ADD&ADHD #73 Sluiten is aanmaken!!!

quote:

Op woensdag 16 september 2020 09:50 schreef Grayfoxhound het volgende:
Voor de mannen onder ons: merken jullie enige vorm van impotentie (of juist het tegenover gestelde (lees: "over actief")) door gebruik van ADD/ADHD medicatie?

Ik merk vooral in de nachten, sinds mijn medicatie, dat ik veel last heb van spontane en langdurige erecties, zonder enige aanleiding. Deze zijn niet heel prettig en houden lang aan. Daarnaast merk ik dat juist wanneer ik soms wél wil "dat ie het doet" dat ik dan juist last heb van impotentie. Dit is natuurlijk zeer frustrerend en voor mannen een kwetsbaar / beschamend moment. Hij doet sinds mijn medicatie "wat ie wil", zeg maar, en ik weet niet zo zeer waar het in zit, ik kan niet iets specifieks vinden in de literatuur. Ik slaap wel onregelmatiger sinds de medicatie. Gemiddeld 4.30 tot 6:00 uur per nacht (meer lukt écht niet), voorheen was dit ook maar 6:30 tot 7:00 uur.

Mijn medicatie
Dagelijks: 1x Methylfenidaat HCI Sandoz 36mg / 54mg (niet tegelijk)
Weekend: Medikinet Methylfenidaat 5mg of Methylfenidaat HCI Mylan 5mg
Iedere nacht: Kruidvat Melatonine 0,299mg (5x)

Alvast dank voor enig advies!

Nope ik zit op ongeveer dezelfde dosis maar geen last van , volgens m’n vriendin maak ik wel meer geluid tijdens de seks sinds de medicatie en ik heb zelf ook het idee dat ik het iets intenser ervaar 😉

quote:

Op zondag 29 november 2020 16:50 schreef Erasmus het volgende:
Hi,

Lang aanstalten om gemaakt om hier te posten met dit account ipv een kloon, maarja lekker boeiend denk ik nu (stukje acceptatie).

Ik ben enkele weken geleden gediagnosticeerd met AD(H)D. Wat enorm vervelend was om te horen, maar wel echt een hoop dingen verklaarden waar ik opzich blij mee was. Toen werd er geadviseerd om met medicatie te beginnen. Een tijdje weigerde ik dat, maar ben na lang nadenken en praten met mijn omgeving toch overstag gegaan. Eerst maar eens kijken of de voordelen opwegen tegen de nadelen, dan pas een mening vormen.

Ik was vorige week begonnen met Concerta (36 mg). Ik merkte de eerste paar dagen dat ik eindelijk rust in mijn hoofd had, en volledig kon concentreren op mijn lastige taken, zowel zakelijk als privé. Het eerste wat ik dacht was "zo voelt het dus om normaal te zijn". De voordelen waren enorm en was er erg content mee!

Maar helaas zwakte dat enorm af na 2 dagen gebruik en werd ik er naar mate ik het gebruikte enorm slaperig in de middag. Vlak voor dit weekend afgesproken dat de dosis verdubbeld wordt (naar 72 mg) om te kijken of dat voldoende is. Morgen ga ik daar mee beginnen.

Ik heb mij ingelezen qua AD(H)D-medicatie. Wanneer kan ik weten of Concerta de juiste medicatie is? Of wanneer het de juiste dosis is? Wanneer weet ik dat ik zou moeten overstappen naar dexamfetamine omdat methylfenidaat niet de juiste medicatie is? Hoe groot is de kans dat er gewenning ontstaat en dat de medicatie niet meer werkt?

Vragen, vragen, vragen...

Qua dosering, bij mij was het een kwestie van uitproberen. Bij een te hoge dosis voel ik me giga gejaagd en ga ik onwijs klemmen met mn kaken. Bij een wat lagere dosis voel ik dat ik er optimaal op presteer. Dat slaperige is de rebound, als dat op een te vroeg moment komt op je werkdag zou je er nog een dosis kortwerkende methyl na kunnen gebruiken (vlak voor het moment dat de moeheid komt).

Ik kon zowel dex als methyl proberen, ik had bij dex meer bijwerkingen, dus methyl (ook concerta in mijn geval) werkt het beste

Kijk ook even naar je zorgverzekering voor komend jaar, ADHD medicatie kan een flinke aanslag zijn op je portemonnee. Als je overweegt bij concerta te blijven raad ik DSW icm de medicatie via de regenboog apotheek aan

Sowieso flink zoeken naar persoonlijke balans tussen werking, bijwerking en dosering...

Ik zou eens uit moeten zoeken of ik uberhaupt nog ergens medicatie vandaan kan halen, laatste maanden weer meer moeite met zaken. Maar ook alweer sinds 2013-14 van de medicatie.

quote:

Op zondag 29 november 2020 16:50 schreef Erasmus het volgende:
Hi,

Lang aanstalten om gemaakt om hier te posten met dit account ipv een kloon, maarja lekker boeiend denk ik nu (stukje acceptatie).

Ik ben enkele weken geleden gediagnosticeerd met AD(H)D. Wat enorm vervelend was om te horen, maar wel echt een hoop dingen verklaarden waar ik opzich blij mee was. Toen werd er geadviseerd om met medicatie te beginnen. Een tijdje weigerde ik dat, maar ben na lang nadenken en praten met mijn omgeving toch overstag gegaan. Eerst maar eens kijken of de voordelen opwegen tegen de nadelen, dan pas een mening vormen.

Ik was vorige week begonnen met Concerta (36 mg). Ik merkte de eerste paar dagen dat ik eindelijk rust in mijn hoofd had, en volledig kon concentreren op mijn lastige taken, zowel zakelijk als privé. Het eerste wat ik dacht was "zo voelt het dus om normaal te zijn". De voordelen waren enorm en was er erg content mee!

Maar helaas zwakte dat enorm af na 2 dagen gebruik en werd ik er naar mate ik het gebruikte enorm slaperig in de middag. Vlak voor dit weekend afgesproken dat de dosis verdubbeld wordt (naar 72 mg) om te kijken of dat voldoende is. Morgen ga ik daar mee beginnen.

Ik heb mij ingelezen qua AD(H)D-medicatie. Wanneer kan ik weten of Concerta de juiste medicatie is? Of wanneer het de juiste dosis is? Wanneer weet ik dat ik zou moeten overstappen naar dexamfetamine omdat methylfenidaat niet de juiste medicatie is? Hoe groot is de kans dat er gewenning ontstaat en dat de medicatie niet meer werkt?

Vragen, vragen, vragen...

Ik ben onlangs ook gestopt met Concerta (voor nu) ik zat inmiddels op 54mg. Ook ik kreeg last van enorme crashes zodra die uitwerkte, en tijdje ritalin (kortwerkend) erachteraan om dit tegen te gaan. Dit werkte, maar stelde de crash echter uit. Na verloop van tijd leek de Concerta minder effect te hebben en daarbij ook steeds heftigere crashes te creëren (lees zware depressiviteit, wat aangewakkerd was door diverse dingen in mn leven, dus niet als oorsprong de Concerta).

Ik ben aan het twijfelen om over te stappen op dexamfetamine, of Concerta terug te brengen naar lagere dosis. Buiten de crashes kreeg ik ook last van (zoals destijds hierboven gemeld) impotentie klachten, die aan bleven houden, evenals op random momenten (vooral s'nachts) aanhoudende pijnlijke erecties.

het is wel een kwestie van kijken wat bij jou past, een vriendin van mij heeft nu helemaal uitgezocht wat bij haar past en de Concerta doet voldoende voor haar, ook lange termijn, dus het verschilt wel per persoon. Op het moment durf ik even geen medicatie te nemen want ik wil de depressieve gevoelens niet aanwakkeren na crashes.

