Ffokjs1328 | woensdag 1 juli 2020 @ 03:20 |
Hallo, Ik kamp eigenlijk al jaren lang met vreemde psychologie trekjes die een dusdanige belemmering in mijn leven vormen. Ze hebben tot problemen geleid binnen relaties evenals op werk en school. Al met al heb ik het vermoeden dat mijn leven altijd zo anders loopt dan anderen, met zowel pieken als dalen. Voorbeelden: - geen keuzes kunnen maken - complete in negatieve en repetitive gedachtes terecht komen en vervolgens niet met oplossingen komen (gebruikers die mij “kennen” hebben dat vast ook gezien) - nadenken tot m’n hoofd echt ontploft - niet kunnen switchen tussen verschillende taken - afspraken compleet vergeten, zeker als ik met 1 taak bezig ben - wel oké in sociaal contact maar alsnog een beetje vreemd, zeker in groepsverband - moeite met flexibel zijn - obsessief gedrag Nu is het zo dat ik altijd heb gedacht dat ik - lui was - ongestructureerd - geen keuzes kon maken - depri was - slecht aandacht erbij houden Ik gaf eigenlijk die vier dingen de schuld zonder verder bij stil te staan, en dacht zodra ik meer structuur krijg dat het zich van zelf dan wel oplost. Nu heeft een structuur aan mijn dag zeker een positieve invloed maar zodra die weg valt is alles gekkenhuis. Nu heb ik een vermoeden dat die 4 dingen juist door iets veroorzaakt worden. Iets hard ware technisch. Ik vroeg mij af of iemand met autisme zich in deze problematiek herkent en wat diegene aan zou raden mbt eventuele vervolg stappen. Thanks. [ Bericht 6% gewijzigd door Ffokjs1328 op 01-07-2020 03:29:11 ] | |
Ridocar | woensdag 1 juli 2020 @ 05:41 |
Stap 1, ga naar de huisarts. Stap 2, vertel wat je dwars zit. dat betekent niet dat je alvast een diagnose stelt. Daarvoor zijn de specialisten. | |
maily | woensdag 1 juli 2020 @ 06:54 |
Ga naar de huisarts. | |
incel | woensdag 1 juli 2020 @ 08:00 |
Of je nou wel of niet die stempel hebt, wat maakt het uit? | |
Ffokjs1328 | woensdag 1 juli 2020 @ 09:45 |
Niet zoveel maar dan ken ik mezelf beter. Het is gek want het gedrag is er hoe dan ook maar er zit natuurlijk wel een verschil tussen je zelf voor je kop slaan omdat je lui bent en beseffen dat ik iets fysieks anders is dan gemiddeld. | |
MevrouwPuff | woensdag 1 juli 2020 @ 09:46 |
Misschien kan je bepaalde patronen toch nog afzwakken of doorbreken, dat lijkt me minstens zo zinvol om uit te zoeken! | |
Nijna | woensdag 1 juli 2020 @ 22:16 |
Als je het wilt laten onderzoeken moet je naar de huisarts om je door te laten verwijzen voor diagnostiek. Je schrijft dat structuur in je dag helpt, dan zou ik dat zeker vasthouden. Maar je hoeft geen ass te hebben om baat te hebben bij structuur. Ga voor jezelf na wat het je zou opleveren om duidelijkheid te hebben of er sprake is van ass of niet. Succes | |
geeninspiratie1235 | donderdag 2 juli 2020 @ 10:14 |
Nou, psychiaters/psychologen zullen vast dolblij zijn dat je zelf al aan autisme denkt. Hoeven zij helemaal niet meer na te denken om hun afvoerputje diagnose met argumenten te verdedigen. Ik denk dat je goede kans maakt op nergens toe leidende praattherapie. Succes | |
Tele6 | donderdag 2 juli 2020 @ 15:17 |
Dat helpt niet, hé! Autisme is geen afvoerputje-diagnose en voor zover ik weet is een van de eerste dingen die je krijgt psycho-educatie (wat houdt het in, hoe werkt mijn hoofd, hoe ga ik daarmee om) wat een heel concrete therapie is met concrete doelen. Ik snap dat je hier afgaat op jouw ervaring met de psychiatrie. Maar zoals het voor jou was hoeft het niet voor iedereen te zijn. Bovendien, je lijkt aan te raden om de zorg te mijden maar wat geef je voor alternatieve oplossing? OP vraagt om wat voor vervolgstappen je aan zou raden En aan OP zou ik het bovenstaande aanraden. | |
Nijna | donderdag 2 juli 2020 @ 15:36 |
[ Bericht 100% gewijzigd door Nijna op 02-07-2020 15:36:42 ] | |
kuolema | donderdag 2 juli 2020 @ 17:45 |
Ik ben gediagnosticeerd met ASS en herken elk punt dat je noemt in de OP. Maar dat zegt eigenlijk niets. Of het nou past bij ASS, een andere diagnose of dat het op zichzelf staande issues zijn zonder overkoepelende term: als je er last van hebt en er iets aan wilt doen, ga dan naar de huisarts. Dat is de eerste stap. Jouw anti-GGZ reacties altijd . | |
Ffokjs1328 | donderdag 2 juli 2020 @ 18:42 |
Bedankt voor de reacties en ook jouwe. Ben jij op latere leeftijd gediagnosticeerd en heb jij ook nog andere klachten? Hoe ben jij in sociaal contact en hoe was dat toen je een tiener was? Erg bedankt!!! | |
geeninspiratie1235 | donderdag 2 juli 2020 @ 21:07 |
Kun je aangeven wat het inhoudt dan, hoe het werkt in iemands hoofd, en de concrete stappen hoe iemand ermee omgaat?
Op tijd naar bed gaan https://news.wsu.edu/2015(...)on-making-in-crisis/ https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3649823/ https://neuroptimal.com/w(...)leep-deprivation.pdf Als je dan toch CBT krijgt (wat bij autisme ook het geval is), dan kun je net zo goed een zelfhulpboek lezen over negatieve gedachtes met positieve vervangen. Heeft veel sneller resultaat. Ja, je moet het zelf doen, maar dat moet volgens iedereen bij een psycholoog ook. Betrokken raken bij een ongeval waarbij er qua schade alleen sprake is van pijnloos verkregen hersenletsel met verstandelijke beperking tot gevolg. Of iedere dag 5 joints roken en daarnaast comazuipen dat is denk ik beter. Timer zetten en jezelf na 10 minuten dwingen om over te schakelen. Als dat niet zelfstandig lukt in eerste instantie vragen of iemand je wil dwingen. Minder afspraken maken of betere excuses bedenken. Als dat geen optie is, alles opschrijven in telefoon, en dan een herinnering met muziekje instellen. Oh wacht... Dan ga je dat ook weer vergeten. Als het zo erg is rest alleen nog maar dingen als ginkgo, galantamine, huperzine a maar dat is op eigen risico. Alzheimer kunnen ze toch ook nog niet genezen? Verwacht dus geen wonderen. Om hier een duidelijk advies op te kunnen geven ontbreekt er teveel informatie. Wat is wel oké in dit geval? Wat is vreemd? Wat voor mensen bestaat de groep precies uit en waarin verschillen ze van TS? Oefenen in overal ja op zeggen, kijk anders die film de yes man. Wat aan flexibel zijn kost precies moeite? Wat bedoel je hiermee? Is het OCS? Voor OCS zijn zelfhulpboeken en als dat niet daarmee lukt therapie of medicatie. Of gaat het om obsessieve interesses. Tja, dan moet je jezelf dwingen om generalistischer te worden , beste is denk ik ook met een timer net zoals met het taken switchen. Ik ben zoooo blij dat er nog mensen bestaan die een post van mij over de GGZ kunnen lezen zonder deze direct af te kraken Waarom zegt het niets of hij de symptomen herkent? Wat zegt wel wat? [ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 02-07-2020 21:17:34 ] | |
Tele6 | donderdag 2 juli 2020 @ 21:24 |
Ik ben dus zelf afgelopen vrijdag gediagnosticeerd met autisme, maar omdat er al langer het vermoeden was van autisme heb ik al wel wat psycho-educatie gehad. Disclaimer ik ga nu pas aan een echt gestructureerde module psycho-educatie beginnen en pas over een paar maanden ook de groepsvariant. Dat kon daarvoor niet want toen wisten ze nog niet of ik wel autisme had. Maar ik heb dus nog niet alles geleerd. Wat autisme inhoudt: er zijn drie pijlers: 1. Centrale coherentie (overzicht kunnen vinden, details onderscheiden, samenvatten) 2. Executieve functie (planningen maken en daaraan houden, omschakelen naar een andere taak) 3. Theory of mind (sociaal functioneren: inschatten wat er in andere mensen omgaat en in jezelf, afstemmen op mensen om je heen, etc.) Hoe werkt het in iemands hoofd: dat is dus iets wat je voor jezelf moet gaan uitvinden - van welke van de drie dingen heb ik last en op welke manier. Ik kan bijvoorbeeld best goed plannen, maar ik raak wel enorm in de stress als ik me niet aan die planning kan houden. Ik ben sociaal best oké (dat is vaker bij autisme bij vrouwen) maar emotie-regulatie bij mezelf is wel lastig. Enzovoort. Dat vergt een hoop zelfreflectie. Als je dit in een groep doet, kun je goed zien hoe verschillend dat kan zijn en kun je leren van de anderen. Ermee omgaan: dingen die ik o.a. al geleerd heb zijn wat vaardigheden voor emotie-regulatie (bijvoorbeeld leren verwoorden wat voor emoties ik voel), ik heb geoefend met wanneer en op welke manier ik andere mensen om hulp kan vragen (een sociale vaardigheid dus). Maar wat je gaat leren is toegespitst op jouw situatie natuurlijk. Ik heb ook met Brain Blocks leren werken. Daarmee kun je uitbeelden hoe jouw gedachten in je hoofd zitten, bv als het er een rommeltje is, of als ergens een schakeltje in een gedachteketen ontbreekt en je daar in de war van bent. Ik snap nu beter waarom en waar ik vastloop en ik kan het dan iets beter oplossen en ook beter aan anderen zeggen wat het probleem is. (In plaats van de algemene "Ik kan het allemaal niet!") Een voordeel van een psycholoog is dat hij doorvraagt, en je daardoor niet wegkomt met jezelf voor de gek houden. Bovendien brengt de psycholoog structuur aan in je therapie, geeft huiswerk, houdt doelen in de gaten. Je zou ook kunnen zeggen dat je bij een psycholoog dus sneller resultaat hebt. - MITS het een psycholoog is waar je een klik mee hebt, en het een therapie is die bij je past. Even voor de duidelijkheid, dit meen je niet serieus hè? Ja zeggen is niet het enige dat je nodig hebt om flexibel te zijn. Nou weet ik niet hoe het met OP zit, maar bij mij zit inflexibiliteit bijvoorbeeld ook in dat ik in de war raak als de broek die ik aan had willen trekken nog in de was zit. Waar moet ik dan ja tegen zeggen? En hoe moet hij weten of het OCS is, als hij er geen professional naar heeft laten kijken? [ Bericht 4% gewijzigd door Tele6 op 02-07-2020 21:37:22 ] | |
geeninspiratie1235 | donderdag 2 juli 2020 @ 21:45 |
