Draai hier alle platen in je platenkast #22 (Barbarian)

bazbo cd0800: Robert Fripp & Brian Eno - The Equatorial Stars



Een jaar eerder (jaja, die chronologie van mij is een rommeltje) komt deze nog uit. Fripp en Eno hernieuwen hun samenwerking (na bijna dertig jaar sinds 1975) en komen met een zweverig en zeer ambient album. Als ik het op 3 december 2004 in de winkel zie liggen, neem ik het mee. De basis van de stukken zijn (grotendeels onherkenbare) gitaartonen ŕ la de soundscapes, maar nu zijn Eno's elektronische bewerkingen herkenbaar. Daaroverheen horen we ijle solo's van Fripp op zijn elektrische gitaar. Stemmig, zeer stemmig. Niet te vinden op YT, dus dan maar twee recensies ...

bazbo cd0801: Robert Fripp - At The End Of Time - Churchscapes Live In England & Estonia 2006



'Laat ik eens iets heel anders gaan doen,' moet Fripp hebben gedacht. 'Ik maak gewoon dezelfde gitaargeluidswolken, maar dit keer noem ik ze niet soundscapes, maar omdat ik ze live heb uitgevoerd in kerken en kathedralen, heten ze nu churchscapes.' Dit keer geen achteraf bewerkte constructies, maar 100% live opgenomen, enkele in de St. Paul's Cathedral in Londen, andere in kerken in Talinn en Haapsalu en enkele andere plaatsen in Estland. Fripp legt eerst een warme deken van aanzwellende en langzaam wegstervende tonen neer en daaroverheen speelt hij dan spaarzame solo's. Het moet echt geweldig hebben geklonken in die galmende galerijen. Op 27 augustus 2007 kocht ik het album toen hij pas was verschenen en ik moet zeggen dat ook deze een hoogtepunt is in het soundscapesoeuvre.

bazbo cd0802: Robert Fripp & Brian Eno - Beyond Even (1992-2006)



Different cook. Eind 2007 verschijnt deze 'verzameling' van stukjes muziek waaraan Fripp en Eno hebben gewerkt tussen 1992 en 2006. Het is verschillend materiaal: van ambient tot aan minder ambient. Sommig spul is ritmisch, ander zweeft weg. Tim Harries en Trey Gunn spelen her en der mee. Ik kocht de limited edition dubbelcd ergens in 2007; de precieze aankoopdatum is onbekend, maar ik vermoed dat het niet ver na de verschijningsdatum van 7 november moet zijn geweest. Op het ene schijfje staan de dertien stukjes aan elkaar gemixt (als één lange suite), op het tweede schijfje allemaal apart met een tel of wat pauze ertussen. Ik draai eigenlijk altijd de aan elkaar gemixte versie. Niet veel, overigens. Het is allemaal wat abstract en bij vlagen duister materiaal. Bij nadere beluistering wel heel gaaf, eigenlijk. Toch eens vaker uit de kast rukken. Ook weer helemaal niks van te vinden op YT, behalve een Duitschtalige Albenrevue.

bazbo cd0803: Travis & Fripp - Thread



In 2008 werkt Fripp samen met Theo Travis (toeteraar bekend van Soft Machine (Legacy), The Tangent, Steven Wilson ea, plus zijn soloplaten en band Theo Travis' Double Talk) en maakt hij dit album. Op 5 januari 2007 improviseren Fripp en Travis in de studio en dat nemen ze op. Fripp legt zijn bekende soundscapetapijten neer en Travis maakt er sopraansax- en fluitmelodieën overheen. Later voegt Travis er her en der nog een fluitoverdub aan toe en dat is het dan. Resultaat is een vrij spontaan klinkende plaat vol warme klanken, melancholiek wellicht. Door het gebruik van de sax en de fluit is het geluid wat afwisselender dan de solosoundscapeplaten van Fripp, misschien ook wat toegankelijker voor iedereen die die platen wat ondoordringbaar vindt. Ik vond Thread in de plaatselijke platenwinkel op 8 september 2008.

