Hoe werk een minder negatieve lading te geven

Drink gewoon niet teveel koffie op kantoor. Je slaapt erg slecht op het werk als de koffie te sterk is.

Stap van het idee af dat werk je passie moet zijn of dat je het fantastisch moet vinden. Sommige vinden dat idd, maar het gros werkt gewoon voor het geld en als het iets is dat ze aardig goed kunnen dan is het al prima.

Ik ben opgegroeid met ouders die hun werk leuk vonden en echt super betrokken waren, maar al zo lang ik me kan herinneren heb ik een hekel aan werk. Dat verplichte gedoe. Ondanks verschillende banen en sectoren. Ik heb gestudeerd, vrij lang, en ben ook wel goed in wat ik doe al zeg ik het zelf. Ik mag niet klagen over de baan an sich, maar mijn passie? Of het geweldig vinden? Mwah. Ja op de 25ste van de maand

quote:

Op maandag 17 mei 2021 19:02 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik was het met je eens en ageerde vooral tegen @:snabbi en @:Twintig .

Oh dan begreep ik jou verkeerd

quote:

Op maandag 17 mei 2021 19:15 schreef Daboman het volgende:

[..]

Oh dan begreep ik jou verkeerd

Ik dacht eigenlijk dat Claudia per ongeluk de verkeerde had gequote.

quote:

Op maandag 17 mei 2021 19:22 schreef Stepperoller het volgende:

[..]

Ik dacht eigenlijk dat Claudia per ongeluk de verkeerde had gequote.

Ik had denk ik van 'nou jemig' 'nou inderdaad' moeten maken.

quote:

Op maandag 17 mei 2021 19:02 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik was het met je eens en ageerde vooral tegen @:snabbi en @:Twintig .

quote:

Op maandag 17 mei 2021 17:51 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Nou jemig, ik wist niet neurolinguïstisch programmeren weer in de mode was.

Dat 'fake it 'till you make it' kan bijzonder schadelijk zijn, een miskenning van een diepgevoeld ongenoegen. Ik zie telkens weer René Gude voor me aan tafel zitten bij De wereld draait door, Denker des Vaderlands, stervend, en volstrekt open over zijn angsten en de gedachten waarmee hij die angsten probeert te beteugelen. Die houding vind ik vele malen sympathieker en constructiever dan doen alsof.

Uhm, ik bedoelde met mijn post niet meer dan dat je invloed hebt op je eigen lichaamshouding en je lichaamshouding invloed heeft op hoe je je voelt. Ik denk dat jij en twintig er meer uit lezen dan ik bedoel.

quote:

Op maandag 17 mei 2021 21:13 schreef snabbi het volgende:

[..]


[..]

Uhm, ik bedoelde met mijn post niet meer dan dat je invloed hebt op je eigen lichaamshouding en je lichaamshouding invloed heeft op hoe je je voelt. Ik denk dat jij en twintig er meer uit lezen dan ik bedoel.

Je kan je brein/ gevoelens o.a. beïnvloeden door de methode die jij postte.

Maar ik denk dat in deze situatie het inderdaad niet van toepassing is op TS. Wel die andere methodes, namelijk je gedachten of attitudes over je werk positief beïnvloeden. Bovendien leuk werk vinden.

'Gewoon leuk werk vinden' - was het maar zo makkelijk. 't Wil hier nog niet zo van de grond komen met goede adviezen. Al heb je wel een imposante hoeveelheid zelfhulplinks gedeeld, @Twintig .

Had ik er maar iets aan. 'Maak van je werk een betaalde passie' is een aardig advies. Dan lees je over inspirerende mensen en dat zij zo goed kunnen benoemen wat hun doel is, hun roeping. Doe zoals zij, luidt het devies. Er is zelf een mooie cirkel voor:



Plato, eat your heart out. Met deze cirkel kunnen we de kern van ons bestaan ontrafelen!

