GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Pardon, ik ga even voorbij aan de emotionele heftigheid van deze situatie, heftig.quote:Op dinsdag 13 oktober 2020 22:48 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Ik noemde al dat we veel dingen hebben gedaan, die we niet voor mogelijk hielden. Iets wat er bij mij heel erg in heeft gehakt is het volgende.
Aan het begin van de pandemie, toen er in het verpleeghuis waar ik werkte veel patiënten positief werden getest, kwamen de uitslagen elke ochtend op hetzelfde tijdstip binnen. Je hoorde dan de fax ratelen met de positieve uitslagen, en dan had je een pakje in je hand van dagelijks 5-6 patiënten wiens familie je moest bellen met eigenlijk een doodvonnis.
Normaal gesproken voer je zulke gesprekken in het echt. Maar nu.. Opbellen, de uitslag vertellen, de tranen die je hoorde aan de andere kant van de lijn. Vertellen dat tot iemand echt in de stervensfase was er geen bezoek mocht komen, en zelfs dan maar heel beperkt en op eigen risico omdat we geen beschermingsmiddelen konden verstrekken (en mensen dus nadien ook in quarantaine moesten). En dat weken achter elkaar. Vreselijk was dat.
maar:
lees ik daar nou het woord Fax ?
Echt?
proberen is de eerste stap naar falen
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
Volkomen normaal in ziekenhuizen.quote:Op woensdag 14 oktober 2020 15:45 schreef manny het volgende:
maar:
lees ik daar nou het woord Fax ?
Echt?
Hoor dat dagelijks van mijn vrouw: even iets faxen naar die en die huisarts of naar een ander ziekenhuis.
Schijnt nog steeds veiliger te zijn dan mailen.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Hahaha! Ik heb een paar keer gekeken of ik het anders kon verwoorden omdat ik deze verbazing wel verwachtte. Echter zou het de essentie van de anekdote een beetje teniet doen, want de trigger was echt het geluid van de fax.quote:
[..]
Pardon, ik ga even voorbij aan de emotionele heftigheid van deze situatie, heftig.
maar:
lees ik daar nou het woord Fax ?
Echt?
Maar inderdaad, faxen gebeurt steeds minder maar alsnog wel regelmatig. Precieze ICT details over het waarom hoef ik me gelukkig niet in te verdiepen
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
we gaan compleet off topic, maar ik heb even een flashback naar mijn eerste serieuze baan waar elke ochtend "de resultaten" van de fax kwamen rollen (omzet enzo). 1999 praten we over.
Maar goed.
Wel heftig, ik had links en rechts al wat gelezen over de toestanden, maar als je je dan realiseert dat dat betekent dat er elke dag gewoon een lijstje mensen gebeld moet worden, verdrietige families, etc, etc... pffff.
Maar goed.
Wel heftig, ik had links en rechts al wat gelezen over de toestanden, maar als je je dan realiseert dat dat betekent dat er elke dag gewoon een lijstje mensen gebeld moet worden, verdrietige families, etc, etc... pffff.
proberen is de eerste stap naar falen
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
Het kan zeker complex zijn, zie ook de rechstzaak die afgelopen jaar liep. Het komt dan ook niet vaak voor.quote:
Hoe ingewikkeld is het om demente mensen met een actieve doodswens te helpen?
Het is belangrijk dat iemand wilsbekwaam is als hij/zij om euthanasie vraagt; en dus kortgezegd volledig geïnformeerd, de gevolgen overziend en op eigen wens om euthanasie vraagt. Verder moet er sprake zijn van uitzichtloos lijden wat niet op andere wijze te behandelen is.
Je hebt grofweg drie scenario's:
- Iemand krijgt de diagnose dementie, nog in een beginnend stadium en is dus nog wilsbekwaam. Deze persoon weet dan al dat hij/zij niet wil vorderen in de dementie, en vraagt om euthanasie. De arts vergewist zich er middels gesprekken van wat de redenen voor uitzichtloos lijden en of dit niet op andere wijze is op te lossen, nadien start het reguliere euthanasie traject met onder andere consultatie van een specialie SCEN arts.
