De route

Het is onvoorstelbaar, maar het gaat dan toch echt gebeuren. De Tour de France gaat verreden worden, zelfs in dit gekke jaar. Wel wat later dan normaal, maar eind augustus is het eindelijk zo ver. Of we de finish gaan halen valt nog te bezien, het wordt sowieso een beetje een vreemde editie. Bij twee positieve coronatests in je team lig je er gewoon uit. Publiek? Liever niet. En dan hebben praktisch alle favorieten ook nog eens met fysiek malheur te maken. Ik heb er zin in. We gaan van start in het zuiden van Frankrijk, in een van de uithoeken van het land. Het altijd mondaine Nice, waar je wel moet oppassen voor passerende vrachtwagens.

Etappe 1: Nice - Nice, 29 augustus

De Tour begint in Nice, sinds kort code oranje voor ons land. Of dit komt omdat Tom Dumoulin de koers meteen naar zijn hand zet valt nog te bezien. In en rond Nice heb je veel bergen, maar die zoeken we tijdens de eerste rit nog niet echt op. Het moet ook een beetje leuk blijven voor de sprinters, hoewel er überhaupt maar weinig sprinters aan het vertrek staan. Waarschijnlijk een rit om snel te vergeten.

Etappe 2: Nice - Nice, 30 augustus

Ook op dag twee bevinden we ons nog in Nice, ditmaal met een uitdagender parcours. Vergelijkbaar met de laatste rit van Parijs-Nice, het laatste deel van de rit in ieder geval. We rijden over bekende bergen als de Turini, Col d'Eze en sluiten af met Col des Quatre Chemins. In Parijs-Nice levert het altijd een leuke rit op, met een zwaarbevochten strijd om de leiderstrui. Vaak draait het uit op een secondenspel, dat zal nu ook wel zo zijn. De mannen die voor geel gaan moeten zich meteen tonen.

Etappe 3: Nice - Sisteron, 31 augustus

Le Grand Départ is dit jaar echt enorm grand, want ook op dag drie bevindt het peloton zich nog steeds in Nice. Vanuit Nice wordt er koers gezet richting een andere bekende plek, Sisteron. Dat is die ene plek onder die gekke rotsformatie weet je wel. Komen we ook praktisch ieder jaar wel langs, voor de leuke plaatjes. Het is een rit met een lastige aanvangsfase, maar het wordt steeds makkelijker. Er zijn deze Tour niet buitensporig veel kansen voor de sprinters, dit zou er uiteindelijk eentje kunnen zijn. Moet je als sprinter wel goede benen meenemen. Ik hoor Michel Wuyts nu al smeken om Wout van Aert. Bevrijd slaaf Wout van het juk van de Nederlandse grootgrutter.

Etappe 4: Sisteron - Orcières-Merlette, 1 september

Alaphilippe? Alaphilippe. Nee, oké, beetje flauw misschien. Een eerste aankomst bergop tijdens de eerste week is altijd een mooie bonus, nu zelfs al op de vierde dag. Na een niet al te lastige dag eindigen we op een klim van zeven kilometer aan 7%. Niet al te ingewikkeld, het zal behoorlijk bij elkaar blijven. Sprintje van de groep der favorieten, waarna Alaphilippe zomaar zou kunnen winnen. Als hij zijn vorm nog wat weet bij te punten, tenminste. Hij zal moeten, want dit parcours lijkt speciaal voor hem ontworpen te zijn.

Etappe 5: Gap - Privas, 2 september

De vijfde rit gaat van start in het onvermijdelijke Gap, een gat waar geen ontkomen aan is. We rijden door een aantal valleien richting de Cevennen en weten het meest geaccidenteerde terrein links te laten liggen. Paar bultjes onderweg, maar dit gaat gewoon eindigen in een sprint. Richting de finish loopt het wel nog lichtelijk omhoog, maar op het eerste oog heeft dat niet echt een naam. Nee, we schrijven Ewan vast op. Als hij tenminste weer benen heeft ondertussen, lijkt nog niet echt ergens op.

Etappe 6: Le Teil - Mont Aigual, 3 september

Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me. Toch sympathiek van de ASO, dat ze met een ode komen aan Tim Krabbé. Dag zes en de tweede aankomst bergop, we hebben ergere jaren gekend zou je kunnen stellen. De Mont Aigual zelf stelt niet enorm veel voor, maar de klim die we op voorhand doen is een stuk pittiger. De Col de la Lusette kent een paar kilometer aan 9% en zelfs een tweetal kilometer aan 11%. Daarna is het wel nog een kilometer of 13 fietsen tot aan de finish, vooral vals plat omhoog. Alsnog wel een goede gelegenheid om boven te komen drijven als kanshebber op de eindzege. Ik schrijf de naam Reilhan alvast met potlood op.

