R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Het heeft mijn leven echt zo verbeterd.. ik heb flink bijwerkingen gehad maar kan nu zeggen, het was het waard!quote:Op dinsdag 8 september 2020 13:22 schreef Stigma86 het volgende:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Klopt, ad activeren je hersenen sneller dan dat je je er beter door voelt, dus als jij zelf dan nog diep zit qua gevoel kan het je activeren naar iets verkeerd.quote:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Dus zeker opletten in het begin! Ofwel ergens duidelijk opschrijven dat het een bijwerking is en dat je zeker moet wachten (zeer zichtbare plaats in huis), ofwel mensen in je omgeving inschakelen die je in het oog kunnen houden of waar je bij terecht kan met je gevoelens.
Ik wou dat ik dit al wist toen mijn oom jaren geleden aan de ad is gegaan...
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Toen ik het (voor mij) goede middel had (daar ging wat tijd overheen, was bij mij een flinke zoektocht) toen klaarde het echt wel op, goed merkbaar en ook zichtbaar voor de mensen om mij heen.quote:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Ik heb bij al die middelen die ik geprobeerd heb, eigenlijk niet gehad dat het mijn suicidale gedachten versterkte.
Het is wel goed om erop bedacht te zijn en te weten dat dit een bijwerking kan zijn.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik wil hier geen apart topic voor maken, wil dit gewoon even van me afschrijven. Sorry dat dit zo random in het topic is.
Ik heb mijn angststoornis nooit echt gespecificeerd maar het schijnt dus een vorm van PTSS te zijn. De PTSS (of aanpassingsstoornis, wat het ook moge zijn) begint wel steeds beter te worden, ook door de emdr. Ik voel me de dagen erna echt zwaar shit, angstig en depressief maar dat trekt dan weer bij en dan maak ik stapjes vooruit.
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was
), en ten tweede als het zo zou zijn, nou en? Maar op de een of andere manier laten zulke gedachtes mij echt rot voelen. Waarschijnlijk komt dat omdat het er zo hard ingewreven is door die persoon. En omdat alles 'nep' voelt door de dissociatie.
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Ik heb mijn angststoornis nooit echt gespecificeerd maar het schijnt dus een vorm van PTSS te zijn. De PTSS (of aanpassingsstoornis, wat het ook moge zijn) begint wel steeds beter te worden, ook door de emdr. Ik voel me de dagen erna echt zwaar shit, angstig en depressief maar dat trekt dan weer bij en dan maak ik stapjes vooruit.
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was
), en ten tweede als het zo zou zijn, nou en? Maar op de een of andere manier laten zulke gedachtes mij echt rot voelen. Waarschijnlijk komt dat omdat het er zo hard ingewreven is door die persoon. En omdat alles 'nep' voelt door de dissociatie. Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Goed dat je het toch gaat proberen en dat je wel van plan bent om goed op de bijwerkingen te lette!quote:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Naar voor je. Helaas kun je sommige dingen niet zien aankomenquote:Op dinsdag 8 september 2020 14:09 schreef Lenny77 het volgende:
Klopt, ad activeren je hersenen sneller dan dat je je er beter door voelt, dus als jij zelf dan nog diep zit qua gevoel kan het je activeren naar iets verkeerd.
Dus zeker opletten in het begin! Ofwel ergens duidelijk opschrijven dat het een bijwerking is en dat je zeker moet wachten (zeer zichtbare plaats in huis), ofwel mensen in je omgeving inschakelen die je in het oog kunnen houden of waar je bij terecht kan met je gevoelens.
Ik wou dat ik dit al wist toen mijn oom jaren geleden aan de ad is gegaan...
Vervelend dat je zo erg last hebt van die traumatische relatie. Maar wie kan zich altijd focussen op werk of school? Heel veel mensen zijn afgeleid. Voor hoeveel minuten/kwartier/uren kun je je iedere dag ongeveer focussen dan?quote:
Ik wil hier geen apart topic voor maken, wil dit gewoon even van me afschrijven. Sorry dat dit zo random in het topic is.