- Iemand krijgt de diagnose dementie, nog in een beginnend stadium en is dus nog wilsbekwaam. Deze persoon maakt een zeer gedetailleerde wilsverklaring over wanneer hij/zij euthanasie zou wensen. Zo concreet mogelijk. Bijvoorbeeld: als ik incontinent word voor ontlasting / als ik mijn eigen kinderen niet meer herken / als ik niet meer kan lopen, wens ik euthanasie. Arts moet zich er dan van vergewissen dat patiënt ten tijde van de wilsverklaring, nog wilsbekwaam was. Deze situatie is echter lastig omdat je met je gezonde, wilsbekwame brein kijkt naar wat je niet wilt. Veel mensen hebben helaas een grillig beloop van dementie, met soms agressie, angst, et cetera. Echter zijn er mensen die eenmaal vergevorderd dement aan de door henzelf opgestelde criteria voldoen, maar op dat moment heel gelukkig zijn. En wat doe je dan? Gaat de wilsverklaring voor? Ga je dan euthanasie toepassen op een stralende, vrolijke bejaarde?
- Iemand die niets op papier heeft staan en ook niets eerder besproken heeft, vergevorderd dement en niet wilsbekwaam is, en dan roept dood te willen. Dan zijn er geen opties voor euthanasie. Wel kan er, als dat passend is, besloten worden een 'symptomatisch beleid' te voeren waarbij geen levensverlengde behandelingen worden ingezet, alleen behandeling gericht op comfort. Bij een longontsteking geef je dan bijvoorbeeld geen antibiotica, maar enkel medicijnen tegen pijn, benauwdheid of onrust.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Bij mijn co-schap huisartsgeneeskunde (in 2012) werden alle recepten nog stuk voor stuk naar de apotheek gefaxt, waar zij het dan weer stuk voor stuk overtypten in hun eigen systeem. Hoezo omslachtig en foutgevoelig.quote:Op woensdag 14 oktober 2020 15:53 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Hahaha! Ik heb een paar keer gekeken of ik het anders kon verwoorden omdat ik deze verbazing wel verwachtte. Echter zou het de essentie van de anekdote een beetje teniet doen, want de trigger was echt het geluid van de fax.
Maar inderdaad, faxen gebeurt steeds minder maar alsnog wel regelmatig. Precieze ICT details over het waarom hoef ik me gelukkig niet in te verdiepen
Dank jequote:
[..]
Het kan zeker complex zijn, zie ook de rechstzaak die afgelopen jaar liep. Het komt dan ook niet vaak voor.
Het is belangrijk dat iemand wilsbekwaam is als hij/zij om euthanasie vraagt; en dus kortgezegd volledig geïnformeerd, de gevolgen overziend en op eigen wens om euthanasie vraagt. Verder moet er sprake zijn van uitzichtloos lijden wat niet op andere wijze te behandelen is.
Je hebt grofweg drie scenario's:
- Iemand krijgt de diagnose dementie, nog in een beginnend stadium en is dus nog wilsbekwaam. Deze persoon weet dan al dat hij/zij niet wil vorderen in de dementie, en vraagt om euthanasie. De arts vergewist zich er middels gesprekken van wat de redenen voor uitzichtloos lijden en of dit niet op andere wijze is op te lossen, nadien start het reguliere euthanasie traject met onder andere consultatie van een specialie SCEN arts.
- Iemand krijgt de diagnose dementie, nog in een beginnend stadium en is dus nog wilsbekwaam. Deze persoon maakt een zeer gedetailleerde wilsverklaring over wanneer hij/zij euthanasie zou wensen. Zo concreet mogelijk. Bijvoorbeeld: als ik incontinent word voor ontlasting / als ik mijn eigen kinderen niet meer herken / als ik niet meer kan lopen, wens ik euthanasie. Arts moet zich er dan van vergewissen dat patiënt ten tijde van de wilsverklaring, nog wilsbekwaam was. Deze situatie is echter lastig omdat je met je gezonde, wilsbekwame brein kijkt naar wat je niet wilt. Veel mensen hebben helaas een grillig beloop van dementie, met soms agressie, angst, et cetera. Echter zijn er mensen die eenmaal vergevorderd dement aan de door henzelf opgestelde criteria voldoen, maar op dat moment heel gelukkig zijn. En wat doe je dan? Gaat de wilsverklaring voor? Ga je dan euthanasie toepassen op een stralende, vrolijke bejaarde?
