Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:15 |
Ben jaren geleden geëmigreerd uit Nederland naar 'n ander Europees land met vrouw en kinderen. Ondertussen ben ik gescheiden. Na een lang slepende rechtszaak is er een omgangsregeling met de kinderen, waardoor ik ze vaak zie. Nu ben ik het hier al een tijd beu, maar de laatste tijd irriteer ik me werkelijk aan alles hier. De tijd met de kinderen spendeer ik hier, de tijd zonder de kinderen elders. Ondertussen heb ik een nieuwe relatie met een dame in Nederland. De tijd hier is echt de tijd uitzitten geworden. Nu wil ik graag terug naar Nederland. Maar de consequentie is dan wel dat ik de kinderen een stuk minder zie. 99% van de tijd ben ik 100% overtuigd, maar zeg maar 1% van de tijd is er twijfel. Eenmaal de stap genomen is er natuurlijk ook amper nog een weg terug. De omgangsregeling zal aangepast moeten worden en als ik na 'n jaar spijt heb, dan is dat natuurlijk niet zomaar weer aangepast. Daarnaast is de moeder van de kinderen nu niet bepaald de ideale moeder. Iemand tips/overwegingen? | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 14:17 |
Hoe oud zijn je kinderen? Hoe vaak zie je ze nu? Hoever is het van Nederland naar het land waar je nu zit en hoe vaak zou je de kinderen dan gaan zien? Alleen in (de) vakantie(s)? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:22 |
Ze zijn nu 5 en 6. Ik zie ze nu 50% van de tijd. Van deur tot deur kost 'n (vlieg)reis incl op tijd op het vliegveld zijn e.d. me 'n uur of 12. Met andere woorden: da's een heel gereis en best vermoeiend. Hoe vaak ik de kinderen zie hangt dan af van de omgangsregeling. In principe een deel van de vakanties, mits ik natuurlijk overeenstemming bereik met de moeder van de kinderen (die niet bepaald het meest rationele en cooperatieve persoon is). Of om het even welke andere variantie, op voorwaarde natuurlijk dat er overeenstemming is. Wat ik wel wil voorkomen is natuurlijk dat ik constant op en neer aan het reizen ben. Dat is slopend. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:23 |
Maar je kinderen zijn wel ooit in Nederland geboren? Aangezien je het hebt over een emigratie met vrouw en kinderen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:24 |
Ja. Zijn ooit in Nederland geboren. Maar kunnen zonder toestemming van beide ouders het land niet uit. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 14:27 |
Ik denk dat je voor jezelf zult moeten bepalen hoe belangrijk je een echte band met je kinderen vindt. Want laten we wel wezen: die ga je niet heel vaak zien en ze zijn nog erg jong. Ze zullen het ook erg moeilijk vinden, van je de helft van de tijd zien, naar zo nu en dan in de vakanties. En ga je ze dan halen? Ga je je vakanties dan daar doorbrengen om bij ze te zijn? Heb je daar voldoende vakantiedagen voor? Ze kunnen de komende jaren nog niet alleen met het vliegtuig naar jou reizen, vermoed ik. Denk je dat ze je nog echt als vader zullen zien en ervaren als ze je alleen in de vakanties zien? | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 14:27 |
Je ex-vrouw wil niet terug? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:29 |
Nee. En die wil ook vooral dwars zitten. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:31 |
Dus remigreren gaat je zeer waarschijnlijk goed contact en een band met je kinderen kosten. Ook met een hele coöperatieve flexibele ex wordt het lastig om meer dan een soort leuke oom te worden denk ik. Zelf zou ik waarschijnlijk kiezen voor LATten de komende 10-12 jaar en dan pas remigreren. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:31 |
Dat zijn goede vragen. Dat weet ik niet. Voor de kinderen is het wel een behoorlijke omschakeling, vooral ook omdat ze nu erg aan mij hangen en veel minder aan hun moeder. Vakanties kan ik hier doorbrengen. Eventueel halen en dan elders doorbrengen. In Nederland of ergens op vakantie, dat kan ook. Dat is op zich de praktische invulling. Vakantiedagen zijn het probleem niet, want ik werk voor mezelf. Natuurlijk moet de periode in de vakantie dan wel lang genoeg zijn. Als dat 'n week is dan is het een heel gereis voor kleine kinderen. Of ze me nog echt als vader ervaren dan, dat weet ik niet. Het alternatief is wel dat ik hier tegen mijn zin zit en langzaam weg kwijn. | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 14:32 |
Je hebt geen keus. Je wil weg uit dit land en de consequentie is dat je de kinderen minder ziet. Of je spijt krijgt of niet dat zal de tijd leren. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 14:33 |
Probeer je niet te laten verleiden tot een vingerwijzing naar je ex en hoe moeilijk ze het je maakt. Zelfs al is dat volledig waar. Ze zal altijd de moeder van je kinderen blijven en je zult altijd met haar te maken hebben, minstens tot de jongste meerderjarig is. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:36 |
Maar je kwijnt niet weg bij het idee om je kinderen langzaam maar zeker te verliezen en ze afhankelijk te laten zijn van een moeder die er zo te lezen niet voldoende voor ze is? ![]() Ik zie hier een hele belangrijke rol voor jou voor je kinderen en ik snap niet dat je niet wegkwijnt bij het idee ze min of meer aan hun lot over te laten bij hun moeder. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:36 |
Dat weet ik, maar omgekeerd ben ik een stuk redelijker. Stel dat het omgekeerd zou zijn, dan zou ik bv. niet moeilijk doen over twee weken met de kerstvakantie, de hele voorjaarsvakantie en 'n wat langere tijdsperiode in de zomervakantie. Zij zou dan de kinderen amper zien, dus bv. een maand of anderhalve maand zou ik dan prima vinden. Vooral ook omdat steeds 'n week of twee weken vrij vermoeiend wordt, omdat de kinderen in de vakantie dan maar reizen dan wat anders. En ze zijn nog vrij jong natuurlijk. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:38 |
Ja, dat is dus waar ik bang voor ben, maar wat ik nu nog niet weet. Of ja bang, dat is de twijel zeg maar. Bij dat idee wegkwijnen doe ik natuurlijk pas als het al 'n tijd zo ver is en ik er spijt van heb gekregen. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:39 |
Vanuit mijn eigen emotie zeg ik: heerlijk, een mooie kans om je eigen leven zonder kinderen terug te krijgen. Aan de andere kant, daar heb je toch echt zelf voor gekozen. En het voorstel dat je nu geeft, hoef je er alleen maar te zijn voor de vakanties en leuke dingen. Lekker makkelijk. Voor je kinderen is het het beste als je daar blijft. En je bent nog zeker 12 jaar verantwoordelijk voor ze. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:47 |
Het contact zal dan vooral telefonisch zijn en in de vakanties. Of welke periode dan ook dat ik ze zie. Hoe dat uitpakt? Geen idee. 10-12 jaar LAT-ten is natuurlijk ook slopend, zeker over dit soort afstanden. Dan ben je eigenlijk nergens thuis, maar meer 'n beetje constant onderweg. Komt sociaal leven daar en hier niet ten goede. Dat merk ik nu al. Ben er hier vaak niet, eigenlijk alleen de tijd met de kinderen en die besteed ik dan met de kinderen. Bijna automatisch ga je dan toch anders om met je omgeving. Ben er wel over uit dat ik iets moet kiezen. Of het een of het ander. Twee dingen half doen leidt uiteindelijk vaak tot niets. | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 14:50 |
Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet gaan: leven in een land wat je enorm tegenstaat. Dat is 24/7... | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:51 |
Mja, het klinkt "lekker makkelijk" inderdaad, maar dat is het niet. Als je mij nu zou vragen wat bijvoorbeeld mijn vader in zo'n geval zou moeten doen - stel dat hij destijds in zo'n situatie zou hebben gezeten - dan zou ik nu zeggen dat 'ie voor mij niet had hoeven te blijven tegen zijn zin. Maar goed, da's nu als volwassenen die z'n zaakjes redelijk voor elkaar heeft natuurlijk makkelijk praten. Daarnaast ook geen idee natuurlijk wat heel lang ergens stevig tegen je zin zitten met me gaat doen. Misschien valt het mee, misschien ga ik er aan onderdoor. In dat laatste geval hebben de kinderen ook niet heel veel meer aan me natuurlijk. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:51 |
Tsja, daar had hij aan moeten denken toen hij aan kinderen begon en emigreerde. | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 14:52 |
Situaties veranderen. Mensen veranderen... | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:53 |
Ben je momenteel weleens een paar weken op vakantie/naar Nederland geweest en dat de kinderen toen meerdere weken aaneengesloten bij haar zijn geweest? Heeft je ex iets van een netwerk in het land waar jullie nu wonen? Zodat je kinderen een soort gegarandeerd tante/oomfiguur of grootouders in hun nabijheid hebben als volwassenen die ze kunnen vertrouwen. Zo niet, dan is een remigratie echt desastreus voor de kinderen. Jouw kinderen zijn volledig afhankelijk van jou en je ex. Dat jij je emigratie betreurt, daar hebben zij geen boodschap aan, maar ze zijn wel de speelbal van de omstandigheden. Dus het zou fair zijn als je een afweging maakt in hun belang, in plaats in dat van je eigen. Zodat je kinderen niet letterlijk kind van de rekening worden vanwege jouw keuzes. Dus jouw eerste emotie is om je kinderen erbij te naaien omdat je zelf geen verantwoordelijkheidsgevoel hebt en wegloopt voor de consequenties van je eigen keuzes? Hopelijk heb je inderdaad geen kinderen, want je eerste emotie zou toch betrekking moeten hebben op je liefde voor hen zou ik zeggen.
![]() Maar blijkbaar geef jij vooral veel prioriteit aan je nieuwe liefde en niet aan er nog iets van maken in het land van je kinderen. Tenminste, zo komt dat nu op mij over. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:54 |
Het feit dat je kinderen hebt niet. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 14:55 |
Ik inmiddels wel 'n beetje en dat is slopend. Nu zijn de scholen dicht en zijn de kinderen de hele dag thuis, dus dan gaat het op zich nog wel, maar als ze straks weer naar school gaan, dan zit je natuurlijk maar weer een beetje te wachten tot je ze kunt gaan halen. Dat was toen wel een compleet andere situatie. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:55 |
Klopt, ik heb en wil geen kinderen. Dat is dus vanuit mijn emotie ![]() | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 14:58 |
Ik ook niet, maar toch ga ik er vanuit dat mijn liefde voor hypothetische kinderen mijn eerste emotie is als ik ze wel zou hebben. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 15:00 |
Dat was meer het tweede stuk van mijn post. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 15:01 |
En je werkt op de dagen dat de kinderen er niet zijn? Je hebt geen sociaal leven opgebouwd daar? Of nieuwe hobby's gevonden? Zou een binnenlandse verhuizing jou nog iets opleveren? | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 15:02 |
We hebben nog helemaal niet gevraagd waarom de situatie nu zo slopend is. Speelt je vriendin in Nederland hier een rol in? Werk je? | |
Tegan | woensdag 18 november 2020 @ 15:03 |
Misschien kan je vriendin voor een aantal jaar emigreren? En dan als de kinderen wat ouder zijn samen terug naar Nederland? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 15:04 |
Een paar weken niet. Week of twee hooguit. Totdat de omgangsregeling er was heb ik ze amper gezien. Als ik helemaal niet aan hun belang zou denken, dan zou ik hier allang vertrokken zijn. Mijn ex heeft ruzie met zo ongeveer haar hele familie. Ze heeft wel een netwerk, maar dat zijn nu niet bepaald mensen waar zij of de kinderen op kunnen rekenen. Het is 'n combinatie van factoren, niet alleen de nieuwe liefde. Er hier iets van maken, tsja... zakelijk gaat het goed, maar dat kan ik ook vanuit Nederland of vanuit waar dan ook runnen. Verder ben ik er compleet klaar mee hier. Uiteraard zijn de kinderen beter af in Nederland, omdat daar meer mogelijkheden voor ze zijn en ik wel op goede voet sta met mijn familie, maar daar heb ik nu niks aan, omdat ik haar handtekening daarvoor nodig heb en die ga ik niet krijgen. Aan de overweging heb ik niks en je mag het egoistisch vinden van me, maar van mijn ex is het wat mij betreft minimaal even egoistisch dat ze de kinderen geforceerd ergens wil houden, terwijl de kinderen dat niet willen, ze daar ook geen betrouwbaar netwerk heeft, etc. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 15:04 |
Nou de bedoeling van mijn post was wel om daarop door te vragen. Op een hele afgelegen plek kan het echt heel lastig worden er nog iets van te maken, maar doorgaans geldt dat niet gelijk voor een land als geheel. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 15:07 |
Ik werk als de kinderen er niet zijn, als ze op school zitten (nu niet dan), als ze slapen... Een binnenlandse verhuizing zou op zich prima zijn, maar dan zit ik in de praktijk ook al snel op een behoorlijke afstand van de kinderen qua reistijd. Of ik nu op 12 uur afstand zit of op bv. 5 uur afstand, het blijft allemaal erg veel. Plus dat de kinderen maar op één plek naar school kunnen. Als ik de kinderen heb en dan 5 uur van school zitten, da's ook niet heel erg praktisch. Ik had 'n prima sociaal leven hier, maar uiteindelijk is vrijwel iedereen er hier op uit om je in de problemen te werken, te profiteren, etc. Uiteindelijk ingezien hoe de meeste mensen werkelijk zijn en daarom het sociale leven wat afgebouwd. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 15:07 |
In hoeverre heb je werkelijk geinvesteerd in daar je leven goed opbouwen zonder je ex, maar als 50% vader van kinderen? Echt geinvesteerd? Werk, sport, vrienden, een netwerk? Of zit je daar vooral te bedenken dat je naar NL wil naar je nieuwe vriendin? Want in het laatste geval gaat het niet werken, dat lijkt me duidelijk. Ik vind wat Chia zegt ook erg belangrijk: wat kan de moeder wél bieden aan de kinderen? Stabiliteit? Een netwerk met andere mensen die er voor haar en de kinderen zijn? Steun in het contact onderhouden met jou als jij naar NL gaat? Als er vanuit de moeder geen stabielie situatie is voor de kinderen als jij weggaat, laat je je kinderen willens en wetens in de steek. Dat kan toch niet? Kinderen heb je voor altijd, dus zullen al je beslissingen altijd met hen in gedachten moeten worden gemaakt. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 15:08 |
Ik heb een eigen bedrijf dat ik onafhankelijk van waar ik ben kan runnen. De situatie is slopend, omdat ik hier verder niks heb. Geen familie, sociaal leven heb ik afgebouwd (redenen in de vorige post van me)... En dat laatste werkt ook door bij officiële instanties, accountants, zelfs de politie... mensen zijn er alleen maar op uit om maximaal te profiteren van anderen. | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 15:12 |
En welke rol speelt je vriendin hierin? Hoe graag wil je bij haar zijn/wonen? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 15:15 |