Want anderen worden met die vaardigheid geboren, zoals blijkt uit dit soort teksten: http://www.carrieretijger(...)atten-en-reflecteren ? https://timemanagement.nl/plannen-en-organiseren/ https://marieclaire.be/nl/longread-illusie-multitasken/ Die inschattingen zijn niet meer dan aannames. Is daar ook een soort test/examen van? Doet de psycholoog dat zelf ook zodat je er van op aankunt dat die dat zelf ook beheerst en altijd goed inschat wat anderen denken? Hoe kun je precies niet weten wat er in jezelf omgaat? Wat houdt "afstemmen op de mensen om je heen" in? Hoe verenig je dat met een ander cliche voor succes als "je moet jezelf blijven" en "je moet lef durven tonen"? Als zij al vastgesteld hebben dat je van minstens 1 van deze 3 dingen last hebt, waarom moet je dan nog zelf uitvinden van welke je precies last hebt? Omdat alle neurotypische mensen denken "ach joh, die planning die had ik voor de lol gemaakt, zal me aan me reet roesten of ik me eraan houd. no big deal", of...? Ja, klopt. Heb ik ook gehad. In de borderline-groep. Ok, fijn voor jou dat je er iets aan hebt gehad al. Misschien, als diegene inderdaad zo actief is wel ja. Ik meen het hartstikke serieus. Als je niet meer wilt kunnen nadenken moet je daar nou eenmaal iets voor over hebben, dat is een fact of life. Maar ik wil TS best helpen door met hem te gaan comazuipen en de smartshops onveilig te maken, dan ben ik wel de tripsitter. Ja of hij kan gaan mediteren, maar dat lost het probleem van kunnen nadenken buiten de mediatie momenten ook niet voor 100% op. | |
Tele6 | donderdag 2 juli 2020 @ 22:12 |
De mate waarin je die vaardigheid bezit of kan opdoen verschilt echt wel. Ja, neurotypische mensen moeten het ook aanleren en oefenen. Maar hun basisniveau zal vaak hoger liggen. Het gaat hier bijvoorbeeld ook over prioriteiten stellen. Bijvoorbeeld bedenken wat je kunt concluderen uit een tekst, bedenken wat je eerst moet doen uit een lijst taken. Ik heb het hier niet over multitasken. Ik heb het over stoppen met je boek lezen omdat je naar de wc moet = schakelen tussen taken. Ik ken autisten die het dan dus in hun broek doen. Ik ken autisten die dus een timer zetten om zichzelf te dwingen om eens in de zoveel tijd te stoppen met lezen en naar de wc te gaan. Ja, er zijn tests voor. Ik heb bijvoorbeeld de "Faux Pas Test" gedaan. Die test kijkt of je in staat bent om in te schatten of iemand iets zegt wat niet kan. Bijvoorbeeld: Jantje doet een knuffel in de doos en loopt weg. Pietje komt binnen. Weet Pietje wat er in de doos zit? Een autist (vooral als kind) ziet over het hoofd dat Pietje er niet bij was toen Jantje de knuffel in de doos deed. (In de Faux Pas Test, voor volwassenen, zijn de situaties complexer dan dat.) Inschatten wat er in jezelf omgaat: bijvoorbeeld kunnen benoemen dat je kwaad bent als je kwaad bent. Ik heb heel lang alles in de categorie "moe" gegooid - als ik kwaad of verdrietig was ging ik in bed liggen. Dat helpt niet Op anderen afstemmen: stel dat je collega iets verdrietigs vertelt. Z'n kat is ziek. Jij begint heel hard te lachen. Dan ben je niet afgestemd op diegene, je hebt niet door wat er in deze situatie sociaal van je verwacht wordt. Dat is natuurlijk een heel overdreven voorbeeld. Omdat je, zoals ik al zei, niet van alle drie in even grote mate last hebt, en het belangrijk is om te weten van welke dingen je last hebt als je eraan wilt gaan werken. Nogal zinloos om aan iets te gaan werken wat je al kan, niet? De meeste neurotypische mensen raken inderdaad ook in de stress als een afspraak flink uitloopt of als ze ergens te laat komen of als ze iets vergeten zijn te doen ja. Als mijn planning verkeerd loopt, loop ik vast. Bijvoorbeeld ik was van plan om om 17:00 te gaan koken, maar ik raakte ergens door afgeleid en nu is het 17:10. Dan is mijn neiging om te gaan zitten wachten tot het 18:30 is en het volgende programmapunt op mijn planning aan de beurt is, in plaats van dat ik gewoon 10 minuutjes later begin met koken. Dat is een starheid/inflexibiliteit die vaker voorkomt bij autisme. Ik ben nog strategieën aan het leren om niet meer vast te lopen op zulk soort dingen. Met dat laatste ben ik het niet eens. Ik denk namelijk dat het uiteindelijk niet neerkomt op minder gaan nadenken, maar op meer lak hebben aan die gedachten, je minder mee laten slepen, en ondanks die gedachten functioneren. Ik heb ook wel eens gewenst dat ik minder gedachten had. Vervolgens heb ik een keer oxazepam voorgeschreven gekregen en raakte ik helemaal in de paniek omdat ik niet gewend was dat ik zo weinig en trage gedachten had, en het kan ook heel fijn zijn om na te kunnen denken. Nu ben ik beetje bij beetje aan het leren om die gedachten maar hun gang te laten gaan. En daar heb ik hulp bij. Dat is namelijk niet iets wat je per se helemaal in je eentje hoeft uit te vogelen. | |
geeninspiratie1235 | donderdag 2 juli 2020 @ 22:29 |
Bron? Hebben ze jou hier cijfers voor gegeven of heb je met een representatief aantal andere mensen gesproken? Je bent heel erg voor anderen aan het invullen nu. Dat is erg, maar willen de meesten niet een staat van flow bereiken? Dit is iets te ver doorgeslagen, maar de essentie is nuttig. En als jij zelf niet zo bent dat je het in je broek doet is dat voor jou niet relevant. dan gebruik je hun handicap. Tja, de uitslag dan wel overeenkomen met een autistische afwijking in de hersenen/genen. Nevermind dat niemand uitlegt hoe dan. Ik ging ook in bed liggen als ik verdrietig of boos was hoor. Wat moet je anders? Blijven schreeuwen en huilen als niemand daar toch goed op reageert? Beter gewoon slapen tot het vanzelf over gaat of iemand bezorgd komt doen. Is de meest logische oplossing. Nee dat is niet overdreven. Als jij heel erg gefocust bent op "oh God ik moet medeleven tonen ik mag dat niet verprutsen" dan krijg je zenuwen. En dan begin je soms uit zenuwen wel eens te lachen. Overkomt iedereen wel eens. Nee, ik bedoelde: ze hebben al moeite gedaan om aan te tonen dat jij van 1 van de 3 dingen, of 1 van hoeveel die lijst ook bevatte, minstens hebt. Anders diagnosticeerden ze je niet met autisme. Dat hebben zij aangetoond zonder dat jij dat zelf had hoeven bedenken. Dan denk ik: beetje lui halfslachtig werk dit, pak dan ff door en vertel iemand ook gewoon precies waar diegene moeite mee heeft. Als zij niet kunnen vaststellen waar jij moeite mee hebt hoe kunnen ze dan weten dat het wel met 1 van de dingen uit hun lijst is? Het voelt gewoon mooier dan. Je had een mooie planning gemaakt en voelt je verdrietig dat je er tussenin afgeleid was, daarom wil je niet onder ogen zien dat je afgeleid was doir je tijden te veranderen, heel normaal Interessant van die oxazepam. Ik vind het heel jammer dat ik dat zelf niet had ervan. Omdat oxazepam jammergenoeg verslavend is , is iets anders dat kalmerend werkt mss iets voor ts. Zoals kamille,valeriaan thee taurine , magnesium enz [ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 02-07-2020 22:35:39 ] | |
Tele6 | donderdag 2 juli 2020 @ 23:34 |
wetenschappelijk artikel Ik gebruikte hier een nogal overdreven voorbeeld inderdaad, maar ik zie ook niet waarom het verboden is om ervaringen van anderen aan te dragen als voorbeelden ipv alleen ervaringen van mijzelf. Het is wel met meer stoornissen dat je eigenschappen hebt die mensen zonder die stoornis ook hebben, maar dan in een te grote mate waardoor je er last van hebt. Bv ook bij persoonlijkheidsstoornissen, dan gaat het over karaktereigenschappen waar het hier over informatieverwerking/prikkelverwerking gaat. Inderdaad is het fijn om in een flow te zitten, maar het is niet fijn als het je te veel moeite kost om weer uit die flow te komen. Er is helemaal nog niet zoveel bekend over fysieke afwijkingen in hersenen/genen. Wel is er bekend wat voor afwijkingen in gedragspatronen er zijn. Moeten we dan iedereen die last heeft van bepaalde gedragspatronen wegsturen omdat we niet in staat zijn een defect in hersenen/genen te vinden? Als we diegene ook hulp kunnen geven om dat gedrag te verbeteren zonder dat we weten door welke hersen/genafwijking het komt? Dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat ik dus mijn gevoel niet herkende als verdrietig/boos, maar dacht dat het vermoeidheid was. De redenering is dus anders. Ik dacht "ik ben moe dus ik moet naar bed". Jij denkt "ik ben boos/verdrietig en ik ga in bed liggen tot het over is of tot iemand naar me toe komt". (Dat laatste klinkt trouwens niet als een heel volwassen copingsstrategie. Je kunt beter actief naar iemand toe gaan voor hulp/steun in plaats van wachten tot ze zelf op het idee komen.) Wederom is dat niet wat ik bedoelde. Een ander voorbeeld: vroeger (ik was 16) had ik een jongen in de klas die ASS had. Als er grapjes gemaakt werden ging hij boeren laten, want hij vond boeren laten heel grappig en hij wilde meedoen met grapjes maken. Hij merkte niet dat de mensen om hem heen het niet grappig vonden als hij heel harde boeren liet. Daarin was hij niet afgestemd op zijn omgeving, hij had niet door wat andere mensen van zijn gedrag vonden en wat passend gedrag was. In zo'n diagnostisch onderzoek wordt nou ook weer niet in zo'n enorm detail naar alle aspecten van je leven gekeken. Autisme is een ontwikkelingsstoornis, dus veel ervan wordt gediagnosticeerd op basis van gedrag uit de kindertijd. Hoe je als volwassene functioneert is iets heel anders. Dus ze laten je zelf op een rijtje krijgen (met hulp dus) hoe het autisme je volwassen leven beïnvloedt. En ja, ik kan mijn diagnostisch verslag er straks naast leggen want daar staat ook wel een lijstje met wat kenmerken en aanwijzingen in. Het kan trouwens ook enorm variëren met welke dingen jij moeite hebt en welke dingen zij vinden dat je op een autistische manier doet. Want misschien heb je je leven al wel gewoon zo ingericht dat je van bepaalde kenmerken helemaal geen last hebt, amper wat merkt. Bij mij bijvoorbeeld prikkelgevoeligheid, ik gebruik al zo lang een koptelefoon op rumoerige plekken en kleding met de juiste textuur enz. dus dat is geen probleem waar ik nog aan wil werken. Dat is wel een "kenmerk" dat in mijn diagnostisch verslag staat. Maar ik hoef er niks mee. Hier vul je in wat er in mijn hoofd omgaat op zo'n moment en wat je zegt klopt niet. Ik kan dat gevoel van vastlopen niet goed uitleggen, maar het voelt alsof het geen optie is om om 17:10 te beginnen met koken, ik kan dan niet koken, ik weet niet meer waar ik moet beginnen. Dat is niet "oh, mijn planning faalt, laat maar zitten met koken, want dan hoef ik niet te erkennen dat mijn planning faalt".
