Psychiatrische ziektes

Heb je dit al gegoogled?
Wat zei je psychiater toen je dit vroeg?

Dit is mijn visie erop/dit is hoe wij het leren:

Het is een combinatie van zowel genetische aanleg als omgevingsfactoren. Wat je in je OP beschrijft, daar heb je dus gelijk in (het is zowel pech (genen) als omgeving, stress).

Je hebt een bepaalde aanleg. Dit kunnen bijvoorbeeld genen zijn voor depressie, of genen voor schizofrenie, of genen voor een angststoornis, noem maar op. Die krijg je gratis en voor niets van je ouders. Daar moet je het mee doen.

Vervolgens heb je de omgeving. Deze speelt eigenlijk een veel grotere rol (in mijn ogen).
Zogauw er iets gebeurd in die omgeving dat stress geeft aan je (bijvoorbeeld een trauma, of gebruik van drugs, noem maar op) kunnen die zaken in combinatie met je genetische aanleg ervoor zorgen dat de psychiatrische aandoening zich gaat uiten.

De genen zijn dus eigenlijk een geladen pistool, de omgeving de hand die het pistool af laat gaan.

Het hoeft dus niet te betekenen als je bijv. genen voor schizofrenie hebt, dat dit perse tot uiting komt. Sommige mensen bezitten deze genen, maar de stoornis komt nooit tot uiting. Dit is dan waarschijnlijk te wijten aan het feit dat zij in een omgeving zitten waarbij er weinig 'triggers' zijn. Zo hoeft iemand met een aanleg voor een angststoornis dit ook niet te ontwikkelen, als er geen trigger is. Je hebt de gevoeligheid, ja, maar er moeten ook luxerende omgevingsfactoren aanwezig zijn.

Zo heb ik ooit eens gelezen dat mensen die bijv. in de stad wonen, een blabla zoveel hogere kans hebben om een psychose te ontwikkelen dan mensen die op het platteland wonen. https://www.ggznieuws.nl/(...)ot-kans-op-psychose/
Dit is gecorrigeerd zelfs voor factoren die genetisch zijn (aanleg, in familie). Dus bewijst dat omgeving ook veel met een mens doet.

Edit: Ik weet (door te lezen) dat jij een vorm van schizofrenie hebt/psychotische stoornis. Met dit praatje bedoel ik zeker niet te zeggen dat dit aan jouzelf ligt (want je kan je omgeving natuurlijk niet altijd beïnvloeden, en je genen al helemaal niet). Maar je kan je misschien er eens in verdiepen, ik denk dat je zelf door je ervaring natuurlijk al talloze triggers geïdentificeerd hebt hoor. Maar er bestaat veel onderzoek en ze zijn nog lang niet klaar. Er kunnen nog veel nieuwe behandelingen en oplossingen komen.

[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 27-10-2020 20:08:38 ]

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2020 18:40 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ze hebben geen antwoord. Ze begrijpen het nog niet zo goed. Stress en traumatische ervaringen spelen een rol.

Dit is ook waar. Ik heb ook geleerd dat trauma een van de grootste luxerende factoren is voor het ontwikkelen van een psychiatrische aandoening. Naja zoals ik hierboven al zei, genen i.c.m. omgeving, maar omgeving speelt in mijn ogen een veel grotere rol, en als je doorvraagt bij veel mensen met een psychiatrische aandoening zul je bijna altijd trauma's in het verleden tegenkomen.

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2020 19:55 schreef Tyr80 het volgende:

[..]

Leg de gradaties van zwart naar wit uit dan?

We zijn allemaal vast een beetje gek.

We zijn allemaal gek. Het is pas een stoornis als het je in je functioneren belemmerd.

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2020 20:48 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Het is onbekend, zelfs genen weten ze vaak niet te bepalen. Maar ik denk zelf dat het iets biochemisch is. Hoe is het anders mogelijk dat een psychose opgewekt kan worden door drugs? Maar daar hebben de “je hebt psychische problemen omdat je daar zelf voor kiest met je gezwelg” dan weer de geruststellende theorie voor dat je alleen een psychose/bad trip kunt krijgen als je die alsnog zelf veroorzaakt doordat je geest uberhaupt al zwak was, ofzo.
Nou, dat verklaart dan ook niet waarom mensen door infecties of hersenletsel ook psychiatrische stoornissen kunnen krijgen. Maar dat zal vast ook wel alleen maar bij zwakke mensen gebeuren, of zo. En dan zegt men weer dat is iets heel anders, zonder aan te kunnen tonen dat het inderdaad anders is. Zonder uberhaupt zelf ooit een psychose te hebben meegemaakt.
Ach ja, alles om maar geen empathie te hoeven hebben en niet te hoeven nadenken over het feit dat mensen de wereld anders kunnen beleven en problemen kunnen hebben op psychisch gebied.
Dat betekent helemaal niet dat als je dat accepteert dat mensen je dan persoonlijk lastigvallen met gezwelg. Je ziet het, er wordt nog vrijwilligerswerk gedaan door een suicidaal iemand. Maar dat wordt gewoon genegeerd. Alles om maar lekker te kunnen zwelgen in het negatief en zelfmedelijdend en zwelgend noemen van een ander. Want dat is heel erg fijn voor zelf goed functionerende en relatief gelukkige mensen zelf, zodat ze zich even nog beter voelen dan ze zich al voelden, blijkbaar.
Misschien zit er een kern van waarheid in dat zwelgen in problemen niet de oplossing is in een wereld waarin er nog amper goede geestelijke gezondheidszorg beschikbaar is terwijl iedereen zich wel een beetje slecht voelt maar de manier waarop het weer gebracht wordt is alles behalve tactvol aangezien ts het erger heeft dan anderen en dit relatief gezien geen zelfmedelijdend topic is omdat het alleen maar een neutrale vraag is en bovendien herhaalt iedereen hetzelfde.

De biochemische ontregeling kan ontstaan door en genetische aanleg en omgevingsfactoren. Het komt niet zomaar uit de lucht vallen. Het is slechts een resultante van bovengenoemde. Drugs, infecties of hersenletsel zijn dan een luxerende factor, bovenop de aangeboren kwetsbaarheid. Of je het nou leuk vind, het kan accepteren, of niet. We hebben het in dit leven niet voor het uitkiezen helaas.

Zwakte is hoe je het zou kunnen noemen ja, maar ik vind het eerder een kracht. Het is een zware last om te dragen, daar zie ik geen zwakte in. Misschien dat anderen er anders over denken, maar wat boeit dat? Het gaat erom hoe je naar jezelf kijkt.

Zoals wat ik ooit een keer las, in dit geval over angst (heb zelf last van angst, maar je zou hier elke psychiatrische ziekte kunnen inserten):

'It baffles me that anxiety can be regarded by some as a sign of weakness. Anxiety is literally fear. If you're anxious and choose to live life, even in the face of ever-present fear, then surely this is courage? Living with anxiety is courageous, not weakness.'

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-10-2020 21:25:24 ]