Dat heb ik dus wel gedaan. Ik had zeg maar meer "vrienden" dan tijd. Maar op een gegeven moment is de mentaliteit van de mensen hier en hun intenties me tegen gaan staan. Ik heb een prima draaiende eigen zaak, dus hier werken voor een fractie van m'n huidige inkomen is geen optie. Na de scheiding heb ik het geprobeerd en aanvankelijk ging dat best aardig. Hoewel 99% van de omgeving andere intenties had, met de wetenschap van nu. En zeker met 'n eigen zaak en 50% van de tijd met de kinderen is er niet heel veel tijd over. Als mensen het waard zijn, maak ik graag tijd, maar zo niet, dan niet. Plat gezegd: mensen zien me hier vooral als 'n wandelende bankkluis waar ze uit willen graaien. Daarna in mijn "vrije tijd" vooral veel naar andere plekken geweest en dan toch wel met de neus op de feiten gedrukt dat ik hier - behalve de kinderen - echt niks heb. De moeder heeft wel een netwerk, maar dat is hetzelfde slag volk. Met mensen op wie ze wel kan kon rekenen heeft ze ruzie. Ze zal me wel laten bellen met de kinderen en ze wil ook best een omgangsregeling afspreken, maar of dat de omgangsregeling is die ik wil en of dat er eentje is waarmee ik enigszins tijd door kan brengen met de kinderen, da's een tweede. | |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 15:15 |
Dat 'iedereen er op uit is om je in de problemen te werken en van je te profiteren' ligt tóch echt meer aan je persoonlijke omgeving, ongeacht in welk land je dan ook woont. 12 uur en 5 uur is overigens een wereld van verschil. Voor mij is het van deur tot deur naar Nederland ook 12 uur. Slopend vind ik een groot woord maar een pretje is anders. 5 uur is daarentegen goed uit te houden. Twee lange films en je bent klaar. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 15:16 |
Ik wil graag bij haar zijn uiteraard. In 'n beetje LAT-ten af en toe een weekend geloof ik niet zo. Maar zonder kinderen zou ik hier allang vertrokken zijn, ook al zou ik geen vriendin hebben gehad. | |
Hieronymus-G | woensdag 18 november 2020 @ 15:17 |
Ok, als ik het goed lees; jij hebt een vrouw en kinderen, die sleur je mee naar een ander land op een onpraktische locatie ten opzichte van Nederland, hun land van oorsprong en een veilige haven met netwerk etc. Zakelijk gaat alles goed maar het huwelijk strandt, jij krijgt een nieuwe vlam hier in Nederland dus overweeg je je kinderen achter te laten in een volgens jou ongezonde thuissituatie, en je ex is in dit verhaal egoïstisch omdat jij het daar niet naar je zin hebt? Ik weet het niet man, misschien zijn je kinderen wel beter af zonder een vader die per se bij zijn nieuwe chick wilt zijn en de moeite niet wil nemen om A: Zijn eigen belang opzij te zetten in het belang van zijn kinderen B: Als hij dan al de keuze maakt om te remigreren, te verdomd is om het offer te maken om heen en weer te reizen om bij zijn kinderen te zijn. [ Bericht 0% gewijzigd door Hieronymus-G op 18-11-2020 15:32:00 ] | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 15:25 |
Ja dit is precies wat ik ook wilde vragen. Zou het niet eenvoudiger zijn als je vriendin naar jou komt? Dat maakt je leven daar misschien ook wel weer leuker. In ieder geval tot de kinderen ouder zijn. Mijn vader is in een ander land gaan wonen toen ik 11 was om bij z'n nieuwe vriendin te gaan wonen. Die vader-dochter band is verbroken door elkaar nog maar weinig te zien en door het hem kwalijk te nemen dat hij z'n vriendin boven z'n kinderen verkoos, en dat is nooit meer goed gekomen (bij al z'n kinderen niet meer overigens). Dus realiseer je goed wat de eventuele gevolgen zijn. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 15:26 |
Ik vrees dat je ex nog een veel minder ideale moeder wordt op het moment dat zij de zorg grotendeels fulltime op zich moet gaan nemen en daarnaast geen netwerk heeft waar zowel zij als de kinderen op terug kunnen vallen. Uit je post #33 maak ik op dat het sowieso geen aangename omgeving is waar ze momenteel opgroeien. De kinderen naar Nederland krijgen klinkt in deze situatie als het meest ideale scenario waarvoor je alles in het werk zou moeten willen stellen. Dus misschien nogmaals volledig laten uitzoeken door professionals en zelfs opnieuw of alsnog een mediationtraject met je ex in gaan. Zodat je voor dat scenario echt alles gedaan hebt om het te kunnen realiseren. En anders toch zelf verhuizen naar een fijnere plek in jullie huidige land en kijken of je op basis daarvan een omgangsregeling kan treffen om de kinderen een groter gedeelte van de tijd bij jou te krijgen. edit: Wat ook weer beter te combineren is met een eventuele emigratie van je vriendin, want het lijkt me sterk dat ze bereid is naar jullie huidige rotplek te emigreren. Lekker boeiend wat ik vind en dat je ex egoïstisch is. Dat staat los van je kinderen gewoon in de stront laten zakken. Want na elke post van je over hoe kut het daar is zie ik het somberder voor ze in, want dan kan het voor hen ook nooit een hele aangename omgeving zijn en dan is 'in de stront laten zakken' wel waar het op neer komt als jij terugkeert naar Nederland en zij daar achterblijven. Maar zelf zie je dat blijkbaar niet zo? Hoezo geloof je dat niet? Klinkt toch een beetje als een gevalletje cognitieve dissonantie, want je komt elke keer met iets anders op de proppen over waarom dat geen optie is. Terwijl dat binnen Europa doorgaans prima moet kunnen en velen gingen je voor. Het is misschien niet het liefdesnestje wat je graag zou bouwen misschien nee, maar soms moet je een offer brengen als dat je morele plicht is. [ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 15:33:25 ] | |
Sumppi | woensdag 18 november 2020 @ 15:37 |
Wist je vriendin dat je kinderen hebt daar toen jullie een relatie kregen? Hoe denkt zij over de toekomst samen en dan specifiek over emigreren (zij) voor jou en je kinderen? | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 15:39 |
Voortbordurend hierop: hoe vindt zij het als jij eventueel je kinderen daar achter laat om bij haar te zijn? En zal zij alle vakanties willen opofferen zodat jij (of jullie samen) naar je kinderen kunt? En zien jullie in de toekomst nog kinderen samen? | |
Tyr80 | woensdag 18 november 2020 @ 15:43 |
Geen prettige situatie, wel bijzonder dat je de belangen van je kinderen zo makkelijk ondergeschikt lijkt te maken aan je verlangen om bij je nieuwe vlam te zijn. Jij hebt die kinderen gemaakt, aan hun moeder hebben ze blijkbaar niet veel, neem je verantwoordelijkheid joh. | |
herverwijderd | woensdag 18 november 2020 @ 15:45 |
Ik zou het niet zo netjes vinden als je je kinderen achterliet en met een andere vrouw ging samenwonen in een ander land. Je kinderen zouden belangrijker moeten zijn dan die vrouw, dat is althans mijn gedachte. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 15:47 |
Je hebt gekozen voor kinderen dus zorg dat je een goede betrokken vader bent. Dat ben je niet als je 12 uur (of 5 uur) verderop gaat wonen. Als ze volwassen zijn maar weer eens verder kijken. Helaas, je bent deze verantwoordelijkheid aangegaan dus dingen als "ja maar mijn geluk blabla" gaan nu (nog) niet op. (Ik heb zelf geen kinderen dus ik praat niet vanuit één of ander emotioneel referentiekader). Trouwens bijzonder dat dit uberhaupt een issue is. Als dit was gepost door de moeder van de kinderen stond het forum op z'n achterste benen gok ik. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 15:48 |
Ik zou trouwens behoorlijk afknappen op een vent die z'n kinderen in de steek laat. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 15:48 |
Dat ligt aan de persoonlijke omgeving en ook wel de omgeving hier. Veel mensen zijn vertrokken, daarnaast hebben de mensen met 'n baan en familie natuurlijk wel hun bezigheden en door de jaren heen hun sociale kringetje opgebouwd. Daar kom je niet zomaar tussen. 12 en 5 uur, dat scheelt. Maar 5 uur van de school van de kinderen zitten, dat is ook niet te doen. Het is ook met de auto. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 15:50 |
Fijn dat jij precies weet hoe het zit. Niet dus. Heb ook nergens gezegd dat ik het verdom om op en neer te reizen. Alleen is 'n paar keer per maand op en neer reizen natuurlijk wel slopend. Verder zit mijn ex nu in haar geboorteland, dus het is niet zo dat ik 'n Griekse in Lapland heb gedropt of zo. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 15:53 |
Dat zou je denken hè. Helaas heb ik in dit soort situaties vaker gezien dat de nieuwe vriendin dan gewoon aan kinderen begint met een vader die nog amper omkijkt naar zijn eerste leg. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 15:53:54 ] | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 15:54 |
Dit. Ik ben enorm verbaasd over de reacties, want ik zit me plaatsvervangend kwaad te maken. Hoe haal je het in je hoofd om überhaupt te overwegen. Die kinderen hebben hun vader nodig, niet een of andere man in het buitenland. Jij koos er voor te emigreren en jij koos er voor kinderen te krijgen met een buitenlandse vrouw. Dat jij ineens weer een NL liefje hebt doet er niet toe natuurlijk, echt niet. Die kinderen gaan gewoon altijd voor. Altijd. Je bent geen knip voor je neus waard als je dit doet. Voor een vrouw notabene ![]() En dit. Maar het zou me niets verbazen als deze dame zelf al kinderen heeft. Dan zit ze niet echt te wachten op die van een ander. En wat als deze relatie ook klapt, TS? Of loop je altijd zo makkelijk je pik achterna? En dan nog janken over het heen en weer reizen ook, terwijl dat iets is waar je dan zelf voor kiest ![]() | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 15:55 |
Mocht je toch gaan dan zul je jezelf ook wel de moeite kunnen besparen om op en neer te reizen. Kinderen hebben recht op een betrokken vader. En dat ben je niet als je af en toe op een neer reist. Je maakt dan geen onderdeel meer uit van hun dagelijks leven en dát is nou net waar het om draait als ze jong zijn. Je kunt dan dus net zo goed helemaal niet gaan en een verjaardagskaartje sturen. Een kind denkt niet: goh wat fijn dat papa voor zn eigen geluk kiest. Een kind denkt later niet: fijn dat hij me in ieder geval nog 4 x per jaar verplicht opzocht terwijl hij met zijn nieuwe gezinnetje aan de andere kant van de wereld gelukkig zat te zijn. | |
Tegan | woensdag 18 november 2020 @ 15:56 |
Volgens mij heb je al besloten en probeer je hier je schuldgevoel richting je kinderen weg te redeneren. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 15:57 |
En dan 3 maanden later in de Vriendin ofzo een jankverhaal geven omdat hij haar ook liet zitten ![]() | |
Tegan | woensdag 18 november 2020 @ 15:59 |
Het beste advies is, werk aan de relatie met de moeder van je kinderen. Weer teruggaan is pas een optie als dat geen gevolgen heeft voor de band met je kinderen. | |
Hieronymus-G | woensdag 18 november 2020 @ 16:05 |
Je gebruikte duidelijk de smoes 'zo veel heen en weer reizen breekt een mens op' dus ik kan daar uit opmaken dat je dat niet als een optie ziet. En waar het is en waar je ex vandaan komt is volslagen irrelevant. Je hebt gekozen voor kinderen en nu overweeg je die te laten zitten in een ongezonde thuissituatie om dichter bij je nieuwe vlam te zijn. Laat ik het omkeren. Is je nieuwe chick zo lekker dat je daar wel voor heen en weer reist nu? Is ze zo lekker dat het het waard is om je kinderen op grote afstand achter te laten en mogelijk je band met hun te slopen? Dan wil ik graag een foto zien want zo lekker zie je ze niet vaak. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 16:06 |
En laat je steriliseren, want voor nog meer kinderen verantwoordelijkheid dragen gaat hem duidelijk niet worden als dit al teveel gevraagd is. Twee van dezelfde vrouw is nog overzichtelijk. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:13 |
Ja, dat zou op zich eenvoudiger zijn. Maar dan zit je met twee in 'n omgeving waar je verder niet veel hebt en werkelijk niks hebt. Behalve de kinderen dan. Eerlijk gezegd denk ik niet dat het leven er hier leuker van wordt. De band met de kinderen komt het uiteraard niet ten goede. Lastig te voorspellen hoe groot de schade is en in hoeverre die nog te herstellen is. Dat verschilt per kind en per situatie natuurlijk. Waarbij ik wel de mogelijkheid heb om ze met enige regelmaat te zien indien ik deze beslissing neem. Ben niet gebonden aan de bouwvak of vakantiedagen, financieel kan het. Maar goed, je hebt wel de afstand, elkaar minder zien, etc. | |
Tyr80 | woensdag 18 november 2020 @ 16:17 |
Wordt het leven er niet leuker op nee?![]() | |
Tegan | woensdag 18 november 2020 @ 16:19 |
In Nederland heb je ook niets, behalve je vriendin. Hier zou je vriendin en kinderen hebben. Schade is prima in te schatten en niet niets, je wil dit alleen niet horen. | |
Tyr80 | woensdag 18 november 2020 @ 16:19 |
Wel een mooie opsteker voor de vaders hier die zich niet constant bewust zijn van hoe goed ze het eigenlijk doen. Dank voor deze bijstelling van de bandbreedte TS! | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:27 |
Nee, het is geen aangename omgeving. Kan me ook prima voorstellen dat ze vertrekken op het moment dat ze daar de mogelijkheid toe hebben. Wat mijn ex precies gaat doen in de zin van een betere of slechtere moeder worden, dat weet ik niet. Nu ben ik een soort van stok achter de deur. Stel dat ik weg ga, dan niet natuurlijk. Voor de scheiding was het idee overigens om terug te gaan, maar dat idee is door de scheiding in het water gevallen. Ik heb er niks aan, maar ook zij weet wel dat de kinderen beter af zijn in Nederland. En dat als dat toch zo is, dat ze dan het beste daar zo snel mogelijk naar toe gaan. Wat ook altijd het idee was overigens. Ik heb het nog niet eens voorgesteld, omdat ik al weet dat dat weinig uithaalt. Dan zit je met twee op een plek waar je niet wilt zitten. Kwestie van tijd natuurlijk voor zo'n relatie klapt. Binnenlands verhuizen zou het iets beter maken, maar blijft voor mijn gevoel wel vlees noch vis. Elders in het binnenland begin ik ook weer op nul. En in feite blijft de situatie dan hetzelfde. De tijd met de kinderen moet ik dan toch hier doorbrengen. De tijd die ik niet met de kinderen ben, breng ik dan toch elders door en da's niet in de "nieuwe stad". Da's dan een verkapt vliegveldhotel. Tsja, kinderen zijn natuurlijk vrij onbezorgd. Kans is natuurlijk wel groot dat als ze ouder worden en zien dat er meer op de wereld is dan deze plek, dat ze dan ook liever ergens anders zouden zitten. Maar daar heb ik nu niks aan idd. Tsja, de een is de ander niet. Voor de een werkt een relatie op 'n halve dag vliegen waarbij je elkaar 1 keer per half jaar ziet en verder vooral via de webcam prima, voor mij niet. En voor de een is 24 uur per dag op elkaars lip zitten de hemel op aarde en voor 'n ander een hel. Het is niks voor mij. Plus dat je op een gegeven moment nergens meer "thuis" bent als je constant maar van hot naar her vliegt. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 16:28 |
Met zijn tweeën op een zo kort mogelijk afstand van de kinderen gaan wonen op een leukere plek dan. Dat wordt dan bijvoorbeeld een intensieve weekendregeling, maar over een jaar of 5/6 willen ze misschien wel bij jou wonen en in die omgeving naar de middelbare school. En eenmaal bij jou, misschien ook wel mee naar Nederland. Maar ja, dat je zelf niet in oplossingen in die richting denkt zegt al genoeg.