- Iemand die niets op papier heeft staan en ook niets eerder besproken heeft, vergevorderd dement en niet wilsbekwaam is, en dan roept dood te willen. Dan zijn er geen opties voor euthanasie. Wel kan er, als dat passend is, besloten worden een 'symptomatisch beleid' te voeren waarbij geen levensverlengde behandelingen worden ingezet, alleen behandeling gericht op comfort. Bij een longontsteking geef je dan bijvoorbeeld geen antibiotica, maar enkel medicijnen tegen pijn, benauwdheid of onrust.
Mijn demente oma van 93 zei dagelijks tegen het verplegend personeel en de verpleeghuisarts dat ze wilde sterven. Ze leed niet maar was gewoon klaar met leven. Ze was daar zo volhardend in dat ze op een dag palliatief gesedeerd is en na 3 dagen stierf. Haar familie en zij zelf vonden dat helemaal prima. Ze was toen zelfs bij vlagen helder en heeft mij in elk geval mooie woorden gezegd.
Maar achteraf bedacht ik wel dat dit volgens mij niet helemaal is gegaan zoals het hoort. Er was geen wilsverklaring en ze was zeker niet meer wilsbekwaam.
Spoilers!
Als iemand met een zeer duidelijke wilsverklaring (bijvoorbeeld via de NVVE) aan alle zelf omschreven criteria voldoet voor euthanasie, wie ben jij dan om te bepalen of iemand wel heel gelukkig is?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Nou, dat is dan dus exact de vraagquote:
Als iemand met een zeer duidelijke wilsverklaring (bijvoorbeeld via de NVVE) aan alle zelf omschreven criteria voldoet voor euthanasie, wie ben jij dan om te bepalen of iemand wel heel gelukkig is?
Dat moet zorgvuldig worden afgewogen, zowel op juridisch en ethisch vlak als voor de arts zelfHet is daarbij belangrijk om je te beseffen dat euthanasie 'niet normaal medisch handelen' is. Een patiënt mag het je vragen, maar je mag het als arts ook weigeren. Als je principieel een gewetensbezwaarder bent bijvoorbeeld, of omdat je niet overtuigd bent dat het ondragelijk lijden niet op andere wijze te bestrijden is.
Het is ook nogal wat he, dat je iemand een injectie toedient die het leven beëindigt. Als dan op papier staat dat iemand het zo gewenst hebt, maar je ziet iemand voor je die geniet van bezoek en activiteiten, goed eet en drinkt en continu vertelt hoe ontzettend goed ie t heeft... Kan ik me voorstellen dat je als arts de keuze maakt dat jij de euthanasie niet uit gaat voeren. Ik kan me ook voorstellen dat je het wel doet. Allemaal afhankelijk van de patiënt, de casus, de beschikbare wilsverklaring, het beloop.
Dit overigens in tegenstelling tot de eerder door @Lucky_Strike genoemde palliatieve sedatie (waarbij je niet op andere wijze te behandelen symptomen bestrijdt door iemand te versuffen zodat diegene niet lijdt), dat is normaal medisch handelen. Je zet dat alleen in als:
- Iemand een levensverwachting korter dan twee weken heeft
EN
- De symptomen niet op andere wijze te bestrijden zijn
Voorbeeld: iemand heeft een gebroken heup, komt daardoor op korte termijn te overlijden, en de pijn is niet te bestrijden met alle reële opties die je hebt qua pijnmedicatie.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Leuke VWJW!
Kun je misschien toelichten wat het verschil is tussen een geriater en een internist ouderengeneeskunde? Ik vind het altijd lastig om me voor te stellen wat voor patient er nou bij een geriater komt. Zie je mensen bijv vooral ivm specifieke ziektebeelden, zoals dementie, en maakt het dan niet uit hoe oud ze zijn? Of verwijzen andere specialisten naar jou op het moment dat de casus zodanig complex wordt met comorbiditeiten dat jij maar eens je hersens erover mag breken.
En komt het vaak voor dat je eens kritisch naar iemands medicatieoverzicht kijkt en erachter komt dat er een heleboel geschrapt kan worden?
Hoe ga je om met het slaapprobleem waar vele ouderen last van hebben? De balans tussen slaapmedicatie voor goede nachtrust, maar overdag niet zodanig suf zijn dat ze vallen, is best een dunne lijn, toch?
Kun je misschien toelichten wat het verschil is tussen een geriater en een internist ouderengeneeskunde? Ik vind het altijd lastig om me voor te stellen wat voor patient er nou bij een geriater komt. Zie je mensen bijv vooral ivm specifieke ziektebeelden, zoals dementie, en maakt het dan niet uit hoe oud ze zijn? Of verwijzen andere specialisten naar jou op het moment dat de casus zodanig complex wordt met comorbiditeiten dat jij maar eens je hersens erover mag breken.
