Ik concentreer me al totaal op die anderen, daar ligt mijn focus, maar bij alles wat anderen vertellen ga je nou eenmaal nadenken wat je daar zelf op moet zeggen en wat daarvan de consequentie zal zijn, en dat gebeurt dan voordat je kunt denken “ik weet niet wat die ander denkt, dus ik mag geen aannames doen” dat denk je dan uiteraard daarna wel, maar dan heb je weer iets niet goed verstaan, dan komen bij de volgende zin weer automatische gedachten, je probeert ze weer te bezweren met de mantra ik kan niet voor anderen denken, en zo gaat dat verder.quote:Op zaterdag 6 maart 2021 11:03 schreef Maharski het volgende:
Het is vooral een attitude verandering in (bv) sociale situaties. Interne consideratie is die aandacht naar binnen toe: iemand is aan het praten, en je luistert nauwelijks omdat je je druk maakt om wat je moet gaan terugzeggen, hoe je overkomt etc. Die focus kan omgedraaid worden naar buiten, extern considereren. Dus je bent op dat moment daadwerkelijk ingetuned op de ander, en bij jezelf ligt de focus niet. Als je dat goed toepast, en het steeds natuurlijker voor je wordt (het vereist oefening; het is niet per sé heel makkelijk), zul je dan merken dat die situaties steeds meer 'vanzelf' gaan, in een natuurlijke flow. De wisselwerking van actie-reactie wordt zo natuurlijker, want je ego zit er eenvoudigweg minder tussen. Dat is namelijk het ware obstakel in dat soort situaties...
Dat is ook bijvoorbeeld hoe introverte mensen vaak sociale situaties ongemakkelijk vinden, en op die manier veel makkelijker kan worden. Leg de aandachtg bij de ander, stel vragen aan de hand van wat men zegt, leer wérkelijk luisteren. En dan zul je steeds meer zien dat die hele ongemakkelijkheid gaat verdwijnen.
Eva Jinek zei een tijdje geleden in een uitzending tijdens haar show ook iets van die strekking: vroeger was ze vaak zenuwachtig voor een show,. Want ze was voortdurend zelfbewust. Dan wordt je onzeker of je het wel goed doet, of je de situatie wel zou overleven. Of je geen flater slaat etc. Ze vertelde te hebben geleerd in een show werkelijk op de gast te focussen, en nu ze dit principe door had gekregen, zei ze: 'nu weet ik dat het eigenlijk nooit meer mis kan gaan, als ik het gewoon allemaal laat ontstaan zoals het wil ontstaan'. Stapje terug doen dus. Focus verleggen van intern naar extern.
Maak er geen krampachtige dwangneurose van. Allemaal dingen waar je je verre van moet houden. Het gaat erom meer ont-spanning te gaan ervaren in dergelijke situaties. Eigenlijk moet 'jij' gewoon weg uit die hele situatie. Die 'jij' is het hele probleem nou net. Datgene van binnen dat steeds bezig is met 'hoe kom IK over' 'wat moet IK hierop gaan zeggen' etc. Dat is de krampachtigheid die inherent van onzekerheid aan elkaar hangt.quote:Op zaterdag 6 maart 2021 18:49 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik concentreer me al totaal op die anderen, daar ligt mijn focus, maar bij alles wat anderen vertellen ga je nou eenmaal nadenken wat je daar zelf op moet zeggen en wat daarvan de consequentie zal zijn, en dat gebeurt dan voordat je kunt denken “ik weet niet wat die ander denkt, dus ik mag geen aannames doen” dat denk je dan uiteraard daarna wel, maar dan heb je weer iets niet goed verstaan, dan komen bij de volgende zin weer automatische gedachten, je probeert ze weer te bezweren met de mantra ik kan niet voor anderen denken, en zo gaat dat verder.
En nee, ik merk niet dat het daarna ineens steeds meer als vanzelf gaat of dat ik in een flow of iets dergelijks kom.
Dan zit ik al ongeveer 10 jaar in dit leerproces.quote:Op zaterdag 6 maart 2021 19:27 schreef Maharski het volgende:
Maak er geen krampachtige dwangneurose van. Allemaal dingen waar je je verre van moet houden. Het gaat erom meer ont-spanning te gaan ervaren in dergelijke situaties. Eigenlijk moet 'jij' gewoon weg uit die hele situatie. Die 'jij' is het hele probleem nou net. Datgene van binnen dat steeds bezig is met 'hoe kom IK over' 'wat moet IK hierop gaan zeggen' etc. Dat is de krampachtigheid die inherent van onzekerheid aan elkaar hangt.
Het is ook geen zaak van krampachtig proberen niet met jezelf te gaan lopen bezig zijn. Leer gewoon luisteren. De juiste reacties daarop komen compleet vanzelf, 'automatisch'. Je gaat veel minder raar en onnozel reageren op anderen als de krampachtige onzeker makende ik er niet zo tussen zit.
