Draai hier alle platen in je platenkast #20 (We zullen doorgaan)

Bosbeetle:

quote:

Ik ben nogal van de projectjes zie: F&S / [Projectje] Alle oscar winnaars beste film kijken

Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren (heb ooit al mijn mp3s achter elkaar geluisterd en daar was ik meer dan een jaar mee bezig dus wie weet hoe lang dit gaat duren heb ook wat minder tijd dus het zal niet elke dag geupdate worden)

Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:

BB:

Dagoducks' ouders:

En dagoduck zelf:

Gehenna:

Glad_Janus:

Pipster:

bazbo's cd's (pop/rock/jazz)

Kaasch (vriendin van BB)


Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!


(hahaha platenkast gedraaid)

Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren

En weer verder...

bazbo cd0327: Bruford-Borstlap - In Concert In Holland



In 2002 vindt Bill Bruford tussen allerlei werkzaamheden voor zijn band Earthworks door tijd om een nieuwe samenwerking aan te gaan. Met Michiel Borstlap, welteverstaan. Tijdens twee concerten (in Nijmegen en Maastricht) improviseren beiden erop los. Bruford op zijn akoestische drumstel, Borstlap op zijn piano en synthesizer. Het resultaat is een soms experimentele, soms melodieuze, maar altijd avontuurlijke set. In 2004 verscheen het concert in Nijmegen van 3 november 2002 op dvd, met bonusmateriaal van Maastricht. Ik heb een speciale editie, waarin ook een cd met de opnames van Nijmegen zit. Die kocht ik op 2 juni 2005 en hoor ik nu. Mooi werk!

cd0328: Bruford-Borstlap - Every Step A Dance, Every Word A Song



Bill Bruford en Michiel Borstlap hebben elkaar echt gevonden. Op deze plaat uit 2004 klinken ze zeer goed op elkaar ingespeeld. Borstlap laat zijn wat nerveuze synthesizers thuis en speelt hoofdzakelijk piano; Bruford speelt zoals we hem kennen. Fijne pingeljazz: avontuurlijk, swingend, vrij, vakkundig en aanstekelijk. De opnames zijn live opgenomen her en der in Europa in 2003 en 2004. Ik kocht het album op 2 juni 2005 en er zit een bonusplaatje bij waarop een selectie van Brufords elektrische jazzrockplaten die hij aan elkander lult. Niks van deze plaat op YT; sowieso van het duo weinig te vinden.



[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 21-08-2020 10:51:57 ]

cd0329: Bruford-Borstlap - In Two Minds



Tussen zijn vele optredens en opnames met zijn band Earthworks door vindt Bill Bruford de tijd om in 2006 en 2007 met Borstlap te touren. Deze plaat bevat opnames uit die tidj en verschijnt in 2007 en ik koop 'm op 10 maart 2008. De heren zijn inmiddels zo op elkaar ingespeeld, dat het allemaal wat netter is dan op de voorganger. Het avontuurlijke is een beetje weg, maar daar staan doordachtere composities tegenover. Met Bruford achter de kit wordt het natuurlijk nooit saai. Borstlap is ook niet echt voorspelbaar. Resultaat is een gedegen jazzplaat die ik veel te weinig draai. Helaas speelden beide muzikanten na dit album niet meer samen. Bill Bruford ging in 2009 met pensioen. Hij schreef zijn autobiografie, publiceert over muziek, studeerde muziek aan de University of Surrey en zegt dat hij geen interesse heeft om achter de drumkit te gaan zitten.





[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 21-08-2020 08:57:34 ]

bazbo cd0330: Buckethead - Monsters And Robots



Dit album verscheen in 1999 en ik las er begin 2000 een recensie over in een muziekblad. Ik kende die hele Brian Patrick Carrol niet, maar dat Les Claypool, Brain en Bootsy Collins meedoen op dit album maakte dat ik iets ervan wilde horen. Op 22 april 200 hoorde ik in de plaatselijke platenwinkel het eerste nummer (Jumpman) en ik riep: 'Verkocht!' Randdebiel album vol gitaargeweld, bizarre composities en waanzinnig gedoe. Verder heb ik niks van de man (solo); één zo'n pretplaat is wel genoeg. Dat hij tegenwoordig 12.354 platen per week (zijn 'Pikes series') uitbrengt zegt ook wel iets. Tijden niet gehoord, deze. Leuk!