----

Voor mijzelf, ook ik heb moeite met het accepteren van de ADHD en wat dat met zich mee gaat brengen qua verandering en structuur in mijn leven, daarnaast ben ik ook pijnlijke patronen gaan herkennen in mijn leven, met name op relatiegebied, wat mij drijft en waarom ik zo lang kan blijven hangen in emoties. Het is frustrerend te denken dat dit vrijwel mijn hele leven zo zal blijven. Ik kan in een bevliegingsfase door de enorme dopamine rush die ik dan heb helemaal full on ergens in duiken, hierdoor kom ik natuurlijk intens over. Zodra een ander dit afbreekt zit ik in zak en as (dopaminekick wordt ook stop gezet natuurlijk), ook het type mensen waar ik op val zijn vrijwel alles wat ik wel ambieer en aspireer om te hebben maar zelf niet bezit. Ik heb vreemd genoeg niet veel en wel lange relaties gehad, maar merk in het single leven dat ik hier veel tegen aan loop en dat in het verleden ook stiekem heb gedaan. Ik zou willen dat ik minder intens op dit soort dingen reageer, evenals momenten in mijn leven waar zware keuzes gemaakt moeten worden of waarbij ik examens of tests moet afnemen. Ik heb vrijwel goede ervaringen hiermee, maar de intensiteit van mijn gedachtegang zorgt altijd voor een hoop stress hierin.

Op het moment door thuiswerken voel ik me ook zwaar onderprikkeld, dit is nu vooral duidelijk dat ik altijd een patroon heb gehad waarbij ik door impulsieve keuzes wel geprikkeld bleef, dit blijft nu vrijwel uit en ik merk dat ik veelal gespannen ben hierdoor, omdat ik dat gevoel van prikkels zoeken niet kwijt kan.

Iemand anders die dit ook zo ervaart, en eventueel tips heeft?

Nog geen officiële diagnose wel een afspraak staan. Al heel mijn leven heb ik het idee dat ik anders functioneer dan anderen. Nooit kunnen plaatsen, vergeetachtig, slordig, chaotisch, per dag 1001 ideeën, 101 in uitvoering, waarvan 3 ^(half)voltooid... een kop die nooit stil staat. ik zone-out bij lange gesprekken waar ik op een creatieve manier oplossingen bedenk voor dingen die benoemd zijn tijdens maar totaal niet relevant waren in dat gesprek. om vervolgens ook geen idee te hebben hoe het gesprek eindigde. Vol enthousiasme begin ik aan todo lijstjes en agenda's maar mis de trigger om tijdig op de lijstjes te kijken en als de afspraak het al tot de agenda gehaald heeft word de herinneringen hiervan weggeveegd omdat ik zeker weet dat ik het die x minuten echt wel zelf kan onthouden. hierdoor mis ik afspraken, boodschappen, verjaardagen noem maar op. Ik kan 2 uur te vroeg opstaan zodat ik genoeg tijd heb voor mijn ochtend ritueel (scheren, douchen, tandenpoetsen, brood smeren, fruitpakken noem maar op). maar alsnog te laat op werk verschijnen of een of meerdere stappen vergeten zijn door weet ik veel wat voor dingen er tussendoor komen... HYPERFOCUS met hoofdletters. zeker een pluspunt dat maakt mij waardevol en uniek in mijn werk. tegelijkertijd kan die hyperfocus er ook voor zorgen dat ik helemaal niet productief ben voor het werk.

mijn grijze massa werkt standaard op een luie JIT (Just in Time) modus waarbij het geregeld effectief Just NOT In Time is gebleken. maar ik ben niet druk druk, niet altijd aan het woord en liever op de achtergrond dan in de belangstelling en daarom nooit aan AD(H)D gedacht en nooit aandacht besteed aan het "broertje ADD" gewoon omdat het mij nooit heeft geïnteresseerd.

Opzich kan ik tot een bepaalde standaard best wel orde bewaren (huis, kinderen, werk) _{relatie was al stuk dus die telt nu niet mee}. maar telkens als ik denk alles te overzien glipt er ergens een kaart weg uit mijn zorgvuldig gebouwde kaarten huis. waardoor ik in alles 3 stappen terug gezet word.
Ik loop steeds vast waarbij ik de afgelopen 32 jaar gewoon herhaalde dat ik harder mijn best moest doen. het komt er alleen niet uit en nooit de vinger kunnen leggen waarom

Via een fok topic een persoonlijkheidstest (myers briggs) gedaan. INFP, past inderdaad bij mijn karakter,
interessante materie die persoonlijkheidstesten dus besloot ik er nog 10 minuutjes in te verdiepen.
3 uur later vond ik een site waarbij een verband tussen introvert en ADD gelegd werd. geen idee wat ADD is dus ook daar maar eens wat over lezen

WTF. zoveel herkenning. Alsof mijn levensverhaal beschreven staat bij de verhalen van ADDers en de
symptomen mijn geboden zijn waar al deze jaren naar geleefd heb. Amen

Zo doende toch even een verwijzing vragen bij de huisarts om te kijken of het vermoeden klopt. en wat we hiermee kunnen doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Proxx op 03-12-2020 21:57:41 ]

Iemand nog tips qua zorgverzekering?

Ik heb een verse diagnose en het medicatietraject staat voorlopig even op pauze vanwege fysieke problemen.

Ik gok dat de medicatie met vertraagde afgifte het beste gaat werken. Maar dat is een gok natuurlijk en ik kan dat traject nu niet in dus dat maakt het allemaal een beetje lastig. Ik heb goede dingen gehoord over DSW maar ik zie door de bomen het bos niet meer zo.

quote:

Op zondag 27 december 2020 17:26 schreef SpaceOdyssey het volgende:
Iemand nog tips qua zorgverzekering?

Ik heb een verse diagnose en het medicatietraject staat voorlopig even op pauze vanwege fysieke problemen.

Ik gok dat de medicatie met vertraagde afgifte het beste gaat werken. Maar dat is een gok natuurlijk en ik kan dat traject nu niet in dus dat maakt het allemaal een beetje lastig. Ik heb goede dingen gehoord over DSW maar ik zie door de bomen het bos niet meer zo.

Dsw vergoed als enige volledig een variant van apotheekbereide medicatie voor adhd. Is wel even eenmalig wat geregel (want je moet dan ook aanmelden bij een specifieke apotheek voor alleen je adhd meds) maar als je het eenmaal hebt geregeld dan krijg je netjes elke maand je medicatie per post .

Scheelde mij honderden euro's eigen bijdrage

quote:

Op zondag 27 december 2020 17:36 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]

Dsw vergoed als enige volledig een variant van apotheekbereide medicatie voor adhd. Is wel even eenmalig wat geregel (want je moet dan ook aanmelden bij een specifieke apotheek voor alleen je adhd meds) maar als je het eenmaal hebt geregeld dan krijg je netjes elke maand je medicatie per post .

Scheelde mij honderden euro's eigen bijdrage

Dank voor je reactie. Als ik bij Independer filter op zorgverzekeraars die medicijnen vergoeden dan staat DSW er niet tussen. Ik ga morgen wel even bellen

quote:

Op zondag 27 december 2020 18:02 schreef SpaceOdyssey het volgende:

[..]

Dank voor je reactie. Als ik bij Independer filter op zorgverzekeraars die medicijnen vergoeden dan staat DSW er niet tussen. Ik ga morgen wel even bellen

Dat komt omdat het een beetje een achterdeur methode is (wel gewoon legaal overigens ) omdat je het bij een specifieke apotheek moet afnemen en dus niet bij elke apotheek standaard die vergoeding krijgt.

Ik zoek de mail die ik van de apotheek kreeg even op momentje

quote:

Alkmaar, 26 december 2020
Betreft: Informatie vergoedingen apotheekbereide ADHD-medicatie 2021

Geachte heer / mevrouw,


Op 14-12-2020 hebben we u een mail gestuurd met daarin de aankondiging dat we u zouden informeren over de vergoedingen van de apotheekbereide ADHD-medicatie van Regenboog Apotheek. Vanwege de Corona-afwikkelingen hebben de onderhandelingen helaas meer tijd in beslag genomen. Via deze weg willen we u berichten over de vergoedingen van de apotheekbereide ADHD-medicatie in 2021.