![]() En nu stel je ineens dat je kinderen regelmatig zien wel een optie is terwijl je als het over LATten gaat gelijk begint te hijgen en te puffen over al die uren die je aan reistijd kwijt bent. ![]() ![]() Arme kinderen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:29 |
Ja, dat wist ze uiteraard. Zij is bereid haar vakanties op te offeren, waarbij de kinderen in de vakanties natuurlijk ook naar Nederland kunnen komen of elders op vakantie. Over hier naar toe emigreren hebben we het niet gehad. Ben er zelf niet over begonnen, omdat ik dat eigenlijk totaal niet zie zitten. En ja, in de toekomst zien we nog kinderen samen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:33 |
Het gaat niet om "Ja, maar mijn geluk". En wil niet zielig doen, maar met het gevaar dat ik dat toch doe, het is het hier amper nog uithouden. Tsja, heel het forum op hun achterste benen. De praktijk is wel dat 'n vader na een echtscheiding in veel gevallen z'n kinderen amper nog ziet. Veel vaders hier zien hun kinderen 4 dagen per maand en 'n dag of 10 in de vakantie. Oh ja, en op hun eigen verjaardag. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 16:35 |
Dus een mediationtraject zou de deur naar Nederland misschiel wel kunnen openen. Jij ziet het nu somber in, maar ik zie geen reden om het niet op zijn minst te proberen. Oh ja, want dat je nieuwe relatie mogelijk klapt is natuurlijk erger dan de ouderkindband met je kinderen eigenhandig vernietigen. Ik had het hier over je kinderen en waar zij iets aan hebben... Niet over waar jij iets aan hebt... Niet dat jij iets hebt aan kinderen in de stront laten zaken zou je zeggen... Oh het ene moment is het dat je alleen maar aan het reizen bent en het volgende moment zie je elkaar maar eens in het half jaar. Je wilt gewoon beren op de weg zien. Zoals ik al zei kan je prima eens per maand elkaars kant op. Dan zie je elkaar 2x per maand en ben je niet voortdurend aan het reizen. Maar je zei net ook nog iets over dat je wel regelmatig zou reizen voor je kinderen als je naar Nederland zou gaan? Terwijl zij er meer bij gebaat zijn dat je die reisbereidheid voor je relatie inzet zodat jij als een vader bij hun leven betrokken kan blijven. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 16:36:07 ] | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:35 |
Ik heb nog niks besloten. Ik neig wel naar vertrekken, maar twijfel. Om redenen die hier veel genoemd worden. | |
Lienekien | woensdag 18 november 2020 @ 16:36 |
Je kinderen hangen het meest aan jou, zeg je, en minder aan hun moeder. Je gaat van 50% naar alleen in vakanties, op tig uren vliegen afstand. En over de emotionele schade zeg je ‘kinderen zijn vrij onbezorgd’.![]() Op hun vader hoeven je kinderen dus niet te rekenen. Ik hoop dat hun moeder sterker blijkt dan jij haar afschildert. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:38 |
Ik vind het wel 'n verschil of je in het land gaat wonen waar een van de twee de wortels heeft of dat je ergens gaa zit waar niemand wat mee heeft. Overigens was ik het voor die nieuwe vlam al kotsbeu hier. Oorzaak en gevolg moeten niet omgedraaid worden. Die nieuwe vlam is vooral 'n gevolg van dat ik het beu ben (en dus tijd elders door ben gaan brengen) in plaats van omgekeerd. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:38 |
In Nederland heb ik familie, vrienden, bekenden, etc. En de kinderen zouden er veel meer mogelijkheden hebben uiteraard. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 16:41 |
Daar vrienden maken is geen optie? Ik ben al een aantal keren naar een ander land verhuisd en heb elke keer moeite gestoken in vrienden maken en dat is ook gelukt - komt natuurlijk niet vanzelf aanwaaien ![]() Inderdaad, hangt van het kind af en de situatie. Wilde alleen maar zeggen dat het ook zo kan aflopen, en dat je niet even terug in de tijd kan reizen om het te repareren helaas. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 16:43 |
Dit vind ik dus echt bizar he. Je denkt er nu over om je kinderen daar achter te laten bij een moeder waar je geen hoge pet van op hebt, maar dan doodleuk nog meer kinderen nemen in de toekomst. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:47 |
Geen idee wat 'n intensieve weekendregeling precies inhoudt ![]() Ik denk dat, uiteindelijk, als ik de band weet te onderhouden, ze wel mee willen naar Nederland. Mits ze daar de leeftijd voor hebben. Qua school, medische faciliteiten voor een van de kinderen (probleem hier pas opgetreden, anders was ik sowieso niet gegaan), mentaliteit en vrije tijdsbesteding absoluut de beste optie. De kinderen regelmatig zien is zeker 'n optie, mits de omgangsregeling dat toe laat. Maar om de paar dagen op en neer vliegen, dat ga je geen jaren volhouden. Heeft niks met puffen te maken, maar alles met realiteit. Op een gegeven moment breekt dat op. Plus dat heel veel meer gereis ook ten koste gaat van werken en dan zijn de kinderen uiteindelijk nog veel verder van huis. Als ze willen studeren, een rijbewijs willen, een huisje willen, etc, dan betaal ik dan (en da's verder geen probleem, doe ik graag). Van de moeder - wiens enige inkomen de alimentatie is - hoeven ze wat dat betreft niets te verwachten. Met het risico op weer een hoop negatieve reacties, maar als ik "omval", dan hebben zowel de kinderen en mijn ex-vrouw (en dat heeft dan ook weer invloed op de kinderen) helemaal niks meer. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 16:47 |
Oh god, dat had ik nog niet eens gelezen. De tranen springen me in de ogen bij het idee. ![]() Ik duim mee met @Lienekien dat hun moeder tot meer in staat is dan dat het momenteel lijkt. [ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 16:51:18 ] | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 16:48 |
Ja ja, we snappen het. Als jij nu niet terug gaat naar Nederland om kinderen te krijgen met je nieuwe vlam, dan val je om. Dus onderaan de streep is dat eigenlijk het beste voor iedereen. | |
Hieronymus-G | woensdag 18 november 2020 @ 16:51 |
Je kinderen niet. Die willen papa en mama graag zoveel mogelijk zien, als je het goed hebt gedaan. Die nieuwe van je moet wel een gouden doos hebben zeg. | |
colivo | woensdag 18 november 2020 @ 16:52 |
Als die moeder echt zo slecht is dan zoeken die kinderen vanzelf de vader wel op. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 16:52 |
Oh ja dan is het goed en ook echt iets waar kinderen van de basisschoolleeftijd toe in staat zijn [ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 16:53:33 ] | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:54 |
Dat is - met 'n tactische aanpak - zeker een optie. Nee, maar de situatie an sich verandert dan niet. Met twee je hier zitten te ergeren is niet beter dan dat in je eentje te doen. En 'n relatie die daardoor veel gedoe oplevert al helemaal niet. Ik had het ook over de kinderen. Op termijn zitten de kinderen waarschijnlijk liever in Nederland, maar op termijn is niet nu. En in Nederland zijn op zich alle voorwaarden een heel stuk beter, maar daar heb ik nu niks aan in de zin van dat dat er niet voor zorgt dat de kinderen nu naar Nederland kunnen. Ik gaf een voorbeeld. In de zin van dat voor sommige mensen een relatie waarbij je elkaar eens in het half jaar ziet werkt en voor anderen niet. En dat bedoel ik op'n manier van dat met relaties geldt zoveel mensen, zoveel smaken. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet. Er is niet zoiets als 'n absolute waarheid. Ja. Ben bereid te reizen voor de kinderen. Je kunt het nu ook twee kanten op draaien. Nu reis ik ook op en neer, zodat ik de kinderen kan zien. Anders zou ik dat ook niet doen natuurlijk. De reden van hier weg zijn als de kinderen er niet zijn is dat ik het al een tijd kotsbeu was. En hoe meer ik elders doorbreng, hoe erger dat is geworden eigenlijk. En dat gepuf over dat reizen is ook niet om te zeuren of te klagen, maar puur 'n constatering dat ik merk dat het op begint te breken. Paar uurtjes klinkt natuurlijk allemaal simpel, totdat in de praktijk dat betekent dat je elke week wel 'n dag of twee dagen een nachtje onderweg bent. Kan er lang over verhalen, maar voel aan dat het op begint te breken. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:56 |
Je maakt er nu een eigen vertaling van door dingen uit de context te trekken. Ik ga 50% van de tijd naar ergens waar mijn sociale omgeving zit, mijn familie, ik zakelijk beter uit de voeten kan, ja ook mijn nieuwe vlam zit en de plek waar ik vandaan kom. Da's wat anders dan ergens even op het strand te gaan liggen. Dat kinderen onbezorgd zijn heb ik geschreven in de zin van dat kinderen op hun 5e en 6e natuurlijk niet nadenken over toekomstperspectief in de zin van economie, werk, e.d. Dat komt op latere leeftijd allemaal pas. Knap hoe je eigenlijk alles uit de context weet te trekken. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:58 |
Dat heb ik dus geprobeerd en gedaan. Totdat je er achter komt dat die vrienden "vrienden" zijn. Met aanhalingstekens dus. Mensen proberen constant te profiteren en dat gaat niet altijd even zachtzinnig. Vandalisme, bedreigingen, geweld... allemaal al meegemaakt wat dat betreft. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 16:59 |
Nou, niet doodleuk. Eerst de huidige dingen maar naar behoren organiseren, maar daarna sluit ik kinderen niet uit. Maar first things first natuurlijk. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:02 |
Nee. Onder aan de streep is iedereen in deze situatie van mij afhankelijk. Als ik om wat voor reden dan ook er aan onder doorga, dan heeft dat negatieve gevolgen voor iedereen. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:02 |
Daar is zo'n mediator voor hè, om zulke zaken tactisch aan te pakken. ![]() | |
Hieronymus-G | woensdag 18 november 2020 @ 17:03 |
Jezus. Man up! Gevolgen van je eigen acties. Doe de moeite voor je eigen kinderen of zoek een dame in het land waar ze wonen. Zo speciaal dat je je kinderen laat barsten kan ze niet zijn. Sorry hoor maar je komt een beetje treurig over op me door te zeggen dat je het daar zo vervelend vindt en je daarom maar de consequenties van je eigen besluiten op de schoudertjes van je jonge kinderen lijkt te gooien. Samenvatting voor het hele verhaal: Wees een vent, koop een auto die lekker rijd en zorg verdomme voor je kinderen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:07 |
Ik ga dat zeker proberen. De ideale situatie is uiteraard dat de kinderen 'n band hebben met beide ouders. En dat beide ouders goed genoeg in hun vel zitten, anders heeft dat ook uitwerking op de kinderen natuurlijk. Ben ook best bereid om te reizen. Dat is allemaal geen probleem, maar het moet wel iets zijn wat vol te houden is, anders heeft ook niemand er wat aan. De omgangsregeling is destijds ontstaan na druk van de rechter. Zij had een rechtszaak aangespannen, maar die kwam uiteindelijk als 'n boomerang terug. Omdat ik het belangrijk vind dat ze ook met hun moeder een band hebben en omdat ik ook een eigen zaak te runnen heb, is er een 50-50 middenweg uitgekomen. Het klinkt wat cru natuurlijk allemaal, maar uiteindelijk moet er wel geld verdiend worden, anders ziet het er voor de kinderen ook beroerd uit natuurlijk. En werken zou niet zijn gegaan als ik 99,9% van de tijd voor de kinderen zou zorgen. Daar mag iedereen van alles van vinden, maar als ik uiteindelijk op die manier geen euro meer verdien, dan komt er van studeren, vakantie voor de kinderen, hobby's, uitstapjes, leuke kleren, rijbewijs, etc ook nul noppes. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 17:08 |
Daarom zouden veel mensen beter moeten nadenken of ze wel geschikt zijn voor kinderen. Als stel, maar ook apart. Je zit voor jezelf nu gewoon alles te vergoeilijken. Er zijn ook talloze vaders die ondanks een scheiding wel gewoon betrokken zijn hoor. En die niet puberaal hun piemel achterna vliegen naar een ander land om daar aan een 2e leg te beginnen. Maar die vergelijking haal je er voor het gemak maar even niet bij. [ Bericht 0% gewijzigd door ZarB op 18-11-2020 17:38:11 ] | |
colivo | woensdag 18 november 2020 @ 17:08 |
Ik heb nergens het woord basisschoolleeftijd genoemd volgens mij. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:09 |
Dan zoek je gewoon de verkeerde mensen uit. Ik heb inmiddels in verschillende landen vrienden gemaakt die daar als familie voor me zijn, en ik voor hun. Maar goed, natuurlijk kan echte vrienden maken alleen in Nederland, waar toevallig je vriendin zit ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:10 |
Als stel weet je natuurlijk nooit wat er in de toekomst gaat gebeuren. Ja, het kan fout gaat en dat gaat het vaak ook, maar als alles goed gaat, sta je daar niet altijd bij stil. In de praktijk zien die "talloze betrokken vaders" hun kinderen minder vaak dan dat ik ze zou zien als ik 'n omgangsregeling krijg die ik voor ogen heb. Het is echt niet zo dat ik in de zomervakantie 'n weekje kom en dat is het dan. Verre van. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:11 |
Ik ken vaders die juist achter hun kinderen aan zijn verhuisd omdat moeders ze mee heeft genomen naar het buitenland ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:13 |
En ken er hier zat die om de hoek wonen bij hun ex, maar hun kinderen twee weekjes in de zomer zien en 'n zondagmiddag of twee per maand. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:13 |
Je kan het ook gewoon eerst proberen en psychische hulp zoeken en die stap alsnog zetten als de nood echt aan de man is. Je valt heus niet van het ene op het andere moment dood neer. En zelfs al val je dat wel, dan kunnen je kinderen de herinnering aan een betrokken vader voor altijd koesteren en lopen ze geen trauma op omdat de liefde van hun vader behoorlijk voorwaardelijk bleek te zijn. Dat laatste, zo ver hoef je inderdaad niet te gaan, maar doe in ieder geval echt alles wat je kunt en maak jezelf niet wijs dat je alles hebt geprobeerd als dat gewoon dikke bullshit is. Bovendien, alsof het in Nederland momenteel zo leuk is allemaal. Oké morgen mogen we weer met 1 persoon extra afspreken, maar voor veel mensen geldt dat ze een deel van hun sociale contacten ook digitaal op afstand onderhouden momenteel. Dus zoveel slechter hoef je het op die plek van jou niet te hebben, want het staat je vrij dat ook te doen en mensen staan er meer dan ooit voor open. Jij zit daar maar een beetje te sikkeneuren en aan je pik te trekken en te overpeinzen over hoe kut je het hebt, maar waarschijnlijk wordt een groot deel daarvan veroorzaakt door je eigen instelling. En dat je die instelling al langer hebt verandert daar niks aan. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:13 |
