[Giro] Etappe 19: Morbegno - Asti #1

Tappa 19: Morbegno - Asti, 258 km

Nou nou nou nou nou, dat was me allemaal wat hè? Het was van dattum, om met Jeroen te spreken. Toch wel de hele dag koers, uiteindelijk. Eerst een strijd om in de vlucht van de dag te geraken, natuurlijk zat Ben O'Connor ook weer in de vlucht. Kleinere kopgroep dit keer, een kansloze kopgroep. Ben hield het lang vol, maar op de Stelvio was hij zonder pardon een vogel voor de kat. Sunweb gooide het tempo omhoog, ook Ineos was bijzonder gemotiveerd aan het koersen. Het peloton werd snel kleiner, onze roze vriend Almeida kwam ook betrekkelijk snel in de problemen. Pozzovivo was zo'n beetje het eerste grote slachtoffer, daarna volgden de grote namen elkaar snel op. De Stelvio is natuurlijk een beestachtige klim, of welk superlatief u dan ook in gedachten heeft. Status is weer toegenomen na gisteren, zou ik zeggen. Na het werk van Sunweb hielden we vooraan maar vier renners over. Hart, Hindley en Kelderman hadden we wel verwacht. De joker van de dag was Rohan Dennis, die had om onverklaarbare redenen ineens fantastiche binnen. Een dag eerder kon hij er nog niets van, nu vestigt hij de nieuwe recordtijd op de Stelvio. Nuance is dat we niet zo vaak de Stelvio van deze kant hebben bedwongen, maar toch. Dennis ging hard. Zo hard dat Kelderman niet meer kon volgen. Keihard gelost, Hindley wachtte niet. Zoals Masnada eigenlijk ook geen zin had om te wachten op Almeida, we hebben bijzondere tactische hoogstandjes gezien. Dennis bleef maar stampen en stampen, hij leek zelfs te hard te gaan voor Hart. Kelderman hield aardig stand, de rest was al verder weg. Nibali was weer ouderwets slecht, Almeida zag de roze droom snel veranderen in een nachtmerrie.

Het was ook wel echt genieten van de plaatjes, werkelijk een lust voor het oog. Extreem van genoten, zeker in combinatie met de koers. Ik twijfel of ik heb genoten van de onkunde van Hindley en Kelderman inzake het jasje. Beide heren deden hun best om Balotelli te imiteren. Erg moeilijk, een jasje aandoen. Daarna de rits dicht zien te krijgen is nog lastiger zelfs. Daardoor moesten ze zonder de juiste kleding de koude afdaling in, toch wel een misser. Kun je beter even stoppen en het snel fixen, lijkt me. Deden ze niet, het zal de stress zijn geweest. Op de top had Kelderman een achterstand van een seconde of 40, virtueel reed hij nog vrij dik in het roze. In de afdaling verloor hij ook helemaal niet veel, dat vond ik eigenlijk verrassend sterk gedaan. Maarja, daarna was het een paar kilometer vlak. Rohan Dennis slingerde de brommer nog eens aan en dat kwam Kelderman niet goed uit. De voorsprong liep snel op. Gelukkig voor Wilco was Dennis daarna wel helemaal klaar en mocht Geoghegan Hart het commando overnemen. Hindley bleef lekker in het wiel, bij Sunweb leek het er sterk op dat Hindley plots hun kopman was geworden. Vooral nadat de wagen snel voorbij Kelderman reed. Een bidon en door, tot groot ongenoegen van Kelderman. Zit daar toch niet lekker, ondanks alle mooie praatjes. In het begin van de slotklim leek Kelderman stil te staan, Fuglsang en Bilbao vlogen ineens voorbij. Vooral Bilbao vond zijn tweede adem, hij reed de snelste slotklim van allemaal. Leek zelfs nog even richting de kop van de koers te kunnen gaan, want Hart gaf nu ook weer niet enorm veel gas. Op de limiet, wat natuurlijk vrij logisch is. Hindley bleef continu in het wiel en perste er daarna een sprintje uit, een ritoverwinning voor de Australiaan. Bizar wel, dat de twee zwaarste bergritten worden gewonnen door Geoghegan Hart en Hindley. Had je rijk mee kunnen worden. Hart was niet blij, maar van de andere kant, op Piancavallo was hij de Hindley van dienst. Bilbao werd derde en schuift op naar de vierde plaats in het klassement. Kelderman werd vijfde, nog net op tijd om het roze in ontvangt te nemen. Hij staat nu 12 seconden voor op ploeggenoot Hindley en 15 op Geoghegan Hart. We krijgen hierna dus een aantal bijzonder spannende dagen. Al is de komende rit niet zo spannend. Enorm kut zelfs. Meer dan 250 kilometer over vlakke wegen, geen genot. Hebben we wel extra tijd om na te praten over de keuzes van Sunweb, want was dit allemaal wel zo logisch? Had Hindley niet Kelderman moeten helpen om de schade te beperken? De voorsprong van Kelderman in het klassement had groter kunnen zijn met de steun van Hindley, misschien. Boeit mij verder geen flikker, ik wil eigenlijk niet dat een van de drie renners op het virtuele podium de Giro wint. Wie het ook wordt, het is een aanfluiting. Net zo'n aanfluiting als deze rit, een verplaatsing op de fiets.

