Interessante vraag.
Zou meespelen dat in Nederland in de oorlog relatief veel joden slachtoffer zijn geworden van de Holocaust? Waardoor de overtuiging dat Joden herhaaldelijk slachtoffer van de geschiedenis zijn geweest dieper en breder geworteld is, en er een sterker taboe rust op antisemitisme?
Door de rol van de NSB tijdens de bezetting en hun actieve rol de jodenvervolging is NSB'er een scheldwoord geworden waarmee je niet geassocieerd wilt worden. Bestaan er zulke parallellen in het buitenland?
Een ander verschil met omringende landen is dat Nederland niet betrokken was bij de Tweede Wereldoorlog, waardoor de verzuiling langer en sterker in onze samenleving aanwezig was. Nederlanders identificeerden zich met hun zuil, of ze nu katholiek, gereformeerd, socialist, joods enz. was. Binnen de zuilen rustte een taboe op wantrouwen en antisemitisme jegens joden. Onvrede over immigratiebeleid was wat rechtse stromingen verbond en aan de wieg stond van partijen als NVU, CP en CD. Partijen die het al moeilijk genoeg hadden om hun standpunten over immigratie geaccepteerd te krijgen, laat staan als zij met antisemitisme op de voorgrond waren getreden.
Een interessante paradox is het vermeende antisemitisme van de voorouders van Wilders zelf, waarmee je hem zou kunnen zien als wreker van dit verleden. En dat de positie van nieuwkomers uit Indië afwijkt van latere immigranten, wat ook de sterke vertegenwoordiging in rechtse en nationalistische stromingen kan verklaren:
https://www.groene.nl/art(...)dische-noodlotsroman