Net begonnen met mediteren, maar sceptisch

Waarom wil je mediteren?

Je eerste post geeft precies aan wat er gebeurt als je mediteert. Je bespiegelt en dat is dat. Dan komt er opeens van alles boven waar je eerst geen aandacht voor had. Dat is mijn idee. Verder weet ik het ook niet.

Er zijn verschillende soorten meditatie. Je kunt ook dingen visualiseren en daarmee bepaalde gewenste gevoelens mee proberen te bereiken.

Ik denk trouwens dat je in [TRU] meer informatie over meditatie kunt krijgen. ( @Lavenderr Misschien ff bespreken?)

Ik heb zelf 2 meditaties geschreven waarbij je een soort verhaallijn volgt om je chakra's te reinigen en te vullen, maar ik denk dat dat iets te zweverig voor jou zal zijn!
Je OP lijkt meer richting Mindfulness te gaan.

Hey!

hier hetzelfde verhaal! ik kan mij helemaal vinden in jou verhaal! ik ben vaak aan het reflecteren, denk na over actie/reactie.

ik had een periode met mijn ex waar ik het heeeel impulsief mee heb uitgemaakt.. heeel dom ook. ik had een het een tijdje heel druk in mijn hoofd. dacht in een keer veel na over de toekomst enzo.. in elk geval lang verhaal kort ik ben dus ook beginnen met mediteren. ik ben nu al een paar weken bezig, niet elke dag maar zo nu en dan voor het slapen gaan. ik heb nog niet het gevoel dat hij mij iets gebracht heeft. het enige wat het voor mij gebracht heeft is het hier en nu. als mijn gedachtes naar een mindere moment in mijn leven gaat of iets dergelijks dan zeg ik tegen mijzelf dat ik nu hier ben en noem dan alle dingen om mij heen op (is ook een meditatie oefening)

Sommige dingen zitten ook in je. We zijn allemaal wel is onredelijk.

ikzelf gebruik de VGZ mindfulness app.

Zoals met zoveel dingen krijg je geen instant effecten van meditatie. Als je bijv wil leren pianospelen moet je daar ook weken, maanden, jaren, misschien wel je hele leven voor blijven oefenen. Het is geen kwestie van "paar keer doen en hoppa je kan het" en dan meteen optreden in het concertgebouw.

Zo heb je ook niet meteen na een paar keer mediteren "een verheven gevoel" of "diepgaand zelfinzicht" of "onverstoorbare zen" of wat je er dan ook van verwacht. Dat gaat langzaam en kost tijd en toewijding en je kan er je hele leven mee bezig blijven. Maar doe het eens een paar maanden elke dag een kwartier, en kijk dan nog eens terug wat het met je doet.

Maar net als met pianospelen: sommige mensen vinden het tof, maar anderen vinden het helemaal niks. Als het je tegenstaat, moet je het niet doen.

Ik raad je Meditation: Now or Never van Steve Hagen aan. Gunaratana's boekje over Mindfulness is ook sterk

Ben het eens met ToT: het gaat meer richting mindfulness.
En 't is niet vreemd om je zo te voelen als je er net mee begint. Forceer jezelf niet en dwing jezelf ook niet om je ogen gesloten te houden als dat niet prettig is. Je kunt je ook focussen op een bepaald punt - dus met je ogen op - in plaats van op je ademhaling of op de geluiden om je heen. Ik vond - en vind - focussen op m'n ademhaling vreselijk lastig, ga hem ongewild aanpassen en da's nu precies niet de bedoeling.

Houd vol: mediteren - en mindfulness - is iets wat je moet leren. Dat heb je niet door in een paar dagen.

Lees je eens in over mindfulness.

Waking up with Sam Harris is een tip :

Ik denk dat het normaal is dat je in het begin zoiets hebt van wat ben ik aan het doen. Je merkt pas na een tijdje de effecten.

Daarbij hebben mensen sowieso best veel moeite met 'niets doen' en is het daarvoor alleen al een goede oefening.

quote:

Op donderdag 11 juni 2020 15:04 schreef Koekjesbakker345 het volgende:
Hallo allemaal,

Sinds een paar dagen ben ik begonnen met mediteren. Ik probeer het voor nu in ieder geval 10 minuten per dag te doen en wil het in een later stadium wellicht gaan opbouwen. Maar ik blijf het maar een vaag iets vinden, dat mediteren. Sommige dingen snap ik gewoon niet. Zoals:

- Veel mensen beweren dat je jezelf beter leert kennen door te mediteren. Hoe zit dat precies? Hoe leer je jezelf beter kennen door een paar minuten stil te zitten en je te concentreren op je ademhaling? Ik kan me voorstellen dat je op den duur rustiger wordt in je hoofd, maar jezelf leren kennen? Ik probeer dat concreet voor me te zien, maar het lukt me niet.

