OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hier ook in de zorg. Inmiddels nu 2 jaar als vaste nachtdienst.
Vroeger wilde ik bij defensie op de ambulance rijden. Toen ik met 15 van de middelbare school af kwam met diploma was ik daar nog te jong voor. Toen ben ik de vooropleiding gaan doen. Fantastische tijd gehad tot ik bij een sportles van allebei mn knieën mn banden afscheurde. Een jaar van moeten revalideren en toen wilde ik niet meer bij defensie.
Als de peuters straks naar school gaan, ga ik wel verder leren. Dan kan ik in de nacht blijven werken maar dan op meerdere locatie's coördineren.
Vroeger wilde ik bij defensie op de ambulance rijden. Toen ik met 15 van de middelbare school af kwam met diploma was ik daar nog te jong voor. Toen ben ik de vooropleiding gaan doen. Fantastische tijd gehad tot ik bij een sportles van allebei mn knieën mn banden afscheurde. Een jaar van moeten revalideren en toen wilde ik niet meer bij defensie.
Als de peuters straks naar school gaan, ga ik wel verder leren. Dan kan ik in de nacht blijven werken maar dan op meerdere locatie's coördineren.
Goeie opsomming inderdaad. Al zijn het vooral echte verhalen 
@exode Mijn baan is prima.
De diensten zijn overdag wel leuker met collega’s, die ik nu natuurlijk niet zie maar qua oppas zijn de nachten veel handiger. Die stress ben ik dus ook al kwijt.
Ik hecht redelijk aan mensen dus als ik hier weg zou gaan, mis ik vooral de vaste medewerkers die ik al jaren ken. De korte praatjes die ik met ze maak zijn gewoon fijn. Sinds Corona is het wel een stuk rustiger maar weggaan zou ik niet willen.
Ergens anders opnieuw starten en contacten maken vind ik een vreselijk idee.
@exode Mijn baan is prima.
De diensten zijn overdag wel leuker met collega’s, die ik nu natuurlijk niet zie maar qua oppas zijn de nachten veel handiger. Die stress ben ik dus ook al kwijt.
Ik hecht redelijk aan mensen dus als ik hier weg zou gaan, mis ik vooral de vaste medewerkers die ik al jaren ken. De korte praatjes die ik met ze maak zijn gewoon fijn. Sinds Corona is het wel een stuk rustiger maar weggaan zou ik niet willen.
Ergens anders opnieuw starten en contacten maken vind ik een vreselijk idee.
Wat leuk om te lezen allemaal zeg!
Ik wist nooit wat ik wilde doen, heb hard gefaald bij 3 rechtenstudies) in 3 jaar
). Kreeg een studentenbijbaantje waar ik iemand leerde kennen die iets op de kunstacademie deed en ben toen toelating gaan doen voor de docentenopleiding daar, terwijl ik altijd heb gezegd dat ik niet voor de klas wilde staan. Die opleiding ging goed, maar ik ben inderdaad niet voor de klas geëindigd. Ik ondersteun culturele professionals bij het realiseren van hun plannen (met advies en/of een financiële bijdrage), zo maken we de stad een beetje leuker en willen we kunst en cultuur toegankelijk maken voor alle lagen van de samenleving erg leuk en divers werk. Maar beetje tam dus wel nu in coronatijden helaas 
Ik wist nooit wat ik wilde doen, heb hard gefaald bij 3 rechtenstudies) in 3 jaar
). Kreeg een studentenbijbaantje waar ik iemand leerde kennen die iets op de kunstacademie deed en ben toen toelating gaan doen voor de docentenopleiding daar, terwijl ik altijd heb gezegd dat ik niet voor de klas wilde staan. Die opleiding ging goed, maar ik ben inderdaad niet voor de klas geëindigd. Ik ondersteun culturele professionals bij het realiseren van hun plannen (met advies en/of een financiële bijdrage), zo maken we de stad een beetje leuker en willen we kunst en cultuur toegankelijk maken voor alle lagen van de samenleving erg leuk en divers werk. Maar beetje tam dus wel nu in coronatijden helaas
Ik deed HBO Bibliotheek en Documentaire Informatiekunde. Ging na mijn afstuderen aan de slag bij de internationale bibliotheekvereniging, bleef daar 20 jaar en organiseerde het jaarlijkse internationale congres. De hele wereld over gereisd, veel gezien. In theorie een droombaan, maar de laatste 10 jaar daar wilde ik zó graag weg. Maar durfde niet. Door bore-out had ik niet zo’n hoge dunk van mijn eigen capaciteiten. Het enige dat ik wilde was de uitvaart in en dat ging niet in combinatie met kleine kinderen.
