Het boek van de maand september - De avond is ongemak, Marieke Lucas Rijneveld
Met dank aan @Adrian4 hebben we nu een lijstje vragen over het boek. Mag gebruikt worden, hoeft niet.quote:"De avond is ongemak' van Marieke Lucas Rijneveld is het schrijnende verhaal van een gereformeerd boerengezin dat wordt getroffen door de dood van een kind. Door de ogen van Jas, die zich ophoudt in het niemandsland tussen kindertijd en volwassenheid, zien we hoe de familieleden elk op hun eigen manier omgaan met het verlies. Vader en moeder zijn volledig verlamd door verdriet en zien niet hoe Jas en haar zusje Hanna en haar broer Obbe ondertussen langzaam ontsporen.
Het is een verbluffend romandebuut dat is doortrokken van seksualiteit, geloof en de smerigheid van het bestaan.
1. Welke van de hoofdpersonages spreekt je het meeste aan en waarom?
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
6. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
[ Bericht 43% gewijzigd door #ANONIEM op 08-09-2020 20:44:57 ]
SPOILERniet gelezen
Poeh, even laten bezinken.
https://www.trouw.nl/nieu(...)%2Fwww.google.com%2F
Zou hem niet nog eens lezen en ook niet aanbevelen. De schrijfstijl pakt me niet, te veel metaforen.
Het verhaal op zich is interessant maar de vertelling van de beleving van Jas te oppervlakkig. Ik had het interessanter gevonden als de schrijfster ook de beleving vanuit bijvoorbeeld Hanna of Obbe had verteld zodat de hoofdpersoon Jas meer vorm krijgt.
Verhaallijnen worden niet uitgewerkt, wat is er met de kippen van haar broer gebeurd? Hoe verging het Bella na het gebeuren met Obbe op de kunstkoe. De insinuerende opmerkingen van de veearts, hoe ontwikkelt dat verder. Hoe loopt het af met de colablik-lipjes in Hanna. Die punaise in haar navel.
Wat ik ergerlijk vind zijn de niet kloppende gebeurtenissen. Het boek begint vlak voor kerst in het jaar 2000. Jas is dan 10, ze is op 20 april jarig. In deel 2 is ze 12, dus dat zou dan 2002 moeten zijn. De MKZ was in 2001. Ook wordt er aan het begin van deel 2 geschreven dat ze 2 euro krijgen, en pas later in het boek komt de MKZ. Ten tijde van de MKZ was de euro er nog niet.
Ik mis ook de beschrijvingen van de omgeving, ik heb geen idee hoe de boerderij en de omgeving eruitzien, hoe haar kamer eruitziet, er wordt af en toe wel wat beschreven maar aan het einde van het boek is het beeld nog niet compleet.
Hopelijk is het boek van volgende maand beter.
Via de bieb heb ik dit boek als E-book geleend en ik las het op de iPad. Ik vind dit niet de fijnste manier van lezen, ik heb liever het boek in handen. Maar een onbekend boek schaf ik niet graag aan. Via de bieb het echte boek lenen, gaat geloof ik niet, want ik leen met het pasje van mijn kleuter. Ik meen dat ik 10 E-books per jaar mag lenen.
Wat me in het begin verwarde, is dat ik lastig kon opmaken waar het verhaal speelde en wanneer. Ik ben erg visueel ingesteld en wil het voor me kunnen zien, maar dat duurde best lang met dit boek.
De schrijfstijl vond ik mwoh, heel veel wollig taalgebruik waar ik eigenlijk het liefst overheen las. Door die delen over te slaan, kreeg ik het plezier wat terug in het boek.
De meeste situaties vind ik oppervlakkig beschreven. Wellicht is dat omdat ik het wollige oversloeg. Misschien is het omdat het geschreven is vanuit het oogpunt van een 10/12-jarige. Ik kon me er steeds te moeilijk een voorstelling van maken en dan ging het alweer door naar het volgende stuk. Het leken ook wel losse stukken van elkaar, in plaats van een verhaal van a tot z.