Van magnesium ga je goed aan de schijt ook toch? Kamillethee is lekker, kan je altijd proberen idd Ik denk trouwens dat ik het bij deze post laat, want het wordt nu wel een erg geheen-en-weer tussen jou en mij en op een gegeven moment heeft het wel erg weinig met dit topic te maken nog | |
geeninspiratie1235 | vrijdag 3 juli 2020 @ 01:07 |
Waar staan er cijfers over hoe goed de normale bevolking dit kan in vergelijking met autistische mensen. Waar staat de bewezen neurologische verklaring. Waar is de conclusie. Wij vermoeden, dit vermoeden, waarschijnlijk, veel vragen blijven nog open. Ik zou er niet tevreden mee zijn geweest als ik autisme had, maar fijn dat jij dat wel kunt zijn. Ik schreef toch niet dat het verboden is? Als het zoveel gradaties kent, dan zou ik als ik jou was benieuwd zijn hoe het bij “normale” mensen zit en waarom ik er zo erg van afwijk als het bij mij niet zo extreem is. Maar je zegt dat je hulp kunt en wilt krijgen zonder dat je weet door welke hersen/genafwijking het komt maar je gaat er wel zonder meer van uit dat je een hersen/genafwijking hebt. Dat begrijp ik niet, maar gelukkig verplicht niemand me om dat te begrijpen. Oke, je bent gehandicapt op dat gebied, ik begrijp het. Ik hoop wel dat je dan tevreden bent met het feit dat dit zonder duidelijke argumenten als een chronische handicap wordt beschouwd waar je maar mee moet leren leven omdat het toch niet kan worden genezen. Maar jij doet dat niet neem ik aan? Wederom kies je een extreem voorbeeld. Maar goed dat is abnormaal ja. Ja, ik vind het nogal makkelijk van hen dat ze jou dingen op een rijtje laten zetten wat ze ook zelf hadden kunnen weten, of dat ze je niet alles zelf laten uitzoeken als je zo volwassen bent volgens hen. Het komt erg inconstistent over. Maar prima als het je verder helpt, ik hoef die therapie godzijdank niet te volgen. Nou, ik hoop dan maar dat therapie je daar een goede oplossing voor kan bieden.
Dat hoeft niet, je moet een lage dosis nemen en juiste soort. Te veel magnesium is slecht. Kamillethee is idd gewoon lekkere thee en het helpt iets.. maar niet veel ofzo | |
blomke | zaterdag 4 juli 2020 @ 11:59 |
Ik herken mij in 75% van je bovenstaande opsomming. Wil je uitsluitsel (voor mij: opluchting) laat je op autisme onderzoeken bij GGZ door een daarin gespecialiseerde psycholoog. Verschafte mij enorm veel duidelijkheid. | |
blomke | zaterdag 4 juli 2020 @ 12:02 |
Bedenk dat je een aanzienlijk deel van de rekeningen ook moet betalen. | |
0108daniel | zaterdag 4 juli 2020 @ 12:04 |
We zijn inmiddels een aantal dagen verder. Wat zei de huisarts? | |
Ridocar | zaterdag 4 juli 2020 @ 12:06 |
Gokje, ts is (nog) niet geweest, omdat de comfortzone het niet toelaat. | |
#ANONIEM | zaterdag 4 juli 2020 @ 12:20 |
Waarom zou praattherapie niet kunnen helpen? Wat zie jij als oplossing? | |
Nadinarama | zaterdag 4 juli 2020 @ 12:24 |
Als je er last van hebt, moet je er wat aan doen, maar... Voorbeelden: - geen keuzes kunnen maken Dan kies je niet, ga voor alles! - complete in negatieve en repetitive gedachtes terecht komen en vervolgens niet met oplossingen komen (gebruikers die mij “kennen” hebben dat vast ook gezien) Oefenen in het bij jezelf herkennen. Zet een muziekje op en ga wat anders doen. Of objectiveer de gedachte, waarom heb je die? Zodra je de oorzaak weet, kan je het loslaten - nadenken tot m’n hoofd echt ontploft Doe dit nadenken tot je hoofd ontploft eens tijdens een wandeling - niet kunnen switchen tussen verschillende taken Dan maak je eerst de taak af, waar je mee bezig bent - afspraken compleet vergeten, zeker als ik met 1 taak bezig ben Heerlijk, maar vraag degene waar je een afspraak mee hebt om begrip en hulp - wel oké in sociaal contact maar alsnog een beetje vreemd, zeker in groepsverband Lekker vreemd! Je bent anders, okay - moeite met flexibel zijn Volgens je zelf of volgens iemand anders? - obsessief gedrag Goeie eigenschap! Ga all-in tot je er niets meer uit kan halen. Geniet er van... Zou zonde zijn als je jezelf iets aanpraat of laat aanpraten. Turn it into your asset, of hoe je dat ook in het Nederlands zegt. | |
#ANONIEM | zaterdag 4 juli 2020 @ 12:24 |
Beetje kort door de bocht. OT: @Ffokjs1328 heb je al nieuws? | |
blomke | zaterdag 4 juli 2020 @ 14:26 |
"Maak van je eigen afwijking, je eigen stijl en verkoop dat". | |
0108daniel | zaterdag 4 juli 2020 @ 16:08 |
Ah ja inderdaad. Op deze manier word zijn leven wel erg beperkt. Gelukkig is er ook telefonisch consult waar TS wellicht wel terecht kan. | |
Ffokjs1328 | zaterdag 4 juli 2020 @ 18:17 |
Ik heb in totaal paar jaar bij een psycholoog gelopen en heb tevens keer een diagnostisch traject doorgelopen bij de GGZ hoor dus ik heb niet zoveel moeite met de comfort zone Ridocar... probleem echter is dat noch de psycholoog noch de GGZ toentertijd aan autisme heeft gedacht. Echter zijn we nu een paar jaar vader en ben ik dus wat dingen tegengekomen die ik eerder niet had meegemaakt. Ik heb een afspraak staan bij de huisarts voor aankomende week en daar zal ik het ter sprake brengen en dat ik daar zelf toch wel een beetje naar toe trek. | |
Nijna | zaterdag 4 juli 2020 @ 20:21 |
Het is niet altijd zo duidelijk, dus dat ze er niet aan gedacht hebben hoeft niet persé iets te zeggen... Kijk of je terecht kan bij een ggz of andere instelling met ervaring met ass. Ik heb een handvol diagnoses gehad die niet klopten, dat heb ik ook aangegeven, maar men was toch echt overtuigd van hun gelijk. Ass kwam pas ter sprake toen een van mijn kinderen gediagnosticeerd werd met ass. En toen waren we heel wat jaren verder. | |
Ffokjs1328 | zaterdag 4 juli 2020 @ 21:50 |
Dank je wel 😊 | |
Celestien | maandag 20 juli 2020 @ 20:14 |
Hoe ging het? Je kan ook nog eerst een paar gesprekken aangaan met een POH-GGZ en je daarna door (laten) verwijzen voor diagnostisch onderzoek. Als je goed kan camoufleren (al dan niet bewust) kán autisme jarenlang onder de rader blijven, maar blijf je wel met vreemde klachten zitten die niemand kan verklaren. | |
geeninspiratie1235 | dinsdag 21 juli 2020 @ 01:39 |
En autisme is een verklaring wou je zeggen? Geen genetische in ieder geval als ze dat niet lichamelijk aantonen. | |
Ffokjs1328 | dinsdag 21 juli 2020 @ 02:25 |
Bedankt voor reactie. Ik ben doorverwezen voor een diagnostisch onderzoek. Helaas begin ik over paar weken met een nieuwe baan in New York en zal ik daar het proces moeten doorlopen. Erg vervelend met deze twijfels nieuwe baan te beginnen. Weet dat het niet uit maakt, ik weet wat m’n zwakte punten zijn. Maar ben bang dat dat een belemmering gaat worden. | |
Bill_Hillie | dinsdag 21 juli 2020 @ 02:28 |
Bijzonder...TS lijkt wel een kloon van mij | |
Ffokjs1328 | dinsdag 21 juli 2020 @ 03:06 |
Wat dan haha | |
Bill_Hillie | dinsdag 21 juli 2020 @ 09:35 |
Nogal herkenbare OP | |
Ffokjs1328 | dinsdag 21 juli 2020 @ 09:38 |
Heb je de diagnose autisme? | |
geeninspiratie1235 | dinsdag 21 juli 2020 @ 10:11 |
Als je zomaar naar New York gaat voor werk kan ik me eerlijk gezegd niet voorstellen dat je veel beperkingen hebt psychologisch gezien. | |
Bill_Hillie | dinsdag 21 juli 2020 @ 10:15 |
Niet de diagnose autisme, maar de punten die je opsomt in de OP komen me wel bekend voor. | |
Celestien | dinsdag 21 juli 2020 @ 11:44 |
Je denkt dat hij niet naar New York kan omdat hij misschien autisme heeft? Kom eens onder die steen vandaan | |
geeninspiratie1235 | dinsdag 21 juli 2020 @ 12:07 |
Nee, dat schreef ik niet. Zijn autisme belemmert hem niet bepaald om zijn dromen na te jagen, is all I'm saying. Waardoor ik me afvraag wat het nut dan nog is van een diagnose. | |
Celestien | dinsdag 21 juli 2020 @ 12:20 |
Aha, gelukkig Ik denk dat het voor iedereen persoonlijk is. Maar bevestiging en uitleg van dingen die iemand meemaakt, kunnen op persoonlijk vlak heel belangrijk zijn. Of het krijgen van juiste begeleiding, indien nodig, is ook een deur die alleen open gaat bij een diagnose. Er zijn nog veel meer redenen, denk ik zo. | |
Lenny77 | dinsdag 21 juli 2020 @ 13:29 |
Want iemand met een diagnose jaagt geen dromen meer na? Ik denk dat je nog steeds onderschat hoe waardevol het kan zijn om gewoon de puzzelstukjes in elkaar te laten vallen en gewoon eindelijk begrijpen waarom iets op een bepaalde manier loopt. Dan hoeft dan zelfs niet eens te betekenen dat je er iets mee moet doen maar het WETEN is vaak al genoeg om ook rust te kunnen vinden. | |
Ffokjs1328 | dinsdag 21 juli 2020 @ 15:25 |
Ik snap je punt, echter is dit een nieuw soort werk. Ik ben goed in sollicitatie gesprekken, maar ik ben niet goed in werk. Of althans mijn klachten vormen een belemmering voor mijn werkzaamheden maar die zelfde klachten zorgen er wel voor dat ik me goed kan verkopen (door bijv obsessief mij voor te bereiden op een sollciaitiegesprek). Ik ben goed in momentopnames maar niet iets op de lange termijn volhouden. Dan komt m’n ware aard naar boven. Ik heb al eerder hier topic over gemaakt: moeite met dingen vasthouden. En ik denk dat dat wellicht ook hier mee te maken heeft. | |
Celestien | dinsdag 21 juli 2020 @ 18:22 |
Weten dat je niet 'gek' of 'vreemd' bent, kan soms al het hele verschil maken voor mensen met autisme. | |
Celestien | dinsdag 21 juli 2020 @ 18:26 |
Je wil 'alle scenario's', en niet alleen qua vragen, die je in het gesprek mogelijk tegen gaat komen 'in je hoofd' al eens gedaan hebben, zodat je niet voor verrassingen komt te staan? Dat kan meerdere oorzaken hebben. 'Doen alsof' is moeilijk. Je kunt niet je hele dag tot in de puntjes voorbereiden. Als je eenmaal op de werkvloer bent, dan moet je snel kunnen schakelen. Als dat je zwakke punt is, en je daar geen rekening mee houdt of niet kunt omvormen tot iets werkbaars, dan zal je er last van blijven houden. Met of zonder autisme. | |
Lenny77 | dinsdag 21 juli 2020 @ 18:36 |
Ja dit bijvoorbeeld. | |
Tyr80 | dinsdag 21 juli 2020 @ 19:18 |
Dit, of net iets anders, weten waarom je anders bent, en dat je eigenlijk net zoveel reden hebt om de rest van wereld afwijkend te vinden bijv. | |
Celestien | dinsdag 21 juli 2020 @ 19:35 |
Nadeel is dat 'de rest van de wereld' zich niet aan gaat passen aan mensen met autisme. Moeten we ook niet willen, maar wat meer begrip - voor de medemens in het algemeen - is nooit weg. | |
3MCB7 | dinsdag 21 juli 2020 @ 19:41 |
Nooit een baan gehad waarvan je dacht: dit kan ik best goed.? [ Bericht 13% gewijzigd door 3MCB7 op 21-07-2020 19:43:08 (tekst vergeten) ] | |
Nijna | woensdag 22 juli 2020 @ 08:15 |
Mee eens! Meer begrip zou mooi zijn. | |
Celestien | woensdag 22 juli 2020 @ 19:57 |
Of vooral: 'dit vind ik best leuk?' | |
3MCB7 | woensdag 22 juli 2020 @ 20:07 |
Wel net zo belangrijk ja. | |
Ffokjs1328 | donderdag 23 juli 2020 @ 02:21 |
Ja wel hoor maar toen kreeg ik geen full time aanbod na de proefperiode met als reden (onder andere) dat ze dachten dat ik het niet leuk vond. Ironisch genoeg bij de baan waar ik nu begin dachten ze dat ik het heel leuk vond, terwijl dat eigenlijk niet zo is... | |
geeninspiratie1235 | donderdag 23 juli 2020 @ 02:36 |
Ja dat begrijp ik maar welke hulp is er dan nodig vroeg ik me af. En door dat deuren gedoe kan het dus zijn dat er veel onzin diagnoses gesteld worden waar psychologen het zelf ook amper mee eens zijn, om de zorg maar vergoed te krijgen wanneer ze onder druk worden gezet. Jaagt wel dromen na, maar slaagt er nooit in om ze werkelijkheid te maken. Ten minste; als je beperking echt een handicap is. Ja, dat wil iedereen, een verklaring die rust geeft. Maar kan de psychologie die geven? Nou ja mijn ervaring was van niet, maar misschien heeft de TS meer mazzel. Maar waarom neem je dan zo’n risico door naar New York te gaan? Hoe kan het dan dat je dat durft als er blijkbaar zoveel mislukt. Huh? Hoe kan dat dan dat ze dachten dat je iets niet leuk vond wat je wel leuk vond en andersom? [ Bericht 18% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-07-2020 02:46:59 ] | |
Nijna | donderdag 23 juli 2020 @ 08:21 |
Ik zie niet in waarom iemand zijn of haar dromen geen werkelijkheid kan maken, ondanks bv een autisme diagnose. Als je een werkplek kan vinden die je ligt, waar ze rekening met je willen houden, waarom zou je dan niet je dromen waar kunnen maken? Juist door een diagnose kan het zijn dat je duidelijker hebt waar je tegenaan loopt, wat nodig is. Als jij moeite hebt met geluiden, moet je niet in een kantoortuin gaan zitten. Maar misschien kan je datzelfde werk in een kantoortje apart, heel prima doen. Ik vind het moedig dat Ffokjs1328 de stap zet om naar New York te gaan. Je kan er ook voor kiezen om het niet aan te gaan en veilig "thuis" te blijven, maar er zijn ook mensen die die uitdagingen wel aangaan en misschien wel nieuwe dingen ontdekken. Ook niet mijn ding hoor, overigens. Ik heb liever het hele pad uitgestippeld voor ik ergens aan begin en vaak belemmert dat me al zo dat ik niet eens begin. Ik zou best iets meer moed en vergevingsgezindheid naar mijzelf willen hebben om ergens aan te beginnen en maar te zien hoe het loopt. | |
Bill_Hillie | donderdag 23 juli 2020 @ 08:37 |
Eigenlijk zou ik helemaal niet bezig zijn met een diagnose die gesteld moet worden. Het is niets anders dan jezelf een labeltje laten opspelden dat je anders bent. En anders dan wat eigenlijk? Ga gewoon diepgravend onderzoek doen na hoe jij als mens in elkaar steekt; breng je zelf volledig in kaart met je sterke en zwakke punten en maak er verder het beste van. | |
Lenny77 | donderdag 23 juli 2020 @ 09:54 |
Slaagt er nooit in? Wow, dat is een flinke mening zeg! En ik ken genoeg mensen in mijn omgeving die het tegendeel bewijzen.. En ja je kan weldegelijk rust krijgen door de psychologie. Als bv bepaald gedrag verklaard kan worden dan kan je bepaalde doemgedachten bij jezelf aan de kant schuiven. Het leven kan daardoor alleen al minder zwaar worden! | |
geeninspiratie1235 | donderdag 23 juli 2020 @ 11:34 |
Ja dat bedoel ik dus. Dat jij je al belemmert voelt voordat je begint. Dat lijkt mij eerder ‘normaal’ bij mensen die een psychologische aandoening hebben waarvoor ze een diagnose en hulp (want geen psychiater gaat alleen maar voor de lol of zelfreflectie een diagnose stellen) nodig is. Dat geloof ik ook allemaal wel... als je geen groot probleem is geloof ik best dat psychologische hulp heerlijk kan zijn. Lekker wat aandacht en lullen over grotendeels onbelangrijke onzin, terwijl je van de samenleving de bewondering krijgt aan jezelf te werken en ten minste hulp te accepteren en je zelf ook het gevoel hebt dat je aan jezelf werkt en je voldoende rechtvaardiging krijgt voor je mindere eigenschappen terwijl het allang goed met je ging. Maar wat ik wou zeggen is dat ik nou niet bepaald het idee krijg van de op dat deze hulp echt prioriteit heeft. Echter wat Ffokjes1328 daarna schrijft vind ik dan wel weer interessant, omdat het minder normaal en “geslaagd” overkomt dan zijn eerdere posts. | |
Lenny77 | donderdag 23 juli 2020 @ 12:17 |
Maar wie ben jij om te bepalen wanneer een probleem groot genoeg is en geen onbelangrijke onzin? Dat je alleen maar zit te lullen en aandacht wil als je naar een psycholoog gaat? Wie bepaalt wanneer iets erg genoeg is om gerechtvaardigd hulp te gaan zoeken? Dat het gewoon al goed met je ging? En nogmaals: hulp hoeft niet eens therapie te zijn. Trouwens, niemand loopt ermee te koop als ie naar een psycholoog gaat, daar staat nog steeds een taboe op, dus het is al helemaal niet om bewondering te krijgen van de rest.. | |
Celestien | donderdag 23 juli 2020 @ 13:24 |
Nee, zo gaat het niet. Diagnoses worden niet 'zomaar' gesteld omdat iemand dat wil. Psychiatrische diagnoses, daarvan moet iemand aan bepaalde kenmerken voldoen (en da's een hele rits op veel verschillende gebieden), en wordt uitvoerig getest, geïnterviewd en niet alleen de persoon zelf, maar - in geval van vermoeden van autisme - ook naasten en ouders, om zo een beeld te krijgen van de persoon nu, maar ook van de persoon als kind. Da's niet een kwestie van een keertje een uurtje op de stoel bij een hulpverlener. Qua hulp hangt het af waar een persoon behoefte aan heeft. En dat kan van alles zijn: geen enkele autist is hetzelfde. En je hebt geen diagnose nodig om met een psycholoog te praten, hoor. Maar voor bepaalde specialistische hulp, heb je een diagnose nodig. Lijkt me niet meer dan logisch. Ik krijg, door je tekst, een beetje 't idee dat jij denkt dat sommige mensen die een diagnosetraject ingaan, voor een deel, vooral aandachtvragers zijn die koste-wat-het-kost een diagnose willen, zodat ze hulp krijgen voor waar zij zélf denken waar ze aan lijden. En dat psychiaters en psychologen machteloos zijn tegen de druk van zo'n persoon. Correct me if I'm wrong. | |
Celestien | donderdag 23 juli 2020 @ 13:34 |
Je verwart het met 'zelfkennis'. Als jij niet van het werken bij een open raam houdt, dan ga je ergens anders zitten. Als iemand last heeft van geluid, dan zoekt hij/zij een rustig plekje. Nadeel is dat dat die niet altijd zo makkelijk is om de eenvoudige reden dat de meeste mensen daar géén last van hebben. En da's meteen het vervelende: omdat je in de minderheid bent, en niet prettig in de middenmoot valt, zijn daar geen of weinig voorzieningen voor getroffen. Uitstekende werknemers komen hierdoor in de problemen, en da's jammer. Als men nu wat meer rekening hield met elkaar, zou het prettig zijn. Maar helaas komt het maar al te vaak voor dat men alleen wat wil doen als iemand kan wapperen met die diagnose. Het is best sneu eigenlijk. Dat ben ik met je eens. Ik weet 't niet, hoor, maar mensen die écht psychologische problemen hebben, die gaan niet naar een psycholoog om 'aandacht te krijgen' en te 'lullen over onbelangrijke onzin' en zéker niet om schouderklopjes te krijgen van hun omgeving. | |
RM-rf | donderdag 23 juli 2020 @ 14:41 |
Waarom zorgt een labeltje ervoor dat je je beter kent? de betekenis van die labeltjes zelf verandert ook... bv wat Autisme is, verandert steeds verder... oorspronkelijk was het een zware cognitieve en communicatieve stoornis; Autisten waren grotendeels mensen die zelfs bv spraak niet tot nauwelijk konden leren, en zich terugtrokken van iedere sociale interactie of lichamelijk contact. bv de definitie van onderzoeker Leo Kanner in 1941 betrof: - grote moeilijkheden in sociale contacten - overgevoeligheid voor geluiden - grote moeilijkheden in aanpassen aan verandering van omstandigheden - overgevoeligheid en allergieen voor bepaalde soorten voedsel - Echolalia (betekenisnoos nabootsen van geluiden, soms ook het repeteren van tot hen gesproken woorden zonder begrip van de betekenis) - moeilijkheden bij spontaan gedrag/reacties - hang naar herhaling/repetitiviteit - een potentieel grote intelligentie, maar grote problemen deze 'spontaan' op te roepen of flexibel in te zetten. ongeveer gelijktijdig onderzocht Hans Asperger ook een aantal kinderen, die echter wel vaak langzaam taal geleerd hadden en beschreef soortgelijke gedragingen. Zijn onderzochte personen bleken echter wel langzaam communicatieve vaardigheden te leren. Wel beshreef hij specifieker grote motorieke problemen bij deze kinderen, zowel fijne motoriek als grovere en bv problemen in het vinden van evenwicht. | |
Celestien | donderdag 23 juli 2020 @ 15:47 |
Mja, er is lang gedacht dat autisme alleen voor kwam bij kinderen, jongens. Meisjes hadden 'last van maandelijkse problemen', ook al waren ze daar in sommige gevallen nog te jong voor. En dat kleine jongens opgroeien tot volwassenen, daar stonden ze ook niet bij stil. Wat dat betreft is de kennis verbeterd. | |
Nijna | donderdag 23 juli 2020 @ 16:16 |
Maar er is meer variatie in psychologische aandoeningen dan alleen je belemmert voelen voordat je begint. En bij ass is die variatie er ook. Dat zegt overigens niet dat je op andere gebieden niet vast kan lopen. Ik denk dat je van te voren belemmert voelen ook te maken heeft met hoe je bent van jezelf. De een is nu eenmaal ondernemender dan de ander of minder bezorgd. Ik lees (tenminste dat denk ik te lezen) zoveel frustratie en/of boosheid... maar wellicht lees ik het verkeerd (auti he... dus ik heb een excuus... ). In de ideale wereld zouden we geen diagnoses nodig hebben, omdat mensen elkaar meer zouden accepteren met hun "eigenaardigheden" en meer bereid zouden zijn om dan te zorgen dat iedereen kan werken of functioneren op een plek of manier die voor die persoon passend is. Ik heb ook het idee dat de maatschappij tegenwoordig veeleisender is, alles moet sneller en beter. We worden bedolven onder de social media berichten waar iedereen maar loopt te showen hoe goed het wel niet gaat. Volgens mij is dat een van de redenen dat er meer diagnoses gesteld worden, mensen redden het niet. Terwijl dat vroeger makkelijker lukte en ze minder op- of uitvielen. Maar dat is mijn theorie... ik ben geen wetenschapper, hooguit ervaringsdeskundige. Mijn moeder zei altijd dat er iets was, maar daar kon ze de vinger niet op leggen. Ik gooide geen stoelen door het lokaal dus niemand deed er wat mee... ik was 32 toen ik mijn diagnose kreeg... meisjes hadden geen ass en nog steeds zijn er behandelaren die als je oogcontact maakt, autisme gelijk afstrepen... Achterhaald denk ik. [ Bericht 2% gewijzigd door Nijna op 23-07-2020 20:15:42 ] | |
geeninspiratie1235 | donderdag 23 juli 2020 @ 16:36 |
Ik bepaal helemaal niks voor anderen, dat beweer ik nergens, maar ik mag toch hopen dat ik mijn eigen mening wel zelf mag bepalen? Het gaat in dit topic wel om een diagnose die gebruikt wordt voor het geven van therapie. Als dat niet nodig is om de hulp te krijgen die je wilt kun je net zo goed geen diagnose hebben, is mijn mening. Nou, iedereen hemelt het in dit forum anders wel op als mensen naar een psycholoog gaan, en aan het stigma autisme zitten heden ten dage zowel negatieve als positieve associaties vast. Oke, dan gaat het niet zo. Wat jij wilt. Het verschilt per persoon en ik heb geen zin om hier over anderen dingen te gaan invullen, is het te warm voor. Nou, dat is anders wel wat je veel als argument leest op dit forum. Dat mensen gewoon iemand zoeken die naar hun luistert meer niet en dat ze soms over willen stappen naar een ander omdat de huidige het alleen over koetjes en kalfjes kan hebben. En iedereen geeft elkaar hier eindeloos veel complimenten als ze hulp aanvaarden. Het is ook goed, als iemand ten minste het gevoel heeft de hulp echt nodig te hebben dat het de laatste strohalm is want anders irriteren huisartsen/psychiaters zich er alleen maar aan schreef men in Trouw (maar zelfs dan nemen ze je problemen vaak nog niet eens serieus) en ook het gevoel heeft te worden geholpen. | |
Celestien | donderdag 23 juli 2020 @ 17:17 |
Dat lijkt me een goed streven Het lijkt of iedereen tegenwoordig die flexibele en stressbestendige teamplayer moet zijn, die 10 ballen tegelijkertijd in de lucht houdt, het goed vertoeven vindt op een chaotische flexplek/kantoortuin en het allerbeste presteert als de werkdruk lekker hoog is. (er zijn nog nooit zoveel mensen met een burn-out geweest... Het zegt wel iets over het ongezonde klimaat) Social media is helemaaaaal ver an de realiteit. Laten we daar niet eens aan beginnen Behoorlijk achterhaald. Ik was 39 & had nooit aan autisme gedacht, tot ze het vermoedden bij mijn dochter. Zij heeft 't overigens niet. | |
Celestien | donderdag 23 juli 2020 @ 17:43 |
Hmmm, ik kan niet voor iedereen spreken. Zou 't niet eens willen. Veel te vermoeiend. Al kan ik dit wel zeggen: Lenny77 heeft gelijk als 't gaat om 't taboe op het zoeken van psychologische hulp. Je kan beter een been breken, denk ik wel eens. Dan kan je pas écht zien dat iemand hulp nodig heeft. Als je op psychologisch gebied hulp ontvangt, dan lijkt men al snel te denken dat je gek bent, labiel bent of onbetrouwbaar. Het slaat nergens op. En da's pas echt een vervelend label. Ik ken overigens geen enkele autist die z'n autisme an sich als iets positiefs ervaart. Wat men in Trouw schrijft, daar zou ik niet teveel waarde aan hechten. Ze doen het voorkomen of alle psychologen/psychiaters er zo over denken. Wat natuurlijk niet waar is. Dat snap jij ook wel. | |
Nijna | donderdag 23 juli 2020 @ 20:16 |
Hier ook, toen mijn dochter de diagnose kreeg zijn ze bij mij ook gaan kijken en toen kreeg ik ook de diagnose. | |
Celestien | donderdag 23 juli 2020 @ 21:01 |
Had jij ook, toen je meer kennis kreeg over autisme (je hebt vast ook psycho-educatie aangeboden gekregen), dat je ontdekte dat je erg aan 't camoufleren was? Onbewust, vooral. En dat je ook dingen, waarvan je dacht dat het echte 'Nijna trekjes' waren, onder ASS bleken te vallen? | |
geeninspiratie1235 | vrijdag 24 juli 2020 @ 02:22 |
Nou zelf breek ik niet liever m’n been. Kan echt niet tegen pijn. Maar ja het voordeel is inderdaad dat men het snapt en het daadwerkelijk genezen kan worden, dat je concrete hulp krijgt en niemand je veroordeelt en dat je daarna weer kunt functioneren terwijl je aan psychologische problemen vaak gewoon je hele leven vast zit omdat maatschappelijk is geaccepteerd dat het niet zoveel uitmaakt dat er geen concrete snelle genezing voor is inderdaad. Nou mensen met autisme kunnen zich wel meer specialiseren door eenzijdige interesses en rationeler denken. Dat is het vooroordeel, zal anno 2020 vast niks meer van waar zijn omdat de definitie van autisme nu nog minder specifiek is dan het woord leven of zo. Waarom niet? Ik lees niet vaak kranten maar ik wist niet dat Trouw echt een slechte krant was of zo. Hecht jij nooit waarde aan krantenartikelen? Het is logisch dat het je niet kunt concluderen dat ze er allemaal zo over denken, maar er zijn dus hulpverleners die zo denken. Bron: trouw en ik ben een anekdote van het tegenovergestelde van psychiaters/huisartsen die bezoek om zoveel mogelijk niet ernstig genoeg bevonden psychologische problemen aanmoedigden nog niet tegengekomen, link? | |