bazbo cd0804: Travis & Fripp - Live at Coventry Cathedral



Op 23 mei 2009 spelen Theo Travis en Robert Fripp een concert in Coventry Cathedral. De twee sets duren samen vijf kwartier. Jakko Jakszyk mixt het later tot een mooi geheel dat in 2010 verschijnt. Ik koop de cd op 7 mei 2010. Het aardige van deze opnames is dat het veel spontaner klinkt dan de voorgaande studioplaat. Fripp legt zijn vertrouwde soundscapewolkendeken en afwisselend soleren hij en Travis daaroverheen. Soms gaat die solo zowaar de wat 'ruige' kant op, voor zover je daarover kunt spreken bij deze toch wat serene klanken. De sax en de gitaar gieren zelfs wat. Dat maakt dit album afwisselender en mogelijk nog interessanter. Omdat alles geďmproviseerd is, komt er geen enkele titel overeen met die van de voorganger. Eén grote grote uitzondering: er is een (korte) versie van Moonchild te horen, datterug te vinden is op het legendarische debuutalbum In The Court Of The Crimson King van King Crimson. Het stuk is bijna onherkenbaar, maar de melodie doet een enorme bel rinkelen. Mooi album, dit.


Verder op YT niks te vinden van dit album.

bazbo cd0805: Robert Fripp | Andrew Keeling | David Singleton | Metropole Orkest - The Wine Of Silence



Zaterdag 28 juni 2003. Het Metropole Orkest is betrokken bij een bijzonder project. Andrew Keeling (componist, arrangeur, muzikant en schrijver) heeft enkele soundscapes van Robert Fripp gearrangeerd voor orkest en koor. Op deze zaterdag maakt het Metropole Orkest opnames van die arrangementen. De opnames vinden plaats in Paradiso, in het kader van het Holland Festival en het project 'Electric Guitar Now'. Naast het Metropole Orkest staat er een heel koor op het podium. Ik ben niet in de gelegenheid om erheen te gaan en baal daar tot op de dag van vandaag enorm van. Gelukkig vind ik later televisieopnames ervan online en tot mijn grote vreugde verschijnt in 2012 (eindelijk!) deze cd. Ik koop hem op 7 juni 2012. David Singleton, een van Fripps medewerkers, heeft de opnames iets bewerkt, zodat ze meer geschikt zijn voor beluisteren thuis. Zes lange soundscapes, vertolkt door orkest en koor. In eerste instantie zou je zeggen dat het niet werkt of niet kán werken. Maar schijn bedriegt. De stukken zijn net zo meditatief, (ont)spannend, overweldigend en verpletterend mooi als de 'normale' soundscapes van Fripp op gitaar. Soms hoor ik het verschil niet eens. Dit is een van de allermooiste albums in mijn platenkast en ik hoor hem dan ook heel graag en vaak. Oprechte aanrader!

bazbo cd0806: Travis & Fripp - Follow



En dan weer twee jaar later, in 2012, komen Travis en Fripp met hun derde album. Follow gaat nog weer een stapje verder in het avontuur. De opnames zijn gemaakt tussen april 2010 en en juni 2011 in een heleboel studio's. De heren hebben dus mooi kunnen knutselen aan dit album. Naast de vertrouwde geluiden van soundscapes, ijle gitaar, sopraansax en fluit is er nu ook een incidentele scheurgitaar en vooral veel meer variatie in melodie te horen: in sommige gevallen lijkt het materiaal wel vooraf gecomponeerd! Hear Our Voices is een cover van een traditioneel volkslied en dat is bijzonder voor het werk van Fripp. Het stuk 1979 is helemaal bijzonder: de basis bestaat uit Frippertronics die Fripp in 1979 opnam en waarover hij en Travis nu een nieuwe laag leggen. In de postproductie van de plaat helpen mensen als Dave Sturt en Steven Wilson mee. Ik kocht een versie met cd én dvd op 4 februari 2013, toen hij net bij ons verkrijgbaar was. Op de dvd staat een surround mix van het album (gaaf!), nog drie extra stukken en vier video's van het duo: 'Filmed and recorded on 29 October 2010 at All Saints Church, Falmouth, Cornwall, UK and 30 October 2010 at St Peter's Church, Newlyn, Cornwall, UK.' Onder de videostukken zit een versie van The Power To Believe van het gelijknamige album van King Crimson. Interessant! Sowieso is het bijzonder om te zien hoe de mannen aan het werk zijn met al die loops. Dit is een zeer mooi album met een zeer rijk klankkleurenpalet.