Maar misschien zit het wel anders, misschien zijn er nu eenmaal mensen die duidelijker één roeping hebben en die roeping dus kunnen benoemen. Voor mensen als ik die niet een roeping hebben is het leven lastiger, minder overzichtelijk. Het 'waarom' is een vraag waarop ik geen antwoord heb. Waarom kom ik uit bed? Ja, waarom kom ik eigenlijk uit bed? Waarom blijf ik niet gewoon liggen? Dat is wat ik dan denk.

Mijn werk is niet mijn hobby maar het is wel interessant en uitdagend. En ik denk dat dat de sleutel is om niet met tegenzin te gaan.

quote:

Op zondag 16 mei 2021 15:10 schreef Claudia_x het volgende:
Ik lees met interesse mee - ik heb een vergelijkbaar probleem.
[..]

Hier weet je mijn karakter aardig samen te vatten. Hoe denk je dat deze eigenschappen maken dat je er moeite mee hebt om voldoening uit je werk te halen?

Ik ben zelf circa drie jaar geleden aan een nieuwe carrière begonnen. Ik had een prima baan en heb nu ook een prima baan. Toch vind ik het nauwelijks vol te houden. Ik kan er niet goed de vinger op leggen wat het probleem is. Ik vind m'n huidige werk niet intellectueel uitdagend genoeg en heb voor m'n gevoel te veel met (politiek en kinderachtig) gezeur te maken. Maar ik denk dat het dieper zit, dat functioneren in een systeem niet geschikt is voor me.

Ik heb vrijheid en ruimte nodig. Het ligt voor de hand om te stoppen met werken in loondienst en voor mezelf te beginnen. Maar in wat dan? Bovendien ben ik ooit freelancer geweest en vond ik het toen weer een hoop gezeur om klanten te vinden en om om te gaan met wanbetalers.

Ik fantaseer wel eens over huisvrouw zijn, maar ik heb er te veel moeite mee om afhankelijk te zijn van het salaris van een ander. En zo blijf ik piekeren en mezelf vermannen om de dag erna maar weer aan het werk te gaan.

Heb je wel werk gehad wat je wel intellectueel voldoende uitdagend vond?

Als ik de reacties in dit topic zie valt me op dat je werk uitdagend vinden wel een bepalende factor lijkt te zijn in hoeverre iemand zijn/haar werk ervaart.

Ik denk dat de factoren vrijheid, ruimte en intellectuele uitdaging maken dat ik behoorlijk tevreden ben met mijn werk. Ik ben dan wel loonslaaf, maar als ik vergelijkbaar werk voor mezelf zou doen zou dat qua vrijheid weinig uitmaken en de financieel administratieve dingen komen weer veel meer op mijn bordje terecht.

quote:

Op dinsdag 18 mei 2021 16:35 schreef Stepperoller het volgende:

[..]

Heb je wel werk gehad wat je wel intellectueel voldoende uitdagend vond?

Jep. En ik vond de werkdruk te hoog en de arbeidscultuur immoreel

quote:

Op dinsdag 18 mei 2021 18:42 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Jep. En ik vond de werkdruk te hoog en de arbeidscultuur immoreel

Ja dan zijn wel factoren die het weer teniet kunnen doen.

quote:

Op dinsdag 18 mei 2021 18:43 schreef Stepperoller het volgende:

[..]

Ja dan zijn wel factoren die het weer teniet kunnen doen.

Met elk werk is het natuurlijk wat. Dat maakt het ook lastig, vind ik: ligt het nu aan mij of ligt het aan het werk? Waarschijnlijk aan een combinatie van beide. Ik ben eenvoudigweg niet bereid te accepteren wat menig collega wel accepteert.

Om een voorbeeld te geven: een leidinggevende verbiedt de hele afdeling vrije dagen op te nemen. Er moet namelijk een belangrijke deadline worden gehaald. Tegelijkertijd zijn de leidinggevenden van die leidinggevende (de absolute top, zeg maar) bezig met een campagne om de hoge werkdruk tegen te gaan, die mede door corona is ontstaan. Uitval van werknemers moet zoveel mogelijk worden voorkomen.