bazbo cd0331: various - Paul Buff Presents Highlights From The Pal And Original Sound Studios



Ja, deze staat bij de B van Buff. Het is een doos met vijf cd's, verschenen in 2012 en ik kocht 'm op 7 juli van dat jaar. Verhaaltje. De PAL Studio in Cucamonga (USA) bestond van 1957 tot 1965. Meneer Paul Buff was oorspronkelijk de eigenaar en de huisproducer van vele hitsingles in de regio. Vanaf 1961 kwam ene Frank Zappa er regelmatig om opnames te maken van songs die hij had bedacht of van bandjes waarvan hij dacht dat ze succesvol zouden kunnen zijn. In 1964 verkocht Buff de PAL studio aan Zappa. Zelf ging hij verder met een andere studio, waar Zappa ook al bij betrokken was: de Original Sound Studio. Zappa maakte het gelijk helemaal tot zijn eigen domein, was van zinnens om er een film op te gaan nemen en om dat te kunnen bekostigen kon je als bezoeker ook je eigen plaatje laten maken. Buff en Zappa brachten in de periode van 1961-1965 wagonladingen singles uit en deze box is daar een heel mooi overzicht van. Er komen allerlei bandjes aan bod en Buff en Zappa waren in de meeste gevallen er zelf weer onderdeel van: The Penguins, The Rotations, Baby Ray And The Ferns, Mr. Clean, Ned & Nelda, Bob Guy, noem maar op. Qua muziekstijl komt er echt van alles voorbij: surf, doowop, rhrythm&blues, vuige gitaarrock, griezelpop en ja er staat zelfs een registratie op van Zappa's allereerste televisieoptreden (bij Steve Allen waarin Zappa zijn compositie voor orkest en fiets uitlegt en ten gehore brengt). Sommige stukken die Zappa voor de bandjes schreef, gebruikte hij later zelf op zijn eerste platen met The Mothers: Any Way The Wind Blows, Take Your Clothes Off When You Dance, Love Of My Life, bijvoorbeeld. De PAL studio bestaat niet meer. In 1965 kwam er iemand de studio in, die bij Zappa een pornofilm bestelde. Zappa zei dat hij nog geen goede camera's had, maar hij kon voor honderd dollar wel een geluidsband voor de klant maken. Een paar dagen later, op de afgesproken dag, was de klant weer terug. Zappa had met een toenmalig vriendinnetje een lollige tape in elkaar gezet, met bedgeluiden, gekreun en wat achtergrondmuziek en wachtte zijn honderd dollar af. De klant gaf hem vijftig. Toen Zappa protesteerde, viel er een leger politieagenten binnen en Zappa werd gearresteerd wegens het verspreiden van pornografie. Uiteindelijk heeft hij 44 dagen in het gevang gezeten, hetgeen hem voor de rest van zijn leven behoorlijk heeft getekend. De studio werd verkocht (inclusief alle decorstukken voor de film die Zappa aan het voorbereiden was en alle muziekbanden) en is niet veel later tegen de vlakte gegaan om plaats te maken voor een brede snelweg. Deze box is een heerlijk overzicht van de briljante muziek en ongein die er uit de twee studio's kwam en ik denk dat ik hiermee de komende uren wel even zoet ben.

bazbo cd0332: Buggles - The Age Of Plastic



1979. Vanuit het niets is daar een raar bandje, dat een wereldhit scoort. Het duo (The) Buggles bestaat uit zangert Trevor Horn en toetsenist Geoff(rey) Downes. Hun hitje Video Killed The Radio Star mag de allereerste uitzending van MTV openen. Daarmee schrijft de band geschiedenis. In hetzelfde jaar komt de elpee The Age Of Plastic uit, waarop wat ingehuurde muzikanten meespelen en er acht prettig in het gehoor liggende plastic popliedjes te horen zijn. Ik heb hier een vage Amerikaanse heruitgave van de cd uit een onbekend jaar die ik kocht op 5 augustus 1998. Er bestaat ook een Japanse heruitgave uit 2010 met een heleboel extra's. Toch eens naar zoeken.

bazbo cd0333: Buggles - Adventures In Modern Recording



Nog geen jaar later zijn de Buggles in de studio om de opvolger op te nemen. In de naastgelegen opnameruimte is een andere band bezig. Die band vraagt of ze wat willen horen van waar ze mee bezig zijn en dat gebeurt. Voor ze het weten zijn Geoff Downes en Trevor Horn onderdeel van die band. Die band heet Yes en is het jaar ervoor hun zanger en toetsenist kwijtgeraakt. Niet alleen spelen Downes en Horn op het nieuwe Yesalbum Drama (1980); ook doen ze mee met de erop volgende tour. Het betekent wel dat hun eigen plaat moet wachten. De Yestour is niet zo'n enorm succes. Het publiek pikt het niet dat Jon Anderson en Rick Wakeman er niet meer bij zijn en Horn krijgt nogal wat boegeroep naar zijn kop. Hij houdt het dan ook voor gezien en Yes stopt een tijd. Downes kan het wel goed vinden met gitarist Steve Howe en voor hij het weet zit hij met hem samen met John Wetton (King Crimson, Roxy Music, UK) en Carl Palmer (Emerson Lake & Palmer) in de band Asia. Trevor Horn gaat zich meer richten op produceren, maar wil toch graag de tweede Bugglesplaat afmaken. In 1981 verschijnt Adventures In Modern Recording. Het moge duidelijk zijn dat de bijdragen van Downes hierop bescheiden zijn. Horn speelt bas, zingt, verzorgt een paar computerdrumpartijen en trekt een zooi gastmuzikanten naar binnen, waaronder leden van Art Of Noise, de band die hij bezig is te produceren. Het materiaal op deze plaat is wat raarder dan de voorganger. Meer gekke geluiden, enkele bijzondere maatsoorten, dat soort poep. Veel van de stukken lagen er natuurlijk al begin 1980. Het lied I Am A Camera is ook te vinden op Drama, maar dan in een Yesfiedeldiedelversie. In 2010 verschijnt een geremasterde uitgave met veel bonusspul, waaronder We Can Fly From Here, het stuk dat Yes tijdens de tour van 1980 speelde en dat uiteindelijk als een bijna halfuur durende suite op Fly From Here (2011) te horen is. Overigens: in die versie van Yes zit Geoff Downes ook weer en die plaat komt in 2017 nogmaals uit, maar dan met nieuw opgenomen leadzang van ... Trevor Horn. Ik heb de uitgebreide heruitgave en kocht hem op 22 april 2010.

bazbo cd0334: Chris de Burgh - Flying Colours



Begin/half jaren tachtig koop ik een paar vinylplaten van Chris de Burgh, de Ierse bard. Hij vertelt intrigerende en soms bizarre verhalen op bijna akoestische wijze. Als De Vrouw en ik gaan samenwonen (mei 1989), draaien we die elpees regelmatig. In 1988 brengt De Burgh dit album uit en op 11 november 1989 kopen we 'm. De Burgh klinkt op deze plaat niet meer als een Ierse bard die intrigerende en soms bizarre verhalen op bijna akoestische wijze vertelt. Zijn hit Lady In Red (1986) was al een goede voorbode. Op Flying Colours speelt hij nog steeds wonderschone melodieën en zijn stem is nog altijd raak, maar de aalgladde productie, zo typerend voor de eind jaren tachtig, verprutst in mijn oren (nu) alles. Het is plastic en geen plastic van een fijne soort. Missing You was een hit van deze plaat, net als Tender Hands.

bazbo cd0335: Chris de Burgh - Tender Hands



Single afkomstig van het album Flying Colours (zie hierboven). Deze cd-single kocht ik op 30 september 1989, dus nog voor het album. Alle drie de liedjes op deze single staan op het album, zei het in iets andere versies. Dit hier zijn meer radiomixen. Geen idee waar dat goed voor is. We hebben overigens een Franse versie van de single, gemaakt in Duitschland en met de tekst dat de Chris de Burgh fanclub in Londen zit.

bazbo cd0336: Chris de Burgh - High On Emotion - Live From Dublin



In december 1988 speelt Chris de Burgh met een uitgebreide band een thuiswedstrijd in Dublin. Opnames verschijnen op een cd en video in 1990 en wij kopen de cd op 20 september 1990, een dag na onze trouwdag. De Burgh weet hoe hij zijn publiek gek moet krijgen: in ieder geval niet door die spiegelgladde kwijlsongs te spelen, al ontkomt hij niet aan Lady In Red. We krijgen veel oud spul en dat brengt hij met verve. Veel materiaal van Spanish Train And Other Stories en van The Getaway. Uitsmijters Don't Pay The Ferryman en High On Emotion zijn de absolute klappers. Na deze liveplaat ben ik De Burgh helemaal uit het oor verloren. Ik vroeg me af of hij nog leefde en verdomd. Hij speelt en treedt zelfs nog op ook!






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 24-08-2020 08:51:11 ]

bazbo cd0337: Jeffrey Burns - Plays Frank Zappa - Ruth Is Sleeping



Jeffrey Burns was een Amerikaans componist en pianist (1950-2004). In 1992 waagde hij zich aan Ruth Is Sleeping, gecomponeerd door meneer Frank Zappa en op dit minialbum is zijn versie van dik negen minuten te horen. De titel slaat op Ruth Underwood, de percussioniste die met Zappa tourde in 1973-1974, die tijdens repetities, als Zappa van alles uitlegde aan andere muzikanten, een keer slapend onder haar marimba werd aangetroffen. Zappa componeerde het stuk op zijn Synclavier en voor het Ensemble Modern bewerkte hij het voor twee pianisten met ieder twee handen. Het Ensemble Modern vertolkte het stuk in 1992 tijdens de suite The Yellow Shark onder supervisie van Zappa zelf. In 1993 verscheen hun versie op het gelijknamige album. De twee pianisten van het EM noemden het 'bijna onmogelijk om te spelen' en Burns voert hier een versie voor één pianist met twee handen op. Misschien nog wel onmogelijker om te spelen. Ik koop deze cdsingle of dit minialbum op 1 mei 2002. Op YT is de versie van Burns niet te vinden, daarom hieronder de 'originele' versie van het EM en eentje van Mats Öberg (van zijn recente album Frankful), de toetsenist die met Zappa samenspeelde tijdens het concert in Stockholm van de Zappatour in 1988 en die vanaf zijn geboorte blind is.





[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-08-2020 17:22:27 ]

bazbo cd0338: Kate Bush - The Kick Inside



Klassiekertje. In 1977 krijgt David Gilmour, de gitarist van Pink Floyd, een democassette te horen, waarop een jong meisje een aantal zeer sterke songs zingt. Dat meisje heet Kate Bush en hij besluit om haar te helpen een carričre in de muziek te starten. In 1978 komt dit debuutalbum uit. Dertien uitstekende liedjes, waarin Bush zichzelf begeleidt op de piano en zij hulp krijgt van enkele grote gedienden: Andrew Powell, Ian Bairnson, David Paton, Morris Pert, enzovoorts. Ik had de elpee op vinyl vanaf midden jaren tachtig, De Vrouw heeft er ook een en ik kocht een cd-versie op 14 februari 2012. Met megahits. Klassiekertje.

bazbo cd0339: Kate Bush - Lionheart



Nog geen negen maanden na haar debuut komt de opvolger al uit. In die tijd had ze een kind kunnen krijgen, maar nee ze kiest voor een nieuw album. Op Lionheart tien liedjes, misschien net niet zo sterk als op het debuut, maar ook hemelsmooi. Disneymuziek, Arabische melodieën, historische verhalen, van alles is erop te vinden en te horen. Zelf is ze achteraf niet zo heel tevreden omdat ze onder druk van de platenmaatschappij moet werken, maar ook zegt ze: 'Considering how quickly we made it it's a bloody good album.' Met hits. Ik had de plaat natuurlijk al op vinyl, maar wilde hem krasvrij en op 14 februari 2012 koop ik een goedkoop cd'tje.