Kinderen van 5 en 6 zijn voorlopig nog wel in de basisschoolleeftijd volgens mij | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:14 |
Overal waar ik heb gewoond of ben geweest heb ik vrienden gemaakt. Hier aanvankelijk ook, maar uiteindelijk gebleken dat het geen vrienden zijn, maar "vrienden". Lastig te omschrijven voor een buitenstander, maar zo zijn er meer situaties te bedenken waarin het in de praktijk lastig is om een betrouwbare vriendenkring op te bouwen ergens. | |
colivo | woensdag 18 november 2020 @ 17:15 |
Ja op dit moment, als ze ouder zijn kunnen ze zelf beslissen bij wie ze willen wonen. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:18 |
Dus? Jij bent beter wil je zeggen? | |
Sumppi | woensdag 18 november 2020 @ 17:18 |
Wil je jezelf echt daarmee vergelijken? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:20 |
Psychische hulp heb ik al ooit gezocht. En natuurlijk heb ik het ook met veel mensen besproken. Een aangepaste omgangsregeling heb ik nog niet geprobeerd (en dat ga ik zeker doen), maar er "hier iets van maken" heb ik wel degelijk geprobeerd. Klinkt leuk, maar met herinneringen betaal je je studie niet, betaal je je rijbewijs niet, koop je niet de kleren die je wilt, ga je niet op stap in het weekend, etc. En het is hier niet zo dat je een overheid hebt die het wel even voor je regelt. Integendeel. Goed, kinderen is het natuurlijk amper uit te leggen. Nou, dan heb je toch een verkeerd beeld. Heb hier volop deelgenomen aan het sociale leven. Maar uiteindelijk de conclusie getrokken (of: moeten trekken) dat dat 'm hier echt niet gaat worden. Nederland is alles behalve perfect, maar wel beter dan hier. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:21 |
Dat zeg ik niet, maar ik wil alleen maar zeggen dat "die betrokken, gescheiden vaders" waar je het over hebt in de praktijk hun kinderen amper zien. Maar dan ben ik asociaal en egoïstisch als ik ze in de praktijk even vaak of zelfs meer zou zien. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:23 |
Dus je denkt dat je je kinderen kunt kopen? Dat geld belangrijker voor ze is dan een vader die er voor ze is? Het lijkt verdorie wel alsof ik m'n eigen vader hier zie schrijven ![]() | |
Lienekien | woensdag 18 november 2020 @ 17:24 |
Die vaders laten ook behoorlijke steken vallen, dan. Wil jij je echt met hen vergelijken om er gunstig bij af te steken? | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:25 |
![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:27 |
Nee, ik denk dat kinderen later ook graag willen studeren, een huisje willen kopen, rijbewijs willen halen, etc. Zonder fatsoenlijk diploma van school, zonder rijbewijs en zonder eigen stek, dan wordt het toch verdomd lastig om er iets van te maken. Daar kun je heel negatief over doen, maar uiteindelijk is dat ook belangrijk. Niet overal op de wereld heeft de overheid overal wel 'n potje voor. Op sommige plekken kun je het gewoon vergeten als je niet de mogelijkheden hebt. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:27 |
Nou, vaak vindt 'n rechter dat wel voldoende. Of ze kunnen niet anders, omdat ze bijvoorbeeld ook moeten werken. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:29 |
Dus eerst was dat land nog goed genoeg voor dat doel, maar nu je het niet meer naar je zin hebt kun je ineens alleen in Nederland nog genoeg geld verdienen daarvoor? Hoe doen andere ouders in dat land het dan? Geen enkel kind studeert daar tenzij de ouders in een land als Nederland werken? | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:30 |
| |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:31 |
Vreemd dat jij de conclusie trekt dat ik allerlei conclusies trek. Ik stel alleen dat je ook vanuit je huidige woonplaats prima sociale contacten kan onderhouden met mensen in Nederland aangezien dat in Nederland zelf momenteel ook gedeeltelijk digitaal verloopt. Dus dat je op afstand al een deel van je gewenste sociale leven weer kan oppakken. Uit je berichten maak ik op dat je dat niet doet. En ook bijzonder vreemd hoe je dat over dood neer vallen zo ontzettend letterlijk neemt. Dus op het gebied van studie en dergelijke zie je wel dat het jouw verantwoordelijkheid is dat ze niet op goede sociale voorzieningen kunnen terugvallen, omdat ze door jou en ex naar het buitenland zijn gesleept, maar op het gebied van het vervullen van een vaderrol in emotionele zin lijkt het je gunstig om die te verzaken omdat jij hun studie dan kan betalen. ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:34 |
Idee was om een paar jaar weg te gaan en dan weer terug te gaan. Daar is door de scheiding verandering in gekomen. Had ik ook al gepost in dit topic, maar misschien heb je het niet gezien. Hoe doen andere ouders dat? Veel "kinderen" zijn simpelweg vertrokken. Bevolking is in deze omgeving zo ongeveer gehalveerd door de jaren heen. En mensen vertrekken over het algemeen niet zomaar uit de omgeving waar ze zijn opgegroeid. Studeren betaal je hier grotendeels zelf. Voor velen is dat dan ook niet mogelijk. Wat je ook veel ziet is dat ouders vertrekken om te werken in het buitenland. Een ouder of soms zelfs beide ouders. Kinderen nemen ze niet mee, omdat ze in het buitenland full-time werken. Of bv. de vader gaat in het buitenland werken. Of alleen de moeder. Niet iedereen, maar je ziet het wel veel. Vanuit Nederland uiteraard moeilijk voor te stellen, omdat dit in Nederland helemaal niet speelt. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:37 |
Volgens de afspraken die mijn vader met mijn moeder na hun scheiding heeft vastgelegd zou hij de financiering op zich moeten nemen als ik door zou gaan met studeren. Maar aangezien ik niet op enige wijze afhankelijk wilde zijn van de centen van die lul ben ik gewoon gaan werken om van al het gezeik af te zijn. Vanuit vluchtendevaderland uiteraard moeilijk voor te stellen, omdat je voor jezelf het op deze manier al helemaal hebt goed gepraat dat je je kinderen in de steek gaat laten. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:38 |
Niet zo vreemd, want het straalt duidelijk van sommige van je bijdragen af. Dat maak je dan verkeerd op. Ik onderhoud volop sociale contacten vanaf hier, maar de tijd dat de kinderen er niet zijn, ben ik hier weg. Verder beperk ik me dan niet tot digitaal, maar zelfs voor de mensen die dat doen, is dat vaak tijdelijk in verband met corona. Sociale contacten zijn niet eeuwig via Whatsapp te onderhouden. Nee. Maar ik constateer alleen maar dat het beide belangrijk is, dat je daar een balans in moet zien te vinden en dat dat soms ook betekent dat je dingen wel of niet moet doen. Je kunt niet altijd alle ballen in de lucht houden. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 17:40 |
Ik wist al dat je dit zou zeggen dus vandaar dat ik erbij zei "maar ook apart". Dus dat je je als individu moet afvragen of je geschikt bent als ouder. Want als je uit elkaar gaat ben je nog steeds vader of moeder. In jouw geval ben je dus ongeschikt, want je stelt je eigen belangen voor die van je jonge kinderen. Neem aan dat je wel prima van te voren kunt inschatten hoe egoistisch je bent. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:41 |
Ok, dan zijn we hier zo klaar. Want werk vinden om te gaan studeren gaat hier niet lukken. Dat wordt een kip-ei verhaal. Zonder studie, geen fatsoenlijk werk. En zelfs met studie al amper. Even op je 16e gaan werken om daar je studie van te betalen is er niet bij. Een behoorlijk deel van de jonge dames hier die wel zijn gaan werken om hun studie te betalen hebben dat in het buitenland in de prostitutie gedaan. Daar wil je je kinderen natuurlijk ook niet zien belanden. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 17:42 |
Dus laat je de kindballen maar vallen. Niet getreurd, bij je nieuwe kinderen kun je het goed maken. Nieuwe ronde nieuwe kansen toch. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:42 |
Je kunt gaan maar voor je kinderen ben je de rest van je leven een man die zijn eigen belangen vooropstelde aan dat van zijn kinderen. Ben jij iemand die daarmee kan leven zou ik ze inderdaad het contact met jou besparen. Bedenk voor de tweede lichting wel even of je komende jaren vadertje wilt spelen. [ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 17:44:25 ] | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 17:43 |
Oh jij en je nieuwe liefje zijn trouwens ook ongeschikt. Die vrouw is ook niet helemaal jofel dat ze nog een gezinnetje wil stichten met een kerel die z'n kinderen achterlaat ![]() Je noemt je ex trouwens geen goede moeder. Dan moet het toch extra lastig zijn om je kinderen achter te laten? Of boeien die kinderen je gewoon echt geen ene drol? | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:46 |
En die kinderen zullen ook gewoon voor zoete koek slikken dat alles aan je vervelende ex lag en geen seconde twijfelen aan de onvoorwaardelijkheid van je liefde. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:46 |
Je kunt simpelweg niet alles vantevoren weten. In theorie klinkt het allemaal eenvoudig, de praktijk is weerbarstiger natuurlijk. Je weet simpelweg niet hoe een relatie gaat verlopen. Dat kan letterlijk van de ene op de andere dag veranderen. En je weet ook niet hoe 'n ex zich na een relatie opstelt. In mijn omgeving ook wel gezien dat de grootste kenau opeens bijzonder schappelijk was en dat 'n braaf huismuisje opeens erg onredelijk werd. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:47 |
Dat wist je voordat je aan kinderen begon ook, neem ik aan. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:47 |
![]() Jij snapt er echt niks van hè. Volledig voorbij gaan aan het punt dat ik maakte. [ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 17:49:30 ] | |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 17:47 |
Met vijf uur ga je ze inderdaad niet dagelijks kunnen bezoeken maar wekelijks mag absoluut geen probleem zijn. Naar Nederlandse maatstaven is dat misschien een hoop tijd maar in zo ongeveer ieder ander land niets bijzonders. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:48 |
Nou, dat maakt het lastig inderdaad. Als ze 'n goede moeder en redelijk was, dan was deze situatie al lang en breed opgelost natuurlijk. Die vrouw kent mijn situatie hier heel goed en weet ook hoe ik nu met de kinderen ben. Daar trekt ze blijkbaar een andere conclusie uit dan jij van achter je toetsenbord doet. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:49 |
Het probleem is niet die vrouw. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:49 |
Mja, dat verandert dan op zich weinig aan de situatie. En heel veel meer dan vanuit Nederland zou ik ze dan ook niet zien. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:50 |
Ach ik reisde in Nederland op mijn 16e 3 uur enkele reis naar mijn vriendje om het weekend. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 17:50 |
Je bent van plan je jonge kinderen in de steek te laten om een 2e leg te produceren 12 uur bij je 1e leg vandaan. Welke andere conclusie dan het feit dat je een waardeloos figuur bent, en je nieuwe vlam ook want die zou beter moeten weten, kan ik daar uit trekken? | |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 17:51 |
Dat is aan jou. Er zijn mensen die dagelijks die uren afleggen om hun kinderen maar te kunnen zien. In dezen is het voornamelijk van belang hoe veel waarde je aan je kinderen hecht en zonder een waardeoordeel te plaatsen lijkt dat in jouw geval dan niet zo heel erg veel te zijn. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 17:51 |
Volgens mij zit je gewoon te trollen. Of je bent echt verstandelijk beperkt. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:51 |
Misschien moet je je punt dan even duidelijk maken. De optie om maar even te gaan werken zodat de ouders de studie en de rest niet hoeven te betalen mag je in het geval hier alvast doorstrepen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:52 |
De conclusie dat het vanaf daar misschien heel makkelijk oordelen is? | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:53 |
Want dan zou ze slaafs met jou mee terug gekeerd zijn naar Nederland in plaats van in haar eigen land te blijven? | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:53 |
Gewoon je plan trekken en vertrekken, TS. Die kinderen gaan het wel redden, met die moeder heb je uiteindelijk vrij weinig nog te maken. | |
LXIV | woensdag 18 november 2020 @ 17:53 |
Ik zou voor mijn kinderen kiezen en de omstandigheden daar verbeteren | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:53 |
Dagelijks vele uren afleggen, dan komt er van werken niet veel meer. En dan dondert het volledige toekomstperspectief in elkaar, vooral ook voor de kinderen. Daar mag iedereen vanalles van vinden, maar dat is helaas wel de praktijk. | |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 17:54 |
Je mag een balkend geil tienermeisje natuurlijk ook niet vergelijken met een uitgebluste middelbare vent die het allemaal niet meer ziet zitten ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:54 |
Dat niet per se. Maar dan zou je een fatsoenlijke regeling af kunnen spreken. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:54 |
| |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 17:55 |
Ik stel alleen maar wat anderen er voor doen. Wekelijks een keer vijf uur heen en vijf uur terug in de auto zitten mag nu niet echt een ramp genoeg worden, zeker niet wanneer je zoals jij gesteld hebt je eigen uren indeelt. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:55 |
Nee. Maar ik denk wel dat zorgen dat je kinderen toekomstperspectief hebben ook onderdeel is van het ouder zijn. En dat werkt in landen waar je wat meer je eigen boontjes moet doppen wel even anders dan in Nederland. | |
vannelle | woensdag 18 november 2020 @ 17:57 |