Twee jaar geleden de stap gezet, mét eigen onderneming en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Dit is echt mijn droombaan.
Hoewel heel veel mensen zich daar niets bij voor kunnen stellen.
Twee jaar geleden de stap gezet, mét eigen onderneming en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Dit is echt mijn droombaan.
Hoewel heel veel mensen zich daar niets bij voor kunnen stellen.
***
@BE: ik vind jouw baan juist echt helemaal geweldig! Lijkt me echt enorm bijzonder.
Mijn carrière is ook niet echt een rechte lijn. Ik heb schoolmuziek gestudeerd, maar al tijdens de studie kwam ik erachter dat muziekles geven helemaal niet zo leuk was. Ik heb het wel een jaar geprobeerd, maar raakte er overspannen van en ben daarna via een baantje in een winkel bij een grote bank terechtgekomen als adviseur particulieren. Dit heb ik een jaar of vijf gedaan, toen ben ik naar een afdeling gegaan waar juridische documenten werden opgesteld, in verschillende talen.
Daar kwam ik erachter dat ik toch echt wel iets met lesgeven wilde, maar geen muziek meer. Vanwege mijn liefde voor taal ben ik toen de docentenopleiding Nederlands gaan doen. Sinds mijn laatste studiejaar werk ik als docent Nederlands in het mbo, maar na mijn verlof keer ik daar niet terug. Ik ben inmiddels namelijk ook zelfstandig ondernemer en daar haal ik veel meer plezier uit.
Overigens heb ik het idee van een lineair carrièrepad inmiddels losgelaten, daarvoor heb ik te veel interesses en dingen die ik graag doe. Ik heb nog ideeën voor minimaal drie andere bedrijven, waarvan ik er eentje na mijn verlof al ga uitwerken. Ik doe het gewoon goed op afwisseling merk ik, die miste ik in het onderwijs nogal (doordat er op mijn school een tekort aan docenten Nederlands is, word ik daar echt als lesboer ingezet).
Mijn carrière is ook niet echt een rechte lijn. Ik heb schoolmuziek gestudeerd, maar al tijdens de studie kwam ik erachter dat muziekles geven helemaal niet zo leuk was. Ik heb het wel een jaar geprobeerd, maar raakte er overspannen van en ben daarna via een baantje in een winkel bij een grote bank terechtgekomen als adviseur particulieren. Dit heb ik een jaar of vijf gedaan, toen ben ik naar een afdeling gegaan waar juridische documenten werden opgesteld, in verschillende talen.
Daar kwam ik erachter dat ik toch echt wel iets met lesgeven wilde, maar geen muziek meer. Vanwege mijn liefde voor taal ben ik toen de docentenopleiding Nederlands gaan doen. Sinds mijn laatste studiejaar werk ik als docent Nederlands in het mbo, maar na mijn verlof keer ik daar niet terug. Ik ben inmiddels namelijk ook zelfstandig ondernemer en daar haal ik veel meer plezier uit.
Overigens heb ik het idee van een lineair carrièrepad inmiddels losgelaten, daarvoor heb ik te veel interesses en dingen die ik graag doe. Ik heb nog ideeën voor minimaal drie andere bedrijven, waarvan ik er eentje na mijn verlof al ga uitwerken. Ik doe het gewoon goed op afwisseling merk ik, die miste ik in het onderwijs nogal (doordat er op mijn school een tekort aan docenten Nederlands is, word ik daar echt als lesboer ingezet).
Wat leuk om te lezen dit!
Als klein meisje schreef ik in vriendenboekjes bij de vraag 'wat wil je later worden' altijd al op: juf en moeder. Ik was het enige kind met fulltime werkende ouders in het dorp waar ik opgroeide, en tussen de middag mocht ik dan op school overblijven en de juf van groep 5 helpen met het nakijken van de dictees. Dat vond ik echt ontzettend leuk.
. Ik was ook altijd al een enorme boekenwurm.