Wat ik wel tof vind, is dat ik dankzij onze boekenclub
een boek heb gelezen wat ik normaal nooit zou kiezen. Dus de volgende boeken ga ik ook zeker lezen. Lekker ‘s avonds op de bank, want de avond is ongemak.Over naar de vragen:
Je kan niet om Jas heen, maar ik vond haar hersenscheten dan ook wel leuk. En hier en daar ook wel meeleven omdat er een paar soortgelijke dingen (in heel wat minder sombere omstandigheden dan) gebeuren die ik zelf herken.
Voor mij is zo religieus opgroeien al ongemak zat, dus zelfs zonder het grote verlies dat het gezin in een neerwaartse spiraal trekt, dekt de titel de lading voor mij. (Gelukkig ben ik zelf niet zo moeten opgroeien)
Ik hoopte dat Jas toch nog hoop had, waar het soms wel op leek met haar soms wel leuke hersenspinsels, maar het einde van het boek verraadt dan echt hoe groot het ongemak is. Wat te begrijpen is met zo’n afglijdende familie.
Ik bleef maar hopen dat de overkant ook een echte plek kon zijn (of in haar hoofd) en ze daar dan verlost van haar lasten een leuk leven kon hebben. En niet die andere overkant...
Kende de auteur niet, was ook al 10 - 15 jaar geleden dat ik een roman/boek gelezen heb (buiten documentaire boeken) maar vond het wel leuk lezen. Er zijn er die zich storen bij het niet echt beschrijven van de omgeving, plaatsen, plekken, ... dat had ik niet zo. Ik had zelf in mijn hoofd zo een beetje (vage) beelden van de plekken opgemaakt. Misschien deed de schrijfster dat om het ‘ongemak’ te benadrukken en meer een soort van claustrofobisch effect te creeeren in het hoofd van Jas, dat je als lezer een beetje ongemakkelijk in haar hoofd zit en niet afgeleid raakt door de omgeving? Wie weet... (waarschijnlijk niet
)Ook de chronologie/historie die niet perfect is, daar stoorde ik me in dit boek niet aan. Misschien verandert dat nog als,ik terug wat boeken gelezen heb.
Opbouw stoorde me niet. Elke dag zag ik er wel naar uit om weer een stukje te lezen.
Mooiste gedeelte kan ik me niet meer herinneren (heb geen piekfijn geheugen) maar heb wel verschillende keren moeten lachen.
Misschien wanneer Jas mijmert over hoe ze uit deze omgeving/situatie gaat ontsnappen. Ik heb er meer een goed gevoel bij dat ik dit boek heb gelezen.
Ik leefde wel met Jas mee, ik hoopte op een goede afloop voor haar, helaas…
Misschien de boodschap dat iedereen zijn eigen kruis meedraagt? Echt een boodschap? Dat zij die zelfmoord gaan plegen het niet echt aankondigen zoals haar moeder eigenlijk wel deed, je kan alleen maar hopen dat je het op tijd ziet. Natuurlijk hielpen die ouders ook niet echt, dus toekomstige ouders, denk goed na. Een ouder ben je ook in slechte tijden.
Had helemaal geen verwachtingen aangezien het zo lang geleden was dat ik nog een boek gelezen had.
Ik vond het erg leuk, kijk uit naar het volgende boek.
Omdat ik na jaren eigenlijk gewoon terug een newbie ben in het lezen geef ik dit boek een 4/5. Was een leuke ervaring.
[ Bericht 1% gewijzigd door kl1172 op 11-09-2020 20:46:37 ]
Ik weet niet helemaal of ik dit boek nou zou aanraden of afraden.
Waar veel mensen de vele metaforen storend vinden vond ik dit juist wel leuk lezen eigenlijk. Het is wel duidelijk dat Marieke Lucas Rijneveld een woordkunstenares is en om haar stijl zou je haar kunnen prijzen. Ook om het feit dat het boek je dus ook op momenten letterlijk ongemak bezorgd. Kunst mag ook voor ongemak zorgen, shockeren, ontluisteren.
Zelf ben ik totaal tegenovergesteld opgegroeid als Jas en haar broer /zus: Stads ipv platteland, atheïstisch ipv gelovig. Open en warm ipv gesloten en koel wat er voor zorgde dat het soms allemaal net wat intenser binnenkomt. Ik kan me niet voorstellen dat ouders op zo'n manier reageren na een even tragische ervaring voor kind als ouder. Het feit dat je eigen verdriet er voor zorgt dat je het verdriet van je kinderen niet meer ziet vind ik onbegrijpelijk.
Waar ik vooral moeite mee had was zoals eerder al vermeldt de warrige tijdslijn. Je krijgt geen goed beeld hoe oud iedereen is en wanneer het zich afspeelt, dat is jammer. En ik had het einde me anders voorgesteld. Wanneer ze volwassen zouden zijn, misschien hun ouders hadden kunnen confronteren, dat was wel mooi geweest.
Ik geef hem net aan een voldoende ***
Het geklei met lichaamsstoffen valt me nog mee. Was eerst bang dat het hele verhaal zou draaien om eigen uitwerpselen die zo gedetailleerd worden beschreven, dat je snapt waarom je vroeger van je ouders niet mocht lezen onder het eten.
Ik lees later verder.
Ik heb precies hetzelfde.quote:Op dinsdag 15 september 2020 13:18 schreef Magica het volgende:
Heb het boek al een week in huis, lees elke keer paar blz maar kom nog niet veel verder
Ik moet het boek nog steeds regelen, maar jullie weten het wel te verkopen zo.quote:
Op 
Ik vind het geen opgave om het boek te lezen of zo, word alleen niet heel erg in het verhaal gezogen op een manier waarop ik erg graag wil weten wat er gaat komen; het is niet vervelend geschreven of zo.quote:Op dinsdag 15 september 2020 13:39 schreef Viv het volgende:
[..]
Ik moet het boek nog steeds regelen, maar jullie weten het wel te verkopen zo.
Haha, ik zal een dezer dagen eens een serieuze poging doenquote:
[..]
Ik moet het boek nog steeds regelen, maar jullie weten het wel te verkopen zo.
.Het verhaal op zich is natuurlijk triest. Het verlies van een kind of broer/zus werkt ontwrichtend op een gezin en dat is op een mooie en pijnlijke manier omschreven. Ik had medelijden met de kinderen, maar evengoed met de ouders. Het perspectief van de hoofdpersoon is het perspectief van een kind dat aan het begin staat van de puberteit. Misschien dat daarom ook het verhaal wat aan de oppervlakte bleef, omdat een kind in die leeftijd wellicht nog een bepaalde mate van diepgang mist?
Het boek heeft mij niet geraakt omdat het teveel aan de oppervlakte bleef. Het pakte me niet. Het is overduidelijk bedoeld om te shockeren en je een gevoel van ongemak te geven en dat lukt in zekere mate. Ik moet wel zeggen dat ik na de zoveelste uitspatting er een beetje klaar mee was, het was wat mij betreft een beetje overkill en dat dat maakte het ook wat langdradig.
Omdat de schrijfster de booker prize heeft gewonnen dacht ik (of hoopte ik) dat het verhaal op zich interessanter zou zijn om te lezen, maar als je alle metaforen en lange zinnen weglaat vind ik het persoonlijk een oppervlakkig verhaal. Ik had overigens nooit eerder iets van deze schrijfster gelezen dus dit was een eerste kennismaking. Wellicht dat ik in de toekomst nog eens een ander boek van haar ga lezen, maar van deze ben ik niet zo gecharmeerd.
Dat stuk met Belle in de schuur vond ik ziek.quote:
[..]