Ik zou die tegenstrijdigheid en hypocrisie niet kunnen accepteren. Als zoiets één keer voorkomt, dan spreek ik me uit. Het gaat me goed af om dat diplomatiek te doen. Als het voortdurend voorkomt, dan werk ik op een gegeven moment liever niet meer voor zo'n organisatie.

quote:

Op dinsdag 18 mei 2021 12:55 schreef Claudia_x het volgende:
'Gewoon leuk werk vinden' - was het maar zo makkelijk. 't Wil hier nog niet zo van de grond komen met goede adviezen. Al heb je wel een imposante hoeveelheid zelfhulplinks gedeeld, @:Twintig .

Had ik er maar iets aan. 'Maak van je werk een betaalde passie' is een aardig advies. Dan lees je over inspirerende mensen en dat zij zo goed kunnen benoemen wat hun doel is, hun roeping. Doe zoals zij, luidt het devies. Er is zelf een mooie cirkel voor:

[ afbeelding ]

Plato, eat your heart out. Met deze cirkel kunnen we de kern van ons bestaan ontrafelen!

Maar misschien zit het wel anders, misschien zijn er nu eenmaal mensen die duidelijker één roeping hebben en die roeping dus kunnen benoemen. Voor mensen als ik die niet een roeping hebben is het leven lastiger, minder overzichtelijk. Het 'waarom' is een vraag waarop ik geen antwoord heb. Waarom kom ik uit bed? Ja, waarom kom ik eigenlijk uit bed? Waarom blijf ik niet gewoon liggen? Dat is wat ik dan denk.

Geldt maar voor weinig mensen. En die droomwereld is gewoon niet haalbaar. Ik zou het praktischer aanpakken.

Zoek de stukjes in je werk die je wel oprecht leuk vindt en besteed daar wat extra aandacht aan. Meestal is wat je leuk vindt ook waar je wel talent voor hebt en zo kun je stapje voor stapje meer leuke dingen doen en minder leuke dingen horen er altijd bij maar kun je minimaliseren.

quote:

Op dinsdag 18 mei 2021 12:55 schreef Claudia_x het volgende:
'Gewoon leuk werk vinden' - was het maar zo makkelijk. 't Wil hier nog niet zo van de grond komen met goede adviezen. Al heb je wel een imposante hoeveelheid zelfhulplinks gedeeld, @:Twintig .

Had ik er maar iets aan. 'Maak van je werk een betaalde passie' is een aardig advies. Dan lees je over inspirerende mensen en dat zij zo goed kunnen benoemen wat hun doel is, hun roeping. Doe zoals zij, luidt het devies. Er is zelf een mooie cirkel voor:

[ afbeelding ]

Plato, eat your heart out. Met deze cirkel kunnen we de kern van ons bestaan ontrafelen!

Maar misschien zit het wel anders, misschien zijn er nu eenmaal mensen die duidelijker één roeping hebben en die roeping dus kunnen benoemen. Voor mensen als ik die niet een roeping hebben is het leven lastiger, minder overzichtelijk. Het 'waarom' is een vraag waarop ik geen antwoord heb. Waarom kom ik uit bed? Ja, waarom kom ik eigenlijk uit bed? Waarom blijf ik niet gewoon liggen? Dat is wat ik dan denk.

Waarom stel je zulke hoge eisen? Om maar even bij je why te blijven

Werken is nooit leuk, je moet het leuk maken.

En weer een topic van deze ts waar zij niet tot nauwelijks de dialoog met ons aangaat.

quote:

Op dinsdag 18 mei 2021 23:45 schreef Seven. het volgende:

[..]

Waarom stel je zulke hoge eisen? Om maar even bij je why te blijven

Tja, waarom jaagt mijn kat op muizen? 't Is een gedomesticeerd beest, maar het blijft in z'n aard liggen.

