Zwanger... en dan gaat het mis #30

Oh nee Vaiana, wat vreselijk rot

Zoals SQ zegt, er is geen goed of fout. Vooral kiezen wat jou helpt bij de verwerking. Sommige vrouwen willen alles zo snel mogelijk uit hun lichaam, anderen willen alles zo natuurlijk mogelijk doen. Ik wilde ze graag opvangen en zien. Ik heb onmiddellijk voor medicatie gekozen. Ik was zo bang dat het op het werk zou beginnen en ik alles zou moeten doorspoelen.
Veel sterkte, het is niet niks

Dit is zo'n topic wat je niet omhoog wilt zien komen

Wat ontzettend klote... Heel veel sterkte sowieso

Ik sluit me aan bij de rest: ga vooral op je eigen gevoel af, waar jij je het prettigst bij denkt te voelen.
Ik heb in mijn geval (echo rond 8 weken, gestopt met groeien rond 6 weken) destijds gekozen voor een curettage, omdat ik het vooral zo snel mogelijk achter de rug wilde hebben. Maar ik heb dan ook weer 0,0 moeite met ziekenhuizen en ingrepen bijvoorbeeld.

Het is echt heel persoonlijk. Helaas genoeg ervaringsdeskundigen hier

quote:

Op donderdag 15 juli 2021 20:34 schreef Vaiana het volgende:
Ik meld me hier helaas ook. Vandaag op de echo was geen kloppend hartje te zien, dit is waarschijnlijk gestopt na ruim 7 weken zwangerschap (ik zat nu in principe op 8+5). Ik kijk heel erg op tegen de miskraam en twijfel over hoe lang ik wil wachten totdat dit vanzelf start. Ik heb nog geen druppel bloed gezien en lees dat het vanaf het eerste bloedverlies 1-2 weken kan duren voordat een miskraam echt op gang komt.

Wellicht dat hier mensen zijn die ervaringen willen delen, zodat ik misschien iets beter weet waar ik me op voor moet bereiden?

Ik leef echt met je mee
Wat anderen zeggen: doen wat goed voelt
Wees wel voorbereid op flink bloedverlies/stolsels (meer dan bij een gewone menstruatie)

Mijn ervaring: ik heb ook nooit spontaan een druppel bloed gezien. En bij mij was het ook op een donderdag dat het niet goed was. Toen zijn mijn vriend en ik naar een hotel aan de andere kant van het land vertrokken en hebben we heerlijk wijn met steaks gegeten. Daarna bleek er nog steeds niks te gebeuren en heb ik dat hele weekend nog maar van de sauna/zwembad genoten (met dode baby in mijn buik, beetje morbide maarja)

5 dagen later op maandag nog steeds geen druppel bloed en toen heb ik ook tabletjes gehaald. Daarmee begon ik meteen te bloeden, maar pas 3 weken later schoon. 1e gewone menstruatie 6 weken na de tabletten.

Ik was zelf blij met de tabletten omdat ik toen zelf een eind kon maken aan het wachten. Maar dat verschilt per persoon

Oh @Vaiana wat ontzettend verdrietig.. veel sterkte

Thanks. Zeker heel naar, en zo niet wat je hoopt wanneer je een tweede streepje ziet.

Ik neig inderdaad naar 1-2 weken wachten, maximaal, en anders de medicijnen. Liever geen curettage, behalve als het nodig is. Het helpt me wel om te lezen hoe het bij anderen verlopen is, dus dank daarvoor!

@_Lily_ de verloskundige zei idd al dat dit niet iets is waarbij je ondertussen gewoon nog aan het werk bent, maar iets dat je juist op de bank met een kruik, kleedje en pijnstillers doet. Zeker goed om er rekening mee te houden dat het een stuk heftiger is dan een menstruatie.

Ook geruststellend om te zien hoeveel mensen helaas ervaringsdeskundige zijn maar die nu gewoon gezonde kinderen rond hebben lopen. Ik weet dat 1 miskraam niks zegt, maar toch helpen concrete voorbeelden ook.

quote:

Op donderdag 15 juli 2021 22:50 schreef Vaiana het volgende:
@:_Lily_ de verloskundige zei idd al dat dit niet iets is waarbij je ondertussen gewoon nog aan het werk bent, maar iets dat je juist op de bank met een kruik, kleedje en pijnstillers doet. Zeker goed om er rekening mee te houden dat het een stuk heftiger is dan een menstruatie.

Ook geruststellend om te zien hoeveel mensen helaas ervaringsdeskundige zijn maar die nu gewoon gezonde kinderen rond hebben lopen. Ik weet dat 1 miskraam niks zegt, maar toch helpen concrete voorbeelden ook.

Voor mij hielp dat ook in het verleden, en hoe meer voorbeelden ik las hoe meer rust dat gaf. Ik had ook een missed abortion en na 2 weken kwam er niks dus koos ik voor een curettage. Die viel me alles mee maar had een ontzettend lange nasleep terwijl ik er juist voor koos om er snel “vanaf te zijn”. Weet niet of ik dat nog een keer zou doen maar zoals iedereen al zegt je moet doen waar jij je het beste bij voelt. Ik was 4 maanden na alles weer zwanger en dat jongetje ligt nu lekker te slapen.