- Ik ben van mezelf een vrij reflectief persoon. Ik denk na over de dingen die ik zeg en doe, ik weet (meestal) waar mijn emoties vandaan komen en ik probeer mezelf altijd te verbeteren. Nu is het idee van mediteren dat je jezelf van een afstandje bekijkt, toch? Niet oordelen maar observeren. Maar voor mijn gevoel ben ik daar al bewust mee bezig door in het dagelijks leven continu na te denken over mijn gevoel en gedrag. Ik zeg niet dat dit altijd een succes is, ik ben nog vaak genoeg onredelijk en er zijn vaak genoeg momenten waarop ik niet begrijp waarom ik zo chagrijnig/moe/emotioneel ben, maar ik vraag me af of op een matje zitten in kleermakerszit mij op dat gebied heel veel verder gaat helpen.

Nu wat persoonlijke struggles die ik tot nu toe heb ervaren tijdens mediteren:

- Als ik mediteer heb ik het gevoel dat ik niks doe. Het lukt me vaak redelijk goed om mijn aandacht bij mijn ademhaling te houden, maar daar blijft het voor mij op dat moment dan ook bij. Niks een verheven gevoel, niks zen en helder als de sessie voorbij is. Moet ik meer geduld hebben? Verwacht ik te veel? De antwoorden hierop zijn waarschijnlijk ja, maar ik kan me op dit moment gewoon niet voorstellen dat ik dat gevoel ooit wel ga krijgen, omdat mediteren nu vooral 'saai' voelt.

- Een lichamelijk dingetje: ik voel me tijdens mediteren vaak draaierig. Ik wil daardoor steeds even mijn ogen opendoen en ik wil steeds verzitten. Ook voel ik soms een bepaalde druk op de bovenkant van mijn hoofd. Geen hoofdpijn, maar een zwaar gevoel. Alsof mijn hoofd/lichaam er moeite mee heeft om plotseling zo rechtop te zitten. Zijn dit tekenen van spanning?

Zoals jullie merken ben ik vooral heel sceptisch en ik ben bang dat dat me tijdens dit proces in de weg gaat zitten. Graag ontvang ik daarom advies van ervaren 'meditators' (of hoe je dat ook noemt), zodat ik er meer open in kan staan.

Ik ben heel blij dat je dit topic opent, want ik heb precies hetzelfde probleem.
Ik denk heel vaak: oke, ik heb over een strand gefantaseerd. En nu?
Als ik moet wachten, als ik aan het eten ben, als ik op het toilet zit, als ik door de natuur wandel, dan denk ik ook nergens aan. Voor zover je nergens aan kunt denken. Dus waarom is het dan ineens zo bijzonder als het meditatie heet?
1x heb ik gehad dat ik niet kon slapen en nergens aan probeerde te denken en dat ik toen, net als toen ik spacecake had genomen, random gedachten kreeg. Ik kreeg alleen maar beelden in mijn hoofd.
Het was wel ontspannend, maar dat was mij daarna nooit meer gelukt... Telkens voelde het als een inspanning om "nergens aan te denken". Want je denkt dan toch "ik moet aan de connectie van mijn voeten met de aarde denken" of zo.
Alleen in de vorm van een niet gehaaste workshop in niet gejaagde omgeving kan ik daar plezier aan beleven. Maar ik ben idd ook veel te cynisch en sceptisch ervoor om het gevoel te hebben dat het "doorwerkt in mijn dagelijks leven" enz. Het is een knop die je moet omzetten of zo, maar ik heb die nog niet gevonden omdat ik in het dagelijks leven gewoon zo vaak gefrustreerd ben.
Want dat vind ik ook een beetje een kip of het ei situatie. Men zegt dat je ontspant van meditatie maar ik voel me vaak te gejaagd om me te kunnen concentreren op niks.
Dat gevoel van tijd verdoen herken ik ook heeel erg.
Niksdoen zie ik tegenwoordig in afgebakende tijdsblokken niet meer als niks doen maar als "energie opladen" net als slapen al vind ik slapen ook helaas noodzakelijke tijdverspilling. Maar omdat meditatie voor mij altijd energie kost en direct nog niks oplevert kan ik dat met de beste wil van de wereld niet als ontspanning zien als ik het zelf moet doen. Je hebt een opdracht. Je moet jezelf ergens toe dwingen. Je MOET En ZAL aan niks denken, of iets zo realistisch mogelijk visualiseren zoals die rustgevende tuin, je moet je ledematen voelen ontspannen enz.
Nou als dat lukt dan denk ik daar een beetje aan en aan niks anders, dus dan levert het mij geen inzichten op.
Ik snap dat je alles moet oefenen, maar omdat ieder persoon verschillend is heb je er zo weinig garantie op. Wie zegt dat ik na 10x oefenen wel ineens inzichten krijg. Of dat ik daar 100x of toch 1000x oefenen voor nodig heb, want dan ben ik daarvoor allang afgehaakt.
Dus dan is de enige manier denk ik mediteren om het mediteren zelf... Zonder dat je er verwacht wat uit te halen.
Tja, ik heb daar zelf nog niet het geduld voor omdat ik voor mijn gewone bezigheden al bijna geen tijd heb. "Er zit voor iedereen 24 uur in een dag" voor mij voelen het er maar 2 of zo met mijn slakken tempo.
Dussss... Misschien iets voor de toekomst om dat zelf te oefenen want als ik er mee bezig ga moet ik het wel serieus proberen en erin geloven en dat lukt mij dus totaal niet. Net als jezelf hypnotiseren kf gehypnotiseerd worden dat is bij mij ook nog nooit gelukt.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 11-06-2020 18:35:21 ]