Etappe 7: Millau - Lavaur, 4 september

Millau, viaduct. Lavaur, geen viaduct. Een geaccidenteerd begin van de rit, maar gedurende de dag wordt het steeds makkelijker. In Lavaur wacht waarschijnlijk een massasprint op ons.

Etappe 8: Cazères-sur-Garonne - Loudenvielle, 5 september

Tijdens het tweede weekend van de Tour, als we dat überhaupt halen, bevinden we ons in de Pyreneeën. Een uitermate voorspelbare rit met voorspelbare klimmetjes als de Col de Menté, Port de Balès en de onvermijdelijke Peyresourde. Aankomst naar een afdaling. Ik verwacht hier niet veel van, sorry. Schrijnend gebrek aan creativiteit, het kan niet alle dagen feest zijn blijkt maar weer.

Etappe 9: Bakjevolmetkots - Laruns, 6 september

Ook niet echt de meest enerverende rit van het jaar. Beetje een niemendalletje, ondanks het feit dat dit de laatste rit is voor de eerste rustdag kan dit bijna alleen maar een rit voor de vluchters zijn. Leuk, de Hourcère en de Soudet, maar waarom zou iemand daar iets ondernemen? Het duurt tot de Marie Blanque vooraleer er weer een serieuze beklimming volgt, maar na de Marie Blanque is het ook nog bijna 20 kilometer tot de finish. Nee, dit wordt echt heel erg saai. De Pyreneeën weer vakkundig verneukt, chapeau ASO.

Rustdag 1, 7 september
We bevinden ons ineens niet meer in het zuiden van Frankrijk, maar in het westen van het land. In La Charente-Maritime komen de renners bij van een week die leuk begon, maar minder leuk eindigde.

Etappe 10: Île d'Oloron - Île-de-Ré, 8 september

Plotsklaps bevinden we ons aan de kust, de Franse kust. We rijden tijdens deze rit bijna de hele dag langs die kust, van het ene eiland naar het volgende. Met wat wind erbij kan dit een spectaculaire rit worden, anders wordt het een sprintersbal.

Etappe 11: Châtelailloin-Plage - Poitiers, 9 september

De kust laten we snel achter ons, we trekken richting het oosten, Frankrijk in. Deze rit lijkt me niet heel bijzonder. In Poitiers ligt er op een paar kilometer van het eind nog wel een klimmetje op de renners te wachten, maar het zal toch wel uitdraaien op een sprint.

Etappe 12: Chauvigny - Sarran, 10 september

Deze rit ziet er nog wel grappig uit. Kan een rit zijn voor iemand als Alaphilippe, al is de kans groter dat we naar een groepje vluchters gaan kijken. De hele dag op en af, iedere grote ronde heeft zo nu en dan een heuvelrit nodig. Toch meer dan 3000 hoogtemeters, het is ook weer niet helemaal niets. Langste rit van de Tour ook, de enige boven 200 kilometer. Tijden veranderen.

Etappe 13: Châtel-Guyon - Puy Mary (Pas de Peyrol), 11 september

Ook geen verkeerde rit. We duiken het Centraal Massief in, het gaat bijna de hele dag op en af wat een totaal aantal hoogtemeters van meer dan 4000 oplevert. Een paar lastige klimmetjes aan het eind, met de Col de Neronne en de Pas de Peyrol. Weer niet echt een rit waar met minuten gesmeten gaat worden, wel weer een uitgelezen kans voor een Alaphilippe in topvorm om een ritzege aan zijn conto toe te voegen.

Etappe 14: Clermont-Ferrand - Lyon, 12 september

Heeft op papier ook veel weg van een rit voor de vluchters. Vooral in het begin een aantal stevige beklimmingen, maar richting het eind blijft het terrein geaccidenteerd. Kan zijn dat de sprinters toch een poging gaan wagen, maar dat lijkt me na het begin van de rit geen sinecure. We noteren de naam van Thomas De Gendt vast. Wel een beetje een matige rit voor het weekend, maar afijn.