Het idee om voor de klas te gaan staan raakte in mijn puberteit op een zijspoor vanwege totaal gebrek aan zelfvertrouwen.. Ik zag mezelf écht niet voor een klas pubers staan. Na lang twijfelen tussen de studies geschiedenis en Nederlands heb ik uiteindelijk gekozen voor Nederlands, waar ik tijdens mijn master mijn beide interesses kon combineren in de specialisatie historische letterkunde. In het kader daarvan heb ik nog stage gelopen bij het Huygens Instituut, wat ik echt geweldig vond! Toch bleef dat onderwijs wel trekken - ik durfde alleen niet...
Een paar maanden voor mijn afstuderen verbrak mijn toenmalige vriend, met wie ik samenwoonde, totaal onverwacht onze relatie, waardoor ik op zoek moest naar nieuwe woonruimte en alles nogal op zijn kop kwam te staan. Dat was het moment dat ik besloot me tóch nog, als tweede master, in te schrijven voor de eerstegraads lerarenopleiding. Alles ging toch al anders dan ik gedacht had, dan kon dit er ook nog wel bij. En vanaf de allereerste les die ik tijdens mijn stage gaf, wist ik: dit is wat ik wil doen..
Inmiddels geef ik tien jaar les in het voortgezet onderwijs, bovenbouw havo/vwo. Ik zie mezelf voorlopig niks anders doen, want ik heb het enorm naar mijn zin!
Als klein meisje schreef ik in vriendenboekjes bij de vraag 'wat wil je later worden' altijd al op: juf en moeder. Ik was het enige kind met fulltime werkende ouders in het dorp waar ik opgroeide, en tussen de middag mocht ik dan op school overblijven en de juf van groep 5 helpen met het nakijken van de dictees. Dat vond ik echt ontzettend leuk.
. Ik was ook altijd al een enorme boekenwurm.Het idee om voor de klas te gaan staan raakte in mijn puberteit op een zijspoor vanwege totaal gebrek aan zelfvertrouwen.
. Ik zag mezelf écht niet voor een klas pubers staan. Na lang twijfelen tussen de studies geschiedenis en Nederlands heb ik uiteindelijk gekozen voor Nederlands, waar ik tijdens mijn master mijn beide interesses kon combineren in de specialisatie historische letterkunde. In het kader daarvan heb ik nog stage gelopen bij het Huygens Instituut, wat ik echt geweldig vond! Toch bleef dat onderwijs wel trekken - ik durfde alleen niet...Een paar maanden voor mijn afstuderen verbrak mijn toenmalige vriend, met wie ik samenwoonde, totaal onverwacht onze relatie, waardoor ik op zoek moest naar nieuwe woonruimte en alles nogal op zijn kop kwam te staan. Dat was het moment dat ik besloot me tóch nog, als tweede master, in te schrijven voor de eerstegraads lerarenopleiding. Alles ging toch al anders dan ik gedacht had, dan kon dit er ook nog wel bij. En vanaf de allereerste les die ik tijdens mijn stage gaf, wist ik: dit is wat ik wil doen.
.Inmiddels geef ik tien jaar les in het voortgezet onderwijs, bovenbouw havo/vwo. Ik zie mezelf voorlopig niks anders doen, want ik heb het enorm naar mijn zin!
Still a little bit of your face I haven't kissed.
Mijn droombaan was verloskundige. Ik ging na mijn VWO de PABO doen. Ik koos voor een ‘makkelijke’ opleiding, zodat mijn thuissituatie zo snel mogelijk stabiel zou zijn en ik op mezelf kon.
Ik slaagde versneld met vlag en wimpel, werkte een aantal jaar fulltime, toen parttime en toen lukte er niks meer.
Het kinderdagverblijf van onze kinderen hoorde dat ik thuis zat en wilde me graag hebben. Zo ben ik erin gerold. Droombaan: nee. Leuke baan: absoluut. Ambitie: mentaal stabiel zijn/blijven.
Ik slaagde versneld met vlag en wimpel, werkte een aantal jaar fulltime, toen parttime en toen lukte er niks meer.
Het kinderdagverblijf van onze kinderen hoorde dat ik thuis zat en wilde me graag hebben. Zo ben ik erin gerold. Droombaan: nee. Leuke baan: absoluut. Ambitie: mentaal stabiel zijn/blijven.
Ik vind het zo verfrissend om dit eens te lezenquote:Op donderdag 7 januari 2021 08:46 schreef Malteser het volgende:
Mijn droombaan was verloskundige. Ik ging na mijn VWO de PABO doen. Ik koos voor een ‘makkelijke’ opleiding, zodat mijn thuissituatie zo snel mogelijk stabiel zou zijn en ik op mezelf kon.