Regenboog Apotheek is met de zorgverzekeraars van de DSW-groep (DSW, StadHolland en inTwente) overeengekomen dat de apotheekbereide ADHD-medicatie ook in 2021 volledig wordt vergoed uit het basispakket.
Dit betreft dus:
Methylfenidaat retard,
Dexamfetamine (kortwerkend)
Dexamfetamine retard
DEXmethylfenidaat retard

De apotheekbereide ADHD-medicatie zal voor verzekerden van de DSW-groep in 2021 volledig vergoed worden uit de basisverzekering zonder eigen bijdrage.
Dit betekent dat alle verzekerden van deze zorgverzekeraars in 2021 geen factuur zullen ontvangen voor de apotheekbereide ADHD-medicatie van Regenboog Apotheek.

Alle andere zorgverzekeraars dan hierboven genoemd hebben geen afspraken willen maken over de vergoeding van apotheekbereide ADHD-medicatie en de patiënt zal zodoende altijd een factuur ontvangen.

https://www.regenboogapotheek.nl/ en op deze website in t paarse kadertje alle vergoedingsinfo per verzekeraar

@littledrummergirl mijn dank is groot!

quote:

Op maandag 28 december 2020 15:36 schreef SpaceOdyssey het volgende:
@:littledrummergirl mijn dank is groot!

Np, als ik nog verder kan helpen oid, pb gerust ik vond het zelf best een kluif om uit te zoeken/te regelen maar nu het geregeld is loopt t prima

quote:

Op donderdag 3 december 2020 12:36 schreef Proxx het volgende:
HYPERFOCUS met hoofdletters. zeker een pluspunt dat maakt mij waardevol en uniek in mijn werk. tegelijkertijd kan die hyperfocus er ook voor zorgen dat ik helemaal niet productief ben voor het werk.

mijn grijze massa werkt standaard op een luie JIT (Just in Time) modus waarbij het geregeld effectief Just NOT In Time is gebleken. maar ik ben niet druk druk, niet altijd aan het woord en liever op de achtergrond dan in de belangstelling en daarom nooit aan AD(H)D gedacht en nooit aandacht besteed aan het "broertje ADD" gewoon omdat het mij nooit heeft geïnteresseerd.

Opzich kan ik tot een bepaalde standaard best wel orde bewaren (huis, kinderen, werk) _{relatie was al stuk dus die telt nu niet mee}. maar telkens als ik denk alles te overzien glipt er ergens een kaart weg uit mijn zorgvuldig gebouwde kaarten huis. waardoor ik in alles 3 stappen terug gezet word.
Ik loop steeds vast waarbij ik de afgelopen 32 jaar gewoon herhaalde dat ik harder mijn best moest doen. het komt er alleen niet uit en nooit de vinger kunnen leggen waarom

Via een fok topic een persoonlijkheidstest (myers briggs) gedaan. INFP, past inderdaad bij mijn karakter,
interessante materie die persoonlijkheidstesten dus besloot ik er nog 10 minuutjes in te verdiepen.
3 uur later vond ik een site waarbij een verband tussen introvert en ADD gelegd werd. geen idee wat ADD is dus ook daar maar eens wat over lezen

WTF. zoveel herkenning. Alsof mijn levensverhaal beschreven staat bij de verhalen van ADDers en de
symptomen mijn geboden zijn waar al deze jaren naar geleefd heb. Amen

Zo doende toch even een verwijzing vragen bij de huisarts om te kijken of het vermoeden klopt. en wat we hiermee kunnen doen.

Volgens Russell Barkley bestaat hyperfocus niet, alleen bij autisten. Daar had hij het ook over in zijn presentaties, welke Youtube video precies weet ik niet meer. Maar als je er allemaal in herkent en je denkt het te hebben, dan zou het wel goed kunnen. Introvertie inderdaad. Creativiteit. Chaos. Ik ben benieuwd. Volgens mij doe je het allemaal nog heel goed. Al gaan dingen wel stuk. Ik herken het wel, vergeetachtigheid. ADHD valt namelijk niet te veinzen. ADD = ADHD even voor de duidelijkheid. Verzwakte uitvoerende functies.

"The beauty of ADHD is the most treatable disorder in psychiatry" Het schijnt goed te behandelen zijn.

Toch even over hoe ik het allemaal ervaar. Zelf heb ik naast ADHD onoplettend, dus ook OCD, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, stressstoornis (anxiety). Alhoewel die laatste drie dan weer niet officieel zijn. Wellicht komt dat nog, ik ben nog onder behandeling. Ik schrijf en lees eigenlijk weinig mee in dit topic, ken verder ook niemand. Wat ik persoonlijk best jammer vind, want ik ken eigenlijk geen mensen met ADHD in mijn omgeving.

Naar wat ik zo allemaal heb kunnen lezen, heb ik wel het idee dat iedereen vrij positief staat ingesteld en er het beste van probeert te maken. Ja, tenslotte waarom zou je ook niet? Iedereen moet verder. Dat is ook wel belangrijk. Maar persoonlijk worstel ik er allemaal vreselijk mee. Eigenlijk al jaren.

En dan lees je over zo'n jongen uit Wezep die dus blijkbaar ook ADHD had en daarmee worstelde (werk wat fout loopt, zaken die fout liepen, allerlei toestanden/huilen etc.) en suicide heeft gepleegd, dan word ik daar wel wanhopig om. Ja, hij gebruikte dan wel dat 3MMC dat helemaal in schijnt te zijn, het zou mee hebben kunnen gespeeld. Maar het blijf triest voor die makker en familie.

Structuur, discipline, consistentie gaat slecht. Slecht keuzes maken. Reactief zijn i.p.v. proactief. Minder motiviatie. Piekeren. Overgevoelig. Relaties niet kunnen onderhouden. Ik weet niet of er mensen zijn die dat herkennen? Waarschijnlijk wel. Ik sta eigenlijk al jaren stil, tot op zekere hoogte vind ik dat eigenlijk wel best, maar wil er ook graag verandering in. Qua carrière bedoel ik dan, maar goed ik vind zo veel wel interessant. Altijd wat anders willen. Ja, alleen fietsen doe ik graag en altijd. Muziek luisteren, lezen.

Sommigen gebruiken medicatie, anderen weer niet. Iedereen zou qua medicatie zelf moeten zoeken naar de juiste dosering inderdaad. Maar tolerantie bouw je altijd wel op, dus er is altijd wel een periode (dagen/weken) dat iemand niet zou moeten gebruiken. Op longecity.org staan ook veel informatieve topics over mensen met ADHD. Het is wel Amerikaans/Engels.

Maar goed het gaat even niet om mij, maar om iedereen die hier zit. Maar wou toch even mijn verhaal doen, wil ik ook niet te negatief/pessimistisch zijn. Al ben ik dat al geweest. Ik sta er de laatste tijd zo in en jullie niet, wellicht veranderd dat ooit. Misschien wat depressief. Misschien wat te serieus. En misschien had ik dit niet moeten plaatsen, zelfs hierom zat ik te twijfelen. Haha. Ik weet het niet. Niemand is hetzelfde, ook de mensen met ADHD niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door LazyDave op 28-12-2020 22:59:05 ]

quote:

Op maandag 28 december 2020 22:20 schreef LazyDave het volgende:

Volgens Russell Barkley bestaat hyperfocus niet, alleen bij autisten. Daar had hij het ook over in zijn presentaties, welke Youtube video precies weet ik niet meer. Maar als je er allemaal in herkent en je denkt het te hebben, dan zou het wel goed kunnen. Introvertie inderdaad. Creativiteit. Chaos. Ik ben benieuwd. Volgens mij doe je het allemaal nog heel goed. Al gaan dingen wel stuk. Ik herken het wel, vergeetachtigheid. ADHD valt namelijk niet te veinzen. ADD = ADHD even voor de duidelijkheid. Verzwakte uitvoerende functies.