En komt het vaak voor dat je eens kritisch naar iemands medicatieoverzicht kijkt en erachter komt dat er een heleboel geschrapt kan worden?
Hoe ga je om met het slaapprobleem waar vele ouderen last van hebben? De balans tussen slaapmedicatie voor goede nachtrust, maar overdag niet zodanig suf zijn dat ze vallen, is best een dunne lijn, toch?
1. Solidariteit. Voelen ouderen zich 'schuldig' tegenover de jongeren? Immers de jeugd is min of meer de dupe van de lockdowns.
2. Klopt het wat Wilders zegt, dat allochtonen de bedden bezet houden van Henk en Ingrid?
2. Klopt het wat Wilders zegt, dat allochtonen de bedden bezet houden van Henk en Ingrid?
Interessante VWJW weer 
Lees je wel eens de berichten op de Frontpage over Corona en daarna de reacties eronder als "Het is maar een griepje" en "dor hout"? En zo ja, wat vind je daarvan?
Lees je wel eens de berichten op de Frontpage over Corona en daarna de reacties eronder als "Het is maar een griepje" en "dor hout"? En zo ja, wat vind je daarvan?
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Interessante en leuke vragen weer! Vraag vooral door, zoek ik morgen een momentje om ze uitgebreid te beantwoorden
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wat voor patienten liggen er zoal op "geriatrie"?
Zijn er dan al andere zaken in het spel, dementie, Alzheimer?
Hoe maken jullie de beslissingen om patienten die uit het Verpleeghuis komen zonder operatie ( na botbreuken bv) weer terug te sturen?
Zijn de verplegenden ook geschoold op geriatrie? En bekend met achterliggende problematiek?
[ Bericht 0% gewijzigd door yvonne op 15-10-2020 00:12:57 ]
Zijn er dan al andere zaken in het spel, dementie, Alzheimer?
Hoe maken jullie de beslissingen om patienten die uit het Verpleeghuis komen zonder operatie ( na botbreuken bv) weer terug te sturen?
Zijn de verplegenden ook geschoold op geriatrie? En bekend met achterliggende problematiek?
[ Bericht 0% gewijzigd door yvonne op 15-10-2020 00:12:57 ]
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Leuk topic, veel herkenbaar
Heb je in het verpleeghuis ook COVIDrevalidatie gedaan en hoe ging dat?
Wat ik zelf vaak doe is fax2mail.
Heb je in het verpleeghuis ook COVIDrevalidatie gedaan en hoe ging dat?
Wat ik zelf vaak doe is fax2mail.
Heb je pre- of posteerstegolfcorona veel gedaan aan intervisie met collega-artsen? Of is dit speciaal/extra opgestart nu?
1) Ik denk dat dat het best uit te leggen is vanuit de achtergrond van de opleiding. Een internist wordt opgeleid binnen de diverse interne specialismes, dus de orgaanspecialismes, en weet daarover meer in detail. Bij de subspecialisatie ouderen, pas je deze internistische kennis toe op ouderen. Een geriater heeft een opleidingsachtergrond met zeker ook een deel interne geneeskunde, maar heeft bijvoorbeeld ook veel psychiatrische en neurologische achtergrondkennis. Een bredere basis, maar net wat minder in detail. Ze kunnen wel zeker een periode voor elkaar waarnemen binnen een team (met bepaalde zaken die ze dan ook niet van elkaar over kunnen nemen hoor), maar kan juist heel erg interessant en leerzaam zijn zelfs!quote:
Leuke VWJW!
Kun je misschien toelichten wat het verschil is tussen een geriater en een internist ouderengeneeskunde? Ik vind het altijd lastig om me voor te stellen wat voor patient er nou bij een geriater komt. Zie je mensen bijv vooral ivm specifieke ziektebeelden, zoals dementie, en maakt het dan niet uit hoe oud ze zijn? Of verwijzen andere specialisten naar jou op het moment dat de casus zodanig complex wordt met comorbiditeiten dat jij maar eens je hersens erover mag breken.
En komt het vaak voor dat je eens kritisch naar iemands medicatieoverzicht kijkt en erachter komt dat er een heleboel geschrapt kan worden?