Ik slaagde versneld met vlag en wimpel, werkte een aantal jaar fulltime, toen parttime en toen lukte er niks meer.
Het kinderdagverblijf van onze kinderen hoorde dat ik thuis zat en wilde me graag hebben. Zo ben ik erin gerold. Droombaan: nee. Leuke baan: absoluut. Ambitie: mentaal stabiel zijn/blijven.
Ik sta er (inmiddels) precies hetzelfde in.
BE jouw baan lijkt me echt nog steeds heel tof, ik loer wel vaker naar vacatures ....
Ik heb ook anderhalf jaar produktie gedraaid bij VDL, zwaar werk, maar alleen nachtdiensten, week werk week vrij, ik zou het zo weer doen!
Ik heb ook anderhalf jaar produktie gedraaid bij VDL, zwaar werk, maar alleen nachtdiensten, week werk week vrij, ik zou het zo weer doen!
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Ik ben dus psycholoog in een ziekenhuis, waar ik een bijdrage lever aan diagnoses als dementie, maar ook begeleiding biedt bij psychische klachten bij bijvoorbeeld een hersentumor of epilepsie. Ik vind mijn werk geweldig Het mooiste vind ik wat @Nanukerst ook beschrijft, dat mijn dagelijks werk iets bijdraagt aan het leven van een ander. En ik ben heel vaak geroerd door de veerkracht van mensen, hoe je in de meest moeilijke situaties toch op kunt krabbelen en kunt groeien, en hoe belangrijk liefde en verbinding daarin is.
Ik wilde altijd dokter worden maar ben drie keer uitgeloot voor geneeskunde
Toen 'maar' psychologie gaan doen en al snel heeft me dat gegrepen. Nu ben ik heel blij met mijn baan want ik werk wel in een medische omgeving maar heb veel meer zich op de mens achter de ziekte en bovendien veel meer tijd voor patiënten dan de gemiddelde arts. Uiteindelijk heb ik ergens tijdens mijn studie een soort carrièrepad voor mezelf uitgestippeld, met promotie en vervolgopleidingen. Ik ben nu 15 jaar geleden afgestudeerd en over twee jaar ben ik waar ik wezen wilde. Ik weet nog niet goed of ik dan achterover ga leunen of in een zwart gat val 
[ Bericht 0% gewijzigd door Clubsoda op 07-01-2021 09:27:59 ]
Het mooiste vind ik wat @Nanukerst ook beschrijft, dat mijn dagelijks werk iets bijdraagt aan het leven van een ander. En ik ben heel vaak geroerd door de veerkracht van mensen, hoe je in de meest moeilijke situaties toch op kunt krabbelen en kunt groeien, en hoe belangrijk liefde en verbinding daarin is. Ik wilde altijd dokter worden maar ben drie keer uitgeloot voor geneeskunde
Toen 'maar' psychologie gaan doen en al snel heeft me dat gegrepen. Nu ben ik heel blij met mijn baan want ik werk wel in een medische omgeving maar heb veel meer zich op de mens achter de ziekte en bovendien veel meer tijd voor patiënten dan de gemiddelde arts. Uiteindelijk heb ik ergens tijdens mijn studie een soort carrièrepad voor mezelf uitgestippeld, met promotie en vervolgopleidingen. Ik ben nu 15 jaar geleden afgestudeerd en over twee jaar ben ik waar ik wezen wilde. Ik weet nog niet goed of ik dan achterover ga leunen of in een zwart gat val [ Bericht 0% gewijzigd door Clubsoda op 07-01-2021 09:27:59 ]
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
@Clubsoda of dat er tzt (eventueel na een tijdje achterover leunen of zwart gat) een nieuwe ambitie ontstaat.
quote:
@:Clubsoda of dat er tzt (eventueel na een tijdje achterover leunen of zwart gat) een nieuwe ambitie ontstaat.
Komt vast goed, ik ga er in ieder geval eerst erg van genieten.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Mooi!quote:
Nu ben ik heel blij met mijn baan want ik werk wel in een medische omgeving maar heb veel meer zicht op de mens achter de ziekte en bovendien veel meer tijd voor patiënten dan de gemiddelde arts.
