[Achtste finale Dinsdag 29 juni 18:00] Engeland - Duitsland #3

We hebben een heuse kraker en klassieker in de achtste finale: Engeland - Duitsland. Het is geen burenruzie, maar het is toch een duidelijke rivaliteit. Misschien gevoed door die pot in 1938, vlak voor de oorlog, waarover in Engeland nog jaren veel onbegrip heeft geheerst. Wellicht ook vanwege het spookdoelpunt in 1966. Daar komen we nog wel op terug.

Engeland heeft niet bepaald geimponeerd. Groepswinst zonder tegengoals, maar met slechts 2 goals. Het is ronduit tragisch. Harry Kane lijkt niet te bestaan. Raheem Sterling speelt weer het onbegrepen genie. Het middenveld heeft Declan Rice, tsja. Mason Mount en Ben Chilwell zullen er nog niet bij zijn. Wat moet Engeland dan, met nog minder creativiteit op het middenveld? Alleen Foden bestaat dan nog. Maar Southgate lijkt vertrouwen te houden in zijn mannen. Veel kansen lijken er ook niet te worden weggegeven, al had Tsjechië er nog wel een kunnen prikken.

Dan Duitsland, dat is toch ook een stel vreemde wezens. Twintig minuten lang weerloos tegen Frankrijk, en daarna de bal rondspelen in de hoop dat het iets opleverde. Buiten een kwartiertje in de tweede helft was het echter zouteloos. Daarna werd Portugal ineens helemaal weggespeeld, daar was tactisch iets totaal niet in orde. 4 goals in een half uurtje. Hongarije werd toch weer niet echt weggespeeld, Duitsland kwam met enige moeite tot 2-2. Bij Duitsland ziet het er vooral verdedigend totaal niet goed uit. Hummels is traag, Ginter ook en Rudiger is gewoon niet zo heel goed.

Engeland won maar één heel belangrijke wedstrijd, maar het was misschien wel de belangrijkste. De enige finale die Engeland ooit speelde, op het WK van 1966. 4-2, maar wel geholpen door een van de beruchtste doelpunten ooit op een eindtoernooi. Was ie over de lijn of niet? We zullen het nooit zeker weten. In 1970, 1972, 1990 en 1996 wisten de Duitsers de beslissende wedstrijd te winnen, waardoor Engeland maar liefst 4 keer uit werd geschakeld op een eindtoernooi. De laatste twee keer waren het steeds penalties. Volgens Lineker was het 11 tegen 11 en winnen de Duitsers aan het eind. Beetje kort door de bocht, Engeland moet het maar gewoon beter doen, maar je kunt op deze manier toch wel stellen dat de Duitsers pieken op het juiste moment. In de kwalificatie voor het WK van 2002 won Engeland in Duitsland met maar liefst 5-1 en de kwalificatiegroep, maar Duitsland kwalificeerde zich via de achterdeur en werd tweede, Engeland werd weer eens vroeg uitgeschakeld.

De meest recente serieuze ontmoeting was in 2010. Ik weet het nog goed, Duitsland kwam vrij snel met 1-0 en 2-0 voor tegen een geplaagd Engeland dat in de groep met alle moeite door kwam. Het leek een gespeelde wedstrijd, maar uit het niets viel de 2-1, en de 2-2 kwam da... nee. Het schijnt dat zelfs Andrea Bocelli had gezien dat die bal over de lijn was, maar er waren er drie die het even had gemist. Helaas voor Engeland was het het arbitrale duo. Door dit moment (en misschien ook het doelpunt van Henry waardoor de Fransen uberhaupt op dit toernooi kwamen) laaide de discussie over hulpmiddelen voor de scheidsrechter sterk op. En die discussie is een heel eind gekomen, toch mooi. Duitsland won na het niet toegekende doelpunt vrij gemakkelijk met 4-1.

Wat verwachten we deze keer? Engeland heeft het thuisvoordeel, zij mogen weer op Wembley. Duitse fans zijn daar zelfs niet eens welkom, erg matig weer allemaal. Misschien toch die finales aan Boedapest geven, dit is wel heel teleurstellend zo. Al gun je Orban dat festijn ook weer niet echt. Engeland lijkt mij ook degelijker en ik kan me niet voorstellen dat Duitsland niet weer een hoop kansen weggeeft. Het is wel echt 50/50: Duitsland kan weer uit zijn slof schieten, of Duitsland kan pijnlijk teleurstellen. Er lijkt weinig tussenin te zitten. Ik ga zelf voor Engeland, maar dat kan ook helemaal fout zijn! Dus spanning, sensatie, chips en nootjes. Hup, snel op naar de TV.

Er is gescoord. Dat gebeurt vaker als ik een OP pak.