Dianne deed alsof ze studeerde, pleegt zelfmoord

Zes jaar lang liet Dianne Tonies iedereen tot in detail geloven dat ze al die tijd geneeskunde studeerde. Tot half januari, toen de 26-jarige Heesche een einde aan haar leven maakte, op haar kamer in een studentenhuis in Leiden. Haar zus Rachel vertelt. ,,Haar geheim is haar fataal geworden."

'Dianne, die was altijd perfect. Lief, knap, aardig, geïnteresseerd. Alles ging altijd goed met Dianne. Dat was vroeger al. Dianne, daar hoefde je je geen zorgen om te maken. Ze maakte geen ruzie, ze hielp mee, ze haalde hoge cijfers. Dat vonden wij, haar drie jongere zussen, wel eens frustrerend. We keken tegen haar op. Nu kijken we daar natuurlijk héél anders tegenaan. En achteraf denk je ook wel: Ze was nooit boos, maar zong ook nooit, ze was altijd lief, meegaand, stabiel. Was ze misschien iets té perfect?"

Dianne, daar hoefde je je geen zorgen om te maken. Ze maakte geen ruzie, ze hielp mee, ze haalde hoge cijfers

In de nacht van 16 op 17 januari van dit jaar maakt Dianne Tonies (26) totaal onverwacht een einde aan haar leven. Dianne, die in Heesch opgroeide met haar zussen Rachel (25), Laura (24) en Marloes (22). De oudste van vier knappe meiden. Zes jaar lang droeg ze een groot geheim met zich mee. Zes jaar lang deed ze alsof ze studeerde. En niemand had iets in de gaten, zelfs haar naasten niet. Zes jaar lang, tot ze niet meer kon.

Voor hulp of vragen over zelfdoding kunt u terecht bij de landelijke hulplijn ‘113 Zelfmoordpreventie’. Via de telefoon op 113 en 0800-0113 of chat op 113.nl.

Niet dood gewild

Dat is ook waarom haar zus Rachel over Dianne wil vertellen, hier in de tuin van het ouderlijk huis in Heesch, met Laura die half meeluistert en Marloes die even later aansluit. Hun moeder gaat de deur uit, koffie drinken bij een vriendin. ,,Mama vindt het nog te moeilijk, maar ze is blij dat we ons verhaal doen. We missen haar zo. Hád ze maar iemand in vertrouwen genomen."



Rachel is ervan overtuigd dat haar zus niet dood heeft gewild. ,,Haar geheim werd steeds groter en ze heeft geen andere uitweg gezien. We hoorden vlak na Dianne's overlijden dat er een term voor bestaat: pretend student. Het begint met het vertellen van een klein leugentje, vaak om eigen bestwil, maar vertaalt zich naar een oneindig web van leugens."

Mama vindt het nog te moeilijk, maar ze is blij dat we ons verhaal doen. We missen haar zo. Hád ze maar iemand in vertrouwen genomen

,,Met Dianne's verhaal hoop ik mensen aan het denken te zetten. Ik hoop dat mensen die in dezelfde situatie zitten als Dianne, wél durven praten. Wél iemand in vertrouwen durven nemen. Want je kunt wél terug. Ik wil ze vertellen dat het er niet om gaat wat je doet, dat het niet gaat om status en prestatie, maar om wie je bent. En dat je er mag zijn, óók als je faalt."

Arts worden was haar grote droom

Terug naar de afgelopen zes jaar. Rachel vertelt over zus Dianne, die na twee jaar biomedische wetenschappen en farmacie in Leuven in 2013 eindelijk was ingeloot voor geneeskunde. ,,Dat was haar grote droom. We begrepen dus wel dat het haar goed af ging. We zijn een hecht gezin. In het weekend was het vaak gezellig, samen aan de witte wijn, lekker eten, kletsen. De aanhang erbij."

,,Dianne was bijna elk weekend in Heesch" gaat Rachel verder. ,,Ze vertelde dan bijvoorbeeld dat ze practicum had gehad in de snijzaal, ze vertelde over tentamens, over haar coschappen. Op 16 januari zou ze haar eindscriptie inleveren. Dan was ze klaar met geneeskunde, en kon ze als arts aan de slag. Dan zouden zij en haar vriend Stefan een huisje kopen. Ze hadden zeven en een half jaar een relatie, waren eraan toe. Hij woonde en werkte in Oss, dus ze zagen elkaar vooral in het weekend."

Op 16 januari zou ze haar eindscrip­tie inleveren. Dan was ze klaar met geneeskun­de, en kon ze als arts aan de slag

Zestien keer flauwgevallen

16 januari, dat was dus de grote dag. Die avond appte ze Stefan dat ze met studiegenootjes nog wat ging drinken in de stad. Heel begrijpelijk, zoiets moet je vieren.

,,De volgende dag konden we haar niet bereiken. Dat was niets voor Dianne. Stefan maakte zich al snel echt zorgen. Twee jaar geleden is Dianne zestien keer flauwgevallen toen ze samen een weekendje weg waren. Hij was bang dat er weer zoiets was."