Ik heb mijn angststoornis nooit echt gespecificeerd maar het schijnt dus een vorm van PTSS te zijn. De PTSS (of aanpassingsstoornis, wat het ook moge zijn) begint wel steeds beter te worden, ook door de emdr. Ik voel me de dagen erna echt zwaar shit, angstig en depressief maar dat trekt dan weer bij en dan maak ik stapjes vooruit.
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Hier een absolute klotedag, vannacht 3,5 uur geslapen dus maar heel vroeg gaan werken,nu moe en leeg thuis, geen schot in dingen. Vanavond maar een slaappil en hopen dat het morgen met nieuwe energie beter gaat.
Ja zo lang heb ik ook geslapen vannacht.quote:
Hier een absolute klotedag, vannacht 3,5 uur geslapen dus maar heel vroeg gaan werken,nu moe en leeg thuis, geen schot in dingen. Vanavond maar een slaappil en hopen dat het morgen met nieuwe energie beter gaat.
Maar ik nam energydrink en 800mg guarana en daarna voelde ik me weer levend genoeg om mijn dag normaal voort te zetten. Alleen ik voelde me zonder reden verdrietig, terwijl er geen aanleiding was. Dit is ten minste nog een afwisseling van nergens op gebaseerde irritatie en woede, al is dit ook wel irritant en afleidend. Voel me ook vaak genoeg goed, maar krijg dit gevoel vaak wanneer er ergens achtergrondmyzisk gedraaid wordt. Of ik word persoonlijk boos op die artiesten omdat hun songteksten of die van hun songwriters mij niet aanstaan.
Wel ben ik de laatste dagen weer extreem afgeleid , ik wil nu ook helemaal niet op fok zitten dus ik ga nu echt proberen om nu niks meer te posten want ik haat dit zo ontzettend erg.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 09-09-2020 15:31:46 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Klinkt ook niet leuk. Sterkte met het vinden van een andere invulling dan.quote:
[..]
Ja zo lang heb ik ook geslapen vannacht.
Maar ik nam energydrink en 800mg guarana en daarna voelde ik me weer levend genoeg om mijn dag normaal voort te zetten. Alleen ik voelde me zonder reden verdrietig, terwijl er geen aanleiding was. Dit is ten minste nog een afwisseling van nergens op gebaseerde irritatie en woede, al is dit ook wel irritant en afleidend. Voel me ook vaak genoeg goed, maar krijg dit gevoel vaak wanneer er ergens achtergrondmyzisk gedraaid wordt. Of ik word echt persoonlijk boos op die artiesten omdat hun songteksten mij niet aanstaan of ik word er juist verdrietig van.
Wel ben ik de laatste dagen weer extreem afgeleid , ik wil nu ook helemaal niet op fok zitten dus ik ga nu echt proberen om nu niks meer te posten want ik haat dit zo ontzettend erg.
Nou andere invullingen genoeg! Ik blijf alleen steeds op Fok zitten en ik snap zelf vaak niet eens waarom want ik heb er vaak helemaal niets aan en anderen vinden ook niet dat ze er iets aan hebben dus het is gewoon volkomen nutteloos. Waarom kan ik het dan niet gewoon laten?quote:
Klinkt ook niet leuk. Sterkte met het vinden van een andere invulling dan.
Ik begrijp dat niet. Maar dank je, jouw probleem is dan vast weer dat je zelf juist te weinig invulling weet of vult je werk de tijd nu wel en heb je als je wel energie hebt wel nog genoeg wat je graag wilt doen?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Vind je dat je zelf de discipline moet kunnen opbrengen om niet de FOK!ken? Dan ben je best streng voor jezelf, vind ik, omdat je dat al zo lang probeert. Want als het een verslaving is, kan dat best lastig zijn.quote:
[..]
