R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja je hebt gelijk, ik noem ze ook liever bij naam, maar probeer het anoniem te houdenquote:Op donderdag 4 maart 2021 13:03 schreef Leonos het volgende:
Stop eerst maar eens met 'kids' zeggen en kijk daarna ff verder.
Opzich gaat het wel, ik praat wel gemakkelijk over dingen, dus lig er niet echt wakker van. Het kost wel veel energie en frustratie en nu ik het zo allemaal opschrijf begint het allemaal wel te landen. Ik heb al eerder aangegeven dat ik graag wil dat ze hun kijk op ons moeten veranderen, wij stellen hun niet achter en gunnen hun ook tijd met ons en de kinderen. Maar ze moeten dat leren inzien en als dat niet lukt denk ik toch dat we een instantie moeten zoeken die ons daarbij kan helpen, anders is het voor mij voor nu wel even klaar.quote:Op donderdag 4 maart 2021 12:57 schreef -marz- het volgende:
Het klinkt wel alsof ze issues hebben. En ook in de relatie tussen hen samen misschien wel?
Ik herken veel dingen van mijn moeder, het eisende cq. de verwachtingen omtrent feestdagen, snel beledigd zijn, gereserveerd opstellen, weinig langskomen, etc. .
Mijn ouders hadden ook altijd zo'n passieve en afwachtende houding naar mij, maakten mij heel wijs/verstandig en ik moest alle initiatief nemen. Ook het teleurgestelde/boze snapte ik nooit. Alsof ze chronisch teleurgesteld zijn in de wereld ofzo, alles als een persoonlijke aanval zien, snel angstig en zich afgewezen voelen, je kan het niet snel goed doen. Het is bij mijn ouders volgens mij 100% te verklaren vanuit hun onverwerkte ervaringen en hoe ze daardoor in het leven staan.
In de omgang met je vader leest het alsof hij het kind is en jij de vader, iig ben jij steeds de verstandige.
In hoeverre is het stressvol voor jou?
Ik lees dat je het voor iedereen goed wil doen, is dat nog een beetje vol te houden?
Als het gevoelens betreft, is het soms beter om wat meer aandacht te geven aan wat ze (willen) zeggen en gewoonweg te luisteren. Een concrete oplossing landt soms niet optimaal als men zich niet echt gehoord voelt. Dan kun je naar de oplossing wijzen, maar als die niet werkt is het kennelijk ook niet echt de oplossing. Daar op blijven wijzen dat het dat wel zou moeten zijn drukt alsnog op de pijnlijke plek en houd alsnog een kloof in stand.quote:
[..]
Ik reageer even op deze, maar krijg meerdere malen de vraag of ik er wel met hun over praat. Gelukkig ben ik een makkelijkere prater en hebben we het er erg vaak over gehad. Ik ben ook redelijk oplossing gericht vanuit mijn werk. Dan komen we ook meestal tot een oplossing, maar het lastige is dat ze er constant weer in terugvallen, waarbij het lijkt alsof het met de keer erger wordt. Meestal moet ik hun er dan van overtuigen dat ze zich niet achtergesteld hoeven te voelen, ik mijn dochter echt wel naar hun wil brengen en wij mijn schoonouders echt niet voortrekken. Mijn ouders hebben trouwens ook het contact verbroken met mijn schoonouders. Ze zij n een keer weggelopen tijdens een verjaardag (waar mijn schoonouders aanwezig waren) en (ja ik weet facebook) mijn vriendin en schoonouders een keer van Facebook verwijdert.
Ik zou proberen te vermijden er een wedstrijdje van te maken met je schoonouders. Richt je op de kwaliteit van jullie contact met jouw ouders. Dat zou misschien ook makkelijker zijn als ze ze niet op Facebook hebben en dus minder geconfronteerd worden met de "concurrentie".
|
|