Overigens, nog een kleine observatie tussendoor: lange en zware bergritten kunnen leuk zijn. Ze kunnen zelfs heel leuk zijn. Kijken we mee, ASO? Het hoeft niet altijd 130 kilometer te zijn met twee kutklimmetjes onderweg, een echte tappone mag ook.




De langste rit van de Giro, langer dan drie Touretappes bij elkaar, gaat van start in Morbegno. De rit is zelfs nog vijf kilometer langer geworden omdat een van de burgemeesters in een van de dorpjes die we passeren geen zin had in de Giro, daarom moeten we omrijden haha. Morbegno is een gemeente in de Italiaanse provincie Sondrio (regio Lombardije) en telt 12.419 inwoners. Het is de geboorteplaats van Francesco Gavazzi, coureur van Androni. Een van de betere renners van die ploeg, desondanks is hij er in deze Giro niet bij. Zuur dus. Roberto Gusmeroli zou ook van hier moeten zijn, maar die ken ik dan weer niet. De Giro is al een aantal keer in dit stadje geweest, in 2011 voor het laatst. Toen ging hier ook een rit van start, die zou eindigen in San Pellegrino Terme waar Eros Capecchi zou winnen. Twee jaar eerder ging er ook een rit van start in Morbegno, die rit eindigde dan weer in Bergamo en werd gewonnen door Sivtsov. Of Sioutsou. Die ene Wit-Rus die een tijd terug werd betrapt op het gebruik van EPO, een onbenul dus. In 1991 kwam hier dan weer een rit aan, gewonnen door Franco Ballerini. Het stadje, gelegen aan de Adda, is blijkbaar behoorlijk vooruitstrevend. In 2007 begon met men met een project genaamd Morbegno 2020, de inwoners mochten blijkbaar bepalen hoe zij de toekomst van de stad voor zich zagen. Nou, met een rit in de Giro dus. Verstandige bewoners. Er schijnt ook een museum te zijn in Morbegno, het belangrijkste museum van de provincie Sondrio. Museo Civico di Storia Naturale di Morbegno, als het roadbook het zegt zal het wel goed zijn. Er zijn ook wat palazzo's, kerkjes en er is een brug over de rivier.



Heb ik zin om deze rit te beschrijven? Nee. De simpelste samenvatting is eigenlijk dit:
________________________________________________________________________

In het begin van de rit rijden de renners 60 kilometer over vlakke wegen. Brede wegen, over het algemeen. Na de eerste kilometers komen we wat dorpjes en bochten tegen, daarna bereiken het het Comomeer. We fietsen godsgruwelijk lang langs dit mooie meer. Vorig jaar waren we ook nog in deze omgeving, heeft iemand verder tekst en uitleg nodig bij het Comomeer? Leuk, water. Fraaie dorpjes. Vrij bochtige wegen, dat wel. Slingeren langs het meer, joepie. In de buurt van Como, waar Dario Cataldo vorig jaar een rit won, komen we een paar korte klimmetjes mee. Maakt het wat uit? Nee, zeer zeker niet. Hier de eerste foto als je zoekt op Comomeer:



Voorbij Como komen we nog wat lichte glooiingen tegen, kan gebeuren. Vervolgens rijden we over rechte, brede en vlakke wegen richting het zuiden. Er wordt koers gezet richting Milaan, maar die stad gaan we vakkundig ontwijken. Ik kan hier veel over zeggen, maar dat kan ook niet. Vooral rechtdoor dus, af en toe een dorpje waar er wat bochten liggen. Tussen de dorpen en steden in behoorlijk open terrein, dat dan weer wel. Na een kilometer of 100 rijden we door Saronno, leuk voor de mensen aldaar. Tre Valli Varesine ging hier een aantal jaar van start, bovendien komt Alberto Volpi hier vandaan. Hebben Jeroen en Karsten toch nog iets om het over te hebben. Uboldo is dichtbij, daar komt Claudio Chiappucci vandaan. We rijden er net niet doorheen, maar een vermelding lijkt me desondanks niet strafbaar. Voorbij Saronno wordt het een stuk bochtiger. De metropool van Milaan kent vele dorpjes en derhalve vele bochtjes. Goed voor de renners, blijven ze een beetje wakker. Een aantal kilometer later wordt het voorbij Sedriano pas weer wat rechter. Via Abbiategrasso rijden we vervolgens naar Vigevano, waar na 146 kilometer de eerste tussensprint wordt afgewerkt. Daarvoor rijden we over de Ticino, een keer wat anders dan de Po. Mario Cipollini won ooit een rit in Vigevano in de Giro, best een fraai stadje.



Na de tussensprint rijden we rechtdoor over brede en vlakke wegen richting Mortara, waar de tweede bevoorrading is. Ja, krijg je als de rit zo lang is. Na een paar bochten in deze stad gaat het weer heel lang rechtdoor in de Povlakte, die ellendige rivier gaan we strakjes tegenkomen. Een aantal kilometer verderop steken we in Oltreponte de rivier over, aan de andere kant van het water komen we uit in Casale Monferrato. Hier liggen flink wat rotondes, maar buiten deze stad gaat het weer vooral rechtdoor. Het blijft breed, recht, vlak, ellendig. Het terrein behoudt wel een open karakter, de wind zou deze rit eventueel kunnen redden. Dat er zoveel akkers kunnen zijn in een land, onvoorstelbaar. In de buurt van Felizzano komen we weer wat meer bochten tegen, we rijden even later over de Tanaro. Veel rivieren vandaag. Daarna rijden we via Abbazia naar Masio, waar na 232 kilometer de tweede tussensprint van de dag volgt. Iets glooiender terrein hier, vooral na de tussensprint gaat het een tijdje omhoog. Niet dat het iets uitmaakt verder. In vier kilometer van 100 naar 175 meter hoogte, zou dat veel indruk maken op de renners? Iets smallere wegen wel, tijdelijk. In Masio hebben ze een toren, te gek.



De finish komt in zicht. Na het stuk vals plat omhoog over de smallere weg volgt misschien nog wel de grootste uitdaging van de dag, het gaat een kilometer naar beneden over die smalle weg. Zelfs een paar haarspeldbochten onderweg, dat is schrikken na 230 kilometer over een vlakke snelweg. Al snel wordt het weer vlak, vrij snel bereiken we ook weer een bredere weg. Daarna rijden we een aantal kilometer langs de Tanaro. We steken de rivier zelfs nog een over, gaaf. Uiteindelijk komt het peloton uit in Castello di Annone, hier laten ze de rivier achter en wordt er koers gezet richting Asti. We rijden vier kilometer min of meer rechtdoor over een brede en vlakke weg richting Quatro Inferiore. Hier slaan we linksaf, daarna rijden we rechtdoor Asti binnen. Weer een brede en rechte weg, met een paar keer een minimaal hoogteverschil. Eenmaal op het industrieterrein van Asti komen we behoorlijk veel rotondes tegen, toch al snel een stuk of tien. En dan zitten we dus inmiddels al in de laatste vijf kilometer, wordt een grappige finale dus. Tussen de rotondes door fietsen we wel rechtuit, het is iets. Het blijft recht tot op twee kilometer van het eind, als we de rotondes buiten beschouwing laten. Daarna volgt er een flauwe bocht naar links, terwijl we even verderop weer wat rotondes tegen het lijf lopen. Nog wat vluchtheuvels en andere verkeersobstakels ook, die verwijderen ze hopelijk. Steentjes bovendien, bij het binnenrijden van de laatste kilometer. Bij een gekkig verkeerspleintje slaan we linksaf, daarna rijden we over het asfalt een stukje rechtdoor. Even verderop slaan we twee keer kort achter elkaar rechtsaf. Die eerste bocht is nog wel listig omdat het iets smaller wordt. Vervolgens gaat het in de laatste 500 meter rechtdoor tot aan de finish over een brede en vlakke weg. Al komen we blijkbaar in de allerlaatste meters nog een chicane tegen. Op basis van Streetview kan ik er niet veel van maken, dan gaan ze hier toch aardig wat verkeersmeubilair moeten verwijderen. De bedoeling is waarschijnlijk dat we op de steentjes finishen voor het gebouw van de prefectuur van Asti.