Nou andere invullingen genoeg! Ik blijf alleen steeds op Fok zitten en ik snap zelf vaak niet eens waarom want ik heb er vaak helemaal niets aan en anderen vinden ook niet dat ze er iets aan hebben dus het is gewoon volkomen nutteloos. Waarom kan ik het dan niet gewoon laten?
Een beetje hulp vragen is nooit verkeerd. Je zou bij voorbeeld een tijdelijke ban kunnen aanvragen. Dan wordt de drempel om via een kloon weer hier terecht te komen groter. Maar die verleiding weerstaan is wellicht makkelijker dan inloggen met je huidige account.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Bedankt voor het advies. Ik heb daar inderdaad wel diverse keren over nagedacht, of gedacht van, als ik een ban zou krijgen ben ik van het probleem verlost. Maar wat jij zegt, ik kan dan weer een ander account aanmaken en dan doe ik dan waarschijnlijk wel omdat ik anders weer zo’n fear of missing out heb. En het is ook geen oplossing voor het feit dat ik mezelf niet kan beheersen want ik heb dat ook met andere dingen, zoals nutteloos op interne surfen of nutteloos voor me uitstaren. Het vervelende is dat in principe alles wat ook maar een beetje aangenaam of makkelijk/ontspannend is om kan slaan in verslaving en dat op tijd de juiste keuze maken het allerbeste is maar heel moeilijk. Ik ga nog even zelf proberen om eraan te werken want ik merk dat slaaptekort het heel erg verergert. Als het zo erg is dat ik echt niet meer kan functioneren kan ik altijd nog vragen of ik een ban mag. Ja deels is dat de verslaving die dat schrijft. Maar ik denk dat meerderen wel een beetje verslaafd zijn aan Fok, als ik de frequentie zie waarin velen berichten plaatsen. Dat ik denk: ben jij ook werkloos? Of doe je dit onder werktijd? Heb je niks anders te doen? En ook dat ze net als ik soms nog tot diep in de nacht berichten plaatsen. Als men nooit berichten plaatst is er natuurlijk ook niets aan en veel berichten kun je ook tussendoor typen als je echt niks beters te doen hebt. Vandaar ook al die korte berichten vaak.quote:
Vind je dat je zelf de discipline moet kunnen opbrengen om niet de FOK!ken? Dan ben je best streng voor jezelf, vind ik, omdat je dat al zo lang probeert. Want als het een verslaving is, kan dat best lastig zijn.
Een beetje hulp vragen is nooit verkeerd. Je zou bij voorbeeld een tijdelijke ban kunnen aanvragen. Dan wordt de drempel om via een kloon weer hier terecht te komen groter. Maar die verleiding weerstaan is wellicht makkelijker dan inloggen met je huidige account.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik zit ook teveel op m'n laptop/mobiel, waaronder Fok!, @geeninspiratie1235 . Zullen we samen een weekje wegblijven? Of wellicht een tussenweg, bijvoorbeeld een half uur per dag? In mijn geval zou dat zijn: alleen bewust. niet onbewust Fok!ken/laptoppen/smartphonen*.
Ik ga je niet controleren, en als het niet lukt ofzo: no hard feelings. Het was zomaar een gedachte/voorstel/idee. Als je het niets vindt: ook prima.
* Dat is: gedachteloos WhatsApp, Fok!, Nu.nl, Twitter.
[ Bericht 8% gewijzigd door Postbus100 op 09-09-2020 17:58:52 ]
Ik ga je niet controleren, en als het niet lukt ofzo: no hard feelings. Het was zomaar een gedachte/voorstel/idee. Als je het niets vindt: ook prima.
* Dat is: gedachteloos WhatsApp, Fok!, Nu.nl, Twitter.