Zo vond ik tijdens mijn co-schap gynaecologie dat verloskundigen (en dan met name die in de eerste lijn) een veel leukere baan hebben wat betreft bevallingen. Zij maken de gehele bevalling mee, waar de gyn alleen even komt aanwaaien als het echt nodig is en dan weer vertrekt.
In het ziekenhuis was de klinisch verloskundige ook continu bij mijn bevalling, is dat normaal gesproken anders dan? Omdat je zo specifiek eerstelijns verloskundigen noemt?quote:
[..]
Mooi!
Zo vond ik tijdens mijn co-schap gynaecologie dat verloskundigen (en dan met name die in de eerste lijn) een veel leukere baan hebben wat betreft bevallingen. Zij maken de gehele bevalling mee, waar de gyn alleen even komt aanwaaien als het echt nodig is en dan weer vertrekt.
Klinisch verloskundigen hebben soms meerdere bevallingen tegelijkertijd onder hun hoede. Dan parkeren ze de co-assistent aan het bed voor de continue begeleiding.quote:
[..]
In het ziekenhuis was de klinisch verloskundige ook continu bij mijn bevalling, is dat normaal gesproken anders dan? Omdat je zo specifiek eerstelijns verloskundigen noemt?
Wat ik dus juist tof vond, maar wat dus niet bij het takenpakket van een gynaecoloog zou horen.Ofwel: een heel tof co-schap betekende nog niet dat die specialisatie ook een goede keuze zou zijn.
[ Bericht 9% gewijzigd door Viv op 07-01-2021 10:07:22 ]
Dat kan ik me goed voorstellen. Ik ontdekte pas later dat je als medisch specialist, zeker in een academische setting, vaak ingevlogen wordt om te controleren wat de AIOS deed en dan weer vertrekt. Daar zitten ook aspecten aan waar ik wat van kan leren (parate kennis, verantwoordelijkheid dragen zonder alle touwtjes in handen te nemen), maar ik ben doorgaans wel blij dat mijn agenda er anders uitziet.quote:
[..]
Mooi!
Zo vond ik tijdens mijn co-schap gynaecologie dat verloskundigen (en dan met name die in de eerste lijn) een veel leukere baan hebben wat betreft bevallingen. Zij maken de gehele bevalling mee, waar de gyn alleen even komt aanwaaien als het echt nodig is en dan weer vertrekt.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Wat een leuke opsom. Tof om te lezen wat iedereen doet en hoe ze daar beland zijn. Mijnes is een heel verhaal dus in spoiler.
Tof om te lezen wat iedereen doet en hoe ze daar beland zijn. Mijnes is een heel verhaal dus in spoiler.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu werk ik als analist en tester bij een IT bedrijf, het team waar ik in zit maakt software voor hypotheekportalen en -systemen voor consumenten en adviseurs.
Ook geen droombaan, maar wel een leuke baan met hele fijne collega's.
Ik heb geen grote groei ambities en ben allergisch voor 5-jaren plannen, zolang ik mijn werk met plezier doe vind ik het prima. Zoals Malteser ook aangeeft vind ik het vooral belangrijk om mentaal stabiel te zijn. Ik werk om te kunnen leven, ik leef niet om te werken.
Ah dan had ik dus gelukquote:Op donderdag 7 januari 2021 09:52 schreef Viv het volgende:
[..]
Klinisch verloskundigen hebben soms meerdere bevallingen tegelijkertijd onder hun hoede. Dan parkeren ze de co-assistent aan het bed voor de continue begeleiding.
Ofwel: een heel tof co-schap betekende nog niet dat die specialisatie ook een goede keuze zou zijn.
er stond op een gegeven moment wel ook een co-schapper bij maar die ging ook weer snel weg omdat er een keizersnede plaats ging vinden en mijn bevalling dus wat saai was (dat laatste maak ik er zelf van hoor )
Mijn droombaan vroeger was trouwens actrice worden 
en wilde dus ook naar de toneelschool. Maar dat mocht ik van mn ouders pas als ik ook nog een andere opleiding achter de hand had. Dat was volgens mij rond groep 8 en 1e middelbare school, waar ik wel nog een paar jaar schooltoneel mee gedaan heb.
Daarna heb ik het heel lang niet geweten. Actrice was sowieso van de baan, zag toch wel in dat dat geen ideaalbeeld beeld zou zijn.