,,Een huisgenoot is gaan kijken" vertelt Rachel. ,,Dianne had haar deur van binnen op slot gedaan, reageerde niet. Haar kamer was beneden. De gordijnen waren dicht, maar het kantelraam stond open. Dat meisje heeft via dat raam het gordijn een stukje opzij kunnen schuiven. Toen zag ze haar liggen, op bed. Dood. De politie dacht in eerste instantie aan een misdrijf, maar al gauw bleek het anders. Die deur zat natuurlijk niet voor niets van binnen op slot."


Er was geen afscheids­brief, geen mail, geen dagboek, niets. Ze heeft haar computer en haar telefoon gewist

Haar dood kwam volkomen onverwacht. Ze begrepen er helemaal niets van, waren totaal in shock. ,,Papa en mama konden alleen maar huilen. Hoe kon dit? Ze had een leuke vriend, was klaar met haar studie, had vriendinnen, de wereld lag voor haar open. Er was geen afscheidsbrief, geen mail, geen dagboek, niets. Ze heeft haar computer en haar telefoon gewist.”

'Wij kennen geen Dianne'

En toen kwam al snel de tweede schok. Toen Diannes vader de universiteit belde om te laten weten dat Dianne was overleden, drong langzaam door dat er iets hélemaal niet klopte. ,,Hij kreeg te horen: 'Dianne Tonies? Wij kennen geen Dianne Tonies'."

Na de indrukwekkende uitvaart - er waren achthonderd mensen - werd de zoektocht gestart, de zoektocht naar antwoorden op talrijke vragen. Wat voor leven had Dianne al die jaren geleefd en hoe kon ze dat zo goed verborgen houden voor haar vriend Stefan, zussen en ouders?

We hebben op haar kamer een agenda uit 2013 - 2014 gevonden. Die is in de eerste maanden nog volgeschre­ven met colleges en tentamens, daarna wordt het stil

Al snel bleek dat ze het eerste jaar niet eens gehaald heeft. Rachel: ,,Ze heeft dat eerste jaar twintig van de veertig studiepunten gehaald, weten we nu. We hebben op haar kamer een agenda uit 2013 - 2014 gevonden. Die is in de eerste maanden nog volgeschreven met colleges en tentamens, daarna wordt het stil. En halverwege staat in een ander handschrift de zin: 'Dit is vanaf nu mijn nieuwe handschrift'. Ja, bizar hè."

Altijd een goed verhaal

Dianne was perfectionistisch en doen alsof ze studeerde heeft ze perfect uitgevoerd. ,,Achteraf denk je: er klopte iets niet. Ze studeerde bijvoorbeeld bijna nooit als ze in Heesch was. 'Nee hoor', zei ze, 'nu ben ik lekker vrij, ik heb hard genoeg gewerkt'. In het weekend, dan wilde ze rust, leuke dingen doen, gezellig met haar zussen en ouders, wijntje erbij. Maar verder? Als je ernaar vroeg, dan had ze een goed verhaal."

,,Ze moest ook altijd maandag heel vroeg weer terug, dan reed ze vaak met papa mee, want dan had ze om half negen college of moest ze op tijd in het ziekenhuis zijn. Ze lakte op zaterdagochtend in Heesch haar nagels, want in het ziekenhuis 'mocht je natuurlijk geen nagellak op'. Ze stuurde foto's van zichzelf in doktersjas. Soms kwam ze een weekend niet, want dan had ze dienst. En ik weet nog dat ze een keer vertelde over een jongen van zeven die ze had behandeld op de eerste hulp."



Ze lakte op zaterdag­och­tend in Heesch haar nagels, want in het ziekenhuis 'mocht je natuurlijk geen nagellak op'. Ze stuurde foto's van zichzelf in doktersjas

Dianne deed er álles aan om niet door de mand te vallen. ,,Toen mama eens voor haar werk papieren nodig had als bewijs dat we alle vier studeerden, nam Dianne braaf het door de universiteit ingevulde formulier mee. Dat heeft ze vervalst, weten we nu. Ze heeft een stempel van de Leidse universiteit laten maken. Ook heeft ze twee zomers achter elkaar gewerkt als medewerker bloedafname in ziekenhuis Bernhoven. Ze prikte bloed bij mensen en kreeg zelfs nog te horen dat ze dat zo goed deed."

‘Pretend student’ komt vaker voor

Rachel Tonies wil de term ‘pretend student’ graag meer bekendheid geven. ,,Op het internet staan soortgelijke verhalen. Mijn vrienden kennen ook weer studenten die aan het verhaal van Dianne voldoen, alleen loopt het bij die mensen meestal wel goed af. Toch lijkt het een taboe.”

Statistieken over het aantal ‘pretend-studenten’ in Nederland zijn er niet. Wel stelt Jeanette van Roes, voorzitter van de sectie studentenpsychologen van het NIP (Nederlands Instituut van Psychologen) dat het vaker voorkomt: ,,Elk jaar zijn er wel een paar studenten die zich bij de studentenpsychologen aanmelden met de klacht dat zij hun omgeving niet de waarheid verteld hebben over de precieze stand van zaken van hun studie.”