[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 27-01-2021 20:36:09 ]

bazbo cd0807: Travis & Fripp - Discretion



Discretion verschijnt in 2014 en ik koop 'm op 31 oktober van dat jaar. Het geluid groeit, is nog rijker dan voorheen. Een beetje provocerend opent het album met de melodie van The Power To Believe, het stuk van het gelijknamige album van King Crimson. Hier loopt het over in Pastorale en de titel typeert veel van het werk dat op deze plaat is te beluisteren. De loops van Fripp en Travis vormen de basis voor ijle solotonen van gitaar, fluit en sopraansaxofoon. Her en der klinkt een wat dissonanter geluid; af en toe kan Fripp zijn abstractere scheurgitaarklank inzetten. Het zesde stuk eindigt ook weer met The Power To Believe. De opnamen van deze plaat stammen al uit 2010, tijdens concerten in Europa. Vandaar ook dat enkele stukken in een andere versie eerder te horen waren op Follow uit 2012. Dave Sturt (van Gong) heeft de eerste zes werken gemixt. Erna komen nog twee bonusstukken, gemixt door Steven Wilson. Forgotten Days is kort; het tweede stuk Rhapsody On The Theme Of Starless is een soundscape gebaseerd op de melodie van inderdaad Starless, het weergaloze werkstuk dat te vinden is op Red van King Crimson. In 2014 is Fripp alweer een jaar bezig met zijn beestachtige versie van King Crimson (met drie drummers voor op het podium), waarmee hij de catalogus van vooral de jaren zeventig doorploegt en laat horen en waarin Starless een zeer indrukwekkend onderdeel is. Mooi album, dit. Ik heb een versie met een dvd erbij, waarop het hele album nog eens in surround sound te beluisteren is. Als je dat doet, waan je je helemaal in de zevende hemel. Niks van de plaat te vinden op YT.



[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 28-01-2021 18:45:14 ]

bazbo cd0808: Robert Fripp & Brian Eno - Live in Paris 28.05.1975



Ook in 2014 komt dit uit. Tamelijk onverwacht, vind ik. Ik koop de set op 2 oktober 2014. Eind mei en begin juni 1975 hebben Fripp & Eno een serie van negen concerten gepland in Spanje, Frankrijk en Engeland. Twee daarvan zijn uiteindelijk afgezegd, omdat er te weinig kaarten waren verkocht. De shows die wel doorgingen, werden door velen terughoudend ontvangen. Vooral de pers was teleurgesteld. Ik vrees dat velen verwachtten dat ze een mix van (glam)rock, Roxy Music en King Crimson voorgeschoteld zouden krijgen. In plaats daarvan kregen ze iets heel anders: Eno en Fripp in half duister op het podium, met een berg elektronica om hen heen. De platen (No Pussyfooting) en Evening Star vormden de basis van het concertmateriaal. Omdat het technisch lastig was om de loops live te maken, gebruikte Eno vooraf opgenomen loops. Ter plekke voegde hij daar elektronische geluiden aan toe en Fripp soleerde eroverheen. Het concert van 28 mei 1975 staat in zijn geheel op deze set. De eerste helft op de eerste cd; de tweede helft op de tweede. (Goh.) Op een derde schijfje staan de 'kale' Frippertronicloops en zowaar de b-kant van een heuse single. Ik moet zeggen dat ik verbijsterd ben over het resultaat: vooral Fripps gitaarsolo's zijn bij tijden fijn snijdend en daar houd ik altijd wel van. Hij had toch wel een fantastisch giertaargeluid in die tijd. Draai dit niet veel, maar zit nu wel weer met kippenvel.