Etappe 15: Lyon - Grand Colombier, 13 september

De tweede week sluiten we af met de eerste Alpenrit. Een bekende rit voor de mensen die een paar weken geleden naar de Tour de l'Ain hebben gekeken, het is welhaast een exacte kopie. Montée de la Selle de Fromentelle, Col de la Biche en vervolgens de Grand Colombier, in de Ronde van de Ain was het een kolfje naar de hand van Primoz Roglic. Hij droogde de rest af in een sprintje, kan deze Tour ook zomaar een aantal keer gaan gebeuren. Als hij tenminste van start gaat, want volgens mevrouw Roglic gaat het niet zo goed met Primoz. Wisten jullie dat hij schansspringer is geweest?

Rustdag 2: Isère, 14 september
De tweede week wordt op een serieuze manier afgesloten, maar verder is het toch niet de lastigste week van allemaal. Eigenlijk een week om even tot rust te komen, na toch een wat zwaardere openingsweek dan normaal. Dat tot rust komen is niet zo'n gek idee, want de laatste week gaat redelijk zwaar zijn.

Etappe 16: La Tour-du-Pin - Villard-de-Lans, 15 september

Na de rustdag bevinden de renners zich nog steeds in de Alpen, en daar blijven ze voorlopig ook. De dag na de rustdag schijnt voor veel renners altijd lastig te zijn, maar ze worden nu nog redelijk gematst. Dit is niet de moeilijkste Alpenrit van het jaar. De Col de Porte is leuke voor Richie, al zal ie inmiddels wel een DNF hebben weten te noteren. Recent nog gezien in de Dauphiné, maar het inspireerde hem niet tot grootste daden. Richting het eind zit er nog wel een aardige klim in het parcours, maar het stuk daarna tot aan de finish zal de aanvalsdrang wel redelijk marginaliseren. Vast weer een ritje voor de vluchters.

Etappe 17: Grenoble - Col de la Loze, 16 september

Kijk, het echte werk. De Col de la Loze is een verschrikkelijk zware klim, ook meteen de hoogste klim van deze Tour. Egan Bernal zal hier zijn duivels moeten ontbinden, aangezien hij boven 2000 meter pas echt zijn volle potentie weet te bereiken en dit een van de weinige momenten is dat we boven de 2000 meter gaan. De Col de la Loze debuteerde vorig jaar in de Tour de l'Avenir en aangezien die test behoorlijk geslaagd was zien we 'm nu terug in de Tour. 21 kilometer aan 8%, daar hoef je verder weinig bij te vertellen. Loodzwaar. Vooral de laatste kilometers van de klim, die recent pas geasfalteerd zijn, doen 't 'm. Aan het eind een kilometer of vijf rond de 10%, geen cadeau. En dan ook nog de Madeleine op voorhand, dit lijkt zowaar op wielrennen.

Etappe 18: Méribel - La Roche-sur-Foron, 17 september

Ook de volgende rit is niet eenvoudig, met toch een stuk of vier serieuze beklimmingen onderweg. Gezien het eind van de rit moeten we ook hier toch eerder aan de vluchters denken, al kan een dappere ploeg hier best een leuk strijdplan bedenken.

Etappe 19: Bourg-en-Bresse - Champagnole, 18 september

Kan een rit voor de sprinters zijn. Kan ook niet.

Etappe 20: Lure - La Planche des Belles Filles (ITT), 19 september

We hebben er even op moeten wachten. Op de enige tijdrit, en op de onvermijdelijke Planche des Belles Filles. Ze schijnen hier in de Vogezen een contractje afgesloten te hebben met de ASO waardoor we de komende 500 jaar ieder jaar naar de plank van de mooie meisjes gaan. Hebben we daar een beetje zin in? Nee, rot op met je kutberg. Maar afijn, all about the money. Dus ja, een tijdrit. Een kilometer of 30 min of meer vlak, met daarna zes steile kilometers op La Planche des Belles Filles. Fietswissel? Fietswissel. Spannend? Mwah, zou kunnen. Wel een beetje een matige gimmick, op voorhand minpunten van mijn kant.

Etappe 21: Mantes-la-Jolie - Parijs, 20 september

Dat was 'm dan alweer. Misschien, met een beetje mazzel.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 18:19 schreef Momo het volgende:
Top
Krijgen we ook nog een mooie voorbeschouwing per etappe?

Mooi kan ik niet beloven, maar het is wel de bedoeling dat er voorbeschouwingen komen.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 18:40 schreef Momo het volgende:

[..]

Kijk nu ineens uit naar de rit in Pau Bakjevolmetkots

Ik niet.