Ik schrik echt van de meeste reacties hier, waarom zo aanvallend? TS zit in een rotsituatie waarin er eigenlijk geen goede keuze mogelijk is en vraagt daarom meningen van andere mensen. Hij hééft nog niks besloten, waarom hem dan affikken op mogelijke scenario's? Ik vind dat ondanks alles wat tegen hem wordt gezegd hij goed kalm en weloverwogen reageert, hij gaat een (onnodige) confrontatie niet uit de weg maar reageert gewoon netjes. Complimenten daar voor. Opmerkingen als "kinderen in de stront laten zakken" en dergelijke slaan helemaal nergens op. Die man zit met een groot en belangrijk vraagstuk wat hij voor alle betrokken partijen zo goed mogelijk op wil lossen. Dat iemand anders in het buitenland bijvoorbeeld wél goed is in vriendjes maken is totaal irrelevant want welke persoon en situatie is precies hetzelfde? Bovendien hád hij ook vrienden die later alleen maar op geld uit te zijn geweest, hij is zelfs bedreigd, geen wonder dat hij daar weg wil. Hij zit in een sociale omgeving die voor iedereen onwenselijk zou zijn. En dat mag hij gewoon zeggen vind ik. Wie van jullie heeft ervaring met precies dezelfde omstandigheden waardoor je exact kunt vertellen wat er "moet" gebeuren? Precies. Dacht ik al. Ik vind de toon in dit topic véél te hard en weinig behulpzaam, moet dit nou echt zo? | |
Aiciu | woensdag 18 november 2020 @ 17:57 |
Ik vind dat wanneer je vader bent dan moet je je verantwoordelijkheid geven, dat dat ten koste gaat van jezelf is jammer, maar een man moet voor zijn familie zorgen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:57 |
Maar dat verandert dan toch weinig aan de situatie? Alleen dan dat de woning in die "nieuwe stad" dienst gaat doen als verkapt vliegveldhotel. Ik kan mijn eigen uren indelen inderdaad, maar hoe ik ze ook indeel, uiteindelijk moeten ze wel gemaakt worden. Anders dondert alles als 'n kaartenhuis in elkaar. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:57 |
Je kinderen vergeven je dit de rest van hun leven niet meer. Maar fijn dat ze in ieder geval een toekomstperspectief hebben ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 17:58 |
Ja, want zonder opleiding ergens in de prostitutie, langs de ringweg, oud plastic verzamelen o.i.d. is een heel fijn vooruitzicht. | |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 17:58 |
Meh, dan moet het wel heel erg bont zijn zeker wanneer je een Nederlands inkomen genereert terwijl je kinderen blijkbaar ergens in de tweede- of derde wereld zitten. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 17:59 |
Ik heb in beginsel anders zeer begripvol gereageerd en toen verbaasde men zich juist over de milde reacties in dit topic. ![]() En in de stront laten zakken was op basis van zijn eigen beschrijving van de kinderen hun moeder en de omgeving waar ze straks zonder stabiel volwassen persoon opgroeien. ![]() Dus misschien even die vooringenomen bril afzetten en beter lezen. [ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 18:06:59 ] | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:00 |
Als ik jouw posthistorie zo snel even kijk, dan kun jij je wel iets voorstellen bij de omgeving... | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:01 |
Idd Dven prikt door al je beren op de weg heen.... | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:03 |
Ga je het nu rechtvaardigen door te menen dat je niet in hun onderhoud kunt voorzien als je niet naar NL verkast? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:05 |
Bedankt voor je reactie. Wel fijn uiteraard tussen alle negatieve reacties. Waarschijnlijk omdat het vanuit Nederland en van achter een toetsenbord makkelijk oordelen is. En eerlijk is eerlijk, denk dat de situatie hier ook lastig voor te stellen is voor iemand in Nederland. Maar goed... ik vind het op zich geen probleem. Iedereen mag zeggen wat hij of zij denkt. Als ik daar hele grote problemen mee zou hebben, dan zou ik het vraagstuk hier niet moeten posten uiteraard. Denk wel dat de meeste mensen de situatie hier onderschatten. Veel heb ik ook al geprobeerd uiteraard. Mediation voor 'n regeling wil ik nog proberen, maar dingen met me hier vermaken, hier vrienden maken e.d.... Been there, done that. Als ik daar nog perspectief in zag hier, dan zou ik dit topic niet eens geopend hebben. En ook niet als de situatie hier beperkt zou zijn tot me af en toe vervelen, een vriendinnetje missen of 'n keer eenvoudig bedreigd te zijn geweest. De hele situatie is ook wijdverbreid bekend hier in de omgeving. Heb niet de illusie dat mensen die iets van me willen er niks van weten. Integendeel... | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:06 |
Nee. Ook als ik hier blijf en kan blijven werken, dan lukt dat. Maar op het moment dat ik er onder door ga, dan wordt dat wel een uitdaging. | |
vannelle | woensdag 18 november 2020 @ 18:09 |
Ik noem niemand in het bijzonder en heb het ook niet persé over 1 van de 1e reacties maar over het verloop van het topic. En dan zie jij ook wel wat er aan de hand is. Snapt nou niemand dat een persoon in een bepaalde situatie lastige keuzes moet maken waarvan er eigenlijk geen 1 de beste keuze is? Hij heeft hier niet zelf voor gekozen, heeft hij ook duidelijk uitgelegd. Ook hoe het zo ver is gekomen. Maar nee, iemand tot de enkels aan toe affakkelen ipv proberen de situatie te begrijpen is veel leuker. De fakkelaars vinden het ook prachtig hoe dat gedaan wordt als je kijkt naar hoeveel reacties er geplust worden. Collectieve gekte dit. | |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 18:09 |
Geen idee wat jij uit mijn pohi haalt maar die drogredenen die je opvoert zijn niet noodzakelijk. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:10 |
En wat als je kinderen ernstige problemen krijgen vanwege een niet betrokken vader en ongeschikte moeder (even afgaande op jouw verhaal)? Dat is minder belangrijk. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:11 |
M.i. is er wel een beste keuze: je kinderen niet achterlaten om vervolgens een 2e lichting te produceren (terwijl je je schijnbaar ook drukt maakt over toekomstige financien). | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:11 |
Want jij denkt dat het hier 'n soort van Saint-Tropez is en ik onterecht de boel af zit te kraken? Over de moeder heb ik ook al geschreven dat onder druk van de rechter deze regeling tot stand is gekomen en dat ik haar heb "gematst" door te schikken. | |
Dven | woensdag 18 november 2020 @ 18:12 |
Ik wens hem en zn kinderen al het beste toe hoor maar er worden nogal wat irrelevante zaken opgevoerd als zijnde punten van belang. Hij zal gewoon een keuze moeten maken : nieuw leven in Nederland beginnen en zn kinderen sporadisch zien of voor z'n kinderen kiezen en z'n nieuwe vlam minder zien. Het is echt geen hogere wiskunde en hij is absoluut nitlet de eerste die in zo'n situatie terecht komt of dergelijke keuzes moet maken. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:12 |
Op het moment dat je kinderen krijgt zijn je keuzes inderdaad heel beperkt voor lange tijd. Het is een non-issue om te overwegen je jonge kinderen in de steek te laten. Weggaan zou niet eens een optie mogen zijn in goed ouderschap. Dat de meeste reacties negatief zijn (in jouw ogen en in die van ts) zegt gelukkig dat de meeste mensen vinden dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:13 |
Zolang ik mijn werk kan blijven uitvoeren maak ik me helemaal geen zorgen over de financiën. Integendeel. Maar als ik dat niet kan, dan wordt dat een ander verhaal. Zoals gezegd is het enige inkomen van de moeder de bijdrage die ik betaal. Wat ik in principe ook niet eens zou hoeven, omdat de kinderen even vaak bij haar zijn als bij mij. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:14 |
Uit je posthistorie haal ik waar je woont, hebt gewoond of waar je in elk geval vaak bent geweest. En dan heb ik het niet over Nederland. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:15 |
Dat is een situatie die ik voor zou moeten zijn. En dan idealiter door ze voor die tijd naar Nederland te halen. Waarbij ik het dan prima vind als de moeder contact onderhoud met de kinderen. Telefonisch, maar ook fysiek. En zou dat dan zelfs ook nog betalen als ze in dat geval niet dichter bij de kinderen zou willen of kunnen wonen. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:16 |
Jahoor, we snappen allemaal dat het lastig kan zijn met een kut ex in een kut land. Als ts een topic had geopend waarin hij hulp vraagt bij hoe om te gaan met zijn huidige situatie, dan waren de reacties vast anders geweest. Het alternatief dat ts voorstelt is gewoon niet zo aantrekkelijk dus daarmee wekt hij niet veel sympathie op. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:17 |
Jij parafraseert mij toch? en stelt dat het nergens op slaat terwijl ik duidelijk onderbouw waarom ik dat stel. Ik zal het nog even voorkauwen.
![]() ![]() Ik kan niet voor andere users spreken, maar zoals ik ze ken in R&P dragen ze een warm hart toe aan de kinderen en vinden ze dit zeker niet prachtig. ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:17 |
In dat geval zou ik veel (goedbedoelde) reacties krijgen met dingen die ik al lang en breed heb geprobeerd. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:17 |
Ik vind het tijd worden dat TS in ieder geval niet meer zo geheimzinnig doet over het land in kwestie. Kennelijk is dat een groot deel van het probleem. Je bent ook onduidelijk. Eerst zeg je dat je ze een heel stuk minder gaat zien als je teug naar NL gaat, maar later zeg je dat het niet zoveel verschil gaat maken. Wat is het nu? Hoe ga je dat invullen dan, wat is je concrete plan? Jij wil de financiële toekomst van je kinderen veilig stellen, zeg je. Je begreep het punt van Chia duidelijk niet, of dat wilde je niet zien: als jij nu je kinderen in de steek laat, heb je een grote kans dat ze je geld dadelijk niet meer hoeven. Want die kerel die hen daar achterliet, is niet de vader geweest die ze al die jaren nodig hadden. En als portemonnee is hij ook niet nodig. Dan je nieuwe vlam en jullie toekomstplannen. Natuurlijk zegt ze nu dat ze wel met je alle vakanties met je kinderen door wil brengen. En misschien meent ze dat nu ook en zal ze dat een tijdje doen. Tot het niet meer leuk is. En zeker niet meer als je tweede leg er is, want zij wil dan echt niet telkens dat haar kind(eren) leuke vakanties op moeten offeren en uren moeten reizen om hun halfbroertjez/-zusjes te zien. Maar ondanks dat je zegt dat het niet zo is, ben ik ook wel overtuigd dat jij al een besluit genomen hebt. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:18 |
"Voor die tijd"? Voor welke tijd? Je beseft je dat problemen bij kinderen te herleiden zijn naar al heel vroeg? Dus het is niet zo dat ze op hun 17e opeens een probleem ontwikkelen en dat je dat kan voorkomen door ze op hun 16e naar NL te halen. Nee, alle ervaringen die ze nú opdoen kunnen mogelijk zorgen voor problemen. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:19 |
Ook iets om over na te denken, want die opmerking eerder door iemand in dit topic is nogal genegeerd: bedenk eens hoe men zou reageren als TS moeder was ipv vader. Dan zouden de reacties nog vele malen erger zijn, want welke moeder laat haar kinderen jou in de steek? | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:19 |
Dan blijft er 1 optie over en dat acceptatie. En wachten tot je kinderen ouder zijn. En wie weet loop je daar nog wel een leuke vrouw tegen het lijf. | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 18:20 |
Over welk land gaat het nu? | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:21 |
Dit ja. Het enige wat ik hier zie is mensen die voor TS zijn kinderen opkomen, omdat iemand voor hun belangen op moet komen. Zelf kunnen ze dat nog niet helaas. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:21 |
Als je gewoon volledig bent in je OP niet. Ik heb nu mediation aan gedragen, maar mij was tot dan toe volledig onduidelijk of je dat mogelijk al had geprobeerd. En zowel, dan had ik een betere mediator aangedragen. Want uiteindelijk heb je als het goed is beiden het belang van de kinderen voorop staan en op basis van die gemene deler moet je samen wel ergens kunnen komen, ook na een rechtszaak. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:21 |
Bulgarije of iets vergelijkbaars denk ik. Nou niet echt een 3e wereldland. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:22 |
Nou, vooruit. Roemenië. En zoals je uit de postings hebt opgemaakt gaat het niet over Constanta, Boekarest of Cluj-Napoca of zo. Ik ga de kinderen vanuit Nederland minder vaak zien dan nu. Nu zie ik ze 50 procent van de tijd. Ik reageerde toen op "wekelijks een keer". Het verschil tussen wat ik van plan ben en "wekelijks een keer" is niet zo heel groot. Ik zou ze graag in de vakanties zien, waarbij dan het grootste deel van de zomervakantie en daarnaast 1 keer per maand op en neer gaan om ze te zien. Dat is meer dan veel andere vaders na 'n scheiding en niet heel veel verschil met "wekelijks een keer". Tsja. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten, maar ook zorgen dat je kinderen later in het leven vooruit kunnen hoort erbij. Het is hier nu eenmaal geen Nederland. Veel is simpelweg afhankelijk van de ouders. Dat zegt ze nu ja. Geen idee uiteraard hoe dat in de praktijk zich gaat ontwikkelen. Uiteraard kan ik in de vakantie, als ik de kinderen zie, ook met de kinderen naar Nederland of waar dan ook naar toe. Of je plant het zo dat "haar vakantie" niet samenvalt met de tijd dat ik met de kinderen ben, dan kan ik met haar ook gewoon ergens anders naar toe op vakantie. Als ik een besluit zou hebben genomen, dan zou ik dit hier niet posten. Dan zou ik al weg zijn. En dat ben ik niet . | |
vannelle | woensdag 18 november 2020 @ 18:23 |
Ik typte dit vanuit mijn eigen standpunt en ervaringen. Ik ben in Canada geboren uit Nederlandse ouders en ook dát ging helemaal south. Mijn moeder heeft toen keuzes moeten maken en dat waren er nogal een paar...... Echt enorme toestanden zijn dat geweest, tot ontvoering van mijn broer aan toe. Er ging toen nog veel meer fout maar daar zal ik je niet mee vermoeien aangezien het topic daar niet over gaat. ![]() In ieder geval weet ik wél hoe lastig het kan zijn als een gezin in het buitenland uit elkaar valt, dat je echt moet vrezen voor dingen die kúnnen gebeuren maar ook voor herhaling van dingen die al een keer gebeurt zijn. En dat besef ontbreekt bij velen die hier reageren en de manier waarop gereageerd wordt vind ik kortzichtig en onnodig aanvallend. Waarom kortzichtig? Omdat ik denk dat velen de situatie niet helemaal snappen. Je staat voor een enorm moeilijke keuze, een keuze waarbij niet iedereen tevreden mee kan zijn. Bij geen enkele optie. Maar mij is wel duidelijk dat jij goed aan je kinderen denkt, bereid bent te reizen om ze te bezoeken, dat ze welkom zijn bij jou én je denkt ook aan hun toekomst. Ik vind dat je een hele moeilijke maar wel eerlijke vraag stelt, alles goed en kalm uitlegt maar niet iedereen begrijpt de situatie ook goed. Die lezen alleen: "Ik ben van plan mijn kinderen in de steek te laten" zonder jouw dilemma te snappen. Ik wens je heel veel sterkte, ik snap dat het heel moeilijk voor je is. | |