Nou ziek.. Dan ben je wel heel weinig gewend
Dat stuk heb ik maar half gelezen, was zo extreem. Wat ik nog wel miste (of gemist heb, kan ook) is het waarom die jas nog zo belangrijk was. Of was de jas van de overleden broer? De hoofdpersoon was steeds bezig over ‘samen naar de overkant’, dat het einde toch wat vreemd voelde. Zonder het zusje.quote:
[..]
Dat stuk met Belle in de schuur vond ik ziek.
De omgeving waarin ze opgroeien, dat beklemmende, dat heb je hier in de buurt veel, dus dat was in die zin wel duidelijk genoeg. Zie zo meerdere boerderijen voor me waar dit verhaal verfilmd kan worden.
Dat mag je vinden. Maar waarom zou je dan de auteur ziek noemen?quote:
[..]
Dat stuk met Belle in de schuur vond ik ziek.
Na 5 keer proberen haak ik af.
Dat je zoiets überhaupt bedacht krijgt.quote:
[..]
Dat mag je vinden. Maar waarom zou je dan de auteur ziek noemen?
Ja, dat kan je ook over J.K Rowling en J.R.R Tolkien zeggenquote:
[..]
Dat je zoiets überhaupt bedacht krijgt.
Dus nogmaals, wat maakt de auteur dan ziek?Het boek leest makkelijk weg maar ik had elk deel wel een (paar keer) iets van holy shit, wat gebeurt hier.
Het verhaal vond ik niet boeiend genoeg om snel verder te willen lezen, ik moest me er echt toe aanzetten. Als het niet was gekozen hier had ik het waarschijnlijk halverwege weggelegd.
Weinig diepgang, eindeloze metaforen (een halve pagina over de handen van de veearts). Veel extreme stukjes om de lezer te shockeren. Gewoon niet echt mijn boek.
Ik heb vorig jaar voor mezelf de 'afspraak' gemaakt dat als een boek me niet kan boeien, dat ik dan gewoon stop met lezen en het wegleg. Genoeg andere boeken die me wel trekken en waar ik beter mijn tijd aan kan besteden,. Hopelijk volgende maand beter!
[ Bericht 4% gewijzigd door kl1172 op 16-09-2020 11:24:45 ]
Het is haar eigen jas volgens mij.quote:
[..]
Dat stuk heb ik maar half gelezen, was zo extreem. Wat ik nog wel miste (of gemist heb, kan ook) is het waarom die jas nog zo belangrijk was. Of was de jas van de overleden broer? De hoofdpersoon was steeds bezig over ‘samen naar de overkant’, dat het einde toch wat vreemd voelde. Zonder het zusje.
De omgeving waarin ze opgroeien, dat beklemmende, dat heb je hier in de buurt veel, dus dat was in die zin wel duidelijk genoeg. Zie zo meerdere boerderijen voor me waar dit verhaal verfilmd kan worden.
Die jas zal wel iets zijn waarachter ze zich verschuilde om niet helemaal te moeten aanvaarden dat haar broer daadwerkelijk dood is en je familie & jezelf afglijden. Had Jas niet gewenst dat god Matthies zou nemen ipv haar konijn (ze dacht dat vader het konijn voor kerstmis wilde slachten) , wat haar schuldgevoelens verklaart.
Ook denkt Jas dat ze ziek zou worden en sterven als ze hem niet zou dragen en wil haar ouders niet met nog een dood kind opzadelen.
In het begin lijkt het een goed en makkelijk zelfbeschermingsmiddel maar naarmate de tijd verstrijkt een steeds moeilijker los te maken balast die je normale doen en laten bepaalt. Dat de jas slijt naarmate het boek vordert zal ook wel de scheuren in dat 'pantser' betekenen en dat kan ze niet aan mede dankzij haar falende ouders.
