Draai hier alle platen in je platenkast #19 (We zullen doorgaan)

bazbo cd0251: Luka Bloom - The Acoustic Motorbike



De opvolger van Riverside uit 1992. Waar die plaat 'puur', 'rauw' en 'ongepolijst' klinkt, is deze in mijn oren wat 'gelikter', 'sjieker', 'overgeproduceerd'. Het blijft akoestisch, maar het doet veel warmer en daardoor wat onnatuurlijk aan. Mijn oren, hč. Er staat wel weer leuk spul op. Van het racende titelnummer tot aan de cover van rapnummer I Need Love. Mooie plaat (die ik kocht op 2 april 1992), maar ik vind 'm wat minder dan z'n voorganger.

bazbo cd0252: Luka Bloom - Before Sleep Comes



In juni 1994 vindt hier in ons zo majestueuze Apeldoorn een heus popfestival plaats ā la Kralingen. Op de grote bosweide van het park Berg & Bos spelen tijdens Bosvolpop de hele dag door bands als Daryl Ann, The Scene, Herman Brood, Van Dik Hout, Dulfer en de afsluiter is ene Luka Bloom. Daar verheug ik me natuurlijk op, met in mijn achterhoofd dat Pinkpopoptreden van drie jaar eerder. Welnu, meneer Bloom staat een dik uur met zijn akoestische gitaar op het podium te tokkelen en noten te breien en fiedelt van het ene liedje half in het andere en het is warm maar heel gladjes en vooral heel saahaaai. In de jaren erop volg ik zijn werk dan ook niet meer zo. Maar op een avond (16 april 2004) zit hij plots hier in Apeldoorn in Gigant Café. Hij vertelt dat hij ziek is geweest en dat hij nauwelijks kon zingen en toen een paar fluisterliedjes heeft gemaakt en op cd heeft gezet. Die liedjes fluistert hij vervolgens. Het zijn verstilde minislaapliedjes, heel subtiel en zacht en warm. Het optreden duurt nog geen half uur (net zoals dit album). Na afloop raak ik met hem in gesprek. Hij signeert mijn exemplaar van Before Sleep Comes en ik vraag hem of hij nog weet van dat Bosvolpop-festival en zijn optreden daar. 'Yeah, that wasn't very good, was it?' zegt hij.

bazbo cd0253: Blue Flamingo - 78 r.p.m.



Blue Flamingo is dj Ziya Ertekin. Een Nederlander. Hij verzamelt obscure 78-toerenplaten van over de hele wereld en trekt de wereld over om bijzondere vondsten te doen én om op feesten de platen te draaien. In 2008 bracht hij deze eerste verzameling uit, waarop hij in drie suites 'Oriental Nitty Gritty', 'The Spanish Tinge & The French Connection' en 'Ritmo & Blues' allerhande heerlijk aftands muziekspul achter elkaar plakt. Niks geen aanelkaarmixmetdreuneronder, maar gewoon originele plaatjes draaien van voor naar achter. Ik ontdekte zijn verzamelwoede pas in 2010 en kocht dit album op 19 maart 2010. Goudmijntje. Heerlijk.

BBCD153



Nathaniel merriweather presents: Lovage is een project van Dan the automater die voor deze plaats beats gemaakt heeft, een beetje ala DJ shadow. Deze plaat is eigenlijk een soort Barry White plaat, dus denk zwoel... de zang zijn allemaal duetten door mike patton en Jenifer Charles (elysian fields) Ook zingt Damon Albarn mee lees ik nu dat heb ik nooit geweten. En Prince Paul, afrika Bambaataa en Charmelie Carmel van de la soul. Erg toffe plaat omdat patton hier eigenlijk voor het eerst eens volledig zijn crooner achtige zang toepast, en jenifer charles hijgerige zang pas er perfect bij. Top plaatje

Trouwens blijkbaar is niet iedereen van de zang van beide gecharmeerd want er is ook een versie uitgebracht zonder zang.... dan lijkt het mij een wat saaie plaat eigenlijk. Maar het kan zijn dat sommige mensen niet tegen geile liedjes kunnen

Dat is een fijne idd Een van m'n Patton favorieten denk ik. Moet ik eigenlijk veel vaker draaien

BBCD154



De blues! Ergens rond 2002/2003 verzamelde Daniel lohues een stel amerikanen om hem heen echt blues motherfuckers (wat blijkbaar was dat de aanspreek term ontdekte Lohues) hij haalde ze uit louisiana naar nederland, waar ze 2 platen omnamen om met heimweh weer terug naar america te keren Volgensmij is er 1 drummer blijven hangen waarmee live ook opgetreden werd. De live optredens van dit project met dus niet deze amerikanen maar gewoon nederlands was live erg leuk. Ook de plaat is top gewoon klassieke blues op zijn degelijkst met drentse teksten.