"The beauty of ADHD is the most treatable disorder in psychiatry" Het schijnt goed te behandelen zijn.

Toch even over hoe ik het allemaal ervaar. Zelf heb ik naast ADHD onoplettend, dus ook OCD, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, stressstoornis (anxiety). Alhoewel die laatste drie dan weer niet officieel zijn. Wellicht komt dat nog, ik ben nog onder behandeling. Ik schrijf en lees eigenlijk weinig mee in dit topic, ken verder ook niemand. Wat ik persoonlijk best jammer vind, want ik ken eigenlijk geen mensen met ADHD in mijn omgeving.

Naar wat ik zo allemaal heb kunnen lezen, heb ik wel het idee dat iedereen vrij positief staat ingesteld en er het beste van probeert te maken. Ja, tenslotte waarom zou je ook niet? Iedereen moet verder. Dat is ook wel belangrijk. Maar persoonlijk worstel ik er allemaal vreselijk mee. Eigenlijk al jaren.

En dan lees je over zo'n jongen uit Wezep die dus blijkbaar ook ADHD had en daarmee worstelde (werk wat fout loopt, zaken die fout liepen, allerlei toestanden/huilen etc.) en suicide heeft gepleegd, dan word ik daar wel wanhopig om. Ja, hij gebruikte dan wel dat 3MMC dat helemaal in schijnt te zijn, het zou mee hebben kunnen gespeeld. Maar het blijf triest voor die makker en familie.

Structuur, discipline, consistentie gaat slecht. Slecht keuzes maken. Reactief zijn i.p.v. proactief. Minder motiviatie. Piekeren. Overgevoelig. Relaties niet kunnen onderhouden. Ik weet niet of er mensen zijn die dat herkennen? Waarschijnlijk wel. Ik sta eigenlijk al jaren stil, tot op zekere hoogte vind ik dat eigenlijk wel best, maar wil er ook graag verandering in. Qua carrière bedoel ik dan, maar goed ik vind zo veel wel interessant. Altijd wat anders willen. Ja, alleen fietsen doe ik graag en altijd. Muziek luisteren, lezen.

Sommigen gebruiken medicatie, anderen weer niet. Iedereen zou qua medicatie zelf moeten zoeken naar de juiste dosering inderdaad. Maar tolerantie bouw je altijd wel op, dus er is altijd wel een periode (dagen/weken) dat iemand niet zou moeten gebruiken. Op longecity.org staan ook veel informatieve topics over mensen met ADHD. Het is wel Amerikaans/Engels.

Maar goed het gaat even niet om mij, maar om iedereen die hier zit. Maar wou toch even mijn verhaal doen, wil ik ook niet te negatief/pessimistisch zijn. Al ben ik dat al geweest. Ik sta er de laatste tijd zo in en jullie niet, wellicht veranderd dat ooit. Misschien wat depressief. Misschien wat te serieus. En misschien had ik dit niet moeten plaatsen, zelfs hierom zat ik te twijfelen. Haha. Ik weet het niet. Niemand is hetzelfde, ook de mensen met ADHD niet.

Om heel eerlijk te zijn denk ik dat veel normale mensen ook de dingen herkennen zoals “ Structuur, discipline, consistentie gaat slecht. Slecht keuzes maken. Reactief zijn i.p.v. proactief. Minder motiviatie. Piekeren. Overgevoelig. Relaties niet kunnen onderhouden.” Ikzelf heb geen ADHD volgens psychiaters en herken dit ook allemaal en veel anderen ook denk ik. Heb ook vaak een gebrek aan motivatie en zelf noem ik dat gewoon luiheid of sombere stemming. Als je een diagnose zoals ADHD hebt, dan heb je naar mijn mening gewoon geluk. Het betekent dat je iets hebt wat zoals je zelf al schrijft te behandelen is, dus dat je met medicatie of therapie normaal kunt functioneren. Veel mensen met fysieke problemen of andere psychische problemen of die niet eens aan diagnose toekomen vanwege de wachtlijst hebben die mogelijkheid uberhaupt niet. Aan de andere kant, op het vlak van persoonlijke ontwikkeling heb je dan geen geluk. Je raakt eraan gewend dat je psychologische copingmechanisme geheel wordt uitbesteed aan de psychiatrie en farmaceutische industrie. Normaal gesproken, als je een persoon bent zonder stoornis, word je dan helemaal afgebrand en verafschuwt door de meeste mensen op Fok enz. die je dan beschouwen als zwakste persoon op aarde in deze “je ik kan alles mindset is alles wat je nodig hebt en je lichaam de schuld geven van de gebreken van je mindset is verachtelijk” maatschappij. Maar mensen met stoornissen worden gezien als aparte categorie waar dit niet voor geldt. Zelfs door de mensen die uberhaupt niet eens geloven dat mensen fysieke verschillen kunnen hebben die hun psychologische vermogens bepalen. Veel mensen met stoornissen zegge ook “ja ik neem wel medicijnen maar die doen niet veel, m’n mindset heeft me genezen” en dan krijgen ze sympathie maar zo werkt het niet vind ik zelf, daar klopt natuurlijk niks van. Anderzijds zeggen deze mensen ook vaak “ik heb wel een recept voor medicijnen waardoor ik beter functioneer, maar ik neem ze niet!!” Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. De indoctrinatie dat je geen medicijnen vokr psychologische aandoeningen mag hebben is heel groot en dat vind ik een slechte zaak wanneer de eisen aan mensen in termen van prestatie op het werk en sociaal enz. ook steeds hoger worden. Ook is het dom dat als je de privilege wel hebt je er dan geen gebruik van maakt. Aan de andere kant snap ik de angst voor medicijnen wel. Per slot van rekening zijn vooral medicijnen voor adhd gewoon drugs. En dat kan wel degelijk tot suicidale gevoelens leiden. Ik zelf heb geen ADHD maar wel ritalin geprobeerd en ik herken dat als rebound effect die bij mij gelukkig niet lang duurde omdat ik geen regelmatige gebruiker was. Dus ik zou niet te snel concluderen dat het door de hersenaandoening ADHD kwam.
Daarom vind ik Longecity ook een in verhouding wel goede site, ook daar vind je veel proefkonijnen daar graag het gat op willen vullen tussen bewezen, moeizaam verkrijgbare medicijnen met zware bijwerkingen en vrij verkrijgbare maar niet veel uitgeteste supplementen. Zo komt er meer kennis beschikbaar over supplementen en ook over het effect van gezond leven in het algemeen. Maar wat maakt het uit? Wat echt zoden aan de dijk zet buiten medicatie om weet men toch voorlopig nog niet, misschien wel niks, het enige positieve is dat er ook eens wat ruimer wordt gekeken dan alleen diagnose+medicatie, buiten het standaard levensstijl advies om. Haha, ik erger me echt kapot aan dit niet eens individueel bewijsbare concept net als alle andere psychische stoornissen die net zo goed niet hadden kunnen bestaan omdat ze toch niet op een normale manier in een individu aangetoond kunnen worden. Maar ik erger me er nog het meest aan dat het me bezig houdt. Wtf. Ik wil gewoon slapen. Niet met deze onzin bezig zijn. Maar keer op keer mislukt dat echt heel erg. Ik baal weer eens verschrikkelijk dat ik maar liefst 45 min. ofzo van mijn leven aan deze post kwijt geweest ben ik wil die eigenlijk terug maar ja. Kan niet

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2020 01:14:53 ]

Hier nu ook meerdere gesprekken gehad met psych. Nog bezig met diagnose krijgen enzo maar ze sluiten het nog steeds niet uit. Ook heb ik een trauma vanwege pestverleden en overlijden van mijn vader. Dus ga dan 2 trajecten in.