Ik mediteer soms ook 'actief' als in stilzitten en proberen te reflecteren. Vond het ook altijd lastig/vaag tot dat ik een Stoïcisme boek had gelezen waardoor ik best wel ben gaan twijfelen aan hoe ik leefde. Hoop nieuwe inzichten door gehad.

Nu 'mediteer' ik vooral tijdens het hardlopen, zeker als ik zondag wat langzamer een duurloop doe raak ik mezelf soms helemaal kwijt in het lopen en het reflecteren op bepaalde keuzes die ik maak.

Mediteren is niet iets wat je op een specifieke manier 'hoort' te doen. Het is tijd nemen om jezelf de rust te gunnen om na te denken, of juist niet.

Reflecteren is niet hetzelfde als mediteren in de betekenis van Zen of mindfulness. Meditatie is daar vooral een aandachtsoefening en het gewaar zijn van gedachten en emoties zonder erin mee te gaan. Het is geen reflectie, maar observatie.

In Zen wordt wel es gezegd dat meditatie volkomen doelloos is. Zo begin je er natuurlijk niet aan; je hebt verwachtingen. Maar als je daar aan blijft vasthouden, verliest meditatie aan kracht; je wordt dan immers steeds meer uit het moment gehaald. Net zoals een spaceshuttle z'n boosters nodig heeft maar ook moet loslaten, zo heb je een duidelijk doel nodig om te gaan mediteren; om het uiteindelijk los te laten. Dan wordt meditatie "zitten voor het zitten".

quote:

Op donderdag 11 juni 2020 15:15 schreef hierissieweer het volgende:
Waarom wil je mediteren?

Dit. Waarom zou je het willen? Het hoeft niet...

Mijn ideeen komen uit de Vipassana traditie, dus kan dat andere stromingen er andere inzichten op nahouden, maar wat ik je mee kan geven:

- Veel mensen beweren dat je jezelf beter leert kennen door te mediteren. Hoe zit dat precies? Hoe leer je jezelf beter kennen door een paar minuten stil te zitten en je te concentreren op je ademhaling? Ik kan me voorstellen dat je op den duur rustiger wordt in je hoofd, maar jezelf leren kennen? Ik probeer dat concreet voor me te zien, maar het lukt me niet.

Mensen zitten continu in de "re"-actie. Je hoort, ziet, herinnert, ruikt, voelt iets en daar reageer je op. Daarmee bepalen dus continu prikkels van binnen of buiten jezelf waar je mee bezig bent. Stel dat je dat allemaal los zou laten. Er niet meer in mee gaan. Dan blijft alleen maar jouw eigen zelf over. Niet iets wat door externe prikkels gedreven wordt. In essentie zou je dat jouw "ware" zelf kunnen noemen, zonder externe ruis. Het volgen van je ademhaling is alleen maar een middel om steeds bij jezelf te blijven.

- Ik ben van mezelf een vrij reflectief persoon. Ik denk na over de dingen die ik zeg en doe, ik weet (meestal) waar mijn emoties vandaan komen en ik probeer mezelf altijd te verbeteren. Nu is het idee van mediteren dat je jezelf van een afstandje bekijkt, toch? Niet oordelen maar observeren. Maar voor mijn gevoel ben ik daar al bewust mee bezig door in het dagelijks leven continu na te denken over mijn gevoel en gedrag. Ik zeg niet dat dit altijd een succes is, ik ben nog vaak genoeg onredelijk en er zijn vaak genoeg momenten waarop ik niet begrijp waarom ik zo chagrijnig/moe/emotioneel ben, maar ik vraag me af of op een matje zitten in kleermakerszit mij op dat gebied heel veel verder gaat helpen.

Vipassana is een oefening in het in het moment blijven. Niet terugkijken, niet vooruitkijken, alleen maar volledig in het hier en nu zijn. Ik ervaar dat niet als naar jezelf kijken. Meer als volledig jezelf zijn.

Nu wat persoonlijke struggles die ik tot nu toe heb ervaren tijdens mediteren:

- Als ik mediteer heb ik het gevoel dat ik niks doe. Het lukt me vaak redelijk goed om mijn aandacht bij mijn ademhaling te houden, maar daar blijft het voor mij op dat moment dan ook bij. Niks een verheven gevoel, niks zen en helder als de sessie voorbij is. Moet ik meer geduld hebben? Verwacht ik te veel? De antwoorden hierop zijn waarschijnlijk ja, maar ik kan me op dit moment gewoon niet voorstellen dat ik dat gevoel ooit wel ga krijgen, omdat mediteren nu vooral 'saai' voelt.

Mediteren is loslaten. Het is geen "doelgerichte" activiteit. Je wilt niet ergens anders zijn of je anders voelen. Het is accepteren wat er nu op dit moment is. Is dat saai, zen, helder, verlicht? Het kan allemaal. Herken het, erken het en laat het los. Op een gegeven moment wordt het rustiger.

- Een lichamelijk dingetje: ik voel me tijdens mediteren vaak draaierig. Ik wil daardoor steeds even mijn ogen opendoen en ik wil steeds verzitten. Ook voel ik soms een bepaalde druk op de bovenkant van mijn hoofd. Geen hoofdpijn, maar een zwaar gevoel. Alsof mijn hoofd/lichaam er moeite mee heeft om plotseling zo rechtop te zitten. Zijn dit tekenen van spanning?

Tijdens je volgende meditatie kun je eens op onderzoek uitgaan. Waar draait het, wat draait er precies, wat voel je dat er voor zorgt dat je wil gaan verzitten? Ga eens op ondekkingsreis uit zonder gelijk mee te gaan in een re-actie. Kun je het gevoel waardoor je normaal wilt gaan verzitten laten zijn, zonder dat je er ander voor gaat zitten?

Succes, laat eens horen hoe het gaat :-)

Eigenlijk gebeurd er dus best veel als je wil mediteren.
Je kan niet lekker stil zitten, je voelt druk op je hoofd, je vindt het ‘niets’ doen lastig, zit te wachten op een ‘effect’.

Als eerste, laat het idee van een meditatie positie voor nu eens los.
Zoek een positie waarin je je goed voelt.
Bv op een stoel met een redelijk rechte leuning, of liggend op je rug.
Bij voorkeur hou je je rug redelijk recht, maar als dat (nu nog) niet werkt voor je dan doe je het anders.

Begin met de aandacht op de ademhaling richten.
Als je gedachten wegdwalen is dat je anker waar je naar terugkeert.
Loop dan je lijf eens langs, begin bij je tenen, adem daarheen, voel eens wat daar is zonder er wat mee te doen.
Observeer en laat je ademhaling je anker zijn die je helpt in observatie modus te blijven.

Ga zo langzaam door je lijf heen omhoog, stukje bij beetje.
Is er spanning in bepaalde delen, zijn er pijntjes, is er onrust? Misschien voelt iets zelfs wel emotioneel.
Adem rustig door naar die plek, observeer, heb geen oordeel, geen waarom en ga dan verder. Elke keer laat je het los, het gewoon zijn, door naar je ademhaling terug te keren.

Als je klaar bent adem je nog even rustig door en komt op je eigen tempo weer in activiteit.

Doe deze oefening zeker een week lang elke dag.
Daarna zou je instaat moeten zijn dingen evt met visualisaties aan te gaan pakken.
Maar dat hoeft niet. Je kan het ook toepassen als ‘zijn’ moment.