Zonder het zusje was inderdaad vreemd op het einde. Maar Jas had haar zusje wel in de rivier geduwd, misschien dat dat een gebeurtenis was die de relatie tussen de twee voor altijd veranderde, ook al deed Hanna alsof er niet te veel aan de hand was en was zelfs beschermend tov Jas over de situatie. Misschien was Hanna zo omdat ze aanvoelde dat hun ouders er toch niet te veel moeite in zouden steken om Jas de les te lezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door kl1172 op 18-09-2020 11:33:05 ]
Een en al Freud, waar ik niks mee heb. De strenge eisen van de ouders en daar niet goed aan kunnen voldoen, de anale fixatie, de rituelen, doodsdrift, religie en de impact op het gezin (het ultieme offer ook nog). Het maakte me somber.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sumppi op 20-09-2020 12:19:37 ]
Nou precies dat.quote:Op woensdag 16 september 2020 09:33 schreef Fugue het volgende:
Oke, gelezen.
Het boek leest makkelijk weg maar ik had elk deel wel een (paar keer) iets van holy shit, wat gebeurt hier.
Het verhaal vond ik niet boeiend genoeg om snel verder te willen lezen, ik moest me er echt toe aanzetten. Als het niet was gekozen hier had ik het waarschijnlijk halverwege weggelegd.
Weinig diepgang, eindeloze metaforen (een halve pagina over de handen van de veearts). Veel extreme stukjes om de lezer te shockeren. Gewoon niet echt mijn boek.
Ik had ook moeite met de tijdlijn trouwens, het voelde idd als '80 maar dan weer euro's en terug naar een discman... ik kreeg mijn vinger er lastig op gelegd.
Het verhaal pakte me gewoon niet, en waarom kan ik niet per se zeggen.
Ik heb het uitgelezen omdat ik hieraan mee deed en ik het daarom uit wilde hebben voor ik kan beginnen in het boek van Merlijn Kamerling.
Maar nee... ik zal dit niet snel aan iemand aanraden...
[ Bericht 6% gewijzigd door BE op 20-09-2020 10:15:51 ]
Ik vind het wel leuk dat ik door de boekenclub in aanraking kom met dit soort boeken. Of nouja, dit boek
Het einde vond ik toch verrassend.
Wat mij ook wel hielp was het interview waarin de parallellen met de echte gebeurtenissen stonden. Dat de schrijfster echt een tijd haar jas niet meer uit wilde doen bijv.
Maar in veel van jullie kritieken kan ik me ook vinden.
Ik bleef steeds twijfelen, tot op het laatst iets met molshopen me toch definitief bij een meisje bracht!quote:Op zondag 20 september 2020 14:00 schreef FlippingCoin het volgende:
Volgens mij kom ik er veel te laat achteŕ dat het om een meisje gaat.
/me vindt zichzelf toch echt niet dom, maar iets in dit boek...
Nou ja, het is deels autobiografisch en de auteur is non-binair, dus dat is niet zo heel gek.quote:
Volgens mij kom ik er veel te laat achteŕ dat het om een meisje gaat.
Ah heb ik het toch mis.quote:
[..]
Nou ja, het is deels autobiografisch en de auteur is non-binair, dus dat is niet zo heel gek.
Heeft Rijneveld in het echt trouwens ook een broer verloren?quote:
[..]
Nou ja, het is deels autobiografisch en de auteur is non-binair, dus dat is niet zo heel gek.
Ja, maar aan een ongeluk, lees ik hier: https://www.trouw.nl/nieu(...)%2Fwww.google.com%2F.quote:
[..]
Heeft Rijneveld in het echt trouwens ook een broer verloren?
Interview dat veel duidelijk maakt over het boek, wat mij betreft.
Misschien ook vanwege het kinderlijke perspectief dat veel dingen niet heel duidelijk zijn?quote:
[..]
Ik bleef steeds twijfelen, tot op het laatst iets met molshopen me toch definitief bij een meisje bracht!
[me=BE]vindt zichzelf toch echt niet dom, maar iets in dit boek...[/me]
De notities die ik erbij maakte lees ik hier al vaak terug.