bazbo cd0809: Travis & Fripp - Between The Silence



Het duo Travis & Fripp speelt in 2009 en 2010 veel concerten, vooral in het Verenigd Koninkrijk. Fripp kennende neemt hij alles op. Via de webwinkel van zijn bedrijf DGM kun je digitaal van alles kopen. Ik kies voor fysieke uitgaven die ik in de winkel kan vinden. Op 13 augustus 2018 vind ik bijvoorbeeld deze set. (Delen van) drie concerten staan erop, verdeeld over drie cd's: die in de All Saints Church in Broad Chalke op 21 mei 2009, de Spiegeltent tijdnes het Bath Festival op 5 juni 2010 en in de All Saints Church van Pittville, Cheltenham op 16 juli 2010. Er zijn titels die de heren tijdens twee of drie concerten spelen en die dus ook twee of drie keer op deze set staan. Is dat erg? Nee, want alles is immers live gespeeld en veel solo's zijn geďmproviseerd, dus alles klinkt iedere keer weer heel anders. Onvoorstelbaar hoe organisch het loopwerk klinkt; de daaroverheen gespeelde melodieën op fluit, sopraansax en gitaar zijn vloeiend, boeiend en soms ongemakkelijk. Enerzijds zweef je er fijn bij weg; op andere momenten zit ik ademloos te luisteren naar alles wat er gebeurt. Mooi document.

Weer niks van op YT, behalve trailers:

bazbo cd0810: Fruupp - Wise As Wisdom - The Dawn Albums 1973-1975



Fruupp. Wie kent het niet? Legendarisch, beetje obscuur vijfkoppig Brits bandje dat slechts vier platen maakte in de jaren zeventig. Ik was jarenlang op zoek (niet heel actief, hoor) naar die vier platen en vond ze nergens, tot in 2019 dit cd-boxje verscheen met alle vier de elpees erin. Leuk! Ik kocht het doosje bij het verschijnen op 2 september 2019. Future Legends (1973) was het debuutalbum en typeert het geluid gelijk erg goed: een malle mix tussen psychedelisch, pop en prog. Seven Secrets (1974) klinkt lichter en lijkt meer poppy. The Prince Of Heaven's Eyes (1974) kent weer meer complexere zaken in de stukken verweven. Modern Maskerades (1975), geproduceerd door Ian McDonald (ex-King Crimson, Foreigner), zoekt naar de balans tussen pop en prog en je hoort dat het niet goed lukt. De band besloot in 1975 tijdens opnames van het vijfde album (dat Doctor Wilde's Twilight Adventure moest gaan heten) te stoppen omdat de plaatverkoop tegenviel en er een grote golf van nieuwe muziekstromingen (wave en punk) in opkomst was. Met dit mooie doosje is de erfenis van Fruupp veilig gesteld en ik draai de plaatjes graag. Het is achteraf misschien niet heel opzienbarende muziek, maar er zitten ware pareltjes tussen.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2021 08:31 schreef Bosbeetle het volgende:
BBCD292

[ afbeelding ]

Van hetzelfde label een verzamelaar van een hele andere orde, ik denk dat de whats up verzamelaars veel meer 1994 bevatten het is toevallig ook precies hetzelfde jaar. Ik heb deze gekregen van mijn zus die mij denk ik ook wat muziek wilde bijbrengen hehe en dat is gelukt hoor. Dit album staat behoorlijk vol met "hits" die mij nog steeds blij maken op 90s avondjes. Van grote one hit wonders zoals zoals whale met hobo humping slobo babe, tot de in mijn muziek geschiedenis nogal belangrijke eerste aanraking met faith no more want epic staat hierop. Verder betrijkt het zo'n beetje het hele alternatieve genre van bettie serveert naar radiohead van red hot chilli peppers naar the breeders van primal scream naar urban dance squad. Een zeer degelijke verzamelaar

[...]