GCD101 50 Jaar Nederpop: Rare & Obscure



Nog een flink sub-project: Een reis van 4 CD's door de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek, maar dan alleen de vage, rare, (tot dan) moeilijk vindbare, opnames en b-kantjes.

Ooit eens op verjaardag gekregen van Bosbeetle & The Gang

Beste pareltje blijft natuurlijk:

BBCD155



Na de single en het debut (tadpoles among us) die ik op vinyl heb heeft lend me your underbelly nog behoorlijk wat albums uitgebracht. Die volgen nu te beginnen met Hover, een album waarvan de 5 nummers een zin vormen everything was deep dark green, en het album zit ook helemaal aan elkaar en loopt eigenlijk door als een soort lang donker verhaal. Als je alle albums van LMYU achter elkaar luistert zit hier een behoorlijke verandering in ten opzichte van zijn debut het is wat zwaarder maar ook voller en beter geproduceerd. Ook begint hij hier de hoezen zelf te schilderen

Hij is een goede vriend van mij en ik denk dat hij ontzettend eigen stijl heeft neergezet die niet ieders cup of tea is maar mij zeker erg goed. Het is vooral gitaar gebasseerd met vele lagen. Op deze plaat zingt hij nog wel maar iets minder prominent als op de voorganger. Een unieke artiest binnen nederland en daarbuiten

BBCD156



Bij deze derde plaat van LMYU zijn de fieldrecordings wat verdwenen maar is er meer ruimte gekomen voor piano en wat langere structuren, ook is de zang niet meer aanwezig op deze plaat. Wat overblijft zijn de prachtige melodiën gecombineerd met een soort 'eerie'gevoel. Wat dat betreft past dat gevoel goed bij de titel van de plaat, alsof je je op de rand van een vreemd soort wildernis bevind

BBCD157



Een plaat van lend me your underbelly gebaseerd op acoustische gitaar maar nogsteeds onmiskenbaar LMYU Verwacht dus geen kampvuur liedjes maar nogsteeds loop structuren en hele dichte geluidsnetwerken. Deze plaat is ook LP uitgekomen onder het vrijsteate label met de titel campfire acid folk... met iets minder nummers. (de LP staat hier ook in de kast).

bazbo cd0254: Blue Flamingo - Congo Jazz



De zoektocht van Ertekin gaat verder en hij betreedt nog obscuurdere terreinen. Op dit album uit 2010 (dat ik kocht op 12 maart van dat jaar) hebben de suites de motto's 'Jungle Crawl', 'Congo Jazz' en 'That Old Time Religion'. Van alles komt voorbij: Hot Jazz Jungle Exotica, Congolese Rumba, Jubilee, Gospel, het kan niet gekker. Of toch wel? Ook deze ontdekkingsreis door de geschiedenis van de 78-toerenplaat is gruwelijk fijn.

BBCD158



Birdwatchers is een EP maar zou net zo goed een album geweest kunnen zijn. Ik ben zeer gecharmeerd van de cover art (heb het daadwerkelijke 3d schilderij ook gezien. Wederom een erg tof werk

bazbo cd0255: Blue Flamingo - CMS African Records - A Search For CMS



En voort en voort. In 2012 verschijnt de derde verzameling van Blue Flamingo. Dit keer geen suites, maar gewoon een bulk Afrikaanse 78-toerenplaten uit het verleden. Wel horen we allerlei invloeden uit de jazz en volksmuziek uit alle delen van de wereld. Van jodelen tot Hawaiiaans gedoe. Allemaal heul niet erg. Het album, dat ik overigens kocht op 7 juni 2012, vertelt het verhaal van Ertekin die in Afrika op zoek gaat naar de platen van het aldaar beroemde CMS-platenlabel. Ik had de drie platen van Blue Flamingo al een jaar of wat niet gedraaid en nu ik ze zo weer hoor, vind ik ze helemaal geweldig. Jammer dat hij er niet meer heeft uitgebracht.

BBCD159



Cocoon is een album van Lend my your underbelly bestaande uit een collectie van nummers die op op soundcloud al eerder verschenen zijn. Deze nummers zijn voor de gelegenheid verpakt in cds met een handgeschilderd doosje met uniek artwork. Ikzelf heb doosje op kolom 3 rij 3, muzikaal gaat LMYU verder waar hij gebleven was, dus veel gitaar gebaseerd maar ook instrumenten als bulbul tarang, bas, orgel, fieldrecording, boomstam etc. En dat allemaal gewoven tot een dicht geheel.

bazbo cd0256: Blue Grass Boogiemen - Who's Afraid Of The Boogiemen?