Het boek greep mij niet zo aan, ik kon de tijd steeds niet plaatsen. Het voelde steeds als ergens in de vorige eeuw, maar het speelde zich ergens in 2002 af.
De constante vergelijkingen/beeldspraak stoorde me halverwege het boek. Ik vond het onprettig lezen dat er een aantal keer per pagina ‘zoals’ en ‘als’ staat.
Maar wat me het minst kon boeien dat ik geen gevoel kreeg dat ik het boek uit moest lezen, het kabbelde (op een aantal gruwelijkheden na) maar voort. Ik denk dat de schrijfster ‘de andere kant’ als een soort spannend ding wilde gebruiken, maar daar had ik geen drang naar om achter te komen.
Vreemd vind ik het eigenlijk wel, want ik houd bijvoorbeeld ontzettend van Murakami en die boeken hebben nou ook niet bepaald een verhaal dat ergens naartoe werkt en zit bomvol beeldspraak. Blijkbaar kan dat soms wel en soms niet boeien.
Verder wel
voor de boekenclub, heel leuk initiatief!Dat, maar ook het einde vond ik onbevredigend. Ik geef het drie van de vijf sterren, ook vanwege dat einde. Ik kan het wel beargumenteren, maar wil nog niets verraden voor wie nog leest.quote:
Uit.
De notities die ik erbij maakte lees ik hier al vaak terug.
Het boek greep mij niet zo aan, ik kon de tijd steeds niet plaatsen. Het voelde steeds als ergens in de vorige eeuw, maar het speelde zich ergens in 2002 af.
De constante vergelijkingen/beeldspraak stoorde me halverwege het boek. Ik vond het onprettig lezen dat er een aantal keer per pagina ‘zoals’ en ‘als’ staat.
Maar wat me het minst kon boeien dat ik geen gevoel kreeg dat ik het boek uit moest lezen, het kabbelde (op een aantal gruwelijkheden na) maar voort. Ik denk dat de schrijfster ‘de andere kant’ als een soort spannend ding wilde gebruiken, maar daar had ik geen drang naar om achter te komen.
Vreemd vind ik het eigenlijk wel, want ik houd bijvoorbeeld ontzettend van Murakami en die boeken hebben nou ook niet bepaald een verhaal dat ergens naartoe werkt en zit bomvol beeldspraak. Blijkbaar kan dat soms wel en soms niet boeien.
Verder wel
Mag hoor, daarvoor is dit juist een apart topicquote:
[..]
Dat, maar ook het einde vond ik onbevredigend. Ik geef het drie van de vijf sterren, ook vanwege dat einde. Ik kan het wel beargumenteren, maar wil nog niets verraden voor wie nog leest.
En ook "Oef!" , ik begon al te vrezen dat ik echt de enige was die dit toch een leuk boek vond.
Ja, dit dus. Ergens vrij in het begin op het moment dat de kinderen in bad moeten en ze het nieuws over Matthies krijgen.quote:Op maandag 21 september 2020 14:39 schreef kl1172 het volgende:
Ik kan mis zijn maar dat Jas een meisje is, dat wordt toch ergens vermeld dat ze anders is dan haar broer daarbeneden volgens mij.
Ik had Jas trouwens geïnterpreteerd als de korte vorm van Jasmijn, dus ik heb niet eens aan een jongen gedacht
Klopt, maar toch raakte ik later weer in de war; ‘had ik dat nou wel of niet goed gelezen?’quote:
Ik kan mis zijn maar dat Jas een meisje is, dat wordt toch ergens vermeld dat ze anders is dan haar broer daarbeneden volgens mij.
En ook "Oef!" , ik begon al te vrezen dat ik echt de enige was die dit toch een leuk boek vond.
Geeft wel aan hoe lekker het bleef hangen zeg maar.