Nijna | vrijdag 24 juli 2020 @ 09:32 |
Er viel zoveel op zijn plek toen ik meer ging lezen over ass. Ik ben mijzelf beter gaan begrijpen en snap nu ook meer waarom dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn. Of waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Dat heeft wel geholpen, net alsof ik daarna verder kon. De diagnose heeft voor mij zeker meerwaarde gehad, ik denk dat ik anders allang het bijltje erbij neer had gegooid. | |
Celestien | vrijdag 24 juli 2020 @ 10:41 |
Wat jij wil Ja, natuurlijk zijn er hulpverleners die er zo over denken. Zoveel mensen, zoveel meningen. De ene dokter vindt dat je met hoofdpijn meteen moet langskomen, de ander oppert een paracetamolletje. Het zijn mensen, hè. En er is nu niet echt een handboek waarin staat wanneer iemand iemand precies (en wel precies op dat moment, hè!) op psychologische hulp mag vragen. Psychologen zullen daar hun eigen ideeën over hebben. Lijkt me niet meer dan menselijk, hoor. Maar wat is nu het eigenlijke probleem wat je hebt met psychologen? Of met autisme, for that matter? Wellicht snap ik dan beter waar je vandaan komt. | |
geeninspiratie1235 | vrijdag 24 juli 2020 @ 22:20 |
Dat klopt ook wel ja. Dat is inderdaad de menselijke kant van hun beroep. Maar dat het niet is vastgelegd vind ik nou juist slecht. Je weet zo niet waar je aan toe bent en er lijkt sprake te zijn van willekeur. Maar misschien dat het door al die verschillende meningen idd niet mogelijk is om er een eerlijke voor iedereen geldende regel van te maken. Dat is ook mijn probleem met de psychologie, dat er zoveel individueel wordt ingevuld door behandelaren en dat je dus nooit garantie hebt op iets. Laat staan op een concreet resultaat. Je moet maar hopen dat je er beter door wordt, anders is het je eigen schuld. De behandelmethoden zijn gebaseerd op theorieen maar hoe deze theorieen gegrond zijn in de aantoonbare realiteit leggen ze nooit uit. Je moet er helemaal op vertrouwen maar dat doen veel mensen die niet in therapie zijn ook niet. Er heerst scepticisme tegenover psychologische aandoeningen, waardoor ze eigenlijk alleen van waarde zijn als je in een omgeving bent waarin men erin gelooft. Vooral autisme lijkt tegenwoordig een erg vaak voorkomende aandoening. Ik geloof er natuurlijk wel in dat mensen verschillende persoonlijkheden kunnen hebben, anders omgaan met prikkels enz. Maar voordat ik geloof dat iemand een chronische, genetische aandoening zoals autisme heeft wil ik zien dat het lichamelijk is aangetoond. Dat doen psychiaters/psychologen niet en daarom haat ik de stelligheid waarmee ze sommige beweringen over lichamelijke/genetische oorzaken bij een individu doen. | |
Nijna | zaterdag 25 juli 2020 @ 12:44 |
Maar in de psychologie zijn dingen nu eenmaal niet zo duidelijk lichamelijk aan te tonen, over het algemeen. Dus dan kan je eigenlijk alle diagnoses wel in twijfel trekken die in de psychiatrie gegeven worden. Dan blijft er maar weinig overeind, maar dat betekent niet dat mensen er geen last van hebben. | |
Celestien | zaterdag 25 juli 2020 @ 12:49 |
Kijk, dit is informatief. Nu begrijp ik beter waar je vandaan komt en op basis van welke opvattingen je mening is gevormd. Psychologie lijkt inderdaad niet iets wat gebaseerd op keiharde wetenschappelijke feiten op alle vlakken. We kunnen inderdaad niet alle mensen over één kam scheren: welke behandeling voor persoon A een positieve uitwerking heeft, kan voor persoon B de plank misslaan. En dan laten we hiermee nog buiten beschouwing dat een psycholoog, behalve een eventuele diagnose, afhankelijk is van wat de client in kwestie onder woorden kan brengen, waardoor een behandeling kan worden gekozen. Er zijn veel factoren die meewegen of een bepaalde methode al dan niet slaagt. Ik heb de boel ook liever feitelijk en voorspelbaar. Bij voorkeur in een boek waarin gewoon stáát wat de juiste weg is. Helaas is dat er niet. Het zal ook nooit komen zolang je met mensen te maken hebt. Menselijke diversiteit is idd heel normaal. Gelukkig maar Er zijn inderdaad aanwijzingen aan het licht gekomen dat autisme, in ieder geval deels, erfelijk is of kan zijn. Maar welke genen daar precies voor verantwoordelijk zijn (of welke combinatie daarvan) daarvan doet men nog steeds onderzoek. Met iedere ontdekking vormen zich ook weer nieuwe vragen. Door o.a. deze onderzoeken, veranderen ook die diagnostische criteria eens in de zoveel tijd. Alle subtypen zijn verdwenen, en we hebben nu het overkoepelende ASS. Psychiaters en psychologen stellen een diagnose op basis van criteria op basis van de DSV-5 (in sommige landen de ICD-10), waarbij informatie komt van de cliënt, diens omgeving (familie, vrienden), vragenlijsten en interviews met de cliënt en een (of meerdere) naaste(n). Dat is de enige methode die we hebben, omdat we nog niet precies weten hoe 't in het hoofd werkt. Wat we wel weten is dat er een verschil is in de manier van het verwerken van informatie in de hersenen, die kunnen zorgen voor evt. problematiek. Een psychiater of psycholoog zal deze problematiek nooit weg kunnen nemen. Denk dat we het daar wel over eens kunnen zijn. Maar ze kunnen wel hulp bieden over hoe je ermee om kunt gaan. Op persoonlijk vlak, zoals je we wellicht al gelezen of geconcludeerd hebt, heb ik ook een diagnose ASS. En de psychologische hulp die ik het ontvangen, sloot ook niet altijd aan op mijn specifieke vragen. Dat is af en toe frustrerend. Je dénkt: 'Eindelijk weet ik wat er is' en dat de hulp en antwoorden dan allemaal voor je klaar staat. Dat is gewoon niet zo. Wat het je wél geeft is kennis. Ik houd van feiten, dus kom maar op met dat wetenschappelijk onderzoek. En dan komen ze met mindfulness... Hoewel ik ook wel weet dat dit - ondanks z'n zweverige imago - echt niet zweverig hoeft te zijn, heb ik lang getwijfeld of ik hier wel aan wilde. Het heeft me ook niet veel opgeleverd, als ik eerlijk ben. Maar het heeft wel íets opgeleverd. Dus 't is niet voor niets. En zo moeten we - autisme of niet - allemaal zelf ontdekken wat werkt, maar ons er niet achter verstoppen. Klinkt wel een beetje als een preek, hè? Niet de bedoeling. De korte versie: ik snap dat je sceptisch bent. | |
Nijna | zondag 26 juli 2020 @ 10:07 |
Mindfulness, hoe vaak ik dat al voorbij heb horen komen... helaas trof ik een zweverig type en ik kon er echt niks mee. | |
Celestien | zondag 26 juli 2020 @ 11:20 |
't Vaak de zweverigheid die 't verpest, hè. Het enige dat ik eruit gehaald heb, is dat ik mijn hoofd rustig kan krijgen door bewust te focussen op andere geluiden, om de beurt. Bodyscans en 'je aandacht naar binnen en op je ademhaling richten' daar kan ik ook niets mee. | |
geeninspiratie1235 | dinsdag 28 juli 2020 @ 19:13 |
Dat doe ik ook, en een diagnose is dan ook iets anders dan hetgeen waar mensen zelf aangeven last van te hebben. Als dat zo was waren er ook geen psychiaters/psychologen nodig. Jij bedankt voor je uitgebreide reply. Maar als je de dingen werkelijk liever feitelijk en voorspelbaar hebt, waarom ben je dan uberhaupt in therapie? Voor mij klopt er dan iets niet. Of je bent teleurgesteld in behandeling en dan snap ik niet waarom je nog gaat, of je hebt de dingen toch nog net iets liever zweverig en onvoorspelbaar. Ik weet niet of bijvoorbeeld verlamde mensen en mensen met hun hele leven het verstand van een 2jarige deze opvatting voor 100% zullen delen We? Ben je zelf psychiater/psycholoog? Niet om lullig te doen, maar zo ver is iedereen en niet alleen de onderzoekers. Ja, er zijn nu aanwijzingen voor connecties van hersenen met darmen enz, maar er zijn nou niet bepaald aanwijzingen dat mensen met autisme een afwijking in hun voeten hebben bij wijze van spreken. Informatie is ook zo’n heerlijk specifiek begrip wat goed is afgebakend en waarmee je gelijk aan de slag kunt Oke, waarvoor dient die hulp dan? Wat houdt “ermee omgaan” in? Als je leeft en je hebt autisme ga je er toch mee om? Op mij komt het vooral over als de omgeving aanpassen. Als mensen door het leren van informatie over sociaal gedrag minder autistisch gedrag vertonen en het is een stoornis die voornamelijk gediagnosticeerd wordt door gedrag, dan zijn ze als we naar de feiten kijken dus wel minder autistisch geworden. Maar op mij komt dit niet echt geloofwaardig over. Als het werkelijk voor jou ook zo frustrerend was geweest als ik het heb ervaren dan had je het denk ik niet volgehouden of sprak je er nu niet zo verdedigend over. Jezus, dat hebben ze aan mij dus nooit gegeven. Je hebt mazzel daarmee denk ik. Maar ik heb wel zelf wetenschappelijke onderzoeken gelezen erover die mij echt teleurstelden. Als de conclusie telkens maar weer gekenmerkt wordt door duizend “misschienen” en “er is meer onderzoek nodig”, “we kunnen nog niks bewijzen” bla bla dan gooi ik het alweer in de prullenbak. De wereld is dan helemaal niets wijzer geworden van het onderzoek. Nee het klinkt niet als een preek, maar het is wel erg onduidelijk omdat je jezelf steeds tegenspreekt. Je hebt iets gehad aan het mindfulness zeg je, het afleiden van de onrust in je hoofd, maar hoe heeft dat concreet je leven verbeterd? En hoe heeft dit met autisme te maken? Mindfulness wordt aan zowat de hele wereld aangeraden ook aan mensen zonder autisme dus ik hoop dat dit niet de enige behandeling was voor autisme. Hoe hadden ze mindfulness uberhaupt minder zweverig kunnen maken? In ieder geval weet men vooraf van mindfulness dat het zweverig kan zijn en windt niemand daar doekjes om. | |
Celestien | dinsdag 28 juli 2020 @ 20:22 |
Mensen met autisme hebben de wereld over het algemeen bij voorkeur voorspelbaar. Uitzonderingen daargelaten. Ik ben overigens zelf niet in therapie. Maar wat hebben die met autisme te maken? True, je zal ook verlamde mensen en mensen met het vermogen van een 2-jarige hebben, maar kan me niet herinneren dat we het daarover hadden. 'We' in algemene zin. Had ook 'ze' kunnen zeggen. Dat mag je er van maken, als dat prettig voor je leest. Ben geen psychiater of psycholoog. Moet er niet aan denken. Geloof dat lichamelijke kenmerken niet bij autisme horen. Maar idd, het zou fijn zijn als we - whoops - ze wat meer wisten. Gelukkig weten er er al zoveel meer kennis dan vroeger, toen ze dachten dat alleen jochies met autisme bestonden. Ja, maar niet per se optimaal. Voorbeeldje: veel mensen met autisme hebben last van die prikkelgevoeligheid. Daar kun je mee leren omgaan: jezelf 'trainen' om er minder last van te hebben, maar niet iedereen weet waar ze moeten beginnen (of dat het ongemak daar vandaan komt, for that matter). Het is niet of je het centrum of een supermarkt rustiger kan maken: je moet er toch naartoe. Dat valt wel degelijk, in zekere mate, onder controle te krijgen. Sommige mensen kunnen dit zelf, anderen hebben adviezen nodig, en daar kan en psycholoog mee helpen. Prikkelgevoeligheid is immers niet iets wat alleen voorkomt bij autisme. Wat ook zinvol is (of kan zijn) is andere mensen ontmoeten met autisme. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ken zéér weinig met met autisme. Of áls ze er zijn, dan heb ik 't nooit herkend. Net als mensen het bij mij niet of amper zien. Om mensen te ontmoeten die tegen dezelfde dingen aanlopen, kan heel fijn zijn. 'Goh, ik ben niet de enige...' Daar zit 'm nu juist het probleem: dat mensen geen autistisch gedrag lijken te vertonen, betekent niet dat het er niet is. Aan mij zie je het ook niet. Ik wandel over straat, ga naar de winkel en kwebbel met mensen alsof ik nooit anders gedaan heb. Maar je ziet me niet ná die tijd, je ziet de nasleep er niet van. Het kost mij bijv. bakken vol energie om te doen of ik 'normaal' ben. Ik kan hier nog wel een tijdje over doorgaan, maar heb al meer gedeeld dan de bedoeling was. Laten we zeggen dat het een vreemde wisselwerking is voor veel mensen, en dat autisme vaak onder de rader blijft omdat mensen het goed kunnen verbloemen. Soms zonder dit te weten, want iedereen doet dit toch? Of toch niet? Dat niet alles louter positief was, is nooit en reden om het geheel te veroordelen tot zinloos gewauwel. Ja, maar hoe denk je dat wetenschappelijk onderzoekt werkt dan? Een wetenschapper zal bij voortdurend onderzoek nooit keihard claimen dat hij hét antwoord heeft. Nee, jij wilt de wereld zwart/wit. Daar dat is-ie niet. En ik vrees, omdat ik in grijs-termen spreek, je in de war raakt. Wat ik jammer vind, want het is niet mijn bedoeling om onduidelijk te zijn. Maar ik kan 't ook niet beter maken. Er is geen behandeling voor autisme. Er is alleen 'damage control'. En je hebt mindfulness oefeningen die special gericht zijn op mensen met autisme. Misschien is het goed als je zelf iets meer gaat lezen over autisme om zodoende meer kennis op te doen over waar ik bedoel met 'onrust in het hoofd' en 'wat dit met autisme te maken heeft'. Want ik vrees dat als ik nog meer moet uitleggen dat ik geld moet gaan vragen voor de lessen (Dat laatste is een grapje, overigens. Even voor de duidelijkheid) [ Bericht 0% gewijzigd door Celestien op 28-07-2020 20:34:37 ] | |
Nijna | woensdag 29 juli 2020 @ 08:33 |
Een enorme post, ik merk als ik het lees dat ik overal een weerwoord op zou willen geven, omdat ik het gewoon niet eens ben met wat je schrijft. De wereld is niet zo zwart-wit... Ik denk ook niet dat we hetzelfde gaan denken over bepaalde dingen, dat hoeft ook niet. Ik ga maar eens een tijdje proberen om je niet te overtuigen, die energie bewaar ik voor andere dingen | |
geeninspiratie1235 | donderdag 30 juli 2020 @ 00:43 |
Dat komt niet over alsof je het zelf ook zo voelt. Mensen met autisme hebben ook (ogenschijnlijk) geen interesse in anderen. En ze zijn bereid om buiten de vaste kaders te denken, waar autisme er volgens mij ook 1 van is. Oke, dan neem ik maar aan dat je genoeg geleerd hebt ervan om het nu niet meer nodig te hebben of zo. Nee, wel over menselijke diversiteit die altijd goed was Bedankt, dat leest idd prettiger. Waarom moet je er niet aan denken? Zijn de hersenen geen onderdeel van het lichaam? Nou dat betwijfel ik dus, maar ik ga er idd eens meer over opzoeken. Bedoel je zoiets? Daar hoeven mensen geen autisme diagnose voor te hebben, dat kunnen ze ook zonder diagnose zo van overprikkeling.com halen. Overigens vraag ik mij af hoe lang deze mensen wel niet boodschappen aan het doen zijn en hoeveel reistijd ze kwijt zijn als ze maar enkele boodschappen per keer halen, of hoeveel geld ze aan bezorgkosten kwijt zijn/hoe lang het heeft geduurd voordat ze eindelijk aan de beurt waren maar dat terzijde. Psychologen zullen wel andere tips geven, hoop ik. Mensen die beweren autisme te hebben (of wat nog veel vaker voorkomt: mensen waarvan de omgeving zeker weet dat ze autisme hebben) ontmoet ik bij de vleet, misschien ligt het aan je omgeving. Aardige mensen vaak maar zo divers dat ik niet het gevoel kreeg dat ze allemaal tot dezelfde categorie behoorden. Misschien wilde ik dat niet zien dat kan ook. Ik probeer ze als gewone mensen te zien en niet als gehandicapten waar van alles aan mankeert. Ze waren dan ook totaal niet beperkt in hun doen en laten op een manier waarvan ik dacht dat kan echt alleen iemand met een autisme label gebeuren. Natuurlijk hadden sommigen wel problemen, maar die vond ik zelf evengoed verklaarbaar door iets anders dan een mysterieuze onzichtbare aandoening die nooit meer overgaat. Maar wat vind jij dan van de criteria voor een autisme diagnose: 8 van de 13 criteria gaan over gedrag en niet over wel of niet uitgeput zijn. Ook weet jij toch ook helemaal niet hoeveel mensen zonder autisme zich ook zo voelen als jij of gaven ze daar onderzoeksresultaten van? Voor jou niet nee. Dat er een feit over de realiteit wordt gepresenteerd die is ontdekt wat aan te tonen is en dus door anderen ook te ontdekken ter controle of te ontkrachten. Dan hoeft de mening van die wetenschapper daar niet per se bij, de methode spreekt dan voor zich zodat er door verder onderzoek zal blijken of ze wel of niet gelijk hadden. Wanneer het niet duidelijk is wat er precies is ontdekt of ze zelf al niet eens geloven dat het waar zou kunnen zijn kan er niet eens worden bepaald wat het antwoord zou kunnen zijn of hoe het zou kunnen worden gecontroleerd of het inderdaad ook HET antwoord is dus waar draagt het resultaat dan aan bij? Ja oke, je hebt dus wel iets gehad aan die behandeling en tegelijkertijd ook weer niet. Zo voel ik me ook vaak, en dat is inderdaad verwarrend. Ik heb dan het gevoel alsof alles chaos is. Dat is niet per se een autistische karaktereigenschap trouwens https://www.desteven.nl/t(...)oefte-orde-structuur Bron:wikipedia Maar soms kun je het voor jezelf inderdaad niet duidelijker maken nee. Ja ik heb er met echt ontzettend veel weerzin iets over opgezocht op die site die ook zo heet maar ik kan daaruit nog steeds niet opmaken wat er anders is aan deze mindfulness dan die voor mensen zonder autisme. Lees over dat men zich moet focussen op de ademhaling en het lichaam. Er moet geen beeldspraak in voorkomen, maar wanneer komt dat uberhaupt voor? Alsof psychologen normaal gesproken bij Mindfulness altijd gedichten voordragen van bijvoorbeeld Judith Herzberg of uit boeken van Anton Koolhaas voorlezen. Die bodyscan is gewoon een standaard meditatie/mindfulnessmethode. Tja, je hebt nu al een weerwoord gegeven. Maar goed, verstandig dat je je energie verder bewaart. Als je doel is om mij te overtuigen wat dit onderwerp betreft zal dat je toch niet lukken, helemaal niemand zal dat ooit meer lukken. [ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-07-2020 01:29:20 ] | |