Ja, het is ff oefenen en bewust worden, maar uiteindelijk kan het een serieuze verandering in je teweeg brengen. En dit leer je niet 'ff' in een middagje, maar is steeds opnieuw weer. Trek er maar maanden voor uit, als een leerproces.
Tja, sommigen leren het idd nooit.quote:Op zaterdag 6 maart 2021 19:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dan zit ik al ongeveer 10 jaar in dit leerproces.
Leren wat niet? Om zichzelf er tijdens een gesprek van te overtuigen dat ze niet bestaan? Om geen gedachten te hebben bij hetgeen wat een ander vertelt? Of om zelf te kunnen kiezen welke gedachten er bij diegene opkomen?quote:
Misschien kun je terug proberen te gaan naar de eerste x dat hiermee begonnen bent. En je innerlijke kind ondervragen waarom het dat deed en wat het daarmee probeert te bereiken? Op die manier kun je contact maken met het onderbewuste. Als je erachter komt wat zich daar afspeelt en het leert begrijpen (mogelijk iets van ik moet de ander begrijpen anders willen ze niet met mij omgaan en als ze niet met mij om willen gaan dan ben ik alleen en als ik alleen ben dan red ik het niet want vrijwel alles komt erop neer dat je anders niet zult overleven) kun je veranderingen aanbrengen zonder dat je het hoeft te forceren, en gaat het vrijwel vanzelf. Inzien dat het ooit nodig was om te kunnen overleven en daar dankbaar voor zijn, en dan compassie hebben dat je ermee door bent gegaan en inzien dat dat helemaal niet meer nodig isquote:Op zaterdag 6 maart 2021 19:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Dan zit ik al ongeveer 10 jaar in dit leerproces.
Sorry ik waardeer je moeite die je in deze post hebt gestopt net als die van Maharski, maar ik kan me echt niet meer de eerste keer herinneren dat ik hiermee begonnen ben. Het is een normaal onderdeel van opgroeien https://www.google.nl/amp(...)rte-van-het-ego/amp/ In feite vragen jullie een ander zoals mij dus om weer de denkwijze van een 1 of 2jarig kind aan te nemen en dat kan natuurlijk niet. Natuurlijk is het zo dat ik bang ben dat ze me verlaten en ik zeg ook vaak tegen mezelf “nou en” maar dat helpt ook niet. Dit realiseren zorgt er niet voor dat er ook maar iets vanzelf lijkt te gaan... was het maar waar.quote:Op zondag 7 maart 2021 06:49 schreef colivo het volgende:
Misschien kun je terug proberen te gaan naar de eerste x dat hiermee begonnen bent. En je innerlijke kind ondervragen waarom het dat deed en wat het daarmee probeert te bereiken? Op die manier kun je contact maken met het onderbewuste. Als je erachter komt wat zich daar afspeelt en het leert begrijpen (mogelijk iets van ik moet de ander begrijpen anders willen ze niet met mij omgaan en als ze niet met mij om willen gaan dan ben ik alleen en als ik alleen ben dan red ik het niet want vrijwel alles komt erop neer dat je anders niet zult overleven) kun je veranderingen aanbrengen zonder dat je het hoeft te forceren, en gaat het vrijwel vanzelf. Inzien dat het ooit nodig was om te kunnen overleven en daar dankbaar voor zijn, en dan compassie hebben dat je ermee door bent gegaan en inzien dat dat helemaal niet meer nodig is
Je blijft op het verkeerde perceptiepunt hangen.quote:Op zondag 7 maart 2021 01:05 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Leren wat niet? Om zichzelf er tijdens een gesprek van te overtuigen dat ze niet bestaan? Om geen gedachten te hebben bij hetgeen wat een ander vertelt? Of om zelf te kunnen kiezen welke gedachten er bij diegene opkomen?
Maar ja maakt niet uit, wat het ook is wat hiervoor nodig is ik heb het idd niet.
Hebben > heeftquote:Op vrijdag 5 maart 2021 17:13 schreef Ixnay het volgende:
[..]
Ik denk dat depressie meestal overgaat door tijd.
Dingen doen hebben er weinig invloed op volgens mij. Al kun je er een tijdelijke high of een low van krijgen.
En medicijnen ook. Het kan je gemoedstoestand beïnvloeden, maar het effect is tijdelijk en er zal na langere tijd gewenning optreden. En dan ben je én verslaafd én depressief. Dat moet je niet willen. Het beste is de tijd uitzitten en erop vertrouwen dat het echt in je hoofd zit en dat je er uit zal komen. Of je nou sterk of zwak bent.
Ik ben niet echt fel tegen medicijnen maar ik zie het niet als een oplossing, meer een tijdelijk bestrijdingsmiddel.
Vanuit jouw perceptiepunt ja, jij blijft ook in mijn ogen op het verkeerde perceptiepunt hangenquote:Op maandag 8 maart 2021 01:41 schreef Maharski het volgende:
Je blijft op het verkeerde perceptiepunt hangen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |