LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Bloemblaadje
Tsja, zoals je kan verwachten met gebalsemde lijken (zeker als die eerst weken maanden hebben liggen verteren), is er probleempje.
Het gebalsemde bloemenmeisje stiet een onwelvoegelijk geluid uit en er scheurde een halve wang los. Het is geen porum en geeft aanstoot. De koks hebben nu met wat meel en poeder zo goed en kwaad als het gaat het gezicht weer toonbaar gemaakt. De heks heeft er een half oog op geworpen (een prettig gezicht is het niet en het stinkt) en besloten dat het zo maar weer moet kunnen, voorlopig.
Wel is de buik ook lelijk aan het opzwellen, terwijl ze eigenlijk wel een schoon jurkje aan moet (het onwelvoegelijk geluid was niet alleen een geluid zeg maar). Maar de jurkjes in haar kast passen niet meer, vanwege die buik.De heks heeft voorgesteld om er maar een dekentje over te leggen, anders moeten we een compleet nieuw jurkje naaien. En dan een nieuw bloemenmeisje afwachten (haar komst is voorzegd), daarna de oude gewoon begraven in plaats van reïncarneren.
Ondertussen zijn de taartenbakkers alvast flink in de weer met een bloementaart voor het nieuwe meisje, terwijl de vlaaienbakkers denken dat ze nog een vlaai moeten maken voor de reïncarnatie...
Tsja, zoals je kan verwachten met gebalsemde lijken (zeker als die eerst weken maanden hebben liggen verteren), is er probleempje.
Het gebalsemde bloemenmeisje stiet een onwelvoegelijk geluid uit en er scheurde een halve wang los. Het is geen porum en geeft aanstoot. De koks hebben nu met wat meel en poeder zo goed en kwaad als het gaat het gezicht weer toonbaar gemaakt. De heks heeft er een half oog op geworpen (een prettig gezicht is het niet en het stinkt) en besloten dat het zo maar weer moet kunnen, voorlopig.
Wel is de buik ook lelijk aan het opzwellen, terwijl ze eigenlijk wel een schoon jurkje aan moet (het onwelvoegelijk geluid was niet alleen een geluid zeg maar). Maar de jurkjes in haar kast passen niet meer, vanwege die buik.De heks heeft voorgesteld om er maar een dekentje over te leggen, anders moeten we een compleet nieuw jurkje naaien. En dan een nieuw bloemenmeisje afwachten (haar komst is voorzegd), daarna de oude gewoon begraven in plaats van reïncarneren.
Ondertussen zijn de taartenbakkers alvast flink in de weer met een bloementaart voor het nieuwe meisje, terwijl de vlaaienbakkers denken dat ze nog een vlaai moeten maken voor de reïncarnatie...
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Bloemblaadje
Vandaag is er toch weer zo met dat arme lijk gesold, het is niet mooi meer. Her en der liggen nu losse onderdelen. Iemand stelde voor met stoffer en blik de boel bijeen te vegen, maar voorlopig heeft nog niemand voldoende moed verzameld.
Alvorens ik jullie lastigval met de belevenissen van een dooie – wie zit er eigenlijk nog op te wachten?- nou ja, alvorens dus, moet ik misschien even toelichten waar we bloemenmeisje(s) eigenlijk voor nodig hebben.
Wij bakken dus taarten, als burcht. De kloosterlingen maken recepten (vooraf of achteraf), koks bakken, recensenten proeven voor en keuren af, en na minstens 10 aanpassingen in recept en minstens 20 proeftaarten hebben we dan soms een taart die de toets der kritiek doorstaat. Dan hebben we een taart af. Als een taart volgens ons af is komt er een bloemenmeisje en die draagt de taart ceremonieel naar de conciërges. Als ook die de taart goed vinden, dan komt er een feestelijke stoet, met bloemenmeisje voorop met de taart, om de taart naar het ommeland te dragen.
Soms hebben we een klein rottaartje en dan maken we niet al te veel omhaal, of een spoedbestelling en dan slaan we ook wel wat ceremonieel over, maar eigenlijk moet het dus met toeters en bellen en een bloemenmeisje. In een enkel geval meerdere taarten tegelijk en dan veel bloemenmeisjes, dat wordt altijd chaos en meestal sneuvelt er dan wel her of der een taart door een struikelend blommetje.
We hebben nu per saldo al een tijdje een taart die we maar niet op pad krijgen omdat het bijbehorende bloemenmeisje dood is en totdat zij of herrezen of vervangen is (of beide, er gaan nu stemmen op voor beide). Anyway, die taart staat maar te wachten, en wordt er ook niet beter op. Het is zo’n soort bruidstaart uit meerdere verdiepingen, en langzaam aan het instorten. Koks zijn inmiddels bezig de delen opnieuw te bakken, en er gaan stemmen op om ze dan als losse delen naar buiten te smokkelen want dan kunnen we het misschien met een onbekwamer leerlingbloemenmeisje af.
Vandaag is er toch weer zo met dat arme lijk gesold, het is niet mooi meer. Her en der liggen nu losse onderdelen. Iemand stelde voor met stoffer en blik de boel bijeen te vegen, maar voorlopig heeft nog niemand voldoende moed verzameld.
Alvorens ik jullie lastigval met de belevenissen van een dooie – wie zit er eigenlijk nog op te wachten?- nou ja, alvorens dus, moet ik misschien even toelichten waar we bloemenmeisje(s) eigenlijk voor nodig hebben.
Wij bakken dus taarten, als burcht. De kloosterlingen maken recepten (vooraf of achteraf), koks bakken, recensenten proeven voor en keuren af, en na minstens 10 aanpassingen in recept en minstens 20 proeftaarten hebben we dan soms een taart die de toets der kritiek doorstaat. Dan hebben we een taart af. Als een taart volgens ons af is komt er een bloemenmeisje en die draagt de taart ceremonieel naar de conciërges. Als ook die de taart goed vinden, dan komt er een feestelijke stoet, met bloemenmeisje voorop met de taart, om de taart naar het ommeland te dragen.
Soms hebben we een klein rottaartje en dan maken we niet al te veel omhaal, of een spoedbestelling en dan slaan we ook wel wat ceremonieel over, maar eigenlijk moet het dus met toeters en bellen en een bloemenmeisje. In een enkel geval meerdere taarten tegelijk en dan veel bloemenmeisjes, dat wordt altijd chaos en meestal sneuvelt er dan wel her of der een taart door een struikelend blommetje.
We hebben nu per saldo al een tijdje een taart die we maar niet op pad krijgen omdat het bijbehorende bloemenmeisje dood is en totdat zij of herrezen of vervangen is (of beide, er gaan nu stemmen op voor beide). Anyway, die taart staat maar te wachten, en wordt er ook niet beter op. Het is zo’n soort bruidstaart uit meerdere verdiepingen, en langzaam aan het instorten. Koks zijn inmiddels bezig de delen opnieuw te bakken, en er gaan stemmen op om ze dan als losse delen naar buiten te smokkelen want dan kunnen we het misschien met een onbekwamer leerlingbloemenmeisje af.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Uhm... kun je die bloemenmeisjes niet de laan uit vegen (al dan niet in stukjes en beetjes) en de taarten op een karretje zetten? Géén Stint 
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Nou, daar heb je wel een punt. Voorlopig vinden wij ons al heel modern dat we de taart door een butler aan het taartenmeisje laten overhandigen, in plaats van door een rituele keten van alle burchtbewoners.quote:Op woensdag 16 december 2020 19:51 schreef Cat-astrophe het volgende:
Uhm... kun je die bloemenmeisjes niet de laan uit vegen (al dan niet in stukjes en beetjes) en de taarten op een karretje zetten? Géén Stint
Maar in sommige burchten hebben ze inderdaad de bloemenmeisjes ontslagen en vervangen door een continu lopende band, waar je gewoon op elk moment een gerecht op kan plaatsen. Maar zulke moderne fratsen durven wij nog niet aan, al was het maar omdat onze versgebakken taarten soms eerst nog eindeloos moeten afkoelen. Dan moeten we een soort hinkstapsprong lopende band maken en daar zijn we te onhandig voor en we zijn ook gewoon een tikje bang voor moderniteiten en bovendien hebben we geen tijd voor extra fratsen want er moet nog zoveel taart gebakken worden.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ben je niet bang dat op zeker moment standaard-taarten uit Hindustan of weet ik wat voor negorij jullie taartenbakkerij straks overbodig maakt? Met al dat gedoe? Achter de Hindukush zal er ongetwijfeld nog meer gedoe zijn, maar wie maalt daarom als het beslag voor een halve roepia kunt laten maken.
The End Times are wild
Nee, daar ben ik niet bang voor. Misschien komt er nog wel eens een velletje voor, om dat toe te lichten.quote:Op woensdag 16 december 2020 23:53 schreef LXIV het volgende:
Ben je niet bang dat op zeker moment standaard-taarten uit Hindustan of weet ik wat voor negorij jullie taartenbakkerij straks overbodig maakt? Met al dat gedoe? Achter de Hindukush zal er ongetwijfeld nog meer gedoe zijn, maar wie maalt daarom als het beslag voor een halve roepia kunt laten maken.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
verhalen uit de oude doos
Onze kloosterlingen zijn te jong om te weten hoe het vroeger was. Ze kunnen wel vertellen over wat ze wel eens gehoord hebben, maar ze kunnen zich er eigenlijk niks bij voorstellen. Daarom heb ik een oude monnik opgezocht, Zet genaamd, die er vroeger bij was, toen alles nog anders was.
Ik ken hem van vroeger. Hij heeft een geheugen als een potkachel, weet werkelijk álles, maar is wel wat breedsprakig. Dus wees gewaarschuwd
Zet vertelt.
[ Bericht 1% gewijzigd door sigme op 17-12-2020 19:46:47 ]
Onze kloosterlingen zijn te jong om te weten hoe het vroeger was. Ze kunnen wel vertellen over wat ze wel eens gehoord hebben, maar ze kunnen zich er eigenlijk niks bij voorstellen. Daarom heb ik een oude monnik opgezocht, Zet genaamd, die er vroeger bij was, toen alles nog anders was.
Ik ken hem van vroeger. Hij heeft een geheugen als een potkachel, weet werkelijk álles, maar is wel wat breedsprakig. Dus wees gewaarschuwd
Zet vertelt.
quote:In den beginne was het natuurlijk nóg anders dan in mijn tijd, maar dat is dus voor mijn tijd, dus die oude geschiedenis sla ik over.
In mijn tijd…
In mijn tijd hadden we een prachtig Groot Klooster. Het was een enorm gebouw, rond & hoog, grotendeels opgetrokken uit ivoor. Er lag een flukse gracht omheen, gevuld met voetangels en klemmen, opdat wij, in ons mooie gebouw, totaal afgezonderd en ongestoord konden werken.
Wij, dat waren wij kloosterlingen. Wij schreven. Alle recepten voor alle gerechten. Behalve schrijven van nieuwe recepten waren er ook aanpassingen van oude recepten, en van dat alles hielden we ook een grote en zeer ordelijke biblitheek bij. Als je de weg wist kon je élk recept en elke versie die er ooit van geweest was, terugvinden. Beginnelingen of gasten wisten soms de weg niet en liepen het risico enstig te verdwalen.
Het was een mooie tijd. Ons Woord Was Wet.
Dat mag je vrij letterlijk nemen. Hahahaha. Snorf. Hahahahaa. Sorry. Schrijversgrapje. Kijk, dat soort dingen mis ik zo, dat je met allemaal gelijkgestemden, allemaal schrijvers dus, elkaars grapjes moeiteloos verstond.
We schreven recepten. We hadden veel verstand van recepten, maar niet van koken, maar dat hoefde ook niet want als het recept goed is, dan wordt het gerecht ook goed. En ons woord was wet. Maakten we een fout in het recept, dan moesten koks het fout maken. Dat is logisch, want als koks op eigen houtje iets anders doen dan in het recept staat, dan weet een volgende kok dat niet en dat loopt alles in het honderd. En bovendien staat er dan een recept met een fout in onze bibliotheek zonder aantekening van de fout en dat moet voorkomen worden.
Kloosterlingen hadden dus niet speciaal verstand van koken. Dat hoefde ook niet, want:
1) Ten eerste verzonnen wij niet op eigen houtje dat er een recept geschreven moest worden. Dat kwam altijd via een bestelling binnen, en in zo’n bestelling stond al wel wat over wat voor gerecht (of complete maaltijd) werd verwacht. Dat was soms wel erg globaal, maar daar kwamen we gewoonlijk toch wel uit. Om indien nodig duidelijker te krijgen wat het recept nu moest worden, nodigden we mensen uit op het klooster. Bijvoorbeeld degene die de bestelling had geplaatst, al wist die vaak ook niet veel meer te vertellen dan “snel klaar, warm, voedzaam en goedkoop graag”. Dus dan probeerden we er nog wat mensen bij te krijgen, bijvoorbeelde de beoogde eters, of de leveranciers van ingrediënten. Nooit de koks. Koks moet je geen inspraak geven in gerechten, want die willen dan er altijd saffraan in, en avantgarde.
2) Ten tweede stuurden we de recepten in een voorlopige versie rond. Bijvoorbeeld naar de surfburcht. De surfers konden dan alvast commentaar leveren. Meesten hadden die weinig zin om er echt aandacht aan te besteden en stuurden ze gewoon wat flauw kommaneukerscommentaar (excusez-le-mot), maar soms was het slecht weer ofzo, en dan kregen we wel eens nuttige op- en aanmerkingen.
Anderen, zals de opdrachtgever enzo konden ook nog hun visie geven natuurlijk.
3) Ten derde organiseerden we altijd een grote goedkeurdag. Dan nodigden we allerlei pagans uit. Dat waren dan meest consultanten, die een groep vertegenwoordigden, maar daar meestal zelf geen deel van uitmaakten, dus de boel ook niet echt hoefde te betalen of te eten, maar die kwamen omdat hun afzenders geen tijd hadden wegens te druk en zij graag kwamen, voor de lunch en de dagvergoeding. En de vork, want ze kregen dan allemaal een rituele vork, voor de rituele lunch (steak). Dan gingen we de hele dag ritueel het recept voorlezen, amendementen behandelen, weer voorlezen, voorlezen, voorlezen, en dan lunch en dan waren ze wel murw en tekenden ze bij het kruisje. Daarna schreven ze hun declaratie met die vork, dat wel.
Als dan eenmaal het recept vaststond, werd het in een steen gebeiteld, werden daarvan afschriften gemaakt en gingen die met bodes het land in. In principe was ons werk dan gedaan. In de praktijk kwam er nog wel eens iemand aan de poort rammelen met klachten over het gerecht en dat men zei dat het aan het recept lag. In theorie kon dat niet, want het recept was zorgvuldig samengesteld. Maar dergelijke smekelingen konden worden doorgestuurd naar de paus, en die kon het klooster opdracht geven om een recept aan te passen. Dan begonnen we gewoon weer bij stap1.
Het was een mooie tijd. Ons woord was wet. Geen kok, geen ingrediënt, geen surfers, niets roerde zich zonder ons woord.
Soms waren er ongeregeldheden in het land, met coups. Zeker pausen werden daardoor nog wel eens geraakt. Dan kwam er een nieuwe tussenpaus en die ging alles anders doen. Voor ons veranderde er meestal niet veel; kleine dingetjes als dat er een plaatje bij een recept moest, of juist niet, dat het in hoofdstukken moest of juist niet. Voor het principe maakt het niet echt uit; ons woord was wet.
Helaas kwam er een eind aan de hegemonie van het Grote Klooster, en ons Woord. Er kwam een nieuwe god aan het firmament: Mefisto. Diens machtsgreep kwam voor ons als donderslag bij heldere hemel. Het was een soort sportgod en alle anderen wendden zich in volle aanbidding tot Mefisto, en wij bleven verweesd en uitgerangeerd achter. Tegenwoordig is ons woord maar gewoon ons woord, even waardevol als dat van elk ander. En we mochten ook niet meer samenhokken in ons klooster. Het klooster werd afgebroken, en wij raakten verspreid over het land. Ik ben toen maar met pensioen gegaan, ik was te oud om nog te aarden in een andere burcht.
[ Bericht 1% gewijzigd door sigme op 17-12-2020 19:46:47 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
De koks. Wat kan ik zeggen over koks in het algemeen.
In het algemeen zijn koks gevoelige, creatieve jongens. Er zijn ook wel meisjeskoks, maar dat zijn toch echte uitzonderingen, al zijn ze wel met een opmars bezig (waar niet
).
Er zijn vast ook wel ongevoelige koks, maar de meeste waarvan je dat denkt zijn toch dan van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Om onduidelijke redenen zijn veel koks vrijgezel. Then again, zo onduidelijk is dat vaak niet eens; koks leiden vaak wat aan sociale akwardness en bovendien besteden ze graag al (al!) hun tijd aan prutsen met gerechtjes. Meestal al vanaf vroege puberteit, op een zolderkamer, tot diep in de nacht.
Elke goede kok is creatief. Er zijn wel oncreatieve koks, maar dat zijn dan dus geen goede koks. Soms is het beter om geen goede kok te verspillen aan stomme gerechten.
Als je een kok de vrije hand geeft, dan sluit ‘ie zich op in z’n zolderkamerkeuken, en elke keer als je vraagt of je gerecht al klaar is antoordt hij “Bijna! Echt bijna! Ik moet alleen nog even <iets meer suiker toevoegen/ de soep roeren/ ‘m iets langer laten bakken>! Maar ik weet nu hoe het moet, duurt nog maar hééél eventjes en dan krijg je de perfecte <soep/taart/biefstuk/kerstmenu>”.
Over het algemeen kan je wachten tot je een ons weegt.
Daar konden de bovenbazen, en het hongerige volk, natuurlijk niet op wachten. In de goede oude tijd hadden we daarom alle koks opgesloten in een gevangenisburcht, bijgenaamd ‘de Beerput’. Wat koks zich nog willen herinneren, en nog erover willen vertellen, over de tijd dat ze in de Beerput zaten, is fragmentarisch. Ze denken er niet graag aan terug.
In het algemeen zijn koks gevoelige, creatieve jongens. Er zijn ook wel meisjeskoks, maar dat zijn toch echte uitzonderingen, al zijn ze wel met een opmars bezig (waar niet
).Er zijn vast ook wel ongevoelige koks, maar de meeste waarvan je dat denkt zijn toch dan van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Om onduidelijke redenen zijn veel koks vrijgezel. Then again, zo onduidelijk is dat vaak niet eens; koks leiden vaak wat aan sociale akwardness en bovendien besteden ze graag al (al!) hun tijd aan prutsen met gerechtjes. Meestal al vanaf vroege puberteit, op een zolderkamer, tot diep in de nacht.
Elke goede kok is creatief. Er zijn wel oncreatieve koks, maar dat zijn dan dus geen goede koks. Soms is het beter om geen goede kok te verspillen aan stomme gerechten.
Als je een kok de vrije hand geeft, dan sluit ‘ie zich op in z’n zolderkamerkeuken, en elke keer als je vraagt of je gerecht al klaar is antoordt hij “Bijna! Echt bijna! Ik moet alleen nog even <iets meer suiker toevoegen/ de soep roeren/ ‘m iets langer laten bakken>! Maar ik weet nu hoe het moet, duurt nog maar hééél eventjes en dan krijg je de perfecte <soep/taart/biefstuk/kerstmenu>”.
Over het algemeen kan je wachten tot je een ons weegt.
Daar konden de bovenbazen, en het hongerige volk, natuurlijk niet op wachten. In de goede oude tijd hadden we daarom alle koks opgesloten in een gevangenisburcht, bijgenaamd ‘de Beerput’. Wat koks zich nog willen herinneren, en nog erover willen vertellen, over de tijd dat ze in de Beerput zaten, is fragmentarisch. Ze denken er niet graag aan terug.
quote:We werden gek daar. Het leek erop dat ze ons opzettelijk gek probeerden te maken. Hadden we onze jeugd besteed aan het leren koken, moesten we daar nauwgezet verplicht regel voor regel recepten volgen, ook als je zag dat het recept fout was. Verplicht! Je kreeg op je lazer als je een fout recept negeerde en een goed gerecht maakte. En ondertussen hoorden we ook het geklaag dat het eten zo smerig was.
quote:Het was er vergeven van het ongedierte. Echt! Overal vliegen. Ze kropen inj e ogen als je je handen net in het eten had, ze kropen in het eten als je handen even gebruikte om ze weg te wapperen. Ze zaten in de ingrediënten. Ze zaten in pannen en schalen. Overal, echt overal.
quote:De cipiers kochten al ons materiaal in. Had je een oven nodig die op 300oC kon bakken, kwamen zij aan met een goedkoop geval dat wel 250oC haalde, en dan moest je netjes dankjewel zeggen. Moest je een garde, kreeg je een pollepel. Alle ingrediënten waren ook altijd van ondermaatse kwaliteit.
quote:We mochten de burcht wel soms uit, maar het was verboden om contact te leggen met kloosterlingen of surfers. Want er gold een religieus voorschrift, dat zoiets zei alsdat de wereld zou vergaan als koks zouden maken wat de bedoeling was. Koks moesten per se maken wat voorgeschreven was. Daaruit volgde ook dat elke poging van een kok om te begrijpen of te bespreken wat de bedoeling was, uit den boze was.
Eén van de manieren waarop de cipiers dit probeerden te voorkomen was het maken van gespecialiseerde koks, die maar een déél van het gerecht maakten, en dan vooral steeds hetzelfde deel. Dus 1 kok die alleen maar taartbodems maakte, en dan vooral niet zou moeten weten of die bedoeld is voor een vlaai, een quiche of een slagroomtaart.
Daarna kwam dat bij een kok die er een vulling op kwakte, en die z’n hoofd vooral niet moest breken over de geschiktheid van de bodem.
Dat leverde veel rare taarten op, en andere gerechten, want hiervoor moesten recepten in stukken geknipt worden, en halffabrikaat-gerechten van de ene kok naar de andere overgedragen, en beide ging niet altijd foutloos. Zacht uitgedrukt.
quote:Uiteindelijk werden we bevrijd door de revolutie van Mefisto. Dat werd een hele omwenteling, ten eerste kwamen we die &^&*^%-burcht uit, maar misschien nog wel belangrijker: daarna mochten we ons bezig houden met de inhoud van een gerecht. Voor welke gelegenheid is het bedoeld, wat is het voor een ding, hoe maken we het klaar zodat het én lekker én geschikt én transportabel is. Natuurlijk mogen we (helaas) niet alles op sterrenniveau koken, met saffraan enzo, maar nu worden wij wel zelf geacht mee te denken, mee te werken, aan de kwaliteit en het succes van een gerecht.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Nou, het is deze week dan toch eindelijk gelukt om het dode bloemenmeisje het slot uit te bonjouren. Bijna in d’r geheel. Er was een ingewikkeld plan bedacht, waarin het dode bloemenmeisje als een marionet bestuurd werd door het nieuwe bloemenmeisje, wat er dan vlak achteraan zou lopen. Het dode bloemenmeisje “droeg” dan de oude vlaai, tenminste, het grootste deel van de oude vlaai. Die vlaai was inmiddels schimmelig en aangevreten, er zat tenminste 1 vette vlieg op.
Het nieuwe bloemenmeisje moest dan heel snel die uitgedragen schimmelvlaai vervangen door de verse, liefst zo snel dat niemand dat schimmelding zou zien. Het liep niet geheel volgens plan, maar kniesoor die daarop let. De nieuwe vlaai (gebakken door de taartenburcht) is buitengaats
. Er zijn nog wel wat restantjes die nu nog in de burcht liggen en nog naar buiten moeten, het dodenmasker van het bloemenmeisje met name, waar het kroonstuk van de vlaai aan plakt. Daar moeten de vlaaienbakkers zich maar mee redden, voorlopig maken wij als taartenbakkers ons er niet druk om.
Zo te zien is dit een afgesloten hoofdstuk. Maar je weet maar nooit...
Het nieuwe bloemenmeisje moest dan heel snel die uitgedragen schimmelvlaai vervangen door de verse, liefst zo snel dat niemand dat schimmelding zou zien. Het liep niet geheel volgens plan, maar kniesoor die daarop let. De nieuwe vlaai (gebakken door de taartenburcht) is buitengaats
. Er zijn nog wel wat restantjes die nu nog in de burcht liggen en nog naar buiten moeten, het dodenmasker van het bloemenmeisje met name, waar het kroonstuk van de vlaai aan plakt. Daar moeten de vlaaienbakkers zich maar mee redden, voorlopig maken wij als taartenbakkers ons er niet druk om. Zo te zien is dit een afgesloten hoofdstuk. Maar je weet maar nooit...
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Huuuuu al die stukken van het dode bloemenmeisje 
En die arme gefrustreerde koks
hoe het nu is heeft z'n nadelen, maar ik snap wel dat ze blij zijn dat ze niet meer opgesloten zitten.
En die arme gefrustreerde koks
hoe het nu is heeft z'n nadelen, maar ik snap wel dat ze blij zijn dat ze niet meer opgesloten zitten.
Ik was zelf ook nog bijna kok geweest. Ook op mijn zolderkamertje lopen pielen en daarna zelfs de Koksschool met goed gevolg afgelegd. Alleen ben ik er, zoals jij weet S, uiteindelijk niet terechtgekomen. Ik denk dat ik toch niet het juiste type was. Niet dat waar ik nu werk er niet gekookt wordt, nog heel wat eigenlijk, maar dat is zulk prutswerk, daar wil ik al helemaal geen deel aan hebben. Het voordeel is wel dat wij onze eigen klant zijn en onszelf dus kunnen dwingen (in principe zelfs met vrijheidsberoving) om onze producten te nuttigen. Dat is ook een methode.quote:
De koks. Wat kan ik zeggen over koks in het algemeen.
In het algemeen zijn koks gevoelige, creatieve jongens. Er zijn ook wel meisjeskoks, maar dat zijn toch echte uitzonderingen, al zijn ze wel met een opmars bezig (waar niet
Er zijn vast ook wel ongevoelige koks, maar de meeste waarvan je dat denkt zijn toch dan van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Om onduidelijke redenen zijn veel koks vrijgezel. Then again, zo onduidelijk is dat vaak niet eens; koks leiden vaak wat aan sociale akwardness en bovendien besteden ze graag al (al!) hun tijd aan prutsen met gerechtjes. Meestal al vanaf vroege puberteit, op een zolderkamer, tot diep in de nacht.
Elke goede kok is creatief. Er zijn wel oncreatieve koks, maar dat zijn dan dus geen goede koks. Soms is het beter om geen goede kok te verspillen aan stomme gerechten.
Als je een kok de vrije hand geeft, dan sluit ‘ie zich op in z’n zolderkamerkeuken, en elke keer als je vraagt of je gerecht al klaar is antoordt hij “Bijna! Echt bijna! Ik moet alleen nog even <iets meer suiker toevoegen/ de soep roeren/ ‘m iets langer laten bakken>! Maar ik weet nu hoe het moet, duurt nog maar hééél eventjes en dan krijg je de perfecte <soep/taart/biefstuk/kerstmenu>”.
Over het algemeen kan je wachten tot je een ons weegt.
Daar konden de bovenbazen, en het hongerige volk, natuurlijk niet op wachten. In de goede oude tijd hadden we daarom alle koks opgesloten in een gevangenisburcht, bijgenaamd ‘de Beerput’. Wat koks zich nog willen herinneren, en nog erover willen vertellen, over de tijd dat ze in de Beerput zaten, is fragmentarisch. Ze denken er niet graag aan terug.
[..]
[..]
[..]
[..]
[..]
The End Times are wild
Sommige van de taarten die bij ons gebakken worden zijn echt volstrekt oneetbaar. Niet in de mate zoals jij gewend bent, maar gewoon zo slecht dat ze een gevaar vormen voor de volksgezondheid. Hartklachten vooral. Letterlijk niet door te slikken. En toch moet het.
The End Times are wild
Ik weet nog wel een mevrouw in Rotterdam die hele lekkere taarten schijnt te bakken.quote:
Sommige van de taarten die bij ons gebakken worden zijn echt volstrekt oneetbaar. Niet in de mate zoals jij gewend bent, maar gewoon zo slecht dat ze een gevaar vormen voor de volksgezondheid. Hartklachten vooral. Letterlijk niet door te slikken. En toch moet het.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Die taart waar dat ene bloementjesmeisje zo lelijk over gestuikeld was, was destijds gebakken toen vlaai- en taartburcht nog steviger tegen elkaar lagen. Niet stevig genoeg, bleek, en gestruikel over de kloof hinderde het erzats-bloemenmeisje nogal. Maar soit, inmiddels zijn we gewend aan de kloof en doen we gewoon elk ons eigen bak- en braadwerk. Zij de vlaaien, wij de taarten.
Dachten we. Maar dat bleek buiten de bovenbazen gerekend. De GroteGebaksHertog heeft verordend dat alle baksels voorzien moeten worden van een nieuwe toplaag. Die is moderner. Het moet vanwege een goddelijke oekaze waarin staat dat sinds een jaar ofzo, alle toplagen geschikt moet zijn voor alle eters, ongeacht hun mogelijke voedselallergiën. Dat is niet per se heel eenvoudig
Omdat zo ingrijpend aanpassen van de toplaag nogal ten koste gaat van de reguliere bakopbrengsten, wordt heel voorzichtig steeds van 1 bakselrecept de boel aangepast. De taart van het zombieblommetje was de eerste die een nieuwe toplaag had. We hebben die taart nu wel soortvan de deur uit, maar zonder de nieuwe toplaag, die kleeft nu nog aan het dodenmasker van het meiske en dat ligt nog binnenburchts. Maar dat terzijde.
De vlaaienburcht is inmiddels hard bezig de volgende vlaai een nieuwe toplaag te geven, en hebben daardoor geen tijd om ook nog af en toe een normale ouderwetse vlaai te bakken. Dus als daarvan toch een belangrijke spoedbestelling binnenkomt, moeten we die als taartenburcht bakken. Zegt de kasteelheer, en die gaat vrijwel nergens over, maar toevallig nu net wel dáár over.
En natuurlijk kwam er zo’n spoedbestelling. Dus wij dat ding gebakken, receptje bijgeschreven, geproefd. Op zich proefde het ding best ok, maar er was toch iets raars mee. De heks kreeg jeuk aan d’r eksterogen als ze de vlaai rook. Nou is de heks geen aangenaam gezelschap, maar als ze last van d’r eksterogen heeft al helemaal niet. Ik geloof dat ze met uitwerpselen ging kogelen naar de schreeuwluikjes.
Heks en dwerg hebben nog eens héél goed naar de vlaai gekeken, en toen geconstateerd dat er vervuiling in zat, doordat er op raadselachtige wijze toch alvast stukkjes nieuwe toplaag door de normale toplaag geroerd waren. Proefde je niks van en je kreeg er ook vast niks van, tenzij je eksterogen hebt, dan krijg je jeuk. De koks monkelden wat over aanstelleritus en dat ze misschien ietwat zomaar een willekeurige bak vlaaitoplaagvulling uit de burcht van de buren hadden meegenomen in het idee dat dat vast wel de juiste bak zou zijn.
Maar goed, lang verhaal kort: de koks hebben daarna nog maar een nieuwe vlaai gemaakt, nu gewoon vanaf scratch, en toen bleven de eksterogen koest.
Om er een beetje tempo in te houden is die taart vervolgens in gestrekte draf uitgedragen.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 07-01-2021 14:46:47 ]
Dachten we. Maar dat bleek buiten de bovenbazen gerekend. De GroteGebaksHertog heeft verordend dat alle baksels voorzien moeten worden van een nieuwe toplaag. Die is moderner. Het moet vanwege een goddelijke oekaze waarin staat dat sinds een jaar ofzo, alle toplagen geschikt moet zijn voor alle eters, ongeacht hun mogelijke voedselallergiën. Dat is niet per se heel eenvoudig
Omdat zo ingrijpend aanpassen van de toplaag nogal ten koste gaat van de reguliere bakopbrengsten, wordt heel voorzichtig steeds van 1 bakselrecept de boel aangepast. De taart van het zombieblommetje was de eerste die een nieuwe toplaag had. We hebben die taart nu wel soortvan de deur uit, maar zonder de nieuwe toplaag, die kleeft nu nog aan het dodenmasker van het meiske en dat ligt nog binnenburchts. Maar dat terzijde.
De vlaaienburcht is inmiddels hard bezig de volgende vlaai een nieuwe toplaag te geven, en hebben daardoor geen tijd om ook nog af en toe een normale ouderwetse vlaai te bakken. Dus als daarvan toch een belangrijke spoedbestelling binnenkomt, moeten we die als taartenburcht bakken. Zegt de kasteelheer, en die gaat vrijwel nergens over, maar toevallig nu net wel dáár over.
En natuurlijk kwam er zo’n spoedbestelling. Dus wij dat ding gebakken, receptje bijgeschreven, geproefd. Op zich proefde het ding best ok, maar er was toch iets raars mee. De heks kreeg jeuk aan d’r eksterogen als ze de vlaai rook. Nou is de heks geen aangenaam gezelschap, maar als ze last van d’r eksterogen heeft al helemaal niet. Ik geloof dat ze met uitwerpselen ging kogelen naar de schreeuwluikjes.
