder kunt. Maar als je nooit leert om door een leerkuil te gaan dan kan dat later wel problemen opleveren. En dat is wat ik wil voorkomen. Het komt hem allemaal zo makkelijk aanwaaien maar hij weet niet hoe hij moet leren, als iets onverhoopt toch niet lukt, is het huis te klein. Met paniek en heel veel frustratie tot gevolg.

Dit is inderdaad precies wat ik bedoel. En het is ook niet altijd zo glashelder dat de cognitieve uitdaging onvoldoende is natuurlijk.

Ik ben zelf recent van baan gewisseld en het voelt echt alsof ik wakker geworden ben ofzo. Ik weet eindelijk weer hoe het is om écht ergens m'n hoofd over te breken. Terwijl ik dus helemaal niet het idee had dat ik echt vastgelopen was in mijn vorige baan, misschien juist ook wel omdat ik er sociaal gezien heel goed op m'n plek zat (nu ook weer gelukkig).

quote:

Op donderdag 9 september 2021 11:48 schreef Deepfreeze het volgende:
Ik sprak wel een ouder die zich afvroeg waarom haar kind niet was geselecteerd, de hare was toch ook slim.. Ja, net als mijn oudste, is ze gewoon slim. Maar niet zover dat er extra hulp nodig zou zijn. Ze loopt niet vast gaat prima. Dat kan ik prima uitleggen omdat ik beide types slim heb..

Ja, dat laatste vind ik dus moeilijk. Want haar moeder geeft óók aan dat haar dochter er last van heeft, maar die uit het vooral thuis, dus da's minder zichtbaar voor de leerkrachten. En wie ben ik dan om 'goed te praten' dat haar dochter niet in een plusklas zit?

_{Ik ben serieus nog steeds bijna blij dat onze Minion eind groep 1 een soort mini-meltdown heeft gehad op school want vanaf toen is het balletje echt gaan rollen.}

quote:

Op donderdag 9 september 2021 12:19 schreef Kyara het volgende:
Cognitieve uitdaging klinkt als iets vrijblijvends waar je ook goed zonder kunt. Maar als je nooit leert om door een leerkuil te gaan dan kan dat later wel problemen opleveren. En dat is wat ik wil voorkomen. Het komt hem allemaal zo makkelijk aanwaaien maar hij weet niet hoe hij moet leren, als iets onverhoopt toch niet lukt, is het huis te klein. Met paniek en heel veel frustratie tot gevolg.

Ja dat leren leren is ook echt waar ik mee zit. Dat herken ik van mijzelf en hier leidt het ook tot tranen als het een keertje niet lukt maar de snappet geeft automatisch al veel moeilijker werk waar nog geen uitleg van geweest is soms, dus het is niet gek maar dat gaat er niet in bij hem.
Ik hoop dat de externe plusklas die eind deze maand start voorziet in die leercurve voor O.

Dat leren leren is wel een ding. Bij D zie je aan de ene kant dat hij met de reguliere schoolstof nooit gaat leren om door een leerkuil te gaan. Maar daar heeft hij dus die plusklas voor. In ons geval is het dus niet vooruitgaan qua reguliere cognitieve stof, maar in verbreding en verdieping. En Russisch of Chinees

Want aan de andere kant zie je juist een jong kind dat eigenlijk nog echt een stuk ontwikkeling op emotioneel gebied te gaan te hebben.. Als je dan zou zeggen dat de ene -2 is en de andere +2, zit hij nu wel op zijn plek denk ik. Hij kan die leerkuil ook moeilijk door omdat hij emotioneel jong is (nog heel zwart wit, expressief, weinig nuance)..

Maar wat geschikt is verschilt zo per kind, wat de beste keuze is. En je bent afhankelijk van school/leerkracht dat er ook iets aangeboden wordt. En wij zoeken voor het emotionele stuk hulp buiten school.
Dat hij in groep 3 heel hard ging op de basisstof gaf hem de kans om een pre-plusklas in te stromen. Als je dan eenmaal in die stroom zit, dan wordt je kind automatisch al meer op dat gebied gezien.

quote:

Op donderdag 9 september 2021 13:05 schreef twist02 het volgende:

[..]

_{Ik ben serieus nog steeds bijna blij dat onze Minion eind groep 1 een soort mini-meltdown heeft gehad op school want vanaf toen is het balletje echt gaan rollen.}

_{idem voor uit het raam willen springen hier.. Toen had ik opeens juf, de IB-er, de plusklasjuf, de orthopedagoog en iemand van de gemeente in gesprekken}

quote:

Op donderdag 9 september 2021 12:08 schreef twist02 het volgende:

[..]
Maar het dikgedrukte zegt dan toch ook genoeg? Ik denk dat er maar weinig ouders zouden zijn die hier problemen mee zouden hebben.

Het ging er -volgens mij- juist om dat er dus ook kinderen zijn die (totaal) geen fijne basisschooltijd hebben,
(onder andere) omdat ze niet voldoende uitgedaagd worden. Dan maakt het weinig uit of je kind 0 of 100 vrienden heeft; blijkbaar is dat niet altijd voldoende om er dus een fijne basisschooltijd van te maken.