Whale!

bazbo cd0811: Gabba Zappa Hey! - Hey Punk



Zappa in punk rock style. Op 25 november 2017 speelt Graham Davis met zijn bandje in het punkhol van café Bluf in Heerlen tijdens het festival Mosae Zappa. Ik ben er natuurlijk bij; ik ken Graham inmiddels meer dan vijftien jaar en ben benieuwd naar zijn vertolkingen van het Zappamateriaal. Het is geweldig. Ik krijg hun - in dat jaar in eigen beheer opgenomen en uitgebrachte - cd'tje Hey Punk. Bandnaam is natuurlijk ontleend aan Gabba Gabba Hey van The Ramones.Voor de gelegenheid heten de bandleden Gooey Zappone, Douche Zappone en Erogenous. De opnames zijn deels in de studio, deels live in Café Oto in Londen gemaakt. Op het plaatje komen in zesentwintig minuten twaalf Zappaklassiers voorbij, bijna allemaal voorafgegaan door: 'One two three four!' Natuurlijk niet de meest ingewikkelde stukken van de meester, maar het materiaal dat zich het beste laat verraggen. Enige uitzondering is Clownz, de bewerking van Zappa's bijna onmogelijke synclavier-/gitaarwerk Clowns On Velvet. Wat opvalt, is dat de gekozen Zappastukken zich eigenlijk prima lenen voor een uitvoering in een stijl als deze. Hilarisch plaatje, dit.





[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 29-01-2021 10:49:04 ]

bazbo cd0812: Gabba Zappa Hey! - Help I'm A Punk



In julli 2018 speelt Gabba Zappa Hey! drie keer op het grote Zappanale-festival in Noordoost-Duitschland. Eén keer in het dorp tijdens de preparty van het festival, de tweede keer bij de jaarlijkse Zappa-expositie en een derde keer als afsluiter van het festival zelf op het tweede podium. Drie keer feest. Op 23 november 2018 zie ik Graham en zijn vrienden wederom spelen, opnieuw in punkbastion café Bluf in Heerlen tijdens het Mosae Zappa festival. Geheid weer pret, leut en feest. Ik krijg het nieuwe - in eigen beheer uitgebrachte - cd'tje Help I'm A Punk en inderdaad: Graham heeft mijn foto gebruikt voor de achterzijde van het hoesje. Waren de opnames van het vorige plaatje nog voornamelijk live tijdens een concert in Londen; nu is de muziek in de studio vastgelegd. Voor het geluid maakt het niet uit; het klinkt allemaal rauw en ongepolijst, zoals het hoort. De setlijst is wat gevarieerder: naast negen Zappastukken ook Happy Together (van The Turtles; het stuk zongen Flo & Eddie vaak tijdens de Vaudevillebandconcerten van Zappa in 1970/1971) en een verrassende Lucifer Sam van Pink Floyd. Grandioos feest, ook dit plaatje weer.





Hier het optreden tijdens Zappanale 2018 in de expositieruimte in het dorp:

Achterzijde cd:

bazbo cd0813: Peter Gabriel - Peter Gabriel



In 1976 is Peter Gabriel uit de band Genesis gestapt. Hij wil meer tijd besteden aan zijn gezin, zegt hij. Toch is hij druk met allerlei andere dingen en projecten en in 1977 verschijnt zijn eerste soloplaat. Voor de productie heeft hij Bob Ezrin gevraagd en dat betekent dat we een breed klankspectrum met orkestrale tierelantijn mogen verwachten. Dat klopt deels. De eerste plaatkant kent wat rauwe randjes (Modern Love), een hit (Sollsbury Hill) en malle fratsen (Excuse Me); op de tweede plaatkant wordt het allemaal complexer en uitgebreider gearrangeerd. Afsluiter Here Comes The Flood is misschien wel het mooist; het stuk zou twee jaar later - maar dan in 'kale' vorm met slechts piano en Gabriel's stem - prijken op Exposure van Robert Fripp. De lijst met muzikanten kent een sterrenbezetting: Tony Levin, Steve Hunter, Robert Fripp, Dick Wagner, Larry Fast en vele anderen. De elpee heeft als titel Peter Gabriel; de volgende drie soloplaten van Gabriel kregen dezelfde titel. Daarom kreeg dit album de bijnaam Car, vernoemd naar het hoesontwerp (van Hipgnosis). Ik heb de elpee (vanzelfsprekend) op vinyl. Later kocht ik een cd-versie die nu ergens ver weg achter in een kast staat; op 20 april 2004 kocht ik een geremasterde versie (uit 2002) en die draai ik nu. Mooie debuutsoloplaat met veel verschillende stijlen die toch één geheel vormen.