Evenzeer ligt bij mij de lat altijd hoog - het is wie ik ben. Het maakt dat ik in een baan snel doorgroei (ik doe mijn werk goed) en ook dat ik hoge eisen stel aan mijn werk. Ik heb geprobeerd om minder van mijn werk te verwachten en zodra ik dat doe merk ik dat mijn motivatie afneemt. Ik ga ergens vol voor, of ik ga er niet voor.

Ik heb net te horen gekregen dat ik een nieuwe baan heb. Dat betekent voor mij het einde van mijn IT-carrière en een terugkeer naar de wetenschap, maar onder andere voorwaarden. Ik heb straks ruimte en intellectuele uitdaging. Nu zorgen dat de werkdruk behapbaar blijft en ik niet (te snel) doorgroei in een functie waarin ik allerlei verantwoordelijkheden krijg die ik niet wil hebben.

@girlnextdoor. wat vind je van de reacties tot nu toe?

quote:

Op vrijdag 14 mei 2021 22:56 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hoi iedereen,

Voordat ik de vraag ga stellen eerst wat uitleg.

Ik kom uit een gezin waar mijn moeder huisvrouw was en een hekel had aan haar huishoudelijke taken. Ik heb haar nooit een dag in haar leven zien werken en zij haalde werkende moeders door het slijk omdat zij hun kinderen aan het lot zouden overlaten. Mijn vader had een simpele baan bij een drukkerij, maar was niet een man die voor zichzelf opstond als er wat op zijn werk was. Ik had geen familie waar ik een ander voorbeels heb gehad, dus ik ben altijd met tegenzin gaan werken, puur omdat ik nooit een voorbeeld heb gezien waar iemand echt plezier uit zijn of haar werk haalde. Deze blauwdruk heeft mij al vele malen ontslag opgeleverd omdat ik nooit met plezier iets deed qua werk.

Ik ben nu op een leeftijd waarop ik me besef dat ik hier zelf iets aan moet doen, maar me ook net pas bewust ben van waar de negatieve gedachten en houding vandaan komen. Graag zou ik dan ook die negativiteit naar werk toe weg willen nemen en ik dacht: wellicht is er hier iemand die met een inzicht komt dat mij juist de positieve kant op kan duwen.

Vraag is dus: hoe kan ik werk een minder negatieve lading geven?

Je hoeft toch geen voorbeeld te hebben om plezier te hebben in je werk?

quote:

Op vrijdag 21 mei 2021 12:39 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Tja, waarom jaagt mijn kat op muizen? 't Is een gedomesticeerd beest, maar het blijft in z'n aard liggen.

Evenzeer ligt bij mij de lat altijd hoog - het is wie ik ben. Het maakt dat ik in een baan snel doorgroei (ik doe mijn werk goed) en ook dat ik hoge eisen stel aan mijn werk. Ik heb geprobeerd om minder van mijn werk te verwachten en zodra ik dat doe merk ik dat mijn motivatie afneemt. Ik ga ergens vol voor, of ik ga er niet voor.

Ik heb net te horen gekregen dat ik een nieuwe baan heb. Dat betekent voor mij het einde van mijn IT-carrière en een terugkeer naar de wetenschap, maar onder andere voorwaarden. Ik heb straks ruimte en intellectuele uitdaging. Nu zorgen dat de werkdruk behapbaar blijft en ik niet (te snel) doorgroei in een functie waarin ik allerlei verantwoordelijkheden krijg die ik niet wil hebben.

waarom verwachten? Ik maak mijn baan zelf. Altijd gedaan en inmiddels bepaal ik mede de strategie van een groot bedrijf.

Welke baan je ook hebt: je hebt altijd ruimte om ergens je werk op jouw manier in te richten. Maak dat leuk en je hebt altijd leuk werk. Ik zit nu in het hoger management van een multinational maar kan je eerlijk zeggen dat ik vakkenvullen bij ah ook serieus leuk vond. Tenminste, ik maakte er gewoon wat leuks van. Zelfde voor in de horeca, restaurants, barman, verhuizer, schoonmaker. Ik heb alles gedaan wat je maar kutweken kunt vinden. Maar overal was wel iets leuks van te maken.

