Waarschuwing: dit kan wel eens een lang bericht worden :-))
Ik heb heel lang een Wajong uitkering gehad ( en met lang bedoel ik vanaf 1994 tot aan 2018 geloof ik).
Een groot deel van die tijd heb ik vrijwilligerswerk gedaan omdat ik iets wilde teruggeven, voelde me in zekere zin schuldig dat ik niet in mijn eigen levensonderhoud kon voorzien. Ik hoopte met vrijwilligerswerk iets terug te doen.
Echter, in 2016 veranderde er een heleboel. Ik ben als vrijwillig 'butler' gaan werken bij Platform SámenWerken.
Dit hield in het begin in dat ik bij bijv. bedrijfsvergaderingen zorgde voor het inrichten van de ruimte en aanwezig was om koffie en thee te schenken.
Later ben ik op verzoek van mensen die mij hadden zien werken, ook gevraagd voor grotere evenementen.
Bijvoorbeeld gastvrouw bij het jaarlijkse congres van de Nederlandse Vereniging van Arbeidsdeskundigen en het helpen bij een crowdfundingsdiner. Beide op verzoek van de voorzitster NvvA ( die vereniging met de lange naam die ik hierboven heb genoemd)
Van het één kwam het ander en is het balletje gaan rollen.
Een van de wethouders van Leiden bood me een werkervaringplaats aan als bode voor B&W ( hield ook in dat ik zorg droeg voor de gasten van de burgemeester, bijvoorbeeld de toenmalige burgemeester van Osaka).
Na een aantal maanden werd ik overgeplaatst naar het kloppend hart van de Leidse regio, Servicepunt71.
Daar werd ik gastvrouw en gedeeltelijk gebouwbeheerder.
Het klikte zo tussen mij en de organisatie met zijn 250+ medewerkers, ( die ik allemaal bij naam kende en zij mij) en de directie was zo tevreden met mijn werk, dat ze me in eerste instantie een jaarcontract aanboden en,als alles goed bleef gaan, zou het contract omgezet worden naar een vast contract.
Het was toen voor het eerst in mijn leven dat ik echt zelf voor mijn inkomen werkte en dat voelde zo goed!!
Ik,een betaalde baan... Wauw! Heb gehuild van blijdschap.
Hetis een garantiebaan, wat betekent dat voor hetzelfde werk, ik minder loon krijg dan 'gewoon' zou zijn, maar ook dat mijn werkgever financieel niet hoeft op te draaien voor een eventueel ziekte uitval.
Want helaas ben ik tijdens mijn opleiding op The International Butler Academy, (waar mijn manager heel gul mij de 10 weken dat ik weg zou zijn gewoon doorbetaalde. Hij heeft zelfs financieel bijgedragen, zodat ik naar de butleropleiding kon) zodanig fysiek en mentaal
de weg kwijtgeraakt dat ik mezelf ziek heb moeten melden. Dat is nu 1,5 jaar geleden.
Wel was ik in die tijd aan een reïntegratie traject begonnen, een Grand Café, dat helaas door de coronaregels moest sluiten.
Nu zit ik dus weer thuis, maar nog steeds zonder Wajong. Ik mag er eventueel wel op terugvallen in de toekomst, maar dat wil ik niet, werken geeft zoveel meer voldoening!)
Mijn manager heeft aangegeven me erg graag terug te willen en betaalt, ondanks dat ik nu thuis ben, mijn salaris door.
Hij ziet, als de regels corona weer soepeler worden, nog steeds een plek voor mij bij de organisatie.
Mijn werk zal dan voornamelijk dat van gastvrouw zijn en geen gebouwbeheerder.
Om een heel lang verhaal nog iets langer te maken...
conclusie: na zo'n 25 jaar een uitkering te hebben gehad, heb ik nu, voor het eerst in mijn leven, een betaalde baan.
En ik ben zo blij en dankbaar!
Als je helemaal tot het eind hebt gelezen, dan weet je nu dat ik je een heel goed en gezond 2021 wens!
Groetjes!