Heel veel sterkte!

quote:

Op donderdag 15 juli 2021 22:50 schreef Vaiana het volgende:
@:_Lily_ de verloskundige zei idd al dat dit niet iets is waarbij je ondertussen gewoon nog aan het werk bent, maar iets dat je juist op de bank met een kruik, kleedje en pijnstillers doet. Zeker goed om er rekening mee te houden dat het een stuk heftiger is dan een menstruatie.

Ook geruststellend om te zien hoeveel mensen helaas ervaringsdeskundige zijn maar die nu gewoon gezonde kinderen rond hebben lopen. Ik weet dat 1 miskraam niks zegt, maar toch helpen concrete voorbeelden ook.

Je verloskundige heeft gelijk en ook mentaal. Ik was erg verdrietig, was tijdens het “grote” bloedverlies (toen vruchtje kwam) ook echt aan het huilen. Je moet niet willen werken. Ik ben 8 dagen thuis geweest.

Vriend was ook thuis (hoewel minder lang). Dat is ook een overweging. Het klinkt echt super banaal en suf maar de wc moet ook nog schoongemaakt worden en evt doeken die vies zijn geworden. En daar had ik geen zin in dus dat had vriend gedaan. En naast dat soort zaken dat hij mij ook troostte.

Wat betreft gezond kind: dat gaat komen en je hebt bewezen spontaan zwanger te kunnen worden. Toch vond ik het moeilijk om daar troost uit te putten. Want je bent deze baby kwijt, naast het feit dat ik het weer zo lang wachten vond. Maar mocht je ook zoiets voelen, weet dat hetniet gek is als dat nu niet kan troosten, eerst dit ondergaan en verwerken

Ah nee Vaiana sterkte!

quote:

Op vrijdag 16 juli 2021 00:41 schreef _Lily_ het volgende:

[..]

Je verloskundige heeft gelijk en ook mentaal. Ik was erg verdrietig, was tijdens het “grote” bloedverlies (toen vruchtje kwam) ook echt aan het huilen. Je moet niet willen werken. Ik ben 8 dagen thuis geweest.

Vriend was ook thuis (hoewel minder lang). Dat is ook een overweging. Het klinkt echt super banaal en suf maar de wc moet ook nog schoongemaakt worden en evt doeken die vies zijn geworden. En daar had ik geen zin in dus dat had vriend gedaan. En naast dat soort zaken dat hij mij ook troostte.

Wat betreft gezond kind: dat gaat komen en je hebt bewezen spontaan zwanger te kunnen worden. Toch vond ik het moeilijk om daar troost uit te putten. Want je bent deze baby kwijt, naast het feit dat ik het weer zo lang wachten vond. Maar mocht je ook zoiets voelen, weet dat hetniet gek is als dat nu niet kan troosten, eerst dit ondergaan en verwerken

Hier was vriend er ook tijdens het moment zeg maar, heb de helft onder de douche uitgezeten en hij erbij in de badkamer. Was erg fijn om het op die manier ook soort van lichamelijk te ervaren samen, zodat hij ook afscheid kon nemen. Ik ben wel heel weinig vrij/ziek/thuis geweest, maar dat is ook wel mijn manier van ermee omgaan denk ik.

Ik vind het zo mooi om te lezen hoe dames hier gesteund worden door de anderen ook en hun ervaringen delen. Onwijs verdrietig, zo'n verlies, maar ik kan me voorstellen dat dit topic steun kan geven om een miskraam te verwerken. Alle liefs gewenst! 🥰

Het blijft bij mij, 4 jaar later, altijd nog gevoelig. Het verdriet wat ik toen had is gelukkig vrijwel volledig verdwenen.

Ik heb ook 2 weken gewacht maar het kwam niet zelf op gang terwijl het vruchtje al 3 a 4 weken gestopt was met groeien. Omdat ik met een eigen bedrijf gewoon door moest werken incl. het ontvangen van gasten wilde ik niet dat het opeens zou gaan beginnen dus gekozen voor een curretage. Het is mij alles meegevallen en heb bijna niet nagebloed.

Sterkte.

Hier verliepen de miskramen heel anders, ik begon meestal al met licht bloedverlies wat dan lang aanhield. Ik ben nooit grote klompen/een vruchtje verloren en heb ook nooit krampen of buikpijn gehad. Het lichte bloeden duurde best een tijdje, en was soms ook af en aan.

Na mn eerste (vroege) miskraam (bij 5 weken) heb ik zo’n anderhalf a twee weken licht bloedverlies gehad en duurde het wel drie maanden voor mn cyclus weer opgang kwam. Bij mn tweede miskraam (met een week of 8) duurde het lichte bloeden (wat af en aan ging) t/m 13 weken. Maar daarna was mn cyclus wel vrij snel terug (zo’n 6 weken daarna).