Toen ik studiekeuze moest maken had ik echt geen idee en heb ik uiteindelijk gekozen voor informatica.. super leuke klas, wel een prima sfeer met bijna alleen maar jongens .. maar het programmeren lag me gewoon echt niet (heb geen talenknobbel en dat is best lastig als je een nieuwe ‘taal’ moet leren). Dus ben na een half jaar afgehaakt. Had ook nog geen idee wat ik er mee zou willen worden.. was meer zo iets van ik weet niet wat ik wil dus ik kies dit maar.
Toen een uitgebreide studie- en beroepskeuzetest gehad. En wist het nog niet helemaal. Piloot bij de luchtmacht leek me dan wel iets maar is het uiteindelijk ook niet geworden
Maar goed voor nu zit ik op mn plek. Wie weet als de kinderen net wat ouder zijn dat ik nog eens verder ga kijken. Maar misschien ook niet
en wilde dus ook naar de toneelschool. Maar dat mocht ik van mn ouders pas als ik ook nog een andere opleiding achter de hand had. Dat was volgens mij rond groep 8 en 1e middelbare school, waar ik wel nog een paar jaar schooltoneel mee gedaan heb. Daarna heb ik het heel lang niet geweten. Actrice was sowieso van de baan, zag toch wel in dat dat geen ideaalbeeld beeld zou zijn.
Toen ik studiekeuze moest maken had ik echt geen idee en heb ik uiteindelijk gekozen voor informatica.. super leuke klas, wel een prima sfeer met bijna alleen maar jongens
.. maar het programmeren lag me gewoon echt niet (heb geen talenknobbel en dat is best lastig als je een nieuwe ‘taal’ moet leren). Dus ben na een half jaar afgehaakt. Had ook nog geen idee wat ik er mee zou willen worden.. was meer zo iets van ik weet niet wat ik wil dus ik kies dit maar. Toen een uitgebreide studie- en beroepskeuzetest gehad. En wist het nog niet helemaal. Piloot bij de luchtmacht leek me dan wel iets maar is het uiteindelijk ook niet geworden
Maar goed voor nu zit ik op mn plek. Wie weet als de kinderen net wat ouder zijn dat ik nog eens verder ga kijken. Maar misschien ook niet
quote:
Wat een leuke opsom.Dat verhaal had ik bijna zelf kunnen typen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu werk ik als analist en tester bij een IT bedrijf, het team waar ik in zit maakt software voor hypotheekportalen en -systemen voor consumenten en adviseurs.
Ook geen droombaan, maar wel een leuke baan met hele fijne collega's.
Ik heb geen grote groei ambities en ben allergisch voor 5-jaren plannen, zolang ik mijn werk met plezier doe vind ik het prima. Zoals Malteser ook aangeeft vind ik het vooral belangrijk om mentaal stabiel te zijn. Ik werk om te kunnen leven, ik leef niet om te werken.
Psychologie gestudeerd en door toeval de IT ingerold. Ben nu ook tester.
Salaris is prima, hoef me financieel nergens zorgen over te maken.
Het is ook niet mijn droombaan, maar als ik het nog een jaar of tien doe en ik ben verstandig met mijn geld kan ik daarna iets doen waar ik meer voldoening uithaal en hoef ik me minder druk te maken om mijn salaris.
Ondertussen thuis ligt Pippie 1 languit op de grond haar sommen te maken. Zo deed ik het zelf vroeger ook, DNA-test niet nodig.
Pippie 2 zit in groep twee en heeft nauwelijks werk van school gekregen. Ze verveelt zich stierlijk. Gelukkig kunnen we haar zo naar opa en oma brengen. Die kunnen haar wat meer een op een aandacht geven.
Wat interessant om al jullie verhalen te lezen!
Mijn verhaal is er eentje van weinig ambitie en uiteindelijk toch blij zijn met waar je zit.
Ik wilde vanaf basisschoolleeftijd al juf worden. Ik heb nooit over iets anders nagedacht, dus ben ik de Pabo gaan doen. Ik deed speciaal niet de opleiding aan Fontys, maar een wat kleinschaligere, omdat zij niet met competenties werkten. Halverwege mijn opleiding begonnen ze daar alsnog mee (
) en liep ik compleet vast. Ik was toen ook al tot de conclusie gekomen dat basisonderwijs niets voor mij was, dus ik heb het niet afgemaakt.
Toen ben ik deeltijd docent geschiedenis gaan doen en ondertussen werkte ik parttime bij een lunchroom.