Hoe zij in die situatie terecht komen? Roes: ,,Er is niet precies te zeggen waarom mensen gaan liegen en verstrikt raken in de leugens. Er kunnen allerlei factoren een rol spelen, zoals een schaamtegevoel dat iets niet lukt, druk vanuit de omgeving goed te moeten presteren, maar ook iets in de persoonlijkheid van mensen kan maken dat zij vaker op verschillende levensgebieden zich beter/mooier voordoen dan de werkelijkheid is of wie ze zijn.”

Op het moment dat studenten zich melden of studieadviseurs of tutoren merken dat er iets aan de hand is, kan er hulpverlening op gang komen. Jeanette Roes: ,,Alles wat met de studentenpsycholoog wordt besproken is vertrouwelijk. Mocht meer therapie nodig zijn, dan helpt de studentenpsycholoog met de verwijzing.”

Rachel Tonies overweegt inmiddels om een boek te gaan schrijven over het fenomeen: ,,Wat kan toch de reden zijn dat je het niet kan of durft te vertellen? Waarom kan je je eigen geluk aan de kant schuiven om de buitenwereld maar ‘trots’ te maken? Op die vragen wil ik ooit een antwoord krijgen.”



Wat deed ze de hele dag?

Maar hoe leefde ze dan, daar in Leiden? Wat deed ze de hele dag? ,,We weten het niet. We hebben een paar dingen kunnen achterhalen. In Leiden had ze niet veel mensen om zich heen, weten we nu. Maar met haar huisgenoot Simone had ze wel een band. Ze aten wel eens samen. Van haar weten we dat Dianne 's ochtends vaak vroeg van huis weg ging, nog voor haar huisgenoten weg waren. Misschien kwam ze terug als de anderen weg waren. Misschien zat ze wel de hele dag in de bibliotheek."

,,Ik wil dat nog wel gaan uitzoeken, op zoek naar mensen die haar in Leiden kenden. Haar computer ligt bij onderzoekers. Misschien dat zij toch nog iets kunnen terughalen. Het volhouden van haar geheim heeft haar waarschijnlijk veel tijd gekost. Alles moest kloppen."

Haar computer ligt bij onderzoe­kers. Misschien dat zij toch nog iets kunnen terughalen. Het volhouden van haar geheim heeft haar waarschijn­lijk veel tijd gekost. Alles moest kloppen

Wat Rachel opviel toen ze mee haar kamer ging leeghalen, was dat die er nog even sober uitzag als vijf jaar geleden. ,,Op haar bankafschriften staan geen rare dingen. Papa en mama hadden voor ons alle vier een spaarrekening, daar kon ze bij vanaf haar achttiende. Papa betaalde de huur van haar kamer en ze hoefde na dat eerste jaar natuurlijk geen collegegeld meer te betalen. Als je dan sober leeft, dan kan je het best lang uitzingen."

Hoe kon het zover komen?

Natuurlijk vragen ze zich af hoe het ooit zover heeft kunnen komen. ,,We komen wel uit een prestatiegericht gezin, dat zal meespelen. Haar vriendinnen studeerden, wij studeerden. Falen, dat mocht ze niet van zichzelf. Het plaatje moest kloppen. En ze was zó blij dat ze eindelijk ingeloot was bij geneeskunde. Papa en mama waren zó trots. Ik denk dat ze is begonnen met een leugentje, dat ze merkte dat dat werkte en toen niet meer terug kon."

,,Stefan is er kapot van. Hij begrijpt niet dat ze hem niet in vertrouwen heeft genomen. Achteraf denken we dat ze het misschien dat weekend op de Veluwe heeft willen vertellen. Dat weekend waarin ze zestien keer is flauwgevallen. Maar dat het haar niet gelukt is."

Laatst schoot ik vol toen ik dat liedje van zangeres Maan hoorde: 'Ze huilt maar ze lacht.' Toen dacht ik: dat gaat over Dianne

Rachel vertelt het verhaal van haar zus ogenschijnlijk kalm. Ze vermoedt wel hoe dat komt. ,,We zitten nog zo vol vragen dat we aan rouwen bijna niet toekomen. Ja soms, laatst schoot ik vol toen ik dat liedje van zangeres Maan hoorde: 'Ze huilt maar ze lacht.' Toen dacht ik: dat gaat over Dianne. Ze moet zó eenzaam geweest zijn. Zó vreselijk eenzaam."

'Alsof ze er nog een beetje is'

,,Soms denk ik dat ik haar aanwezigheid voel. Dan is er opeens binnen een zucht wind. Of een zonnestraal tussen de wolken door. Dan lijkt het alsof ze er nog een beetje is. En ja, dat geeft troost. Achter haar lach moet zoveel verdriet gezeten hebben. We zijn niet boos op haar. Waar ze nu ook is, we hopen dat ze voelt dat we héél erg van haar houden."

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2020 18:09 schreef einzeinz het volgende:
Wat deed ze dan wel in die 6 jaar? Rondneuken ofzo?

Van haar ouders geld chillen blijkbaar

Had ze vast leuk gevonden , dat haar geheim nu open en bloot op nieuwswebsites staat