10 december 2006. In Gigant Café hier in het zo majestueuze Apeldoorn spelen vier muzikanten gratis voor iedereen die het wil horen. Ze brengen bluegrass op de traditionele manier: gitaren, dobro, banjo, contrabas en vier stemmen. Eén microfoon, die ook nog eens heel blikkerig klinkt. Het is deel van de presentatie. En het is waanzinnig. Kort, ook. Na drie kwartier is het klaar. We hebben dan wel een fikse mik voor onze kiezen gehad. Ik koop het cd'tje dat de band het jaar ervoor heeft uitgebracht. Het geeft niet goed de sfeer van een optreden weer, maar er staat veertig minuten en zestien nummers uitstekende en aanstekelijke bluegrass op. Drie jaar later zijn we op een herfstfestival, ook hier in ons zo majestueuze Apeldoorn en tot onze grote verrassing spelen de Blue Grass Boogiemen daar ook. Weer feest.







[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-07-2020 20:53:37 ]

bazbo cd0257: Le Bocal - Oh No! ... Just Another Frank Zappa Memorial Barbecue!



Zoals eerder gemeld: ik ben niet eens zo heel erg van de coverbandjes (al heb ik er nogal wat in de kast staan), maar toen deze in 2003 verscheen, leek hij me de moeite waard. Le Bocal is een grootse Franse big band op, die het werk van onze meester op zeer indrukwekkende wijze brengt, namelijk met heel veel tetterdetetarrangementen. Ik was dan ook blij dat ik op 25 januari 2004 hun album te pakken kreeg. Zesenhalf jaar later trad het collectief op tijdens het mooie festival in Noordoost-Duitschland dat geheel is gewijd aan Frank Zappa. En raad eens? Wat ik op die zondagmorgen in 2010 over het veld van de paardenrenbaan hoorde, kwam griezelig dicht bij wat ik al een tijd van de plaat kende.







[ Bericht 10% gewijzigd door bazbo op 04-07-2020 10:52:44 ]

bazbo cd0258: Bodast - Towards Utopia



Bodast is de band van Steve Howe rond 1968. De band heet eerst Canto en neemt een paar demo's op. Als de groep verhuist naar Londen, de naam verandert in Bodast en lokale bekendheid krijgt, mag een album opnemen, maar omdat de platenmaatschappij failliet gaat net nadat de opnames klaar zijn, blijft de plaat op de plank liggen. Howe gaat verder met band Tomorrow en sluit zich eind 1970 aan bij een ander bandje dat Yes heet. Pas in 2017 verschijnt Towards Utopia. In opener Nether Street herkennen we een loopje dat Howe later in Würm (onderdeel van Starship Trooper van The Yes Album) zal gebruiken. Naast de tien stukken van het oorspronkelijk bedoelde album krijgen we drie Canto-opnames. Ik kocht de cd op 8 november 2017. Verplichte kost voor de Yesadept.

bazbo cd0259: Tomas Bodin - An Ordinary Night In My Ordinary Life



Wie was Bodin ook weer? Hij was de toetsenist van The Flower Kings, de progrockformatie uit Zweden die sinds begin jaren negentig aan de weg timmert. Ik zag de heren halverwege de jaren negentig voor het eerst live spelen en was vooral onder de indruk van de malloot achter de toetsen. Dit is zijn eerste soloalbum en het komt uit 1996. Op de plaat laat hij zich bijstaan door enkele Flower Kingsmaatjes, waaronder gitarist Roine Stolt en het is daarom niet zo heel vreemd dat het veel weg heeft van een Flower Kingsalbum. De hoofdrol is echter weggelegd voor de instrumentale composities van Bodin en voor zijn spel op orgel, piano en synthesizers en dat maakt het allemaal toch net even anders. Bovendien zijn die niet mis. Her en der komen loopjes en melodielijnen in de stukken terug, waardoor alles een geheel lijkt. Ik kocht de plaat op 2 augustus 1998. Dat was net rond de tijd dat Bodin in een dip zat. 'Totally progged out,' zei hij in de pers. Hij liet het afweten voor een Flower Kingstour in Amerika, maar een jaar later was hij weer van de partij.

bazbo cd0260: Tomas Bodin - Pinup Guru



Pas zes jaar later brengt Bodin zijn tweede soloalbum uit. Enerzijds valt hij terug op zijn 'traditionele' Flower Kingsgeluid, aan de andere kant verkent hij ook nieuwe paden. De plaat opent bijna provocerend met een kerkorgelstuk (Sodium Regale) en gaat daarna verder met het typerende What's Going On? Er is meer elektronica te horen, Bodin kiest naast zijn zo kenmerkende geluiden en melodieën ook compositorisch andere wegen en het is vooral de afwezigheid van de gitaar die deze plaat een echte Bodinplaat maakt. Bassist Jonas Reingold en drummer Zoltan Csörsz (wel beiden uit The Flower Kings) begeleiden de toetsenist, maar spelen nergens een hoofdrol en vooral ten dienste van de muziek. Helemaal aanhhet eind in het allerlaatste stuk horen we plots een melodie die ons bekend voorkomt: het is de melodie waarmee zijn vorige album opende. Zo weet Bodin toch weer een geheel te maken. Ik kocht deze zeer goede plaat op 27 december 2002 toen hij net uit was.