Ook deze opleiding sloot niet aan, ik was ondertussen al in verwachting, en ben ook hiermee gestopt.
En nu werk ik dus al bijna 11 jaar bij die lunchroom. Het is niet spannend, maar ik vind het heerlijk om hard te werken (nu dus niet helaas), een praatje te maken met vaste gasten, in de keuken te staan, ontzettend veel lol te hebben met collega’s. Tijden zijn ideaal.
En voor veel mensen die al wat ouder zijn blijken wij het uitje en dus ook het praatje van de dag
Ooit wil ik nog wel iets anders, ik denk niet dat dit tot mijn 67e mijn droombaan is, maar geen idee wat en hoe het op mijn pad gaat komen.
Mijn verhaal is er eentje van weinig ambitie en uiteindelijk toch blij zijn met waar je zit.
Ik wilde vanaf basisschoolleeftijd al juf worden. Ik heb nooit over iets anders nagedacht, dus ben ik de Pabo gaan doen. Ik deed speciaal niet de opleiding aan Fontys, maar een wat kleinschaligere, omdat zij niet met competenties werkten. Halverwege mijn opleiding begonnen ze daar alsnog mee (
) en liep ik compleet vast. Ik was toen ook al tot de conclusie gekomen dat basisonderwijs niets voor mij was, dus ik heb het niet afgemaakt.Toen ben ik deeltijd docent geschiedenis gaan doen en ondertussen werkte ik parttime bij een lunchroom.
Ook deze opleiding sloot niet aan, ik was ondertussen al in verwachting, en ben ook hiermee gestopt.
En nu werk ik dus al bijna 11 jaar bij die lunchroom. Het is niet spannend, maar ik vind het heerlijk om hard te werken (nu dus niet helaas), een praatje te maken met vaste gasten, in de keuken te staan, ontzettend veel lol te hebben met collega’s. Tijden zijn ideaal.
En voor veel mensen die al wat ouder zijn blijken wij het uitje en dus ook het praatje van de dag
Ooit wil ik nog wel iets anders, ik denk niet dat dit tot mijn 67e mijn droombaan is, maar geen idee wat en hoe het op mijn pad gaat komen.
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Ik ben docent in het hbo en onderwijskundige, een baan waarbij half Nederland dus denk het beter te weten/ kunnen
Ik ben na mijn vwo een taal gaan studeren, en omdat ik daarna niet wist wat ik wilde (maar wèl wist dat docent in het vo niets voor mij was) gaan promoveren. Na mijn promotie wist ik iig ook dat de academische wereld en het hele old boys network ook niets voor mij waren. Gereageerd op een vacature bij een hbo instelling, en daar nu al meer dan 10 jaar docent. Inmiddels nog een masteropleiding in de richting onderwijskunde afgerond, dus mijn doel is om daarin verder te gaan. Maar dat hoeft niet nu, eerst maar eens ervaring opdoen als onderwijskundige binnen mijn huidige hogeschool.
Ik ben na mijn vwo een taal gaan studeren, en omdat ik daarna niet wist wat ik wilde (maar wèl wist dat docent in het vo niets voor mij was) gaan promoveren. Na mijn promotie wist ik iig ook dat de academische wereld en het hele old boys network ook niets voor mij waren. Gereageerd op een vacature bij een hbo instelling, en daar nu al meer dan 10 jaar docent. Inmiddels nog een masteropleiding in de richting onderwijskunde afgerond, dus mijn doel is om daarin verder te gaan. Maar dat hoeft niet nu, eerst maar eens ervaring opdoen als onderwijskundige binnen mijn huidige hogeschool.
Bij mijn eerste bevalling had ik eigenlijk juist geluk dat ik overgedragen werd aan de gynaecoloog tijdens de bevalling, omdat mijn 3 (!) verloskundigen uit de praktijk allemaal al een bevalling hadden. We hadden de halve afdeling voor die praktijk in gebruik
Uiteindelijk is mijn verloskundige zelf wel bij het laatste deel geweest, ze was klaar met haar eigen bevalling en in plaats van naar huis te gaan (om een uur of 2 ‘s nachts) is ze bij mij gebleven en heeft ze me gesteund en foto’s gemaakt
Uiteindelijk is mijn verloskundige zelf wel bij het laatste deel geweest, ze was klaar met haar eigen bevalling en in plaats van naar huis te gaan (om een uur of 2 ‘s nachts) is ze bij mij gebleven en heeft ze me gesteund en foto’s gemaakt
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Hele leuke opsom!