quote:

Op dinsdag 29 december 2020 00:00 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Om heel eerlijk te zijn denk ik dat veel normale mensen ook de dingen herkennen zoals “ Structuur, discipline, consistentie gaat slecht. Slecht keuzes maken. Reactief zijn i.p.v. proactief. Minder motiviatie. Piekeren. Overgevoelig. Relaties niet kunnen onderhouden.” Ikzelf heb geen ADHD volgens psychiaters en herken dit ook allemaal en veel anderen ook denk ik. Heb ook vaak een gebrek aan motivatie en zelf noem ik dat gewoon luiheid of sombere stemming. Als je een diagnose zoals ADHD hebt, dan heb je naar mijn mening gewoon geluk. Het betekent dat je iets hebt wat zoals je zelf al schrijft te behandelen is, dus dat je met medicatie of therapie normaal kunt functioneren. Veel mensen met fysieke problemen of andere psychische problemen of die niet eens aan diagnose toekomen vanwege de wachtlijst hebben die mogelijkheid uberhaupt niet. Aan de andere kant, op het vlak van persoonlijke ontwikkeling heb je dan geen geluk. Je raakt eraan gewend dat je psychologische copingmechanisme geheel wordt uitbesteed aan de psychiatrie en farmaceutische industrie. Normaal gesproken, als je een persoon bent zonder stoornis, word je dan helemaal afgebrand en verafschuwt door de meeste mensen op Fok enz. die je dan beschouwen als zwakste persoon op aarde in deze “je ik kan alles mindset is alles wat je nodig hebt en je lichaam de schuld geven van de gebreken van je mindset is verachtelijk” maatschappij. Maar mensen met stoornissen worden gezien als aparte categorie waar dit niet voor geldt. Zelfs door de mensen die uberhaupt niet eens geloven dat mensen fysieke verschillen kunnen hebben die hun psychologische vermogens bepalen. Veel mensen met stoornissen zegge ook “ja ik neem wel medicijnen maar die doen niet veel, m’n mindset heeft me genezen” en dan krijgen ze sympathie maar zo werkt het niet vind ik zelf, daar klopt natuurlijk niks van. Anderzijds zeggen deze mensen ook vaak “ik heb wel een recept voor medicijnen waardoor ik beter functioneer, maar ik neem ze niet!!” Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. De indoctrinatie dat je geen medicijnen vokr psychologische aandoeningen mag hebben is heel groot en dat vind ik een slechte zaak wanneer de eisen aan mensen in termen van prestatie op het werk en sociaal enz. ook steeds hoger worden. Ook is het dom dat als je de privilege wel hebt je er dan geen gebruik van maakt. Aan de andere kant snap ik de angst voor medicijnen wel. Per slot van rekening zijn vooral medicijnen voor adhd gewoon drugs. En dat kan wel degelijk tot suicidale gevoelens leiden. Ik zelf heb geen ADHD maar wel ritalin geprobeerd en ik herken dat als rebound effect die bij mij gelukkig niet lang duurde omdat ik geen regelmatige gebruiker was. Dus ik zou niet te snel concluderen dat het door de hersenaandoening ADHD kwam.
Daarom vind ik Longecity ook een in verhouding wel goede site, ook daar vind je veel proefkonijnen daar graag het gat op willen vullen tussen bewezen, moeizaam verkrijgbare medicijnen met zware bijwerkingen en vrij verkrijgbare maar niet veel uitgeteste supplementen. Zo komt er meer kennis beschikbaar over supplementen en ook over het effect van gezond leven in het algemeen. Maar wat maakt het uit? Wat echt zoden aan de dijk zet buiten medicatie om weet men toch voorlopig nog niet, misschien wel niks, het enige positieve is dat er ook eens wat ruimer wordt gekeken dan alleen diagnose+medicatie, buiten het standaard levensstijl advies om. Haha, ik erger me echt kapot aan dit niet eens individueel bewijsbare concept net als alle andere psychische stoornissen die net zo goed niet hadden kunnen bestaan omdat ze toch niet op een normale manier in een individu aangetoond kunnen worden. Maar ik erger me er nog het meest aan dat het me bezig houdt. Wtf. Ik wil gewoon slapen. Niet met deze onzin bezig zijn. Maar keer op keer mislukt dat echt heel erg. Ik baal weer eens verschrikkelijk dat ik maar liefst 45 min. ofzo van mijn leven aan deze post kwijt geweest ben ik wil die eigenlijk terug maar ja. Kan niet

Ik moet het process van diagnose nog helemaal door. dus niks is zeker. maar had jij de klachten die jij benoemd ook al tijdens je jeugd < 12 jaar? dat is volgens mij een 'eis' om de diagnose te stellen. je moet er mee geboren zijn en om dat aan te tonen hebben ze die ondergrens. bij mij is duidelijk dat dit mijn hele leven speelt omdat op elk basisschool/middelbare school rapport opmerkingen over mijn concentratie, motivatie enz staan. ik ging met de fiets naar school en kwam zonder terug, zelfde geld voor jassen. ik had bijna wekelijks nieuwe broodtrommels omdat ze steeds verdwenen. op de middelbare school tijdens de rit naar school (30min.) kon ik verschillende keren zeggen tegen vrienden dat ik het idee had iets vergeten te zijn. en pas in de klas als de leraar vroeg om boeken te pakken tot het besef komen dat ik mijn schooltas vergeten was. huiswerk was nooit af, aantekening tijdens de les maar half gemaakt of niet meer naar teruggekeken. boeken vergeten, gymspullen. zo erg dat ik na de 2e zelfs naar een "speciale klas" moest zonder boeken of huiswerk, en daarom ook geen middelbaar diploma heb. op MBO-2 was de lesstof zo dodend saai dat ik de overige leerlingen begon te vervelen. maar omdat mijn kennis goed was mocht ik thuisblijven van school in afwachting van examens. die ik ook zonder te leren gehaald heb. ik kan zo nog wel even doorgaan met stommiteiten die niet meer incidenteel te noemen zijn. maar je snapt mijn punt.

voor de diagnose ADHD Overwegend onoplettend type. zijn 9 kern punten waarvan je er 6 moet hebben om binnen die categorie te vallen. ik kan ze allemaal aanvinken. bij categorie 2 (hyperactiviteit en impulsiviteit) scoor ik slechts 2 van de 9 punten.

@LazyDave hyperfocus of het wel bestaat of niet. ik denk van wel. maar zoals ik ergens in een podcast gehoord had. is het niet zo zeer een superkracht. maar juist het enorme contrast tussen helemaal geen concetratie kunnen houden voor dagelijkse taken en dan ineens uren aan een stuk aan iets interessants bezig zijn waarbij de wereld ineens niet meer bestaat. ipv neuro typisch je aandacht gedurende de dag verdelen tussen taken.