[ Bericht 8% gewijzigd door Postbus100 op 09-09-2020 17:58:52 ]
Somebody that I used to know
Goed idee! Een week of een dag zou inderdaad nog wat een stap te ver zijn, maar een half uur maximaal per dag is een prima idee idd. Want dat probeerde ik zelf eerst ook, maar ik ging er steeds overheen. Maar als je er qua tijd geen grens aan stelt dan kun je er gezien het feit dat men toch steeds nieuwe dingen blijft plaatsen wat invulling betreft in theorie 24 uur per dag mee bezig zijn zonder ooit het idee te krijgen van ik ben ermee klaar. Dus je moet idd wel een tijdsgrens stellen.quote:Op woensdag 9 september 2020 17:52 schreef Postbus100 het volgende:
Ik zit ook teveel op m'n laptop/mobiel, waaronder Fok!, @:geeninspiratie1235 . Zullen we samen een weekje wegblijven? Of wellicht een tussenweg, bijvoorbeeld een half uur per dag? In mijn geval zou dat zijn: alleen bewust. niet onbewust Fok!ken/laptoppen/smartphonen*.
Ik ga je niet controleren, en als het niet lukt ofzo: no hard feelings. Het was zomaar een gedachte/voorstel/idee. Als je het niets vindt: ook prima.
* Dat is: gedachteloos WhatsApp, Fok!, Nu.nl, Twitter.
En idd, wat jij zegt. Het gaat om het gedachteloos. In mijn geval iig lezen, typen en verzenden voordat je er uberhaupt goed over hebt nagedacht. En steeds verder klikken om het rondsurfen en niet echt meer met een doel. Je kan elkaar inderdaad niet controleren maar ik ga het zelf wel even iedere dag bijhouden of het gelukt is. En dan plaats ik over een week ofzo het resultaat wel weer. Kun jij mss ook doen.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 09-09-2020 18:15:54 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Yes. Bedenk even wat je wèl gaat doen? Want je gaat ongetwijfeld een leeg gevoel/verveling krijgen. misschien handig om te bedenken waarmee je die kunt opvullen, op het moment dat je weer neigt om naar Fok! te grijpen.
Voor mij is dat: kamer opruimen, klusjes in huis, boek lezen.
Succes!
[ Bericht 9% gewijzigd door Postbus100 op 09-09-2020 18:34:32 ]
Voor mij is dat: kamer opruimen, klusjes in huis, boek lezen.
Succes!
[ Bericht 9% gewijzigd door Postbus100 op 09-09-2020 18:34:32 ]
Somebody that I used to know
Oh nee hoor, ik maak juist iedere dag een planning en baal ervan als ik me er door afleidende dingen (niet alleen Fok) niet aan weet te houden. Er is inderdaad genoeg te doen 🥵Omdat ik werkloos ben en weinig vaardigheden heb wat ze nodig hebben of alleen die outdated zijn omdat ik er jarenlang niks mee heb gedaan wil/moet ik echt dringend mezelf wat meer ontwikkelen. Ik ben blij dat ik daarvoor de tijd heb, maar als die opgaat aan onzin heb ik er natuurlijk alsnog niks aan 🧐 goed dat jij ook actief bezig gaat met dingen die echt nuttig voor jezelf zijn. Dank je jij ook succesquote:
Yes. Bedenk even wat je wèl gaat doen? Want je gaat ongetwijfeld een leeg gevoel/verveling krijgen. misschien handig om te bedenken waarmee je die kunt opvullen, op het moment dat je weer neigt om naar Fok! te grijpen.
Voor mij is dat: kamer opruimen, klusjes in huis, boek lezen.
Succes!
⏰🎉[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 09-09-2020 19:04:43 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Voor mijn gevoel ben ik weer hersteld.. Maar als het maar even minder loopt heb ik echt flinke angst.. van: "Gaan we weer...".
Denk dat vetrouwen in mezelf krijgen nog wel even duurt.
Denk dat vetrouwen in mezelf krijgen nog wel even duurt.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Ik kan me wel de hele dag door focussen, vandaag ook hele dag 'gestudeerd' maar ik heb soms het gevoel dat ik 'afdwaal' (dus over nare dingen na ga denken) en dan ben ik de draad helemaal kwijt. Maar op zich mag ik niet klagen, er valt nog wel mee te leven. Ik hoop alleen dat het angstige en schrikachtige gevoel mij een keer verlaat. Want elke dag leven in spanning is uitputtend.quote:
[..]