bazbo cd0340: Kate Bush - The Whole Story



Ik mis op cd (nog) een paar albums van mevrouw Bush. Ja, ik mis Never Forever en vooral Hounds Of Love. The Dreaming heb ik dan weer wel, zij het op vinyl. Next in de cdkast staat deze verzamelaar, die in 1986 verscheen. Ik heb een latere cdversie uit een onbekend jaar, die ik net als de voorgaande twee cd's kocht op 14 februari 2012. Op het album stukken van alle platen tot nu toe, plus nieuwkomer Experiment IV. Dit album geeft een goed overzicht van de bekende stukken uit het oeuvre van La Bush in de eerste acht jaar van haar carričre. De video's mogen er ook zijn (er is ook een videoversie van dit album). Toch die ontbrekende platen maar eens aanschaffen.

bazbo cd0341: Kate Bush - Aerial



Na The Whole Story verschijnen nog twee albums, de laatste The Red Shoes in 1993. Twaalf jaar (!) later komt er dan eindelijk nieuw werk van La Bush. Op Aerial staan twee suites (A Sky Of Honey en A Sea Of Honey), verdeeld over twee plaatjes (die gemakkelijk op één plaatje hadden gekund). Globaal gaat het allemaal over natuur en een rustig leven (dat ze de twaalf jaar ervoor heeft geleid). Prachtig, atmosferisch, zeer sterk. Madame is het nog niet verleerd. Ik kocht de plaat (in een kartonnen hoesje) op 20 maart 2006.





[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 26-08-2020 12:02:39 ]

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 12:52 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Whashing machine, washing machine, washing... machiiiineeee

bazbo cd0342: Kate Bush - 50 Words For Snow



We hoefden maar zes jaar te wachten tot de volgende plaat van La Bush verscheen. In 2011 dus, al kocht ik mijn versie pas op 25 februari 2013. Slechts zeven liederen op dit album, maar het album duurt wel meer dan een uur. Haar piano vormt ouderwets de basis en daaroverheen legt ze laagje voor laagje subtiele instrumentatie met veel ruimte voor ... niets. Ik waan me in winterse taferelen, witte landschappen. Prachtig, open, rustgevend, intrigerend, zeg het allemaal maar. Meneer Stephen Fry krijgt een rol in het titelnummer door de vijftig woorden op te noemen.

bazbo cd0343: Kate Bush - The K Fellowship presents Before The Dawn



In 2014 verbaast Bush vriend en vijand. Plots kondigt ze een serie concerten aan. Uiteindelijk staat ze tweeëntwintig avonden in Hammersmith Apollo in Londen. Tweeëntwintig. En alles in korte tijd uitverkocht. Het laat zien hoe zeer het publiek haar werk (nog) bewondert. Het concert ging (natuurlijk) gepaard met een uitgebreide choreografie en was voorzien van allerlei visueel spektakel. Dik twee jaar later, in december 2016, verschijnt een registratie op cd en vinyl. Madame bedient zich van een topband, waarin onder andere Omar Hakim, David Rhodes, John GIblin en Jon Carin te vinden zijn. De tracklist volgt de volgorde van het optreden. Wat onmiddellijk opvalt: Bush kiest niet voor een serie hits, maar gunt ons een intrigerende kijk in haar eigen wereld. Het eerste plaatje start met Lily en daarna horen we nog zes 'losse' stukken, waaronder King Of The Mountain en Running Up That Hill. Het tweede plaatje is geheel gewijd aan Ninth Wave, de suite van de tweede elpeekant van Hounds Of Love. De claustrofobische onderwaternachtmerrie is geweldig. Op het derde plaatje staat de intrigerende tweede suite van Aerial en het concert sluit af met Among Angels en de toegift Cloudbusting. De wereld (ik ben de wereld) wacht nog altijd op een visuele concertregistratie. Ik kocht de 3cdset op 6 december 2014 en ik beken: ik heb hem toen eenmaal gedraaid en daarna is hij niet meer uit de kast gekomen. Niet dat het slecht is: integendeel! Ik was enorm overweldigd door het vele materiaal en ik vind dat ik dit compleet moet ondergaan door het album van voor naar achter te beluisteren. Dat is er nooit meer van gekomen. Nu hoor ik hem dus voor een tweede maal en opnieuw ben ik zeer onder de indruk.