Ik heb de opleiding gedaan die ik graag wilde. Daarvoor moest ik wel in mijn uppie naar een vreemde stad, doodeng! Maar het pakte echt super uit en ik vloog door het eerste jaar heen. Helaas gooide mijn lichaam daarna roet in het eten bij de gewenste specialisatie. Gelukkig kon ik daarin nog switchen alleen liep ik vervolgens in het 3e jaar vast met de stage. Ik kan daar nog steeds heel boos om worden want het was zo niet nodig geweest. Op de een of andere manier ben ik de reparatiestage door gekomen en in het laatste jaar met uitstekende cijfers de scriptie voltooid maar het was geen droombaan meer.
Daarna nog wat bijbaantjes gehad waarvan hulp in de huishouding eigenlijk de mooiste was. Omdat ik lichamelijk niet echt in staat was om het zware schoonmaakwerk te doen kreeg ik een begeleidende taak bij mensen niet (meer) wisten hoe ze het huishouden moesten doen. Bijvoorbeeld iemand met geheugenproblemen of een man die nog nooit iets in het huishouden had gedaan en na het overlijden van zijn vrouw wel wat hulp kon gebruiken.
Voor nu ben ik thuisblijfmoeder en ik zie wel waar ik in rol als L naar de basisschool gaat (en als er een 2e komt wanneer hij/zij naar school gaat). De komende jaren dus nog niets en geen verwachtingen hebben geeft rust.
Ik denk als ik de keuze opnieuw zou mogen maken met de kennis van nu dat ik richting laboratoriumonderzoek zou gaan, dat was toen mijn 2e keuze. Wie weet krijg ik die kans ooit nog eens, mijn moeder is met 40+ nog gaan studeren. Iets wat ze altijd wilde maar vroeger de kans niet voor kreeg dus ik heb een goed voorbeeld
[ Bericht 3% gewijzigd door Elleska op 07-01-2021 10:48:11 ]
Ik heb de opleiding gedaan die ik graag wilde. Daarvoor moest ik wel in mijn uppie naar een vreemde stad, doodeng! Maar het pakte echt super uit en ik vloog door het eerste jaar heen. Helaas gooide mijn lichaam daarna roet in het eten bij de gewenste specialisatie. Gelukkig kon ik daarin nog switchen alleen liep ik vervolgens in het 3e jaar vast met de stage. Ik kan daar nog steeds heel boos om worden want het was zo niet nodig geweest. Op de een of andere manier ben ik de reparatiestage door gekomen en in het laatste jaar met uitstekende cijfers de scriptie voltooid maar het was geen droombaan meer.
Daarna nog wat bijbaantjes gehad waarvan hulp in de huishouding eigenlijk de mooiste was. Omdat ik lichamelijk niet echt in staat was om het zware schoonmaakwerk te doen kreeg ik een begeleidende taak bij mensen niet (meer) wisten hoe ze het huishouden moesten doen. Bijvoorbeeld iemand met geheugenproblemen of een man die nog nooit iets in het huishouden had gedaan en na het overlijden van zijn vrouw wel wat hulp kon gebruiken.
Voor nu ben ik thuisblijfmoeder en ik zie wel waar ik in rol als L naar de basisschool gaat (en als er een 2e komt wanneer hij/zij naar school gaat). De komende jaren dus nog niets en geen verwachtingen hebben geeft rust.
Ik denk als ik de keuze opnieuw zou mogen maken met de kennis van nu dat ik richting laboratoriumonderzoek zou gaan, dat was toen mijn 2e keuze. Wie weet krijg ik die kans ooit nog eens, mijn moeder is met 40+ nog gaan studeren. Iets wat ze altijd wilde maar vroeger de kans niet voor kreeg dus ik heb een goed voorbeeld
[ Bericht 3% gewijzigd door Elleska op 07-01-2021 10:48:11 ]
Leuk om al die verhalen te lezen. Hier veel saaier. Ik werk in een marcom functie. Precies waar ik voor op ben geleid. Enige wat anders is qua verwachtingen/ambities is het niveau. Geen topfunctie bij multinational maar gewoon een parttimer met een (voor mij) prettige werk-prive balans op (in theorie) fietsafstand.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |