Dromen over reizen, maar partner wilt niet

Hey allemaal!

Ik ben op zoek naar een stukje advies. Ik ben 28 jaar en heb een relatie van anderhalf jaar. Deze gaat erg goed en ik zie mij met haar kinderen krijgen, oud worden etc.

Echter loop ik tegen een probleem aan. Ik kom er nu pas achter dat ze niet van lange en verre reizen houdt, terwijl dit voor mij echt toekomstdromen zijn. Ze heeft sowieso al niks met de landen buiten Europa waar ik heen wil, maar heeft daarnaast ook erge last van heimwee. In principe wilt ze dus hoogstens een stedentripje of 4/6 dagen maximaal op vakantie, terwijl ik van kinds af aan al droom om naar Amerika te gaan(één maand bijvoorbeeld) of naar andere landen zoals Afrika, Indonesië, Japan, Australië etc. Het hoeven geen maanden te zijn, maar als ik het geld ervoor heb en mijn business nog meer zal groeien, zal ik echt de wereld willen zien. Of een tijd lang doorbrengen in Bali en vanuit daar werken(1 á 2 maanden) of een maandje ergens heen. Het kan zeker ook soms een stedentrip zijn of een andere vakantie(liever wel 10 tot 14 dagen, maarja goed daar is nog wel een middenweg in te vinden).

Ik heb met haar één keer erover gepraat en ze gaf aan dat ze erge heimwee heeft en sommige landen voor haar niet hoeven. Volgens haar is heimwee niet te overwinnen en daar kan ik niets tegen in brengen. Daarnaast bouwt ze liever hier een leven op(ik ook) en gaf ze aan hoe ik dit wilde doen met kinderen. Mijn antwoord; eerst reizen, huis kopen en met jonge kinderen geen verre reizen, pas als ze weer ouder zijn eventueel verder. Ik zie mijzelf dan ook de komende 4 tot 7 jaar geen kinderen krijgen(ik wil ze zeer zeker wel). Daarnaast gaf ik toen aan om eventueel alleen te gaan of met een vriend, maar ze begreep niet dat ik haar dan een tijd achter liet. Aan de andere kant begrijp ik niet als je partner die dromen echt heeft, dat je diegene dat niet gunt. 3 tot 4 weken lijkt mij best schappelijk.

We hebben besloten om dit jaar vanwege corona en budgetten in Nederland te blijven. Aangezien ze niet langer dan 4-6 dagen naar het buitenland wilt. Volgend jaar willen we misschien een dag of 8 naar een land in Europa, maar ik denk niet dat dit voldoende voor mij is.

Ik wil er met haar over praten, maar durf het niet te brengen. Ik heb nagedacht over eventueel zonder haar te reizen, max 1x per 1-2 jaar of voor te stellen om elk jaar haar heimwee te overwinnen, maar tot nu toe staat ze er niet voor open en heeft ze nog steeds niks met de landen waar ik naar toe wil.

Wat doen jullie in deze situatie?

Alvast bedankt!

Opbouwen is zeker een optie voor mij, moet ze er wel voor open staan. Ze geeft aan dat het kan zijn dat ze echt op vakantie ligt te huilen als ze langer blijft en dan gaat slapen om de vakantie om te krijgen. In haar ogen is heimwee onoverwinbaar. Daarnaast zijn sommige landen gewoon uitgesloten voor haar interesse.

Ik heb Portugal, Spanje, Kroatië en Turkije gezien. Daarnaast ben ik op stedentrip naar London, Berlijn en Praag geweest.

Ik ben benieuwd wat jullie verder nog vinden, maar ik denk dat ik kom te bespreken dat ik best elk jaar een dag of 8 met haar weg wil, of op stedentrip wil gaan, maar dat ik voordat we kinderen krijgen ook 1 tot 3 reizen waarschijnlijk zonder haar heb gedaan. Dit zal ze niet leuk vinden, maar ik zie niet echt een andere optie..

Wij hebben het weinig over reizen gehad en zijn echt een corona koppel, dus vandaar dat het nu opspeelt. Ik wist dat ze Indonesië niks vond bijvoorbeeld, maar ik wist niet van haar heimwee. Ze wilde ook graag op stedentrip en naar Griekenland bijvoorbeeld.

Waar de heimwee vandaag komt is een goede vraag om met haar over te praten. Ik vroeg laatst toevallig waar ze zo erg naar verlangde hier thuis, maar ze kon het niet beamen.

We zijn in de coronatijd in Centerparcs geweest.

Dit staat in mijn post, toen ik aangaf alleen te gaan vond ze dit niet prettig en begreep ze niet hoe ik haar hier alleen kon laten. (en al helemaal niet met kinderen, maar dit snap ik, tot ze ouder zijn evt).

Daarnaast denk ik ook dat heimwee te overwinnen is, maar dat denkt zij niet. Dus zonder het te willen of in te zien, komen we niet ver.

Zoals ik aangaf, omdat ik hier elke dag aan denk en van droom. Sinds kinds af aan.

Daarnaast is mijn burn-out over en werk ik in therapie verder aan mijn angststoornis. Ik had graag dat je dit niet erbij betrekt, zodat we deze situatie in een normale stand kunnen bespreken. Ik ben in staat om te reizen etc. en het gaat bij vlagen gewoon goed.

Nee, ik vraag mij af wat ik moet doen. En zoek gewoon advies wat andere mensen in deze situatie doen of hoe ze het bespreekbaar maken.

Een heel diep gesprek kwam er nog niet van, maar oké. Ik wil alleen raad wat mensen in deze situatie hebben gedaan of zouden doen. Of op welke manier ze dit bespreekbaar maken in mijn situatie etc.

Of misschien heel iets anders, i dunno.

Als je daar niet op in wilt gaan of het anders ziet, kan je beter niet reageren..

quote:

Op zaterdag 26 juni 2021 23:30 schreef Polenbatser het volgende:
Vroeger had ik ook heimwee, maar dat bleek eigenlijk helemaal niks met thuis te maken te hebben, maar met het idee dat ik dan ergens een week moest zijn en ik niet weg kon. Schoolkampen vond ik een verschrikking. Toen ik me realiseerde dat als je echt terug naar huis wil dit gewoon kan, verdween die heimwee als sneeuw voor de zon. Geen idee of dit bij je vriendin ook zo is, maar je kunt afspreken dat ze probeert om op reis te gaan en als ze echt terug wil dat dat dan ok is. Moet dat wel echt ok zijn natuurlijk, dus niet alleen zeggen dat het zo is en dan vervolgens ruzie maken als ze toch terug wil. Verder zou ik haar eens vragen of er dingen zijn die ze graag wil zien, even buiten het hele heimwee om. Boek dan een tripje daar heen, vooral niet te lang en niet te ver weg de eerste keer, gaat dat goed bouw dan van daaruit verder.

Top, goede tip. Jij zou het dus niet bespreken, maar voor deze stap gaan en zo de heimwee overwinnen? En wat als ze dan alsnog niet buiten Europa op vakantie wilt?

quote:

Op zaterdag 26 juni 2021 23:32 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Volgens mij ga ik daar wel op in. Maar waarschijnlijk is het niet wat je wilt horen.

het enige wat je deed is mijn psych status erbij betrekken, wat ik totaal los koppel van deze situatie en hier gewoon advies en ervaringen over wil. Je vraagt je af waarom ik mijn relatie op "scherp" zet hiervoor, terwijl ik dat in mijn OP heb uitgelegd en ik ga niemand dwingen. Ik herhaal, ik zoek een manier om dit op te lossen en beide gelukkig te zijn of er dieper over te praten waar haar heimwee vandaan komt of waarom ze niet buiten Europa op vakantie wilt.