Asti is een stad gelegen in de Noord-Italiaanse regio Piëmont. De stad is vooral bekend door de wijn Barbera die op de heuvels rondom Asti verbouwd wordt. Het historische centrum is goed geconserveerd. Het belangrijkste monument is de bijna duizend jaar oude bakstenen Duomo. Ieder jaar wordt op de derde dinsdag van september de Palio gehouden; dit is samen met die van de Toscaanse stad Siena die belangrijkste historische paardenrace van Italië. Er wonen 70.000 mensen in deze stad, die in het verleden vaker de Giro heeft mogen ontvangen. In 2003 won Petacchi hier, om maar wat te noemen. Het Italiaans kampioenschap van 2017, gewonnen door een toen nog goed Aru, ging hier ook van start. Rik Van Looy won hier ook ooit in de Giro, leuk voor Jeroen. Paolo Conte is van Asti, die doet iets met muziek. Asti is ook de hoofdstad van de provincie Asti, mooi. Buiten de dom zijn er nog enkele fraaie kerkjes in Asti, de San Pietro mag er ook zijn vindt het roadbook. Er zouden ook nog wat restanten van een oude stadsmuur moeten zijn. Dat is het dan ook wel, vind ik.



In Morbegno gaat het 17 graden worden. De kans op regen is zo ongeveer 100%, ik pak m'n paraplu vast. Weinig wind, dat gaat de rit dus ook al niet redden. Eens even onderweg weg kijken: ook in de omgeving van Milaan verwachten ze regen, al is de kans daar slechts 80! Iets meer wind, vanuit het oosten. Alsnog niet veel 10 km/u. Nee, daar gaat het niet van komen. Alsnog wel een vervelende dag, 250 kilometer door de stromende regen. Arme, arme renners. In Asti wordt het 13 graden, de kans op regen neemt gedurende de dag af. Misschien een droge finish, dat zou prettig zijn. Bijna geen wind, daar hoeven we dus als het goed is geen rekening mee te houden. Deze absurd lange rit begint om 10:00, een vroege start uiteraard. De PLAYER gaat om 12:25 live, Eurosport 1 om 12:45 pas blijkbaar. Maar goed, je kunt deze rit makkelijk missen. Hoewel, door de regen zou het toch nog enigszins nerveus kunnen worden. Normaliter eindigen we tussen 16:10 en 16:47.



Dit zou normaal gesproken een massasprint moeten worden. Aan de wind ligt het in ieder geval niet. De regen kan wel spelbreker zijn. Ook de lengte, welke ploeg heeft er überhaupt nog energie over om de boel 250 kilometer te controleren? Het zal afhangen van de kopgroep. Als FDJ slim is laten ze alleen Bais en Frapporti vertrekken, dat valt te controleren. Een grotere kopgroep met enkele sterke renners maakt zeker kans. Desondanks, we gaan maar gewoon uit van een sprint. Waarom zijn de sprinters anders in koers gebleven?
1. Demare. Uiteraard.
2. Sagan. Uiteraard.
3. Hodeg. Ik volg de uitslag van de vorige sprint.
4. Viviani. Nu niet meer. Zal het Elia lukken om een keer voor Consonni te eindigen? Spannend!
5. Zabel. Blijft toch een merkwaardige sport he? Zul je zien dat ze nu voor Cimolai gaan, haha. Gooien met dingen, jongen.