[ Bericht 2% gewijzigd door Proxx op 29-12-2020 13:10:08 ]

quote:

Op dinsdag 29 december 2020 00:00 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Om heel eerlijk te zijn denk ik dat veel normale mensen ook de dingen herkennen zoals “ Structuur, discipline, consistentie gaat slecht. Slecht keuzes maken. Reactief zijn i.p.v. proactief. Minder motiviatie. Piekeren. Overgevoelig. Relaties niet kunnen onderhouden.” Ikzelf heb geen ADHD volgens psychiaters en herken dit ook allemaal en veel anderen ook denk ik. Heb ook vaak een gebrek aan motivatie en zelf noem ik dat gewoon luiheid of sombere stemming. Als je een diagnose zoals ADHD hebt, dan heb je naar mijn mening gewoon geluk. Het betekent dat je iets hebt wat zoals je zelf al schrijft te behandelen is, dus dat je met medicatie of therapie normaal kunt functioneren. Veel mensen met fysieke problemen of andere psychische problemen of die niet eens aan diagnose toekomen vanwege de wachtlijst hebben die mogelijkheid uberhaupt niet. Aan de andere kant, op het vlak van persoonlijke ontwikkeling heb je dan geen geluk. Je raakt eraan gewend dat je psychologische copingmechanisme geheel wordt uitbesteed aan de psychiatrie en farmaceutische industrie. Normaal gesproken, als je een persoon bent zonder stoornis, word je dan helemaal afgebrand en verafschuwt door de meeste mensen op Fok enz. die je dan beschouwen als zwakste persoon op aarde in deze “je ik kan alles mindset is alles wat je nodig hebt en je lichaam de schuld geven van de gebreken van je mindset is verachtelijk” maatschappij. Maar mensen met stoornissen worden gezien als aparte categorie waar dit niet voor geldt. Zelfs door de mensen die uberhaupt niet eens geloven dat mensen fysieke verschillen kunnen hebben die hun psychologische vermogens bepalen. Veel mensen met stoornissen zegge ook “ja ik neem wel medicijnen maar die doen niet veel, m’n mindset heeft me genezen” en dan krijgen ze sympathie maar zo werkt het niet vind ik zelf, daar klopt natuurlijk niks van. Anderzijds zeggen deze mensen ook vaak “ik heb wel een recept voor medicijnen waardoor ik beter functioneer, maar ik neem ze niet!!” Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. De indoctrinatie dat je geen medicijnen vokr psychologische aandoeningen mag hebben is heel groot en dat vind ik een slechte zaak wanneer de eisen aan mensen in termen van prestatie op het werk en sociaal enz. ook steeds hoger worden. Ook is het dom dat als je de privilege wel hebt je er dan geen gebruik van maakt. Aan de andere kant snap ik de angst voor medicijnen wel. Per slot van rekening zijn vooral medicijnen voor adhd gewoon drugs. En dat kan wel degelijk tot suicidale gevoelens leiden. Ik zelf heb geen ADHD maar wel ritalin geprobeerd en ik herken dat als rebound effect die bij mij gelukkig niet lang duurde omdat ik geen regelmatige gebruiker was. Dus ik zou niet te snel concluderen dat het door de hersenaandoening ADHD kwam.
Daarom vind ik Longecity ook een in verhouding wel goede site, ook daar vind je veel proefkonijnen daar graag het gat op willen vullen tussen bewezen, moeizaam verkrijgbare medicijnen met zware bijwerkingen en vrij verkrijgbare maar niet veel uitgeteste supplementen. Zo komt er meer kennis beschikbaar over supplementen en ook over het effect van gezond leven in het algemeen. Maar wat maakt het uit? Wat echt zoden aan de dijk zet buiten medicatie om weet men toch voorlopig nog niet, misschien wel niks, het enige positieve is dat er ook eens wat ruimer wordt gekeken dan alleen diagnose+medicatie, buiten het standaard levensstijl advies om. Haha, ik erger me echt kapot aan dit niet eens individueel bewijsbare concept net als alle andere psychische stoornissen die net zo goed niet hadden kunnen bestaan omdat ze toch niet op een normale manier in een individu aangetoond kunnen worden. Maar ik erger me er nog het meest aan dat het me bezig houdt. Wtf. Ik wil gewoon slapen. Niet met deze onzin bezig zijn. Maar keer op keer mislukt dat echt heel erg. Ik baal weer eens verschrikkelijk dat ik maar liefst 45 min. ofzo van mijn leven aan deze post kwijt geweest ben ik wil die eigenlijk terug maar ja. Kan niet

Bedankt voor je reactie, hoef je niet van te balen. Ja, er zullen vast mensen zijn zonder stoornissen die zich daar in herkennen. Het zou kunnen. Maar neurotypische personen functioneren echt wel beter, dan niet neurotypische personen. Neem dat piekeren nou, ik heb dat echt tot in extreme. En zelf ken ik gasten die zich totaal nergens druk om maken, al moeten ze gevangenis in en uit, instelling in en uit etc. Sommigen leven letterlijk op die manier, soms jaren of hun levenlang. Ik pieker al als ik morgen een afspraak heb staan. Zelfs 10/20 twintig jaar vooruitpiekeren. Voor zover dat kan, want eigenlijk kan dat helemaal niet. Is gewoon gestoord. Maar misschien zijn dat voornamelijk zorgen over hoe het leven dan zal zijn. Ik weet niet of jij dat herkent? Altijd stil zijn en weinig zeggen, maar dat zal ook wel met de prefrontale cortex te maken hebben. Maar goed, ik ken je verder niet, ik hoop dat het je goed gaat, ook de komende jaren, ik las je topic "Psychiatrische "ziekten" bestaan niet,Alleen de maatschappij" uit 2017, was wel interessant wat je daar hebt gezegd ook. Maar natuurlijk bestaan stoornissen wel. Maar je geeft zelf aan geen ADHD te hebben, maar welke stoornis vermoed je te hebben? Ja als je er al zo over kunt praten. Je hebt maar een paar grote bekenden stoornissen tenslotte. En of je weleens helemaal afgebrand en verafschuwt bent op Fok, omdat je zonder diagnose/stoornis beter zou kunnen functioneren, maar toch minder motivatie hebt, dat weet ik ook niet. Zou niet mogen. Ben het wel met je eens dat mensen die beweren dat “ja ik neem wel medicijnen maar die doen niet veel, m’n mindset heeft me genezen” eigenlijk in eerste instantie dus helemaal geen stoornis hadden. Klopt inderdaad niet. Ik ben blij dat je even gereageerd hebt. Moe zul je er wel van worden, maar voor mij is het geen onzin.

[ Bericht 1% gewijzigd door LazyDave op 29-12-2020 15:04:02 ]

quote:

Op dinsdag 29 december 2020 09:48 schreef Peejtur het volgende:
Hier nu ook meerdere gesprekken gehad met psych. Nog bezig met diagnose krijgen enzo maar ze sluiten het nog steeds niet uit. Ook heb ik een trauma vanwege pestverleden en overlijden van mijn vader. Dus ga dan 2 trajecten in.

Nou gelukkig maar dat je in ieder geval uitzicht hebt op hulp. Ik hoop dat het een beetje snel gaat.

quote:

Op dinsdag 29 december 2020 12:50 schreef Proxx het volgende:
Ik moet het process van diagnose nog helemaal door. dus niks is zeker. maar had jij de klachten die jij benoemd ook al tijdens je jeugd < 12 jaar? dat is volgens mij een 'eis' om de diagnose te stellen. je moet er mee geboren zijn en om dat aan te tonen hebben ze die ondergrens. bij mij is duidelijk dat dit mijn hele leven speelt omdat op elk basisschool/middelbare school rapport opmerkingen over mijn concentratie, motivatie enz staan. ik ging met de fiets naar school en kwam zonder terug, zelfde geld voor jassen. ik had bijna wekelijks nieuwe broodtrommels omdat ze steeds verdwenen. op de middelbare school tijdens de rit naar school (30min.) kon ik verschillende keren zeggen tegen vrienden dat ik het idee had iets vergeten te zijn. en pas in de klas als de leraar vroeg om boeken te pakken tot het besef komen dat ik mijn schooltas vergeten was. huiswerk was nooit af, aantekening tijdens de les maar half gemaakt of niet meer naar teruggekeken. boeken vergeten, gymspullen. zo erg dat ik na de 2e zelfs naar een "speciale klas" moest zonder boeken of huiswerk, en daarom ook geen middelbaar diploma heb. op MBO-2 was de lesstof zo dodend saai dat ik de overige leerlingen begon te vervelen. maar omdat mijn kennis goed was mocht ik thuisblijven van school in afwachting van examens. die ik ook zonder te leren gehaald heb. ik kan zo nog wel even doorgaan met stommiteiten die niet meer incidenteel te noemen zijn. maar je snapt mijn punt.

voor de diagnose ADHD Overwegend onoplettend type. zijn 9 kern punten waarvan je er 6 moet hebben om binnen die categorie te vallen. ik kan ze allemaal aanvinken. bij categorie 2 (hyperactiviteit en impulsiviteit) scoor ik slechts 2 van de 9 punten.