Vervelend dat je zo erg last hebt van die traumatische relatie. Maar wie kan zich altijd focussen op werk of school? Heel veel mensen zijn afgeleid. Voor hoeveel minuten/kwartier/uren kun je je iedere dag ongeveer focussen dan?
Ja, hoop dat je het snel krijgtquote:
Voor mijn gevoel ben ik weer hersteld.. Maar als het maar even minder loopt heb ik echt flinke angst.. van: "Gaan we weer...".
Denk dat vetrouwen in mezelf krijgen nog wel even duurt.
Ja maar focussen is dan in jouw geval anders dan de stof opnemen. Hoe lang duurt het dan dat als je ervoor gaat zitten dat je er dan ook echt met je hoofd bij bent?quote:
Ik kan me wel de hele dag door focussen, vandaag ook hele dag 'gestudeerd' maar ik heb soms het gevoel dat ik 'afdwaal' (dus over nare dingen na ga denken) en dan ben ik de draad helemaal kwijt. Maar op zich mag ik niet klagen, er valt nog wel mee te leven. Ik hoop alleen dat het angstige en schrikachtige gevoel mij een keer verlaat. Want elke dag leven in spanning is uitputtend.
Bij mij ging het vandaar door die uitdaging van Postbus100 wat beter. Minder nutteloos rondgesurfd. Maar iedere keer neem ik het me weer voor en dan lukt het een paar dagen en dan weer niet, dus eerst maar zien dat ik dit volhoud.
Als ik ervoor ga zitten heb ik er zin in kan ik me wel focussen, maar dat is dan ook maximaal een uur ofzo achter elkaar. Heb vandaag maar 2 uur en een kwartier besteedt aan nuttige dingen van mijn planning, maar het liefst zou ik er ongeveer 5 uur per dag aan besteden. Het beste zou zijn gewoon een werkdag dus 8 uur maar als ik ook andere bezigheden heb ben ik daar te moe voor ook omdat ik net als anderen hier steeds tijd kwijt ben aan angst. hoewel ik gelukkig geen trauma of zo heb herken ik wel dat je gedachten afdwalen en dat dit afleid van waar je mee bezig was. Irritant is dat maar in zekere zin ook weer nodig om indrukken te verwerken en later beter na te denken hoe je verder komt denk ik.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 10-09-2020 01:21:06 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Sjezus wat heftig van die oom van jequote:
[..]
Klopt, ad activeren je hersenen sneller dan dat je je er beter door voelt, dus als jij zelf dan nog diep zit qua gevoel kan het je activeren naar iets verkeerd.
Dus zeker opletten in het begin! Ofwel ergens duidelijk opschrijven dat het een bijwerking is en dat je zeker moet wachten (zeer zichtbare plaats in huis), ofwel mensen in je omgeving inschakelen die je in het oog kunnen houden of waar je bij terecht kan met je gevoelens.
Ik wou dat ik dit al wist toen mijn oom jaren geleden aan de ad is gegaan...
Inderdaad omdat ik nu vrijgezel ben kan niet heel de dag iemand me in de gaten houden dus moet jezelf goedopletten. Bijwerkingen kunnen pittig zijn maar het is blijkbaar ook voor iedereen weer anders.
Het is alle hens aan dek.
Ik herken hier wel bepaalde dingen in. De dissociatie ook. Het voelen dat jij jij niet meer bent. Ik heb daarbij ook het gevoel en ook angst dat het nooit meer hetzelfde gaat worden of zelfs erger.quote:
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Ook ik heb erbij gekregen, de gedachte dat mensen toch niet meer op mij zitten te wachten, mensen mij er liever niet bij hebben.