Heks en dwerg hebben nog eens héél goed naar de vlaai gekeken, en toen geconstateerd dat er vervuiling in zat, doordat er op raadselachtige wijze toch alvast stukkjes nieuwe toplaag door de normale toplaag geroerd waren. Proefde je niks van en je kreeg er ook vast niks van, tenzij je eksterogen hebt, dan krijg je jeuk. De koks monkelden wat over aanstelleritus en dat ze misschien ietwat zomaar een willekeurige bak vlaaitoplaagvulling uit de burcht van de buren hadden meegenomen in het idee dat dat vast wel de juiste bak zou zijn.
Maar goed, lang verhaal kort: de koks hebben daarna nog maar een nieuwe vlaai gemaakt, nu gewoon vanaf scratch, en toen bleven de eksterogen koest.
Om er een beetje tempo in te houden is die taart vervolgens in gestrekte draf uitgedragen.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 07-01-2021 14:46:47 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
kladblaadje
De kasteelheer heeft een appelflauwte. Gister meldde zich in zijn plaats een Hoge Ome bij de schreeuwluikjes. Kasteelheer is ongesteld en trekt zich tenminste twee weken terug in zijn torenkamertje om in rust & stilte te herstellen. Daarbij liet Hoge Ome zich ontvallen dat de adelstand op zoek gaat naar een andere kasteelheer voor de vlaaienburcht, aangezien de kloof zich nog verder heeft verbreed, of om de kloof nog verder te verbreden, of om ruimte te scheppen voor de kloof, eigenlijk was dat stukje niet heel helder. De rest ook niet eigenlijk, maar dat kwam misschien omdat de Hoge Ome, zoals dat Hoge Omes eigen is, kort en krachtig overkwam en daarbij weinig losliet.
De kasteelheer heeft een appelflauwte. Gister meldde zich in zijn plaats een Hoge Ome bij de schreeuwluikjes. Kasteelheer is ongesteld en trekt zich tenminste twee weken terug in zijn torenkamertje om in rust & stilte te herstellen. Daarbij liet Hoge Ome zich ontvallen dat de adelstand op zoek gaat naar een andere kasteelheer voor de vlaaienburcht, aangezien de kloof zich nog verder heeft verbreed, of om de kloof nog verder te verbreden, of om ruimte te scheppen voor de kloof, eigenlijk was dat stukje niet heel helder. De rest ook niet eigenlijk, maar dat kwam misschien omdat de Hoge Ome, zoals dat Hoge Omes eigen is, kort en krachtig overkwam en daarbij weinig losliet.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Is de Hoge Ome of de kasteelheer een interim meneer/mevrouw?
En hoe grappig dat het voetvolk onmiddellijk op de hoogte is.
En hoe grappig dat het voetvolk onmiddellijk op de hoogte is.
Er zijn blijkbaar verschillende Hoge Omes.quote:
kladblaadje
De kasteelheer heeft een appelflauwte. Gister meldde zich in zijn plaats een Hoge Ome bij de schreeuwluikjes. Kasteelheer is ongesteld en trekt zich tenminste twee weken terug in zijn torenkamertje om in rust & stilte te herstellen. Daarbij liet Hoge Ome zich ontvallen dat de adelstand op zoek gaat naar een andere kasteelheer voor de vlaaienburcht, aangezien de kloof zich nog verder heeft verbreed, of om de kloof nog verder te verbreden, of om ruimte te scheppen voor de kloof, eigenlijk was dat stukje niet heel helder. De rest ook niet eigenlijk, maar dat kwam misschien omdat de Hoge Ome, zoals dat Hoge Omes eigen is, kort en krachtig overkwam en daarbij weinig losliet.
Ik ken er waar veel woorden uitkomen, maar weinig inhoud. Gebakken lucht, eigenlijk.
Zo’n ome heeft met die (gebakken) lucht ooit twee kasteelheren laten wegwaaien.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Nee, geen huurlingen daar! Ik denk dat er mogelijk wel huurlingkasteelheren bestaan, maar ik ben ze nog niet tegengekomen. Wel veel kasteelbewoners her en der met kasteelheerambities. Eenmaal kasteelheer hebben veel kasteelheren spijt, kalief zijn in plaats van de kalief isnogoedh...quote:
Is de Hoge Ome of de kasteelheer een interim meneer/mevrouw?
En hoe grappig dat het voetvolk onmiddellijk op de hoogte is.
[ Bericht 12% gewijzigd door sigme op 14-01-2021 19:10:25 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Er zijn zeker verschillende Hoge Ome Stromingen. Mijn indruk is dat ze zich nestelen en dan omringen met soortgenoten. Ik heb in andere landen ook wel het breedsprakige gebakken luchttype gekend, en dan waren er daar vaak meerdere van.quote:
[..]
Er zijn blijkbaar verschillende Hoge Omes.
Ik ken er waar veel woorden uitkomen, maar weinig inhoud. Gebakken lucht, eigenlijk.
Zo’n ome heeft met die (gebakken) lucht ooit twee kasteelheren laten wegwaaien.
In mijn huidige land zijn ze gelukkig vrijwel allemaal kort van stof. Dat heeft wel mijn voorkeur. Voor de uitkomst maakt het weinig uit, maar het kost beduidend minder tijd. De bespaarde tijd besteed ik graag aan meer of minder nuttige zaken, en met zekerheid in het bijzonder liever niet aan luisteren naar Hoge Omes.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Vensterblaadje
Wij doen al ons werk via een venster. Die vensters zijn belangrijk en moeten goed onderhouden worden. Zo’n burcht als de onze heeft best veel vensters, en alle andere burchten ook, dus we hebben gezamenlijk een grote vensteronderhoudsdienst, die de vensters, het glas en de luiken tiptop in orde houdt.
Vroeger, vóór de grote pestuitbraak, hadden we naast de professionele onderhoudsdienst ook een charmant glazenwassersteam dat alle vensters en vensterbankjes bij langs ging, bestaande uit Partizanen. Partizanen zijn voetvolk dat niet helemaal goed mee kan komen en daarom een knullig baantje toegewezen krijgt. Ik heb geen idee wat de Partizanen doen in tijden van Pest.
Bij het grote vensteronderhoud hoort ook dat we af en toe allemaal nieuwe vensters krijgen. Ooit, lang geleden was het al heel hip om dubbel glas te hebben, maar we hebben inmiddels natuurlijk HR-glas, of nog beter. In elk geval, de vensters waar we de laatste jaren door keken waren nu oud en achterhaald en de onderhoudsdienst had gezegd dat ze ze niet meer wilden onderhouden maar dat we nu echt nieuw glas moesten. Dat is nogal een klus dus; alle vensters van de burcht vernieuwen. En ook van alle andere burchten natuurlijk. Mijn indruk is dat de klus wel goed voorbereid is en ook redelijk gesmeerd loopt. Via de schreeuwluikjes heb ik gehoord dat sommige van mijn eigen kasteelburen al een nieuw venster hebben, en dat je een dag bezig bent met herschikken van je gordijntjes en frutsels enzo, maar dat het daarna ook wel weer mooi koekeloeren is.