Citizen.Erased | woensdag 18 november 2020 @ 18:23 |
Dat maakt uiteindelijk toch niet zoveel verschil. Of het nu Roemenië: Hongarije of Bulgarije is. Ik begrijp de overweging van de TS wel, maar als je naar Nederland gaat verlies je de relatie die je nu hebt met je kinderen. In sommige gevallen doen ouders dat, het is niet chique maar soms wel een uitkomst van het eindigen van een relatie. Het is niet een situatie waarbij er alleen maar winnaars kunnen zijn. Want de relatie is al verloren. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:24 |
Voor de tijd dat de moeder er echt 'n bende van maakt. | |
vannelle | woensdag 18 november 2020 @ 18:24 |
Oh ja, een vooringenomen bril. Ken jij mij? Moet mijn mening dezelfde zijn als die van jou? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:25 |
Dat is dan ook een goede tip en die ga ik ook zeker proberen. Zoals gezegd, had ik dit nog niet geprobeerd. Sociaal leven, hobby's, vrienden e.d. allemaal wel. Verder lastig voor te stellen de praktijk hier. Mijn ouders vonden het altijd leuk met vakantie. Tot ze hier 'n keer 'n maand hebben gezien hoe het dagelijkse leven voor mij echt is. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:25 |
Ik begrijp echt niet hoe je je kinderen bij iemand kan achterlaten die je de opvoeding blijkbaar totaal niet toevertrouwt ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:30 |
Verliezers zijn er sowieso. Dat is niet te voorkomen. Wat ik in elk geval probeer te voorkomen is een situatie waarbij er alleen maar verliezers zijn. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:31 |
Nee, maar ik projecteer niet van alles op andere mensen, zoals dat ze genieten van kinderleed. [ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 18:32:30 ] | |
Sumppi | woensdag 18 november 2020 @ 18:32 |
Maar zelf trek je wel de conclusie dat anderen zich niet beseffen in welke situatie TS zit. Ken je ze? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:32 |
Zoals gezegd is dat dan ook het lastige. Zoals ik zeg: als ik er vertrouwen in had en ze redelijk zou zijn met afspraken maken, dan was dit al lang en breed naar ieders tevredenheid opgelost. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:32 |
De enige die geen verliezers zouden moeten zijn, zijn je kinderen. Dat jij eventueel een verliezer bent in deze situatie, of je nieuwe vlam, of wie dan ook, is wat je voor lief neemt op het moment dat je aan kinderen begint. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:32 |
Vast niet, maar dat blijkt wel uit reacties in de trant van "ben op m'n 16e maar even gaan werken om m'n studie te betalen". | |
Sumppi | woensdag 18 november 2020 @ 18:33 |
Dit. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:33 |
Wat je het hardst moet proberen te voorkomen, is dat je kinderen verliezers worden. Zij zijn de echte slachtoffers hier, die niets in te brengen hebben en die nog enorm geschaad kunnen worden de komende jaren. Of gesterkt. En jij kunt daarin het verschil maken. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:33 |
Ja. Het zal wel weer negatieve reacties opleveren, maar uiteindelijk hangt veel wel van mij af. Als ik er aan onder door ga, dan is iedereen verliezer. Ik, mijn ex en vooral de kinderen. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:35 |
En hoe meer jij tegen jezelf zegt dat je er wellicht aan onderdoor gaat, hoe groter de kans dat dat ook gaat gebeuren. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:35 |
Ja, ik kan daarin het verschil maken. Maar daarin is het wel handig als ik ook enigszins goed in mijn vel zit. En er zijn echt wel momenten geweest dat dat niet zo was. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:36 |
Neuh. Het is puur constaterend. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:37 |
Ga dan wat aan je draagkracht doen. Ga naar een psycholoog of een psychiater. En niet met een vraag als "hoe kan de omgeving zodanig aangepast worden zodat ik kan functioneren?" Nee, je vraagt "hoe kan ík me aanpassen aan de omgeving om toch te functioneren?". | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:37 |
Luister, mijn moeder is jaren door een absolute hel gegaan door m'n vader. Maar ze is er nooit aan onderdoor gegaan omdat ze altijd maar één doel voor ogen had: Ik moet voor m'n kinderen zorgen. Ik wil maar zeggen, ouders die onvoorwaardelijk voor hun kinderen gaan zijn vaak vele maler sterker dan ze zelf denken (en dan anderen verwachten). | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:37 |
Mensen zijn heel veerkrachtig hoor. Wil je dat niet aan je kinderen meegeven? | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:37 |
![]() | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:38 |
Lol je snapt het punt nog steeds niet hè? Kinderen willen doorgaans zo min mogelijk financieel afhankelijk zijn van een vader die ze emotioneel in de steek heeft gelaten. Dat ze in bepaalde situaties wanhopig genoeg zijn om toch geld aan te nemen betekent niet dat het wenselijk of in het belang van de kinderen is om dat na te streven. ![]() | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:38 |
Ja maar is jouw broer ontvoerd door Canadezen? Vast niet. Dus heb je géén idee waar je het over hebt. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:39 |
O ja, sorry ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:40 |
Dat klinkt makkelijk dat laatste, maar dat is het niet. In de praktijk komt het erop neer om mensen hier zoveel mogelijk te mijden. De hele omgeving kent de situatie, mijn situatie, etc. Eigenlijk zonder uitzondering zijn mensen die me opzoeken mensen die wat van me willen. Maar goed, heb ik al een paar keer uitgelegd en is vanuit Nederland misschien ook lastig om te begrijpen. Iedere keer weer tot diezelfde conclusie moeten komen, over de schouder moeten kijken, etc. Da's niet heel eenvoudig. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:42 |
Kinderen hebben hier amper wat te willen op dat punt, maar zijn simpelweg afhankelijk van de financiele draagkracht en connecties van hun ouders. Maar dat lijk jij niet te (willen) begrijpen. Je kunt geweldige ouders hebben, maar als je dan op je 16e, 17e, 18e, whatever geen werk kunt vinden, geen cent te makken hebt, geen eigen stekje hebt en nul perspectief hebt, da's gewoon kut. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:42 |
Pak dat op en doe daar iets aan. En dan niet voor het grootste deel uit het leven van je kinderen verdwijnen en hen achterlaten in een ongezonde situatie. Dat laatste maak jij niet goed met een paar weken per jaar en geld voor als ze gaan studeren. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:43 |
Nee jij lijkt niet te willen begrijpen dat mijn punt volledig los staat van financiële draagkracht. Kinderen willen geen lul als vader. [ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 18:43:34 ] | |
colivo | woensdag 18 november 2020 @ 18:44 |
50/50 lijkt me best redelijk. Iedereen zit wel eens wat minder in z'n vel, dat schijnt bij het leven te horen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:44 |
Tsja, je wilt het gewoon niet begrijpen dat het hier net even anders werkt dan in Nederland, denk ik. Prima verder. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:45 |
Nee jij lijkt niet te willen begrijpen dat het emotionele deel universeel is en niet landgebonden. En dat is niet prima als dit geen verzonnen topic is. | |
DarkTimes | woensdag 18 november 2020 @ 18:45 |
Ik zou kiezen voor de belangen van mijn kinderen. Toen je daar heen verhuisde wist je wat je deed, hoop ik. Om nu jouw kinderen te belasten met het feit dat je je daar niet meer op jouw plek voelt en omdat jouw vriendin in Nederland woont, vind ik best wel een egoïstische keuze. Ik weet ook bijna zeker dat waar je nu woont niet veel beter is dan NL. Het is niet dat je nu voor de rest van je leven voor jouw kinderen in een 3e wereld land moet wonen. Wanneer ze ouder zijn kan je alsnog kiezen om terug te komen naar Nederland maar om jouw kinderen nu hiermee te belasten is niet iets wat ik zelf zou doen. Ik vind dat zodra je een ouder word, niet alles meer om jou zelf draait. Maar wie ben ik om te oordelen... ![]() | |
Sumppi | woensdag 18 november 2020 @ 18:46 |
Het is alleen wel zo dat TS zo redeneert dat terug gaan naar Nederland (hij alleen) in het belang is van zijn kinderen. ![]() | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:47 |
Maar dan heb je wel een warm vanget dat er voor je is en die je vertrouwt. En dan komt het vanzelf wel goed. Je woont niet in oorlogsgebied ofzo. Kinderen kunnen vertrouwen in zichzelf krijgen als ze veilig worden opgevoed. dan overleven ze een keertje werkloos wel. Waar kinderen of mensen in het algemeen NIET op zitten te wachten zijn afwezige ouders die denken de boel goed te kunnen maken met geld. Daar ga je echt probleemvolwassenen van maken. Kunnen ze geen fatsoenlijke relatie aangaan, zich niet commiteren aan werk.. want pa vluchtte ook gewoon als hij er geen zin meer in had. Dus pick your battles zou ik zeggen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:47 |
Zonder iets concreets blijft dat een beetje holle praat. Klinkt bijna als management- of politicipraat zelfs. Ik denk zelf dat ik met een geschikte omgangsregeling en dat ik goed in mijn vel beter het verschil kan maken dan als 'n depressieveling die langzaam wegkwijnt. Waarbij die 50% dan naar ongeveer 20% zou gaan. Dus ook weer niet, zoals sommigen hier graag lijken te denken, dat ik één keer per jaar een ijsje kom eten en verder alleen geld stuur. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:48 |
Ja, maar zoals al uitgelegd is dat niet door haar toedoen tot stand gekomen. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:48 |
12 uur reizen vanuit NL trouwens, dat betekent met de auto, neem ik aan? Je overweegt ook niet dat het wellicht wat gemakkelijk en sneller gaat als je gaat vliegen? Je redeneert echt heel erg in cirkeltjes waar je al in zit en je zet er geen stap buiten. Laat nou eens alles wat je al bedacht hebt helemaal los, en probeer eens helemaal anders te denken. De meest bizarre dingen, alles wat in je hoofd opkomt, en niet alleen redenerend naar met je nieuwe vlam in NL wonen. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 18:50 |
Natuurlijk ga je niet remigreren, dat het überhaupt bij je opkomt.. ![]() Het is op geen enkele manier in het belang van je kinderen, als jij zover weg gaat wonen dat je ze nauwelijks meer kan zien. Het zijn net zoveel jouw kinderen als die van jouw ex, jij hebt net zoveel verantwoordelijkheid om voor ze te zorgen. Dit is de consequentie die jij zal moeten dragen. Zodra ze volwassen zijn ben je weer vrij om te gaan verhuizen. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:51 |
Dat doet er niet toe. De kinderen zijn nu gewend 50% van de tijd bij hun betrouwbare vader te kunnen zijn. Die opeens toch onbetrouwbaar blijkt en er vandoor gast en nog minder dan de helft van de tijd die ze gewend waren, tijd voor ze heeft. Dat zal ze vast niet schaden. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:51 |
Het is hier niet "even een keertje werkloos", maar gewoon kansloos voor het leven als het "tegen zit". Of je moet asperges gaan steken in Nederland of weet ik wat. Ze wonen niet in oorlogsgebied nee. Maar wel in een vrij problematisch gebied. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:51 |
Nee dat begrijp jij helemaal verkeerd. Dat komt omdat je zelf niet met kinderen waar je van wilt vluchten in het buitenland woont. Jij weet niet beter dan hun vader waar die kinderen op zitten te wachten. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 18:52 |
Ze blijven Nederlandse staatsburgers, neem ik aan? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:52 |
Nee. Die 12 uur is van deur tot deur. Dus incl. vliegen, autorit naar het vliegveld, wachten op het vliegveld, etc. Dus ja, ik vlieg al. Met de auto is het 'n uur of 8 extra. Nou, geef eens 'n optie dan. iets wat nog niet genoemd is. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 18:52 |
Hebben je kinderen niet gewoon een Nederlands paspoort trouwens? Aangezien ze hier geboren zijn. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:53 |
Ja. Zolang ze hun nationaliteit niet verliezen wel. Maar wat koop je daar voor? Behalve dan dat je in Nederland bijstand kunt trekken later en dat je visumvrij de VS binnen mag? | |
Sumppi | woensdag 18 november 2020 @ 18:53 |
En daar heb je ze mee naartoe genomen, zonder stil te staan bij de dingen waar je liever niet aan denkt: een scheiding of bijvoorbeeld jouw overlijden? ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:54 |
Aan dat laatste is wel gedacht uiteraard. Het eerste ben ik inderdaad niet vanuit gegaan. Zoals gezegd, het idee was om hier relatief kort te blijven en terug te gaan. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 18:56 |
Maar dat was nog allemaal geen probleem toen je daar heen ging verhuizen. Dus waarom is dat nu ineens wel een issue? | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 18:59 |
Ja nee want studeren is natuurlijk nooooit meer een optie voor ze. Misschien werken ze zich op, gaan ze op latere leeftijd studeren, etc. Anderzijds, als het zulke slappe zakken worden als hun pa dan is het idd niet erg hoopgevend | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:59 |
Zoals al een paar keer gezegd was het idee om tijdelijk te verhuizen. Volgens het oorspronkelijke plan zouden we alweer terug moeten zijn zelfs. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 18:59 |
Nou ze kunnen in Nederland relatief goedkoop studeren en makkelijk dat bijbaantje vinden dat blijkbaar lokaal totaal niet te vinden is. Kunnen ze zelfs bijdragen aan de extra kosten. En tegen die tijd verhuis jij ook lekker mee naar Nederland, heb je ze zien opgroeien en ben je zelfs nog in de buurt wanneer ze studeren ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 18:59 |
Dat je opwerken er hier niet bij is, dat heb je blijkbaar nog niet begrepen. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:00 |