Nu heb ik een eigen afdeling met sub teams en kan alles zelf maken. Daar kom je alleen als je uit je ‘verwachting’ weggaat en zelf bepaalt hoe het werk eruit ziet. En natuurlijk zitten er altijd klote dingen in werk. Ik haat het jaarlijkse budgetteren en operationele plannen en de systemen die de sadisten van finance, hr en kwaliteit bedenken.

De truc is de vervelende dingen slim te organiseren zodat het op orde is en zo min mogelijk afleidt van het echte werk. Ik doe bijna alleen wat ik leuk vind, of wat ik doe staat in het doel van dat mogelijk maken.

Kortom: iets minder achterover hangen en wachten tot de leuke dingen jouw kant op komen, maar ze zelf opzoeken.

Door te werken..heb je eten hoef je geen dorst te lijden kun je warm douchen...jaartje sparen en ga beleggen laat geld voor je werken zodat je eventueel 2/5 jaar eerder kan stoppen..maak een plan ga leuke dingen doen..zoek misschien eens een baan met onregelmatigheid, heb je niet zo dat 9 tot 5 gevoel misschien dat dat helpt..

En verdient vaak ook stukken meer ineens waardoor je weer leuke dingen kan doen of een keer dat ene ding kopen wat je altijd al wou..

quote:

Op zaterdag 22 mei 2021 16:25 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

waarom verwachten? Ik maak mijn baan zelf. Altijd gedaan en inmiddels bepaal ik mede de strategie van een groot bedrijf.

Welke baan je ook hebt: je hebt altijd ruimte om ergens je werk op jouw manier in te richten. Maak dat leuk en je hebt altijd leuk werk. Ik zit nu in het hoger management van een multinational maar kan je eerlijk zeggen dat ik vakkenvullen bij ah ook serieus leuk vond. Tenminste, ik maakte er gewoon wat leuks van. Zelfde voor in de horeca, restaurants, barman, verhuizer, schoonmaker. Ik heb alles gedaan wat je maar kutweken kunt vinden. Maar overal was wel iets leuks van te maken.

Nu heb ik een eigen afdeling met sub teams en kan alles zelf maken. Daar kom je alleen als je uit je ‘verwachting’ weggaat en zelf bepaalt hoe het werk eruit ziet. En natuurlijk zitten er altijd klote dingen in werk. Ik haat het jaarlijkse budgetteren en operationele plannen en de systemen die de sadisten van finance, hr en kwaliteit bedenken.

De truc is de vervelende dingen slim te organiseren zodat het op orde is en zo min mogelijk afleidt van het echte werk. Ik doe bijna alleen wat ik leuk vind, of wat ik doe staat in het doel van dat mogelijk maken.

Kortom: iets minder achterover hangen en wachten tot de leuke dingen jouw kant op komen, maar ze zelf opzoeken.

Een concreet voorbeeld: ik vind dat ik een te groot deel van mijn tijd bezig ben met vergaderen en overtuigen. Ik kan accepteren dat een deel van mijn werk eruit bestaat. Dat deel probeer ik zo effectief en draaglijk mogelijk te maken. Zo heb ik elke week één vergaderloze dag. Ik beperk vergaderingen in de regel tot 30 minuten en ik cluster vergaderingen zoveel mogelijk in één dagdeel. In dat maakbare aspect van het werk ben ik handig.

Op den duur begint het steeds meer aan me te vreten dat mijn werk vooral bestaat uit vergaderen en overtuigen. Ik weet dat ik nuttig werk doe, maar het proces is frustrerend (stroperig, onvoorspelbaar) en ik heb het gevoel dat ik m'n intellect verspil. Ik bespreek met mijn leidinggevende hoe ik kan zorgen dat ik een substantieel deel van mijn tijd besteed aan activiteiten waar ik wel energie van krijg, maar ik ontkom er niet aan dat het vervelende werk moet gebeuren. Ik ben de enige die het kan. We zetten twee jaar lang vacatures uit om te zorgen dat we iemand vinden die me erbij kan ondersteunen, maar het lukt niet om zo iemand te vinden.