Maar ja, waar gehakt wordt vallen spaanders, en blijkbaar was ik aan de beurt. Gister lag er een briefje in mijn bus, dat ik een nieuw venster had. Die briefjes kan je pas zien als je je luiken open hebt, en het was dus gelukt om mijn luiken open te maken. Voor de duidelijkheid: er zit nogal een slot op de luiken voor het venster, dus als je wil kijken moet je eerst de luiken van slot halen.
M’n nieuwe venster was er dus, maar het had een wat rare vervorming waardoor alles heel klein leek. Dat stond me niet aan, dus ik wat poetsen enzo. Gedoe gedoe. Op een zeker moment leek het me beter het luik even dicht te gooien zodat ik met een frisse blik het venster daarna zou openen. En toen wou dat stomme luik nooit meer open. Het slot wil wel draaien, dus m’n sleutel past best, maar ergens klemt iets en ik krijg het nu echt niet meer open
De onderhoudsdienst heeft tweemaal gepoogd van buitenaf wat te herstellen, maar dat lukt niet, en nu moet er een specialist naar komen kijken. Die heeft nog niks van zich laten horen, en ik heb even aan het luik gerammeld zojuist, het luik wil nog steeds niet open.
Nu heb ik dus alleen nog maar m’n schreeuwluikje om af en toe wat door te brullen, verder geen enkel zicht op of contact met m’n burchtgenoten. Ik mag natuurlijk m’n hok niet uit, want de Pest enzo, bovendien kan die specialist ook zomaar langskomen, dus ik moet ook daarom in de buurt blijven. Moet ‘ie wel even een duif sturen, geen briefje, dat hij eraan komt. Want briefjes kan ik dus momenteel niet bij want die worden bezorgd aan de kant van het luik waar ik niet kan komen
Wij doen al ons werk via een venster. Die vensters zijn belangrijk en moeten goed onderhouden worden. Zo’n burcht als de onze heeft best veel vensters, en alle andere burchten ook, dus we hebben gezamenlijk een grote vensteronderhoudsdienst, die de vensters, het glas en de luiken tiptop in orde houdt.
Vroeger, vóór de grote pestuitbraak, hadden we naast de professionele onderhoudsdienst ook een charmant glazenwassersteam dat alle vensters en vensterbankjes bij langs ging, bestaande uit Partizanen. Partizanen zijn voetvolk dat niet helemaal goed mee kan komen en daarom een knullig baantje toegewezen krijgt. Ik heb geen idee wat de Partizanen doen in tijden van Pest.
Bij het grote vensteronderhoud hoort ook dat we af en toe allemaal nieuwe vensters krijgen. Ooit, lang geleden was het al heel hip om dubbel glas te hebben, maar we hebben inmiddels natuurlijk HR-glas, of nog beter. In elk geval, de vensters waar we de laatste jaren door keken waren nu oud en achterhaald en de onderhoudsdienst had gezegd dat ze ze niet meer wilden onderhouden maar dat we nu echt nieuw glas moesten. Dat is nogal een klus dus; alle vensters van de burcht vernieuwen. En ook van alle andere burchten natuurlijk. Mijn indruk is dat de klus wel goed voorbereid is en ook redelijk gesmeerd loopt. Via de schreeuwluikjes heb ik gehoord dat sommige van mijn eigen kasteelburen al een nieuw venster hebben, en dat je een dag bezig bent met herschikken van je gordijntjes en frutsels enzo, maar dat het daarna ook wel weer mooi koekeloeren is.
Maar ja, waar gehakt wordt vallen spaanders, en blijkbaar was ik aan de beurt. Gister lag er een briefje in mijn bus, dat ik een nieuw venster had. Die briefjes kan je pas zien als je je luiken open hebt, en het was dus gelukt om mijn luiken open te maken. Voor de duidelijkheid: er zit nogal een slot op de luiken voor het venster, dus als je wil kijken moet je eerst de luiken van slot halen.
M’n nieuwe venster was er dus, maar het had een wat rare vervorming waardoor alles heel klein leek. Dat stond me niet aan, dus ik wat poetsen enzo. Gedoe gedoe. Op een zeker moment leek het me beter het luik even dicht te gooien zodat ik met een frisse blik het venster daarna zou openen. En toen wou dat stomme luik nooit meer open. Het slot wil wel draaien, dus m’n sleutel past best, maar ergens klemt iets en ik krijg het nu echt niet meer open
De onderhoudsdienst heeft tweemaal gepoogd van buitenaf wat te herstellen, maar dat lukt niet, en nu moet er een specialist naar komen kijken. Die heeft nog niks van zich laten horen, en ik heb even aan het luik gerammeld zojuist, het luik wil nog steeds niet open.
Nu heb ik dus alleen nog maar m’n schreeuwluikje om af en toe wat door te brullen, verder geen enkel zicht op of contact met m’n burchtgenoten. Ik mag natuurlijk m’n hok niet uit, want de Pest enzo, bovendien kan die specialist ook zomaar langskomen, dus ik moet ook daarom in de buurt blijven. Moet ‘ie wel even een duif sturen, geen briefje, dat hij eraan komt. Want briefjes kan ik dus momenteel niet bij want die worden bezorgd aan de kant van het luik waar ik niet kan komen
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
blaadje
De kasteelheer is nog niet bijgekomen van de appelflauwte. Er is ons daarom door Hoge Ome (hertog) een leenheer toebedeeld. Hertog kwam onlangs bij de vaste ochtendschreeuwluikjessessie staan, met een megafoon want hij kreeg z'n luikje niet echt open, dus we konden 'm niet zien. Maar soit. Hij vertelde dat er een leenheer was aangewezen voor de vlaaienburcht. Herstel! Waar ik zei vlaaienburcht bedoelde ik taartenburcht. Stop. Ok, dat liep soepeltjes
Inmiddels heeft de leenheer zich ook al vertoond bij de scheeuwluikjes, en hij gaat proberen snel verstand te krijgen van taarten, en een overzicht van de opgestapelde bestellingen, en een visie ontwikkelen over welke bestelling wel en niet en vooral, vooral, in welke volgorde, moeten worden uitgevoerd en afgehandeld en de deur uit met die taart.
Het schijnt bovendien dat alle banketbakkersburchten per volgende week(!) gedetailleerde planningen voor de komende drie maanden moeten opleveren, en dat terwijl wij al blij zijn als we enig idee hebben wat we deze week aan het doen zijn.
In deze planning moet een duidelijk overzicht gegeven worden welke belangrijke bestellingen er nog op de stapel liggen en welke we daarvan de komende drie maanden gaan bakken.