_{* 'Voldoende' betekent dus niet per se altijd op het toppen van je kunnen, maar daadwerkelijk 'voldoende' om het leuk/interessant genoeg te houden.}

Dit. De zoektocht naar wat passend onderwijs is voor een hoogbegaafd kind gaat niet over 'op de toppen van je kunnen presteren', maar over de enorme effecten op het welzijn van een kind als het chronisch niet gezien wordt, en wat er dan nodig is om aan te sluiten bij de behoeftes. Niet omdat er gymnasium geambieerd wordt, wel omdat de schade door school juist bij deze groep kinderen het grootst is (Onderwijsaffaire heeft daar niet lang geleden een interessante enquete over gehouden). Ik heb echt het idee dat veel mensen geen idee hebben van hoe het er uit ziet als een kind zulke schade heeft opgelopen, en hoe lang en heftig de weg terug omhoog weer is. Nu hebben wij een verhaal met een happy end, maar ik ken genoeg verhalen van kinderen die nooit meer naar school toe kunnen. En dan heeft het gebrek aan passend onderwijs dus invloed op de rest van je leven.

Het leren leren kan eventueel ook buitenschools. Mijn jongste heeft pianoles waarbij veel aandacht wordt besteed aan het leerproces. Nu scheelt het dat haar pianolerares waarschijnlijk ook hb is en zich hierin ook verder schoolt.
Uiteraard is het ook belangrijk dat de school zelf hier ook aandacht voor heeft.

Over cognitieve en sociale ontwikkeling: als mijn kinderen voldoende cognitief aan hun trekken kwamen/komen, zitten ze beter in hun vel en zijn ze socialer. Onderschat en verwaarloos het cognitieve gedeelte niet! Niet omdat ze zo hoog mogelijk zouden moeten scoren, maar juist om beter met zichzelf en anderen om te kunnen gaan.

Mijn kind zat op gitaarles drie jaar lang, wilde nauwelijks oefenen en kreeg nog complimentjes van de leraar. Niks leerkuil

Balen, @laziness

J gaat (inmiddels) vrijwillig door de leerkuil met het spelen van Mario . Ach, het is een begin.

Hier ook piano. maandag les, dinsdag drama, woensdag gemopper. Tegen het weekend speelt hij het enthousiast en moet iedereen het horen. Om maandag weer nieuwe stof te krijgen. De juf is typisch, maar het werkt wel goed.

quote:

Op donderdag 9 september 2021 11:53 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Daar staat wel tegenover dat vooral bij meisjes er veel minder snel problemen optreden, omdat ze veel sneller geneigd zijn zich aan te passen. Ze leveren dan inderdaad geen probleem op, maar ze krijgen ook niet wat ze wel zouden kunnen gebruiken.

Maar goed, ik sta er meer in als @:Claudia_x Ze heeft een hele fijne basisschooltijd gehad met veel vriendinnen en dat vind ik heel belangrijk. Dat ze dan cognitief niet is uitgedaagd zoals wellicht had gekund, vind ik dan minder erg.

Ja, dit is zeker waar en ook een lastige. Ik zie dat ook vaak.

Ik vind het als docent best lastig dat ik ouders heb die op basis van hb alles willen verklaren, met coaches aankomen (die ik soms in hun benadering discutabel vind, omdat ze geen onderwijskundige achtergrond en ervaring hebben, maar wel ons willen vertellen wat we in de klas moeten doen en met veel stelligheid van alles poneren..) en meer uitdaging willen voor hun kind, terwijl het probleem dan toch wat ingewikkelder in elkaar zit in mijn ogen. Het is met of zonder label wel een gevaar van school (en vervolgens ook bij ouders) dat de nadruk zo ligt op het cognitieve aspect, in plaats van dat naar het gehele kind wordt gekeken. Ik werk op een school waar denk ik zo'n 20% van de leerlingen hoogbegaafd is. Van de meeste kinderen weet ik dat niet 'officieel', maar inmiddels herken ik het ook wel snel. En ja, dat zijn allemaal heel verschillende kinderen die allemaal weer anders functioneren.

Wat deze kinderen vaak wel gemeen met elkaar hebben, is dat ze zich op de basisschool weinig uitgedaagd voelden en ook minder aansluiting hadden. Eenmaal een paar jaar op de middelbare school wordt dit verleden, waarin ze vaak dus veel van elkaar herkennen, een soort 'rite de passage'. Ja, toen was het een beetje vervelend (letterlijk), maar dat is nu voorbij en nu zitten we op onze plek. Dat relativeert het wel weer een beetje. Ik sta er ook dubbel in: ik vind ook niet dat we ons daar zomaar bij neer moeten leggen, aan de andere kant geloof ik net als Claudia dat basisscholen op dit moment over het algemeen onvoldoende toegerust zijn om hier een oplossing voor te hebben en dat je als ouder daar ook niet teveel van moet verwachten. Ik denk ook dat het heel goed om te zorgen voor uitdagingen buiten school, door middel van hobby's e.d.