En die gedachtes moet ik ook soort van uitvechten dag in dag uit in mijn hoofd van; je bent wel goed genoeg vs je bent niet goed genoeg. Ik denk dat dit ook gigantisch veel energie kost. Ben er ook vaak niet echt bij, een beetje afwezig. Een soort dof gevoel in mijn hoofd, en ook een groot besluitenloosheids gevoel. Kvind het ook minder leuk om zo met mensen om te gaan op deze manier.. een stuk minder scherp ook.
Bij mij lijkt het ook wel of ik in 1 of andere hele slechte film ben beland en de film niet meer kan verwisselen.
Zou ik mogen weten of jij medicatie gebruikt?
Fijn dat ik niet de enige ben met de dissociatiequote:
[..]
Ik herken hier wel bepaalde dingen in. De dissociatie ook. Het voelen dat jij jij niet meer bent. Ik heb daarbij ook het gevoel en ook angst dat het nooit meer hetzelfde gaat worden of zelfs erger.
Ook ik heb erbij gekregen, de gedachte dat mensen toch niet meer op mij zitten te wachten, mensen mij er liever niet bij hebben.
En die gedachtes moet ik ook soort van uitvechten dag in dag uit in mijn hoofd van; je bent wel goed genoeg vs je bent niet goed genoeg. Ik denk dat dit ook gigantisch veel energie kost. Ben er ook vaak niet echt bij, een beetje afwezig. Een soort dof gevoel in mijn hoofd, en ook een groot besluitenloosheids gevoel. Kvind het ook minder leuk om zo met mensen om te gaan op deze manier.. een stuk minder scherp ook.
Bij mij lijkt het ook wel of ik in 1 of andere hele slechte film ben beland en de film niet meer kan verwisselen.
Zou ik mogen weten of jij medicatie gebruikt?
Dat gevoel van er niet meer uit kunnen komen heb ik ook. Of dat het nooit meer beter word, dat ik nooit meer echt van dingen kan genieten. Maar ik hou eraan vast, ook al zou het mijn hele leven zo blijven, ik zal manieren vinden om ermee te leven, om er het beste van te maken en te blijven verbeteren. Die drive heb ik ergens nog wel.
Ja die gedachtes zijn irritant. Maar zolang je maar beseft dat het 'slechts' gedachten zijn en niet waarheid. Wat ik nu vaak doe is, de gedachte mag er zijn (als ik zeg van nee, je mag zulke gedachtes niet hebben word ik weer angstig
jaja het is wat) maar ik ga er niet in mee. Ik geloof er niet in.Ik gebruik geen medicatie. Dat is mijn eigen keuze en mijn psycholoog heeft ook nooit gezegd dat het nodig is. Ik denk niet dat het wat voor mij gaat oplossen. Ik heb er niks tegen hoor, het kan geweldig helpen bij sommigen. Maar ik wil het liever eerst zo proberen op te lossen (met therapie en gezonde levensstijl).
Ja dat was inderdaad wel heftig..quote:
[..]
Sjezus wat heftig van die oom van je
Inderdaad omdat ik nu vrijgezel ben kan niet heel de dag iemand me in de gaten houden dus moet jezelf goedopletten. Bijwerkingen kunnen pittig zijn maar het is blijkbaar ook voor iedereen weer anders.
Het is alle hens aan dek.
Het kan natuurlijk dat jij er geen last van gaat hebben en dat is alleen maar goed. Ook niet elke AD heeft die nevenwerking even zwaar en ze werken er ook aan, dus niet meteen van het ergste uitgaan. Maar hou wel het besef dat het kan.