Mn derde (ook weer vroege) miskraam verliep hetzelfde als de eerste. Maar mn cyclus was toen meteen de maand erna weer terug.

En nu met twee niet levensvatbare vruchtjes, ruimde mn lichaam dat op zonder bloedverlies, vanishing twins genaamd.

Maar hier begon het dus alle keren dat het een ‘losse’ miskraam was, al met bloedverlies. Ik heb nooit medicijnen of curettage gehad. En mn lichaam ruimde zelf dus al heel veel op, dus het bloeden was altijd vrij licht (lichter dan menstruatie, kon het vaak met inlegkruisjes opvangen), maar wel beduidend langer dan een menstruatie.

Veel sterkte met het verlies. Zodra je zwanger bent, die twee streepjes ziet, ontstaat er meteen een heel beeld van je baby’tje en jullie nieuwe leven samen. Het is niet alleen afscheid van dit kleine vruchtje, maar echt van een heel leven. Neem er je tijd voor en praat erover. Verdrietig en jammer dat dit leven niet verder mag groeien nu...

Ik heb net als bij @elamanilo ook nooit heel veel bloedverlies gehad. Ook bij mij begon het steeds met bloedverlies waarna de rest volgde. Wel wat stolsels verloren maar nooit klompen zoals ik dat hier lees (overigens ook niet na mijn bevalling). Het lichamelijke verloopt wat dat betreft dus bij iedereen anders.

Neem inderdaad wel goed de tijd om het te verwerken/vrij van werk. Ik ging ook altijd vrij snel "vrolijk" weer verder en dat heeft er bij mij toe geleid dat ik begin vorig jaar ingestort ben. Daar zat natuurlijk ook wel meer aan vast maar probeer er wel goed bij stil te staan, het is niet niks

Ja ik ben nu sowieso sinds gistermiddag ziek gemeld. Denk dat ik maandag wel weer aan het werk ga, maar kijk wel even aan hoe het allemaal gaat. Vandaag ook veel gehuild, en bekijk het nu een beetje op dagbasis. Verloskundige gesproken, als het goed is belt het ziekenhuis maandag voor een afspraak, de verloskundige belt dinsdag weer.
Verder heb ik alvast pijnstillers en het grootste/dikste maandverband ingeslagen, en dan is het voorlopig afwachten I guess.

Jullie reacties helpen echt, dank daarvoor!

Sterkte Vaiana x

Wat verdrietig, heel veel sterkte Vaiana..

Oh nee Vaiana, wat verdrietig!

Ik wachtte destijds twee weken af nadat er geen hartje meer bleek te kloppen bij 11 weken. Mijn lijf pakte het niet op dus startte ik met de pillen. Dat gaf veel kramp en bloed maar uiteindelijk was er een curettage nodig. Ik heb heel veel gehad aan de dames hier op Fok, schrijf van je af als je wilt en stel alle vragen die je hebt. Niks is gek.

Heel veel sterkte, het is zo ontzettend rot.

Ja aan de ene kant wil ik mijn lijf de kans geven het op te pakken. Aan de andere kant voelt het als zo’n limbo nu, ik ben wel en niet zwanger tegelijkertijd. Het voelt alsof mijn lijf op pauze staat ofzo. Dus ik vind het heel lastig. Daarom sowieso ook wel de medicijnen regelen, zodat ik die klaar heb liggen voor wanneer ik het wil gebruiken.

Ik heb vandaag al verzucht dat ik niet meer verdrietig wil zijn. Het valt me echt wel zwaar, zwaarder dan verwacht ook. Gelukkig zijn er heel veel lieve mensen om me heen en heb ik ook echt wel veel aan man, ook al ervaart hij het heel anders (wat logisch is).

Maar inderdaad, het hier schrijven en de hoeveelheid begrip en herkenning die dat geeft is heel helpend.

En mijn team van het werk heeft me brownies gestuurd. Dat is echt uitstekend comfort food.

Wat lief van je collega's @Vaiana
Veel sterkte nog

Wat lief van je collega's Vaiana
Sterkte

Ja sowieso heb ik mega geluk met mijn collega’s.
Vandaag gaat het opeens wonderbaarlijk veel beter dan gister, ik heb veel meer mentale rust en het vertrouwen dat het (bij een volgende zwangerschap) goed gaat komen.
Het zal vast nog wat blijven schommelen, maar dit was iig een welkome afwisseling.

Meh. Ziekenhuis accepteert de doorverwijzing pas na 2 echo's, dus nu moet er een extra echo gedaan worden. Dat had vanmiddag gekund, ware het niet dat ik vanochtend een coronatest heb laten doen en daar dus nog geen uitslag van heb. Morgen zit vol dus nu mag ik woensdag naar het prenataal screeningscentrum, wat letterlijk in een Prénatal zit.
Volgens mij gaat het nog wel even duren voordat ik medicijnen heb om iets op te wekken, tegen die tijd ben ik het wachten totdat mijn lijf het oppakt ook wel zat denk ik.