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 05-07-2020 22:12:53 ]

bazbo cd0261: Tomas Bodin - Sonic Boulevard



Bodin heeft de smaak te pakken en een jaar later verschijnt dit derde soloalbum. Het geluid is gevarieerder, hij zet meer muzikanten in en compositorisch gaat het allerlei kanten op. Daardoor lijkt het allemaal wat fragmentarischer en minder samenhangend. Toch een leuke plaat. Ik kocht hem op 18 september 2003, ten tijde van verschijnen.

bazbo cd0262: Tomas Bodin - I AM



Twee jaar later verschijnt een opvolger en ik kijk ernaar uit, want geruchten gaan dat het iets heel anders is. Als ik op 27 juni 2005 de plaat voor het eerst in de speler zit, schrik ik. Dit is heel andere koek. Drie lange suites (I, A en M) die ieder bestaan uit korte delen, sommige subtiel, maar de meeste in stijl grenzend aan hardrock of progmetal. Het zo typische warme Bodingeluid op de toetsen is bijna niet te horen. Bovenal heeft hij gemeend Anders Jansson in te moeten zetten als zanger. Als hij rustig zingt, vind ik het mooi; in de wat steviger passages gaat hij schreeuwen en op mijn zenuwen werken. Dat vond ik in 2005 al en vandaar dat de plaat nooit veel uit de kast kwam; ik vind het nu nog. Het is heel jammer, want instrumentaal gezien staat er interessant spul op. Het maakte in ieder geval dat ik hierna Bodin als soloartiest uit het oog verloor. Hij bleef bij The Flower Kings die waanzinnige toetsenpartijen spelen en ook maakte hij een prachtplaat met Barracuda Triangle (Electro Shock Therapy - zie een stuk terug). Daarnaast maakt hij tegenwoordig muziek als componist voor balletten en er zijn nog wat soloplaten verschenen. Een paar jaar geleden lag The Flower Kings stil, maar toen Roine Stolt de band twee jaar geleden weer leven wilde in blazen, was Bodin niet beschikbaar, zodat hij geen deel uitmaakt van de huidige line-up. Om kort te gaan: dit is mijn laatste Bodinsoloplaat.

bazbo cd0263: Bohuslän Big Band - Bohuslän Big Band plays Zappa



Ja lieve mensen, we houden niet zo van coverbandjes, maar nu volgen er een paar. Er zijn nogal wat groepjes die zich wagen aan het werk van Zappa (en het programma van bijna het hele jaarlijkse festival Zappanale (en nog een paar andere festivals, waaronder Mosae Zappa in Heerlen en Moo-ah! in Corby) is ermee gevuld) en daar zit soms zeer interessant spul bij. In 2000 verscheen dit album van de Bohuslän Big Band. Made in Sweden. Deze band nooit live gezien, maar ik las ergens een recensie en toen was de plaat snel besteld in de plaatselijke platenwinkel. Hij arriveerde op 12 januari 2001 en ik draai hem geregeld. Dit is ā la Zappa's 1988-tetterdetetband, zij het dat de leadzang wordt vertolkt door een dame met gruizige stem. Vanaf opener Zomby Woof knalt het los. Prachtplaat, dit.

bazbo cd0264: Stefano Bollani - Sheik Yer Zappa



Een beetje leuke titel voor je covercd bedenken is de meeste coverartiesten niet gegeven. Maar het gebodene op deze plaat uit 2014 maakt alles goed. Bollani is een Italiaans jazzpianist die hier met zijn kwintet tekeer gaat op zes Zappastukken. Mooi, uitgesponnen improviserend op de thema's. Bobbi Brown Goes Down valt een beetje tegen, maar de andere vijf zijn van hoog niveau. Daarnaast drie eigen composities en die vallen in het genre 'vrij', 'vrij degelijk' en 'vrij gepiel'. Leuk, dus wel. Ook grappig: de drummer heet Jim Black, maar is niet de beruchte Jimmy Carl Black, oerdrummer van The Mothers. Ik kocht de plaat op 13 november 2014. Fijn werk dat ik regelmatig draai.

bazbo cd0265: Bonham - Wait For You



Lieve help, waarom heb ik dit ooit gekocht? Ik trok deze cd single uit 1990 op 29 augustus 1992 uit de uitverkoopbakken ergens. Bonham is de band van de zoon van. Glad in het gehoor glijdende rockmeuk. Niet erg, maar ook niet wereldschokkend. Lachen.