Meditatie is een beetje een paradox
Je zoekt iets dat je niet kan vinden als je het wil, maar als je het niet wil zal je niet zoeken.

Voor nu heb je nog die ‘rituelen’ nodig, een doel waar je mee bezig bent.
Dus voor nu, geef het een doel, maak er een ‘ritueel’ van.

quote:

Op donderdag 11 juni 2020 18:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik ben heel blij dat je dit topic opent, want ik heb precies hetzelfde probleem.
Ik denk heel vaak: oke, ik heb over een strand gefantaseerd. En nu?
Als ik moet wachten, als ik aan het eten ben, als ik op het toilet zit, als ik door de natuur wandel, dan denk ik ook nergens aan. Voor zover je nergens aan kunt denken. Dus waarom is het dan ineens zo bijzonder als het meditatie heet?
1x heb ik gehad dat ik niet kon slapen en nergens aan probeerde te denken en dat ik toen, net als toen ik spacecake had genomen, random gedachten kreeg. Ik kreeg alleen maar beelden in mijn hoofd.
Het was wel ontspannend, maar dat was mij daarna nooit meer gelukt... Telkens voelde het als een inspanning om "nergens aan te denken". Want je denkt dan toch "ik moet aan de connectie van mijn voeten met de aarde denken" of zo.
Alleen in de vorm van een niet gehaaste workshop in niet gejaagde omgeving kan ik daar plezier aan beleven. Maar ik ben idd ook veel te cynisch en sceptisch ervoor om het gevoel te hebben dat het "doorwerkt in mijn dagelijks leven" enz. Het is een knop die je moet omzetten of zo, maar ik heb die nog niet gevonden omdat ik in het dagelijks leven gewoon zo vaak gefrustreerd ben.
Want dat vind ik ook een beetje een kip of het ei situatie. Men zegt dat je ontspant van meditatie maar ik voel me vaak te gejaagd om me te kunnen concentreren op niks.
Dat gevoel van tijd verdoen herken ik ook heeel erg.
Niksdoen zie ik tegenwoordig in afgebakende tijdsblokken niet meer als niks doen maar als "energie opladen" net als slapen al vind ik slapen ook helaas noodzakelijke tijdverspilling. Maar omdat meditatie voor mij altijd energie kost en direct nog niks oplevert kan ik dat met de beste wil van de wereld niet als ontspanning zien als ik het zelf moet doen. Je hebt een opdracht. Je moet jezelf ergens toe dwingen. Je MOET En ZAL aan niks denken, of iets zo realistisch mogelijk visualiseren zoals die rustgevende tuin, je moet je ledematen voelen ontspannen enz.
Nou als dat lukt dan denk ik daar een beetje aan en aan niks anders, dus dan levert het mij geen inzichten op.
Ik snap dat je alles moet oefenen, maar omdat ieder persoon verschillend is heb je er zo weinig garantie op. Wie zegt dat ik na 10x oefenen wel ineens inzichten krijg. Of dat ik daar 100x of toch 1000x oefenen voor nodig heb, want dan ben ik daarvoor allang afgehaakt.
Dus dan is de enige manier denk ik mediteren om het mediteren zelf... Zonder dat je er verwacht wat uit te halen.
Tja, ik heb daar zelf nog niet het geduld voor omdat ik voor mijn gewone bezigheden al bijna geen tijd heb. "Er zit voor iedereen 24 uur in een dag" voor mij voelen het er maar 2 of zo met mijn slakken tempo.
Dussss... Misschien iets voor de toekomst om dat zelf te oefenen want als ik er mee bezig ga moet ik het wel serieus proberen en erin geloven en dat lukt mij dus totaal niet. Net als jezelf hypnotiseren kf gehypnotiseerd worden dat is bij mij ook nog nooit gelukt.

Het is niet bijzonder als je het meditatie noemt.
Meditatie is maar een tool, er zijn vele manieren om hetzelfde te bereiken.

Wat meditatie een goede tool maakt is dat het zo uitgewerkt is, er vrijwel voor iedereen wel meditatie vormen zijn die je aan de hand meenemen en je leren iets te doen wat op vele manieren kan.

Het geeft wat houvast voor de meeste, een stappenplan, een manier om iets onder de knie te krijgen.

Dat is iets wat onze menselijke aard vaak nodig heeft, houvast. Betekenis, een doel nastreven.
Meditatie is een leermethode om dat los te gaan laten.

Heb jij een andere vorm die werkt voor jou?
Eigenlijk is dat dus ook meditatie.