[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 09:21:05 ]

bazbo cd0344: Jon Anderson - 1000 Hands - Chapter One



Dit album kwam vorig jaar al uit en was alleen verkrijgbaar via de website van Jon. Snel uitverkocht, ook nog eens. Vorige week verscheen de plaat nogmaals en nu via de 'normale' kanalen. Ik kocht hem afgelopen maandag 24 augustus in een plaatselijke platenwinkel. Ik had online een paar fragmenten gehoord en een keer de video van Makes Me Happy gezien; resultaat was dat ik nogal ernstig uitkeek naar het moment dat ik de plaat in zijn geheel kon beluisteren. Nu dus! Hoor! Dit is hoe ik Jon het liefste hoor: eigenzinnig, wereldvreemd, jazzy, proggy, lieflijk,engelachtig, opbeurend en verdomde goed. Hij heeft meer dan twintig jaar aan de plaat gewerkt en de hoeveelheid gastmuzikanten is enorm, vandaar de titel: het aantal handjes dat hem heeft geholpen. Onder de muzikanten bevinden zich (oud-)Yesmaatjes, Ian Anderson, Jean-Luc Ponty, Billy Cobham, Carmine Appice, Jerry Goodman, Tower Of Power, hele en halve orkesten en koren. Muzikaal gezien komt er weer van alles voorbij: pop, reggae, wereldmuziek, jazz, prog. Anderson bezingt zijn liefdes, idealen, muziek, inspiratie, engelen en alles wat maar positief is, Zo mooi kan de wereld toch niet zijn? Nee, dat is hij ook niet, maar de plaat van Anderson maakt hem wel een beetje mooier. Jon Anderson makes me happy!







[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 12:10:18 ]

bazbo cd0345: The Byrds - Younger Than Yesterday



Dit album komt uit 1967. Het is de vierde plaat van The Byrds (David Crosby, Michel Clark, Chris Hillman en Jim McGuinn) en de psychedelische invloeden van de tijd zijn goed te horen: blaasarrangementen, elektronische en tape-effecten. Op het repertoire steeds meer eigen composities, slechts één cover nog: My Back Pages (Bob Dylan). Laat het nou dat nummer zijn waar ik zo nieuwsgierig naar was dat ik de uitgebreide cd-heruitgave uit 1996 kocht op 15 mei 2017. (Het nummer verscheen op Elegy, de laatste plaat van The Nice, met daarin mijn held Keith Emerson, vandaar.) Lekker kort (nog geen half uur) album met prima hippieliedjes. De 1996 remaster bevat wat bonusstukjes (alternatieve versies en b-kantjes), waardoor de lengte uitkomt op dik drie kwartier. Drie liedjes van de plaat schopten het tot single: So You Want To Be A Rock And Roll Star, My Back Pages en Have You Seen Her Face. Alleraardigste plaat. Klassieker?

bazbo cd0346: David Byrne - Rei Momo



David Byrne ging ten tijde van Talking Heads (zie de T, tot over drie jaar) al steeds meer invloeden uit Afrikaanse en Zuidamerikaanse muziekcultuur gebruiken. Het was dan ook geen verrassing dat zijn soloalbum uit 1989 grotendeels muziek bevat die afkomstig had kunnen zijn uit Cuba, Puerto Rico, Colombia of Brazilië. We horen bijvoorbeeld rumba, mozambique, mambo, chachachá, bolero, merengue, bomba, cumbia,samba en andere Latinritmes. Zijn nasaalschelle stem past er nog goed bij ook. Dat geldt ook voor gastzangeressen Kirsty MacColl en Celia Cruz (zie wereldmuziek letter C, tot over vijf jaar). Ik kocht deze plaat pas op 20 februari 2015 en ik heb een vage heruitgave. Deze komt met grote regelmaat in de speler terecht! Feest!







[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 14:49:52 ]