Het is gewoon een raar einde. Uitzichtloos, constant dreigen en de daad niet bij het woord voegen en uiteindelijk in de vriezer gaan liggen als open einde, was voor mij onbevredigend. Liever had ik gezien dat er een epiloog was, jaren later, met Jas die de boerderij beziet. Obbe is compleet ontspoord, Hanna hangt doelloos rond, de ouders hebben ondanks nieuwe koeien nog steeds problemen en Jas trekt de wijde wereld in.quote:
[..]
Mag hoor, daarvoor is dit juist een apart topic
Toch net geen vijf sterren, daarvoor was deel drie wat te warrig, en verdween er net iets te veel in het poepegaatje.
Ik had in het begin ook moeite de leeftijd van Jas te plaatsen. Veel te volwassen denken gecombineerd met veel te kinderlijk denken maakte het raar en verwarrend. Hetzelfde voor de tijd. Wassen in een tobbe in de keuken deed mijn moeder ook op de boerderij. In de jaren 50. En de vreemde armoede was ook al verwarrend. Alleen nutella met feestdagen, want was te duur. Maar Jas weet wel wat kappertjes zijn , want die zijn vies.
Het einde was dan weer wel lekker helder. En naar de rest van het gezin ben ik verder niet benieuwd hoe het met ze gaat aflopen. Dat is 4x GGZ en/of hier en daar een suicide.
Kortom: deprimerend en de schrijfster heeft te hard haar best gedaan op mooie beeldspraak wat al snel ging vervelen. Al met al een vermoeiend boek wat ik niemand zou aanraden.
Dat snap ik niet. Kappertjes op de hoek kosten 1,29 EUR en de nutella 3,99 EUR?quote:
Maar kappertjes is niet echt een logische keus voor een gezin dat probeert zuinig te leven. Een gezin dat oud brood en banket met schimmel er op haalt en uitdeelt aan de gezinsleden voor het bij het vee terecht komt.quote:Op maandag 28 september 2020 12:40 schreef Beregd het volgende:
.
Dat snap ik niet. Kappertjes op de hoek kosten 1,29 EUR en de nutella 3,99 EUR?
Dit vat het voor mij ook wel samen. Blij dat het uit is. Ik zal het boek zeker niet nog eens lezen of iemand anders het boek aanbevelen.quote:
Oke, gelezen.
Het boek leest makkelijk weg maar ik had elk deel wel een (paar keer) iets van holy shit, wat gebeurt hier.
Het verhaal vond ik niet boeiend genoeg om snel verder te willen lezen, ik moest me er echt toe aanzetten. Als het niet was gekozen hier had ik het waarschijnlijk halverwege weggelegd.
Weinig diepgang, eindeloze metaforen (een halve pagina over de handen van de veearts). Veel extreme stukjes om de lezer te shockeren. Gewoon niet echt mijn boek.
120 days of sodom?quote:
Zou Nederland het enige land zijn waarin een boek vol smerigheid de stempel van literatuur krijgt?
Ken ik nietquote:
Even topic doorgelezen, veel herkenbare kritieken.
Dat het leek dat het zich veel langer geleden afspeelde..
Die jas van haar, waar ik heel het boek op zat te wachten wat het geheim nu was (heb nog een tijd keer gedacht dat ze zwanger was van broer of vader
)Dat taalgebruik, heb sommige stukjes overgeslagen, andere moest ik 3x lezen om te begrijpen wat er nu precies stond. (Bijv met die broer die volgens mij een kip doodmaakte, maar dit werd anders benoemd.)
En heel veel poep en snot. Ik zie niet in wat het toevoegt aan het verhaal (ik peuterde in mijn neus en at het op..) Ja boeiend!
In het begin had ik moeite erin te komen,uiteindelijk las het toch wel aardig weg. Ik zou het niet echt aanraden aan iemand.
Maar wel fijn om eens wat anders te lezen dan normaal
[ Bericht 4% gewijzigd door Magica op 30-09-2020 10:16:52 ]