Ja maar dat duurt allemaal nog zooooo lang en dan kan hij niet bij zijn nieuwe liefje zijn nu.. ![]() | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 19:01 |
Trouwens wel knap hoe ts het probleem heeft weten te draaien van "ik wil vluchten van mijn waardeloze ex en kinderen om een 2e leg te produceren in een ander land" naar "ik wil een goede vader voor mijn kinderen zijn dus moet ik wel remigreren want in dit 3e wereldland hebben ze geen kansen". | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 19:01 |
Waar ben jij van overtuigd TS? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:02 |
![]() | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:02 |
![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:03 |
Mja, dan zit ik nog 13 jaar hier weg te kwijnen. Hebben de kinderen ook niet zo heel veel aan. | |
Sumppi | woensdag 18 november 2020 @ 19:03 |
En is die 20% van je tijd met ze doorbrengen realistisch (ook over jaren) bij 12 uur reistijd, hun sociale leven, het niet hebben van een woning daar en terwijl je in Nederland ook een gezin hebt zitten? | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 19:03 |
Dus iedereen in dat land is of een zwerver of een ongeschoolde aspergesteker in NL? | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 19:04 |
Weg te kwijnen ![]() | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 19:05 |
Gast, het enige wat jij je kinderen leert is de zielige huilie uithangen die nergens schuld aan is en wegloopt van problemen ![]() | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 19:05 |
Niet per se. Je zou ook kunnen inzetten op naar NL met ze als ze naar de middelbare school gaan, bijvoorbeeld. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:05 |
Een significant deel wel. En een significant deel van de mensen die de zaakjes voor elkaar hebben, hebben dat omdat hun ouders dat ook hadden en/of connecties hadden. Een dubbeltje wordt hier niet snel 'n kwartje. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 19:06 |
Je zoekt allerlei redenen om jezelf zo zielig mogelijk weg te zetten en projecteert dit op je kinderen. Bij nader inzien denk ik toch dat het beter is als je weggaat en nooit meer wat van je laat horen. Stuk beter voor de toekomst van je kinderen. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 19:07 |
Dit wilde ik eigenlijk ook zeggen, maar leek me misschien wat hard. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 19:08 |
- ik zit te wachten tot jij kapt met je trollreacties - [ Bericht 77% gewijzigd door CoolGuy op 18-11-2020 19:25:09 ] | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:09 |
Ik heb hier 'n woning en die houd ik ook gewoon aan als ik vertrek. Dingen inschatten over vele jaren heb ik wel afgeleerd, maar voor de komende 3 jaar zou het in elk geval haalbaar moeten zijn. Of het 13 jaar haalbaar is, dat durf ik niet te zeggen. Is ook gewoon lastig in te schatten. In 13 jaar kan er veel gebeuren, bv dat ook de moeder van de kinderen vertrekt, dat er een mogelijkheid is dat de kinderen naar Nederland gaan, etc. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 19:09 |
Oh daar heb ik nooit zoveel moeite mee ![]() | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 19:16 |
Sinds wanneer ben jij de enige die kan emigreren en kunnen je kinderen dat pertinent niet? ![]() Op de leeftijd dat die zaken aan de orde zijn trekken ze ook hun eigen plan. [ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2020 19:17:26 ] | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:17 |
Stel je niet zo aan, je hebt de verantwoordelijkheid om voor je kinderen te zorgen en ervoor ze te zijn, hun geluk gaat voor die van jou. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:18 |
Kleine kinderen kunnen niet op eigen houtje emigreren. Vanaf 18 kan dat, lijkt me? In elk geval niet heel veel eerder. Of met toestemming van beide ouders en dan met in elk geval één van de ouders. En als je dan toch gaat emigreren, dan kun je dat het beste zo vroeg mogelijk doen. Je komt in 'n land verder als je de taal spreekt, er opleiding hebt genoten, er gewend bent, etc. | |
#ANONIEM | woensdag 18 november 2020 @ 19:19 |
Jij had het over allerlei beren op de weg op het gebied van hun studie en de financiering daarvan. Genoeg mensen die in het buitenland gaan studeren hoor. ![]() | |
colivo | woensdag 18 november 2020 @ 19:21 |
Volgens mij heb je daar zelf meer last van dan je kinderen. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd en dat leek hem een goed idee omdat hij zichzelf geen goede vader vond. Ik had hem liever bij mij gehad want in mijn (kinder)ogen was hij perfect. Denk dat jouw kinderen jou ook liever gewoon dichtbij hebben dan ver weg, ook al zie je dat zelf op dit moment niet in. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:22 |
Dat kan, maar dat is ook allemaal niet gratis. Beren op de weg. Mja, zonder kruiwagen is het hier lastig en weg moet je eigenlijk toch wel. In elk geval naar 'n andere stad. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 19:24 |
Nee maar in Nederland kunnen ze wel aan een bijbaantje komen, dat in Roemenië blijkbaar niet bestaat. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:25 |
Ik ben van mening dat hoe ouders in hun vel zitten dat dat ook wel effect heeft op de kinderen. Het liefst heeft elk kind natuurlijk papa en mama in één huis, in harmonie, waarbij iedereen zich prima voelt en waarbij er voldoende perspectief is om van je leven te maken wat je wilt. Helaas kan door allerlei omstandigheden daar inbreuk aan gedaan worden. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:25 |
Terwijl hij zelf zegt dat hij een goed lopend bedrijf heeft waarvoor hij niet plaatsgevonden is. Dus hij kan daar prima blijven wonen en werken en voor de opleiding etc. van zijn kinderen zorgen. En als hij bij zijn kinderen blijft wonen en gewoon Nederlands met ze spreekt thuis en af en toe met ze naar Nederland gaat op bezoek naar zijn familie. Dan spreken ze ook gewoon de taal en kennen ze hier ook gewoon al mensen. | |
CoolGuy | woensdag 18 november 2020 @ 19:26 |
dat bashen op TS is nu klaar. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:26 |
In Nederland kunnen ze aan 'n redelijk betaald bijbaantje komen waar ze met 'n redelijk aantal uren redelijk kunnen verdienen. Hier in deze omgeving niet. Dat hoef je niet van me aan te nemen, maar geen idee dan op basis waarvan je dat niet aan wilt nemen. Het heeft in elk geval geen zin om door te blijven beredeneren op basis van 'n fictieve situatie waarin de bijbaantjes hier voor het oprapen liggen. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 19:28 |
Mijn punt is: Dan laat je ze toch in Nederland studeren? Kun jij daar ook mooi bij ze in de buurt wonen en kunnen ze nog zelf bijdragen aan hun studie ook. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 19:30 |
Jullie kunnen toch over een paar jaar met drieën naar NL? Als ze naar de middelbare school gaan, of als het tijd is voor een studie. Er is geen reden om aan te nemen dat ze hun NL-staatsburgerschap verliezen, lijkt me, dus terug kunnen ze altijd. En jij ook. En ook in NL moeten veel kinderen gewoon werken naast hun studie. Dat kan. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:30 |
Ja, dat wil ik ook zeker. Zou ze liever vandaag dan morgen naar Nederland halen en dat idee was er allang voor die nieuwe vlam hoor. Helaas gaat dat nu niet, ondanks dat er geen enkel rationeel argument is om ze daar te laten. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:31 |
Tegen de tijd dat ze gaan studeren kunnen ze prima in Nederland gaan studeren en een bijbaantje zoeken. Tot die tijd blijf je gewoon lekker daar wonen en werken, omdat dat in het belang van je kinderen is. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 19:32 |
Dat argument is er wel: kinderen hebben het recht om met beide ouders in hun leven op te groeien. En ouders hebben de plicht en verantwoordelijkheid er heel hard hun best voor te doen om dat mogelijk te maken. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:32 |
Dat zou moeten kunnen, maar zeker weten doe ik dat niet. Dat zal dan waarschijnlijk via de rechter moeten lopen. Of het moet zijn dat de moeder van de kinderen ook naar NL wil. NL staatsburgerschap blijf je houden volgens mij. Je moet je paspoort op tijd verlengen, maar zelfs de termijn van respijt is vrij ruim. In normale omstandigheden behouden ze hun NL staatsburgerschap gewoon. Werken naast de studie is geen probleem. In Nederland kan dat. Nederland is ook vrij goed te bereizen. Dat soort dingen zijn hier wel anders. | |
Ygritte | woensdag 18 november 2020 @ 19:33 |
Het is heel simpel ![]() Jij blijft daar om op z'n minst 50% van de tijd voor je kinderen te zorgen. Dat doe je omdat je namelijk aangeeft dat je ex partner (die kennelijk wel goed genoeg was om überhaupt kinderen mee te krijgen) in jouw ogen niet voor ze kan zorgen. In de hoop dat er in ieder geval nog íets van ze terecht komt. Je zorgt er voor dat ze goed Nederlands spreken. Geeft ze hier en daar wat bijles als je niet overtuigt bent van hetgeen ze daar op school leren/presteren. Vertelt ze veel over Nederland, neemt ze mee op vakantie naar Opa Oma enz enz. Je vertelt ze over opleidingsmogelijkheden en kansen die ze in Nederland hebben en brengt ze gebruiken en gewoonten bij. Ondertussen ga je er zelf niet aan onderdoor, want je doet dit voor je kinderen. punt. Kinderen worden ouder. Kinderen worden wijzer en uiteindelijk hebben ze zelf een stem hoe ze hun toekomst willen invullen en een mogelijkheid is dat dit in Nederland is. Dan heb je mazzel want verkas jij mooi met ze mee. Is dit niet zo, heb je ook mazzel want door jouw aanwezigheid en steun is er in ieder geval kans dat er in Roemenië nog iets van ze terecht komt. Of je gaat gewoon naar Nederland voor je nieuwe chick. Kinderen kan je maar beter vergeten, die voelen zich toch wel in de steek gelaten. Hoop op een goed einde heb je ook al eigenlijk opgegeven dus wat let je. Bij deze variant moet je tevens accepteren dat er een kans bestaat als je met je 2e leg eens een keer door Amsterdam banjert je alsnog je dochter tegen komt. Inkomen moet ze toch genereren ergens en Nederland heeft ze banden mee, dus dat was vanuit haar klote situatie mooi makkelijk. Dit valt of staat met wie jij voor je kinderen wil zijn. | |
kwiwi | woensdag 18 november 2020 @ 19:33 |
Waarom heb je het dan steeds over studeren in Roemenië, als het plan is om ze naar Nederland te halen? Op hun 18e kunnen ze sowieso weg. Overigens kun je in Nederland al vrij jong zelf kiezen bij welke ouder je wil wonen. Zou dat toch nog eens nakijken. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:36 |
Omdat ik geen idee heb of dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren natuurlijk. Nu zitten ze hier in elk geval. Op hun 18e kunnen ze weg. Op hun 10e mogen ze gehoord worden hier en meen dat ze vanaf 12 of 14 mogen kiezen. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:37 |
Dat kun je tegen die tijd dan mooi gaan regelen. Dus het probleem van scholing, studie en bijbaantjes, is opgelost. Dus kun je prima tot die tijd daar blijven wonen. | |
Lospedrosa | woensdag 18 november 2020 @ 19:38 |
Welk apenland is dat eigenlijk? Wist je dat niet voordat je daar heen ging? Waarom heb jeje ex gevolgd daarnaar toe? Waarom is ze daarna zo tegen gaan vallen? Hoe ga je dit in de toekomst voorkomen? | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:43 |
Roemenië. Jawel, in de zin van dat ik wist dat het niet best was. Zo slecht had ik niet gedacht. Idee was ook om hier tijdelijk te zitten, maar scheiding gooide roet in het eten. Ben mijn ex niet gevolgd, er waren andere motieven. Die voor het probleem van nu ook niet heel relevant meer zijn. Mijn ex? Tsja, naar mijn idee is ze erg veranderd. Naast de schoenen gaan lopen en 'n entourage die dat in de hand werkt. Wat in de toekomst voorkomen? Heb op dit moment nog geen idee hoe de toekomst eruit gaat zien. Eerst dit maar eens naar behoren oplossen. | |
mschol | woensdag 18 november 2020 @ 19:44 |
en ondertussen wordt hij misschien wel gigantisch depressief door de omgeving ed? dat is ook niet gezond denk ik. als ik e.e.a. zo gelezen heb dan zullen de kinderen altijd de dupe zijn. misschien minder als hij blijft maar dat is koffiedik kijken | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:44 |
Mja, prima hier blijven wonen. Een jaar of 13 ergens zitten waar je constant achterom moet kijken, geen normale vriendenkring op kunt bouwen, behalve de kinderen werkelijk niks hebt... Denk wel dat je dat een beetje onderschat eigenlijk. Het is niet bepaald van dat je in Rotterdam woont, maar liever in Amsterdam zou wonen. Volgens 99% hier ben ik een zielepiet, een dropstengel of weet ik wat, maar nog 13 jaar hier moeten zitten in deze omstandigheden... moet er niet aan denken. | |
Lospedrosa | woensdag 18 november 2020 @ 19:45 |
Dat je een neukertje pakt kan ik me voorstellen maar je kunt je kinderen niet laten stikken in dat godvergeten kloteland. | |
ZarB | woensdag 18 november 2020 @ 19:45 |
Juist. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:50 |
Dat hebben ze ook, maar soms is dat door omstandigheden onmogelijk. Dat begint natuurlijk al met 'n scheiding, waardoor kinderen niet meer beide ouders onder hetzelfde dak hebben. Ik en de kinderen hebben er geen fluit aan, maar het voelt ook allemaal erg onredelijk aan dat in feite mevrouw nu alles beslist. Zij wil niet weg en dus is de rest gebonden aan hier. Ondanks dat daar geen enkel zinnig argument voor is. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:52 |
Hang niet zo ongelooflijk het slachtoffer uit. Ik geloof best dat je het daar niet naar je zin hebt, maar de situatie is nu gewoon zo. Je hebt de verantwoordelijkheid naar je kinderen om op zijn minst 50% van de tijd voor ze te zorgen. Dus daar nu weggaan is gewoon geen optie. Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker door constant te blijven hangen in hoe graag je daar weg wil. Zet het weggaan uit je hoofd en maak er daar het beste van. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:54 |
Ik val in herhaling, maar dat heb ik dus geprobeerd. En dan niet een beetje, maar echt goed geprobeerd. Niks geworden. Daar zijn mensen uit mijn omgeving het wel over eens. En niet is niet 'n kwestie van het gewoon niet maar m'n zin hebben. Maar ook dat heb ik al uitgelegd. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:55 |