Hoe ga je om met het slaapprobleem waar vele ouderen last van hebben? De balans tussen slaapmedicatie voor goede nachtrust, maar overdag niet zodanig suf zijn dat ze vallen, is best een dunne lijn, toch?
2) Zeker! Er zijn zelfs regels omtrent dergelijk medicatiereviews; huisartsen moeten er samen met de apotheker een x aantal per jaar doen. In het ziekenhuis is het zo'n beetje het eerste waar we naar kijken, vaak verklaren bijwerkingen de problemen van een patiënt, of zwerven er bijvoorbeeld nog bloeddruktabletten rond op de lijst terwijl iemand geen hoge bloeddruk meer heeft... En zijn mensen daardoor gevallen. Je komt soms medicijnen tegen waarvan niemand meer weet waarom ze ooit voorgeschreven zijn. Tijdrovend klusje ook wel om dat allemaal na te zoeken, want onze patiënten weten het vaak zelf niet meer. Ook in het verpleeghuis wordt sowieso regelmatig, maar volgens mij ook verplicht (waar ik werkte wel in elk geval), 1x of 2x per jaar met apotheker naar de medicatielijst gekeken. Heel belangrijk!
3) Slaapproblemen zijn een lastige ja! Door hormonale veranderingen hebben ouderen minder slaap nodig. Daarnaast spelen zeker bij bv dementiën slaapproblemen en gaan mensen hun dag en nachtritme omdraaien. Het beste zijn niet medicamenteuze maatregelen, zoals overdag wakker blijven in plaats van dutjes doen en een goede slaaphygiëne met een vast tijdstip en ritueel. Als je toch medicijnen geeft, bijvoorbeeld als iemand zijn dag en nachtritme heeft omgedraaid, is dat in het principe kortdurend om het ritme weer terug te draaien. Slaapmiddelen voor de lange termijn komen veel voor, maar is eigenlijk niet volgens de richtlijn.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
1) Het overgrote ouderen die ik zie, kunnen dit niet meer overzien. De meeste weten niet eens wat COVID is, of weten wel dat er iets met een virus was maar daar houdt het dan ook op. De groep die nog helemaal 'compos mentis' (goed bij het verstand) is heb ik niet direct schuldgevoel bemerkt, maar natuurlijk wel het gevoel dat bij iedereen heerst: wat rot dat er van alles niet kan; ook voor de jongeren die lekker in de kroeg moeten staan in plaats van op de bank zitten.quote:
1. Solidariteit. Voelen ouderen zich 'schuldig' tegenover de jongeren? Immers de jeugd is min of meer de dupe van de lockdowns.
2. Klopt het wat Wilders zegt, dat allochtonen de bedden bezet houden van Henk en Ingrid?
2) Ik ben zelf ook erg benieuwd naar de exacte cijfers, vanwege overplaatsingen, verschillen in samenstelling van etnische achtergronden binnen steden et cetera zul je dit goed moeten uitzoeken en is wat ik in één ziekenhuis zie niet representatief. Wat ik me wel voor kan stellen, mocht er inderdaad een groter percentage patiënten met een niet Nederlandse achtergrond op de IC liggen, zijn dat de volgende zaken (naast wat al genoemd wordt over mogelijk regels niet begrijpen):
- Meer zogenoemde comorbiditeiten. We weten dat mensen met bv Turkse achtergrond door genen en leefstijl regelmatig suikerziekte, een hoge bloeddruk en overgewicht hebben.
- Ander 'type' afweer. Iedereen heeft een andere set puzzelstukjes die je afweer vormen. Deze geef je ook deels door aan je kinderen. Zo heb je in elk gebied op de wereld bepaalde puzzelstukjes die meer of juist minder mensen hebben. Het zou dus goed kunnen zijn dat er bepaalde gebieden beschermende of juist slecht reagerende puzzelstukjes hebben voor dit virus. Daarvoor zou het interessant zijn om de cijfers in dergelijke landen te zien, maar die zijn vaak niet zo betrouwbaar als bij ons zoals je je voor kunt stellen
Overigens: de mensen met een niet Nederlandse achtergrond die ik de afgelopen tijd zag in het ziekenhuis, waarvan een groot deel geen Nederlands spreekt, houden zich juist (meer dan) prima aan de regels.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Heb je wel eens overwogen om een ander specialisme te gaan doen, of is dat lastig?
🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️ TikTok next Block
Haha ik lees soms wel reacties, maar soms raakt het me ook wel heel erg en klik ik het weer gauw weg! Ik vind het heel mooi hoe mensen als Diederik Gommers daar zo goed en netjes mee om kunnen gaan.quote:
Interessante VWJW weer
Lees je wel eens de berichten op de Frontpage over Corona en daarna de reacties eronder als "Het is maar een griepje" en "dor hout"? En zo ja, wat vind je daarvan?
Specifiek deze opmerkingen:
Het is maar een griepje: voor sommigen wel, echter voor heel veel niet. En die kwamen nu, en komen nu weer, met heel veel tegelijk in het ziekenhuis. Dat maakt het (nog los van de effecten voor individuele personen) wel degelijk anders dan de griep.
Dor hout: ja, de kwetsbaren worden veelal zieker, al zijn er ook hier 80+'ers met een enorme rits aan bijkomende ziektes die fluitend door COVID heen komen waardoor je ook denkt HOE DAN.Het zou daarom heel waardevol zijn als we weten wie waarom heel ziek wordt (bv dus vanwege genetica)
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
1) We hebben een hele brede populatie en problematiek. Voorbeelden van 'typische' patiënten: een patiënt met een milde dementie of Parkinson of verlamming na infarct die in shock raakt door een blaasontsteking of longontsteking, een patiënt die een longontsteking én een zouttekort heeft én daarbij regelmatig valt of van de been is geraakt. Daarnaast hebben we geplande opnames bij mensen die zonder duidelijke oorzaak achteruitgaan in de breedste zin van het woord, waarbij we breed kijken naar mogelijk oorzaken. Het zijn namelijk bijna altijd meerdere oorzaken.quote:Op woensdag 14 oktober 2020 21:27 schreef yvonne het volgende:
Wat voor patienten liggen er zoal op "geriatrie"?
Zijn er dan al andere zaken in het spel, dementie, Alzheimer?
Hoe maken jullie de beslissingen om patienten die uit het Verpleeghuis komen zonder operatie ( na botbreuken bv) weer terug te sturen?
Zijn de verplegenden ook geschoold op geriatrie? En bekend met achterliggende problematiek?
2) Beslissing om mensen terug te sturen zonder behandeling gaat in overleg met (patiënt of) meestal met familie. De voors en tegens worden benoemd, de risico's, het te verwachten beloop als je niet opereert en samen kom je tot een beslissing. Soms worden mensen met een sterke verdenking op een breuk al niet eens ingestuurd, soms is het wel fijn om te weten of het daadwerkelijk gebroken is ter gemoedsrust of voor prognose.
3) Een groot deel van onze verpleegkundige hebben een speciale extra opleiding ja! Ze zijn dan ook goud waard! Ze weten veel van achterliggende problematiek, omgang met dementie, omgaan met delieren (tijdelijke acute verwardheid bij ouderen door een lichamelijke oorzaak). Verder is er veel onderwijs, door (leerling)verpleegkundigen onderling of van de artsen. Ook tijdens de dagelijkse visites of als ik een patiënt beoordeel probeer ik waar mogelijk de verpleegkundige te betrekken of dingen uit te leggen, enorm leuk om te doen, ze vinden het zelf natuurlijk leuk om te leren en uiteindelijk levert het weer betere zorg op! Andersom leer ik weer heel van hen en kan ze blind vertrouwen dat ik naar een patiënt toe moet als ze zeggen 'alle waardes zijn goed, maar ik vertrouw het niet'.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Absoluut! De academie is waar patiëntenzorg, onderwijs en onderzoek samen komt. Juist bij deze groeiende populatie met een relatief grote zorgvraag is het belangrijk om veel artsen te onderwijzen over de geriatrie en om onderzoek te doen en innovatie te omarmen.quote:
Vind je geriatrie een specialisme voor een universitair ziekenhuis, en waarom wel/niet?
Daarnaast kijk je ook bij ouderen tegen de meer complexe beelden aan (bv een atypische dementie) waarbij een academisch ziekenhuis op een andere manier mee kan kijken. Ook verandert de populatie: je krijgt nu mensen die transplantatieorganen hebben, of allerlei types kanker hebben overleefd. Dat vraagt een andere benadering en kennis. Eerder werden deze mensen vaak niet zo oud, dus kwamen ze niet bij de geriater.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
|
|