Behalve dat wij nauwelijks weten met welke taarten we vandaag bezig zijn, weten we hooguit welke taarten we de komende 2 à 3 weken hopen te bakken, en hebben we bijna enkel inzicht in de bestellijst. Ja, de allergievrije toplagen van alle taarten, dat weten we. En nog twee forse ingrepen waar we al wel eens een beetje over gesproken hebben. Maar of dat morgen, volgende maand, ooit of pas als we zin hebben eens gebakken moet worden? Geen idee.
Onze appelflauwe kasteelheer zal hier mee bezig zijn geweest/ had hier mee bezig moeten zijn (*) doorhalen wat niet van toepassing is
In elk geval: wij hebben geen idee of hij er mee bezig is geweest en/of iets gedaan heeft, en we hebben ook geen idee wat we de komende drie maanden gaan doen of zouden moeten doen of hadden moeten doen. Maar goed, dat is per vandaag het probleem van de leenheer.
De kasteelheer is nog niet bijgekomen van de appelflauwte. Er is ons daarom door Hoge Ome (hertog) een leenheer toebedeeld. Hertog kwam onlangs bij de vaste ochtendschreeuwluikjessessie staan, met een megafoon want hij kreeg z'n luikje niet echt open, dus we konden 'm niet zien. Maar soit. Hij vertelde dat er een leenheer was aangewezen voor de vlaaienburcht. Herstel! Waar ik zei vlaaienburcht bedoelde ik taartenburcht. Stop. Ok, dat liep soepeltjes
Inmiddels heeft de leenheer zich ook al vertoond bij de scheeuwluikjes, en hij gaat proberen snel verstand te krijgen van taarten, en een overzicht van de opgestapelde bestellingen, en een visie ontwikkelen over welke bestelling wel en niet en vooral, vooral, in welke volgorde, moeten worden uitgevoerd en afgehandeld en de deur uit met die taart.
Het schijnt bovendien dat alle banketbakkersburchten per volgende week(!) gedetailleerde planningen voor de komende drie maanden moeten opleveren, en dat terwijl wij al blij zijn als we enig idee hebben wat we deze week aan het doen zijn
.In deze planning moet een duidelijk overzicht gegeven worden welke belangrijke bestellingen er nog op de stapel liggen en welke we daarvan de komende drie maanden gaan bakken.
Behalve dat wij nauwelijks weten met welke taarten we vandaag bezig zijn, weten we hooguit welke taarten we de komende 2 à 3 weken hopen te bakken, en hebben we bijna enkel inzicht in de bestellijst. Ja, de allergievrije toplagen van alle taarten, dat weten we. En nog twee forse ingrepen waar we al wel eens een beetje over gesproken hebben. Maar of dat morgen, volgende maand, ooit of pas als we zin hebben eens gebakken moet worden? Geen idee.
Onze appelflauwe kasteelheer zal hier mee bezig zijn geweest/ had hier mee bezig moeten zijn (*) doorhalen wat niet van toepassing is
In elk geval: wij hebben geen idee of hij er mee bezig is geweest en/of iets gedaan heeft, en we hebben ook geen idee wat we de komende drie maanden gaan doen of zouden moeten doen of hadden moeten doen
. Maar goed, dat is per vandaag het probleem van de leenheer.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
blunderblaadje
Oh, en we hebben ook weer eens een bloemenmeisjesblunder. Geen dooien deze keer, zo bont maken we het echt niet vaak hoor. Maar we hadden een tamelijk gewone standaardtaart op bestelling uitgebreid met een extra ingrediëntje, er moesten appelpitjes over gestrooid worden. Dus wij een mooie nieuwe appeltaart naar bestaand recept gebakken, maar dan nu besprenkeld met appelpitjes (de nieuwe taart is niet helemaal mooi, er zit een bromvlieg in. we maken nog wel eens een andere, zonder die vlieg).
We hadden een afspraak met de klant, in een speciaal gebouwtje waar we proeverijen organiseren, om daar de taart te serveren. Als de klant 'm dan goed vindt, kan ie daarna echt uitgedragen worden.
Dit is dus een wat langzame maar belangrijke processie, waarin een bloemenmeisje begeleid door de congierges de taart naar dat gebouwtje draagt en ritueel overhandigt aan de klant. Zo ver zo goed.
Ondertussen is die klant al een week stukjes taart aan het eten, en klaagt niet echt over de taart, maar meldt wel dat er wat weinig appelpitjes in zitten. Na een week is iets duidelijker dat 'wat weinig' een tamelijk onbruikbaar eufemisme is voor 'geen enkele'. Dus. Wij dachten eerst nog dat de ingebakken vlieg misschien de pitjes opgevroten had, dus eerst met vliegenmeppers etc erop los. Maar uiteindelijk blijken we het bloemenmeisje met een oude taart op pad gestuurd te hebben. Prima taart hoor, maar daar zitten dus geen pitten in.
Gelukkig hoef ik het de klant niet uit te leggen, dat doet iemand anders maar.
Oh, en we hebben ook weer eens een bloemenmeisjesblunder. Geen dooien deze keer, zo bont maken we het echt niet vaak hoor. Maar we hadden een tamelijk gewone standaardtaart op bestelling uitgebreid met een extra ingrediëntje, er moesten appelpitjes over gestrooid worden. Dus wij een mooie nieuwe appeltaart naar bestaand recept gebakken, maar dan nu besprenkeld met appelpitjes (de nieuwe taart is niet helemaal mooi, er zit een bromvlieg in. we maken nog wel eens een andere, zonder die vlieg).
We hadden een afspraak met de klant, in een speciaal gebouwtje waar we proeverijen organiseren, om daar de taart te serveren. Als de klant 'm dan goed vindt, kan ie daarna echt uitgedragen worden.
Dit is dus een wat langzame maar belangrijke processie, waarin een bloemenmeisje begeleid door de congierges de taart naar dat gebouwtje draagt en ritueel overhandigt aan de klant. Zo ver zo goed.
Ondertussen is die klant al een week stukjes taart aan het eten, en klaagt niet echt over de taart, maar meldt wel dat er wat weinig appelpitjes in zitten. Na een week is iets duidelijker dat 'wat weinig' een tamelijk onbruikbaar eufemisme is voor 'geen enkele'. Dus. Wij dachten eerst nog dat de ingebakken vlieg misschien de pitjes opgevroten had, dus eerst met vliegenmeppers etc erop los. Maar uiteindelijk blijken we het bloemenmeisje met een oude taart op pad gestuurd te hebben. Prima taart hoor, maar daar zitten dus geen pitten in.
Gelukkig hoef ik het de klant niet uit te leggen, dat doet iemand anders maar.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Er wordt wel erg klunzig gewerkt en gemanage’d in de burchten, niet waar?
De schijnbaar transparante aanpak van de leenheer is wel typerend voor ingehuurde
krachten.
Is het nog leuk werken in de burcht achter je luikje?
De schijnbaar transparante aanpak van de leenheer is wel typerend voor ingehuurde
krachten.
Is het nog leuk werken in de burcht achter je luikje?
|
|