Soms is het onmogelijk ja, maar in jouw geval is het niet onmogelijk. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 19:56 |
Het is nu gewoon niet anders. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 19:57 |
Da's de vraag. Ik probeer een modus te vinden die voor iedereen redelijk is en waarbij er in elk geval geen hele grote verliezers zijn. | |
Lospedrosa | woensdag 18 november 2020 @ 20:00 |
Ben je bang voor mensen daar, of misschien voor je ex? Waarom ren je weg? | |
Lospedrosa | woensdag 18 november 2020 @ 20:01 |
Bullshit je moet winnen en je ex eens domineren zodat de kinderen de Nederlandse waarden meekrijgen. | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 20:05 |
Als je een modus probeert te vinden waar er geen hele grote verliezers zijn, dan is naar Nederland verhuizen in ieder geval geen optie. Dus zet dat gewoon uit je hoofd tot de kinderen oud genoeg zijn om daar zelf een keuze in te maken, al dan niet met tussenkomst van een rechter. Je zou nog wel kunnen kijken of jullie de regeling zouden kunnen aanpassen naar week op week af. Zodat jij, in de week dat je kinderen bij hun moeder zijn, in Nederland kunt verblijven. En dat je in de week dat de kinderen bij jou zijn, gewoon verblijft waar je nu bent. | |
Scary_Mary | woensdag 18 november 2020 @ 20:07 |
Het lijkt me wel handig om iets van een nalatenschap te regelen voor je kinderen. Laat je eens adviseren in hoeverre je dat kan regelen zonder dat hun moeder daar aan kan komen, maar er wel enige waarborging voor ze is. Nou dat geeft toch opties voor een nieuwe ronde? Neem aan dat die redenen er nog steeds zijn en het er niet naar uit ziet dat zij significante stappen gaat of überhaupt kan gaan zetten om hun toekomst beter te waarborgen. Daar kun jij beter afsteken met je eigen bedrijf inclusief uren zelf in kunnen delen, stabiele relatie (twee-ouder/verzorger gezin zal daar wellicht wat hoger aangeslagen worden dan hier), goed (familie)netwerk om op terug te vallen. Tel daar bij op dat de leefomstandigheden hier beter zijn, medische zorg, opleidingsniveau en -mogelijkheden, etc. Dat zijn toch aardige argumenten om eens over in gesprek te gaan lijkt me. Bijvoorbeeld door aan het einde van de basisschool een switch te maken. Misschien een jaartje eerder om te wennen en hun Nederlands goed op niveau te laten komen. Dan zijn ze ook al iets ouder en zelfstandiger, zodat je beter ernaast kan werken lijkt me. Natuurlijk niet leuk dat zij jullie kinderen moet missen, maar je kan je beste beentje voor zetten en daar ook een plan voor hebben om een mouw aan te passen. Zodat je kan laten zien dat je haar aanwezigheid in hun leven ook wil helpen faciliteren. Wel opletten voor mogelijk kidnappingsgevaar misschien, al vereist het natuurlijk ook wel iets van financiën en een netwerk om dat voor elkaar te kunnen krijgen.. Anyway, het klinkt alsof je een paar goede kaarten in je hand hebt, waardoor je wellicht meer zeggenschap zou kunnen krijgen. Als je haar niet vertrouwt, hun omgeving weinig kansen biedt, dan zou ik wel echt in gaan zetten op hoe ik die zeggenschap kan blijven continueren en liefst verhogen. Zeker als ik minder in de buurt zou zijn. Bouw een dossier op, ieder beetje bewijs kan van pas komen. Zijn er iets van gezinsvoogden daar? Dat ze een soort van neutrale partij heeft die haar in de gaten kan houden oid. Iemand zei dat ze je anders vast wel op komen zoeken op hun 18e. Ik denk dat dit in de praktijk best kan tegenvallen. Waarom zou je er dan wel trek in moeten krijgen? Bij Spoorloos zie je ook vaak genoeg dat het echt wel langer kan duren voor iemand daar naar gaat talen, als het al gebeurt (want er is ook een groep die er nooit behoefte aan gaat hebben). In die jaren is er tijd zat om ten prooi te vallen aan andere dingen. Je vertelt al genoeg shitsituaties, als het even kan heb je je kids liever niet daar dan lijkt me. Met een aanwezige doch niet optimaal functionerende ouder die weinig middelen heeft om vooruit te komen en een wel meer geslaagde, maar grotendeels afwezige ouder, lopen ze een groter risico om in zo een circuit te komen waar je ze liever niet hebt. Jong geleerd is oud gedaan, voorkomen is beter dan genezen. | |
Ygritte | woensdag 18 november 2020 @ 20:08 |
Die modus is er niet. Als je blijft ben jij de gene die het zwaar heeft (voor ws de komende 13/14 jaar). Als je weg gaat zijn je kinderen de gene die het zwaar hebben (en misschien wel voor de rest van hun leven) met een hele grote kans dat ze op termijn niks meer met je te maken willen hebben (kom op... ondanks je 'goede' bedoelingen laat je ze achter in een sjithole waarvan je zelf eigenlijk niet weet hoe snel je weg wil). Overigens dikke ![]() Wil zij jou vooral in Nederland voor haar zelf en eigen toekomstige kinderen, dan zou ik serieus de potentie van die relatie nogmaals overwegen. | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 20:12 |
Ik blijf me verbazen dat blijven in geen 100 jaar een optie lijkt te zijn voor je. Wat is er in hemelsnaam gebeurd? | |
Scary_Mary | woensdag 18 november 2020 @ 20:26 |
Laat die Nederlandse waarden dan ook eens zien ipv dit soort oversekste en misplaatste alphageleuter waar je juridisch geen kut aan hebt ![]() | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 20:35 |
Voor sommige mensen wel ja. Voor mijn ex niet | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 20:35 |
Daar heb je wel een punt ja | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 20:38 |
Poging 2 Johan. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 20:46 |
Geld en bezittingen gaan naar de kinderen, waarbij is vastgelegd dat mijn ex er niet aan kan komen. Voor als ik letterlijk omval. Figuurlijk is een ander verhaal. Je zou zeggen dat dat kansen biedt voor een volgende ronde. Mediation traject - zoals iemand hier opperde - wil ik ook zeker proberen om een goede regeling voor elkaar te krijgen. Maar geen idee in hoeverre ze dat nog waardeert. Misschien helemaal niet. Resultaten in het verleden bieden wat dat betreft weinig garantie voor de toekomst. Er zijn natuurlijk volop argumenten om de kinderen naar Nederland te laten gaan. Behalve de afwezigheid van de moeder zou ik ook geen enkel tegenargument weten. Er zijn overheidsinstanties die toezien op kinderen. Maar dat zijn geen organisaties waar je heel erg veel actie van hoeft te verwachten. Verder lastig in te schatten hoe ze reageert, zich ontwikkelt, etc. Mijn aanwezigheid hier zou een stok achter de deur kunnen zijn. Een vertrek zou ook een seintje voor haar kunnen zijn dat de volgende halte voor de kinderen Nederland is. Geen idee, koffiedik kijken. Het liefst los ik het zonder al teveel heibel op zolang de kinderen klein zijn. Maar wat moet en kansrijk is, dat moet. Elke situatie is anders. En vaak denk je op latere leeftijd anders over dingen dan als kind. Als kind ben je ook maar afhankelijk van wat je mee krijgt. En die informatie kan vrij eenzijdig zijn als dat van één ouder af komt. Ook haar familie (maar daar heeft ze ruzie mee) vindt dat de kinderen naar Nederland moeten of in elk geval naar een grotere stad met wat meer mogelijkheden. Behalve de genoemde argumenten is ook de gezondheid van de kinderen 'n argument. Hier zijn er amper faciliteiten voor de problemen die soms optreden. Dat die kinderen hier beter weg gaan, da's duidelijk. De vraag is 'hoe'. | |
miss_sly | woensdag 18 november 2020 @ 20:50 |
Je zou kunnen kijken of je in Roemenië naar een stad kunt verhuizen waar je doordeweeks met de kinderen kunt wonen. Ze kunnen dan in de weekenden naar hun moeder en in de stad naar een goede school en clubjes en vrienden maken. Als je aan een rechter duidelijk kunt maken dat dit beter voor ze is, maak je vast een goede kans. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 20:52 |
Tsja, waar moet ik beginnen. Sociaal leven? Zo goed als onmogelijk. Zo ongeveer de hele omgeving kent het verhaal en de situatie. Iedereen die met me om wil gaan, die wil wat van me. Geld ontfutselen, me mee trekken in allerlei zwendel, psychische terreur, gewoon wat met je drinken rommelen. Ben ook al bedreigd, klem gereden, geïntimideerd, auto vernield, deur ingetrapt. Heb 1 of 2 mensen op wie ik 'n beroep kan doen in geval van problemen en dat schrikt af, maar da's een afhankelijkheid die ik eigenlijk ook niet wil. Mensen die voor me werken zijn al bedreigd, etc. Behalve werken en voor de kinderen zorgen heb ik hier niks. Heel erg veel te doen is er ook niet. Het is letterlijk de tijd uitzitten. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 20:56 |
Mja, als ik het zwaar heb, heeft dat natuurlijk ook wel invloed op mijn gedrag en op anderen. Voor kinderen is het ook fijn als er familie op bezoek komt e.d. Da's hier niet het geval. Op hun verjaardagen nodig wat mensen met kinderen van hun leeftijd uit of wat klasgenootjes, maar met die ouders heb ik verder weinig tot niks. Maar zou het lullig vinden als ze hun verjaardag in hun eentje moeten vieren. Mijn huidige vriendin kent de situatie en steunt me. Geen idee voor hoe lang, in haar schoenen zou ik het zelf alles behalve een ideale situatie vinden. Heb ook wel het idee dat ze erg huiverig is om iets "op te dringen" of te gaan lopen "pushen". Wat mensen zeggen is niet altijd precies hetzelfde als wat ze denken of hopen. [ Bericht 4% gewijzigd door Johan_de_1e op 18-11-2020 21:05:48 ] | |
Boca_Raton | woensdag 18 november 2020 @ 20:57 |
Als dat typisch voor het land is schiet je wat dat betreft met verhuizen niets op idd. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 21:00 |
Dat zou kunnen. Wellicht een minder grote stap voor een rechter dan naar een ander land. Blijft natuurlijk wel dat dat ook weer een sprong in het diepe is waarvan niet duidelijk is hoe dat uit gaat pakken. En of een rechter het ok vindt dat kinderen elke week 'n uur of 10 in de auto zitten, dat weet ik niet. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 21:03 |
In een grotere stad is het natuurlijk wat meer dat mensen zich bezighouden met hun eigen zaken in plaats van met andermans zaken. En je hebt wat meer mensen die hun zaakjes op orde hebben. | |
Scary_Mary | woensdag 18 november 2020 @ 21:09 |
Haar waardering lijkt me niet zo relevant als je na een gefaalde mediation gewoon weer naar de rechtszaal gaat. Als ze nu echt in zo een shithole wonen, dan lijken economische, medische en opleidingsargumenten me voldoende zwaarwegend om aan te kaarten of je zo alsnog toestemming kan krijgen. Zo een paar vreemde ogen zou niet hetzelfde werken als jouw aanwezigheid, maar het lijkt me beter dan niks ten vervanging van jou en dan maar afwachten of en zo ja, wat er gaat gebeuren. Zeker als zij officiële semi-neutrale rapportages voor je kunnen verzorgen waar je juridisch sterker mee kan komen te staan. Dan moet je denk ik verder kijken dan mediation alleen en echt een dossier op gaan bouwen waaruit blijkt dat zij niet dezelfde zorg, stabiliteit en continuïteit kan waarborgen als jij wanneer je ze mee kan nemen naar Nederland. En als ze (nog) niet mee kunnen, dan kijken hoe jij jouw 50% zo goed mogelijk in stand kan blijven houden. Geen idee waarom de ruzie met haar familie is, maar als zij wel stabieler zijn is het misschien prettiger om hen wel in the picture te krijgen en te houden. Is er iemand die iets van toezicht zou kunnen houden bijvoorbeeld? Zouden ze voor jou kunnen getuigen? | |
madam-april | woensdag 18 november 2020 @ 21:11 |
Er is maar 1 manier om daar achter te komen en dat is het te proberen. Zie je het wel zitten trouwens om gedurende de week fulltime voor je kinderen te zorgen? En kun je het accepteren dat dat ook betekent dat je je vriendin niet heel regelmatig kan zien? | |
Scary_Mary | woensdag 18 november 2020 @ 21:14 |
Begrijpelijk dat je dat niet wil, maar dat is wel de situatie waar je je kinderen in achter zou laten wanneer jij remigreert. Ik denk dat het meeste onbegrip 'm daar in zit en dat het naïef is dat ze op jonge leeftijd niks mee zouden krijgen. Als dat soort lui denken dat je over de grens vast nog meer centjes maakt, dan lijkt het me niet uitgesloten dat ze je dan nog willen proberen te naaien via je ex en kinderen. | |
Johan_de_1e | woensdag 18 november 2020 @ 21:30 |
Tsja. Doordeweeks fulltime voor de kinderen zorgen heeft uiterlijk wel consequenties. Kan mn vriendin niet heel regelmatig zien, maar vooral ik kan dan amper nog werken eigenlijk. Eigenlijk alleen in het weekend nog en als de kinderen slapen, mits ik dan nog puf heb natuurlijk. Als ik dan in het weekend twee keer op en neer moet ( = 20 uur) komt er van werken helemaal niks meer. Juridisch ligt het vast 'n stuk complexer, maar zou het dan redelijker vinden als mijn ex 'gewoon' op en neer vliegt om de kinderen te zien. Dan hebben de kinderen een vertrouwde omgeving (die ze in een vreemde stad niet hebben) met iemand die voor ze zorgt, iemand die daar best aan mee wil helpen en familie, kan ik wat meer werken dan wanneer ik hier in m'n eentje voor ze zorg en verandert er voor de ex weinig ten opzichte van de situatie die jij schetst, behalve dan dat zij de reisuren moet maken. | |
colivo | woensdag 18 november 2020 @ 21:37 |
Waarom ga je niet in een ander dorp of stad daar wonen? Hier in Nederlands is ook niet elk dorp of stad hetzelfde. | |
Lospedrosa | woensdag 18 november 2020 @ 21:37 |
Ok mooi. We zijn eruit. ![]() | |
01100101 | woensdag 18 november 2020 @ 21:37 |
Ik ga het eens over een andere boeg gooien, aangezien TS schrijft dat hij last heeft van intimidaties in het land waar hij nu zit. Het is overduidelijk dat zijn vrouw en haar netwerk een onmogelijke situatie aan het creeren zijn voor de TS. Met de kinderen in contact blijven ga je hoogstwaarschijnlijk niet winnen vanwege het treiteren, ook al zou je in dit land blijven wonen. Wat je wel kan doen is dat je een brief schrijft aan je dochters, waarom je weg uit het land gaat en ze niet meer kan zien. Je dochters zijn nu te jong om zo'n brief te kunnen lezen, maar later kunnen ze dat wel doen en begrijpen ze dat de reden waarom je niet bij ze bent, niks met hen persoonlijk te maken had en je om ze geeft ook al ben je ver weg. Belangrijk is dat de brief geen verwijt richting je vrouw gaat worden en om te voorkomen dat je vrouw de brief in beslag neemt, is het misschien een idee het in een cadautje zoals een spaarpotje te stoppen wat op een later tijdstip aan je dochters kan worden gegeven. Veel sterkte in ieder geval TS, lijkt mij een vervelende beslissing om te moeten nemen. |