Celestien | donderdag 30 juli 2020 @ 08:01 |
Je komt zo verbitterd over, geeninspiratie1235. | |
geeninspiratie1235 | donderdag 30 juli 2020 @ 10:47 |
Ja dat schrijft bijna iedereen hier. Maar als je dat zo schrijft komt het op mij denk ik ongeveer hetzelfde over als jij je voelt als ik tegen jou zou schrijven “Je komt zo autistisch over, Natalie”. Maar ja dat heb ik misschien dus ook op die verwijtende toon gedaan. Maar ik geloof heus wel dat je je anders voelt en daar problemen van ondervindt, maar voordat ik geloof dat dit door autisme komt wil ik gewoon in mijn ogen beter bewijs zien en omdat dit er vast wel nooit komt op individueel niveau geloof ik gewoon niet in hun manier van diagnosticeren. | |
Celestien | donderdag 30 juli 2020 @ 11:39 |
Zo'n opmerking doet mij heel weinig, dus wat dat betreft, no worries there. Er zullen veel mensen zijn die, door hun autisme of andere issues, problemen ervaren, en voor wie het echt een beperking is. Ik zie mijzelf niet als 'iemand met een beperking', maar ik ben dus ook geen zwaar geval En hoe je dat op wilt vatten, dat mag je zelf bepalen. En ook niet iedereen met autisme zit 'in therapie'. Ik kreeg, door een eerdere opmerking van jouw kant, het idee dat je denkt dat dat standaard het geval is, omdat mensen met autisme kennelijk flink wat te leren hebben. Wat dus vooral 't probleem in deze is, is dat je niet achter de huidige manier van diagnose-stellen staat, en derhalve twijfelt aan het bestaan van zoiets als autisme. Maar wat is de achterliggende drijfveer? Je bent fel & hebt veel kritiek, dus wat is het wat jou zo raakt m.b.t. psychologische hulp en/of autisme an sich? Heb je zelf een negatieve ervaring op dit gebied of in je omgeving? Als dit een vervelende vraag is, voel je vrij om hem te negeren, hoor. Als anderen baat hebben bij psychologische hulp (voor autisme of iets anders), wie ben jij (of ik) dan om daar een preek over te geven? Laat men doen waar men zich prettig bij voelt. Je hoeft de wereld niet te redden verder | |
AntiChrist | vrijdag 31 juli 2020 @ 09:49 |
Je klachten komen inderdaad redelijk overeen met mensen in het spectrum , ik heb begin dit jaar ook met gelijksoortige klachten een intake gedaan en na wat wikken en wegen kwam daar ADHD uit. Ik kreeg overigens wel direct de opmerking dat ze ook aan autisme dachten... na m'n ADHD behandeling kijk ik nog even of ik dat ook laat onderzoeken. | |
geeninspiratie1235 | vrijdag 31 juli 2020 @ 10:16 |
Als je kritisch bent op dat zij diagnoses stellen zonder lichamelijk onderzoek, zal een psychiater of psycholoog waarschijnlijk zeggen: het zijn geen echte aantoonbare aandoeningen. Die diagnoses zijn voor ons intern voor administratie. Dus bewijs is niet nodig.Of zoiets. Dat is ook waar men op dit forum mee aankwam toen ze mij bekritiseerden. Als dat zo is snap ik er helemaal niets van waarom iemand een term die alleen voor binnen instellingen is bedoeld zou gebruiken om zichzelf daarbuiten te omschrijven. Wat is het nut daarvan? Maar ze geven wel psycho-educatie over autisme als stoornis... dus dat is al tegenstrijdig. Toch snap ik niet waarom het label voor jou van waarde is als je niet eens beperkingen ervaart...wat heb je er nou mee bereikt te weten dat je autistisch ‘bent’ wat je op een andere manier niet had kunnen bereiken? Waarom moet er iets achter worden gezocht, waarom kunnen mijn posts niet voor zich spreken? Iets erachter zoeken doet men altijd bij mij en geeft mij het gevoel dat het is om mijn posts in diskrediet te brengen zodat men geen moeite meer hoeft te doen om er inhoudelijk op in te gaan. Ja, ik heb bijna 10 jaar lang psychologische hulp gehad en het heeft mij zelf niet geholpen. Maar het vertellen van dit verhaal op dit forum heeft mij al helemaal nog nooit verder geholpen. Het heeft er nooit voor gezorgd dat mensen hier meer begrip voor mij toonden, mij meer serieus namen, bij zichzelf dachten van: goh zij spreekt vanuit veel ervaring, misschien heeft ze wel een punt. In tegendeel: het werd gebruikt als zoveelste bewijs om mij te beschuldigen dat ik alsnog niet genoeg mijn best had gedaan en gestoord ben ondanks dat veelvuldig onzinderzoek het tegendeel bewees. Ik ben daar klaar mee, ik ben het zat. Ik ontzeg ze toch niks? Ik ga toch niet de ingang van een GGZ instelling blokkeren, ik ga toch niet bellen ernaar om anderen uit te schrijven. Ik bedreig toch geen psychiaters dat ze niet meer de diagnose autisme mogen geven. Als anderen een negatieve mening hebben over psychologische hulp, wie ben jij (of ik) dan om daar een preek over te geven? Laat men doen waar men zich prettig bij voelt. Je hoeft de wereld niet te redden [ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-07-2020 10:22:38 ] | |
3MCB7 | vrijdag 31 juli 2020 @ 10:29 |
Ik vind je overkomen als iemand die zoekende is | |
Celestien | vrijdag 31 juli 2020 @ 11:07 |
Geen waarde? Als dat de conclusie is die je trekt op basis van mijn posts, dan ben ik toch te subtiel geweest Gezien de kant die het topic op gaat, is het wellicht beter om het hierbij te laten. Het is soms goed te weten vanaf welke positie/invalshoek iemand post in een topic. Op die manier kun je een post op de juiste waarde inschatten. In jouw post lees ik veel frustratie, verbittering, ongeloof & kritiek op alles wat met psychologie en/of verwante diagnoses te maken heeft. Het is zeker niet mijn bedoeling om jou of je posts in diskrediet te brengen. Aan mijn uitgebreide inhoudelijke replies kun je zien dat dat niet is wat ik doe, naar ik aanneem? Ik vind het vervelend te lezen dat je zulke negatieve ervaringen hebt gehad op het gebied van psychologische hulp. En dat het dan niet het beoogde effect heeft, na al die tijd, dat zal je verbitterd hebben gemaakt. Dat schijnt door in al je reacties & ik begrijp nu waarom dat zo is. Probeer je niet teveel aan te trekken van wat mensen op FOK! zeggen over je situatie. Het forum kan je leuke dingen brengen, maar ook het onbegrip en het niet-serieus-genomen-worden wat jij hebt ervaren. Het zal je niet geven wat je zoekt, geeninspiratie1235. Take care. | |
Celestien | vrijdag 31 juli 2020 @ 19:32 |
Zit je al in New York? (Mag je er überhaupt naartoe vliegen?) | |
geeninspiratie1235 | zaterdag 1 augustus 2020 @ 11:15 |
Maar wat moet ik hiermee dan? Bijna iedereen is zoekende naar iets, jij niet dan? Anders heeft iemand het ook al opgegeven. Nou ja, iets meer rust in je hoofd. Maar dat had je dus ook zonder diagnose kunnen bereiken door mindfulness te doen, want ik weet dus nog steeds niet wat er anders is aan de autisme variant. En contact met andere autisten, tja.., als het jou wat oplevert is dat mooi. Nou ja, daar heb je het dus al. Op de juiste waarde inschatten, en in dit geval dus het niet waard om nog verder inhoudelijk op in te gaan. Want dat deed je eerst dus wel, maar je bent er uiteindelijk mee gestopt. Dat kan ikje niet kwalijk nemen, dat doet iedereen. Maar voor mij is het wel frustrerend als ik iedere keer denk, eindelijk inhoudelijke discussie en men stopt er ineens mee. Toch is het denk ik ook grotendeels mijn eigen schuld. Degenen met wie ik deze discussies eigenlijk zou moeten voeren zijn psychiaters/psychologen, maar uit ervaring weet ik dat die niet eens een discussie aangaan en gewoon alleen aankomen met autisme komt door erfelijke factoren en we hoeven dat niet uit te leggen punt uit, en zoals jij ook al aangaf ze vragen er geld voor om je vragen aan te horen. Dank je, ik waardeer het dat je begrip toont | |
Ffokjs1328 | vrijdag 7 augustus 2020 @ 12:23 |
Hopelijk alles goed. Dank voor reactie. Ik heb niet alle reacties gelezen meer in dit topic haha. Maar ben nog niet in NY. |