Meditatie is niets meer dan een staat van zijn. Leren om in die staat van zijn te verkeren.

quote:

Op vrijdag 12 juni 2020 12:34 schreef Cause_Mayhem het volgende:

Het is niet bijzonder als je het meditatie noemt.
Meditatie is maar een tool, er zijn vele manieren om hetzelfde te bereiken.

Wat meditatie een goede tool maakt is dat het zo uitgewerkt is, er vrijwel voor iedereen wel meditatie vormen zijn die je aan de hand meenemen en je leren iets te doen wat op vele manieren kan.

Het geeft wat houvast voor de meeste, een stappenplan, een manier om iets onder de knie te krijgen.

Dat is iets wat onze menselijke aard vaak nodig heeft, houvast. Betekenis, een doel nastreven.
Meditatie is een leermethode om dat los te gaan laten.

Heb jij een andere vorm die werkt voor jou?
Eigenlijk is dat dus ook meditatie.

Meditatie is niets meer dan een staat van zijn. Leren om in die staat van zijn te verkeren.

Bedankt voor het antwoord. Als ik het doel ervan zie om in een andere staat van bewustzijn te komen of om een soort te genieten van visualisaties dan begrijp ik wel wat meer wat mensen erin zien. Hoe je jezelf ermee leert kennen snap ik nog niet helemaal of heeft het vooral met het onderbewuste wat "naar boven komt" of zo te maken?

quote:

Op vrijdag 12 juni 2020 15:47 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Bedankt voor het antwoord. Als ik het doel ervan zie om in een andere staat van bewustzijn te komen of om een soort te genieten van visualisaties dan begrijp ik wel wat meer wat mensen erin zien.

Meditatie, zoals in Zen of Vipassana, is niet het "in een andere staat van bewustzijn komen". Het is niet iets "transcedents" of mystieks.

quote:

Op vrijdag 12 juni 2020 15:47 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Bedankt voor het antwoord. Als ik het doel ervan zie om in een andere staat van bewustzijn te komen of om een soort te genieten van visualisaties dan begrijp ik wel wat meer wat mensen erin zien. Hoe je jezelf ermee leert kennen snap ik nog niet helemaal of heeft het vooral met het onderbewuste wat "naar boven komt" of zo te maken?

Ik ervaar het als dat de "ik" die dit verhaaltje hier typt niet alles is wat mijn wezen definieert.
Dat kan bevrijdend zijn wanneer "ik" getergd word door angst, stress zorgen of pijn en in een cirkel van vermijding beland. Het is idd bewustzijnsverruiming en dat relativeert meestal.

Je gaat dan zien wie de "dagelijkse ik" (het ego) is, als het topje van een ijsberg als het ware, een soort nadenkend hardwerkend poppetje die erg z'n best doet om alles kloppend te maken in zijn eigen wereld. Dat wekt ook compassie op, voor jezelf en het mens-zijn in het algemeen. En het geeft je meer inzicht in je gedrag, patronen en hoe je eigen overtuigingen over jezelf, over het leven, leiden tot pijn en stress. Hoe je een individu bent maar ook weer niet anders dan je soortgenoten. En maakt dat je andere keuzes kan maken, waar je eerder misschien dacht dat er niet eens een keuzemogelijkheid was.

Niet dat ik een meestermeditator(?) ben of dat mediteren de heilige graal is voor mij of anderen, mocht dit nu zo klinken. Ik zie het als een kosteloos en individueel toepasbaar persoonlijk experiment dat een ieder zelf kan uitproberen of niet, en dan zie je wel wat ervan komt en of je aannames kloppen of niet.

Het kost relatief gezien juist weinig tijd in verhouding tot wat het allemaal kan opleveren vind ik juist. Het is de weerstand in jezelf/van je angstige ego die dit soort argumenteren bedenkt en die maakt dat je steeds afhaakt voordat er werkelijk een verschuiving plaatsvindt in je denken, zo kan je het ook zien. De weerstand van het ego om zijn wereldbeeld aan een ervaringsonderzoek te onderwerpen is ook meteen wat het allermoeilijkst is aan mediteren denk ik. Het kan heel confronterend en pijnlijk zijn en maken dat je een soort rouwproces ingaat over het wereldbeeld waar je aan gehecht was. Ik ben iig niet zo vreedzaam als ik mediteer, meestal komt er behalve vrede ook pijn en verdriet omhoog en dat kan erg intens zijn (maar wel dat het ok is en dat het op die manier een plaats kan vinden).