Nee, ben wel vergeetachtig maar die extreme mate van vergeetachtigheid heb ik zelf gelukkig niet, want als je nog niet behandeld wordt is dat wel vervelend. Ik hoop voor je dat je ADHD hebt, dan kunnen ze er iets aan doen en dat je niet veel bijwerkingen van eventuele medicatie krijgt. Ik herken vooral wat LazyDave schrijft, waarvan ik niet denk dat het exclusief is voor ADHD.

quote:

@:LazyDave hyperfocus of het wel bestaat of niet. ik denk van wel. maar zoals ik ergens in een podcast gehoord had. is het niet zo zeer een superkracht. maar juist het enorme contrast tussen helemaal geen concetratie kunnen houden voor dagelijkse taken en dan ineens uren aan een stuk aan iets interessants bezig zijn waarbij de wereld ineens niet meer bestaat. ipv neuro typisch je aandacht gedurende de dag verdelen tussen taken.

Dit herken ik wel, ik denk ook veel neurotypische mensen (zijn niet veel “neurotypische” mensen ook niet beter te omschrijven als: mensen die zich nooit op aandoeningen hebben laten testen? Want veel mensen zoeken ook geen hulp vanwege angst voor wat anderen vinden ook al functioneren ze slecht). Ik heb zelf last van hyperfocus wanneer ik bijvoorbeeld iets afleidends doe, zoals op fok zitten. Mijn motivatie is te vergelijken met autopilot stand. Als ik een slechte bestemming kies dan ben ik zo 3 uur verder met verspilling van tijd ook al is het middernacht want ik kan mijn aandacht dan echt niet meer van mijn slechte bezigheid afkrijgen. Als ik iets nuttigs doe en erin opga vind ik het moeilijk om pauzes te nemen voor eten bijv. Maar is dat niet wat ze “flow” noemen? Lijkt me dan iets wat velen herkennen.

quote:

Op dinsdag 29 december 2020 14:51 schreef LazyDave het volgende:
Bedankt voor je reactie, hoef je niet van te balen. Ja, er zullen vast mensen zijn zonder stoornissen die zich daar in herkennen. Het zou kunnen. Maar neurotypische personen functioneren echt wel beter, dan niet neurotypische personen. Neem dat piekeren nou, ik heb dat echt tot in extreme. En zelf ken ik gasten die zich totaal nergens druk om maken, al moeten ze gevangenis in en uit, instelling in en uit etc. Sommigen leven letterlijk op die manier, soms jaren of hun levenlang. Ik pieker al als ik morgen een afspraak heb staan. Zelfs 10/20 twintig jaar vooruitpiekeren. Voor zover dat kan, want eigenlijk kan dat helemaal niet. Is gewoon gestoord. Maar misschien zijn dat voornamelijk zorgen over hoe het leven dan zal zijn. Ik weet niet of jij dat herkent? Altijd stil zijn en weinig zeggen, maar dat zal ook wel met de prefrontale cortex te maken hebben.

Ja ik heb ook het topic gemaakt waar heb jij last van of zo, en uit die poll bleek dat de meeste mensen op Fok die reageerden (of ze allemaal neurotypisch waren weet ik niet, maar niet allemaal hadden ze officieel ADHD of autisme ofzo denk ik) zich dagelijks in dit soort dingen herkenden. Ik schrok daar aan de ene kant van, maar aan de andere kant verbaasde het me ook echt helemaal niets. Toch functioneren de meesten wel normaal, afgaand op fok posts. Dan denk ik echt: hoe kan dat? Zelf functioneer ik ook niet normaal, ben werkloos, hopelijk voor altijd single, wil nooit kinderen, huisdieren heb ik ook niet en ik leid het liefst een zo teruggetrokken mogelijk bestaan omdat ik slecht ben in sociaal contact, huishouden kan beter, in hobbies kom ik nooit vooruit omdat ik informatie niet genoeg begrijp of weer vergeet en omdat ik een hekel heb aan dingen doen omdat ik nooit energie heb, van reizen of andere uitstapjes organiseren word ik ook al moe als ik eraan denk. Kortom het meeste van wat mensen als “leven” beschouwen doe ik niet. Ik herdefinieer daarmee wel het begrip “leven”, want ik vind het absurd dat mensen het feit dat hun hart klopt niet al als leven genoeg beschouwen. Misschien komt het inderdaad door dat piekeren. Dat heb ik zelf ook nonstop zodra ik opsta tot ik weer ga slapen. Over welke dingen maak jij je het meeste zorgen en zijn er ook dingen waar jijje geen zorgen over maakt? Hoezo denk je dat het leven van mensen met een strafblad beter is als ze bijv. door hun onverschilligheid slechte familiebanden hebben of zichzelf in gevaar brengen? Ja, dat stil zijn herken ik ook heel erg. Alleen bij familie zeg ik af en toe nog wat en bij vrienden maar wel alleen voor hen “saaie” dingen (ze hebben ook af en toe zelf gezegd dat ik niet ideaal overkom). Ik voel me in gezelschap vaak alsof ik al bijna niet meer besta of zo. Herken jij dat ook? Het is vervelend dat je deze problemen hebt, maar ik ga ervan uit dat ze je wel ervan af kunnen helpen. Misschien heb ik het mis en ben je ook een uitzondering, ik hoop het niet voor je, maar ik denk dit omdat vrijwel iedereen op Fok die psychologische hulp krijgt het gevoel heeft er heel veel mee opgeschoten te zijn. Maar heb je al een behandeling of medicijnen voor ADHD onoplettend nu dan?

quote:

Maar goed, ik ken je verder niet, ik hoop dat het je goed gaat, ook de komende jaren, ik las je topic "Psychiatrische "ziekten" bestaan niet,Alleen de maatschappij" uit 2017, was wel interessant wat je daar hebt gezegd ook. Maar natuurlijk bestaan stoornissen wel.

Bedankt en dat je het topic hebt gelezen. Maar kun je uitleggen waarom jij vindt dat stoornissen bestaansrecht hebben? Even los van de psychologische problemen die mensen ervaren want ik snap dat wat mensen zelf ervaren voor hen wel bestaat. Maar ik bedoel meer het bestaansrecht van stoornissen als protocollen in instellingen en bij individuen fysiek bewijsbare afwijkingen, ofwaarom het dan niet fysiek op individueel niveau bewezen hoeft te worden zonder dat je willekeur krijgt (want als er af wordt gegaan op hoeveel last mensen er zelf van hebben, dan heeft volgens mijn polluitslag dus vrijwel iedereen een stoornis).

quote:

Maar je geeft zelf aan geen ADHD te hebben, maar welke stoornis vermoed je te hebben? Ja als je er al zo over kunt praten. Je hebt maar een paar grote bekenden stoornissen tenslotte. En of je weleens helemaal afgebrand en verafschuwt bent op Fok, omdat je zonder diagnose/stoornis beter zou kunnen functioneren, maar toch minder motivatie hebt, dat weet ik ook niet. Zou niet mogen. Ben het wel met je eens dat mensen die beweren dat “ja ik neem wel medicijnen maar die doen niet veel, m’n mindset heeft me genezen” eigenlijk in eerste instantie dus helemaal geen stoornis hadden. Klopt inderdaad niet. Ik ben blij dat je even gereageerd hebt. Moe zul je er wel van worden, maar voor mij is het geen onzin.