Je zou ook hier kunnen komen voor back-up en je kan dus idd op zeer duidelijke plaatsen briefjes hangen om jezelf te verwittigen, maak het visueel!Je hersenen raken geactiveerd binnen een paar dagen, je zware gevoel betert tegen pakweg week 2. Dus neem het ruim en hou jezelf de eerste 3 weken 'in bedwang' bij wijze van spreken.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
@ Stigma en naardegallemiezen, klote jullie worstelingen. Dissociatie heb ik gelukkig maar een korte periode ervaren. Maar die wanhoop, stress, diep verdriet, allemaal zwarte en onpeilbaar diepe gevoelens en negatieve gedachten, dat is (voor mij helaas herkenbaar typisch) depressie. De kunst zoals ik het voel is om altijd iets van basis te houden of hervinden waardoor je er tegen blijft vechten en kracht vind om te beseffen dat het gedachten zijn die je ter discussie kunt stellen, ontkrachten of kunt verminderen door er redelijke gedachten naast te zetten. Dan, langzaam kan er een beetje rust, energie en andere invulling terugkomen in het leven waardoor je stapjes terug kunt maken. Dat is hoe ik het heb ervaren.
Daarvoor had ik de afgelopen maanden wel echt medicatie nodig, en daar was ik in maart nog te trots voor, maar het ging gewoon niet zonder voor mij. Gezond leven qua eten en gewoontes deed ik al wel, dus daar was voor mij niet veel te halen. Ik vind het oprecht heel knap als iemand het zonder medicatie probeert/kan!
Overigens ben ik me vandaag erg bewust van een patroon bij mezelf, dat ik veel aandacht voor andermans gevoel heb en er veel bewust voor anderen probeer fe zijn. Dat begint al bij een nieuwe collega hulp aanbieden, tot het proberen mensen bij elkaar te brengen in samenwerking, tot het aanhoren van de buurman die een begrafenis heeft gehad, tot het zwaaien naar een stil jongetje op straat om hem op te vrolijken. Dat is toch misschien wel iets van selectief (wegcijfer)gedrag waardoor ik niet (te) veel met mezelf bezig ben/hoef te zijn. En nu ik dit schrijf een schitterend voorbeeld van hoe je met gedachten, analyseren en oordelen bezig kunt zijn...
Misschien zegt het dat dat ik meer energie heb, maar op dit moment ben ik wel helemaal leeg en staat het huilen me ook nader dan het lachen na een drukke dag. Ben vanavond druk geweest met formulieren invullen voor zoektocht naar biologische vader en dan komt er veel gevoel en ellende boven:(. Moe maar kan niet slapen. Heb het nu in ieder geval even van me afgeschreven. Sterkte iedereen, blijf knokken, het mag dag voor dag heb ik hier de afgelopen maanden vaker van anderen gehoord, dus dat gaan we maar gewoon doen.
Daarvoor had ik de afgelopen maanden wel echt medicatie nodig, en daar was ik in maart nog te trots voor, maar het ging gewoon niet zonder voor mij. Gezond leven qua eten en gewoontes deed ik al wel, dus daar was voor mij niet veel te halen. Ik vind het oprecht heel knap als iemand het zonder medicatie probeert/kan!
Overigens ben ik me vandaag erg bewust van een patroon bij mezelf, dat ik veel aandacht voor andermans gevoel heb en er veel bewust voor anderen probeer fe zijn. Dat begint al bij een nieuwe collega hulp aanbieden, tot het proberen mensen bij elkaar te brengen in samenwerking, tot het aanhoren van de buurman die een begrafenis heeft gehad, tot het zwaaien naar een stil jongetje op straat om hem op te vrolijken. Dat is toch misschien wel iets van selectief (wegcijfer)gedrag waardoor ik niet (te) veel met mezelf bezig ben/hoef te zijn. En nu ik dit schrijf een schitterend voorbeeld van hoe je met gedachten, analyseren en oordelen bezig kunt zijn...
Misschien zegt het dat dat ik meer energie heb, maar op dit moment ben ik wel helemaal leeg en staat het huilen me ook nader dan het lachen na een drukke dag. Ben vanavond druk geweest met formulieren invullen voor zoektocht naar biologische vader en dan komt er veel gevoel en ellende boven:(. Moe maar kan niet slapen. Heb het nu in ieder geval even van me afgeschreven. Sterkte iedereen, blijf knokken, het mag dag voor dag heb ik hier de afgelopen maanden vaker van anderen gehoord, dus dat gaan we maar gewoon doen.