Na ruim 3 jaar kan ik wel concluderen dat ik alles heb gedaan wat ik kon om het werk leuk te maken. Ik heb niet bepaald achterover zitten leunen. Het is een prima baan, maar niet voor mij.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2021 17:46 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Een concreet voorbeeld: ik vind dat ik een te groot deel van mijn tijd bezig ben met vergaderen en overtuigen. Ik kan accepteren dat een deel van mijn werk eruit bestaat. Dat deel probeer ik zo effectief en draaglijk mogelijk te maken. Zo heb ik elke week één vergaderloze dag. Ik beperk vergaderingen in de regel tot 30 minuten en ik cluster vergaderingen zoveel mogelijk in één dagdeel. In dat maakbare aspect van het werk ben ik handig.

Op den duur begint het steeds meer aan me te vreten dat mijn werk vooral bestaat uit vergaderen en overtuigen. Ik weet dat ik nuttig werk doe, maar het proces is frustrerend (stroperig, onvoorspelbaar) en ik heb het gevoel dat ik m'n intellect verspil. Ik bespreek met mijn leidinggevende hoe ik kan zorgen dat ik een substantieel deel van mijn tijd besteed aan activiteiten waar ik wel energie van krijg, maar ik ontkom er niet aan dat het vervelende werk moet gebeuren. Ik ben de enige die het kan. We zetten twee jaar lang vacatures uit om te zorgen dat we iemand vinden die me erbij kan ondersteunen, maar het lukt niet om zo iemand te vinden.

Na ruim 3 jaar kan ik wel concluderen dat ik alles heb gedaan wat ik kon om het werk leuk te maken. Ik heb niet bepaald achterover zitten leunen. Het is een prima baan, maar niet voor mij.

Prima. Andere baan. Maar je gaf aan dat je dit vaker hebt gehad. En bij een dergelijk patroon zit het hem echt niet alleen in de baan, hoezeer je jezelf daarvan overtuigt.

Als dit vaker voorkomt dan denk ik dat je je eigen verwachtingen van wat werken betekent eens beter moet bekijken en misschien aanpassen.

Zo niet dan is het natuurlijk geen gek idee gewoon wat anders te proberen.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2021 19:03 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Prima. Andere baan. Maar je gaf aan dat je dit vaker hebt gehad. En bij een dergelijk patroon zit het hem echt niet alleen in de baan, hoezeer je jezelf daarvan overtuigt.

Als dit vaker voorkomt dan denk ik dat je je eigen verwachtingen van wat werken betekent eens beter moet bekijken en misschien aanpassen.

En wat als het wel aan mij ligt, hoe ver reikt mijn macht dan om daar verandering in aan te brengen? Zelfhulpgoeroe's spiegelen ons maar wat graag voor dat we van ons leven kunnen maken wat we willen. Ik zie zelf juist in die maakbaarheidsgedachte een bron van depressie. Palahniuk heeft daar treffend over geschreven: "We are the middle children of history, raised by television to believe that someday we'll be millionaires and movie stars and rock stars, but we won't. And we are just learning this fact."

Verwachtingen zijn interessante fenomenen. Ze zijn deels maatschappelijk bepaald. Je kunt ze aanpassen. Toch klinkt 'ik werk onvrijwillig op een plantage, maar keuzevrijheid geeft maar stress en wat is er lekkerder dan werken in de buitenlucht' niet echt bevredigend. Een gelukkige slaaf blijft een slaaf.

Da's dan meteen mijn innerlijke worsteling: wat mag ik verwachten van dit leven? Mijn verwachtingen maar eens beter bekijken is een complexere opdracht dan je misschien zou vermoeden.