vroeger kon je beter vragen: wat denk je niet te hebben? ADD, narcistische persoonlijkheidsstoornis, borderline, schizoide persoonlijkheidsstoornis, afhankelijke persoonlijkheidsstoornis, gegeneraliseerde angststoornis, cyclothymie, you name it. Maar dat had ik allemaal officieel niet. Nu zou ik niet eens meer weten wat ik uberhaupt met al die diagnoses op zou schieten vooral nu ik weet dat ik eigenlijk gewoon normaal ben, juist (volgens mijn polluitslag) vanwege de psychologische problemen die ik ervaar zoals gebrek aan energie, piekeren enz. Dat heeft mn geest pas echt tot een soort door elkaar gemixte brei gemaakt. Wat is “neurotypisch” nog als het ook het zijn van een psychisch wrak betekent? Waarom wordt geluk vaak door mensen als de zin van het leven beschouwd terwijl het geluk van mensen wereldwijd door anderen vaak volkomen onbelangrijk wordt gezien omdat het toch niet zichtbaar is? Wat is dat uberhaupt als het zo ontzettend subjectief is dat het door iedereen tot vrijwel nul kan worden gereduceerd en ook moet omdat iedereen moet relativeren. Ja in die fase ben ik waarschijnlijk eindelijk aanbeland en ik denk dat de meesten er al een jaar of 10 voorbij zijn maar ik denk niet dat ik er ooit nog uit ga komen. Ja ik wil die mensen niet beschuldigen of zo maar ik ben blij dat jij het eens bent dat het raar is: maar misschien was het wel gewoon een verzonnen voorbeeld sorry ik weet het niet meer. Feit is wel dat mensen vaak zelfs met therapie en medicijnen zeggen dat psychologische hulp inhoudt dat je alles als client voornamelijk zelf doet en de rest maar ondersteuning is. Dat heb ik niet zelf verzonnen. Moeten zij natuurlijk weten, als dat voor hun werkt fijn, maar het komt op mij een beetje raar over. Dank je. Ik voel me nu wel beter over die 45min.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-12-2020 00:15:18 ]

Dikke vette tip webinar van ADHD europe over adhd en slaap
ik heb eerder een keer een webinar bijgewoond hiervan en die was echt steengoed, wetenschappelijk onderbouwd interactief en interessant.

Linkje
https://adhdeurope.eu/wp-(...)webinar-january.html

De laatste tijd ben ik erg bezig met mezelf, niet in een egoïstische zin maar in de zin van dat ik dingen probeer te verklaren voor mezelf, dat ik reflecteer naar alles wat ik ben en doe. Ik heb het gevoel dat ik vastloop in m'n leven maar ik heb geen goede reden. Ik ben 32, heb een baan, een gezin en geen problemen op het gebied van drugs, financiën of wat dan ook, maar ik voel me incompleet ofzo

Ben afgelopen september via mijn werkgever begonnen met een opleiding, helaas onder m'n niveau, en ik merk nu al dat ik er op uitgekeken raak en dat ik liever iets anders zou doen ofzo. De vakken maatschappijleer en Nederlands vlieg ik doorheen en ben ik al mee klaar. (3 leerjaren werk in minder dan een half jaar en gemiddeld een 8.8 voor beide vakken ) maar de vakken waar ik minder interesse in heb kan ik me gewoon niet toe zetten.

De laatste tijd heb ik ook geconcludeerd dat ik eigenlijk emotioneel totaal afgevlakt ben. Weinig kan me blij maken, ik raak nergens meer verdrietig van en ik voel me eigenlijk altijd redelijk neutraal. In de zomer is m'n oma overleden en ik heb geen traan gelaten. Ik had een erg goede band met haar, en ik mis haar ook wel. Maar ik heb geen verdriet ofzo. Dat voelt raar

Dit is wel ongeveer m'n langste post op FOK! ooit en misschien leest niemand dit, maar het is lekker het even van me af te schrijven

Het valt me even op wat een ellenlange teksten we (nou ja, jullie in dit topic) eigenlijk schrijven ook.

quote:

Op maandag 18 januari 2021 20:55 schreef -_Guitarist_- het volgende:
De laatste tijd ben ik erg bezig met mezelf, niet in een egoïstische zin maar in de zin van dat ik dingen probeer te verklaren voor mezelf, dat ik reflecteer naar alles wat ik ben en doe. Ik heb het gevoel dat ik vastloop in m'n leven maar ik heb geen goede reden. Ik ben 32, heb een baan, een gezin en geen problemen op het gebied van drugs, financiën of wat dan ook, maar ik voel me incompleet ofzo

Ben afgelopen september via mijn werkgever begonnen met een opleiding, helaas onder m'n niveau, en ik merk nu al dat ik er op uitgekeken raak en dat ik liever iets anders zou doen ofzo. De vakken maatschappijleer en Nederlands vlieg ik doorheen en ben ik al mee klaar. (3 leerjaren werk in minder dan een half jaar en gemiddeld een 8.8 voor beide vakken ) maar de vakken waar ik minder interesse in heb kan ik me gewoon niet toe zetten.

De laatste tijd heb ik ook geconcludeerd dat ik eigenlijk emotioneel totaal afgevlakt ben. Weinig kan me blij maken, ik raak nergens meer verdrietig van en ik voel me eigenlijk altijd redelijk neutraal. In de zomer is m'n oma overleden en ik heb geen traan gelaten. Ik had een erg goede band met haar, en ik mis haar ook wel. Maar ik heb geen verdriet ofzo. Dat voelt raar

Dit is wel ongeveer m'n langste post op FOK! ooit en misschien leest niemand dit, maar het is lekker het even van me af te schrijven

Gecondoleerd met je oma. Ben ook vrij vlak van emoties (ervaar ze wel, voel ze niet zo althans alles gaat aan me voorbij lijkt het) en die kutvakken is echt een kwestie van pil erin knallen, jezelf afzonderen, even muziek opzetten, als een debiel gaan dansen en daarna je vingers strekken en gaan tikken. Zul je zien, is 20 pagina’s voor een verslag eigenlijk al voldoende en kom jij met een tot in de puntjes 55 pagina verslag vol voetnoten.

Je moet gewoon beginnen. Eerste twee uur ben je nog zoekende en aan het kutten en ineens heb je je eureka en dan giet ut oan.

quote:

Op zondag 29 november 2020 16:50 schreef Erasmus het volgende:
Hi,

Lang aanstalten om gemaakt om hier te posten met dit account ipv een kloon, maarja lekker boeiend denk ik nu (stukje acceptatie).

Ik ben enkele weken geleden gediagnosticeerd met AD(H)D. Wat enorm vervelend was om te horen, maar wel echt een hoop dingen verklaarden waar ik opzich blij mee was. Toen werd er geadviseerd om met medicatie te beginnen. Een tijdje weigerde ik dat, maar ben na lang nadenken en praten met mijn omgeving toch overstag gegaan. Eerst maar eens kijken of de voordelen opwegen tegen de nadelen, dan pas een mening vormen.

Ik was vorige week begonnen met Concerta (36 mg). Ik merkte de eerste paar dagen dat ik eindelijk rust in mijn hoofd had, en volledig kon concentreren op mijn lastige taken, zowel zakelijk als privé. Het eerste wat ik dacht was "zo voelt het dus om normaal te zijn". De voordelen waren enorm en was er erg content mee!

Maar helaas zwakte dat enorm af na 2 dagen gebruik en werd ik er naar mate ik het gebruikte enorm slaperig in de middag. Vlak voor dit weekend afgesproken dat de dosis verdubbeld wordt (naar 72 mg) om te kijken of dat voldoende is. Morgen ga ik daar mee beginnen.

Ik heb mij ingelezen qua AD(H)D-medicatie. Wanneer kan ik weten of Concerta de juiste medicatie is? Of wanneer het de juiste dosis is? Wanneer weet ik dat ik zou moeten overstappen naar dexamfetamine omdat methylfenidaat niet de juiste medicatie is? Hoe groot is de kans dat er gewenning ontstaat en dat de medicatie niet meer werkt?

Vragen, vragen, vragen...

Welkom bij de club